เราไม่มีในกาย กายไม่มีในเรา

ผลของการนิ่งรู้ดูเฉย ประชดไม่ดูธรรม

ท่านมีเหตุผลที่ดีกว่านี้ไหม ที่จะเอามาโต้แย้งผม นอกจากการยกบุคคลที่ไม่ชอบผมมาเป็นพวกตนเอง
นี่แหละ ผลของการนั่งรู้ดูเฉย

ผมจะสรุปอีกครั้งให้ฟังนะ

ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า นิวรณ์และขันธ์สอนธรรมไม่ต่างกัน
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า นิวรณ์ทำผิดตรงไหน
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า นายขันธ์ มีมิจฉาสอนเรื่องฤทธิ์
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า สมาธิ เป็นเรื่อง สาธารณะ ไม่จำเป็นต้องสอน
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า นายขันธ์ มีแต่สุนทรพจน์
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า นิวรณ์ปวารณาจะทำเช่นนี้เอง
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า พระพุทธองค์ สอนแบบนี้ หลวงปู่ดูลย์สอนแบบนี้ พระสังฆราชสอนแบบนี้
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า ให้ไปถามพระดูเอง
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า นายขันธ์ยังไม่ตื่น
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า นายขันธ์ สอนให้พิจารณาธรรม แต่ธรรมนั้นไม่ต้องพิจารณาให้ดูเฉยๆ
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า เป็นธรรมที่สอนเฉพาะคน เช่น คุณขวัญและ คุณหลิน
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า เป็นพวกเดียวกับธรรมภูติ
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็ ประชดประชัน
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า นายขันธ์อนุมานเอาตามตรรกะ
ครั้นแย้งไม่ได้ ก็บอกว่า นายขันธ์อ่านทาง ไม่ตรง


นี่จะมีอีกกี่เหตุผลดี ท่านนิวรณ์ นี่ยังไม่เป็นสภาวะที่บ่งบอกอีกหรือว่า ธรรมของท่านไม่ใช่ธรรม

และผมทำนายว่า หากท่านยังจะดื้อรั้นโต้แย้งโดยไม่ยอมใช้สุจริตใจในการพิจารณาตามอรรถตามธรรม ท่านจะต้องมีเหตุผลที่แย่กว่านี้ไปเรื่อยๆ และท่านจะหาหลักหาเกณฑ์ให้ใจไม่เจอ ซึ่งจะทำให้ท่านสับสนมากกว่านี้ เพราะฉะนั้น กลับไปอ่านใหม่ดีๆ แล้วปฏิบัติธรรมง่ายๆ ให้ดี ให้สมบูรณ์ อย่าเอาแต่นิ่งรู้ดูเฉย อย่างที่เคยเป็นมา เพราะมันไม่ได้อรรถได้ธรรมเข้าสู่ใจ

และ ผมขอร้องว่า อย่าพยายามแก้ตัว ด้วยการบอกว่า ท่านปวารณาที่จะทำเช่นนี้เอง ท่านไม่ได้วางตัวตนไว้จริง เพราะหากเป็นเช่นนั้น ท่านยิ่งแย่กว่านี้ด้วยเหตุ มุสา ในสิ่งที่ไม่ควรมุสา ท่านหลอกตัวเองทั้งๆ ที่เอาอารมณ์มาปน ซึ่งนั่นแหละคือตัวท่านเอง หาใช่บุคคลที่ท่านสร้างขึ้นมาเพื่อ ประโยชน์ทางธรรมไม่

 

ขอบคุณค่ะ ถือเป็นคำอวยพร นะ ^.^
ที่ตอบไปยาว เยิ่นเย้อ ก็เพราะ จิตมันอยากพูด น่ะ

 

ก็ ทำไมพระอริยะ ยังต้องซักจีวร ต้องล้างบาตร หรือ ยังต้องฟอกสบู่ ต้องสีฟัน นี่คือคำถามลักษณะเดียวกันซึ่งตั้งข้อสังเกตได้

ทีนี้ ถามว่า ฆราวาส ที่ย้อมผม บางคนก็คงจะมีเหตุผล ที่แตกต่างกันไม่ คงไม่ใช่เรื่องที่ว่า ละสักกายทิฎฐิได้หรือไม่ได้ ไม่เกี่ยวกัน ดูที่ใจ หาใช่ กิริยาที่แสดงออกมาภายนอก

ทีนี้ ถ้าเพื่อความรักสวยรักงาม นั้น ก็อาจจะมีในพระโสดาบัน และ พระสกิทาคา เพราะราคะนั้นยังไม่สิ้น แต่ก็ไม่ใช่ความหลง ว่าจะต้องเป็นเช่นนั้นเช่นนี้

มีหลายปัจจัยนะ อธิบายหมดคงไม่ไหว

 

ในสมัยก่อนพุทธกาล มีลัทธิ อย่างหนึ่ง ที่มุ่งแสวงหาหนทางดับทุกข์ เช่นเดียวกับองค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้านี้แหละ แต่มีพฤติกรรมที่ว่า คอยรู้ว่าอยากทำอะไร ก็ทำไป เพราะเมื่อทำไปแล้วกิเลสย่อมดับลงไปเอง เช่นว่า จิตอยากทำก็ทำ
จิตล่องลอยก็ปล่อยมันล่องลอยไป จิตโมโหก็ปล่อยให้มันโมโหไป รับรู้และเข้าใจพอ มันก็จะดับไปเอง

และก็ได้ผล คือ จิตมันคอยเสพ อารมณ์อยู่ตลอดปรุงอยู่ตลอด แต่พอปล่อยตามกิเลสตามตัณหาไป ตัณหามันก็หมดไปชั่วขณะ

ทีนี้ ตอนนี้ เริ่มเกิดทัสนะเช่นนี้ ในหมู่ชาวพุทธโดยคิดว่า นี้คือการดูจิต ดังเช่นที่ เอกวีร์ และ คุณขวัญ หรือ สันโดษเป็นอยู่

นี้แหละ พญามาร เข้าสิง แล้วก็สอนกันแบบนี้ เริ่มขยายวง

ทั้งนี้เพราะว่าอะไร เพราะว่า ไม่รู้จักอบรม ละ กิเลส ละอกุศล ทั้งๆที่เป็นธรรมของพระพุทธองค์ กิเลสมันก็ดิ้นไปเรื่อย พลอยจับคำพระอริยะ และ อานาปานสติบรรพเข้ามาสนับสนุนวิธีการตนเองแบบผิดๆ

ผมขอเตือนนะครับว่า มีสติกันหน่อย อย่าเชื่อใจตัวเองกันมากนัก ครั้นพอผมเตือนก็หาว่า ผม ถูกหมด มีแต่สุนทรพจน์ นี่แหละ พญามาร มันไม่ฟังจริงๆ

ท่านทั้งหลาย อย่าทำอะไรที่ปักใจลงไป แต่ให้ทำกุศลให้พร้อม ละอกุศลให้มาก ทำสมาธิทำจิตให้ผ่องใส ไม่ต้องกลัวว่าจะติดสุขอะไร

ท่านติดสุขดีกว่าติดมิจฉาทิฎฐิ แบบนี้ สุดท้ายแล้วจะไม่ไปไหน วนเวียนอยู่อย่าง เอกวีร์ และ สาวกของเอกวีร์นี้แหละ

 

ไปเรื่อยๆ ครับ คุณหลิน nsthai คุณก็เป็นผู้สดับมาก ก็คงได้สดับธรรมะ
ของหลวงพ่อที่ผมเอ่ยถึงบ่อยๆ มาบ้าง ซึ่งก็คงเห็น วิธีการใช้คำว่า ดูเฉยๆ

ถ้าเห็นข้อความผมมีข้อพร่อง ก็ขอให้เลือกฟังจากแหล่งธรรมของพระท่าน
แทนนะครับ

ไม่จำเป็นต้อง ยึดตัวบุคคล เห็นผมมีความหมาย หรือ เป็นอะไรที่ต้องมาให้น้ำหนัก

 

ตอนนี้ตัวเอกของเรื่องมีอยู่ 3 ท่าน
คือ อ.ขันธ์ คุณเอกวีร์ คุณธรรมภูต

แต่น่าเสียดาย คุณธรรมภูต ชอบมาตอนบ่าย แก่ ๆ เกือบ เย็น

ขออย่าให้เหมือนเสื้อเหลืองกับเสื้อแดงเลยนะครับ

 

คุณ หลินครับ คุณหลินอย่ามองที่ตัว หรือ การแสดงกิริยาอาการของผม แต่ให้ดูธรรม
ที่ผมแสดง ถึงแม้ว่าถ้าผมเป็นคนที่ไม่รู้จริง แต่ถ้าธรรมที่ผมแสดงไปมันจริง ก็จงเลือกเอาแต่ธรรม

เมื่อวานนี้ ธรรมประหลาดเกิดขึ้นกับผม ธรรมข้อนั้นคือ พุทธพจน์ที่ว่า

นับแต่ตถาคตปรินิพพานไป พระธรรมและพระวินัยจะเป็นศาสดาของพวกเธอ

พระธรรม และ พระวินัย นี้ท่านหมายให้ พุทธบริษัท ยึดเอาธรรมที่ท่านพูด และ วินัยที่ท่านสอน เป็นหลัก ไม่ใช่ยึดเอาความเห็นตนเป็นหลัก ถ้าเราเอาพระธรรมเป็นหลัก
พระพุทธองค์ ยังอยู่ตรงหน้านี้ ไม่ได้ไปไหน

ขอให้ท่านมองให้เห็น ว่า พระธรรมอยู่ตรงหน้านี้ไม่ไปไหน

 

เป็น พญามาร ไปซะแล้ว ซิเรา

 

อ.ขันธ์ ขาดการหมั่นสดับธรรม จึงไม่เข้าใจสิ่งที่ผมกล่าว

นั้นไม่ใช่เหตุแห่งความผิดปรกติของตัวผมแม้แต่น้อย

เพราะแหล่งธรรมะอันเป็นที่มาของคำว่า ดูเฉยๆ ได้แสดงไว้แล้ว

แต่ท่านเอาความคิดตนเป็นใหญ่ ไม่ฟังธรรมอันปราณีตจากแหล่ง
ธรรมที่บอกไว้ให้เสียก่อน ตัดสินใจเองด้วยทิฏฐิของตนเป็นที่ตั้ง

จึงไม่มีทางเห็นลงรอย

ผมก็กล่าวธรรมที่พระท่านใช้ ก็เพื่อการธรรมโฆษณ์ เพื่อเป็นธุระ
ให้เกิดศรัทธาพุ่งไปยังพระ ผมชี้แจงไปแล้วว่า หากเมื่อไหร่มีผู้สงสัย
ข้อธรรมทีผมแสดง ถ้าผมไม่ชี้ไปยังแหล่งที่มาของธรรม ผมก็จะละ
ไว้ให้สหายธรรมท่านอื่นได้เป็นผู้ทำกุศล

ผมไม่เคยหวงตัวตน ไม่เคยหวงบุญ อ.ขันธ์ จะประนามผมอยู่อย่างนี้
ก็ไม่มีประโยชน์อะไร เพราะผมจะไปแก้ให้ อ.ขันธ์ เป็นผู้หมั่นสดับ มี
คุณธรรมเทียบเท่าผู้หมั่นสดับคงไม่ใช้ฐานะที่ผมจะทำให้ อ.ขันธ์ มี

อ.ขันธ์ ต้องไปฟังด้วยตัวเอง หมั่นสดับเอง

 

และจะขอบอกว่า นี่ไม่ใช่สงครามดึงมวลชน
แต่ผมกำลังปกป้อง พระธรรม
คนที่พูดขาดมาตรฐาน สลับไปสลับมา เปลี่ยนเหตุผลไปเรื่อยๆ ท่านควรเอาเป็นสรณะหรือ

ตัวเอง แย้งไม่ได้ อ้าง พระสงฆ์องค์เจ้า เพียงคำที่สนับสนุนตน แต่แล้วแต่คนอ่านจะตัดสินใจ เพราะผมให้เพียงข้อมูล และไม่ได้ต้องการพวก

หัวข้อธรรมที่น่าสนทนากลับกลายเป็น การโต้แย้งอย่างไร้สาระ เพราะอัตตาของคนที่พยายาม จะหมายให้ไปในทางที่ตัวเองเป็นอยู่ เพราะอัตตา มานะ และ กิเลสแท้ๆ

 

พระธรรม ของเรา คือ จิตดั้งเดิม จิตเดิมแท้ จิตที่ไม่มีอวิชชา จิตพุทธะ

ผู้บิดเบือนพระธรรม คือ จิตปรุงแต่ง ของเราเอง

ที่ตีความพระสูตร พระธรรม เข้าสู่ตน แล้วยึดมั่นความรู้นั้นเป็นอัตตา ตัวตน

จิตมีสติ รู้ตัว จิตมีสัมมาสมาธิ จิตที่รู้ตัวว่าบิดเบือน

คือหนทางนำจิตไปสู่ความรู้แจ้ง ในพระธรรม และความจริงแห่ง อริยสัจจ์

 

คุณ ไม่ต้องพูดอะไรมากหรอก คุณเอกวีร์ คุณตอบคำถามผมมาคำหนึ่งคือ

คุณเข้าใจคำว่า

ว่าอย่างไร

แล้วผมจะมาตอบคำถามคุณต่อ

 

คุรเกสท์ เมื่อก่อนนะ มีคนกล่าวหาว่า พวกเสื้อเหลืองคือ พวกไม่รู้จักพอ

สงสัยเขาว่าทำเพื่อชาติ สถาบัน จริงหรือไม่

แล้วยกเสื้อแดงขึ้นว่าเป็นบุคคลอันเลิศ

มาบัดนี้ การณ์ได้ผลิกผัน หากดูหัวข้อของพวกเสื้อแดงแล้ว
ไม่รู้ว่าอ้างการทำเพื่ออะไร เพื่อชาติ และ สถาบันหรือไม่

คงดูได้ไม่ยากเท่า พวกเสื้อเหลือง

 

นิกายเซ็นนี่

คุณขวัญ แล้ว คุณขวัญเข้าใจคำว่า จิตเดิมแค่ไหน จิตเดิมนี้ประภัสสรก็จริงนะ แต่ จิตเดิมนั้น ก็มีความไม่รู้ แล้ว คุณขวัญจะหมายให้เป็น พระธรรมได้หรือ

 

เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ

 

เห็นอกุศลจิตผุดขึ้นให้รู้ ดูเฉยๆ อย่าเคลื่อนไปเสพ จนก่อเป็น วจีกรรม กายกรรม

เมื่อ ดูเฉยๆ ด้วยความตั้งมั่น เป็นกลาง จิตจะไม่เคลื่อนไปแม้ มโนกรรม อันเป็น
ผลมาจากอกุศลจิตที่เกิดก่อนหน้าได้ผุดขึ้น ละอกุศลทั้งปวงเกิดขึ้น

หมั่นทำ ระลึกรู้อยู่อย่างนี้ เนืองๆ ต่อทั้งกุศลจิต และอกุศลจิต ทำกุศลให้ถึงพร้อมจึงเกิดขึ้น

เมื่อทั้งอกุศล และ กุศลทั้งปวง ไม่ย้อมติดจิต จิตจะผ่องใส
(ด้วยมหากุศลเจตสิก โสภณเจตสิก อัน วิญญูชนพึงรู้ได้ด้วยตัวเอง )

 

คุณขวัญ ก็คุยกับ คุณธรรมภูติ#2 ไปนะ

ผมว่า คงยากพอดู ที่พูดไปเดี๋ยวก็มีผิดอีกจนได้

........................

เป็นการณ์อันเปล่า......

 

ผมขออนุญาตไปทานอาหารเที่ยงก่อน
วันนี้ว่าง
เดี๋ยวมาติดตามใหม่ครับ

 

โอ้ ท่าเช่นนั้น แล้ว คนทำสมาธิทั่วไป ก็คงจะทำมหากุศลแล้ว

นิวรณ์ ครั้นท่านบอกว่า วิธีการของท่านเป็น อนุสสติ แต่ผมบอกว่า อนุสสติเป็นเพียงสมถะกรรมฐาน 40 กอง หาใช่วิปัสสนาไม่ ท่านตอบไม่ได้
มาครานี้ ท่านยุบพระธรรมทั้งปวงไปเหลือ อนุสสติ ตามความคิดท่าน

แปลกดีนะ แต่ก็เอาเถอะนะ ผมปลงได้กับ กรรมของคน ได้โอกาสแล้วผมจะมาสนทนาใหม่ หากว่า เห็นผิดแปลกไปจากครรลอง

 

หรอคะ ไม่รู้ว่าคนอื่นเรียกว่าอะไร
แต่อ่านและฟังธรรม จากหลวงปู่ หลวงพ่อ หลวงตา หลายองค์ ก็เข้าใจว่า
เป็นดังนี้ จิตเข้าใจเป็นดังนี้

จิตดั้งเดิม จิตเดิม จิตพุทธะ จิตไม่มีอวิชชา ต่างจาก จิตประภัสสร นะคะ
จิตเดิมไม่มีอวิชชา กิเลสจรมา ก็ครอบงำไม่ได้ ไม่มีเศร้าหมองอีกต่อไป
เป็นจิตบริสุทธิ์แท้จริง ได้แก่จิตพระผู้หลุดพ้น และจิตพระอรหันต์

จิตประภัสสรนั้น เป็นจิตผ่องใส แต่มีอวิชชาประกอบอยู่ เมื่อกิเลสจรมา
ครอบงำ ก็เศร้าหมอง ถ้าไม่มีกิเลสครอบงำ ก็ผ่องใส จึงไม่ใช่จิตบริสุทธิ์
เป็นแต่จิตที่ผ่องใสและเศร้าหมอง แล้วแต่ปัจจัยที่มากระทบ ทำให้เป็นไป

จิตที่เป็นพระธรรม คือจิตที่หลุดพ้นจากอวิชชา อันกิเลสครอบงำไม่ได้แล้ว
ปัจจุบัน ก็จิตพระอรหันต์ผู้ทรงคุณ ทั้งหลายที่ยังไม่ละทิ้งสังขาร ก็คือพระธรรม
ในความความหมายของเรา

จิตเรา เข้าใจมาอย่างนี้