ปกิณณกะธรรม

วิปสนูมันคือพวกชอบอ้างเหตุผลชอบธรรมแล้วหนีปัญหา
วิปัสนาไม่มีข้ออ้างไม่มีหนีไม่มีจ่าย555

 

ตลกเหอะคับ แยกเวทนา เวทนาต้องไม่ดับ จิตต้องรู้เวทนา พอเวทนาแยกออกจากจิต นั่นแหล่ะตัวปัญญา คือเวทนาไม่ใช่จิต ไม่มีอะไรในเวทนานั้น จิตก้อคลายความยึดออก
จิตไม่ตั้งมั่น มันจะแยกเวทนาออกได้ไง บางคนแยกได้แป๊บเดียวก้อหลุดออกมานั่งปวดแล้ว

แยกเวทนามันก้อนั่งทน กำหนดทุกข์เข้าไปเหมือนกัน

ข้ามเวทนา เวทนาดับ อีกแป๊บก้อปวดใหม่ได้ คนละสปีชี่เลย

 

ธัมมุจธัจจะ หรือ ฟุ้งธรรม..

เป็นอาการ อยากพูด อยากบอก อยากสอน เจอใครไม่ได้เป็นต้องคุยเรื่องธรรมะอย่างเดียว แบบห้ามตัวเองไม่ได้..

 

555555 พูดแบบนี้ รู้เลยว่า ไม่เคยประสบสภาวะสติตั้งมั่นไม่หวั่นไหว ในระดับอุปจารสมาธิ..

 

ไม่ฟังกะจะโชว์สกิวเหวียงใช่ป่าวหลวงพี่555

 

ตอนแยกเวทนาครั้งแรกได้ ฟุ้งแหลก ไม่ถึงอะไรสักอย่าง แต่แยกได้3ชม. ไม่หลุดไปฌานไปอรูปด้วย

แต่พอตอนหลังมาฝึกกรรมฐาน5 ตอนจิตสร้างปฎิภาคขึ้นมาเอง เลยรู้ว่าจิตตั้งมั่นเป็นไง

 

ใช่แล้ว..

พอมีคนมาขัดปุ๊บ จะ หน้า งอ ทันที..

แถมมีอารมณ์จิตขุ่นมัว เพ่งโทษ อีกต่างหาก..

 

แต่รอบนี้มาแปลกจริง555
นิ่งสงบดูอาการมันจบไป

 

เอาละ พอแล้ว..

สนทนาธรรม พอหอมปาก หอมคอ พอ..

คุยมาก เดี๋ยวฟุ้ง

 

ฟุ้งจริงละพอชมปุ๊บหน้าจะบานหน่อยๆ555
รักเด็กโลกสวยยิ้มหวาน55

 

ฟุ้งจริงแหล่ะ สงสัยต้องบนกินเตี๋ยว5ชาม ให้เลิกโม้วว์

 

เห็นสุรีย์บุตรพูดถึงคุณเมา คุณเมาคงสบายดีนะ ป่านนี้นิพพานไปยังหว่า

 

รู้แล้ววาง
อุสาเก็บมาคิดได้เนาะ555

 

แอบไปสร้างเครือข่ายขายตรงที่ไหนป่าว555

 

การสนทนาธรรม..

สุดท้าย ท้ายสุด ของวันนี้..

"ปรารภความเพียร"

"ศรัทธาอันยิ่ง"

พาพ้นได้ทุกอุปสรรค..

 

ไม่หรอกมั้ง พวกนี้เขาชอบใช้สัจจะ คงใช้สัจจะเลิกเล่นมั้ง คงเห็นว่าจิตอาจเสียถ้าเล่นมาก

 

อธิกรเกิดขึ้นที่ไดให้มันจบก่อนค่อยไป
ไม่งั้นต้องหนีตลอดไป
ถ้าใช้สัจจะสลักเงือ่นไว้กะพอแก้ไขได้

 

ตอนนี้เค้ามีลูกศิษย์เป็นตัวเป็นตน..

เค้ากำลังสร้างคนธรรมดาให้เป็นอริยบุคคล..

เค้ากำลังทำหน้าที่ของเค้าอย่างเต็มที่ เต็มความสามารถ..

บุคคลที่เค้ากำลังสร้าง อาจเป็นกุญแจสำคัญที่จะมาเปิดเผยความจริงอะไรบางอย่าง

 

ผมกะหนีบ่อยเพราะอาการวิปัสนูงัย
อ้างเหตุผลชอบธรรม
แล้วหนี
มันกะได้ละแต่ธรรมไม่ก้าวหน้า
ว่าจะหนีคือกัน555