เราไม่มีในกาย กายไม่มีในเรา

"มีเรา" กับ "ไม่มีเรา" มันก็เป็นเช่นเดียวกับ ความร้อน กับความเย็นนั่นแหล่ะน้าจร

 

'ไม่มีเรา' มันเกิดขึ้นหลัง 'มีเรา'
เท่านั้นเอง

 

ผมชอบครับ

ส่วนขจร หายไปนาน นึกว่าจะดีขึ้น ยังเหมือนเดิม ยังจมอยู่กับสมมตินะ

 

<--- น้าจรดูรูปเก้าอี้ตัวนี้สิ
ผม save เอาไว้ดูเตือนสติตัวเอง
น้าจรเห็น "ความไม่มีเก้าอี้" ตัวนี้หรือเปล่า
ความ "ไม่มีเก้าอี้" ตัวนี้มันจะมีไม่ได้หากเรายังไม่เห็น "ความมีเก้าอี้" ตัวนี้
ก่อนที่ผมจะ save ภาพนี้ขึ้นมา มันไม่เคยมี "ความมีเก้าอี้"
ตอนนั้น "ความไม่มีเก้าอี้" มันยังไม่เกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ
หากเราละจาก "ความมีเก้าอี้" ไปติดกับ "ความไม่มีเก้าอี้"
มันก็เท่ากับละจาก มายาหนึ่ง ไปติดกับอีกมายาหนึ่ง โดยที่เราไม่รู้สึกตัว
อันนี้เห็นได้ง่ายเพราะเป็นเพียงรูปธรรม
นามธรรมแบบมีตัวตน ไม่มีตัวตนมันต้องใช้กำลังพิจารณาลึกลงไปอีก
อย่าประมาทครับ

 

สำหรับ คุณเกสท์ ผมไม่ได้แบ่งฝักแบ่งฝ่าย ผมพูดตามที่เห็น

เพราะผมเห็นดังนี้ จิตเป็น อนัตตา หรือ อัตตา หรือ จิตถาวรหรือไม่ นี้มันเป็น ปัญหาเดียวกันกับ การถกว่า นิพพานเป็น อัตตาหรืออนัตตา และเป็นปัญหาเดียวกับการถกว่า นิพพานเป็นแดนหรือไม่เป็นแดน

ซึ่งปัญหานี้ อาจจะมีตอบอยู่ในอภิธรรม แต่ต้องเข้าใจว่า อภิธรรมนั้น คือ พระอรหันต์ท่านคุยกัน ซึ่งเราเห็นอย่างไร เราก็ตอบอย่างนั้น คุณนัทเขาเห็นว่า จิตมันไม่เที่ยง มันก็จริง
ส่วนคุณจะบอกว่า จิตนั้นเที่ยง มันก็จริง เพราะทัสนะที่มองนั้น มองคนละจุด

ทีนี้ถ้าผมจะเถียงแทนคุณนัท ผมก็จะถามว่า เจตสิกนี้เป็นจิตไหม แล้วมันเที่ยงไหม
จิตเดิมแท้ ก็ไม่เที่ยง แต่จิตที่ครองนิพพานนั้นเที่ยง

นี่มันขึ้นอยู่กับว่า เรากำลังพูดในเรื่องไหน ซึ่งลองตั้งสติให้ดีว่า แล้วมันทำให้ดับกิเลสอย่างไร คนจะดับกิเลสเขาก็ไม่ต้องไปดูว่า จิตมันเที่ยงหรือไม่เที่ยง เขารู้แต่ว่า กิเลสนี้จะดับไปอย่างไร

พระพุทธองค์ท่านไม่พูดแบบนี้ ท่านสอนแต่ ทางดับกิเลส มีไหมที่บอกว่า ดูก่อนอานนท์

จิตนี้เที่ยง จิตนี้ไม่เที่ยง ท่านมีแต่บอกว่า อะไรเป็นทุกข์ อะไรที่เป็นทุกข์ก็ดับ

เพราะจิตนั้นเป็นปรมัต เอาไปอยู่กับสมมติก็เป็นสมมติ เอาไปอยู่กับจริงปรมัต ก็เป็นปรมัต เอาไปอยู่กับ นิพพานก็เป็นนิพพาน

 

นี่คุณ จร อย่าพูดเป็นนกแก้ว นกขุนทอง เอาแบบวิธีการ รู้จักไหม

คนเราไม่ใช่ว่า ท่องคำว่า นิพพาน นิพพาน นิพพาน แล้วมันจะไปนิพพานได้

 

..

อะไรที่เห็นว่าดี ว่าควร ก็ควรที่จะคงไว้ หรือ ว่าเปลี่ยนไปตามใจชอบ

 

มีก่อน มีหลัง แล้วมันจะ "ไม่มีเรา" ได้ยังไงน้าจร
หากเรายังเห็นว่ามันเคยมี แล้วบัดนี้มันไม่มีอยู่แล้ว
ก็เท่ากับเรามีก่อน มีหลัง
มันยังมีเกิด มีดับอยู่เหมือนเดิมน้าจร

 

<!-- / message -->

น้า จร เอาจิตจับนิพพาน อยู่หรือเปล่า

ถ้า น้า จรเอา จิตจับอยู่ที่ นิพพาน ก็มี
คนรับรองว่า จิตจะเที่ยงและอยู่กับนิพพาน
<!-- / message -->

 

ขยายความมาเลย แล้วผมจะพูดให้ฟังว่า อะไรที่คง อะไรที่เปลี่ยนไปตามใจชอบ กันแน่

 

ความรู้ กลับหัวกลับหาง
รู้ผิดที่ผิดทาง โดนกินกลางตลอดตัว อยู่กับความลวง ตลอดไป

 

[๗๓๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุนั้นหนอ พิจารณาเห็นนิพพานโดยความเป็นทุกข์อยู่
จักเป็นผู้ประกอบด้วยอนุโลมขันติ ข้อนี้ไม่เป็นฐานะที่จะมีได้ผู้ไม่ประกอบด้วยอนุโลมขันติ จัก
ย่างลงสู่สัมมัตตนิยาม ข้อนี้ไม่เป็นฐานะที่จะมีได้ เมื่อไม่ย่างลงสู่สัมมัตตนิยาม จักทำให้แจ้งซึ่ง
โสดาปัตติผล สกทาคามิผลอนาคามิผล หรืออรหัตผล ข้อนี้ไม่เป็นฐานะที่จะมีได้ ดูกรภิกษุ
ทั้งหลาย ภิกษุนั้นหนอ พิจารณาเห็นนิพพานโดยความเป็นสุขอยู่ จักเป็นผู้ประกอบด้วยอนุโลม
ขันติ ข้อนี้เป็นฐานะที่มีได้ ผู้ประกอบด้วยอนุโลมขันติ จักย่างลงสู่สัมมัตตนิยามข้อนี้เป็นฐานะ
ที่มีได้ ผู้ย่างลงสู่สัมมัตตนิยาม จักทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผลสกทาคามิผล อนาคามิผล หรือ
อรหัตผล ข้อนี้เป็นฐานะที่มีได้ ฯ

 

แล้วมีการรับรองว่า จิตเที่ยง ไหมครับ

 

แล้วสิ่งที่ไม่เที่ยงนั้น เรียกว่า เป็นทุกข์ หรือเปล่าหละ
ข้อนี้ ไม่ผิดหรอกที่ท่านนิวรณ์จะคิดดังนั้น เพราะยังไม่ได้ทำ นิโรธให้แจ้ง
แล้วยังไม่ได้ เอาอุปาทานขันธ์ 5 ออกจาก ตัวที่เที่ยง

ลองพิจารณาตรงนี้ให้ดี ตราบใดที่ยังหมายเอา ขันธ์ 5 เป็นเรา เราเป็นขันธ์ 5 ก็ยังไม่เจอจิตตัวเที่ยง

จิตตัวเที่ยงนี้ ก็ขันธ์ 5 จะแปรไปอย่างไร ตัวนี้ก็ยังมีอยู่ ยังรู้ได้จริงไหม
ขันธ์ 5 แปรไป ก็ไม่ได้หมายความว่า จิตตัวนี้จะแปรไปด้วย

ท่านนิวรณ์ ท่านยังไม่แจ้ง ทำให้แจ้งด้วยวิปัสสนา ทวนกระแส กิเลสให้มากเถิด

 

จิต อยู่ส่วนจิต
นายช่างใหญ่(กิเลสตัณหา อวิชชา) ก็อยู่ส่วนนายช่างใหญ่
จะเป็นตัวเป็นตน เป็นบ้านเป็นเรือนได้ ก็เพราะจิตไปร่วมมือ ยอมให้นายช่างใหญ่เป็นาย จูงจมูกเอา
ลำพังนายช่างใหญ่ คนเดียว ส่วนบ้านเรือนไม่ได้ดอก

คุณจร ตีค่า โลกุตรจิต ผิดความจริง
โลกุตรจิต คืิอจิตที่รู้แจ้งอริยสัจจ์ มีปัญญารู้ความจริงของ กิเลสตัณหา อวิชชา อย่างแท้จริง
โลกุตรจิต ย่อมไม่ถูกครอบงำด้วย อวิชชา นายช่างใหญ่ ใดๆ อีกต่อไปโดยแท้จริง
ที่ยังสร้างบ้านเรือน มีตัวมีตน ก็เพราะ จิตนั้น ยังไม่รู้งแจ้ง ยังไม่ข้ามโคตรไปสู่ความเป็นโลกุตระ

 

ตกลง เรามาศึกษากันเพื่อทำให้ จิตมันเที่ยง ไม่ใช่เพื่อเข้าไปแจ้งในนิพพาน

นิพพาน กลายเป็นอะไรสักอย่างที่เอามาทำให้จิตมันไปรู้เข้า แล้ว จิตมันก็เที่ยง
ขึ้นมา เหรอครับ

 

เราเดินอยู่ในทางแห่ง การเจริญสติ เพื่อรู้ความจริง เพื่อรู้แจ้งอริยสัจจ์ ในวันหนึ่งข้างหน้า เท่านั้น
ปัญญาที่เรามี ทำให้เรารู้ เท่านั้น

 

ตกลงน้าจร ไปซุ่มฟิต เพื่อเพิ่มอัตตาตัวเองหรือป่าวนะ
แล้วอะไรคือเครื่องวัดความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม
สุข-ทุกข์ พอใจ-ไม่พอใจ ชั่วกระพริบตา
ด้วยความระลึกรู้มีความตั้งมั่น ถือว่าแจ่มแล้ว

 

ก็ ท่านนิวรณ์ ยังเอาขันธ์ 5 เป็นเรา เราเป็นขันธ์ 5 ท่านก็มองไม่เห็นตัวจิตที่ ไม่เกิดไม่ดับนะสิ

ท่านลองกลับไปมองดูว่า ขันธ์ ทั้ง 5 ที่เกิดขึ้น เกิดอย่างไรก็ตาม จะมีจิตตัวที่รู้เห็นการเกิดนั้นอยู่ เมื่อสางสมมติออกไป จิตตั้งนั้นแหละ จะเป็น ฐีติภูตัง คือ จิตที่ไม่เข้าไปแฝงกับอะไร จิตตัวนั้น เมื่อทำทัสนะให้บริบูรณ์ ทำนิโรธให้แจ้ง ก็จะไม่ไปแฝงในขันธ์ 5 และแม้ว่า ขันธ์ทั้ง 5 จะแปรไปอย่างไร อายตนะที่จิตนั้นครองอยู่ ก็บริสุทธ์ สุดส่วน นั้นแหละ นิพพานเที่ยง จิตเที่ยง เพราะจิตนี้ไม่เคยสูญ

ซึ่ง เดิมทีแล้ว จิตนี้ไม่สูญอยู่แล้ว แต่เรามองไม่เห็น ก็จึงเรียกว่า นิโรธนี้ต้องทำให้แจ้ง สมุทัยให้ละ เมื่อละสมุทัย จิตนั้นก็แจ้งอยู่

ตรงนี้ ต้องไม่พอใจในความมีความเป็นของตัวคุณ นิวรณ์เอง ในตอนนี้ แต่ให้ ดำเนินวิปัสสนา สังเกตุตัวตน ละกิเลส เมื่อละกิเลสเข้ามากๆ จะแจ้งเมื่อ เข้าสู่ มรรคญาณ และผลญาณเอง ผลญาณนั้นเมื่อเกิดขึ้น ก็ต้องทำให้แจ้ง นิโรธนั้นจะค่อยๆ แจ้งขึ้นๆ จึงจะสามารถอธิบาย สิ่งต่างๆ และเข้าใจสิ่งต่างๆ ที่ผมพูด

 

ดีครับ กลับมา พูดว่า จิต-เกิด-ดับ แล้ว ผมต้องการแค่นี้

แค่ไม่ชอบใจการพูดว่า จิตเที่ยง เท่านั้น เพราะคำว่า จิตเที่ยง
ไม่ปรากฏในพระไตรปิฏก และศาสนาพุทธก็ไม่ใช่จิตนิยม เรา
เพียงแต่อาศัยจิตเป็นเครื่องมือทำนิพพานให้แจ้ง เสร็จแล้วก็ปล่อย
จิตมันดับของมันไป

ส่วนเรื่องคำสอนที่คุณพยายามยกมาแสดงให้ผมเห็นอย่างนั้น เห็นอย่างนี้

สิ่งที่คุณพูด พระท่านก็พูดเอาไว้ก่อนแล้วอย่างนั้นแหละครับ