ไม่รู้จักกัน

เรื่องนิมิตในช่วงที่อธิษฐานขอเข้านิพพาน..ก็ดังนี้..

นิมิต ครั้งที่ 1 คือ เห็นองค์สมเด็จพระพุทธเจ้า นั่งอยู่ใต้ต้นมหาโพธิ์ แวดล้อมด้วย สาวก ทั้ง 5 แต่ในบรรดาที่นั่งของสาวก.. นั้น มีที่นั่งว่างเหลืออยู่ 1 ที่ (.......??) ว่างแถวกลางฝั่งด้านซ้าย

นิมิต ครั้งที่ 2 คือ ณ ต้นมหาโพธิ์เช่นเดิม กลายเป็นเราที่ไปนั่งในตำแหน่งที่ว่าง พร้อมอยู่ในชุดนักบวชโบราณเช่นเดียวกับสาวก ทั้ง 5 นั้น

นิมิต ครั้งที่ 3 ณ ต้นศมหาโพธิ์เช่นเดียวกัน .. แต่ไม่มีใครอยู่เลย.. แต่มีความรู้สึกเหมือนให้เราลองขึ้นนั่งในตำแหน่งนั้นแทน.. (ก็เลย กล้าๆ กลัวๆ งงๆ.บลาๆ ไป)

นิมิต ครั้งที่ 4 เที่ยวนี้.. ได้มีโอกาสขึ้นไปกราบสมเด็จองค์ปฐม ณ บนยอดเขา ที่เฉพาะยอดเขามีประกายด้วยแสงสีทองสว่างไสวมาก.. ส่วนด้านล่างตั้งแต่เชิงเขาขึ้นมาถึงยอดเขา จะแบ่งเป็นระดับขั้นไว้มากมาย ในแต่ละชั้น จะมีสาวกมากมาย อยู่ในท่าพนมมือ ทุกคนจะหันไปทางสมเด็จองค์ปฐม ทุกขั้น จนไปถึงบนยอดเขา....

 

อันนี้ก็ขอตอบแบบเดาสะยาน ว่า..ก็มิอาจทราบได้ ขอรับ..

 

ทุกวันนี้.. ก็ ไม่ค่อยมีนิมิต ใดๆ เกิดขึ้นแล้ว..ครับ

ขอกลับมา.. หลอน.. ตัวเอง ดีกว่า.. ฮา ดี 555

 

พอลืมตา.....??

 

ปัญญา เกิด..

 

มโนมยิทธิ เป็นวิชชาหนึ่งในวิชชาแปด รู้แค่นั้นแหละ จำมา

 

ทีนี้ก็มาปรุงแต่งต่อไปได้ความว่า ต้องสั่งสมวิชชาให้ครบแปด จึงตรัสรู้

 

เราเคยทุกข์แบบสุดๆ อยากตายแต่ยังตายไม่ได้ จึงอธิษฐานต่อหน้าพระพุทธรูปที่บ้าน ขอถวายชีวิต เลือดเนื้อ ให้เป็นพุทธบูชา จะนั่งสมาธิจนกว่าจะบรรลุธรรม พ้นทุกข์ ถ้ายังไม่บรรลุธรรมใดจะไม่ยอมลุกขึ้น ยอมตาย

จิตใจแน่วแน่มาก นั่งไปจนเกิดสภาวะได้ยินเสียงระเบิดดัง เป็นเสียงระเบิดของกะโหลก หัวเปิดโบ๊วเลย มองลงไปในกายเห็นสีทองสว่างจ้า ข้างในเป็นห้องโถงโล่งๆ ไม่มีตับไตไส้พุง เห็นตัวเองตัวเล็กมากใส่ชุดขาวนั่งกรรมฐานอยู่ในท้อง จากนั้นมีมือใหญ่ๆ จากเบื้องบนกำลังล้วงลงมาจะจับตัวเรา...ตกใจลืมตาขึ้นทันที

วิปลาสไปปีนึงเต็มๆ ฮาๆ

 

ผมก็เคยทุกข์หนักๆเหมือนกันครับ แต่ไม่เคยอยากบรรลุธรรม ตอนนั้นรู้สึกแค่ว่าอยากหายจากทุกข์แค่นั้นครับ อาจเป็นเพราะตอนนั้นผมไม่รู้เรื่องธรรมะอะไรมากด้วยมั้งครับ

 

ตอนนี้ผมวิปราศหรือปกติครับ

 

เรารู้ตั้งแต่ 9-10 ขวบ เพราะตามยายไปบวชเพื่อปฏิบัติ 7 วัน

 

ตอนนี้ก็กำลังฝึก มะนัว มะยึกยุ้ย..เกี่ยวกับ “วิญญาณขันธ์” อยู่
เห็นเป็น เหมือน คล้ายๆ เส้นเลือดในสมองที่แตกสาขาออกเป็นเส้นเล็กๆ และในแต่ละเส้นที่แตกกิ่งก้านออกไปนั้น จะมี จุดพลังงานแสงสว่างกระจัดกระจายอยู่.. เมื่อได้รับผัสสะกระตุ้น จะยิ่งเกิดแสงสว่างมากขึ้น..กว่าเดิม..

อันนี้. มะนัว นึก ตอนกลางวัน แดดกำลังร้อน ฮา..

 

คนอื่นตอบให้ไม่ได้หรอก เจ้าของต้องรู้เอง

เราคิดว่าตัวเองวิปลาสเพราะมันเป็นอาการเอ๋อ

มีแต่สภาวะลอยๆ ซึ่งแตกต่างจากการมีสติ จิตไม่สดชื่น ไม่เศร้าหมอง บอกไม่ถูก ตอนนั้นนะ

 

เข้าขั้น...

วิบ วับ.. ฮา คับ

 

ได้แต่เออเร่อไปวันๆผม55

 

วิปลาสเพราะคิดว่าตัวเองบรรลุธรรมรึครับ

 

โนๆๆๆ เรารู้เรื่องการนั่งสมาธิที่ถูกต้อง การเข้าฌาน การออกจากสมาธิที่ถูกต้อง

ดังนั้นการลืมตาขึ้นทันที โดยไม่ได้ถอยความรู้สึกตัวออกมาตามลำดับฌาน ร่างกายปรับตัวไม่ทัน วิปลาสได้ นี่ครูบาอาจารย์สอนมาอย่างนี้ค่ะ

 

เราอยากบรรลุธรรม อยากนิพพาน เพราะรู้ว่าการพ้นทุกข์จะต้องบรรลุธรรมจนนิพพาน

แต่ทุกวันนี้เราเฉยๆ กับเรื่องความอยากต่างๆ ธรรมบรรลุ บรรลุธรรม ไม่ใช่เรื่องของเราอีกต่อไป

 

อ่อครับ ผมคิดว่าจะเจอคนที่เคยคิดว่าตนเองบรรลุธรรมแล้ว ผ่านมาได้ครับ

 

ทุกข์ต่างๆ เป็นเรื่องของกายไป กายไม่ใช่ของเรา เดี๋ยวมันก็ตาย