ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

แล้วมึงเปนใครกุต้องทำตามคำสั่ง

 

เราให้โอกาสคนทุกวินาที...เราเป็นมิตรกับทุกคนเสมอ...เราไม่มีโทษต่อผู้ใด...สิ่งที่เรามีให้มาจากใจที่บริสุทธิ์...อยู่ที่บุคคลที่รับไป...จะรับได้แค่ไหน...สรรพสัตว์ทุกชีวิตทุกรูปนามล้วนตกทุกข์ด้วยกันทั้งสิ้น...เรามีเพียงเมตตาที่มอบให้...จะรับหรือไม่นั้นก็แล้วแต่เขาเถิด

 

เมตตา ที่ขาด "ปัญญา" จะทำให้อะไรๆแย่ลง "อย่างมาก" ตัวอย่างเช่น "สอนธรรมผู้อื่นโดยตัวเองก็ยังรู้ไม่จริงผลที่ตามมาคือปิดมรรคผลผู้อื่น" หรือหากทางโลกก็ "เพื่อนเดือดร้อนเงินจึงให้เพื่อนยืมเงิน เพื่อนเอาเงินไปซื้อปืนไปฆ่าคู่อริ" เป็นต้น

ตื่นได้แล้วนะครับ เห็นหลายๆรอบแล้วที่พูดแนวนี้ ผมอ่านเอากาว(ฮา)อย่างเดียว แต่เห็นบ่อยๆแล้วคิดว่าเตือนสติบ้างก็น่าจะดี ดีกว่าปล่อยปละละเลย เพราะคนที่หลงเชื่อไปท่าจะแย่

 

จะไปสวรรค์ นรก โลกมนุษย์ ก็ต้องเรียนรู้และเข้ากับพวกเขาให้เป็น

 

เ

เราเน้นสอนธรรมและวิธีปฏิบัติสมาธิ...ใครอยากพัฒนาจิตตน..เราก็ช่วยสนับสนุนและคอยช่วยแก้ให้...นี่แหละหน้าที่เรา

 

การที่เรามีคู่กรณี....เจ้ากรรม-นายเวร
หากเราอโหสิกรรมให้เขาด้วยความบริสุทธิ์ใจ
เขาจะรับหรือไม่ นั่นเป็นเรื่องของเขา
แต่ของเราคือ หยุด หรือ การตัดสายใย หรือบ่วงกรรมหลุดออก และปล่อยหลุดมือไป
แต่เขายังถือไว้ สิ่งที่จะเป็นไป คือจะนำพาสายใย ไปดึงดูดกับผู้อื่นต่อไป
เพราะ...กรรม คือ กระแสงแห่งแรงดึงดูด

 

เราจะประกาศตรงนี้เลย...เราเป็นเพียงผู้ปฏิบัติสมาธิเท่านั้น...สิ่งที่เราผ่านมาเราสามารถแนะนำทุกคนได้...จบนะ

 

คำตอบที่คุณตอบ "ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคอมเม้นท์ผมแม้แต่นิดให้กลับไปอ่านจนกว่าจะรับรู้ตรงตามจริงนะครับ" ถ้าอ่านกี่รอบยังไม่เข้าใจก็คง "วิปลาศ" ไปแล้ว ผมบอกเกี่ยวกับการใช้ปัญญา มาหน้าที่อะไรของคุณ? แล้วการสอนแน่ใจว่าสอน? ระหว่าง วิธีทำ(how to) กับ อภิปรายแยกให้ออกก่อนนะครับ

 

เทิดไว้เหนือเศียรเกล้า

 

วันนี้พอแค่นี้...เราจะพักผ่อนแล้ว

 

ไม่จูงมือเขาหาทางออกด้วยกันหรอครับท่านจิตยิ้ม เราหยุด แต่ เขาไม่หยุด

 

เอาล่ะ...ทุกอย่างกรรมจะทำหน้าที่เอง...สิ่งที่เราทำอยู่ในปัจจุบันนี้...เราทำด้วยใจบริสุทธิ์...คนไม่ดีไม่มีวาสนากับเราเดี๋ยวกรรมจะนำพาเขาไปเอง...เมื่อเนตเราหมดเราก็จะไม่ค่อยได้เข้ามาแล้วล่ะ...เราจะไม่ทำให้เป็นปัญหากับใครอีก...แต่ช่วงนี้เนตยังมีอยู่...เราก็จะเข้ามาอย่างเดิม...เราใช้ปัญญาควบคู่เมตตาเสมอ...เพียงแต่บางครั้งอดสงสารไม่ได้...ต่อไปเราก็จะหยุดสร้างปัญหาให้ทุกคนแล้วล่ะ...ทนอีกนิด

 

ไปหาอะไรกินก่อนครัช เดี๋ยวจะมีคนเกลียดไปมากกว่านี้ จิตใจคนมีหลายระดับการปรุงแต่ง เด่นไปในทางใดทางหนึ่งมากไปก็ไม่ดี

 

ไม่ได้ใช้หรอกครับ ถ้าใช้จะไม่อภิปรายอย่างการที่คุณบอก คุณปวีร์เรื่องนั้นเรื่องนี้นั่นแหละ คุณบอกว่าเขาอย่างงั้นอย่างงี้ ซึ่งอารมณ์ทั้งหมดเป็นเรื่องของ "ตน" ซึ่งตนอยู่ไหนคุณหาเจอหรือยัง? ถ้าเจอแล้วทำไม่บอกวิธีหา "อัตตา/ตน" ละ? ไม่แน่คุณปวีร์จะ "รู้ธรรมตามจริง" มากกว่าคุณอีกผมพูดตรงๆ

แถมนะคุณพยายามลากผมไปเอี่ยวด้วยหลายรอบละ ผมพูดเลยแล้วกันผมเงียบมานาน ไม่เข้าใจว่าคุณจะลากผมไปเอี่ยวด้วยเพื่อให้คุณน่าเชื่อถือ(เดา) หรือคุณเหงา(เดา) แต่ไม่ว่าจะเป็นอันไหน มันเป็นกิเลศ(สิ่งลวงจิต)ทำให้ "ตั้งจิตมั่น(สมาธิ/ฌาน)" หรือ "ตั้งสติมั่น(รู้อยู่)" ไม่ได้เลยนั่นแล ดังนั้น "คุณสอนคนอื่นเพราะคุณเชื่อว่าคุณทำได้" ถ้าทำได้จริง "สอนวิธีทำแบบของคุณให้หน่อย"(ย้ำว่าวิธีทำ)นะครับ

 

โต้แย้งใช้เหตุผล
โต้เถียงใช้อารมณ์
....ตัวกูของกู....วางไม่ลง .ปลงไม่ได้
ก็หลงแบกหลงยึดกันต่อไป
เรื่องภัยเรื่องพระ...ถึงเวลาก็ได้เห็นของจริงกันเอง ระวังอย่ากล่าววาจาไม่ดีต่อกัน คิดไม่ดีต่อกัน ใครทำกรรมนั้นกรรมย่อมเป็นของเค้า เราไม่ต้องไปเดินตามจะพากันจับมือลงตมเน้อ^-^

 

สวัสดีค่ะ ท่านสงบฯ และทุกๆท่าน สบายดีกันนะคะ^-^

 

1) นั่งสมาธิตั้งกายตรงดำรงสติให้มั่น...ก้มลงไปให้คางติดหน้าอก...เอาสติไปจับตรงที่กระดูกสันหลังท่อนที่มีอาการปวดที่สุด....ใช้สติตามดูอาการปวดโดยที่สติยังตั้งมั่น..ก้มลงไปพร้อมทั้งดูว่ามันมีอะไรบ้าง..กระดูกท่อนเดียวนั้นแผ่ออกไปเป็นเอ็นเป็นกระดูก...ดูอาการปวดอย่างตั้งมั่น...


เอาขั้นตอนแรกไปก่อนนะ...โอกาสหน้าค่อยเอาอีก

 

เมื่อปฏิบัติธรรมไปถึงคำว่าไม่ติดอยู่ในภพ...ไม่ใช่ตนไม่ใช่ของตน...การกระทำทางกายวาจาไม่ติดอยู่...เดี๋ยวก็เข้าใจเอง...ในข้อนี้มันอธิบายไปก็ไม่มีใครเชื่อ...เพราะเมื่อปฏิบัติถึงจะรู้ได้เฉพาะตน...

ธรรมชั้นสูงมันไม่ได้มีอะไร...ความไม่มีตนนั้นแหละถึงใช่....กุศลไม่ใช่ของเรา...อกุศลไม่ใช่ของเรา...ไม่ติดอยู่ในทุกสิ่ง...ทำเหมือนไม่ทำ...ไม่ทำเหมือนทำ....สิ่งที่ทำเพียงเพื่อประโยชน์ผู้อื่น...สิ่งที่ทำไม่หวังสิ่งตอบแทน....ที่ทำเพราะยังไม่ตาย...สิ่งที่ตายนั้นคือความอยากที่มีในใจ

 

ถ้าบารมียังไม่เต็มต่อให้ปฏิบัติไปตลอดชีวิตก็ไม่เกิดผล