เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

ต้นเหตุ..<O</O
<O</O

ภาพต่อไปฉันมาอยู่ในป่าอีกที่หนึ่งซึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในวัยผู้ใหญ่กลางคนดูท่าทางอัธยาสัยดี รูปร่างผอม ไว้ผมดัดสั้นแบบชาวบ้าน ๆ ลักษณะกร้านแบบคนกรากกรำงานหนัก ฉันเจอผู้หญิงคนนี้โดยบังเอิญที่นี้ เธอบอกจะพาไปชมบ้านของเธอที่อยู่ในป่านี้ แล้วก็นำหน้าฉันพาเดินตามทางผ่านต้นไม้ต้นหญ้าที่ขึ้นรกท่วมหัวไปตลอดทาง ขณะที่ก้าวขาเดินฉันคิดและรู้สึกแคลงใจตัวเองว่าทำไมต้องไปกับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก เหมือนกับว่าฉันต้องการค้นหาและอยากรู้อะไรบางอย่างที่ฉันยังไม่อาจรู้ได้ หล่อนพาเลี้ยวลัดคดเคี้ยวไปตลอดทาง จนถึงที่ที่เธอบอกว่านี่คือบ้านของเธอ ฉันหยุด มองดูรอบ ๆ ไม่เห็นมีบ้านอะไรสักหลัง เป็นที่เปล่าว่าง ๆ ล้อมรอบด้วยผืนป่าเท่านั้นเอง เธอบอกว่าไม่ใช่แล้วชี้ไปฉันมองตามมือที่ชี้นั้น เห็นต้นไม้สูงลิบช่วงลำต้นมันใหญ่มาก ๆ แผ่กิ่งก้านใบหนาคลุมกว้างออกไปพอที่จะเป็นบ้านที่อาศัยได้ มีเด็กเล็ก ๆ อยู่สองสามคนปีนป่ายอยู่บนต้นไม้สูงใหญ่นั้นเล่นกันส่งเสียงดังสนุก เสียงหญิงคนนำพานี้ตะโกนบอกให้เล่นกันดี ๆ ระวังจะหล่นลงมา ฉันรู้สึกเห็นใจคนพวกนี้อย่างมากบอกกับเธอว่า จะพาไปซื้อของเครื่องใช้ที่จำเป็นมาให้ บอกกับเธอว่ามุ้งนี่ก็จำเป็นนะ เธอบอกไม่จำเป็นหรอกแค่นี้ก็ดีใจแล้วที่เข้ามาหา จากนั้นเธอก็พาไปรู้จักผู้คนในละแวกมาที่บ้านหลังหนึ่งเป็นบ้านไม้สองชั้นข้างล่างโล่ง ๆ ไม่มีอะไรกั้น เรียกตามชนบทว่าใต้ถุนบ้าน ฉันและเธอหยุดแวะที่นี่ และกำลังอยู่ชั้นล่างของบ้านนี้ มองออกไปเห็นต้นไม้ยืนต้นห่างจากบริเวณบ้านไม่มากนัก ใต้ต้นไม้นั้นมีผู้ชายหลายคนทั้งแก่และหนุ่มนั่งรวมกลุ่มกัน เหมือนกำลังจะรอคำพูดใด ๆ จากฉัน ฉันก็รับรู้ได้ด้วยความรู้สึกจากท่าทางของพวกเขาเหล่านั้น พวกเขากำลังต้องการงานทำ ก็บอกว่าเวลานี้ฉันต้องการคนทำงานสองคน ฉันบอกจ้างได้แค่สองคนเท่านั้น มีใครจะไปด้วยไหม ทุกคนก็อยากจะไปเกิดการเถียงกันแย่งกันจะไปตกลงกันไม่ได้ ฉันเห็นชายคนหนึ่งยังหนุ่มอยู่แต่ผิวเขาดำมิด มีผ้าบาง ๆ สีเก่า ๆ พันรอบกายอย่างสะพายแล่งในมือมีไม้ยาวแบบเอาไว้ยันตัว แต่ฉันเห็นอาการแปลก ๆ ของชายคนนี้ที่แสดงออกเหมือนกับจะซวนเซล้มลง ก็ต้องตกระทึก ฉันเห็นมีดปลายขาวโผล่มาที่หน้าอกเขา เขาร้องออกมาเป็นคำห้วง ๆ ฉันพยายามจับจดจ่ออย่างแม่นมั่นว่าเขาพูดอะไร เขายันไม้ไว้ไม่ให้ล้มพยายามพูดให้ทุกคนรู้ว่าเขาถูกคนนั่งข้างหลังแทงเพื่อแย่งงานจะไปกับฉัน เขาเอ่ยชื่อคนที่แทงเขาออกมาอย่างชัดเจนถึงสองครั้งว่า ไอ้..วัชระ..ไอ้วัชระมันแทนข้า ฉันใจหายวาบไม่นึกว่าฉันจะเป็นต้นเหตุให้คนถูกแทงตาย ฉันเสียใจ..มิอาจกลั้นความรู้สึกนี้ไว้ได้เลย./<O</O
<O</O

เป็นฝันต่อเนื่องจากเรื่องแรกค่ะ ขอบคุณนะคะ ขอให้เป็นเพียงแค่ฝันเท่านั้น สาธุ <O</O
ยังไม่ออกจากป่าค่ะถ้ามีเวลาจะกลับมาเล่านะคะ<O</O

 

มาแชร์กันครับ
ในหนังสือของพี่นักเขียน มักจะเน้นเสมอๆ เรื่อง การฝึกสติสัมปชัญญะให้คมชัด
เพื่อให้รู้ถึงความหมาย ที่มาที่ไป ความสัมพันธ์ ของตัวตนยามตื่น และตัวตนภายในที่อยู่นอกเหนือเครื่องพราง

ช่วยให้ปล่อยวางสิ่งต่างๆได้อย่างเป็นธรรมชาติ จากความเข้าใจที่เกิดขึ้น

จากการสังเกตุ เฝ้ามอง ความเป็นไปของตัวตนยามตื่น ตัวตนยามฝัน เท่าที่พอเข้าใจนะครับ

บางครั้ง ภาพที่ปรากฎเป็นสัญลักษณ์ในฝันนั้น ส่วนหนึ่งมาจากความรู้สึกผิดของเรา
แล้วไปฉายภาพ เพื่อให้เราคลี่คลายปมดังกล่าวออกมา ให้เกิดเป็นความเข้าใจในที่สุด

เช่น เราอาจจะตั้งมาตรฐานกับตัวเองไว้ว่า จะไม่ทำผิดในบางสิ่งบางอย่าง แต่เผลอทำลงไป เลยรู้สึกผิดกับตัวเอง รู้สึกว่าไม่ให้อภัยตนเองที่ทำผิดกับสิ่งที่ตั้งใจเอาไว้

เส้นทางแห่งความเป็นไปได้เส้นนี้ ที่เกิดจากการไม่ให้อภัยตนเอง ก็ได้เกิดขึ้น เป็นสัญลักษณ์ต่างๆ เป็นตัวตน สัตว์ บุคคล สิ่งของ ที่ทดแทนภาวะจิตของเรา

ยามหลับ ตัวตนภายในได้ไปรับรู้ เส้นทางที่แห่งความเป็นไปได้นี้ เป็นสัญลักษณ์เฉพาะส่วนตัวของเรา อารมณ์ที่อยู่ในภาพเหตุการณ์เหล่านั้น ให้ความรู้สึกว่าแย่ รู้สึกไม่สบายใจ

และอารมณ์เหล่านั้น ก็ตามติดมายามตื่น และจะมาเคาะประตูเรื่อยๆ หากเรายังแก้ปมนั้นไม่ได้

แต่ในเส้นทางนั้น นอกจากให้ความรู้สึกน่าสะพรึงกลัวแล้ว แต่ก็ยังซ่อนกุญแจเอาไว้ให้เราสะเดาะออกด้วยครับ อิอิ..

สิ่งหนึ่งที่ผมมองว่า พอจะแก้ได้ก็คือ การเฝ้าดู โดยไม่ตัดสิน เฝ้าดูอารมณ์ ความคิด ความรู้สึก อย่างที่เป็นจริงๆครับ

เมื่อคืน ฝันว่าไปสถานที่แห่งหนึ่ง กำลังเปิดลิ้นชัก งูที่อยู่ในลิ้นชักก็พุ่งเข้ามาหา
ไอ้เราก็เอียงคอหลบ
กร๊อบ....คอเคล็ด เลยตื่นขึ้นมาแป๊ปนึง

แล้วฝันต่อ ไปที่ภาพเหตุการณ์เดิม ให้น้องหมาที่บ้าน วิ่งเข้ามาคาบงูออกไป
หมาน้อยก็ได้ทำหน้าที่อย่างดี วิ่งคาบออกไปให้นอกบ้าน เราก็วิ่งออกไปดู
เห็นเป็นงู 2 ตัว หัวเหมือนนาค

ความรู้สึกในตอนที่เห็น รู้สึกว่าอยากกำจัดให้ออกไป แต่ก็ทำไม่ได้

ก็เลยคิดว่า ถ้าเรากลัว และพยายามกำจัดความกลัวออกไป ความกลัวนั้นก็ยังอยู่ ไม่ไปไหน

เพราะยิ่งพยายาม ต่อสู้ ต่อต้าน ภาวะจิตส่วนหนึ่งของเรา มันก็ยิ่งเพิ่มจำนวน เพิ่มปริมาณมากขึ้น

ภาพก็เลยตัดกลับมาที่เดิมในบ้าน และเห็นงูอยู่ในลิ้นชัก ก็เผชิญหน้าตรงๆ มองดู และยิ้มอย่างเป็นมิตร ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะสงบเรียบร้อยลง

ความฝันเหมือนพิมพ์เขียว ที่สามารถลบ แก้ไข ดัดแปลง เพื่อให้ได้พิมพ์ที่เหมาะสมต่อเรา พิมพ์ที่ช่วยให้เราได้เข้าใจสิ่งต่างๆได้ลึกซึ้งขึ้นครับ

รอเพื่อนๆมาช่วยขยายมุมมองให้กว้างยิ่งขึ้นไปอีกครับ rat_wting

 

จากอันนี้ พี่เดรดขออีกรอบนะ น้องเจน นะ(บอกแล้วว่า ขี้โม..อิอิ)

ปกติ พี่เดรด จะไม่ชอบ วิญญาณ ไม่ค่อยถูกกัน ฝันทีไร กลัวทุกที ไม่รู้เป็นไง
แรกๆ เวลาฝันเห็น เป็นตัวเลยน้อง ไล่ล่า ยังกะหนังสยองขวัญ เราก็หนีแทบตาย
หนีไปทางไหน ทั่นเหล่านั้น ก็โผล่มายิ้มเผล่ ซ้ายที ขวาที ต้อนหน้า ต้อนหลัง อยู่นั่น
(เคยฝันว่าหนีแบบนี้ ถึง3 วัน ตื่นมาแต่ละวัน เหนื่อยจัย..)

ช่วงหลังๆ พี่เดรดเริ่มสู้ อ๋อ...ไม่ใช่ การต่อสู้ แบบดุเดือดอะไรมากมายนัก
แต่ใช้สติ สู้ เริ่มจาก ไม่หนี ดู จ้อง เอาไงเอากัน(ทั้งๆที่ใจจะขาดให้ได้)
แล้วพัฒนา มาเป็นการ สวดมนต์ไล่ (บทที่ใช้ประจำคือ อิติปิโสฯ )
แรกๆ ไม่ยอมไป สวดจนตกใจตื่น ปากยังพึมพัมอยู่เลยตอนตื่น

ฝันต่อมาเรื่อยๆ เริ่มไม่เห็นตัวตน แต่รับรู้เป็นพลังงานแทน
พี่เดรด ก็เริ่มคิด ตั้งสติ ก่อนจะสวดมนต์ และบอกตัวเองว่า
สิ่งนี้เป็นแค่ อารมณ์ความรู้สึก ก่อเกิดจากความคิดเราเอง จะให้มันน่ากลัว มันก็น่ากลัว
แต่ถ้าเข้าใจว่า มันเป็นเพียง อารมณ์ความรู้สึกที่มาจากข้างใน ไม่ใช่ภายนอก
เราจะกลัวไปใย พลังงานเหล่านั้น จึงเริ่ม สลายตัวลง พร้อมกับความรู้สึก ไว้วางใจ ในฝัน
เมื่อตื่นขึ้น ไม่มีความรู้สึกกลัวใดๆ คงเหลืออีกเลย สงบ ราบเรียบ และเข้าใจ

ถ้าหากเราสามารถ พกพา สติสัมปชัญญะของเรา เพื่อก้าวล่วงความฝันได้
แม้ยามฝัน เราก็จะสามารถ ควบคุมและแก้ไข สถานการณ์ อันไม่พึ่งประสงค์
ได้เช่นเดียวกับ "ยามตื่น"

ตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ จากพวกพี่ๆจ๊ะ;aa54
ด้วยรัก...นะน้อง(มาบ่อยๆ นะ)

 

จากที่นั้น เพียงนึกอยากออกมา ตัวฉันเหมือนลอยละลิ่วอยู่เหนือพื้นดินถิ่นป่าแห่งนี้ อยากจะไปดูส่วนไหนของที่นี่ก็ไป ได้สัมผัสยอดไม้สูง ๆ อย่างพอใจ ครั้นพอมองลงมาข้างล่าง เห็นคนจำนวนมากเดินกันหยุ่บหยั่บในพื้อที่โล่ง ๆ เป็นบริเวณกว้าง มองเห็นคนได้ทั้งหมด ด้วยความอยากรู้ ผู้คนเหล่านี้กำลังทำอะไร จะไปไหน ฉันมาอยู่ในหมู่คนพวกนี้ทันที มีคนหลายประเภทรวมกันในที่นี้ มีทั้งคนธรรมดา นักธุรกิจสวมเสื้อสูท ข้าราชการชุดกากี พวกนักธุรกิจเดินเกาะกลุ่มขนานกันไปกับกลุ่มข้าราชการ ฉันเห็นนักธุรกิจคนหนึ่งยิ้มพยักเพยิดหน้ากับข้าราชการคนหนึ่งเหมือนรู้นัยอะไรกันบางอย่างซึ่งฉันไม่อาจทราบได้ รู้แต่ว่าพวกเขากำลังจะไปในที่ที่ฉันจากมาแล้ว เมื่อฉันรู้ดังนี้ ฉันหยุดตามพวกเขา หาทางออกจากที่นี่โดยเร็ว ฉันตามเด็กหนุ่มสองคนที่ออกมาจากผู้คนมากมายเหล่านั้น บางทีเขาอยากจะกลับออกมาจากที่ป่าแห่งนี้เหมือนฉันก็ได้ ตามหลังจนกระทั่งมาถึงแนวขอบป่า ฉันนึกดีใจเห็นรถเมล์สายสี่สิบสี่วิ่งโค้งออกไปพ้นจากแนวขอบป่านี้ ฉันรู้สึกโล่งฉันกำลังจะพ้นออกมาจาก ณ ที่นี่แล้ว แต่ก่อนจะออกจากแนวขอบป่าจริง ๆ ฉันเห็นต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง หยุดมองที่ลำต้นนั้นมีลอยคราบเกล็ดงูใหญ่ออกสีส้ม ๆประทับติดอยู่ ฉันอดสงสัยไม่ได้ ถามเด็กหนุ่มสองคนที่กำลังจะก้าวพ้นขอบป่า ว่า คุณเห็นอะไรมั้ยนั่น คนหนึ่งตอบว่ามันมีของมันอยู่ตั้งนานแล้วไม่เห็นแปลก ฉันหันกลับไปดูอีกทีเห็นเป็นงูขนาดเท่าลำตัวมนุษย์ขยับเลื้อยอยู่บนต้นไม้นั้น ฉันไม่รอช้า โดดผลุงออกจากที่นั่นอย่างไม่รีรอ./ขอลงท้ายเรื่องว่า มีบางสิ่งกำลังคลืบคลานและเปลี่ยนแปลง.<O</O

 

(good)

คำถามของน้องเจนเพียงคำถามเดียว ก็ได้คำตอบทะลุไปหลายมิติเลยนะครับ
มุมมองและประสบการณ์ของเพื่อนๆในห้องวิทย์ฯแต่ละคนก็สุดยอดจริงๆ ขอคาราวะสักสองจอก อิอิ

ถ้าเราประเมินหรือเข้าใจเนื้อหาความฝันได้ ก็น่าจะบอกได้ว่าอารมณ์ จิตนาการและความรู้สึกของเรากำลังดึงดูดสิ่งใดอยู่ และยังมีทั้งภาพฉายของอนาคตให้ดูล่วงหน้า-หรือบทเรียนในอดีตจากมิติต่างๆด้วย

เชื่อว่าตอนนี้เพื่อนๆหลายคนยามหลับก็ฝันไป-ยามตื่นก็ไขปริศนาไปด้วยอย่างสนุกสนาน บางเรื่องก็สอบถามหรือตรวจสอบข้อมูลกันบ้าง ก็สามารถยืนยันได้ว่า ระบบเครือข่ายจิตวิญญาณมีแหล่งข้อมูลที่เปิดเผยและเชื่อมโยงถึงกันอยู่จริงๆครับ

ที่เห็นดาวเด่นๆในช่วงนี้ก็มีสองสามคนแล้วครับ...
คุณไวด์ฮาร์ท เป็นเซียนฝันประจำห้องไปแล้ว จดจำได้แม่นยำมากๆเลยครับ

คุณเซลล์ ก็สามารถทำบางสิ่งบางอย่างในฝันเพื่อเปลี่ยนแปลงมันได้แล้วด้วย
เล่นเอางูที่โผล่ออกมาจากลิ้นชักสงบเสงี่ยมอยู่หมัดไปเลยนะครับ

คุณเดรด นับวันก็ยิ่งก็ฝันแม่นยำเหลือเชื่อ..รู้ไปหมด น่าทึ่งจนอึ้งอีกคนแล้วครับ
แต่ยังเล่าไม่ได้ใช่มั๊ยเนี่ย อิอิ

อ้อ ขอทักทายคุณขจรวรณด้วยครับ ไม่เจอกันนานเลย..

 

ไม่ค่อยมีเวลา แต่อนุโมทนาบุญกับทุกข้อความค่ะ คิดถึงทุกท่านค่ะ
ฝันทุกวัน ตอนนี้เอาไปลงที่บันทึกประจำวันค่ะ มีเวลาจะมาโพส และจะทยอยอ่านของเพื่อนๆค่ะ มีประโยชน์หมดเลย ยิ่งหน้าแรกๆ เข้มข้นมากพี่นักเขียนคอยมาเสริมตลอด
คุยกันไปเรื่อยๆนะค่ะ บายค่ะ

 

ปกติ พี่เดรด จะไม่ชอบ วิญญาณ ไม่ค่อยถูกกัน ฝันทีไร กลัวทุกที ไม่รู้เป็นไง
แรกๆ เวลาฝันเห็น เป็นตัวเลยน้อง ไล่ล่า ยังกะหนังสยองขวัญ เราก็หนีแทบตาย
หนีไปทางไหน ทั่นเหล่านั้น ก็โผล่มายิ้มเผล่ ซ้ายที ขวาที ต้อนหน้า ต้อนหลัง อยู่นั่น
(เคยฝันว่าหนีแบบนี้ ถึง3 วัน ตื่นมาแต่ละวัน เหนื่อยจัย..)

ช่วงหลังๆ พี่เดรดเริ่มสู้ อ๋อ...ไม่ใช่ การต่อสู้ แบบดุเดือดอะไรมากมายนัก
แต่ใช้สติ สู้ เริ่มจาก ไม่หนี ดู จ้อง เอาไงเอากัน(ทั้งๆที่ใจจะขาดให้ได้)
แล้วพัฒนา มาเป็นการ สวดมนต์ไล่ (บทที่ใช้ประจำคือ อิติปิโสฯ )
แรกๆ ไม่ยอมไป สวดจนตกใจตื่น ปากยังพึมพัมอยู่เลยตอนตื่น

ฝันต่อมาเรื่อยๆ เริ่มไม่เห็นตัวตน แต่รับรู้เป็นพลังงานแทน
พี่เดรด ก็เริ่มคิด ตั้งสติ ก่อนจะสวดมนต์ และบอกตัวเองว่า
สิ่งนี้เป็นแค่ อารมณ์ความรู้สึก ก่อเกิดจากความคิดเราเอง จะให้มันน่ากลัว มันก็น่ากลัว
แต่ถ้าเข้าใจว่า มันเป็นเพียง อารมณ์ความรู้สึกที่มาจากข้างใน ไม่ใช่ภายนอก
เราจะกลัวไปใย พลังงานเหล่านั้น จึงเริ่ม สลายตัวลง พร้อมกับความรู้สึก ไว้วางใจ ในฝัน
เมื่อตื่นขึ้น ไม่มีความรู้สึกกลัวใดๆ คงเหลืออีกเลย สงบ ราบเรียบ และเข้าใจ

ถ้าหากเราสามารถ พกพา สติสัมปชัญญะของเรา เพื่อก้าวล่วงความฝันได้
แม้ยามฝัน เราก็จะสามารถ ควบคุมและแก้ไข สถานการณ์ อันไม่พึ่งประสงค์
ได้เช่นเดียวกับ "ยามตื่น"

ไม่ได้ทักทายคุณเดรดมาหลายวัน ขออภัยนะคะ ไวด์ฮาร์ทขอแสดงมุทิตากับคุณเดรดที่ได้เจริญสติพิจารณาเห็นยิ่งต่อความกลัววิญญาณในฝันไม่มีอะไรที่น่ากลัวอีกแล้ว ไวด์ฮาร์ทเชื่อเหลือเกินว่าคุณเดรดทำได้และสามารถผลิกผัน เปลี่ยนแปลง แก้ไขเหตุการณ์ สถานการณ์ต่าง ๆ ได้ตามแต่ใจปรารถนาจนสู่สิ่งมหัศจรรย์ฝันมากกว่าไวด์ฮาร์ทหลายเท่านัก ไม่ได้ตอบคิดเห็นจากโพสต์ของคณเดรดหรือเพื่อนสมาชิกท่านอื่น ๆ มิได้หมายว่าจะเพิกเฉยแต่ให้กำลังใจทุกท่านอยู่ห่าง ๆ นะคะ

ยินดีอย่างยิ่งกับคุณเดรด..รัก..เท่าที่จิตวิญญาณดวงนี้มีให้มิประมาณ
wideheart<O</O​

<O</O
<O</O
<O</O

 

หวาดเสียว..<V</V<O</O
นอนตีสองครี่งหลับฝันว่า..บนดาดฟ้าพี่ชายคนโตยืนตั้งท่าเขี่ยลูกปิงปองไปให้น้องคนเล็ก(ไม่รู้เป็นไงฝันที่ไรเห็นน้องสาวคนสุดท้องกลายเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆบ่อยครั้ง)แล้วใช้เท้าวาดหวือกลับไปให้น้องเล็ก ๆ ฉันก็นึกว่าทำไมไม่ใช้ไม้ตีปิงปองเล่นกัน แต่ก็ช่างเถอะน้องเล็กหยุดลูกปิงปองฉันได้แต่ดูเขาเล่นกันเอาใจช่วยน้องเล็กตลอดที่บนดาดฟ้ามีด้านหนึ่งเปิดโล่งแต่มีที่กั้นเตี้ย ๆ สูงไม่เกินห้านิ้วเขาเรียกอะไรน๊านึกไม่ออกคล้าย ๆ ที่เราเดินผ่านประตูมีที่กั้นเวลาเดินผ่านประตูถ้าไม่ระวังจะเดินสะดุดธรนีประตูน่ะแบบเดียวกันแต่นี่เป็นปูนตรงกลางเป็นร่องช่องว่างไม่กว้างนักอธิบายได้อย่างนี้ ฉันก็หวาดเสียวว่าหากไม่ระวังกันทั้งคนทั้งลูกปิงปองหล่นลงไปเสร็จแน่ ที่กำลังคิดหวั่นเกรงอยู่นี้น้องเล็กของฉันใช้เท้าน้อย ๆ ดูไม่ค่อยจะถนัดนักเตะลูกส่งกลับไปแต่แทนที่ลูกมันจะตรงไปที่พี่ชาย มองตามลูกมันโค้งเฉออกไปยังด้านที่ฉันว่านั้นหล่นตุบอยู่กลางร่องค่อย ๆ อ๋อยไปตามร่องนั้นหยุดอยู่ตรงปลายสุดของปลายธรณีพอดิบพอดีเหมือนดั่งลูกปิงปองถูกบังคับทิศทางฉะนั้น./

ขอบคุณค่ะเพื่อนสมาชิกและผู้แวะอ่าน
รักคงมั่น..
wideheart<O</O​

<O</O

 

ต้องขออภัย เช่นกันนะคะ ที่ไม่ได้ทักทาย
คือ ไม่อยากรบกวน โพสความฝันที่นำมาลงนะคะ เดรดก็อ่านตามไปเรื่อยๆนะคะ

มีหลายจุด หลายอย่างที่มาเสริม ความเข้าใจส่วนตัว มีประโยชน์ดีค่ะ
ความสามารถพิเศษ ในการจดจำความฝัน ของคุณ wideheart
ทำให้ จิตวิญญาณต่างร่าง ทั้งหลาย ตระหนักว่า
เราต่างเข้าใจ และเคารพ นอบน้อม การถ่ายทอดข้อมูล ซึ่งกันและกัน
และเกี่ยวพันกันเป็นเครือข่าย เพราะเราเป็นจิตวิญญาณต่างร่าง แต่ร่วมวัตถุประสงค์กันค่ะ

รักและคิดถึงเสมอค่ะ

 

มีอะไรมาให้ดู อีกแล้ว เพื่อนๆเคยได้ยินชื่อ Susan Boyle ไหมคะ?
วันนี้ น้องคนหนึ่งส่งเมลล์ มาคุยเรื่องของเธอ จากภาพลักษณ์ ภายนอก
หรือ ที่เรา มักเรียกกันว่า "First Impression " แบบ เห็นอะไรไม่รู้ล่ะ ตัดสินแล้ว​

หน้าตาแบบนี้นะ ท่าทางแบบนี้นะ ต้องเป็นแบบนี้นะ
มา มา มาดู นี่ กันดีกว่า แล้ว ลองวาง คำตัดสิน อคติ หรืออะไรก็แล้วแต่ ลง ....พร้อมเปิดใจ
ขอย้ำ ดูแบบไม่คิด ทำได้มะ...อิอิอิ(เดรดยังทำไม่ได้....555 ขนลุกไปหมดเลย ดูๆๆๆ)​

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=RxPZh4AnWyk"]YouTube - Susan Boyle - Britains Got Talent 2009 Episode 1 - Saturday 11th April[/ame]

แถมๆๆ....ชอบมาก​

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=YpJsinIr_8Q"]YouTube - Susan Boyle - Semi Final 1 - Britains Got Talent 2009 (HQ)[/ame]

เอ...ดูมัน แปลกๆ เหมือนโดนล๊อค
ถ้า Vedio ไม่ Play กดเข้าไปที่ลิ๊งค์ บนแถบฟ้าข้างบน ละกันค่ะ
อือ...หมดหนุก เลย ...เทคนิเชี่ยน ประจำห้องช่วยแนะนำ ด้วยค่ะ

 

ความสามารถของเธอช๊อคโลกได้จริงๆครับคุณเดรด
ได้ยินเสียงร้องเพลงประโยคแรกก็ขนลุกแล้วครับ
ในแข่งขันนี้แม้ได้ตำแหน่งที่สองก็จริง แต่ชนะใจคนดูไปทั่วโลกเลยครับ
เห็นว่าเลี้ยงดูคุณแม่มาตลอดจนคุณแม่เสียไป
เพิ่งจะมีโอกาสได้ตามฝันของตัวเองก็วันนี้ล่ะครับ

I dreamed a dream

I dreamed a dream in time gone by
When hope was high
And life worth living
I dreamed that love would never die
I dreamed that God would be forgiving.

ฝันถึงฝันว่าชีวิตมีคุณค่า
ช่วงเวลาแห่งความหวังยังสดใส
ห้วงความรักมิเคยพรากจากจิตใจ
ด้วยพระองค์ทรงอภัยใช่วางวาย

Then I was young and unafraid
And dreams were made and used
and wasted
There was no ransom to be paid
No song unsung
No wine untasted.

เมื่อวานวันฉันเยาว์วัยไม่หวาดหวั่น
ปล่อยความฝันสรรค์สร้างจนจางหาย
มิต้องใช้เงินทองของนอกกาย
จิบเหล้าไวน์กล่อมบทเพลงบรรเลงใจ

But the tigers come at night
With their voices soft as thunder
As they tear your hope apart
As they turn your dream to shame.


แล้วคืนค่ำเหล่าเสือร้ายทำลายฝัน
สุ้มเสียงมันแข็งกร้าวกว่าคราวไหน
ฉีกความหวังเป็นเศษชิ้นจนสิ้นไป
ทั้งผลักไสให้ฝันมันอับอาย

And still
I dream he’ll come to me
That we will live our lives together
But there are dreams that cannot be
And there are storms
We cannot weather…

ฉันยังฝันว่าเขาเข้ามาหา
ร่วมชีวาเคียงคู่สู่จุดหมาย
แต่ความฝันช่างชอกช้ำถูกทำลาย
พายุร้ายที่มิอาจจะคาดการณ์

I had a dream my life would be
So different form this hell I’m living
so different now from what it seemed
Now life has killed
The dream I dreamed.

ยังฝันใฝ่ให้ทุกสิ่งจริงดังฝัน
ใช่คืนวันอันเหน็บหนาวแสนร้าวฉาน
ไปจากสิ่งที่มันเป็นเช่นวันวาน
ช่างร้าวรานมันฆ่าฝันฉันทั้งเป็น


ภาพไม่วิ่งเลยคุณเดรด..แต่ตามไปฟังกันได้ที่ youtube ครับ
[ame="http://www.youtube.com/watch?v=RxPZh4AnWyk"]YouTube - Susan Boyle - Britains Got Talent 2009 Episode 1 - Saturday 11th April[/ame][ame="http://www.youtube.com/watch?v=RxPZh4AnWyk"][/ame]

 

รับมีด..<O</O

เที่ยงคืนครึ่งหลับฝันว่า.. ขณะที่ฉันอยู่ในภวังค์หลับนั้นเห็นภาพชายอดีตคนรักเก่ามาหาเขาเดินวนเวียนอยู่ในซอยแถวหน้าบ้านฉัน เราเลิกกันไปเมื่อยี่สิบกว่าปีมาแล้วและไม่เคยได้พบกันอีกเลย แต่ทำไมเขาจึงมาหาฉันและในความรู้สึกลึก ๆ ฉันไม่ต้องการเจอพบเขาอีกเลยในชีวิตแล้วก็เขามาหยุดที่หน้าบ้าน เสียงน้องสาวเข้ามาปลุกฉันตื่นบอกว่ามีคนเขาต้องการพบพี่ฉันรู้แล้วว่าต้องเป็นเขาแน่จากที่ตอนกำลังฝันนั้นก่อนที่จะรู้ว่าอะไรจะเป็นอะไร ฉันบอกน้องสาวให้ขึ้นไปเรียกสามีฉันให้ลงมาหาฉันเร็ว ฉันบอกสามีซึ่งเขารู้เรื่องมาก่อนฉันไม่เคยปิดบังบอกว่าเร็วเข้าเราจะออกจากบ้านหนีแฟนเก่ามาหาฉัน ไม่รู้ว่ามาทำไมฉันไม่สนใจ เหมือนอดีตคนรักเก่าจะรู้ว่าฉันจะไม่พบเขาแน่ ฉันกับสามีถูกดักทางที่หน้าปากซอย เขาบอกว่าอยากคืนดีกับฉันยังรักฉันอยู่ไม่เคยลืม เขาซื้อของที่ระลึกมาให้ ฉันบอกฉันไม่ต้องการอะไรจากคุณทั้งนั้นหลีกไป ถอยออกไปเดี๋ยวนี้ด้วยน้ำเสียงทั้งเกลียด โกรธ แต่เขายังตามตื้อทั้ง ๆ ที่ฉันมีสามีอยู่ทั้งคน ฉันดึงแขนสามีจะผละจาก ยังไม่ทันหันหลังให้เขาเร็วมากเข้ามาใกล้ถึงตัวสามีใช้มีดปลายแหลมเงื้อมีดจะจ้วงแทงแต่ฉันเบียดตัวบังสามีทัน รับจับข้อมือของมือมีดไว้แน่นมากกว่ากำลังผู้ชาย แล้วผลักเขากระเด็นห่างออกไปจะล้มหรือไม่ล้มฉันไม่สนใจ คว้าข้อมือสามีหนีออกมาจากที่นั่น จนมาถึงที่ที่หนึ่งบริเวณหน้าประตูฉันเจอเพื่อนอดีตคนรักเก่ายืนอยู่ที่ตรงนี้ เขาเห็นฉันและจำฉันได้ถามว่ากำลังจะไปไหนกันฉันบอกว่าก็หนีเพื่อนคุณมาอยู่นี่ไง เขาจะฆ่าสามีฉัน แต่เพื่อนคนนี้เขาเป็นคนดีก็ถามสารทุกข์ฉันสบายดีไหมอะไรทำนองนี้ แล้วเขาก็บอกว่าคุณ...มันเดี๋ยวนี้แย่ไม่ค่อยจะเป็นผู้เป็นคนไม่ดีเลย ช่วงนี้เองฉันรู้สึกสลดต่อชีวิตของอดีตแฟน แต่เพียงชั่วครู่ฉันวางเฉยเสีย แล้วก็ปลงชีวิตใครก็ชีวิตใครต้องเลือกทางเดินที่ถูกที่ควรไม่ต่างจากชีวิตของฉันเหมือนกัน และกล่าวลาเพื่อนของอดีตคนรักนั้น แล้วเราสามีกับฉันพากันเข้าประตูไปเดินเล่นในสวนสัตว์พยายามลืมเรื่องร้าย ๆ../<O</O

คู่ชาติภพ<O</O​

ความรัก..หยุดหึงหวง..ลงบ้างได้<O</O​

มันก็คล้าย..ตัดกิเลส..เหตุเศร้าหมอง<O</O​

ใช้ชีวิต..อยู่ด้วยกัน..ตามครรลอง<O</O​

จักประคอง..คู่กัน..นั้นเป็นดี<O</O​

ฉันมีรัก..ให้สามี..นี้ที่สุด<O</O
ไม่เคยหยุด..คำรัก..จักเป็นศรี<O</O
หลากอรรถรส วันคืน..ชื่นฤดี<O</O
เขาคนนี้..คือคู่แท้..แน่นานวัน<O</O

ชีวิตนี้..เพื่อเธอ..เสมอชาติ
มิบังอาจ..ยึดกายครอง..เป็นของฉัน
เพราะเชื่อว่า..จิตวิญญาณ..คู่ชาติกัน
ที่สุดนั้น..หนทาง..ห่างวัฏฏะ​

6 มิถุนายน 2552 โดย wideheart
ขอบคุณเพื่อนสมาชิกและท่านผู้แวะอ่านมาก ๆ ค่ะ และ
ไม่เคยหมดรัก..
wideheart<O</O​

อืม..คุณเดรด คุณ mead ขอบคุณที่นำเพลงแสนไพเราะทั้งความหมายก็กินใจมากค่ะ มาให้ได้ฟังกัน เสียงร้องของคุณ Susan Boyle เธอทรงพลังกังวานสดใสสกดผู้ตัดสินและผู้ชมทั้งหมดในห้องส่งได้อย่างตรึงใจ ไวด์ฮาร์ทตามไปฟังใน youtube หลายรอบทีเดียว ขอบอกว่าชอบมาก ๆ เหมือนกันเลย Thank you very much

 

ดำกฤษณา..<O</O​

ราคะกำหนัด..ลัดเลี้ยว..เกี่ยวทางฝัน
สติเผลอ..ชะงักมอง..ต้องฤทธิ์มัน
อำนาจนั้น..ต้านไม่อยู่..สู้ไม่ได้<O</O​

ก็ปุถุชน..ธรรมดา..สามัญนึก
ยังสู้ศึก..กับกิเลส..เหตุทำให้
ตื่นขี้นมา..ปล่อยวาง..อย่างชั่งใจ
สู้กันใหม่..ฝ่ายต่ำ..ดำกฤษณา<O</O

เปรียบดั่ง..พญาช้างสาร..ต้านไม่อยู่<O</O
จึงสมสู่..นางพัง..ช้างนั้นน่ะ<O</O
ยังร้อนรุ่ม..กลุ้มใน..กายชีวา<O</O
สลดสังเวชพา..อู่อ่าวแอ่งโลก.โอฆสงสาร./
7 มิถุนายน 2552 โดย wideheart<O</O​

 

ตู้อาหาร..<O</O

เริ่มล้มตัวนอนเที่ยงคืนครึ่งไปแล้วแต่ก็ยังนอนไม่หลับเกือบอีกชั่วโมงกว่า ๆหลับฝันว่า..ที่ทำงานเก่าเจ้านายญี่ปุ่นกับภรรยาคนไทยเป็นคนใจดีทั้งคู่มาก ๆ โดยเฉพาะคุณ..เธอใจดีกับฉันเป็นพิเศษฉันรักเจ้านายคนนี้มาก ๆ เลย มีอะไรผิดถูกเธอตักเตือนฉันด้วยเมตตา คนทั้งสองหยุดไปพักผ่อนที่ไหนสักแห่ง ฝากให้พวกพนักงานช่วยกันดูแลและทำงานกันให้เสร็จตามที่เจ้านายสั่งไว้ และเจ้านายที่แสนดีก่อนไปเตรียมเสบียงอาหารไว้เหลือล้นตามนิสัยรักลูกน้องฉันคิด ให้พวกพนักกินกันเวลาที่เจ้านายไม่อยู่ แต่..ฮืม!ทำไมเจ้านายถึงเอาตู้กับข้าวตั้งไว้ซะสูงเท่าตึกหนึ่งชั้นล่ะ ฉันกับเพื่อนอีกคนหนึ่งมองขึ้นไปบนนั้น ทำยังไงจะเปิดตู้เอาของมากินกันได้ล่ะหวา! เรามองหน้ากัน เพื่อนบอกว่าเดี๋ยวจะลองกระโดดไปเปิดตู้ดูว่าจะทำได้มั้ย แต่ก็ทำครั้งเดียวบอกมันสูงหยั่งงี้ใครที่ไหนจะทำได้ แล้วก็บอกให้ฉันลองดูมั่ง ฉันก็เอเมื่อแกทำไม่ได้แล้วฉันจะทำได้ยังไง เพื่อนก็บอกว่าเหอะน่าลองดู เดี๋ยวเราไม่มีอะไรกินก็อดกันแกมันเหมือนใครที่ไหนล่ะ เออลองก็ลอง ฉันนึกอดตลกสมเพชพวกเราไม่ได้จะได้กินทั้งที ต้องทำอะไรยังกะคนต้องคอยโดดเหย่ง ๆ รับอาหารจากคนโยนมาให้(ขอโตษตั้งใจพิมพ์..เจ้านายแค่ฝันอ่ะ) ฉันก็ใช้วิธีกระโดดแบบเล่นหนังสะติกที่เด็ก ๆ เขาเล่นกันนึกออกไหมคะกระโดดผ่านทีละขั้น ๆ จนถึงยกหนังสะติกชูสุดมือนั่นแหละค่ะ ฉันกระโดดถึงสามครั้ง ๆ สุดท้ายที่กระโดดฉันรู้สึกตัวลอยดีดเท้าผลัวะไปที่ประตูตู้กับข้าวเปิดออกอย่างง่ายดาย โห..อุแม่เจ้าอาหารดี ๆ เต็มตู้เลย ขนมปังหุ้มพลาสติคแค่ห่อเดียว./(อิ..อิ..หย่อย)

ขอบคุณสำหรับลอยยิ้มที่เปิดกว้างสามสิบสองซี่ของเพื่อนสมาชิกและท่านผู้แวะอ่านที่น่ารัก..ชะมัด<O</O
รัก..รัก..รัก..นะบอกให้<O</O
wideheart<O</O​

 

ช่วงนี้เห็นห้องภัยพิบัติเค้าคุยกันเรื่องกฎแห่งแรงดึงดูด จะนำมาซึ่งภาพแห่งความจริง
มีกระทู้นึงน่าสนใจมากๆ ไปอ่านแล้วเข้าเรื่องดีครับ เลยเข้าไปแจมนิดหน่อย..
เพื่อนๆลองไปอ่านกันดู..ยาวหน่อยครับ

เบื้องหลังภัยพิบัติของโลก ก็คือพวกเรา (หรือพวกมีพลังจิตแรงๆ) ที่ตอกย้ำภาพน่ากลัวให้กลายเป็นจริงหรือเปล่า ? ( 12345)
Gow27

ส่วนอันนี้คือที่ไปโพสมาด้วยความเห็นของการเป็นนักเรียนห้องวิทย์ฯคนหนึ่ง
-------------------------------------------------------------------

แน่นอนครับว่าเบื้องหลังของภัยพิบัติย่อมเกิดขึ้นจากจิตสำนึกรวมหมู่ของมนุษย์ที่มีความบกพร่องจนเป็นพลังงานด้านลบที่ค่อยๆสะสมก่อตัวขึ้นมายาวนานนับหมื่นๆปีหรือที่เราเรียกว่า"ผลกรรมจากอดีต"นั่นล่ะครับ และเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก็อาจคืบคลานเข้ามาใกล้จนประชิดขนตาแล้วก็ได้ เพราะมัน (อาจ) ถึงเวลาที่ธรรมชาติต้องสะสางอีกครั้งนึง เพื่อให้โลกเดินหน้าต่อไปได้ในรูปแบบใหม่ที่เราและนักวิทยาศาสตร์โลกก็คาดไม่ถึง เหมือนที่เคยเกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วนจากหลักฐานเก่าๆในอดีตที่หลงเหลือให้เห็นกันอยู่ครับ

แต่ก็เชื่ออีกว่า "พลังแห่งปัจจุบัน" ที่เป็นจิตสำนึกในแง่บวกก็สามารถเปลื่ยนแปลงแก้ไขบรรเทาลงได้เช่นกัน เนื่องจาก"กรรม"มีความเป็นปัจจุบันทันด่วนกว่าที่เราคิดครับ เหตุว่าเราทุกคนยังติดอยู่ในมิติของเครื่องพรางนี้ (หมายถึงระยะทาง-ช่องว่าง-กาลเวลาหนึ่งๆ) จนดูเหมือนมี อดีต-อนาคตอยู่จริงๆ

เมื่อใดก็ตามที่เรามีความเบิกบานใจ คิดและกระทำสิ่งใดๆด้วยความรัก - ความจริงใจและการเกื้อกูลต่อกันด้วยหัวใจอันแท้จริงนี่แหละ จะเป็นเครื่องจรรโลงโลกนี้ให้สงบสุขและเกิดสันติภาพขึ้นได้ไม่มากก็น้อย ภาพแห่งอนาคตจะเกิดขึ้นตาม "กฎแห่งแรงดึงดูด" เพราะความคิดของเราแต่ละคนเหมือนแบบพิมพิ์เขียวดีๆนี่เองครับ หากคิดถึงเรื่องดีๆมันก็ดึงดูดจะชักนำประสบการณ์ที่ดีนั้นๆเข้ามาสู่ชีวิตไม่ช้าก็เร็ว แต่หากวิตกกังวลหรือจดจ่อเรื่องร้ายๆมากเกินไป ก็อาจตกเป็นเหยื่อของจิตชั่วร้ายทั้งหลายที่คอยหลอกล่อให้เราหลงทางไปได้อีกเหมือนกัน


ส่วนว่าภัยจะเกิดหรือไม่นั้น?.....คิดว่ายังพอมีทางเลือกอยู่บ้างครับ...

สิ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุดตอนนี้เป็นเรื่องของศืลธรรมครับ เนื่องจากเดี๋ยวนี้ใครๆก็คิดและทำเพื่อความสะดวกสบายตามกระแสของโลกในยุคนี้กันทั้งนั้น จึงกอบโกยเอาจากธรรมชาติหรือจากเพื่อนมนุษย์อย่างขาดสติ-ไร้จิตสำนึกจนเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้วสำหรับยุคนี้ ผลจึงมองเห็นกันอยู่ครับ ทั้งสภาวะโลกร้อน -น้ำหลาก อดอยาก -ขาดแคลน ไปจนถึงสงคราม ซึ่งเป็นสัญญาณเตือนอย่างนึง


ถ้าศืลธรรมของมนุษย์โลกใบนี้หย่อนยานลงเมื่อไหร่ เป็นเรื่องที่น่าคิดและมีโอกาสสูงครับ อาจเป็นเรื่องของความขัดแย้งจนก่อเกิดสงครามใหญ่ขึ้น (อาจเป็นสงครามครั้งสุดท้ายของมนุษย์ก็ได้..) แน่นอนว่าคงไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น..แต่ยังไงซะก็เชื่อว่าโลกนี้จะอยู่ต่อไปและข้ามพ้นไปสู่ความเปลื่ยนแปลงที่ดียิ่งขึ้นกว่าเดิมอย่างแน่นอน..ธรรมชาติเค้าจะจัดการแก้ไขความสมดุลย์จนได้..สบายใจได้ครับ


ดังนั้นเวลาที่มีเหลืออยู่ก็อย่าประมาทกันครับ สิ่งต่างๆในยุคนี้นั้นแฝงไปด้วยความอันตรายต่อจิตวิญญาณอย่างมากมาย มันหลบซ่อนอยู่โดยที่เราเองก็ไม่ได้เฉลียวใจ มันค่อยๆเปลี่ยนทัศนคติให้คล้อยตามมันไปทีละเล็กทีละน้อย ซึ่งมีทั้งเด็กๆที่บริสุทธิ์และคนจำนวนมากได้ตกเป็นเครื่องมือมันไปโดยแทบไม่รู้ตัว


ชักจะยาวไปหน่อย แต่เอาเป็นว่าทุกๆมุมมองก็ไม่เห็นมีใครผิดเลยสักคน
มองเห็นทัศนะคติอันลุ่มลึกของแต่ละท่านก็อ่านสนุกและได้ความรู้ดีครับ
ขึ้นอยู่กับเจตนาและทางเลือกอันหลากหลายของพวกเราทุกคนที่หวังดีต่อกัน
เป็นโลกแห่งทางเลือกเสรีและการแบ่งปันจริงๆครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

รู้สึกว่าห้องเรานี่มีแต่ นักกลอน นักร้อง artist นักประพันธ์ ฯ
เป็นศิลปินกันเป็นส่วนมากนะครับ..ไม่จดจ่อเรื่องวุ่นๆกันเลย

เข้ามาที่ไรก็ยิ้มทุกที...แต่งกลอนได้ลื่นไหลเลยนะครับคุณไวด์ฮารท์..
เข้ามาเชียร์พร้อมลอยยิ้มครับ *-*

 

ขอขอบคุณ คำชมอันชื่น!!..ชื่น!!.ใจ ขอน้อมไว้ด้วยจิตคารวะ