น่าเป็นห่วง หลักสูตรพุทธศาสนา จากบางอาจารย์ สอนตายแล้วสูญ ( หลักสูตร ม.1- ม.6)

ตอบข้อข้องใจโดย เตชปญฺโญ ภิกขุ

ท่านต่างหากที่ต้องตื่นจากความฝันเรื่องไม่มี"ตนเอง"เสียที
-------------------------
***ความเชื่อว่ามีตนเองนี้มาจากไหน? ลองหาให้พบ***

***มาจากตำราหรือจากครูอาจารย์ หรือจากสามัญสำนึกของเราเอง?***

***ถ้ามากจาตำรา หรือจากครูอาจรย์ แล้วมันจะเป็นความจริงได้อย่างไร? ในเมื่อเราเองยังไม่ได้รู้ด้วยตัวเอง***

***แต่ถ้ามาจากสามัญสำนึกของเราเอง สามัญสำนึกของเราเองมันก็หลอกเราได้ ไม่ใช่มันจะบอกความจริงไปเสียทั้งหมด (อย่าเชื่อจากสามัญสำนึกของเราเอง)***

***ถ้ามันมีเราอยู่จริง ลองคิดดูง่ายๆว่า เดิมมันจะมาจากไหน? ใครสร้าง? มีเหตุปัจจัยอะไรมาปรุงแต่งให้เกิด? (ถ้าเดาก็แสดงว่าไม่รู้จริง เลยเดา)***

***หรือเราจำได้หรือไม่ว่า มันเคยมีเรามาก่อนตั้งแต่เรายังไม่เกิดในปัจจุบัน?****

***อย่าอ้างว่าจำไม่ได้แล้ว เพราะถ้าอ้างอย่างนี้แล้ว เราก็จะเอาอะไรก็ได้มาใส่ในชีวิตของเรา แล้วก็อ้างว่าจำไม่ได้ มันก็เป็นปัญหาไม่รู้จบเพราะการอ้างเช่นนี้***

***ดูจากร่างกายซิ มันก็ยังต้องกินอาหาร ดื่มน้ำ ถ้าไม่ปรุงแต่งมันก็ตาย แล้วจิตมันจะสามารถเกิดมาได้เองลอยๆโดยไม่มีเหตุปัจจัยมาปรุงแต่งให้เกิดขึ้นและตั้งอยู่เช่นนั้นหรือ? ถ้าอย่างนี้ก็เป็นความเชื่อว่ามี อัตตา ตามหลักของศาสนาฮินดูเขา ไม่ใช่ของพุทธ***
----------------------------

(ฉันคืออะไร? เวบไซต์สำหรับบุคคลอัจฉริยะ www.whatami.net - www.whatami.5u.com )

 

ตอบข้อข้องใจโดย เตชปญฺโญ ภิกขุ

"จิตและความนึกคิดเกิดขึ้นเองพร้อมร่างกายตามธรรมชาติ"...มันก็ยัง กำปั้นทุบดิน อยู่นั่นเอง
ท่านต้องอธิบายให้ได้ว่า กระบวนการให้เกิดจิตและความนึกคิดนั้น เป็นอย่างไร?
------------------
***เป็นคำถามที่ควระถาม และน่าสตอบมาก เพราะทำให้เกิดปัญญา***

***เมื่อมีร่างกายที่ยังไม่ตาย และระบบประสาท( ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ-สมอง)ที่ยังทำงานอยู่(ตื่นอยู่) เมื่อมีสิ่งถาบยนอก (เช่น รูป เสียง กลิ่น รส) มาประทบระรบบประสาทใด มันก็ทำไห้เกิดการรับรู้สิ่งภายนอกนั้นขึ้น (วิญญณ)ที่ระบบประสาทจุดนั้น และมันก็จะมากระทบที่ใจ(สมอง)ด้วยเสมอ***

***เมื่อเกิดการรับรู้(วิญญณธ์) มันก็จะเป็นเหตุให้เกิดความรู้สึกต่อสิ่งรับรู้นั้นขึ้นมาด้วยทันที(เวทนาธ์) เมื่อเกิดความรู้สึก มันก็จะจำสิ่งที่มันรับรู้นั้นได้(สัญญาขันธ์) เมื่อจำได้ มันก็นำเอาความจำน้นมาปรุงแต่งให้เกิดเป็นความคิด หรือความอยากต่อไป(สังขารขันธ์)***

***ลองพิจารณาง่ายว่า จิตของเด็กจะยังไม่มีระบบเช่นนี้สมบูรณ์ เพราะยังไม่มีความทรงจำในสมอง ต่อเมื่อเด็กนั้นเริ่มมีความทรงจำ(จากการสัมผัสทางระบบประสาสมากๆ) มันจึงจะเกิดความจำขึ้นมา****

***ถ้าไม่มีความจำ จิตก็คิดอะไรไม่ได้ (หรือถ้าเชื่อว่าจิตจะออกจากร่างกายไปได้ แล้วมันจะคิดนึกได้หรีอ เมื่อมันไม่มีสมองมาจำ?)***

***ถ้าเราทุกคนเอาความทรงวจำออกไปจากสมองให้หมด ทุกคนจะเหมือนกันหมด คือกลับคืนสู่สภาวะเดิม คือว่างเปล่า ไม่มีความยึดถือว่ามีตัวตนของใครๆทั้งสิ้น ที่เรียกว่า จิตเดิมแท้ ***
------------------
(ฉันคืออะไร? เวบไซต์สำหรับบุคคลอัจฉริยะ www.whatami.net - www.whatami.5u.com )


----------------

 

ผมถามท่านเตช ข้อนึง ข้อแรก

ท่านจะทำอย่างไรเพื่อแสดงหลักธรรมที่ท่านเข้าถึงให้แก่
ชาวต่างชาติต่างภาษาต่างวัฒธรรมที่ท่านพบเจอเพียงชั่วขณะเดียว เพียงเดินผ่าน
เพื่อพิสูจน์ว่า ธรรม ของท่านเป็น สัจจริงที่กล่าวมาทั้งหมด

นี่เป็น คำถามที่เคยมีคนถามผมครั้งที่ยังเป็นตู้เก็บพระไตรปิำฏก

 

ตอบข้อข้องใจโดย เตชปญฺโญ ภิกขุ

ถ้าท่านเห็นว่า จิตและความนึกคิดในสมองของมนุษย์ เป็นเพียงชุดระหัสคำสั่งที่เกิดขึ้นในสมองมนุษย์(ไม่ได้มีอยู่จริง)แล้ว
ถ้าเช่นนั้น ใคร?เป็นคนเขียนCodeชุดระหัสคำสั่งดังกล่าวเหล่านั้น ให้ฮาร์ดแวร์สมองชีวภาพของมนุษย์ สามารถRunได้?
บิดามารดาของมนุษย์ผู้นั้นหรือ? คงไม่ใช่แน่นอน
แล้วชุดระหัสคำสั่งเหล่านั้นมันมาจากไหน? กรุณาอย่าบอกว่า มันเกิดขึ้นเอง เพราะจะกลายเป็น ระบบกำปั้นทุบดินซ้ำแล้วซ้ำอีก
ก็ท่านเองมิใช่หรือที่มักกล่าวอ้างว่า ทุกสิ่งทุกอย่างจะเกิดขึ้นได้ต้องมีเหตุปัจจัย
--------------------
***สรุปว่า มันเป็นระบบที่ทำงานโดยอัตโมติ ตามกฎที่ว่า เมื่อสิ่งนี้มีสิ่งนี้จึงมี เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้จึงไม่มี***

***อย่าเพิ่งไปสนในเรื่องอื่น กลับมาหาความจริงในจุดเริ่มต้นก่อนว่า "ยอมรับหรือไม่ว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมาและตั้งอยู่ จะต้องอาศัยเหตุปัจจัยมาปรุงแต่งให้เกิดขึ้นและตั้งอยู่ทั้งสิ้น"***

***ถ้ายอมรับจุดนี้ก็เข้าใจ "ความจริงพื้นฐานของทุกสิ่งได้เอง" แล้วปัญหาอื่นๆก็จะหมดไป***

***แต่ถ้าไม่ยอมรับ ก็เปล่าประโยชน์ที่จะสนธนากันต่อไป เพราะไม่ยอมรับความจริง ก็จะไม่พบความจริง แล้วก็จะมีแต่ปัญหาไร้สาระอีกต่อไป ไม่รู้จักจบสิ้น*/**

***การสนทนาควรใช้เหตุผล อย่าใช้อารมณ์ จิตจะไม่บริสุทธิ์ จะไม่มีสมาธิ แล้วปัญญาก็จะไม่เกิด***

-----------------------
(ฉันคืออะไร? เวบไซต์สำหรับบุคคลอัจฉริยะ www.whatami.net - www.whatami.5u.com )

------------------

 

ตอบข้อข้องใจโดย เตชปญฺโญ ภิกขุ

ใคร เป็นผู้สมมติ แบ่งเขต เหล่านี้ ครับ ว่า อะไรคือง่าย อะไรยาก

อ้างอิงในพระไตรปิฎก หรือ อรรถกถา ฎีกา ให้ดูหน่อย

ความจริง ปรมัตถ ยังมีเป็น ระดับ ๆ อีกหรือครับ
---------------------
***ไม่ทราบว่า "ธัมมนัตา" ท่านนี้ จะสนทนาอย่างสุภาพบุรุษ อย่างมีเหตุผล และด้วยเมตตาหรือไม่? ถ้าไม่ก็คงสนทนาด้วยไม่ได้ แต่ถ้ายอมรับก็คงสนทนากันได้***

**ถ้ายอมรับว่า จะสนทนาอย่างสุภาพบุรุษ อย่างมีเหตุผล และด้วยเมตตา ก็กรุณาตอบคำถามนี้ก่อนว่า "ยอมรับหรือไม่ว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นและตั้งอยู่ ล้วนจะต้องอาศัยเหตุและปัจจัยมาปรุงแต่งให้เกิดขึ้นและตั้งอยู่ทั้งสิ้น"***

***ขออภัยที่ถามเช่นนี้ก่อน เพราะนี่คือจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้และรู้จักกัน ว่าใครจะเป็นคนจริงหรือไม่? หรือเป็นแค่คนอยากจะมาระบายความโกรธของตัวเอง***
--------------------------------
(ฉันคืออะไร? เวบไซต์สำหรับบุคคลอัจฉริยะ www.whatami.net - www.whatami.5u.com )

 

ตอบข้อข้องใจโดย เตชปญฺโญ ภิกขุ

ท่านจะทำอย่างไรเพื่อแสดงหลักธรรมที่ท่านเข้าถึงให้แก่
ชาวต่างชาติต่างภาษาต่างวัฒธรรมที่ท่านพบเจอเพียงชั่วขณะเดียว เพียงเดินผ่าน
เพื่อพิสูจน์ว่า ธรรม ของท่านเป็น สัจจริงที่กล่าวมาทั้งหมด

นี่เป็น คำถามที่เคยมีคนถามผมครั้งที่ยังเป็นตู้เก็บพระไตรปิำฏก
-----------------------------------

***โอ้โห...!!!!!!! นี่เป็นคำถามที่น่าสนใจที่สุดเท่าที่เคยพบมาในเวบนี้ ไม่เคยมีใครถามเช่นนี้มาก่อนเลย และอาตมาก็รอคำถามนี้เมานานแสนนาน แต่ก็ไม่มuใครยอมถามเลย***

*** แต่....ไม่ทราบว่า "นิรันตรพินทุ" ท่านนี้ จะสนทนาอย่างสุภาพบุรุษ อย่างมีเหตุผล และด้วยเมตตาหรือไม่? ถ้าไม่ก็คงสนทนาด้วยไม่ได้ แต่ถ้ายอมรับก็คงสนทนากันได้***

**ถ้ายอมรับว่า จะสนทนาอย่างสุภาพบุรุษ อย่างมีเหตุผล และด้วยเมตตา ก็กรุณาตอบคำถามนี้ก่อนว่า "ยอมรับหรือไม่ว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นและตั้งอยู่ ล้วนจะต้องอาศัยเหตุและปัจจัยมาปรุงแต่งให้เกิดขึ้นและตั้งอยู่ทั้งสิ้น" (จุดนี้จะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าธรรมะของเราเป็นของจริงแท้แน่นอน จนเขาอาจไม่ยอมรับ เพราะมันจริงเกินไป สำหรับคนไม่จริง)***

***ขออภัยที่ถามเช่นนี้ก่อน เพราะนี่คือจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้และรู้จักกัน ว่าใครจะเป็นคนจริงหรือไม่? หรือเป็นแค่คนอยากจะมาระบายความโกรธของตัวเอง***
--------------------------------
(ฉันคืออะไร? เวบไซต์สำหรับบุคคลอัจฉริยะ www.whatami.net - www.whatami.5u.com )
--------------------------------------

 

จริงค่ะ โดยเฉพาะถ้ามีครูอาจารย์แบบคุณนอกรีต
ผู้เอาเปรียบชาวบ้าน แฝงตัวในพระศาสนา โง่ดักดาน
ถ้าใครเชื่อท่าน ก็โง่ดักดานตามท่าน จริงๆด้วย

มีปัญญาโฉเก ไม่ทำมาหากิน เอาแต่ขอเค้ากิน
แน่จริง สึกออกมาทำมาหากินสิ

^_^

 

"ยอมรับหรือไม่ว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นและตั้งอยู่ ล้วนจะต้องอาศัยเหตุและปัจจัยมาปรุงแต่งให้เกิดขึ้นและตั้งอยู่ทั้งสิ้น"

ถูกต้อง ท่านกล่าวประโยคนี้มาไม่ผิดจากความจริงเลย
ไม่มีอะไรที่อาศัยอยู่อย่างโดดๆ ล้วนทักทอผสมผสานกันอย่างมีจังหวะ
สิ่งหนึ่งมี สิ่งนึงมีตาม หนึ่งเสียงเปล่งออกมา อาจเป็นมหาพายุพัดถล่มแผ่นดินได้
ตามแต่ปัจจัยส่งเสริม

เอาล่ะ ท่านคิดเห็นว่าอย่างไร?

 

ท่านยึดติดกับผ้าเหลืองหรือไม่ ใจเป็นพระโดยมิต้องครองผ้าเหลืองได้หรือไม่
ผ้าเหลืองสักแต่ว่าเป็นผ้า ไม่เห็นจำเป็นต้องยึดติด
ศีล 227 ข้อ โดยแต่งตัวแบบฆราวาสได้หรือไม่ ทำไมไม่ลองดู

 

เท่าที่ผมได้สนทนากับท่านเตชะปัญโญมาแล้วทั้งหมด
ผมมีข้อมูลเพียงพอแล้วที่จะประเมินผลท่านได้ว่า เป็นการเปล่าประโยชน์ที่จะสนทนาโต้แย้งกับท่านต่อไป
สิ่งใดที่ไม่สอดคล้องกับความเชื่อของท่าน ท่านปฏิเสธหมดทุกเรื่อง บางเรื่องโต้แย้งแบบเอาข้างเข้าถู เช่น เรื่องซอร์ฟแวร์สมอง แม้แต่เรื่องที่เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า ท่านก็ปฏิเสธ เช่น ปฏิเสธกฎแห่งกรรม ปฏิเสธการเวียนว่ายตายเกิด ปฏิเสธภพภูมิอื่น ๆ ปฏิเสธการมีอยู่ของจิตวิญญาณที่เป็นแก่นแท้ของสรรพสัตว์
โดยการอ้างอิงกาลามสูตรบ้าง อ้างอิงคำสอนของพระพุทธเจ้าตามตำราบ้าง
อ้างว่าทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นและตั้งอยู่ได้ ต้องอาศัยเหตุปัจจัยโดยไม่มีข้อยกเว้นบ้าง
บางครั้งก็อ้างว่าบางสิ่งบางอย่างมีอยู่แล้วโดยไม่ต้องอาศัยเหตุปัจจัยบ้าง ซึ่งมันขัดแย้งกันเอง
มีหลายมาตรฐานมาก ไม่มีหลักเกณ์ที่แน่นอน ขึ้นอยู่กับว่า ตนต้องการเชื่ออะไรเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

พระพุทธองค์ทรงสอนว่า เราไม่เห็นกรรมใดเลยที่จะหนักเท่ามิจฉาทิฏฐิ โดยเฉพาะมิจฉาทิฏฐิที่เชื่อว่า ตายแล้วสูญ ผู้ที่มีมิจฉาทิฏฐิดังกล่าวแล้ว สอนให้ผู้อื่นเชื่อตาม จะยิ่งได้รับกรรมหนักอย่างยิ่ง จะได้ไปปฏิสนธิในโลกันตนรก ซึ่งเป็นนรกขุมที่น่ากลัวและทุกข์ทรมานที่สุด
ถ้าท่านยังปฏิเสธคำสอนดังกล่าวนี้อีก ก็ขอเชิญท่านเดินไปตามทางของท่านเถิด
ผมขอแยกทางจากท่านที่ตรงนี้

 

55+ คุณZOMZARN
คุณนอกรีตเค้าไม่เชื่อเรื่องกฏแห่งกรรม
เค้ายึดว่าที่เค้ารู้ ที่เค้าสอนน่ะ ไม่ใช่มิจฉาทิฏฐิ
แล้วเค้าก็หลอกตัวเองว่ายังไงเสีย ตายแล้วสูญ อยู่แล้ว
ไม่ต้องรับกรรม นรกไม่มี
ลองมาดูความเห็นผิดของคุณนอกรีตเรื่อง ตายแล้วสูญ กันหน่อยดีกว่าค่ะ
^_^

 

ไขความมั่วได้ใจของ เตชะปญฺโญ โดย ธรรมะสวนัง

เรื่องที่ ๑ เรื่องสอนว่าตายแล้วสูญ (...เตชะ...)<O</O
พระพุทธองค์ไม่เคยสอนว่าตายแล้วสูญ

ความจริงแล้วพระพุทธองค์ทรงสอนเรื่อง การดับทุกข์ (...เตชะ...)
ทุกข์ไม่ได้เกิดแล้วลอยไปลอยมา ทุกข์เกิดที่จิต ก็ต้องดับที่จิต (ไม่ใช่จิตดับ )
ทรงตรัสว่า โดยย่ออุปาทานขันธ์ ๕ เป็นทุกข์<O</O
การที่เรา(จิต)เข้าไปยึดถือขันธ์ ๕ ไว้ ทำให้ทุกข์เกิด คือ เรา(จิต)เป็นทุกข์<O</O
ถ้าเรา(จิต)ปล่อยวางการยึดถือขันธ์ ๕ ได้ ทุกข์ก็จะดับ คือ เรา(จิต)ก็จะไม่ทุกข์<O
การถือมั่นในขันธ์ ๕ ทำให้เกิดทุกข์<O
จิต คือ ผู้ถือมั่น และ เป็นผู้ปล่อยวางการยึดถือขันธ์ ๕<O</O
<O
อ้างอิง อนัตตลักขณสูตร<O</O
จิตของพระปัญจวัคคีย์ก็หลุดพ้นจากอุปาทานการถือมั่นในขันธ์ ๕<O</O
<O
โดยเน้นให้ใช้ศีล สมาธิ ปัญญา มาดับทุกข์ (...เตชะ...)<O
ศีล สมาธิ ปัญญา หรืออริยมรรค ๘ เป็นการปฏิบัติทางจิต<O
เกิดเองลอยๆไม่ได้ แค่อ่านแล้วคิดตามเป็นตุเป็นตะ<O
อันนั้นคือความฟุ้งซ่าน ไม่ใช่ความสงบระงับ<O
<O
อริยมรรค ๘ ต้องเจริญ ต้องทำให้มีขึ้นที่จิต โดยการปฏิบัติสมาธิ<O
เพื่อให้จิตเกิดปัญญาปล่อยวางอารมณ์ต่างๆออกไปได้ จิตก็จะพ้นจากทุกข์ได้<O
<O
อ้างอิง กิจของอริยสัจ ๔<O
มรรค เป็นภาเวตัพพะ ต้องเจริญ ต้องทำให้มีขึ้น<O
<O
อ้างอิงมหาปรินิพพานสูตร<O
สมาธิที่ศีลอบรมแล้ว ย่อมให้ผลใหญ่ ให้อานิสงส์ใหญ่<O
ปัญญาที่สมาธิอบรมแล้ว ย่อมให้ผลใหญ่ ให้อานิสงส์ใหญ่<O
จิตที่ปัญญาอบรมแล้ว ย่อมหลุดพ้นจากเครื่องเศร้าหมองเสียได้

(มีต่อ)

 

(ต่อ)ไขความมั่วได้ใจใจของ เตชะปญฺโญ โดย ธรรมะสวนัง

โดยหัวใจของการดับทุกข์<O</O
ก็คือให้ยกเอาขันธ์ทั้ง ๕ มาพิจารณาให้เห็นถึงกฎไตรลักษณ์<O</O
คืออนิจจัง(ความไม่เที่ยง) ทุกขัง(ความเป็นทุกข์)<O</O
และอนัตตา(ความไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง) เพื่อให้เกิดปัญญาที่แท้จริง (...เตชะ...)
<O
การยกเอาขันธ์ ๕ มาพิจารณา โดยไม่ได้ปฏิบัติสมาธิ จิตไม่ได้ตั้งมั่นเป็นสมาธิ<O
ปัญญาที่เกิด เป็นปัญญาที่นึกคิดคาดเดาเอา ไม่ใช่ปัญญาในองค์มรรค<O
ดังนั้น จึงไม่ใช่ปัญญาที่แท้จริง <O
<O
หัวใจของการดับทุกข์ คือ ทุกข์เกิดที่ใด ก็ต้องดับ ณ ที่นั้น (ที่จิต)<O</O
อะไรเป็นเหตุให้ทุกข์เกิด ก็ดับเหตุแห่งทุกข์นั้นซะ (จิตยึดถือขันธ์ ๕ เป็นตน)
<Oทำยังไงทุกข์จึงจะดับโดยไม่เหลือ (จิตปล่อยวางการยึดถือขันธ์ ๕)<O</O
ก็ทำวิธีนั้นซะ(ปฏิบัติสมาธิตามหลักอริยมรรค ๘ ซึ่งเป็นการปฏิบัติทางจิต)<O</O
<O
ทุกข์เกิดขึ้นที่จิต เพราะจิตมีอวิชชาครอบงำ จิตรู้ผิดจากความเป็นจริง<O
คือ จิตไม่รู้อริยสัจ ๔ ตามความเป็นจริง หลงยึดขันธ์ ๕ ว่าเป็นตน(จิต)<O
<O
เมื่อปฏิบัติสมาธิตามหลักอริยมรรค ๘ จิตตั้งมั่นเป็นสมาธิ<O
จะเกิดปัญญา รู้เห็นตามความเป็นจริง<O
จิตจะรู้ว่า ขันธ์ ๕ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน(จิต)ที่แท้จริง<O
จิตจะรู้ว่าขันธ์ ๕ ไม่ใช่ตน(จิต) ตน(จิต)ไม่ใช่ขันธ์ ๕ <O
หรือ ขันธ์ ๕ ไม่ใช่เรา(จิต) เรา(จิต)ไม่ใช่ขันธ์ ๕ ขันธ์ ๕ ไม่ใช่ตัวตนของเรา(จิต)<O
<O
อ้างอิงอนัตตลักขณสูตร
<Oขันธ์ ๕ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์
ควรหรือจะตามเห็นสิ่งนั้นว่านั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตนของเรา?
ป. ข้อนั้น ไม่ควรเลย พระพุทธเจ้าข้า

เธอทั้งหลายพึงเห็นขันธ์ ๕ นั้นด้วยปัญญาอันชอบ ตามเป็นจริงอย่างนี้ว่า
นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตนของเรา

[๒๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย
อริยสาวก ผู้ได้ฟังแล้ว เห็นอยู่ อย่างนี้
ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมสิ้นกำหนัด เพราะสิ้นกำหนัด จิตก็พ้น
เมื่อจิตพ้นแล้ว ก็รู้ว่าพ้นแล้ว
ฯลฯ
<O</Oจิตของพระปัญจวัคคีย์ พ้นแล้วจากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่นในขันธ์ ๕

(จิต คือ ผู้รู้ ผุ้เห็นอยู่ เมื่อจิตพ้นแล้ว ก็รู้ว่าพ้นแล้ว
<O</Oจิตไม่ได้ดับหายไป แต่รู้อยู่ เห็นอยู่ตลอดสายของการปฏิบัติ)

(เย็นมาต่อ)<O

 

อะไรๆก็ไม่มีแล้วจะมาคุยกันทำไมสำหรับสิ่งที่ไม่มี
ให้เสียเวลาไปเปล่าๆ
ก็เพราะไอ้ที่มันมีอยู่ทุกวันนี้ ที่เป็นปัญหาให้เราเข้าไปยึดเป็นตัวกูของกูต่างหาก
แค่สอนว่าก็อย่าไปยึดสิ มันง่ายจริง
แต่เห็นคนที่สอนนั่นนะตัวดี เข้าไปยึดอย่างละเอียดลึกซึ้ง หุหุ
deeja

 

ขอเถอะ อย่าไปโทษเหตุธรรมชาติของวัตถุเลยนะจ๊ะ เหตุหลักคือเข้าไปยึดต่างหากนะจ๊ะ
ไม่ว่ารวยหรือจน ถ้าได้เกิดเป็นคนก็ทุกข์ทั้งนั้นแหละ ไม่น่าจะเกี่ยวกับธรรมชาติของวัตถุเลย
ทุกข์เท่านั้นที่เกิด ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป....จากอะไร???
เคยเห็นมั้ยจ๊ะ คนจนผู้ยิ่งใหญ่ เพราะอะไร??? คนรวยผู้ยากไร้ เพราะอะไร???
deeja

 

เตชะ บอกแล้ว ศึกษาของครูบาอาจารย์ให้ดีๆ อย่าทำอย่างที่เป็นอยู่อย่างทุกวันนี้
สอนเกินครูบาอาจารย์ ครูบาอาจารย์เสียหายหมด

คนตายลงไป ชีโวก็ไม่ได้ตายด้วย มันไปหาที่เกิดใหม่
deeja

 

ผู้ประมาท ย่อมเห็นผู้อื่นด้อยกว่าตน
เมื่อเล็งเห็นว่าผู้อื่นด้อยกว่าตนแล้ว ทิฐิมานะจึงเกิด

ธัมมารมณ์ เป็น โลกกะวัชชะ ได้
จงมอบให้กันด้วยความไม่ประมาท นะ

...จากสายปฎิบัติ

 

ตอบข้อข้องใจโดย เตชปญฺโญ ภิกขุ

"ยอมรับหรือไม่ว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นและตั้งอยู่ ล้วนจะต้องอาศัยเหตุและปัจจัยมาปรุงแต่งให้เกิดขึ้นและตั้งอยู่ทั้งสิ้น"
ถูกต้อง ท่านกล่าวประโยคนี้มาไม่ผิดจากความจริงเลย
ไม่มีอะไรที่อาศัยอยู่อย่างโดดๆ ล้วนทักทอผสมผสานกันอย่างมีจังหวะ
สิ่งหนึ่งมี สิ่งนึงมีตาม หนึ่งเสียงเปล่งออกมา อาจเป็นมหาพายุพัดถล่มแผ่นดินได้ตามแต่ปัจจัยส่งเสริม
เอาล่ะ ท่านคิดเห็นว่าอย่างไร?
-----------------------------
***การจะกล่าว(หรือพิมพ์)อะไรออกไปควรคิดให้ดีก่อน คิดให้ละเอียด คิดให้ลึก และคิดหลายๆรอบ อย่าให้มีจุดบอด ซึ่งก็อาจจะต้องใช้เวลามาก โดยเฉพาะความจริงข้อนี้ เพราะนี่เป็นต้นตอของความจริงทั้งหมดที่เราจะต้องนำมาใช้ศึกษา***

***เพระอะไร? เพราะเมื่อเราจะพูด เราจะเป็นนายคำพูด แต่เวลาเราพูดจบไปแล้ว คำพูดนั้นจะมาเป็นนายเรา(จำขี้ปากเขามา)***

*** คือมันจะกลับมาเล่นงานเรา ถ้าเรากลับไม่ยอมรับความจริงนี้ เมื่อพบว่าตนเองมีความเห็นที่ตรงข้ามกับความจริงที่เรายอมรับตั้งแต่ตอนเรกนั้น***

-----------------------------
ท่านจะทำอย่างไรเพื่อแสดงหลักธรรมที่ท่านเข้าถึงให้แก่
ชาวต่างชาติต่างภาษาต่างวัฒธรรมที่ท่านพบเจอเพียงชั่วขณะเดียว เพียงเดินผ่าน เพื่อพิสูจน์ว่า ธรรม ของท่านเป็น สัจจริงที่กล่าวมาทั้งหมด
นี่เป็น คำถามที่เคยมีคนถามผมครั้งที่ยังเป็นตู้เก็บพระไตรปิฏก

-----------------------------------
***ข้อนี้เราก็ต้องพิจารณาดูก่อนว่า เขาสนใจธรรมะของเราอย่างไร? และก็ต้องดูว่าเขามีสติปัญญาระดับไหนด้วย***

***ถ้าเป็นคนธรรมดา(ชาวบ้าน) ก็อาจต้องใช้อิทธิปาฎิหารย์ หรือการทายดักใจมาทำให้เขายอมรับ ซึ่งข้อนี้คนโง่จะชอบ แต่ว่าไม่สำเร็จประโยชน์ เพราะเขาจะติดฤทธิ์ ไม่สนใจธรรมะ และที่สำคัญเราก็เล่นกลไม่เป็นเสียด้วย ดังนั้นสำหรับคนมีสติปัญญาน้อยนี้ เราจึงทำได้ก็เพียง รอให้เขามีสติปัญญามากขึ้นเสียก่อน อย่างดีก็เพียงทำตัวดีให้เขาเคารพศรัทธาอย่างคนธรรมดาทั่วไปก่อน เพื่อรอเวลา***

***แต่ในกรณีที่เขาเป็นคนมีสติปัญญามาก(อัจฉริยะ) และสนใจ ซึ่งอันนี้คือคนที่เราต้องการพบ(แต่ก็มีน้อยมาก) ซึ่งคนพวกนี้จะไม่สนใจการเล่นกล แต่เขาจะสนใจว่าเรามีสติปัญญามากน้อยแค่ไหน ซึ่งส่วนมากลึกๆแล้ว ชาวตะวันตกจะดูถูกความเชื่อของพุทธศาสนาโดยรวมในปัจจุบัน เพราะเราแทบไม่มีหลักการอะไรเลย ที่ทำให้เขายอมรับได้จริงมาก่อน***

***ดังนั้น จุดแรกที่จะทำให้เขาสนใจก็คือ เราจะถามเขาว่า "คุณอยากจะรู้แจ้งชีวิตของตัวคุณเองและทุกชีวิต ด้วยสติปัญญาของคุณเองหรือไม่?***

***หรืออาจจะถามเขาว่า "คุณอยากจะดับทุกข์ของชีวิตคุณในปัจจุบัน โดยใช้หลักวิทยาศาสตร์หรือไม่?***

***ถ้าเขาตอบว่าไม่สนใจที่จะรู้แจ้งชีวิต และไม่สนใจดับทุกข์ในปัจจุบันทั้งสองข้อ เราก็อย่าไปสนใจเขา เพราะเปล่าประโยชน์ที่จะสนทนากับเขาในเรื่องธรรมะ***

***แต่ถ้าเขาตอบว่าสนใจ ไม่ข้อใดก็ข้อหนึ่ง ก็เข้าทางเราทันที***

***เมื่อเขาสนใจ เราก็บอกเขาว่า การที่จะดับทุกข์ของชีวิตในปัจจุบันได้นั้น มันก็ต้องรู้แจ้งชีวิตด้วยตัวของคุณเองเสียก่อน (มันเป็นเรื่องที่แยกกันไมได้)***

***ซึ่งการที่เราจะรู้แจ้งชีวิตด้วยตัวของเราเองนั้น เราต้องถามเขาก่อนว่า...***

***คุณยอมรับหรือไม่ว่า "ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ต้องมาจากการที่มีเหตุปัจจัยมาปรุงแต่งให้เกิดขึ้นทั้งสิ้น ไม่ได้เกิดขึ้นมาได้เองลอยๆโดยไม่มีเหตุปัจจัย?***

***ถ้าเขาไม่ยอมรับ เราก็บอกเขาว่า ถ้าคุณไม่ยอมรับความจริงข้อนี้ เราก็สนทนากันไมได้ เพราะนี่คือความจริงพื้นฐานธรรมดาๆที่ใครๆที่พอจะมีความรู้อยู่บ้างก็ต้องยอมรับ เมื่อคุณไม่ยอมรับ ก็เท่ากับคุณไม่ยอมรับความจริง แล้วคุณก็จะไม่พบความจริง แล้วเราก็ยุติดการสนทนานั้นเสีย***

***แต่ถ้าเขายอมรับ เราก็ต้องย้ำให้เขาคิดดูให้ดีก่อน เพราะเมื่อยอมรับแล้วจะมาบิดพริ้วในภายหลังไม่ได้ ***

***อีกอย่างเราก็ต้องทำความเข้าใจกับเขาด้วยว่า คำว่าทุกสิ่งนั้น หมายถึงทุกสิ่งจริงๆ ไม่ยกเว้นสิ่งใดเลย ไม่ว่าจะเป็นวัตถุ หรือสิ่งที่เป็นพวกจิตใจด้วย***

***ส่วนคำว่า เกิด ก็หมายถึง จากเดิมสิ่งนั้นยังไม่เคยมี แต่มามีในภายหลัง***

***ส่วนคำว่า เหตุ หมายถึง สิ่งที่มากระทำ หรือมาปรุงแต่งที่ใหญ่หรือสำคัญที่สุด ซึ่งมีได้เหตุเดียว***

***ส่วนคำว่า ปัจจัย หมายถึง เหตุย่อยๆ หรือ เหตุที่มีความสำคัญรองๆลงมา ซึ่งอาจมีได้หลายเหตุ หรือหลายปัจจัย***

***คือการที่จะเกิดสิ่งใดขึ้นมาได้ มันจะต้องมีพร้อมทั้งเหตุและปัจจัย มันจึงจะเกิดขึ้นมาได้***

***ถ้ามีแต่เหตุ ไม่มีปัจจัย หรือมีแต่ปัจจัย แต่ไม่มีเหตุ มันก็เกิดขึ้นมาไม่ได้***

***เมื่อเขาเข้าใจแล้ว เราก็ต้องบอกเขาอีกว่า อย่าเพิ่งไปสนใจเรื่องอื่น ขอให้สนใจแต่เรื่อง "การค้นหาตัวเอง" ก่อน เพราะนี่คือจุดเริ่มต้นของการเดินไปสู่"ความเห็นแจ้งชีวิตด้วยตัวของคุณเอง จนสามารถดับทุกข์ได้ โดยไม่จำเป็นต้องเชื่อจากใครๆทั้งสิ้น"**

***เมื่อเขาเข้าใจแล้ว เราก็จะถามเขาอีกว่า.. วัตถุและพลังงานทั้งหลายของโลกและจักรวาลนี้ ล้วนเกิดขึ้นมาจากเหตุและปัจจัยทั้งสิ้นใช่หรือไม่?***

***เขาจะต้องตอบว่า ใช่ (เพราะเขายอมรับมาตั้งแต่ต้นแล้ว)***

***เมื่อเขายอมรับ เราก็ถามเขาต่ออีกว่า..."เมื่อวัตถุและพลังงานทั้งหลาย เกิดขึ้นมาจากเหตุปัจจัย ดังนั้นก็แสดงว่า วัตถุและพลังงานทั้งหลายของโลกและจักรวาลนี้ เป็นแค่เพียง "สิ่งที่ถูกปรุงแต่ง หรือสร้างขึ้นมาเท่านั้น"(เรียกว่า สังขาร-ปรุงแต่ง หรือสิ่งของปรุงแต่ง)***

***เมื่อมันเป็นสิ่งปรุงแต่งขึ้นมาจากเหตุปัจจัย นี่ก็แสดงว่า วัตถุและพลังงานทั้งหลายนั้น มันต้องขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัย เมื่อเหตุหรือปัจจัยของมันเสื่อมสลายหายไป วัตถุหรือพลังงานนั้น มันก็ต้องเสื่อมสลายหายตามไปด้วยทันที และไม่ช้าก็เร็ว วัตถุหรือพลังงานทั้งหลายที่เกิดขึ้นมานั้น ก็ต้องแตกสลายหรือดับหายไปอย่างแน่นอน(ไม่เที่ยง) ***

***อีกอย่าง เมื่อขณะที่วัตถุ หรือพลังงานนั้นมันยังตั้งอยู่ ไม่ดับหายไป มันก็ยังต้องทนอยู่ด้วยความยากลำบาก มากบ้างน้อยบ้าง ในการที่จะต้องแสวงหาเหตุและปัจจัยมาปรุงแต่งตัวเอง(ตามที่สมมติ)ของมันไว้ตลอดเวลา และยังต้องคอยระวังไม่ให้เหตุปัจจัยภายนอกอื่นมาทำลายตัวตนของมันอีกด้วย(ทุกข์)***

***ที่สำคัญ เมื่อสิ่งปรุงแต่งทั้งหลายนี้ ไม่เที่ยง และเป็นทุกข์ นี่ก็แสดงว่า วัตถุหรือพลังงานทั้งหลาย แม้มันจะมีความพิศดารสักเพียงใดก็ตาม มันก็หาได้มีสิ่งจะมาเป็นตัวตนที่แท้จริงไม่ (อนัตตา- ไม่ใช่ตัวตน หรือไม่มีตัวตนที่แท้จริง) เพราะมันต้องอาศัยเหตุและปัจจัยเพื่อมาปรุงแต่งให้เกิดตัวของมันขึ้นมา และเราก็มาสมมติเรียกชื่อมัน***

***คำว่า สิ่งที่จะเป๊นตัวตนที่แท้จริง (อัตตา- ตน ตนเอง หรือตัวตนที่แท้จริง) นั้น จะหมายถึง สิ่งที่เป็นตัวตนของมันเองโดยไม่ต้องอาศัยเหตุปัจจัยใดๆเพื่อมาปรุงแต่งมันขึ้นมา และมันจะเป็นอมตะ(ไม่ตายอย่างเด็ดขาด ไม่ว่าจะมีอะไรมทำลาย หรือไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านพ้นไปสักเท่าใดก็ตาม และมันก็จะมีลักษณะไม่มีการเกิดและดับอีกด้วย (อัตตา เป็นความเชื่อของศาสนาฮินดู ไม่ใช่ของพุทธ)***

***เมื่อเขาเข้าใจแล้ว เราก็บอกให้เขาพิจารณาให้เห็นถึงความว่างจากอัตตา(สุญญตา - ความว่างจากอัตตา)ในวัตถุและพลังงานทั้งหลาย***

***เมื่อเขาเข้าใจจุดนี้แล้ว แต่ไปเราก็สอนให้เขาพิจารณาถึงร่างกายของสิ่งที่มีชีวิตทั้งหลาย (รวมทั้งพืชด้วย) โดยเฉพาะเน้นมาที่ร่างกายของเราเอง เพื่อให้เขามองเห็นความว่างจากตัวตนที่แท้จริง (เห็นสุญญตา) ให้มองเห็นว่ามันเป็นแค่เพียงรูปธาตุมาปรุงแต่งขึ้นมาชั่วคราวเท่านั้น***

***เมื่อเขามองเห็นสุญญาตาในร่างกายทั้งหลายแล้ว ต่อไปเราก็สอนให้เขาพิจารณาถึงสิ่งที่เรียกว่า "จิต" (ซึ่งใครจะเรียกว่า วิญญาณ หรือใจ หรืออะไรก็ได้ ที่มันเป็นสิ่งที่รู้สึกนึกคิดได้นี้ โดยเราจะต้องศึกษาจิตจากของจริง คือศึกษาจากจิตของเราเองจริงๆเท่านั้น ไม่ใช่ไปคิดฝันเอาตามความเชื่อจากตำราหรือจากคนอื่น เราจึงจะรู้แจ้งจิตได้จริง)***

***เมื่อเขาเห็นสุญญตาในจิตแล้ว เราก็จะถามเขาต่อไปอีกว่า.. แล้วจิตทั้งหลาย ไม่ว่าจะของใครก็ตาม จะมีตัวตนที่แท้จริง(อัตตา) หรือไม่? ซึ่งแน่นอนว่าเขาก็ต้องตอบว่าไม่มี (เพราะเขายอมรับแล้วว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น จะเกิดขึ้นมาจากเหตุปัจจัย ดังนั้นจิตก็ต้องอยู่ในความจริงข้อนี้ด้วยเสมอ อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง)***

***เมื่อเขามองเห็นแล้วว่าจิตเป็นอนัตตา หรือมองเห็นสุญญตาในจิตแล้ว เราก็ถามเขาต่ออีกว่า แล้วความรู้สึกว่ามีตัวเราในขณะนี้ มันก็เกิดขึ้นมาจากจิต ดังนั้น ความรู้สึกว่ามีตัวเรานี้ มันจะเป็นตัวตนที่แท้จริง(อัตตา)หรือไม่?***

***แน่อนว่าเขาก็ต้องตอบว่า ไม่ เพราะจิตก็ต้องอาศัยร่างกายและความทรงจำจากสมองเพื่อปรุงแต่งขึ้นมา ถ้าไม่มีร่างกายก็เกิดจิตขึ้นมาไม่ได้ หรือถ้าไม่มีความทรงจำสมองจากสมอง(ของร่างกายที่ยังไม่ตาย) จิตก็คิดอะไรไม่ได้ (เป็นจิตที่ไม่สมบูรณ์)***

***เมื่อเขายอมรับความจริงนี้แล้ว เราก็ถามเขาต่ออีกว่า... อย่างนั้นคุณยังจะเชื่อว่า จะมีจิต (หรืออะไรก็ตามที่จะมาเป็นเราที่รู้สึกว่ามีเราอยู่นี้) ที่จะสามารถออกจากร่างกายที่ตายแล้ว ไปเกิดใหม่ได้อีกหรือไม่?***

***แน่นอนว่า เขาก็ต้องยอมรับว่า ไม่มี เพระเหตุผลมันบอกอยู่ว่าไม่มี (คือมองเห็นว่า ไม่มีใครมาเกิด และไม่มีใครตาย) ***

***เมื่อเขายอมรับแล้ว เราก็ถามเขาต่ออีกว่า ... เมื่อมองเห็นว่าไมมีตัวเราหรือใครๆอยู่จริงแล้ว ถ้าเราสามารถบังคับจิตไม่ให้ไปยึดถือร่างกายและจิตที่สมมติเรียกว่าเป็นเรา รวมทั้งงสิ่งที่เป็นของเราทั้งหลายได้ เราจะเกิดความทุกข์ใจหรือไม่ เมื่อร่างกายนี้ต้องแก่ เจ็บ หรือจะตาย หรือเมื่อเราต้องพลัดพรากจากบุคคลหรือสิ่งอันเป็นที่รักไป หรือเมื่อเราต้องประสบกับบุคคลหรือสิ่งอันไม่เป็นที่รัก หรือเมื่อเราต้องพบกับความผิดหวัง***

***ซึ่งแน่นอนว่าเขาก็ต้องตอบว่า ไม่เป็นทุกข์ใจ "ถ้าไม่ยึดถือ แต่ถ้ายึดถือมันก็จะทุกข์ใจ" ซึ่งนี่ก็คือ วิธีการดับทุกข์ตามหลักอริยสัจ ๔ โดยสรุปของพระพุทธเจ้า(หรือไม่ต้องอ้างก็ได้)***

***ถึงแม้เขาจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้แล้วก็ตาม แต่ถ้าเขาไม่ทดลองปฏิบัติ เขาก็จะยังไม่มีความเห็นแจ้งว่า วิธีการนี้จะสามารถดับทุกข์ได้จริง (ยังไม่รู้จริง ถึงแม้จะดูว่าน่าเชื่อที่สุดก็ตาม)***

***ดังนั้นเราก็ต้องสอนให้เขาทดลองปฏิบัตดูก่อน โดยสอนให้เขาตั้งใจอย่างยิ่ง(ฌาน-เพ่ง)ในการพิจารณาถึงวัตถุ ร่างกาย และจิตใจ ทั้งของตนเองและผู้อื่นอย่างจริงจังและต่อเนื่อง ว่ามันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และอนัตตา โดยให้มองเห็นสุญญาตาอยู่ตลอดเวลา***

***ซึ่งการปฏิบัตินี้เอง ที่ทำให้เกิดสมาธิและปัญญา (โดยมีศีลเป็นพื้นฐานอยู่ก่อนแล้ว เพราะเขาก็ต้องเป็นคนดีมาก่อน เขาจึงจะมาถึงขั้นนี้ได้) ขึ้นมาพร้อมกันครบ ซึ่งเป็นองค์ประกอบโดยสรุปของมรรค ***

***เมื่อมรรคเกิด กิเลส หรือความยึดถือว่ามีตนเอง(ด้วยความโง่อย่างลึกซึ้งและสูงสุด)ก็จะดับหายไป แล้วจิตก็จะไม่มีทุกข์ใดๆ เมื่อจิตมันไม่มีทุขก์ มันก็จะกลับคือสู่สภาพเดิมของมัน คือ สงบ เย็น ปลอดโปร่ง สดชื่น แจ่มใส เบา สบาย (หรือที่ทางพุทธศาสนาเรียกว่า นิพพาน ที่แปลว่า ดับเย็น หรือ สงบเย็น)***

***ซึ่งนิพพานนี้ เมื่อปฏิบัติใหม่ๆก็จะยังเป็นแค่แบบชั่วคราว ตามที่เรายังมีสมาธิอยู่ แต่ถ้าเราเผลอสติ จนสมาธิหายไปเมื่อใด นิพพานนี้ก็จะหายตามไปด้วยทันที***

***แต่ถ้าเราสามารถปฏิบัติมรรคนี้ได้อย่างต่อเนื่องติดต่อกันนานๆ (อาจจะเป็นหลายๆปีก็ได้) จนความเคยชินที่จะเกิดความยึดถือว่ามีตัวเรา ที่จิตใต้สำนึกของเรามันสั่งสมเอาไว้นั้น ได้หมดความเคยชินไป และเกิดสมาธิและปัญญาขึ้นมาเป็นความเคยชินใหม่ ที่จะไม่เกิดความทุกข์อีก จิตของเรา (ตามที่สมมติเรียก) นี้ ก็จะนิพพานอย่างถาวร (คือจะไม่มีความทุกข์อีกต่อไปเลย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามตลอดชีวิตที่ยังมีอยู่)***

***นี่ก็คือวิธีการทำให้คนมีปัญญา เกิดดวงตาเห็นธรรมขึ้นมาด้วยตัวของเขาเอง โดยไม่จำเป็นต้องเชื่อจากใครๆทั้งสิ้น ที่เราจะนำไปเสนอให้คนมีปัญญาลองศึกษา***

***การจะเกิดดวงตาเห็นธรรมนั้น ไม่ใช่ว่าจะต้องไปศึกษาธรรมะมาอย่างมากมายเลย เพียงขอให้เป็นคนจริง (คือเมื่อถูกก็ยอมรับว่าถูก เมื่อผิดก็ยอมรับว่าผิด), มีเหตุผล และไม่ยึดติดในตำราหรือในคำสอนของใครๆ รวมทั้งมีความตั้งใจจริงเท่านั้น ทุกคนก็สามารถเกิดดวงตาเห็นธรรม(มองเห็นวิธีการดับทุกข์อย่างถูกต้องด้วยตัวเอง)ได้แล้วอย่างง่ายดาย ***

***ถ้ายังสงสัยจุดใดหรือเรื่องอะไรเพิ่มเติม ก็สอบถามมาได้ใหม่ ยินดีตอบเสมอ ถ้าทำอย่างสุภาพบุรุษและด้วยเมตตา***

***แต่ถ้าต้องการศึกษารายละเอียดเพิ่มเติม ก็ศึกษาได้จากเวบไซต์ของอาตมาตามลิ้งค์ข้างล่างนี้***

(ฉันคืออะไร? = เวบไซต์สำหรับบุคคลอัจฉริยะ www.whatami.net - www.whatami.5u.com )

 

แล้วถ้าท่านพุทธทาสว่ามีล่ะ จะว่ายังไงคุณนอกรีต

ไอ้ตรรกะแบบนี้ เด็กที่เรียนปรัชญามาก็ตอบได้ทั้งนั้นแหละ
ไม่ต้องไปโกนหัวห่มเหลืองหรอก

^_^ ดักดานจริงๆ

 

ตอบข้อข้องใจโดย เตชปญฺโญ ภิกขุ

---เวบไซต์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ถ้าเห็นว่าใครสอนผิดจากหลักธรรมในพุทธศาสนาก็แจ้งได้ที่นี่---

http://www.onab.go.th/


---ขนาดพระที่สอนไม่ให้ไหว้พระพุทธรูป(ตามที่เป็นข่าวเมื่อเร็วๆนี้) เพราะในพระไตรปิฎกไม่ได้สอนให้ไหว้พระพุทธรูป ยังถูกสั่งให้สึกทันทีเลย !!!!---

---ถ้าใครคิดว่าตัวเองรักพุทธศาสนาจริง ก็ขอให้แจ้งความด่วน---

---ถ้าไม่ทำแสดงว่า ไม่ได้รักพุทธศาสนาจริง แต่รักชื่อเสียงของตัวเอง หรือรักผลประโยชน์ของตัวเองมากกว่า---

***ทองแท้ย่อมไม่กลัวไฟ***


(ฉันคืออะไร? = เวบไซต์สำหรับบุคคลอัจฉริยะ www.whatami.net - www.whatami.5u.com )