ปกิณณกะธรรม

มันไม่เห็นเวทนาดับมันจะแยกได้เหรอ

 

ได้ดิ ไม่ต้องดับอะไรเลย รับรู้ตามปกติ รู้ทุกอย่าง แต่เวทนาแยกออกอยู่คนละชั้นกับผู้รู้ แต่จะเชื่อมความเจ็บปวดกับจิตนิดๆ แค่ให้จิตรู้ว่านี่คือความเจ็บปวด แต่จิตไม่กินอารมณ์ ไม่ดิ้นทุรนทุรายเพราะความปวดนั้น

 

เหมือนคนอยู่เหนือเวทนาเฉยๆเคยแบบปวดสุดๆละมันหายไปเองป่าว
เคยฟังเค้าเล่ามาคือกัน
ผมกะแค่ปวดแต่ไม่ทุกข์กะมัน

 

เคยกินยาแก้ปวด เวทนาหายเลยเว้ย ไม่มีทุกข์เหลือสักนิด หรือนี่จะเป็นหนึ่งในอภิญญาขั้นสูงปรี๊ด ที่เรามองข้ามหรือป่าว

 

อ่ะโห้!! เพิ่งเคยเห็นคุณการ้องพิมพ์ยาวๆ จากการวิเคราะห์อาการตรงกับผมเป๊ะ

#หรือผมจะเป็นเกย์เฒ่าจริงๆฮับ แฮร่ๆ

 

ก็พูดถึงระดับชั้นของลุงแมวเท่านั้นน่ะนะ..

ไม่ได้พูดถึงผู้มีจิตตั้งมั่น สติตั้งมั่น น่ะนะ

 

ก็ สาย สมถะยานิก น่ะ นะ

สายวิปัสนายานิก ย่อมไม่รู้รส ไม่เคยสัมผัส เป็นธรรมดา..

แต่โดยมากเท่าที่เห็นมา สายวิปัสนายานิก นี่จะไปติดตรงปล่อยวางผู้รู้ไม่เป็น..

ติดความรู้ที่ได้ศึกษามา ติดผู้รู้ เป็นอันมาก..

ยิ่งคนที่อ่อนความเพียรนี่ยิ่งไปกันใหญ่ เจอวิปัสนูกิเลส เจอธัมมุจธัจจะ แล้วไม่มีใครแก้ให้ เห็นแล้วก็สงสาร แต่ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะมานะทิฏฐิขวางไว้ เพราะจิตอันประกอบด้วยริษยาขวางไว้..

พึ่งไปเจอที่วัดบนเขามาหมาดๆ ก็ให้แล้วแต่บุญแต่กรรมละกัน นะ

 

ของจริงมันกะหายให้ดูไตรลักษณ์มันแสดงตัวอยู่แล้ว55

 

เป็นเกเฒ่าไม่ผิดอะไรครับ
แต่ต้องเป็นเกเฒ่าไสยๆ
พวกนี้ซื่อๆชอบดูแต่6pack
(ผมไม่ได้ชอบดูนะแค่ศึกษาเฉยๆ55)

 

แยกเวทนามันเทพกว่าข้ามเวทนา
แยกเวทนาถ้าสมาธิกับสติไม่ดีแยกไม่นานหรอก หลุดไปเข้าฌาน ไปอรูปโน่น

พวกแยกเวทนาออกจากจิตได้คือ เวทนาจะพีคขึ้นเรื่อยๆ จาก 50 ไป100 แต่จิตมันจะรู้ความปวดแค่1 มันไม่กอดเวทนา จิตจะได้ปัญญาทันทีว่าไม่มีอะไรในเวทนานั้น มันก้อคลายความยึดมั่นถือมั่นออก เข้าใจยัง

 

เอาจริงๆ ตอนนี้อีชั้นวิปัสนูกินอยู่นะ เพราะมาพูดธรรมที่นี่ทุกวัน

 

ตัวไหนเหรอวิปัสนู

 

อาตมาพึ่งถึงบางอ้อ เรื่องที่ให้มีครูบาอาจารย์คอยกำกับดูแลในการปฏิบัติก็เมื่อวานนี้เอง..

ถ้าไม่มีครูบาอาจารย์คอยกำกับดูแล มันได้แค่ธรรม แต่ ไม่ได้วินัย ไม่ได้นิสัย..

ส่วนมากแล้วคนที่ไม่มีครูบาอาจารย์ มักไม่เคารพพระวินัย เพราะหลงว่าตนรู้แล้ว..

พอได้ธรรมอย่างเดียว ปฏิบัติธรรมอย่างเดียว คนเดียวลำพัง โอกาสเดินหลงทางมีมาก โอกาสตั้งตนเป็นครูบาอาจารย์ เป็นเจ้าสำนักมีมาก โดยไม่สนใจหมู่คณะ หรือ ใครๆ..

และเวลาเจอวิปัสนูกิเลส ถ้าอินทรีย์ไม่แก่กล้าจริง เสร็จทุกราย..

 

คุยเยอะ มีตัวนึงมั้ง เคยอ่านอยู่

 

ผมโดนแต่พลัง6pack

 

ก้อบอกแล้วต้องมีครู บอกมาตั้ง2 ปีก่อนโน้นแล้ว
ถ้าครูดี ครึ่งทางพรหมจรรย์คือหวังได้ ไปเร็วมาก

ถ้าครูรู้ไม่จริงครึ่งทางพรหมจรรย์โดนบังมิด

 

คุยเยอะมันฟุ้งไม่ใช่เหรอ
วิปัสนูมันจะไม่พอใจเวลามีอารมณ์อื่นมาแซก

 

ไม่รู้ เคยอ่านเหมือนอยากจะคุยธรรมก็ใช่

 

ที่ว่า "ข้ามเวทนา" มันก็คือ การตามรู้เวทนานั้นแหละ..

การตามรู้เวทนา มันก็คือ ตามรู้ทุกข์..

จากเริ่มถึงที่สุดแห่งทุกข์ แบบขัดเจนแจ่มแจ้ง สิ้นสงสัย..

พอเวทนาดับ มันก็พ้นเวทนา จิตก็พ้นเวทนา สติก็ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว รู้นอก รู้ใน พร้อมๆกัน ตอนนี้แหละปัญญาญาณและญาณต่างๆเกิด..

สรุป การข้ามเวทนา มันก็คือ "การเข้าไปรู้ทุกข์ สัมผัสทุกข์ จากเริ่มต้น ถึง ที่สุดแห่งทุกข์"

 

เจ้อย่าแปลกใจเป็นปกติของเจ้ละ
เดียวเสียชื่อเจ้าแม่สังขารหมด