ผลของการโต้ตอบธรรมที่รุนแรง

หลังตื่นนอน ถ้านอนตรงเวลาเดิม จะตื่นมาสดชื่น แต่จำอะไรไม่ได้

เหมือนไม่ได้ฝัน

ถ้านอนดึกเกินผิดเวลา จะตื่นมามึนงง ไม่ค่อยสด แต่ก็ไม่ฝัน ไม่มีอะไรจำติดออกมา

เหมือนคนเพิ่งนอนไปแป๊บนึงแล้วตื่นเลย

 

อย่าไปฟังคำอธิบายนี้ เจือด้วย อัตกลิมัตถานุโยค เป็นความสุดโต่ง
ด้านบังคับกายบังคับใจ มีคำว่า ทำ จะเห็นว่ามีการชักชวนให้ อาศัยคิด

อันนี้คือการชี้ขุมนรก ไม่ใช่ชี้ทางสว่าง

 

จิต เขา เกิดดับตลอดเวลา

คนเรานั้น ก็เกิดใหม่ทุกขณะจิต แต่เราไม่เคยสัมผัส ไม่เคยอบรมจึงไม่รู้

ตอนนี้ ตาธรรมได้เปิดเยอะมาก ไหลเป็นตาน้ำ นี่คือ ธรรมที่เป็นสำนวน
ไหลเป็นตาน้ำ พวกปุถุชนไม่รู้เรื่อง คิดว่า พระไตรปิฏกไหลเข้าสู่ภูมิความคิด
พวกนี้พอเข้าใจธรรมได้จะประกาศฉันบรรลุ ฉันเห็นธรรม (ผีเสื้อ คุ้นไหม)

 

ก็เป็นอันนี้นะ
ฟังธรรมแล้ว ใจ่ยังอยู่กับตัวฟังบ้างๆ ไม่ฟังบ้าง แต่สุดท้ายมีความสุข ไม่
รู้สึกว่าทำอะไรเสียเวลา แบบนี้ใช้ได้

 

บอกตัวคุณจร เองด้วยนะ

พระธรรมคือจิตผู้รู้ คือจิตมีธรรม

ถ้าจิตยังไม่มีธรรม แต่ทิ้งจิตผู้รู้ไปแล้ว เรียกว่าผู้ทิ้งจิต ผู้ทิ้งธรรม

 

ขอเข้ามา อิอิ ด้วยคนไม่รู้ อิอิ ทำไมเสียเวลา

 

สภาวะธรรมของโคตรภู หากไม่ได้ทำสมาธิตามรูปแบบ หรือ ทำสมาธิ
ตามรูปแบบแต่เอาไปดูจิต มันจะทำแล้วง่วงตลอด

เดินเหินอยู่ดีๆ จิตถอยไปทำสมาธิ จะง่วงขึ้นทันที แต่ไม่ถึงกับวูบ

ธรรมะจะไม่มีทางทำร้ายใคร หากมีง่วงและจะสลบ อันนั้นมาจาก
วิปัสสนูกิเลศ เพียรเกินไป

ดังนั้น เวลาเราทำงานทำการ บางทีจิตจะเกิดวิปัสสนาญาณเอง
หากเห็นอาการ ควรหยุดได้ถ้าหยุด ปล่อยให้เขาทำงาน แต่ถ้า
จำเป็นก็ต้องทำงานให้เสร็จก่อน อย่าเห็นว่า เอ้ยฉันจะได้วิปัสสนาญาณ
นั่งแหมะ ไล่เพื่อน ไล่หัวหน้างานไป อันนั้นไม่ถูก ( ตรงนี้หากสงสัย ให้ระลึก
ไปเลยว่า เคยไปขวางทางการเห็นมรรคผล นิพพานของคนอื่นไว้ ต้องชดใช้ )



ตรงนี้ต้องสังเกตุด้วย

* * * *

เล่าเพื่อกาลอนาคต

 

หลังจากจิตได้กำลังของสมาธิเพียงพอ ให้สังเกต คำว่า จิตเข้าฐาน

มันจะไปรู้อยู่ที่ฐาน เดินเหินไปไหน ก็ยังรู้สึกอยู่ที่ฐาน ส่วนความรู้
สึกอื่นๆ การขยับกายขยับใจในเรื่องอื่นๆ จะเป็นเรื่องที่เหมือนอะไร
ไม่รู้ทำให้ เดินก็เหมือนจะลอยไป ไม่ได้เดินเอง ทำงานก็เหมือน
มันทำให้ เราไม่ได้ทำเอง แบบนี้คือ อาการของมรรคจิตที่ปรากฏร่อง
ลอยให้ดู เรียกเล่นๆ ว่า ระบบ auto pilot

* * * *

เล่าเพื่ออนาคต

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ khajonsak9999
เอาแค่นี้ ล่ะครับ...พลัง ของป้าขวัญ ยังไม่เพียงพอต่อการ เข้าใจธรรม และรู้ธรรม
...........
พลังความสงบ พลังสมาธิ...น่ะครับ
..........
การที่จะ ทำลายอวิชชา ต้องใช้พลัง สมาธิ...ทำลาย นั่นก็คือ กระบวนการ พิจารณา
ให้รู้แจ้งเห็นจริง ในคำตอบ...ในสภาวะนั้นๆ
.........
อาศัยคิด อาศัยสมาธิ อาศัยปัญญา....นั่นเอง...หรือ ฌาณ ก็ได้...
..
อิอิ
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ผิดแล้ว สหาย จร

ปัญญา ไม่ใช่ ฌาณ

คิด คือ พลังของฌาณ ไม่ใช่ปัญญาของฌาณ

จิตมีสติรู้ตัว คือปัญญาของสติ

จิตที่มีสติรู้ตัวตั้งมั่นได้มาก อาศัยพลังจากฌาณ แต่ต้องหยุดคิดก่อนจึงรู้ คือ หยุดฌาณ แล้ว ออกมารู้ตัว

จึงเรียกว่า อาศัยฌาณคืออาศัยคิด เมื่อหยุดคิด จึง เกิด รู้ เมื่อเกิด รู้ จึงมีปัญญา

 

มีคนกล่าวว่าสมาธิมากทำให้ง่วง เพราะขาดสติ เป็นเช่นนั้นจริงไหม

 

ภูมิธรรมที่พอสังเกตได้ของโสดาบัน

เวลาเจอเรื่องร้ายๆ หรือ เรื่องอันถึงที่สุด ของปัญหา หรือ เรื่องที่สนใจ
หากเกิดความเข้าใจแล้ว จะมีสิ่งหนึ่งขึ้นมาพูด

"สภาวะธรรมนำไป"

ซึ่งจะเป็นคำที่แทงตลอด ไม่ว่าจะกริยาของเรา หรือ ของเขา หรือ ของสิ่งใดๆ

อีกด้านหนึ่งของภูมิรู้นี้ ไม่มีคำว่า เรา ปรากฏ

ตรงนี้อยากเข้าใจแจ่มๆ ลองถาม อาหลง

 

อิอิ คือ จิตเขา(คุณจร) หัวเราะเยาะตัว คุณจร เอง

โดนจิตเขาหลอก แต่เต็มใจให้หลอก

เพราะไม่สนใจจิตตนเอง ไม่เจริญสติให้มีธรรมในจิตตน

จิต เลยหัวเราะเยาะ คนที่กระทำชั่วต่อตนเอง

 

ต้องดูสิ่งแวดล้อมประกอบ ถามแบบนี้ตอบไม่ได้

 

แล้วบางเรื่องที่ไม่รู้ แล้วต้องอาศัยคิดจะผิดไหมที่จะคิด คุณ3

 

ไม่ผิด คำว่า อาศัยคิด นั้นจะเพื่ออนุเคราะห์โลก เราต้องทำงานหาเงิน
บางอย่างต้องคิด โดยไม่ใช่ความรู้สึก แต่การคิดนั้นจะมีเหต มีผล ไม่
เจือด้วยกิเลส จะทำงานได้ดีกว่าเดิม แม้จะต้องเอากิเลสมาใช้

บางคนไม่เข้าใจ คิดว่าต้องคิดโดยปราศจากกิเลส นั้นคือการยึดมั่นถือศีลพรต

ตรงนี้ละเอียดนะ ต้องพูดกับคนที่ยกวิปัสสนาญาณได้แล้ว เขาจะไม่เอะอะ
โวยวายตกใจ

 

ยกของเราให้ดู
เราทำสมาธิในแต่ละวัน แค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น เวลาวิปัสสนา เมื่อจิตมันจะหลบเข้าฌานก็รู้ อารมณ์คนอื่นมากระทบก็รู้ ไม่ง่วงนอนนะ มันจะมีสติระลึกรู้อยู่

 

อยากตอบมั่ง

ถ้าเลือกได้นะ เรื่องที่ไม่รู้ ก็ปล่อยผ่าน เดี๋ยววันหน้า ภูมิธรรมถึงก็รู้เอง

ถ้าอาศัยคิดเพื่อจะรู้ จะมีแต่คิดเจริญ สติเตลิดหาย ทำร้ายตัวเอง

ได้แต่ความรู้ หรือ รู้ ที่จอมปลอม หลอกตัวเอง ว่าฉันรู้ แต่ความจริง คือไม่รู้ เหมือนเดิม

 

เวลานั้งสมาธิแล้วตกวูบนี้คือสติหลงไปไหนแล้ว พอตกทีก็รู้ที อิอิ กับเขาบ้างคงจะเป็นอิอิแบบที่คุณขวัญกล่าวมาแน่เลย

 

บางวันเราก็ไม่ได้ทำสมาธิ ตัวสติมันก็ตื่นตลอด ไม่ง่วงนอนนะ แต่ถึงเวลานอนหลับพักผ่อนจริง ๆ จิตมันจะต้องการพักผ่อนแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง นอกนั้นสังเกตุมั้ย บางคนจะฝัน บางคนไม่เคยฝันเลย เพราะบางครั้งเวลาจะหลับ จิตไม่ได้คิดอะไร มันเลยไม่ฝัน

 

แต่ถ้าเป็นเรื่องการทำงานกับบางเรื่องทางโลกบางทีไม่มีเวลาให้รอปัญญาแจ้งขอคิดหน่อยได้ไหมคุณขวัญ