เห็นภาพคลื่นน้ำทะเลซัดท่วมภูเขามาเลย(พี่ที่ทำงานบอกนั่งสมาธิเห็น)

การถอดกายทิพย์ออกจากกายหยาบ ขันธ์๕ยังอยู่ครบ เปลี่ยนจากรูปหยาบเป็นรูปละเอียด ขันธ์๕ยังมีอยู่ถึงรูปพรหมชั้นสูงสุด
(ยกเว้นพรหมลูกฟัก ไร้นาม มีแต่รูป)
อรูปพรหมก็ตัดรูปออกเหลือ๔ขันธ์ พอบรรลุโมกษะ สิ้นการปรุงแต่ง กายทิพย์สลาย ขันธ์๕ มลายสิ้น คืนสู่มโนธาตุ ดั่งเดิม ธรรมชาติที่ ไม่มีการมาการไป ไร้กาลเวลา น่ะจ๊ะ

 

5-6 ปีล่วงเลยผันผ่าน
ช่างน่าสงสารเวทนาแสนเหลือล้น
มีความหวังในมหาภัยพิบัติเพื่อล้างผู้คน
ลืมจิตตนหลงทางอย่างลำเค็ญ

แสนลำบากเพราะคำทำนายที่พ้นผ่าน
แสนเนิ่นนานทรมานที่รอคอย
ไม่ยอมถอยแม้สิ้นทรัพย์พาอับจน
อัปยศแลอดสู่ก็ต้องทน

อ้างสัจจะเพ้อเจ้อมาหลายปี
ทั้งชีวีมิเคยได้มีธรรมรักษา
โพสซ้ำซ้อนผู้คนแสนระอา
เพราะอัตตาสูงล้ำเกินปล่อยวาง

 

เรายังต้องฝึกถอดกายทิพย์ให้ชำนาญก่อน...ตอนนี้พึ่งเริ่มฝึก...ได้บ้างไม่ได้บ้าง...แต่ก็พอรู้ทางไปแล้ว...เห็นแล้วรู้แล้วว่ามันมีเป็นชั้นๆ...แย่ตรงที่พอรู้ลมหายใจไม่ถึง5นาที...จิตรวมลงแล้วเข้าสู่ภพเร็วเกินไป...มีอะไรก็ไปเรียนรู้ในความฝันเอา...สถานที่ไม่เหมาะสมที่จะนั่งสมาธิ...จึงต้องนอนฝึก...ทำให้เรียนรู้ได้ช้า...ถ้านั่งสมาธิคนก็หาว่าบ้า...งานการก็ไม่ได้ทำและยังเป็นฆราวาสอยู่...คงต้องรอให้ถึงเวลา...ธรรมจะช่วยนำทางไป...เพราะชีวิตเรามอบให้ธรรมนำทาง...นะขอรับเจ้าน๊ายยยย

 

แม่ชีตื่นรึยัง...เป็นยังไงบ้าง..จิตสงบขึ้นบ้างหรือเปล่า...มาเล่าสู่กันฟังหน่อย

 

ผมเขียนดูเหมือนของวัดปากน้ำรึครับ หึๆเอ เดี๋ยวเข้าใจผิดขอแก้ครับ การจะบรรลุธรรม ไม่จำเป็นต้องถอดกายในเลยครับ ถ้าถอดส่วนมากก็ไปสู่ภพครับ

การจะบรรลุธรรมให้เร็วต้อง ใช้สมาธิจับอารมณ์เคลื่อนไหว ถ้าอารมณ์นิ่งจะเป็นสมถะ

 

อยากบวชแล้วล่ะ...อยากปล่อยวางทุกสิ่งแล้วล่ะ...อยากฝึกตายให้รู้แจ้งเรื่องตายเรื่องเกิดแล้วล่ะ...อยากได้ความสงบของจิตแล้วล่ะ...เบื่อสังคมที่วัดค่าคนที่เงินตราแล้วล่ะ....จิตดวงนี้แสดงความเบื่อเต็มทีแล้วล่ะ....จิตดวงธรรมมุ่งสู่มรรคจิตแล้วล่ะ...อยากเห็นภัยพิบัติเกิดจริงแล้วล่ะ...อยากให้ภัยพิบัตินั้นมาเปลี่ยนทิษฐิคนแล้วล่ะ...จะได้มุ่งสู่ทางหลุดพ้นวัฏฏะด้วยกัน....เจริญพร

 

เราฝึกไปเห็นไปรู้หลายสิ่งแล้วล่ะท่านอณูธาตุ...อารมณ์นิพพานเราก็เคยประสบมาแล้วสองครั้ง...แต่มันทรงอารมณ์ไม่ได้...วิชชาธรรมกายเป็นวิชชาสมถะ...เป็นวิชชารื้อขนสัตว์เบื้องต้น...เป็นวิชชาของผู้ต้องการโพธิญาณ "วิชชาธรรมกายเบื้องต้น" นั้นไม่สามารถทำให้หลุดพ้นได้...

....ท่านช่วยแนะนำคนอื่นที่ปฏิบัติด้วยว่า..สติที่เป็นทางสายกลางนั้นอยู่ที่...."ริมฝีปากบนถึงปลายจมูก"

...การดูจิตก็ทรงอารมณ์ไว้ตรงนี้แหละ...ถึงจะเห็นการทำงานของจิตสังขารชัด....ที่เราฝึกถอดกายในก็เพื่ออยากได้อภิญญาก่อนบวชเท่านั้นแหละ...ที่ว่าหูทิพย์นั้นมันก็ทำได้เป็นบางครั้ง...คล้ายๆว่าเมื่อจะมีเหตุอะไรเทวดาเขาจะมาบอกมาเตือน...เขาก็เปิดโสตเราให้รับได้...การเห็นการรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าก็เช่นเดียวกัน....สงสัยเรายังเป็นฆราวาสอยู่มั้ง...จึงทำได้ไม่ชำนาญ...และเรายังมีห่วงคือห่วงพ่อกับแม่ยังไม่มีคนดูแล...จึงทำให้กำลังใจที่จะทำให้ถึงให้มันจบ..ลดน้อยลง...ยังไงก็ขอบคุณท่านมาก..

 

อนุโมทนา สาธุ ผมก็อยากให้บรรลุธรรมกันเยอะๆ จะได้ช่วยเป็นประจักษ์พยาน พระธรรมในศาสนาพุทธองค์ ให้ดำรงอยู่สืบไป ให้ศาสนิกชน พุทธบริษัท ไม่แตกแยกเรื่องที่สุดแห่งธรรมดังเช่นทุกวันนี้ ผมดูๆสายเซนเขาโพล่งกันเยอะ ของเรามั่วงมอะไรไม่ทราบ การปฏิบัติจริงอย่างช้าไม่เกิน๗ปี ไม่ได้มีเจตนาอยากอวด ไม่มีประโยชน์สำหรับเราเลย

 

เราได้เข้าสู่ฝั่งโลกุตระครั้งแรกก็เพราะได้ฟังคำสอนแบบเซนนี้แหละ..."คำสอนฮวงโป" เป็นคำสอนที่ละเอียดลึกซึ้งมาก...ถ้าจะเปรียบกับครูบาอาจารย์บ้านเราก็จะเท่ากับ...หลวงปู่ดูลย์...เป็นคำสอนที่ฟังเมื่อไหร่จิตสงบเมื่อนั้น...คำสอนของหลวงปู่ดูลย์...เราขอตั้งชื่อให้ว่า... "ธรรมเย็น"

 

เอาคัมภีร์เต๋ามาให้อ่านไม่ทราบเคยอ่านเปล่าอธิบายเป็นธรรมชาติดี

1 เต๋าอันสูงสุด
เต๋าที่อธิบายได้มิใช่เต๋าอันอมตะ ชื่อที่ตั้งให้กันได้ก็มิใช่ชื่ออันสูงส่ง เต๋านั้นมิอาจอธิบายและมิอาจตั้งชื่อ
เมื่อไร้ชื่อทำฉันใดจักให้ผู้อื่นรู้ ข้าพเจ้าขอเรียกสิ่งนั้นว่า " เต๋า " ไปพลางๆ

เมื่อไร้นามไร้สภาวะจึงเป็นบ่อเกิดแห่งฟ้าและดิน เมื่อมีนามมีสภาวะจึงเป็นมารดาแห่งสรรพสิ่ง

ดำรงตนอยู่ในความไร้สภาวะ จึงทราบบ่อเกิดแห่งจักรวาล

ดำรงตนอยู่ในสภาวะ ย่อมแลเห็นปรากฏการณ์ที่ถูกสร้างสรรค์

ทั้งความมีและความไร้ มีบ่อเกิดแห่งเดียวกัน แต่แตกต่างกันเมื่อปรากฏออก
บ่อเกิดนั้นสุดแสนล้ำลึก ความลึกล้ำสุดแสนนั้น คือประตูที่เปิดไปสู่ความรู้แจ้งแห่งสรรพชีวิต

2 สิ่งต่างๆอุบัติขึ้นด้วยการเปรียบเทียบ
เมื่อคนในโลกรู้จักความสวยว่าสวย ความน่าเกลียดก็อุบัติขึ้น / เมื่อคนในโลกรู้จักความดีว่าดี ความชั่วก็อุบัติขึ้น
มีกับไม่มี เกิดขึ้นด้วยการรับรู้ / ยากกับง่าย เกิดขึ้นด้วยความรู้สึก / ยาวกับสั้น เกิดขึ้นด้วยการเปรียบเทียบ
สูงกับต่ำ เกิดขึ้นด้วยการเทียบเคียง / เสียงดนตรีกับเสียงสามัญ เกิดขึ้นด้วยการรับฟัง / หน้ากับหลัง เกิดขึ้นด้วยการนึกคิด
ดังนั้นปราชญ์ย่อม กระทำด้วยการไม่กระทำ เทศนาด้วยการไม่เอ่ยวาจาการงานทั้งหลายก็สำเร็จลุล่วงลง
ท่านให้ชีวิตแก่สรรพสิ่ง แต่มิได้ถือตัวเป็นเจ้าของ / ประกอบกิจอันยิ่งใหญ่ แต่มิได้ประกาศให้โลกรู้
เหตุที่ท่านไม่ปรารถนาในเกียรติคุณ / เกียรติคุณของท่านจึงดำรงอยู่ไม่สูญสลาย

 

อ่านเพื่อให้รู้...อ่านเพื่อทำความเข้าใจ...อ่านแล้วนำไปปฏิบัติ...จะดีมากเลย...

ถ้าอ่านแล้วคิด...อ่านแล้วกลัวภัยพิบัติ...การอ่านและทำความเข้าใจอย่างนั้น....ไม่มีประโยชน์เลย

 

คำทำนายภัยพิบัติ คำทำนายผู้มีบุญ
อันที่จริงผมจะบ้าเพราะคำทำนายผู้มีบุญมากกว่า
เพราะมันมีบางคำทำนายที่ตรงกับตัวเอง บางครั้ง ทำใจกับคำทำนายผู้มีบุญได้แล้ว ไม่พอ ฝันมาอีก!!! เฮฮามาก แก้จิตตัวเองสนุกสนานเลยแหละครับ กว่าจะทำใจให้สงบได้ก็นานโขอยู่
แต่จะวางเฉยกับเรื่องพวกนี้ไปเลยมันก็ไม่ได้อีกแหละ เพราะยอมรับว่ามันก็อยากรู้ความจริงเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อยู่มาก สงสัยด้วยว่าทำไมเราไปเหมือนกับคำทำนายบางคำทำนาย และใกล้เคียงกับคำทำนายบางคำทำนาย

ช่วงนี้ก็หัดภาวนาไป ไม่รู้ตอนนี้ก็คงจะรู้ตอนตาย
คือตายเมื่อไรก็รู้ว่าไม่ใช่เรา 555

ส่วนคำทำนายภัยพิบัติถ้ามันเกิดกับตัวเองนี่ผมไม่เดือดร้อนเท่าไร เพราะ เราตายก็ตายไป
ที่ห่วงคือญาติ ๆ มากกว่า

 

เรื่องคำทำนายนั้นมันเรื่องจริง...แต่มีบางสิ่งไม่จริงอย่างคำทำนาย...อยากพูดมากกว่านี้...ก็กลัวตัวเองจะมีภัย...เอาเป็นว่าถ้าภัยมาอาจจะไม่หนักเท่าคำทำนาย...หากทุกคนรู้จักศีล...หากทุกคนรู้จักธรรม...หากทุกคนรู้จักช่วยเหลือเกื้อกูลกัน...หากทุกคนรู้จักสามัคคี...ภัยในคำทำนายนั้นจะเบาบางลง....เราพูดเราบอกได้เท่านี้...เรื่องอื่นที่ไม่ตรงตามคำทำนาย มากกว่านี้เราพูดไม่ได้...บางทีมันก็เป็นความลับสวรรค์...เอามาเปิดมากเราก็จะกลายเป็นคนประเภท..."เมตตาให้โทษแก่ตัวเอง"...พระที่อยู่บนภูเขาก็ได้เตือนเราเรื่องนี้แล้ว...ส่วนคนที่ถอดกายในได้นั้น...บุคคลเหล่านั้นรู้ดีกว่าใคร...ถ้าอยากรู้ละเอียดก็ไปถามพระอริยสงค์ที่ยังมีชีวิตอยู่ตอนนี้ดูสิ...

 

ใครรู้สักว่าร้อนบ้างค่ะ ร้อนเหมือนเตาอบ คือ บรรยากาศรอบ ๆ อากาศหนาวเย็นกลางคืน แต่กลับรู้สึกร้อน และกลางวันร้อนอ้าว สิ่งที่มาสัมผัสผิวเหมือนร้อนแสบผิวร้อนเหมือนเป็นไข้ แต่ไม่ได้เป็นไข้นะค่ะ

 

อันนี้ไม่รู้สึกครับ แต่ ที่บ้านผม มดหากินเวลาหนาว ซึงปกติมันจะไม่ออกหากินช่วงหน้าหนาว

 

เราว่าคำว่า "เต๋า" คือสภาวะนิพพานนั้นแหละ...และไล่เรียงมาจากจุดเริ่มต้นแห่งการเกิด...จนถึงเป็นคนสัตว์..บุคคล ตัวตน เรา เขา อย่างทุกวันนี้แหละ...ถ้าใครอยากรู้ตั้งแต่จุดกำเนิดโลกก็น่าจะไปศึกษาจากตำรานี้ได้....ส่วนคำว่าเซนนั้นแปลว่า "มรรค" ...ขอบคุณท่านมาก...ได้ความรู้ใหม่ๆเพิ่มขึ้นอีก..

 

เหมือนกันนั้นแหละ...คนแถวนี้บ่นกันทุกคน...กลางคืนหนาว..กลางวันร้อนมาก...

 

มันก็หากินทุกฤดูนั่นแหละท่าน...แต่ก็ดีแล้วหัดสังเกตุไว้...โบราณว่า...มดขึ้นบ้านน้ำจะมา...หมาถ่ายกลางถนนฝนจะตก

 

สิ่งศักดิสิทธิ์ยืนยันเรื่องนี้ไว้ชัดเจนค่ะ แต่ที่น่ากังวลใจไม่รู้ว่า ระหว่างพลังงานดี กับพลังงานมืดชั่วร้าย สิ่งใดที่จะพลังมากกว่ากัน ถ้าพลังงานมืดมีมากกว่า ก็ย่อมที่จะใช้พลังงานภายนอกระบบโลกเข้ามาทำลาย และจัดการโลกใหม่ค่ะ ขึ้นอยู่กับพลังงานที่จะรับเข้ามาอีกทีคะว่ามากหรือน้อย

แต่ที่น่าหวั่นใจ คือ สนามแม่เหล็กโลกอ่อนแรงมาก แสดงว่าพลังงานที่ผลิตมอบที่ให้กับโลกไม่เพียงพอ เห็นว่ามีหลายแผนที่จะช่วยเหลือโลก โดยค่อย ๆ ปรับไปเรื่อย ๆ แต่ ณ ขณะนี้สนามแม่เหล็กโลกอ่อนแรงมาก คนที่สัมผัสพลังงานได้คิดแบบนั้นไหมคะว่า ตอนนี้สนามพลังงานโลกอ่อนแรงมาก จึงต้องดำเนินการครั้งสำคัญเพียงครั้งเดียวค่ะ เพื่อยกระดับโลกปรับมิติ รักษาความสมดุลโลกไว้ให้ดำรงอยู่ต่อไป ก่อนที่สลายไปก่อนกาลอันควร

ขอความเห็นด้วยกันค่ะ

 

สันนิษฐานนะคะว่ามีสองประเด็น

แสงสุริยะจากดวงอาทิตย์ไม่ชั้นบรรยากาศกรองไว้อีกชั้น

กับ....

คลื่นความร้อนใต้ภิภพธรณี ที่มีกำลังมากแผ่ขึ้นมาสู่ผิวโลกได้ค่ะ