เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

ตะกรุดเทพรัญจวน ดอกนี้แท้หรือเปล่าครับ ตอกโค๊ตตัว"ท"อย่างเดียวครับ เป็นเนื้อตะกั่วยาว 3 นิ้ว ครับ ยันต์ข้างนอกคล้ายลายไทยครับ

 

เว็บล่มซ่ะหลายวัน เครื่องผมดับไปเลย...แหะๆ

เรื่องตะกรุดน่ะ ความเห็นผมคนเดียวน่ะครับ โค้ด ท กับ วศด น่ะ เห็นไม่ชัด แต่พอเห็นว่าไม่ใช่โค้ดเดียวกับที่ หลวงพี่ ว. ใช้ตอก ตะกรุดชุดของวัด

ต้องบอกผมด้วยว่า ตะกรุดนี้มีที่มาที่ไปอย่างไร หรือมีใครจารไปให้ท่านเสก ถ้าเป็นอย่างนั้นผมไม่ทราบหรอกครับ เพราะเขาอาจทำเฉพาะของเขา แล้วหลวงพ่อท่านก็คงเมตตาเสกให้ ก็ต้องให้ท่านผู้ทำรับรองเอาเอง

แต่ถ้าเราเอาแน่ๆ ไม่โต้เถียงกัน ต้องเอาที่มีโค้ดวัด ท และ วศด เพราะถ้ามีโค้ดวัด จะผ่านมือท่านแน่ๆ อันนี้มีมาตรฐานหน่อย แต่ผมจะบอกว่า ที่ตะกรุดน่ะ ถึงทำมามาก แต่หาแถววัดยากเพราะราคาแพงครับ มหาจักร ดอกล่ะ ๙๐๐ บาท จัดว่าแพงมาก เทพรัญจวนผมลืมแต่คงประมาณ ๕๐๐ บาท ชาวบ้านแถวนั้นเขาไม่ซื้อตุนหรอก เพราะแพง จะมาขอหลวงพ่อก็ไม่กล้า ถ้ามีก็จะเป็นพระแจก ตอนกฐิน ผ้าป่า หรือ เหรียญตอนมีงาน

การไปหาพวกเครื่องลาง พวก ตะกรุด เบี้ย ตะโพน แถววัดน่ะ ยากครับ คนจากที่ไกลมาเอาไปมากกว่า

ผมจะเจาะลึกโค้ด ท และ วศด อีกทีแล้วเอามาลงไว้ที่นี้

 

ขอขอบคุณมากๆนะครับ ผมมาแอบกระซิบตรงนี้เลยครับว่าตะกรุดนี้ได้มาจากทิด ลป ได้มาเมื่อไม่กี่อาทิตย์นี้เองครับ เห็นแล้วก็สงสัยอยู่จึงมาเรียนถามคุณพี และอีกเรื่องหนึ่งด้วยความที่ผมศรัทธาอยากได้เบี้ยแก้ของหลวงพ่อมากๆเพราะไม่มีใช้เลยซักตัวคือเมื่อไม่กี่วันมานี้ผมก็บูชาเบี้ยจากทิดนั้นแหละครับ พอได้รับมาแกะซองพัสดุดูปรากฎว่าเบี้ยนะอุดชันนะโรงและมีแผ่นจารติดอยู่กับชันโรงแต่ไม่มีปรอดอยู่เลยครับ เบามาก เขย่าก็ไม่มีเสียงแถมตรงร่องของเบี้ยก็อุดไม่สนิทด้วยเหมือนทำมาใหม่ โมโหและเสียใจมากทำไมถึงทำกับเราได้
เดี๋ยวจะถ่ายรูปมาให้ชมครับ

 

อยากดูรูปเบี้ยที่ซื้อมาครับ คุณโอ้ต ส่วนในรูปน่ะเป็นของหลวงพ่อทรงครับ

ยืนยันว่าเบี้ยหลวงพ่อต้องมีปรอทครับ เพราะเป็นวัสดุสำคัญที่จะทำให้เบี้ย " เป็น " หรือมีชีวิตขึ้นมา ตัวเป็นนั้นคือตัวปรอทครับ สมัยโบราณ เขาหาวัสดุมาใส่ปรอทยากครับ (ยังไม่มี ) เขาเลยเอาหอยเบี้ยมาใส่ ยังหา พวก ปลาสติก พวก polymer ทนทานไม่ได้(ยังไม่มีอีกเหมือนกัน ) จะใส่ขวดแก้วก็ไม่ทนทานครับ เดี๋ยวขวดแตกของดีหนีหมด จะใส่ขวดโลหะก็ไม่ได้ครับ ปรอทจะกัดโลหะทะลุครับ แต่การจับคู่นี้ ทำให้เบี้ยแก้ กลับกลายมาเป็นสุดยอดเครื่องลางอย่างเหมาะเจาะ เป็นหอยโข่งก็มีน่ะครับ( เคยมีคนเอามาประมูลในเว็บ ลงรัก เก่าจัด ) หอยเบี้ยจั่นก็มี พวกหอยทะเลอย่างอื่นก็มีน่ะครับ พวกเบี้ย พวกเบี้ยจั่นนี้ เป็นเครื่องประดับ เครื่องรางของเจ้านายมาแต่โบราณน่ะครับ จัดเป็นของสูงอย่างหนึ่ง คล้ายๆหอยสังข์

เมื่อเอาปรอทมาใส่ในหอยเบี้ยแล้ว ก็เอาชัณโรง ( ชันสูตร ) มาอุดไม่ให้ปรอทหนี เพราะแห้งแล้วทนทาน คนโบราณ เห็นปรอทเป็นของดีน่ะครับ เป็น มีชีวิต เต้นได้ ไหลได้ หนักเหมือนโลหะ แต่วิ่งได้ กินสิ่งสกปรกได้ ศพเพื่อกันเน่า คนโบราณเขาจะเอาปรอทกรอกปาก คนตายเข้าไป เพื่อไม่ให้ศพเน่าเร็ว ( ปรอท พวกนี้แรง พวกเล่นของชอบ...แหะๆ ) คนโบราณจะหุงปรอท ซัดปรอทด้วยว่านยาและคาถาอาคมด้วยวิชา จนปรอท " เป็น " แล้วอาจจะสะกดให้แข็งด้วยว่านยาและคาถาอาคมอีกที ทำเป็นลูกอมปรอท มีอิทธิฤทธิ์ อมแล้วเดินไม่เหนื่อย ไม่หิวน้ำ คนภูตผีปีศาจ ทำอันตรายไม่ได้ อาจารย์ ผมเล่าว่าขนาดปรอทสำเร็จ น่ะถ้าทำได้จะถึงขั้นเหาะได้...แหะๆ จะเห็นได้ว่าปรอทคือส่วนสำคัญที่สุดของเบี้ยแก้น่ะครับ

ปรอทนี้มีปรอทป่าด้วยน่ะครับ เมื่อไม่นานมานี้ก็มีหลวงพ่อองค์หนึ่งท่าน ดักปรอทป่า ผมก็ได้มาเบี้ยมาตัวหนึ่ง เพื่อนสิงค์โปร์ ที่ชอบเครื่องลางเอามาฝาก ผมเคยคุยกับลูกศิษย์ของท่าน เจ้าของศูนย์พระ ซอยหน้าบ้านผม เขาเล่าว่าหลวงพ่อจะเอา เสกไข่ไปทิ้งไว้ตามป่า พอได้กำหนดท่านจะไปเก็บไข่นั่นมา ในนั้นจะมีปรอท เพราะเขาเล่าว่าปรอทจะมากิน และในตอนเช้า ท่านจะเอาสำลีไปเช็ดที่ใบต้นชนิดหนึ่งในป่า ผมลืมชื่อ หลายๆใบน่ะครับ ปรอทจะติดมากับสำลีนี่ นิดหน่อย ด้วยความอุตสาหะ ท่านคงทำมานานแล้ว ได้ปรอททีล่ะนิด ผสมมาจนได้ขวดหนึ่ง คงจะหลายสิบปี ....แหะๆ ท่านเลยตัดสินใจเอามาทำเบี้ย ปรอทในขวดนี้เขาเล่าว่า มันจะมีสีผิดไปจากปรอทธรรมดา จะดำมันเหลือบทองกว่า ( ผมก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน ) ปรอทในขวดนี้ ท่านจะเสกทองคำเปลวให้กินด้วย ใส่ทีเป็นร้อยๆบาท ( บาททองคำเปลวน่ะจ้ะ ) เรียกว่าจนอิ่ม สีสันของเขาจะเหลือบทอง เรื่องดักปรอทนี้ผมอ่านมาหลายที่ มีหลายวิธี ไม่เล่ามั่วล่ะ เพราะไม่เคยทำ เอามาเล่าเป็นนิทานให้พวกท่านก็แล้วกัน

จะเห็นได้ว่า ปรอทคือส่วนสำคัญของเบี้ยแก้ของหลวงพ่อทรง เพราะท่านสั่งเลยว่า ให้ตัดตะกั่วใส่ เผื่อว่าปรอทเขาหนีไป จะเหลือติดตะกั่วอยู่บ้าง ไม่ไปหมด จะเห็นได้ว่า สายหลวงพ่อทรง มาสมัยนี้ท่านคงไม่ดัก ไม่หุงปรอทแล้วล่ะ แต่เสกเอา ด้วยจิตอย่างเดียว จนมั่นใจว่าปรอทเป็น มีอภินิหาร

ตอนผมทำเบี้ยหลวงพ่อทรงในส่วนของผม เพื่อทดลอง เมื่อผมซื้อปรอทไปถวายท่าน ผมกันส่วนปรอทของผม ในขวดยา มีปรอท หนึ่งกิโล ซื้อมาครับแถววัดสามปลื้ม เพื่อให้หายสงสัย ผมเอาทองคำใส่ไปสลึงหนึ่ง ไม่กี่วันครับ เกลี้ยง ผมเลยเอาเศษแร่โคตรเศรษฐี ที่หลวงปู่บุญศรีเสกให้ ใส่ลงไป เกลี้ยงเหมือนกัน ผมเลยเอาเงินที่หลวงปู่บุญศรีเสกให้ใส่ลงไป อันนี้นานหน่อยหลายวัน จึงหมด ส่วนตะกรุดทองแดงก็ลองใส่น่ะครับ ไม่กินเลย หรือ อาจจะกินช้ามาก

ครั้งสุดท้ายผมจึงเอาลูกสะกดตะกั่วลูกใหญ่ ที่หลวงพ่อทรงเสกให้ ปรอทเขาก็กินจนเกือบเกลี้ยงครับ นานหน่อย เหลือทรากอยู่หน่อย ( เอาไปหล่อพระแล้ว ) ปรอทเขาคงอิ่มแล้ว กินทอง เงิน ชนวนแร่โคตรเศรษฐีทองแดง ตะกั่วจนอิ่ม อันนี้นานเป็นเดือนน่ะครับ ระหว่างนั้น เมื่อผมไปหาหลวงพ่อก็ให้ท่านเสกปรอทในขวดซ้ำให้ซ่ะหลายที เรียกว่า เต็มที่ แต่ที่ปรอทเขากินเข้าไป เขาก็คายขี้ออกมาน่ะครับ เป็นเศษเถ้าดำๆมากมาย ( คงเป็นปฏิกิริยา เคมี ระหว่างโลหะกับปรอท ) ผมล้างน้ำสะอาดหลายที จนเถ้าหมด ปรอทสะอาด ออกสีเหลือบทอง ปรอทนี้แวววาวดีมาก

ผมขอให้พระสวัดดิ์ทำเบี้ยในส่วนของผม ได้หลายตัว แล้วเอาไปให้หลวงพ่อประจุอีกทีเมื่อเป็นตัวเบี้ย ( ผมยังเอาเบี้ยกลับไปซ้ำอีกหลายครั้ง ตามกิเลสผม เพราะอยากได้ของดี) เบี้ยนี้ผมแจกไปหลายตัว ทั้งเพื่อนฝูงและคนที่มาขอ ( ขออย่าขอมาอีกน่ะครับ หมดสต็อกแล้ว ที่มีเป็นของส่วนตัวประจำตระกูล...แหะๆ ) ฉนั้นใครที่ได้เบี้ยไปจากผม โปรดทราบว่า ปรอทนั้น พิเศษกว่าปรอทธรรมดาหน้าวัดสามปลื้มมาก เพราะกินอะไรเข้าไปหลายอย่าง ของที่กินน่ะก็ปลุกเสกมา มาหลายที บางอย่างเป็นร้อยๆครั้งเช่นชนวนแร่โคตรเศรษฐี ของวิเศษ ทองคำ ตะกั่ว เงิน นอกจากนั้นปรอทยังถูกปลุกเสกโดยหลวงพ่อทรงอีกหลายสิบครั้ง เมื่อเป็นตัวเบี้ยแล้วก็ซ้ำอีกหลายครั้ง เบี้ยนี้บางคนได้ไปมีอภินิหารหลายอย่าง ผมก็ใช้ประจำหนึ่งตัว เป็นเบี้ยจั่น เพราะหลวงพ่อสั่งไว้ก่อนล่ะสังขาร ตอนนอนอยู่โรงพยาบาล ว่าให้ใช้เบี้ยจั่น และท่านบอกผมเองว่าตัวเล็กตัวใหญ่เหมือนกัน แต่ไม่ได้แจงลายละเอียดคุณวิเศษไว้เพราะท่านไม่พูดอวด ได้แต่บอกว่าเชิญครูบาอาจารย์มารับรู้แล้ว

การเชิญครูบาอาจารย์มารับรู้ ท่านบอกผมคราวแรกตอนทำพระผง พอทางวัดมีแม่พิมพ์เอง มีวัสดุเอง ก่อนที่จะพิมพ์พระ หลวงพ่อท่านจะทำพิธีเปิดพิมพ์ ตามคติโบราณ อันนี้ผมพูดเฉพาะ แม่พิมพ์ของวัดน่ะครับ ส่วนของคณะอื่นผมไม่ทราบ หลวงพ่อท่านประกอบพิธีเอง ในการเชิญครูบาอาจารย์มาสถิตย์ มารับรู้ ผมไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่เมื่อมาวัด ท่านก็บอกว่า ได้จุดธูปบอกครูบาอาจารย์แล้ว อันนี้ยืนยันอีกทีว่า หลวงพ่อทรงเป็นศิษย์มีครูครับ ครูแรงด้วยครับ มีหลายครู ทั้งทำพระ และ เครื่องราง พระเครื่องที่พิมพ์ที่วัดนี่ ผมจะนำมาลงต่อไป เพราะเป็นของดีมาก ทำขึ้นโดยความปราถณาของหลวงพ่อเอง ท่านก็แจกเองเสียจนอิ่มใจ คนแถววิเศษเคยเล่าว่า พอท่านลงรถ คนที่บ้านงานมารุมท่าน ก่อนลงรถ ท่านเตรียมพระผงใส่ถุงไป ท่านแจกด่ะจนหมดถุง เรียกได้ว่าเป็นของแจกซ่ะส่วนใหญ่ครับ

เบี้ยแก้ นี่จัดเป็นเครื่องรางมหัศจรรย์จริง ทั้งกันและแก้ และกระทำ ไม่โม้ต่อหล่ะครับ ใครเล่นเครื่องราง ไม่มีเบี้ยแก้ของอาจารย์เก่งๆ จะเชยแหลก

เพราะฉนั้นเบี้ยของหลวงพ่อทรงต้องมีปรอท มีทราย หรือมีอะไรประหลาดๆใส่ลงไปเพื่อลดต้นทุน พวกท่านโปรดคิดเอาเองน่ะครับ

พูดเรื่องปรอท แถมอีกนิด เรื่องปรอทกรอ อันนี้ไม่ใช่ปรอทน่ะจ้ะ เป็นโลหะลูกกลมๆ มีโลหะสำริดเหมือนลูกกอล์ฟข้างใน สำหรับตัวผู้ แต่ถ้าตัวเมีย หาโคตรยาก จะมีสายแบบสปริงข้างใน สั่นดังกรุ้งกริ้ง บางตัวกะหลั่ยทองคำแท้อีก พวกนี้จะสั่นได้ เตือนได้ คนโบราณไปรบ พอเวลานอนเขาจะเอาไว้ตรงหู ถ้าข้าศึกมาสะเทือน ปรอทกรอจะสั่นเตือนให้ตื่นมา เล่าต่อไปจะยาวออกนอกประเด็น แต่เป็นสุดยอดเครื่องลางอย่างหนึ่งครับ มีทั้งยุคลพบุรี และอยุธยา หายากมากจ้า

 

แจ่มจริงๆครับคุณพี ผมคนหนึ่งที่เชยมากๆ

เบี้ยเกจิท่านอื่นผมไม่เคยคิดอยากได้เลย ถึงเป็นยุคต้นๆก็เหอะ
(ไม่ใช่เพราะไม่ดี ไม่ขลังนะ)

แต่ผมเชื่อมั่นศรัทธาหลวงพ่อทรง มีของๆท่าน ก็เหมือนได้ใกล้ชิดท่าน
ทางใจ อุ่นใจ ความขลังหายห่วง
หายากครับของหลวงพ่อ ต้องได้จากแหล่งเชื่อถือได้จริงๆ
ขนาดผมเคยเอาจากในวัดยังโดน

ขอบคุณวิทยาทานครับ

 

ผมรำลึกถึงหลวงพ่อทรงทุกวันครับ นึกถึงความเมตตาที่ท่านเคยมีให้แล้วคิดถึงท่านจับใจครับ

ตามมาฟังอาพีเล่าต่อครับ ยิ่งเล่ายิ่งมันส์ครับ

 

รูปที่เห็นก็เป็นรูปท่านตอนหนุ่มๆนั่งท่าชราธรรม ถ่ายที่ไหนผมไม่แน่ใจ แต่คงเป็นที่วัดน่ะแหละครับ ที่ลง นะชาลีติ และ มะอะอุ ก็เป็นลายมือท่าน ถ้าคิดจะเล่นหาของหลวงพ่อทรง ( ซึ่งมีสรรพคุณดีเยี่ยมและมีอนาคตไกลแน่นอน ) ก็จำลายมือของท่านให้ดีน่ะครับ เพราะนี่คือกุญแจสำคัญในการหาของแท้ๆ ของหลวงพ่อ และพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านคงทราบด้วยญาณอันแจ่มใสของท่าน ว่าลายมือท่านจะเป็น กุณแจสำคัญในการทำให้คนเชื่อมั่น ในวัตถุมงคลของท่าน ท่านเลยเมตตาจารอักขระไว้บนวัตถุมงคลเยอะ เรียกว่าไม่น้อยกว่าหลวงพ่อองค์ใด ในช่วงเวลาเท่าๆกัน

ส่วนการลงก็จะเป็นอักขระพื้นๆ จะมี นะชาลีติ เป็นหลัก นอกนั้นก็ มะอะอุ นะโมพุทธายะ นะมะพะทะ เป็นอักขระที่ใช้หนุนแบบพื้นๆ แบบอย่างคณาจารย์แต่โบราณ เป็นอักขระที่ไม่มีอะไรพิศดาร แต่มีพลังอย่างเหลือล้น ผมเคยเอาแผ่นปั้มท์หลวงพ่อโสธรที่ผมนับถือ ให้ท่านลง ท่านรับมา มองยันต์และอักขระ ในแผ่นปั้มท์แล้ว ก็พูดว่า ของเราก็ลงเหมือนเขาน่ะแหละ มีอักขระพื้นๆ เช่น นะโมพุทธายะ นะชาลีติ นะมะพะธะ ฯลฯ แล้วท่านก็เอาเหล็กจารลงซ้ำให้

เรื่อง นะชาลีติ หัวใจพระสีวลีนี้ คาถานี้ใช้บ่อยมาก ท่านพูดกับผมเอง ( หลายครั้ง ) อยากให้ลูกศิษย์ของท่านรวยทุกคน ท่านช่วยหมดแหละ แต่ต้องหาด้วยน่ะ ท่านจะช่วยหนุน โปรดสังเกตุอย่างว่าท่านไม่ใช่คนชอบคุยโม้ หรือ อวดอ้างตัวเอง แต่การพูดของท่านเป็นการพูดแบบมีสติ ตอนที่ผมเอากระเป๋าสตางค์ที่ใช้อยู่ให้ท่านลงในครั้งแรก ท่านมองหน้าหน่อย แล้วก็บอกแบบเดียวกันว่าให้หาด้วยน่ะ ผมก็รับปากท่าน ผมจะไม่พูดในสิ่งที่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว หรือ การเงินของผม แต่เอาเป็นว่า ผมเอาครอบครัวก่ะตัวเองรอดได้อย่างไม่มีปัญหาก็แล้วกัน และทราบซึ้งอยู่เสมอว่านอกจากอาจารย์ของผมที่ผมเอ่ยนามท่านหลายครั้งแล้ว ก็มีหลวงพ่อทรงนี่แหละที่ท่าน ช่วยหนุนอยู่

<O</Oกระเป๋าสตางค์ใบนั้นแม้จะเก่าเพียงใด ผมก็ไม่สนใจว่าใครมอง อย่างไรตอนควักออกมา เอาว่ามันมีเงินบรรจุอยู่เมื่อต้องการก็แล้วกัน หลวงพ่อจะไม่มีคนกันแขก หรือ ญาติโยมที่มาหา อันนี้จะเป็นสาเหตุหนึ่งที่อาจจะทำให้ท่านล่ะสังขารเร็วกว่าที่ควร แต่การไม่มีคนกันนี้ทำให้เห็นความเมตตาของท่านที่เป็น สรรพอาวุธอันคมกล้าที่ประจำตัวท่านเหมือนองค์พระสมเด็จบรมครู ที่หลวงพ่อทรงท่านใช้อย่างมีประสิทธิภาพอย่างที่สุด ทุกคนที่อยู่ใกล้จะสัมผัสกระแสนั่นได้ไม่ยาก ไม่ทั้งแก่คน แต่รวมทั้ง สรรพสัตว์เช่น หมา แมวและ ยุงด้วย

ที่พูดเรื่องยุง เพราะผมไม่เห็นท่านอนาทรร้อนใจตอนยุงกัดท่าน ตอนเริ่มหัวค่ำที่วัด ประมาณเริ่มมืด จะมียุงชนิดหนึ่งออกหากิน ตัวใหญ่ดำ ตอนมันกัดจะเจ็บถึงใจ จะมาประมาณใกล้ค่ำ ผมเสียอีกต้องคอยปัดยุงออกจากตัวท่าน เมื่อนั่งคุยกัน จะตบก็เกรงใจในความสำรวมของท่าน จนกระทั่งมีเสี่ยใจบุญ เสี่ย ศ ผู้ใจบุญ คิดหาทางออกและ มาทำมุ้งลวดให้ท่าน กันปริมาณจนยุงที่ไปกวนท่านค่อยลดลง แต่ดูไม่เห็นท่านเดือดร้อนแต่อย่างใด เราเสียอีกที่เดือดร้อนแทนท่าน

<Oผมเป็นคนชอบเรื่องเครื่องรางของขลัง อันนี้เป็นจริตจริงๆ และไม่ปิดบังด้วย และหลวงพ่อทรงท่านก็ทราบ ท่านก็สนองให้ผมอย่างเต็มที่ทุกครั้งที่ผมอาราธนาให้ท่านเสกของให้ ความเมตตาอันนี้ไม่ใช่แค่ผม แต่ผมเห็นท่านให้กับทุกคนแบบไม่อั้น ไม่เคยบ่น ไม่เคยหงุดหงิด เมื่อมีคนไปขอให้ท่านเสกนั่น เป่านี่ จารโนน่ หรือทำพิธีใดๆที่ท่านสงเคราะห์ให้ได้


<Oทำให้ผมมองไม่เห็นว่า ถ้าใครจะสร้างพระเครื่อง หรือ เครื่องรางมา หรือ อาราธนาท่านไปปลุกเสกแล้วท่านจะปฏิเสธได้ลงคอ และผมจึงมองไม่เห็นอีกเหมือนกันว่า ไม่ว่าศูนย์ พระเครื่องใด หรือนักสร้างกลุ่มใด สร้างพระออกมาแล้วท่านจะไม่เสกให้ เพราะการเสกของท่านไม่ต้องตั้งท่า ไม่ต้องมีเครื่องเซ่นบวงสรวง ไม่ต้องมีฤษถ์ยาม ไม่ต้องมีพิธีรีตรอง เป็นเรื่องของจิตของท่านล้วนๆ ของใดที่ผ่านมือท่าน รับรองเรื่องคุณภาพ ผมกล้าท้าให้ทดลองดู ไม่มีของรุ่นไหนศักสิทธิ์กว่ารุ่นไหน เพียงแต่อาจจะมีสรรพคุณต่างกันไปตามคำครูและแรงครู


อีกที <Oผมจึงมองไม่เห็นว่าคนที่อ้างตัวเป็นลูกศิษย์ท่าน จะมาด่าคนโน้น หาเรื่องทะเลาะคนนี้ ให้เสียมาถึงท่านทำไม ( แต่มีน่ะครับคนแบบนี้น่ะครับ และบอกได้ว่าเป็นพวกที่แฝงมาหากินกับบารมีหลวงพ่อ ) ว่ารุ่นนี้เสก รุ่นนี้ไม่ได้เสก เมื่อเห็นว่าเมตตาของท่านนั้นมีไปทั่วทุกคน รวมถึงสรรพสัตว์ทั้งหลาย การนำของมาให้ท่านเสก หรือ เชิญไปเสกก็เป็นเรื่องไม่ยากเย็นเลย ท่านทำให้แน่ๆ ถ้าขอให้ท่านทำแล้วไม่ทำ อันนั้นจะเป็นเรื่องแปลกมากกว่า


<Oมีคนทำของมาให้ท่านเสกเยอะ ผมอยู่ในเหตุการณ์ด้วยหลายรายการ เมื่อเสร็จเขาก็ แบ่งถวายให้ท่านบ้าง บางรายเป็นลังๆ ท่านก็แจกผมมาทุกที ถ้าท่านทำลืม ผมทำไม่ลืม ขอท่านดื้อๆ ว่าหลวงพ่อไม่แจกเหรอครับ จนบางทีท่านแซวว่า อ้าวไม่รู้นี่ว่าอยากได้....แหะๆ <Oต่อไปผมจะเอารูปพระของแจก ของฟรีเหล่านี้ มาลงยืนยันว่าผ่านมือท่าน เผื่อท่านจะได้ทราบเมื่อไปเจอ อย่างที่เคยบอกมาหลายครั้ง ว่าผมชอบของฟรีเพราะเจตนาดี ขลังตั้งแต่เขาทำ นักสร้างบางคนเขาใจบุญ เขาสร้างมาแจกอยู่แล้ว บางทีให้มาเป็นลังๆ เห็นท่านแจกอยู่ตั้งนานไม่หมดซักที ไปเจอท่านอีก ท่านให้มาใหม่ซ้ำ บางทีผมยังบอกหลวงพ่อไม่เอา เพราะได้แล้ว ( เช่นพระถังซำจั๋ง ) ผมกราบเรียนท่านว่า เอาไว้แจกคนอื่นดีกว่า เก็บไว้เป็นตัวอย่างก็พอ


แต่อยากจะบอกอย่างหนึ่งว่า หลวงพ่อทรงท่านนี่หวงของน่ะครับ จะไม่แจกอย่างพร่ำเพรื่อ เรียกว่ามีของดีแล้ว ไม่แจกมั่ว จะมีฟอร์มว่างั้นเถอะ แต่ยกเว้นมีงานวัด มีของเตรียมแจกอยู่แล้ว แบบนี้ท่านจะแจกด่ะแบบไม่ต้องมองหน้า มองแต่มือ มีมือยื่นมา ท่านก็หยิบส่งให้ <Oส่วนการสร้างไปขายก็เป็นเรื่องของคนทำ จิตดี คิดดี เรื่องก็เป็นกุศล จิตไม่ดี คิดไม่ดี เรื่องก็ไม่เป็นกุศล ก็เข้าตัวไปเองไม่รอดแน่นอน และ ไม่ควรนำเอาท่านเข้าไปเกี่ยวให้เสียหาย เพราะท่านอยู่เหนือ เงื่อนไขเหล่านั้นแล้ว พวกท่านต่างหากที่กำหนดเงื่อนไขขึ้นมาเอง

ไม่น่าจะบอกแทนท่านว่ารุ่นนั้นท่านเสก รุ่นนี้ท่านไม่เสก เพราะการบอกว่าไม่เสกแต่เราไม่ได้รู้จริง ไม่อยู่ในเหตุการณ์ แต่ท่านเกิดเสกให้เขาล่ะ และบางรุ่นบอกว่าท่านเสกให้ แล้วท่านเกิดไม่ได้เสกขึ้นมา ไม่ว่าทางใด ผลก็เสียมาหาต่อชื่อเสียงหลวงพ่ออยู่ดี เรียกว่าเอาท่านมาแปดเปื้อนด้วย แล้วสิ่งนี่จะทำให้คนนอกทั่วไปที่ไม่รู้จะสับสน แทนที่พวกเขาจะได้ของดี ก็เกิดความกลัวแทน ทำให้เกิดผลเสียไปทั่ว


<Oส่วนตัวของผมเอง อยากจะกราบเรียนว่า ไม่เคยมีจิตคิดไปในทางร้ายพวกท่านที่ทำมาหากินกับหลวงพ่อน่ะครับ ผมไม่อยากยุ่งกับเงื่อนไขเหล่านั้นแต่อย่างใด เรียกว่าทางใครทางมัน ต่างคนต่างอยู่ครับ

 

แล้วผมจะโดนไหมครับ

หุหุ แล้วผมจะโดนไหมครับ
(tm-love) (tm-love) (tm-love)

 

นั้นน่ะของน้องชายผม ได้มาตั้งแต่หลวงพ่อยังอยู่ เก็บไว้ให้ดีนะครับ

 

นี้แหละครับที่ผมโดนมา

 

สองตัวเลยหรือครับ(one-eye)

 

ครับ ดูน่าเกลียดมากทีเดียวครับ

ไม่วิจารณ์รูปร่างน่ะครับ รูปน่ะบรรยายได้หมดแล้ว

 

เรื่องเบี้ยแก้หลวงปู่ทรง เป็นอะไรที่ติดตัวตลอดเลยครับ เคยให้ครูบาอาจารย์ที่ผมเคารพท่านดู ท่านบอกว่าดีมากๆครับผม

 

สมเด็จเนื้อใบลาน พ.ศ. ๑๕???

จากรูปที่เห็นเป็นรูปสมเด็จ เนื้อใบลานสี เทา ดำ ขนาดเขื่องหน่อยประมาณ ๔.๓ x ๒.๘ ซ.ม. ข้างหน้าเป็นรูปสมเด็จฐานสามชั้น ข้างหลังเป็นยันต์ห้า ( ยันต์หลวงพ่อเดิม ) ปั้มท์ตราวัดด้วยหมึกสีน้ำเงิน ตราติดส่วนเดียว

สมเด็จองค์นี้ประวัติคือ พระตกค้างที่วัด พระท่านเลยเอาตราวัดมาปั้มท์ใหม่ แล้วเอาออกจำหน่าย ผมจำไม่ได้ว่าเท่าไหร่ แต่เช่ามาเป็นตัวอย่างหนึ่งองค์ แล้วเอามาให้หลวงพ่อดูแล้วเสกซ้ำ ( ตามจริตนิสัยผม ) และผมเองก็ลืมถามว่ารุ่นไหน เพราะไม่ได้คิดว่าจะมานั่งเขียนถึงหลวงพ่อที่เคารพ

ผมกราบเรียนถามหลวงพี่วิโรจน์ ท่านก็ยืนยันว่าของหลวงพ่อแน่นอน ตอนเอาออกมา ก่อนจำหน่าย เอามาให้หลวงพ่อดู ท่านหยิบดูๆ แล้วบอกว่าจำไม่ได้เหมือนกัน ( อันนี้แปลกน่ะครับ หลวงพ่อไม่ใช่คนหลง สติดีมาก ความจำเป็นเยี่ยม เดาว่าเป็นผลจากการปฏิบัติ เจริญสติของท่าน )

เลยขนาดต้นตอยังจำไม่ได้ พวกที่ว่าเป็นตุเป็นตะน่ะ มาทีหลังทั้งนั้น บางคนเกิดไม่ทันซ่ะอีกด้วย แต่ผมจะไปสอบถามที่เขาเล่นมาแถววิเศษฯ แล้วจะกลับมาบันทึกเพื่อเป็นหลักฐานไว้ในอนาคต สำหรับท่านที่เล่นหาของหลวงพ่อ แบบต้องการเล่นของวัดแท้ๆ ออกที่วัดโดยหลวงพ่อ ว่ารุ่นนี้ ออกปีอะไรแน่ครับ

ที่วัดน่ะหมดไปนานแล้วตั้งแต่สมัยหลวงพ่อท่านยังอยู่ อยากจะแน่ะนำว่า ไปเจอตามแผง หลงๆอยู่ ก็อย่าให้หลุดมือน่ะจ้ะ เพราะเขาคงไม่รู้ว่าของใคร

 

สมเด็จเนื้อน้ำมัน พ.ศ. ๑๕???

องค์นี้เป็นสมเด็จเนื้อน้ำมันเป็นปรกโพธิ ฐานสามชั้นฐานสิงห์ มีสังฆาฏิ ขนาดประมาณ ๓.๗ x ๒.๖ ซ.ม. เนื้อหนักน้ำมัน สีขาวน้ำตาล สวยงามมาก ยืนยันว่ามาจากวัดมอญอีกเหมือนกัน ด้านหลังเรียบ แต่ปั้มท์ตราวัดศาลาดินมอญ ตราวัดนี่มาปั้มท์ที่หลังอีกเหมือนกัน

มีพิมพ์คล้ายๆเดียวกันแต่ข้างหลังปั้มท์เป็นรูปหลวงพ่อลึกลงไป ที่ลงมาในความเห็นก่อน แต่แค่คล้ายน่ะครับ ขนาดไม่เท่ากัน เล็กกว่า องค์นี่ผมบูชามาจากวัด คนล่ะเวลากับเนื้อใบลาน พอเอามาให้หลวงพ่อเสกซ้ำ ท่านเอาเหล็กจารซ้ำให้หลายตัว ยืนยันว่าเป็นของวัดมอญแน่นอน

 

สาธุ อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ครับ
หลวงพ่อทรงท่านเมตตาดีจริงๆครับ
ผมอีกคนหนึ่งที่กราบท่านด้วยความเคารพสุดหัวใจ
กราบ กราบ กราบ สังฆัง นะมามิ

 

สมเด็จฐานสามชั้น เนื้อน้ำมัน พ.ศ. ๑๗

ตามรูปเป็นสมเด็จเนื้อน้ำมัน พิมพ์สมเด็จฐานสามชั้นฐานสิงห์ ขนาดประมาณ ๓.๖ x ๒.๕ ซ.ม. ด้านหลังเป็นยันตร์ห้าปั้มท์ลึกลงไป และอักษรวัดศาลาดิน พ.ศ. ๑๗ อันนี้ชัดเจนมาก พระแบบนี้ผมชอบ เพราะมีอักษรบอกเล่นง่าย ของวัดศาลาดินแน่นอน

องค์นี้ไม่ได้มาจากหลวงพ่อ ผมได้มาจากที่อื่น แล้วต่อมาผมมาได้ที่วัดอีกองค์ เหมือนกันเด้ะ ของจากที่อื่นตอนได้มาครั้งแรก ผมเอาไปถามหลวงพ่อ ท่านว่าใช่ของท่าน เพราะฉนั้น พิมพ์นี้ก็ยืนยันอีกแน่นอนว่าหลวงพ่อทรงปลุกเสกให้แน่นอนครับ

 

สมเด็จพิมพ์พระประธาน เนื้อน้ำมัน พ.ศ. ๑๗

ตามรูปก็เป็นอีกพิมพ์หนึ่งครับที่ออกในปี ๒๕๑๗ เป็นพิมพ์พระพุทธ หรือพระประธานปางมารวิชัย บนฐานผ้าทิพย์ อยู่ในเรือนแก้ว มีขนาดประมาณ ๓.๘ x ๒.๘ ซ.ม. เนื้อน้ำมัน สีออกน้ำตาลอ่อน แกมเหลือง

ด้านหลังเป็นเป็นยันต์ห้าอีกเหมือนกันครับ และอักษรปั้มท์ในเนื้อ วัดศาลาดิน พ.ศ. ๑๗

องค์นี้ผมได้มาจากข้างนอก และหลังหลวงพ่อเสีย แต่ได้สอบถามคนใกล้ชิด และเซียนแถววิเศษฯ ยืนยันว่าของวัดศาลาดิน ที่หลวงพ่อทรงปลุกเสกครับ

 

อยากได้ครับ


รอท่านเมตตาครับ

 

ที่พอแจกฟรีได้แจกหมดแล้วครับและเป็นเบี้ยเปลือยธรรมดา ใครได้ไปไม่เห็นมีใครกลับมาต่อว่าน่ะครับ คุณปลัดมาช้าไปเกือบปีเลยล่ะ ส่วนเบี้ยในรูปพวกนี้หลวงพ่อทำให้เป็นพิเศษ ตะกรุดที่สอดใต้เบี้ย ท่านก็ลงให้เองครับทุกดอก เป็นเนื้อเงินด้วย เป็นของเฉพาะตัวครับ

ขอความเห็นใจน่ะครับเราไม่คุยกันเรื่องนี้ แต่ผมจะจดชื่อคุณปลัดไว้ในกองมรดก....แหะๆ

ที่จะเอามาลงให้ดูในบอร์ดอื่น นึกว่าเขาลบไปแล้ว เพียงแต่จะให้ดูว่า หลวงพ่อเสกเบี้ยได้และดีด้วย แต่ผมจะเอาเรื่องพระเครื่องลงก่อนตามเวลาที่ผมพอว่าง พวกท่านจะได้หาได้ถูกประเภท เพราะเวลายังมีพอหาได้ ก่อนที่จะหายไปจากวงการ ไปอยู่เป็นของประจำตัวคนเพราะ " ใช้ " ดีเหลือเกินเหมาะกับสภาพเศรษฐกิจมาก

เรื่องเครื่องรางคงทีหลัง เพราะมันเล่นยาก บอกตามตรง เพราะเป็นของทำทีล่ะชิ้น จากวัสดุตลาด ใครก็ทำได้ เพราะถ้ารู้วิธีทำ ทำมาแล้ว ของใหม่ๆก็คงดูเหมือนกัน ดูยาก ต้องได้จากแหล่งหรือบุคคลที่เชื่อถือได้น่ะครับ เพราะคนทั่วไปคงเล่นที่ตานอก แยกยาก แต่ถ้าท่านมีตาในอันนี้ก็อีกเรื่องน่ะครับ....แหะๆ