ไม่รู้จักกัน

หลวงปู่ใช้ไม้(กระดาน)มาประมาณนี้แผ่นเดียว แล้วก็พับผ้านิ่มนิดนึงพับผ้าห่ม พับวางรองปั๊บนอนไสยาสน์ตะแคงขวาอยู่อย่างนั้นข้างเดียวห้ามตะแคงซ้าย วันแรกตก วันสองตก วันสามนิ่ง หลวงปู่ว่าถ้าหลวงปู่ไม่สามารถนอนไม้แผ่นนี้ได้ นอนตะแคงแล้วก็ไม่พลิกไม่ตกเลยนี่ นอนไม้แผ่นนี้ไม่ได้ หลวงปู่อายกิ่งก่ามันที่มันนอนตามกิ่งไม้พวกนกพวกอะไร หลวงปู่อายมัน! นั่น มึงไปกราบมันเป็นอาจารย์ซะ! (หัวเราะ) เข้าใจหรือยัง เนี่ยสอนตัวเองนี่ เนี่ยวันแรกตกวันสองตกวันสามแน่ว..เลย ตั้งสติไว้ปวดสุด! ทน ดูสิ ลุกขึ้นเดินจงกรม หายปวดแล้วมานอนตะแคงใหม่ ไสยาสน์ลงไปตั้งสติไว้ ขาต้องอยู่ปกติมือต้องอยู่ปกติ ห้ามพลิกซ้ายพลิกขวาอยู่อย่างงั้น นี่คือการทำเพียรทางจิตตภาวนาทางสติ ถ้าไม่มีความอดทนมันจะไม่มีความแกร่งของร่างกายและความแกร่งของจิต มันจะรู้ไม่ทันขณะที่ขยับ จนสามารถที่จะมีสติเต็มที่ชนิดที่บอกว่าเดี๋ยวนี้เราใกล้จะหลับแล้ว เวลานอนปั๊บใกล้จะหลับแล้ว ใกล้จะหลับแล้วมันจะค่อย..ปรับสภาพของมัน ค่อยลงๆๆ นิ่ง สติจ้องมันหลับ มันจะฝันมันจะขยับ มันจะค่อยสร้างออกมาๆ มันจะฝันแล้ว นอนฝันแล้ว นั่นสติเต็มที่มันจะเป็นอย่างงั้น จะฝันแล้ว ฝันก็เอาสติตามมัน มันจะฝันไปถึงไหนสติก็ตามมันไป มันจะไปถึงไหนก็ไปตามปะสีปะสามันเห็นนั่นเห็นนี่ เอ้อ..พอแล้วล่ะ กลับ ตื่นๆๆๆ แล้วก็ค่อยๆ กลับมาๆๆ สู่ร่างปึ้บ มันก็ค่อยรู้สึกตัวๆ นี่คือสติ มันต้องเป็นไปขนาดนี้จึงจะเรียกว่า "สัมมาสติ"

 

ถ้าไม่มีความอดความทนสติมันไม่กล้าแกร่ง ถ้าว่ารู้ก็รู้ธรรมดา เอ้อ รู้แล้วมันก็หายไป แต่ถ้ารู้กับความรู้สึกที่ปวดที่เจ็บมันจะรู้ได้นาน และตอนนี้สติมันจะกล้าแข็งขึ้น จาก 7% ก็เป็น 10-20-30-40 ไล่ไปเรื่อยๆ นั่นแหละจนถึง 100% นู่น นี่ก็คือสติ แต่ว่าถึงบั้นปลายสุดท้ายไม่เป็นอย่างนี้ ฝึกพวกนี้ปั๊บ ฝึกไปๆๆ แต่บั้นปลายสุดท้ายเมื่อภพชาติสิ้น วางภาระปกติ สติอัตโนมัติไม่ได้เป็นอย่างนี้ ไม่ได้เป็นตั้งแต่ก่อนนะ ไม่ได้ตั้งสติ ไม่ได้อะไรเหมือนแต่ก่อน มันจะเป็นอัตโนมัติของมันเป็นปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นี่คือความยิ่งใหญ่ของพุทธศาสนา ปัญญาเหมือนกันอยู่เฉยๆ เหมือนไม่มีอะไร แต่เวลาที่มีคนมาถามธรรม หรือมีบางสิ่งบางอย่างผ่านมา ปัญญาก็จะลุกโพรงเลย มันจะเป็นอัตโนมัติของมัน นี่คือความเป็นจริงความมหัศจรรย์ หรือความยิ่งใหญ่ของพุทธศาสนามันจะเป็นอย่างนี้ นี่แหละคือสติตัวแท้อยู่จุดนั้น ถ้ารู้เฉยๆ มันก็เท่านั้น ก็เหมือนเรานั่งภาวนา เอ้าจะนั่ง นั่งปวดรู้แล้วก็เริ่มขยับ เริ่มลุก ลุกแล้วก็ไป แล้วก็วางทิ้งไปแล้วก็เริ่มต้นใหม่..."

พระธรรมเทศนา องค์หลวงปู่น้อย ญาณวโร
วัดป่าห้วยริน จังหวัดขอนแก่น
วันที่ 4 ธันวาคม 2563
_/|\_ _/|\_ _/|\_

 

วิธีของจิตใจนั้น มันไม่มีเรื่องอะไรหรอก แต่มันชอบออกไปหาเรื่อง
.
กายกำเริบ คือ ปวดเมื่อย ใจกำเริบ คือ ฟุ้งซ่าน
.
๑) อวิชชาวิสมโลภะ คือ ใจที่แส่ส่ายออกไปหาอารมณ์ อดีต อนาคต ยกจิตไปไว้ในอารมณ์อื่น
.
๒) พยาปาทะ, ใจก็ไม่ชอบ หงุดหงิด ฟุ้งซ่าน
.
๓) มิจฉาทิฏฐิ, ไปก็ไม่รู้ มาก็ไม่รู้ มาว่าไป ไปว่ามา ลมออกว่าเข้า ลมเข้าว่าออก จิตเผลอเป็นคนไม่รู้เรื่องรู้ราว
.
๓ อย่างนี้ เป็น "มโนทุจริต" ทั้งสิ้น
.
จิตของเราเหมือนอาหารที่อยู่ในชาม สติเสมือนฝาชาม ถ้าเราขาดสติเท่ากับเปิดฝาชามไว้ แมลงวัน (กิเลส) ย่อมจะบินมาเกาะ เมื่อเกาะแล้วมันก็กินอาหาร แล้วก็ขี้ใส่บ้าง นำเชื้อโรคมาใส่ให้บ้าง ทำให้อาหารนั้นเป็นเป็นโทษ เป็นพิษ เมื่อเราบริโภคอาหารที่เป็นพิษ เราก็ย่อมได้รับทุกข์ประสบอันตราย ฉะนั้นเราจะต้องคอยระวังปิดฝาชามไว้เสมออย่าให้แมลงวันมาเกาะได้ จิตของเราก็จะบริสุทธิ์สะอาด เกิดปัญญาเป็นวิชชา ความรู้
.
จิตใจของเรา เหมือนขันหรือตุ่มน้ำ ขันนั้นถ้าปากมันหนาข้างบางข้าง ก็ย่อมตั้งตรงไม่ได้ น้ำก็จะต้องหกหรือตุ่มมันเอียง มันแตกร้าว น้ำก็ขังอยู่ไม่ได้เช่นเดียวกัน ฉันใดก็ดี บุญกุศลที่จะไหลมาขัง
อยู่ในจิตใจของเราได้เต็มเปี่ยม ก็ด้วยการทำจิตให้เที่ยง ไม่ตกไปในสัญญา อดีต อนาคตทั้งดีและชั่ว บุญกุศลซึ่งเปรียบเหมือนน้ำบาดาล หรือน้ำตกก็จะไหลซึมซาบมาหล่อเลี้ยงกายใจของเราอยู่เสมอไม่ขาดสาย ไม่มีเวลาหยุด เป็น "อกาลิโก" ให้ผลไม่มีกาล
.
การปรับปรุงจิตใจนั้น เราต้องคอยตรวจตราดูว่า ส่วนใดควรแก้ไข ส่วนใดควรเพิ่มเติม ส่วนใดควรปล่อยวาง จะแก้ไปอย่างเดียวก็ไม่ได้ จะปล่อยไปอย่างเดียวก็ไม่ได้ ต้องดูว่า สิ่งใดควรแก่ข้อปฏิบัติของเรา เราก็ทำ
.
คัดมาจากส่วนหนึ่งของหนังสือ "แนวทางปฏิบัติวิปัสสนา-กัมมัฏฐาน" เรื่อง "อาณาปาณุสรณ์ ตอนต้น(๒๗๗ - ๒๗๙) วันที่ ๒๓ กันยายน ๒๔๙๗
พระสุทธิธรรมรังสี คัมภีรเมธาจารย์
(พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร)

 

อย่าเก็บมาคิด อย่างที่บอกไปสัตว์โลกล้วนมีกรรมเป็นของตนเอง โลกนี้มีแต่ กิเลส กรรม วิบาก ต่างคนล้วนต่างเคยก่อกรรมร่วมกันมาในอดีตด้วยกันทั้งนั้น ทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว แต่ละคนล้วนเคยพบเจอ และรู้จักกันมาก่อนในอดีต แต่พอมาเกิดใหม่ เราก็ลืม อย่างที่คุณเกิดที่ไทย ทำไมจึงมีเหตุได้ไปอยู่ออสเตรเลีย คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน

อารมณ์ชั่ววูบมีกันทุกคนค่ะ มันบีบคั้นจนทนไม่ไหว เราเองก็เคยคิดฆ่าตัวตาย แต่มีสติถามตัวเองว่าฆ่าตัวตายแล้วทุกข์มันจะดับไปจริงหรือ คนที่รักเราล่ะเค้าจะคิดยังไง เราจะทำให้อีกหลายๆ คนเป็นทุกข์และมีกรรมติดตัวไปข้ามภพข้ามชาติไม่มีสิ้นสุด เราปรารถนาอะไร เคยตั้งปณิธานอะไร ทุกข์ที่เกิดเป็นเพราะเราเป็นผู้ก่อเหตุเอง เราก็ต้องยอมรับมัน และเริ่มต้นใหม่ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดา แต่เราจะมาตายด้วยเรื่องแบบนี้หรือ

ถ้าไม่เคยทุกข์ จะรู้จักธรรมได้อย่างไร ทุกข์นั่นแหละคือธรรม ทำให้เราได้เห็นเหตุ เห็นผล ด้วยตนเอง ตั้งสติให้ดีๆ สติมาปัญญาเกิด เรารักอะไรเค้า ทบทวนไป พ่อแม่พี่น้องเรา เรารักไหม และเรารักเพราะอะไร ความบีบคั้นเกิดจากความรักหรือความหลง หรือเพราะเราแค่กลัวคำนินทา แล้วคำนินทา คนนินทา เค้ารู้จักเราดีแค่ไหน เค้ามาให้เราพึ่งพาอาศัยหรือเปล่า ทบทวนถึงเหตุและผลต่างๆ ที่เข้ามากระทบเรา มันยิ่งใหญ่ขนาดไหน ทุกคนล้วนมาคนเดียว และไปคนเดียว ตอนมาเกิดก็มาคนเดียว ตอนตายก็ตายคนเดียว จิตวิญญานล้วนไปตามกรรมและวิบาก

กำลังใจหาได้ที่ตนเอง จงกร้าวแกร่งเหมือนเป็นเช่นตะวัน

ดึงสติให้อยู่กับปัจจุบัน ก็จะไม่หลงไปในอดีต อนาคต

 

วันนี้คุณการ้องไม่แวะมาถามคุณอนัตตาหรือครับ 55

 

จากการ
Cose your eyes
Open your mind
สัมผัสด้าย
ว่าคุณอนัตตา
เรียนรู้ถึงสาดแห่งการขึ้แล้ว
ไม่จำเป็นต้องห่วงอีกต่อไป

 

เพลงประกอบความเห็นศาสตร์แห่งการขี้

 

#ดักคุณราโซบไว้ก่อนครับ55

 

คุณเบเนโตะก็หายนะครับ สงสัยไปแว้นกะคุณนกอยู่ โค้งไหนไม่รู้

 

สงสัยไปฝึกวิชาตาข่ายดักลม
ต้องถามเจ้าตัวอีกที

 

ไปแว้นซ์.. ข้างเส้นขนาน มาคับ
เกือบหลุดโค้ง..55..

 

คิดถึงงง... หรา ครับ.. อิอิ
ยังอยู่ครบ 32.. งับ

 

ดูที่ตัวเองค่ะ เวลาทุกข์ ใจเป็นอย่างไร กายเป็นอย่างไร แล้วทุกข์ดับไปได้อย่างไร ใช้อะไรในการแก้ทุกข์ ทวนย้อนดูอดีตที่ผ่านมาค่ะ จะเห็นธรรมที่เคยเกิดขึ้นในตน

ถ้าไม่ทุกข์จะเห็นธรรมได้จากอะไรคะ จิตไม่มีความสั่นสะเทือน ก็ไม่อาจเห็นเหตุ เห็นผล เห็นกิเลสที่มีอยู่ในจิต

อริยสัจสี่ก็เห็นได้ที่กายและจิตตนนั่นเอง

 

คุณเบเนโตะไม่อยู่ เป็นที่น่าเสียดาย มีการศึกษาศาตร์การขี้อย่างจริงจังมาก โดยโปรเฟสเซอร์คุณการ้องฮับ

#พลาดอย่างแรง

 

ใช้ครับเราต้องเลือกอาหารที่มีไฟเบอร์สูง
เพื่อให้ได้ขนาดที่เหมาะสม
เราต้องเลือกอาหารที่มีแม็กนีเซียมสูง
เพื่อให้ได้สีสันที่สวยงาม
เราต้องดืมน้ำอย่างเหมาะสมเพื่อความมันวาว
เราต้องใช้สมาธิอย่างสูง
เพื่อไม่ให้เกิดการขาดช่วงของชิ้นงาน
มันเป็นศาสตร์
ต้องศึกษาให้มาก

 

โปรเฟสเซอร์คุณการ้อง บรรยายได้เห็นภาพเลยครับ55

 

ต้องว่างขนาดไหนถามใจเธอดู555

 

มากี่รอบต้องเจอคุณการ้อง ทำงานแล้วพลังจิตคงเงียบหนักมาก

 

จริงๆงานกะว่างครับ
แต่นั่งเฝ้า
เกิดมาเพื่อเป็นยามแท้ๆชีวิต