ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

หงบมึงยังไม่เลิกเล่นอีกหรอ กายใจแยก ธรรมมารมณ์ดับ จิตดับ แต่พิมพ์เถียงได้ตลอดเนี่ยะ เปลี่ยนมุกมั่งมึง.เขาจับทางได้แล้ว

 

ใครรู้จักพระเจ้าจักรพรรดิ์...ช่วยบอกให้เราด้วยนะว่าใช้อำนาจของตนเองสั่งเหล่ากายทิพย์ให้เร่งทำงานกันหน่อย...ช่วยทำให้พายุและภัยพิบัติต่างๆที่เกิดขึ้นบนโลกเพิ่มระดับความรุนแรงหน่อย...ไม่ต้องรอให้จิตแห่งโทสะของพระยาธรรมตื่นหรอก....พระยาธรรมเขารู้วิธีปลุกจิตตนเอง....ช่วยบอกให้เหล่ากายทิพย์ทั้งหลายที่ช่วยงานพระยาธรรมรีบเร่งทำงานหน่อย....เราฝากใครก็ได้ช่วยไปบอกพระเจ้าจักรพรรด์ให้ที

 

ก้อทีมมึงไง มีอิดาราแฟร์แม่มึงเปนประธานอ่ะ ไปบอกมันดิ รุ้ไปหมดยันนิพพาน ทำงานกุ้โลกกันอยุ่ไม่ใช่หรอวะ ฮิ้วว

 

ท่านบัวสวรรค์มาแล้วนะคะ ใครที่เป็น fc ท่านเชิญคะ ห้องวิทยาศาสตร์

 

มีใครไม่รู้ส่งจิตมาหาเรา...ไม่รู้ว่าเพ่งโทษหรืออนุโมทนา...ไม่แน่ใจ

 

ก๊าก กั๊กๆๆๆๆๆๆ

 

ไอ้ควาย เดวนี้ยักษ์ต้องยุค 4g เว้ย ไม่ใช่ยุคเกวียนแบบมึง จะออกสื่อต้องสวยแซบ



เครดิต ภาพจากเน็ต

 

ยักษ์คิวท์ ก้ต้องตามด้วย....




ปล.ในเน็ทบอกไม่ใข่อย่างงั้น....
......แมงเม้าท์...มันโฉบเข้ามา
จุดไฟทันใดให้เธอเหลียวมอง...

แล้วก้หาง จุ ตุ ไป

เฮีย!! ไปถึง บ้านแตด

 

แจ้งข่าว....ใครที่ศีล5ไม่บริสุทธิ์...ไม่ต้องส่งจิตมาหาเรานะ..ขี้เกียจรับผิดชอบ..ไม่อยากเอามาเป็นภาระตน...จบข่าว

 

หลวงปู่เทส..กล่าวว่า ถ้าอยากรู้ว่าที่ตั้งจิตอยู่ตรงไหนให้กลั้นหายใจสักอึดใจหนึ่ง...แต่เมื่อกลั้นหายใจแล้วโทสะมันจะเกิดให้พึงระวัง....นี้คือคำสอนของครูบาอาจารย์......เราก็เอามาใช้เมื่อต้องการปลุกจิต..ไม่มีอะไรที่มนุษย์ทำไม่ได้..แต่จะทำทางดีหรือทางชั่ว.....แค่นั้นเอง

 

ต่อจากนี้ไปก็บุญใครกรรมมัน...รับผิดชอบชีวิตตนเองให้ดีเรามีพุทโธในจิตแล้ว...เราสร้างวัดขึ้นในใจแล้ว...เรามีพระประธานในวัดแล้ว...เราไม่เดือดร้อนกับใคร...เราอยู่ได้ด้วยตนเองแล้ว...เราอยู่แบบตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

 

บรรยากาศโลก ก่อนเข้าสู่ยุคศิวิไล​

เผยแพร่เมื่อ 24 ต.ค. 2017​

 

พระยาธรรมิกราช คือใคร?​

เผยแพร่เมื่อ 1 ธ.ค. 2017​

 

เมื่อท้องอิ่มอยู่เสมอๆ...การเป็นอยู่อย่างสุขสบาย...ชีวิตกลัวความลำบาก...รักสวยรักงาม...สิ่งเหล่านี้เป็นอุปสรรคในการปฏิบัติธรรม...

กินอาหารให้น้อย...นอนให้น้อย...ปฏิบัติสมาธิมากๆ...จิตมันจะแสดงตัวชัดเอง...ยิ่งร่างกายลำบากจิตยิ่งแสดงตัวชัด...จดจำไว้ให้ดี

 

พระศรีอาริย์เจ้าโลก บทที่ ๔ พระศรีอาริย์ นารายณ์ปราบสงครามล้างโลก



หนังสือพระศรีอาริย์เจ้าโลก รวบรวมโดยรหัสยญาณ

พระอิศวรเทวราช พร้อมด้วยจอมขุนศึกจตุโลกบาล ทั้ง ๔ อันมีนามว่า ทตรฐ , วิรุฬหก, วิรูปักข์, กุเวร นําเอาเวชยันตรถ ทิพย์ลงมารับเอากระทาชายนายหนึ่งอันมีนามว่า “ศรีอาริยโพธิสัตว์” ไปแต่งตั้งบนจอมดอยลูกหนึ่ง ซึ่งพระวิษณุเทพบุตรจะเนรมิตหอสรงน้ํำอันประดับด้วยแก้ว ๗ ประการ และเนรมิตท่อทองคํา (ลินคํา) พาดลงมาจากดอยสูงอีกลูกหนึ่งมีพระอิศวรเทพเจ้าทรงเป็นประธาน แห่งหมู่ทวยเทพทั่วสากลโลกธาตุ มาประชุมพร้อมกัน แล้วก็หลั่งน้ํำทิพย์ลงในท่อทองคําไหลมาอาบสรง “กระทาชายศรีอาริย์” พร้อมด้วยการโปรยปรายข้าวตอกดอกไม้เป็นทิพย์เกลื่อนกลาด ดาษดาไปทั่วบริเวณ พระฤาษีนามว่า “อินทสมภาร” จะเอาดอก “ริรัวคํา” มาสักการบูชา เมื่อได้สรงน้ํำมูรธาภิเษกและประดับ ประดาด้วยเครื่องเบญจราชกกุธภัณฑ์อันเป็นทิพย์ สมควรแก่ตําแหน่งบรมจักรพัตราธิราช (ประมุขโลก) อันประเสริฐแล้ว ก็เสด็จลงเวชยันตรถ เพื่อไปห้ามทัพซึ่งกําลังโรมรันพันตูกันที่ตีนดอย สุวรรณคีรี (ภูเขาทองคํา) โลหิตไหลสาดเป็นท่อธารอย่างน่า ขนพองสยองเกล้า

พระอิศวรเทพเจ้าเสด็จประทับอยู่หน้ารถพระพิษณุเทพบุตร ทรงเป็นสารถีช่วยมาตลีด้วยอีกองค์หนึ่ง พร้อมด้วยหมู่ยักษ์ และทวยเทพทั้งหลายแน่นขนัดเต็มไปทั้งอากาศ พร้อมด้วย การบรรเลงดนตรีทิพย์ สะเทือนสะท้านหวั่นไหวเป็นโกลาหล เบื้องขวานั้นเต็มไปด้วยกองทัพนาคราชซึ่งมีลมปากเป็นพิษขนาด ไฟประลัยกัลป์ เบื้องซ้ายเต็มไปด้วยกองทัพยักษาอสูร ซึ่งมี หนุมาน เทวยักษ์เป็นขุนศึก (หนุมานเป็นขุนศึกถึง ๒ ปาง คือ ปางที่ ๗ และปางที่ ๑๐) มือถือตะบองใหญ่ลุกเป็นเปลวไฟ กวัดแกว่งสําแดงเดชอย่างน่าสะพรึงกลัว

ดินฟ้าอากาศมืดมิดอยู่ถึง ๗ วัน ๗ คืน แผ่นดินก็ไหว สะท้านไม่ขาดสาย ปานประหนึ่งโลกพิภพจะถล่มทลายลงไปก็ว่าได้ ฝูงมนุษย์ที่ตั้งเคหสถานอยู่บนพื้นพิภพนี้ ก็ตัวสั่นงันงกด้วยความ ตกใจกลัวทั้งไม่ทราบเหตุผลกลการณ์เสียด้วยว่ามันเกิดจากอะไรกัน บ้างก็ร้องไห้กันเซ็งแซ่ บ้างก็หลับตาภาวนา บนบานศาลกล่าวถึง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ให้มาช่วยปกปักรักษา บ้างก็เสพสุรายาเมา กันงอมพระรามในทํานอง “เหล้าเข้าปากความยากก็หายไป” บ้าง ที่ยากไร้อนาถาก็ฉกชิงวิ่งราวทรัพย์สมบัติของผู้อื่นกันชุลมุนวุ่นวาย เพราะนานละที่ปีละหน บ้างก็รําพึงกันว่า “โลกแตกแน่แล้ว ฉิบ หายแน่แล้ว” พากันวิ่งวุ่นเป็นสิ่งคลี ทิ้งบ้านทิ้งเรือนและทรัพย์ สมบัติ หนีเอาตัวรอดกันเป็นอลหม่าน ลูกเล็กเด็กแดงร้องไห้กันกระจองอแง และพลัดพ่อพลัดแม่กันทั่วไป คนที่คอยระวังอยู่แล้ว ก็พากันหลบลี้หนีไปซุกซ่อนอยู่ซอกห้วยราวดอย และสวดมนต์ ภาวนาแขม่วท้องหายใจรวยๆ แทบว่าชีวิตจะปลิดปลงด้วยความ กลัวตาย พวกวัดก็พลัดเข้าบ้าน พวกบ้านก็คลานเข้าวัด หลวงซีก็ หนีหลวงเถร ไม่ว่าพระไม่ว่าเณรเผ่นตามกันไป พวกเหนือก็เผื่อลง ใต้ พวกใต้ก็ไหลขึ้นเหนือ ตะวันตกก็หกไปตะวันออก ตะวันออกก็ ลอกไปตะวันตก เสียงปืนใหญ่และลูกระเบิดดังอยู่ไม่ขาดสาย ฝูง มนุษย์ต้องจุดใต้ตามไฟกันตลอด ๗ วัน ๗ คืน



พอถึงวันคํารบ ๔ ซึ่งเป็นวันรุ่งสางสว่างแจ้งฝูงมนุษย์ที่ เหลือจากความตายด้วยภัยสงคราม ก็พากันร้องไห้ระงมถมทึก แทบว่าจะไม่เป็นเสียงมนุษย์ เพราะจะมองไปทางใดก็พบแต่ซาก ศพของคนตาย เช่น ลูกตายพลัดพ่อแม่ พ่อแม่พลัดลูก ผัวตาย พลัดเมีย เมียตายพลัดผัว ญาติมิตรที่ต้องตายพลัดตายพราก จากกัน เหลือที่จะนับคณนา เพราะวันตัดสินโลก ได้ผ่านไปแล้ว พร้อมกับมนุษย์ที่ชั่วร้าย คงเหลือแต่มวลมนุษย์ที่เชื่อในคําสั่งสอน | ของพระศาสนา ซึ่งมีเมตตาภาวนาเพื่ออยู่สืบโลกและศาสนาต่อไป

ในวันที่รุ่งแจ้งซึ่งความมืดได้ฉุดกระชากลากพาเอาวิญญาณ ร้ายผ่านพ้นไปแล้วนั้น กองทัพอากาศของพระศรีอาริย์บรมจักร พร้อมด้วยเทพเจ้าบนสวรรค์ ก็เคลื่อนขบวนเวชยันตรถทิพย์ เลื่อนลอยไปโดยทางนภากาศเวหา เพลงสวรรค์ซึ่งคนธรรพ์ทั้งหลาย อันมีปัญจสิกขคนธรรพ์เทพบุตรเป็นหัวหน้า ก็ดีดสีตีเป่าสะท้าน หวั่นไหวไปพร้อมกับกองทัพนั้นด้วย ฝูงเทพเจ้าทั้งหลายก็โปรย ข้าวตอกดอกไม้ทิพย์เกลื่อนกลาดไปทั่วแผ่นดินที่ผ่านไป ครั้นแล้วกองทัพพระศรีอาริย์ก็หยุดลอยอยู่เหนือดอยสุวรรณคีรี ซึ่งกองทัพ มนุษย์กําลังพิฆาตฆ่าฟันกันตายเหมือนใบไม้ร่วงเมื่อกองทัพเหล่านั้น ได้ยินเสียงอึกทึกโกลาหลอยู่เบื้องนภากาศ และร้อนรุ่มกลุ้มใจไป ด้วยไฟพิษ ซึ่งหมู่มวลนาคราชได้พ่นออกจากปาก เป็นประกายอยู่ ทั่วไป ทางเบื้องซ้ายก็กัมปนาทหวาดหวั่นไหวด้วยแสงอาวุธของ มวลยักษ์ ตะบองใหญ่เท่าลําตาลก็กวัดแกว่งเป็นเปลวไฟ ทหารที่ ทนได้ก็ทนไปที่ทนไม่ได้ก็ล้มสลบลงไปด้วยความร้อนสุดที่จะทนทาน อิทธิฤทธิ์ของทหารผีกระทําปาฏิหาริย์อยู่ครู่เดียว ทหารมนุษย์ก็ กลิ้งทูตระเนระนาดตามกันลงไป ร่างกายสั่นเทาเหมือนผีสิงสิ้น หมดทั้งกองทัพ พลันก็มีเสียงคํารามลั่นลงมาจากฟากฟ้า แทบว่า แก้วหูจะแตกตาย

“อะโห! มาริสสา- มาริสสา ดูก่อนทะแกล้วทหารผู้ใจบาป หยาบช้าทั้งหลาย! พวกสูจะมารบราฆ่าฟันกันตาย ด้วยเหตุผล กลใด? ขุมทรัพย์อันใหญ่หลวงที่เกิดขึ้นนี้ หาใช่เป็นสมบัติ ของพวกสูทั้งหลายหรือของผู้ใดไม่ดอก! หากเป็นสมบัติของพระ ศรีอาริยเมตไตรยโพธิสัตว์ในรถนี้ ซึ่งจะมาดํารงตําแหน่งบรมจักร อันประเสริฐ เพื่อจรรโลงโลกไปสู่สันติสุขและสันติภาพอันเที่ยงแท้ เลิก เลิกรบกัน ! เลิกรบกันเว้ย! ประเดี๋ยวตายโหงหมดเอ้า! ไม่ เชื่อก็ลองไปดู!!” พระอิศวรผู้เป็นเจ้า ได้สําแดงเสียงอยู่บนศีรษะ ทหารมนุษย์อย่างเอาเป็นเอาตาย แล้วเปล่งสิงหนาทสืบต่อไปว่า:

“วันตัดสินโลกได้เริ่มมาถึง ๗ วันแล้ว วันนี้เป็นวันครบ ๘ โลกสว่างแล้ว! สงครามครั้งสุดท้ายได้เสร็จสิ้นไปแล้ว คนบาปทั้ง หลายได้ถูกความมืดกลืนกินไปหมดแล้ว นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าจะสร้างอาณาจักรสัมมาทิฏฐิให้พวกสูทั้งหลายอยู่ดีกินดีกันทั่วไป”

พระอิศวรเจ้าฟ้าตะคอกขู่จู่โจม เสียงนั้นสะท้านเหมือนฟ้าผ่า ได้ยินตลอดไปทั่วทั้งกองทัพ แม้พวกจอมทัพ จอมขุนศึกทั้งหลาย ก็พากันตกใจเหมือนหัวจะแตกลงในยามนั้นพญาลายตีนเป็นกงจักร พญาแขนสั้นยาว พญาลิ้นกาฬ ฯลฯ ต่างก็พากันส่งสัญญาณให้ กองทัพของตนถอนกลับไปสู่บ้านเมืองสิ้นด้วยกัน ครั้นแล้วพระ อิศวรเป็นเจ้า ก็บันดาลฝนห่าใหญ่ ตกลงมาถึง ๗ วัน ๗ คืน ท่วมท้นซากศพเหล่านั้น ลอยไปลงทะเลจนหมดสิ้น คงเหลือแต่ พื้นดินเป็นปรกติ อนึ่ง ก็เป็นธรรมดาสงครามที่ล้างโลกจะต้อง บังเกิดมรสุมทําลายความชั่วช้าเลวทรามของมนุษย์ที่กระทําขึ้นแล้ว ฝูงมนุษย์ก็จะต้องเป็นทายาทรับกรรมนั้นๆ หาใช่ผู้ใดหรือพระเจ้า องค์ใดมากระทําให้ไม่ ก็เมื่อมนุษย์พากันฝ่าฝืนคําสอนของพระเจ้า และกระทํากรรมอันชั่วช้าเลวทรามถึงเพียงนี้ผลกรรมก็ย่อม ตามสนอง กล่าวคือ บังเกิดการรบราฆ่าฟันกันตายวายวอด ซึ่งพา กันเรียกร้องให้พระเจ้ามาช่วยรับบาปนั้น ย่อมเป็นไปไม่ได้ เพราะ พระเจ้าหาใช่ทาสของมนุษย์ดังที่บางคนเข้าใจกัน

พระศรีอาริย์ห้ามทัพตะวันออกเฉียงใต้ ตํานานพุกาม ทํานายว่าเมื่อปรากฏแล้ว พระศรีอาริย์ธรรมิกราช พร้อมด้วยพระ อิศวรเป็นเจ้าจะเสด็จไปห้ามทัพตะวันออกถึง ๒ ครั้ง ไปโดยทางฟ้า และกองทัพฟ้าของเทวดาเป็นหมู่พล

นักจิตศาสตร์ไม่เคยเป็นชาวตะวันตก เป็นความจริง ๑๐๐% ที่ไม่เคยมีนักจิตขนาดจอมศาสดาจะไปเกิดเป็นชาวตะวันตก พระพุทธเจ้า, พระเยซู, พระมะหะหมัด, และอื่นๆ ก็เป็นชาวตะวันออกด้วยกันทั้งสิ้น ชาวตะวันตกต้องหันมาเคารพศาสนธรรมของ ชาวตะวันออก ตลอดพงศาวดารโลก ฉะนั้น เจ้าโลกในอนาคตก็ ต้องเป็นชาวตะวันออกตามเคยอีก

ที่มา https://www.wasulab.com/lord-sri-ariya4/

 

องค์พระศรีอาริยะเมตไตย ต้องบุรพกรรม



สมัยหนึ่ง ที่องค์พระศรีอาริยะเมตไตยต้องบุรพกรรม มาเกิดเป็นนางยักษ์ รูปร่างร้ายอยู่ในป่า องค์พระโคตมะ กำลังบำเพ็ญบารมีอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเอราวดี ด้วยสัพพัญญุตญาณทราบว่า นางยักษ์นี้ได้ก่อสร้างบารมี 30 ทัศมามากมาย แต่เพราะผลกรรมที่กระทำกาเมสุมิจฉาจารกับภรรยาผู้อื่น จึงมาเกิดเป็นนางยักษ์ชาตินี้

พระองค์จึงเสด็จมาโปรด นางยักษ์แลเห็นลักษณะอันประเสริฐ จิตเลื่อมใสก้มลงกราบ เมื่อองค์พระโคตมะตรัสเทศนาพระธรรม นางยักษ์ปลงใจเด็ดขาด ตัดเอาเต้านมทั้งสองถวายเป็นพุทธบูชา อานิสงส์นางยักษ์ตัดเต้านมทั้งสองมากระทำสักการบูชาพระตถาคตครั้งนั้น ส่งผลให้นางยักษ์พ้นจากอิตถีเพศ คือ ท่านจะเกิดเป็นหญิงแต่เพียงชาติเดียวเท่านั้น นางยักษ์นี้ได้สร้างพุทธวิริยบารมีมาถึง 80 อสงไขยกัป คือ ปรารถนาอยู่ในใจถึง 36 อสงไขยกัป ลั่นวาจาว่า จะเป็นพระพุทธเจ้าอีก 28 กัป

และ ในกาลก่อน พระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งทรงพระนามว่า "มหุตชินสีห์" ได้ทรงพยากรณ์ว่า" ท่านจะเวียนว่ายตายเกิดสืบต่อไปอีก 16 อสงไขยกัป ก็จะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ทรงพระนามว่า พระศรีอาริยะเมตไตย ในอนาคตกาล" และในท่ามกลางพระพุทธศาสนาของพระพุทธโคดม ท่านจะมาช่วยสืบอายุพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองไปจนตลอด 5,000 ปี

กาลต่อมา ในชาติหนึ่งที่พระศรีอาริยะเมตไตย มาเกิดเป็นมนุษย์ชาวไร่ กระทำไร่เลี้ยงชีวิตอยู่ริมภูเขา ตักกะคีรี ซึ่งเป็นภูเขาเดียวกับที่ฝูงลิงถ่ายอุจจาระใส่ผ้าอาบของพระพุทธเจ้านั้นเอง ขณะที่พระศรีอาริยะเมตไตยเป็นกระทา ชายวิ่งไล่ขับฝูงลิงที่ลงมากินแตงโมในไร่นั้น ก็เลยวิ่งเลยถลำไปเหยียบเอาพระฉาย คือ เงาของพระพุทธเจ้าโดยไม่ทันสังเกต เมื่อเหลียวมาพบพระโคตมะ จิตเลื่อมใสศรัทธา จึงนำเอาแตงโมมาถวาย 7 ลูก แต่มีลูกหนึ่งที่รอยหนูกัดเป็นโพรง กุศลผลทานครั้งนั้นส่งผลให้ท่านเกิดเป็นพระยาจักรพรรดิรชาธิราชอันประเสริฐ ในท่ามกลางศาสนาของพระตถาคต และจะช่วยสังคายนา ชำระสะสางพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองสืบต่อไป ศาสนาของพระพุทธโคดมจะปกแผ่ไปทั่วทั้งเมืองคนขาว เมืองคนเทา ปกแผ่ไปทั่วโลก ส่วนวิบากกรรมที่ท่านได้เหยียบเงาพระตถาคตนั้น เมื่อท่านได้มาเกิดเป็นมนุษย์จะมีรูปร่างหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ บนศรีษะก็จะมีรอยแผลเป็น ดุจดังรอยหนูเจาะแตงโม แต่ในภายหลังท่านจะมีผิวพรรณวรรณะ สวยสดงดงามดั่งเทพบนสวรรค์ เพราะได้บริโภคของทิพย์ของพระอิศวรเทพเจ้า

ตามบุรพกรรม สัญญาที่ มาระหว่างองค์พุทธที่ 4 และองค์พุทธที่ 5 ทำให้องค์พระศรีอาริยะเมตไตย โพธิสัตว์ จะต้องมาช่วยสืบอายุพุทธศาสนาของพระพุทธโคดม จวบจนครบพุทธกาลดั่งนี้แล และในระหว่างกาลแห่งการรักษาศาสนจักร อาณาจักรแห่งองค์พุทธที่ 4 จะอยู่ในนามว่า "ภายใต้รังสีพระศรีอาริยะเมตไตรย" เพราะอำนาจสิทธิแห่งวงศ์ศาสนจักรยังเป็นขององค์พุทธที่ 4 แต่เพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น

อดีตกรรม

เอ กัง สะมะยัง ในสมัยหนึ่งพระพุทธโคดมได้เสด็จเลียบมาถึงแม่น้ำสายหนึ่ง ในแคว้นสุวัณณภูมิ ซึ่งไหลผ่าน ภูเขาตักกคีรี พระองค์ลงสรงน้ำเรียบร้อยแล้ว ก็เอาผ้าอาบตากไว้บนฝั่งแม่น้ำ จึงเสด็จขึ้นประทับอยู่บนภูเขาลูกนั้น มีลิงแม่ลูกอ่อนฝูงหนึ่งอุ้มลูกออกจากชายป่า พลันก็ถ่ายอุจจาระของมันลงบนผ้าอาบของพระองค์ ซ้ำเอาหว่านเล่นเสียเลอะเทอะ คงเหลืออยู่ชายเดียว ณ บัดนั้นก็ได้มีนกยางปอน (นกยางขาว) ตัวหนึ่งบินมาจับลงที่ศรีษะของแม่ลิงตัวหนึ่ง แล้วก็เหลียวหน้ามองไปโดยรอบทั่วทุกทิศ ในทันใดรัศมี ซึ่งเป็นสีต่าง ๆ ได้พุ่งปราดออกจากพระเขี้ยวทั้งสี่ของพระพุทธเจ้า พระอานนท์ผู้อุปัฏฐาก จึงทูลถามเหตุการณ์อันประหลาดนั้น พระองค์ทรงตรัสพยากรณ์ว่า:-

" ดูก่อนอานนท์ ผ้าอาบของตถาคต ได้แก่ ศาสนาที่ตถาคตวางไว้ ลิงแม่ลูกอ่อนที่มาถ่ายมูลเลอะเทอะหมดถึง 3 ชายนั้น ได้แก่ กองทัพ ซึ่งจะมารบราฆ่าฟันกันตาย เหลือที่จะคณานับ ศาสนาของตถาคตจะเสื่อมทรุดไปถึง 3 ใน 4 ส่วน คงค้างอยู่แต่เพียงส่วนเดียว และนกยางขาวที่บินมาจับหัวแม่ลิงนั้น คือ พระศรีอาริยะเมตไตรยโพธิสัตว์ จะมาปราบอธรรม และช่วยสืบอายุศาสนาของตถาคต เริ่มตั้งแต่ 2,500 ปีขึ้นไป จนครบ 5,000 ปี"

"พระศรีอาริยเมตไตรยโพธิสัตว์กับตถาคต ได้สร้างกรรมไว้ในอดีตชาติ" พระองค์ทรงเล่าให้พระอานนท์ฟังต่อไปว่า"อันชาติหนึ่ง สองเราสหายสนิท ช่วยกันคิดเอาบัวมาอธิษฐาน
เพื่อเสี่ยงทายบารมี พุทธกาล ให้บัวบานบอกแจ้งเป็นผู้ใด"ในชาตินั้นเรา ทั้งสองจึงเอาดอกบัวมาคนละดอก เข้าไปอธิษฐานในพระวิหารว่า ถ้าใครจะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าก่อน ก็ขอให้ดอกบัวของผู้นั้นบานก่อนครั้น วันรุ่งขึ้นพระตถาคตได้เข้าไปดูดอกบัวนั้น แต่ยังไม่ทันสว่างแจ้ง เห็นดอกบัวของพระศรีบานก่อน ด้วยความที่อยากเป็นพระพุทธเจ้าก่อนพระศรี จึงลักเปลี่ยนดอกบัวของพระศรีมาไว้ที่พระตถาคต สับเปลี่ยนกันเสีย"บัวของน้องบาน แล้วนะพี่จ๋า สัมพุทธาน้องย่อมได้ไปก่อนแน่
แต่ไฉนบัวในมือ เดี๋ยวหุบเดี๋ยวก็แบ พุทธยังไม่เที่ยงพุทธยังไม่แท้น่าอายจริง"ฝ่ายพระศรีนั้นเขาฌานแก่ รู้ว่ามีการสับเปลี่ยนบัว จึงทำนายว่า "โอ! สหายท่านจะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าก่อนเราจริง แต่ทว่าฝูงมนุษย์ยุุคนั้นจะเป็นคนขี้ลักขี้ล่าย และใช้เงินดำ เงินแดง เงินกระดาษกัน อย่างพร่ำเพรื่อ มนุษย์จะไม่ซื่อสัตว์ต่อกัน จะทุจริต คิดมิชอบนานาประการ พระสงฆ์องค์เณรพุทธบริษัทในศาสนานั้น จะหาความเที่ยงแท้แน่นอนไม่ได้ เดี๋ยวบวช เดี๋ยวสึก เดี๋ยวหุบ เดี๋ยวแบดังบัวดอกนี้"

เพราะกรรมที่พระพุทธโคดม ได้สับเปลี่ยนบัว ถึงแม้ว่าพระองค์และเหล่าพระอรหันตสาวกจะเข้าพระนิพพานไปแล้วก็ตาม แต่กรรมนั้นยังติดอยู่ในศาสนาของพระองค์ ตราบเท่าทุกวันนี้ ที่เหลือไว้แต่สมมติสงฆ์ในศาสนาของพระองค์ จึงรู้จริงบ้าง ไม่จริงบ้าง ศาสนาสามส่วนก็ถูกพราหมณ์ ยักษ์ และมารเอาไปครอง เหลือจริงเพียงส่วนเดียวเท่านั้น ข้อวัตรปฏิบัติจึงถูกปนเป็น จนแยกแยะไม่ออก ผู้คนเกิดมาสมัยหลัง จึงไม่เข้าใจทางปฏิบัติที่ถูกมรรค ถูกผล ถูกนิพพานในฝ่ายสัมมาทิฏฐิแต่ส่วนเดียว นั้นคืออะไร

พระพุทธโคดมทรงเล่าอดีตกรรมจบลง พร้อมพยากรณ์เหตุการณ์สืบไปอีกว่า

" เมื่อพระศรีอาริยะเมตไตรยโพธิสัตว์จะมาช่วยสืบอายุพุทธศาสนาในพุทธกาลของพระ ตถาคตนั้น จะมีสรรพวัตถุทั้งหลายบังเกิดขึ้นแก่โลก อย่างแปลกประหลาดเหลือจะคณานับ ทั้งเสื้อผ้าอาภรณ์นานาชนิด ก็จะไม่ได้ปั่นและทอด้วยมือ เหมือนในศาสนาของตถาคตจะมีแต่ผ้าเนื้อบริสุทธิ์ ฝูงมนุษย์จะไม่ติเตียนว่า เป็นขี้หูขี้ตาเขาเท่าจะวัดวา (วัดหลาและเมตร) ก็จะมีในยามนั้น แม่หญิงจะนุ่งซิ่นเสื้อลายเหมือนหนังแย้ จะนุ่งเสื้อผ้าแขนกุดขาก้อม หญิงชายจะนุ่งผ้าเป็นอย่างเดียวกัน จะว่าชายก็บ่จริง จะว่าหญิงก็บ่แม่น แม่หญิงจะหวีผมปกหน้า จะใส่ต่างหูยาวง้ำหน้า พ่อชายจะใส่หมวกหุ้มหน้า สิ่งที่ไม่รู้จะได้รู้ สิ่งที่ไม่พบเห็นก็จะได้เห็น พร้อมด้วยบุรพนิมิตอันชั่วร้ายต่าง ๆ ก็จะบังเกิดขึ้นแก่โลกมากมายยิ่งนักดังนี้

1. ราชภัย ท้าวพระยาจะบังคับเบียดเบียนพลเมือง
2. โจรภัย จะบังเกิดโจรผู้ร้ายปล้นสะดมทั่วไป
3. อัคคีภัย ไฟจะไหม้บ้านเมืองไม่ขาดสาย
4. อสุนีบาต ฟ้าจะผ่าสัตว์และคนล้มตายบ่อย ๆ
5. เมทนีภัย แผ่นดินจะไหวสะท้านและแยกออกจากกัน
6. วาตภัย จะเกิดลมพายุพัดพาบ้านเมืองพินาศ
7. อุทกภัย น้ำท่วมบ้านเรือนและเรือกสวนไร่นา
8. ทุพภิกขภัย จะเกิดข้าวยากหมากแพงและอดอาหาร
9. พยาธิภัย จะเกิดโรคระบาดคนและสัตว์ล้มตาย
10. สัตถภัย จะรบราฆ่าฟันกันล้มตายร้ายแรง

ในขั้นสุดท้าย แผ่นดินจะไหวเดือนละหลายครั้ง จะมีสุริยคราสและจันทรคราสบ่อยครั้ง จะเห็นผีพุ่งไต้บ่อยๆ ดาวหางและแสงประหลาดจะบังเกิดให้เห็นไม่ขาดระยะ จะได้ยินเสียงดังในอากาศคล้ายระเบิดและปืนใหญ่ แร้งกาจะบินลงเกาะบ้านเมืองอย่างผิดธรรมดา ฝูงมนุษย์จะเดือดร้อนและขวักไขว่กันไปมา จะบังเกิดสงครามฆ่าฟันกันตายเหมือนใบไม้ร่วงไปทุกหนทุกแห่ง ครั้นแล้วก็ถึงกาลที่องค์พระเมตไตรยโพธิสัตว์จะปรากฏเป็นที่พึ่งแก่โลกตาม บุรพกรรมสัญญา

ที่มา http://www.navagaprom.com/book.php?id=11

 

บัวสวรรค์นี่ใครเหรอ...ทำแกงสายบัวได้มั๊ย..ถ้าท่านเจอช่วยบอกให้เราด้วยนะ...เราอยากได้สักดอกสองดอก..คงอร่อยน่าดู

 

โงบะ ออกมาข้างนอกนี่
ในนั้น ..........................

 

5555 เดี๋ยวก็โดนคนอื่นถล่มเละอีกหรอกค่ะ ที่โดนถล่มนี้จิตยิ้มคิดว่าน่าจะมาจากสาเหตุจาก...ไก่แจ้..ก็มีส่วนนะ ฮา ๆ คุณบัวสรรค์ ใช้ระบบใจสื่อใจจากจักรวาล แนวทางแก้ไขภัยพิบัติ และรอบรู้หลากหลาย ข้อมูลนารีขีม้าขาวก็มาก และการสื่อใจผู้คนได้แม่นยำ แฟนคลับจึงมีเยอะค่ะ อ่านง่าย ข้อมูลหลากหลาย เบาสบาย และเป็นกันเอง

 

"การรู้เท่าทันอารมณ์ในภาษาธรรมนั้นหมายความว่าความ "รู้" จะต้องทันกันกับการรับอารมณ์ของทวารทั้ง ๕..
เช่น ในขณะที่ตาเห็นรูป จะต้องมีสติรู้อยู่อย่างเต็มที่สมบูรณ์..
มีความรู้สึกตัวพร้อมอยู่ตลอดเวลา เมื่อเป็นเช่นนี้ ทุกข์อันอาศัยปัจจัยคือ การเห็นเป็นต้นนั้นย่อมไม่เกิด..
และเราก็สามารถมองอะไรได้อย่างอิสระเสรี...
โดยที่รูปหรือสิ่งที่เรามองเห็นไม่อาจมีอิทธิพลอันใดเหนือเราได้เลยแเม้แต่น้อย.."

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล
เทิดไว้เหนือเศียรเกล้า