เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

เท่าที่เห็นมาคนที่ชอบคำสอนของอาจารย์ท่านไหนเหมือนๆกันก็มักจะมีนิสัยคล้ายๆกัน และผมก็เห็นได้ชัดว่าคนที่อ่านคำสอนของอาจารย์โนวาอนาลัยนี่ค่อนข้างจะเป็นคนที่อารมณ์ศิลปินและมีความฝันเป็นของตัวเอง ดังนั้นผมก็ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆความปรารถนาละกันนะครับ
แบบฝึกฝนของอาจารย์โนวาอนาลัยนี่ก็มีอะไรดีไม่แพ้การฝึกฝนทางจิตของศาสนาอื่นเลยนะครับ ลองฝึกฝนดูแล้วจะรู้ว่าบางอันใช้ได้จริงๆครับ เพราะบางอันนี่ผมฝึกไม่กี่ทีก็เห็นผลอย่างน่าแปลกใจซะแล้ว

 

จิ้มที่ตัวนี้ค่ะ..>>
จะขึ้นกล่อง Hyperlink
copy URL มาวาง ในช่อง URL>> กด OK
เสร็จแระ ง่ายมะ...

อันก่อน ที่โพส ไม่ได้ คงเป็นเพราะ อันนั้น block URL ไว้ อะค่ะ
แต่รู้สึกตอนนี้ imeem ไม่ให้ copy แล้วละ เค้าให้แค่ตัวอย่าง

ปายหาแถวๆ iJigg แทนละกันค่ะ... คุณmead หุหุหุ

 

จริงๆ กระทู้นี้ เดรดเข้าไปอ่านตั้งแต่วันที่เค้าโพสแรกๆ
คันปากยุกยิก อยาก คอมเมนท์ แต่ไม่อยากเสี่ยง
เพราะความเชื่อ ในบอร์ดใหญ่มีมากมายหลาย ความเชื่อ
ขอบคุณ มากค่ะ คุณ mead ที่เป็นหน่วยกล้าตาย
ไปเป็นกระบอกเสียง แทนห้องวิทย์ฯ ตอบได้เคลียร์มาก...แจ่มแจ๋วแหวว..อิอิ

เดรดเพิ่งคุยกับคุณอ๋อ เรื่อง การแตกต่างของความคิดไปเมื่อเร็วๆนี้เอง
เดรดถามคุณอ๋อ แบบ ซื่อบื้อ สุดๆว่า

"ถ้า ปี 2012 เกิดภัยพิบัติร้ายแรงจริงๆ...นะ แล้วจากตอนนี้ ปี 2009 เนี่ย
มันเกิดอะไรขึ้นบ้างแล้ว ถ้าเทียบกับเมื่อ 3-4 ปีที่แล้ว
...จะเห็นว่า ภัยต่างๆ เกิดขึ้นทุกวันบนโลก มันเกิดเรื่อยๆ
และที่ว่า มันจะเกิดร้ายแรง ปี 2012 มันเกิดภายในวันนั้นเลยหรือไง? คุณอ๋อ บอก.....เปล่า
งั้น....ทุกวันนี้ มันก็กำลังไล่เกิดที่ละเล็ก ทีละน้อย กว่าจะถึงตอนนั้น ที่ว่ากัน
เราอาจจะ ชินกับมันแล้วก็ได้ เหมือนวันนี้ ที่นับจากเมื่อ 3-4 ปีที่แล้ว
แล้วทำไม ต้องเจาะจง วันเวลา ไปขนาดนั้น ก่อนจะถึง 2012 ไม่สนใจเลยเหรอ...?"

ถ้าไปโพสแบบนี้ อิชั้น โดนรุม ประชาฑัณท์ แน่ๆ
(จุ๊ๆๆ....เพื่อนๆ ห้องวิทย์ อย่าเอ็ดไปนะคะ)...

คือเรื่องของเรื่อง เดรดอยากอยู่ที่ปัจจุบัน มากกว่าค่ะ
การรับรู้ข้อมูลข่าวสารใดๆ แล้วแต่วิจารณญาณ ของแต่ละท่าน
ที่มีสิทธิ์ ที่จะเลือก รับ หรือไม่รับ...แล้วมันสะท้อน ให้เราเป็นไง แค่นั้นเอง

อดีต-ปัจจุบัน-อนาคต ดำเนินไปพร้อมกัน
และสภาวะที่เรา สามารถจะทำอะไรกับมันได้ มีแค่ปัจจุบัน เท่านั้นเอง...

 

มา"ลอยยิ้ม" ด้วยคนค่ะ... ​

​

 

ขอให้หลับฝันดีนะ และฝันหวานนะ ที่รัก Good night...

 

ตามไปอ่านแล้ว เป็นประเด็นที่น่าสนใจเลยนะครับคุณ mead คุณเดรด

ผิด-ถูก
ดี-เลว
ข่าวดี-ข่าวร้าย

เป็นมาตรวัดที่ใช้เปรียบเทียบ เพื่อให้เห็นชัดเจนขึ้น แตกต่างกันไปตาม ความคิดในแต่ละสังคม เชื้อชาติ ประเพณี วัฒนธรรม

บทละครบทนึง มีตัวละครมากมาย หลายบทบาท เราคงไม่ไปเปรียบเทียบว่า บทบาทไหนดีกว่า เลวกว่า บทบาทไหน

เพราะถ้าขาดองค์ประกอบใดไป ผู้ชมก็ขาดอรรถรสในการชม และไม่เกิดปัญญา จากการพิจารณาไตร่ตรอง

จึงไม่สำคัญว่าเรารับบทบาทใด รับรู้ข่าวสารใด

แต่สำคัญที่ว่า เมื่อเรารับรู้แล้ว เราสั่นสะเทือนไปในทิศทางใด เป็นคุณกับโลกที่เราอิงแอบอาศัยอยู่หรือไม่

หากเราสั่นสะเทือนจากจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยความรัก จริงใจ ความปราถนาดี สิ่งนั้นย่อมเป็นสิ่งที่เหมาะสม เป็นพิมพ์เขียวที่ดี ต่อโลกใบนี้ที่เราทุกคนต่างก็รักนะครับ ;aa44

 

แม่นแล้วครับคุณเซลล์ คุณเดรด (มาช่วยเกาให้ถูกที่คันครับ..)
อยู่ที่ว่าเรารับรู้แล้วสั่นสะเทือนไปในทิศทางใดมากกว่านะครับ
อาจไม่มีใครสรุปหรือบอกได้ชัดเจนที่สุดว่าจะเป็นอย่างไรแน่บนทางเลือกของอนาคต
แต่การไม่ใส่ใจหรือนิ่งดูดายก็คงไม่ใช่ เพราะการเปลื่ยนแปลงทางธรรมชาติเหล่านี้เป็นเรื่องใกล้ตัวที่เดียวล่ะครับ
เหตุการณ์ในปี 2012 หรือปีไหนๆก็ค่อยๆเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัยของมัน
อาจไม่รุนแรงแบบที่คิดกันก็ได้..(มีข่าวหลุดมาว่า 7:7:49 เลื่อนออกไปอีกนิดครับ...อุ๊บ!)

การเตรียมตัวที่สำคัญของพวกเราก็คือการหาหนทางกลับสู่บ้านเกิดที่แท้จริงมากกว่า
มีลมหายใจของปัจจุบัน-ใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน
เพื่อว่าจะได้ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดนะครับเพื่อนๆ

พรุ่งนี้ก็ยังไม่สายเกินไป?​

วันอาทิตย์ที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2009 เวลา 05:10-06:10 น.
“ลูกที่รักทั้งหลาย ความตายได้บอกอะไรแก่ลูกบ้าง วันนี้ลูกหลายๆคนคงจะไปร่วมพิธีบูชามิสซารำลึกถึงญาติพี่น้องและมิตรสหายผู้ล่วงลับของลูก ลูกเคยถามตนเองบ้างไหมว่าความตาย ของบุคคลเหล่านั้นได้สอนอะไรแก่ลูกบ้าง สักวันหนึ่งลูกเองก็จะต้องตายเช่นกัน ลูกได้เตรียมพร้อมไว้เพื่อการนี้ดีพอแล้วหรือยัง เหตุว่าไม่มีทางล่วงรู้ได้ว่าเมื่อใดคือวันสุดท้ายของลูก อายุไม่ใช่ข้อจำกัดเสมอไป ถึงแม้ลูกจะอายุน้อยหากถึงเวลาของลูก ทุกสิ่งก็จะเป็นไปดั่งนั้น ด้วยเหตุนี้ลูกทั้งหลายจึงไม่ควรตั้งตนอยู่ในความประมาท ลูกได้เตรียมพร้อมสำหรับการกลับคืนสู่บ้านแท้ของลูกไว้เพียงใด

+ ���͹��.�. 52 ���觹�����ѧ��������Թ��? +

 

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=ndChcyOAEcs"]YouTube - Slim Whitman-Indian Love Call[/ame]

ขอทดลองโพสเรียกพี่นักเขียนหน่อยนะครับ
Slim Whitman-Indian Love Call
[ขอบคุณสำหรับ know how ครับคุณเดรด]​

 

คนใจบาป..<O</O
<O</O
เพื่อนหญิงคนหนึ่งแต่ไม่ค่อยสนิทกันมากนัก สมัยสาว ๆ เธอสวยน่ารักมาก ยิ้มเก่ง ช่างพูด เธอแต่งงานกับชายวัยผู้ใหญ่มียศมีตำแหน่งและย้ายไปอยู่กับสามี ครั้งสุดท้ายที่เจอกันเธอมีลูกสาวมาด้วย หลังจากนั้นเกือบสามสิบปี ก็ไม่เคยได้ข่าวของเพื่อนคนนี้อีกเลย จนเมื่อคืนฉันฝันว่า..เจอะเธอที่หน้าบ้านฉันเพราะบ้านเพื่อนอยู่ข้างหลังบ้านฉันกลับมาบ้านเก่าเพื่อเยี่ยมคุณแม่(ในความเป็นจริงบ้านเพื่อนและบ้านฉันตอนนี้รื้อกันไปหมดแล้วทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไม่ตามกาลเวลา)แต่มากับน้องชายของเธอและผู้ชายอีกคนหนึ่งลักษณะของเขาดูอ่อนวัยกว่าเพื่อนฉันอีก ผมเขาไว้ยาวหยิก ๆ ประลงมาถึงบ่าใบหน้ารูปยาว ๆ แต่ไม่มนเหมือนหน้ารูปไข่ ทำนัยตาหรี่ ๆ เอาสองมือซุกไว้ในกระเป๋าข้างกางเกงสีขาวดูพอง ๆ ใส่เสื้อแขนยาวสีเดียวกันสวมทับไว้ในกางเกงนั้น ท่าทางขี้เต๊ะ ฉันยังไม่ได้คุยอะไรกับเพื่อนมากนักเพราะเธอบอกเดี๋ยวออกมาคุย ปล่อยทิ้งไว้พร้อมกับน้องชายตรงที่ฉัน ฉันนึกทำไมไม่พาเขาเข้าบ้านด้วยนะ ระหว่างนี้ฉันรู้สึกอึดอัดอย่างไรพิกลกับสายตาของผู้ชายคนนี้ เลยบอกน้องชายเพื่อนว่า ไปก่อนนะจะไปเล่นที่ต้นไม้โน่น ต้นไม้นี้เป็นต้นไม้ที่มีลำต้นใหญ่มาก ลำต้นแผ่กว้างตรงกลางบุ๋มลงแต่เรียบคล้าย ๆ ราง ที่เล่นลื่นกระดานน่ะ แต่มันเป็นต้นไม้ต้นใหญ่ที่ดูเหมือนมีอายุยาวนานเพราะสีของลำต้นออกขาวหม่น เอนลาดขึ้นไปสู่ยอดสามารถวิ่งขึ้นวิ่งลงเล่น ใต้ล่างต้นไม้ใหญ่นี้เป็นทางน้ำตื้นดูใสแจ๋ว ฉันวิ่งขึ้นวิ่งลงเล่นอยู่คนเดียว สักพักตัวน้องชายเธอก็ตามมาเล่นด้วย ฉันชอบมันสนุกมากผลัดกันเล่น จนถึงตาฉันอีกวิ่งขึ้นจนเกือบสุด หยุดเกาะอยู่แค่นั้นเหลือบไปเห็นปลาตัวหนึ่งเป็นปลาอะไรก็ไม่รู้ตัวมันแบน ๆ และยาวมีครีบตลอดตัวถึงปลายหางตัวมันสีน้ำตาลอ่อน ๆ เวลามันว่ายสะบัดหางลำตัวดูอ่อนไหวเป็น ริ้ว ๆ เหมือนงูเลื้อยเลยดูสวยจัง ฉันส่งเสียงเรียกชื่อน้องชายเพื่อนสองครั้ง...มาดูนี่เร็วเข้าปลาอะไร เร็ว ๆ มันกำลังจะว่ายไปแล้วพอสิ้นเสียงพูดให้มาดูปลามันก็ว่ายเร็วหนีหายไปเลยเสียโอกาสไม่ทัน ฉันค่อย ๆ ไต่ลงถอยหลังมองลงไปอีกทีเห็นปลาเกล็ดสีขาวสะท้อนกับผิวน้ำตื้นเป็นปลาตะเพียนตัวขนาดย่อมน่ะเอง เกือบจะลงสุดต้นไม้ ผู้ชายขี้เต๊ะหรือขี้เก็กก็ไม่รู้หล่ะ มันมาที่เราเล่นกันตั้งเมื่อไหร่ไม่รู้ ตรงเข้าไปเตะปลาน้อยนั้นน้ำกระจาย ปลาตะเพียนที่น่าสงสารกระเด็นขึ้นไปอยู่บนบก ดิ้นกระแด่ว ๆ ยังไม่ตายดีตามไปทุบหัวซ้ำอีกหลายทีปลาแน่นิ่งตายคามือ ฉันคิดไม่ถึงว่าคนอะไรโหดปานนี้กับปลาที่ว่ายของมันอยู่ดี ๆ แต่คนจิตหนาไม่รู้จักบาปโทษอย่างมันทำเอา พอดีเพื่อนฉันมาถึงคราวนี้ฉันรู้แน่ว่าเขาเป็นอะไรกันอยู่ มันสั่งเสียงแบบไม่พอใจห้วน ๆ กับเมียว่าเอาไปขอดเกล็ดทำกับข้าว ดูท่าเธอคงกลัวผัวหนุ่มอยู่ไม่น้อย หันมาทางฉันแบบยิ้มเศร้า ๆ แล้วเธอก็หิ้วปลาที่ตายอย่างบอบช้ำจากคนใจร้ายเดินออกไป./

ความรู้สึกและภาพยังติดตากับปลาตัวนั้นอยู่ค่ะเพื่อนสมาชิกและผู้แวะอ่าน
รัก..และเผื่อไปให้กับปลาตัวนั้นด้วยน่ะค่ะ
wideheart<O</O​

<O</O

 

เมื่อวันที่30 – 31 มิ.ย.ได้มีโอกาสไปร่วมงานปฏิบัติธรรมกับกลุ่มคุณ คณานันท์มา น่าเสียดายตรงที่ว่าเราไปถึงช้ามาก คือไปถึงก็ค่ำแล้ว เขาได้เรียนกันไปแล้ว แต่ก็ดีใจได้ไปฟังเจ้าอาวาสวัดถ้ำเขาล้อมเทศน์ให้ความรู้ ที่ดีใจนั้นส่วนหนึ่งเพราะตอนได้ฟังท่านเสียงท่านเบามากจนแทบไม่ได้ยิน เราเลยพยายามทำจิตให้เป็นสมาธิ กำหนดที่หูตลอด เลยทำให้ได้ยินได้ชัดขึ้น (ถึงไปไม่ทันเรียน แต่ก็ได้ปฏิบัติพอสมควร) ก่อนนอนอาจารย์คณานันท์ได้เมตตาสอนวิธีเสกปรอทไว้รักษาร่างกายยามเจ็บป่วย อันนี้ดีใจมาก เพราะเคยอ่านเจอในหนังสือของพันเอกชม สุคันธรัตน์ เกี่ยวกับเรื่องพระอาจารย์ในดงมาแล้ว เราเลยนับถือตั้งแต่นั้นมา วันนั้นเลยได้เห็นของจริงสมใจ
fficeffice" /><O></O>
<O></O>
ตอนเช้าหลังทานอาหารเช้า ทางคุณคณานันท์เลยได้มาทบทวนให้ทุกคนกำหนดลมสบายที่ได้จากเมื่อวาน จินตวดีนึกไม่ออกเพราะมาไม่ทัน เลยได้กำหนดสมาธิแทน ระหว่างนั้นคุณคณานันท์ได้กล่าวอธิบายถึงสังโยชน์สิบ เราได้ฟังพร้อมใช้สติพิจารณาไปด้วย นี่เป็นการฟังครั้งแรกในชีวิตเรา เราฟังแล้วชอบมาก หน้าเราอาจดูเครียดไปนิดหนึ่งตอนกำหนดสมาธิฟัง แต่เราได้ใช้สติข้างในพิจารณาเห็นจริงไปด้วย พอฟังจบผมข้างบนศรีษะเราลุกซุ่อยุ่ตลอดเวลา เราเกิดปิติข้างใน (แต่พยายามกำหนดไว้ข้างในจึงไม่ร้องไห้เหมือนคนข้าง ๆ) เป็นอีกครั้งที่ฟังในสิ่งที่กระทบใจแล้วรู้สึกซาบซึ้ง ปิติเป็นอันมาก
<O></O>
ระหว่างเดินทางกลับ และเมื่อได้กลับมาที่บ้านจึงได้มาทบทวนดูอีกครั้ง ว่าการไปครั้งนี้เราได้อะไรมาบ้าง เพราะทุกอย่างล้วนต้องมีเหตุผลของมัน จินตวดีไปตามสัญชาติญาณภายในบอกให้ไป ว่าจำเป็นต้องไปพบกับคุณคณานันท์ให้ได้ ซึ่งไม่รู้เหตุผลว่าทำไม แต่พอรู้เลา ๆบ้างแล้วแต่ไม่แน่ใจ พอตกกลางคืนจึงได้ฝันเป็นอุปมาอุปมัยไปว่า ได้พบกระเป๋า 2 ใบ ใบหนึ่งของแท้ และใบหนึ่งของเทียม ทั้ง 2 ใบนั้นเหมือนกันมาก แต่หากใช้สติพิจารณาดูชัด ๆ จะเห็นได้ว่า ใบที่เป็นของแท้นั้นมีความคงทนถาวรและงานละเอียดกว่า ตรงป้ายถักทออย่างงดงามมีตัวเลขปักดิ้นสีทอง เป็นเลขสามดิจิต มีเสียงบอกว่า ของจริงต้องมีตัวเลขกำกับสามดิจิต ในฝันได้หยิบอีกใบขึ้นมาดู ใจบอกว่าของเทียมแต่ทำละม้ายคล้ายกันมาก ถ้าไม่ใช้สติพิจารณารอบคอบจะมองไม่เห็นถึงความแตกต่างเมื่อพิจารณาดูตรงป้าย เห็นถักทอด้วยด้ายอย่างหยาบ ดูบอบบาง มีตัวเลขกำกับเหมือนกันแต่สองดิจิตเท่านั้น พอตื่นขึ้นมาใช้สติพิจารณาดูจึงได้คิดว่าฝันนี้อุปมาอุปมัยมาสอนเรา ในชีวิตจินตวดีเจออะไรมาหลายอย่าง ในวันนี้เราได้เรียนรู้ถึงความแตกต่างของแต่ละสิ่ง ถ้าเราไม่ได้เข้าไปสัมผัสจริง ๆ ก็จะไม่มีทางได้รู้ได้เห็นถึงความแตกต่างเลย เมื่อเราคิดได้ เราก็ไม่คิดที่จะตำหนิสิ่งใดต่อไปอีก เพราะทุกสิ่งที่อุบัติขึ้นในโลกนี้มีไว้เพื่อให้เราได้เรียนรู้ และมองเห็นถึงความแตกต่างของมัน ถ้าไม่มีสีดำ ท่านจะมองไม่เห็นถึงความแตกต่างของขาวกับดำ ถ้าไม่มีความชั่วให้เห็น เราจะมองไม่เห็นถึงคุณค่าของความดี ถ้าไม่มีความตาย เราจะมองไม่เห็นถึงคุณค่าของการมีชีวิตอยู่ ฯลฯ เช่นนี้เป็นต้น ดังนั้นจินตวดีจึงได้เรียนรู้ว่า ทุกอย่างอยู่ที่การคิด การกระทำที่ใช้สติที่คมชัดในการพิจารณา ความเชื่อที่ได้จากการฟังเขามา อ่านตาม หรือตามกันไปโดยปราศจากการใช้สติพิจารณาถึงความเป็นเหตุและเป็นผลจึงเป็นได้แค่ความเชื่อ ส่วน ความเชื่อที่เมื่อได้รู้ ได้เห็น พร้อมมีการปฏิบัติ จนมองเห็นถึงความเป็นจริง หรือสัจธรรม นั่นจึงได้ชื่อว่า ได้เปลี่ยนความเชื่อนั้นให้กลายเป็นความรู้ที่แท้จริง และนี่คือความแตกต่างที่จินตวดีได้เห็นและได้เรียนรู้
<O></O>
และถือโอกาสในครั้งนี้ขอบคุณคณะของคุณคณานันท์อย่างสูง ที่ถึงแม้จะมีคนไปร่วมงานน้อย และสถานที่ ๆ ไปนั้นห่างไกลอย่างมาก พร้อมทั้งงบประมาณสนับสนุนการเดินทางก็ไม่มี จึงเป็นการไปเพื่อการให้อย่างแท้จริงโดยไม่หวังผลตอบแทน ถ้าจะมีก็คงหวังให้ผู้คนที่ไปในวันนั้นได้รับความรู้ ความจริง และสัจธรรมให้มากที่สุดเท่านั้น ขอบคุณน้องอำนาจที่อำนวยความสะดวก รับพี่จินต์ทั้งไป และกลับถึงบ้าน ทั้งที่คนละทางกันเลย (ขอบคุณหลาย ๆ เด้อ) ขอบคุณเพื่อน ๆ กัลยณมิตรทั้งหลายที่ได้รู้จักกันในวันนั้น
<O></O>

 

พอได้เรียนรู้ ถึงวิธีคิดให้เป็น เราเลยเริ่มมองกลับไปถึงต้นเหตุต่าง ๆของปัญหาในชีวิตเรา เราเลยได้คำตอบอย่างนี้
fficeffice" /><O></O>
ความเจ็บป่วย ตอนยังแข็งแรงก็ใช้ชีวิตไปวัน ๆ ไม่จริงจังกับอะไร คือใช้ชีวิตแบบไร้เป้าหมาย เคยถามตัวเองบ่อย ๆว่าเกิดมาทำอะไร เพื่ออะไร ดื่ม กิน เที่ยว หนักมาก มองไม่เห็นคุณค่าของชีวิต พอมาเจ็บป่วย โดยเฉพาะตอนใกล้ตาย เริ่มมองเห็นคุณค่าของชีวิต มากขึ้น รู้จักเลือกกิน เลือกกิจกรรมที่มีประโยชน์ต่อร่างกาย อะไรที่ที่เคยรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ทำตอนใกล้ตาย ก็รีบ ๆ ทำซะให้หมด เวลาจะตายจริง ๆจะไม่เสียดาย เรียกว่าตอนนี้เริ่มคิดเป็นและ ทำเป็นบ้างแล้วเลยต้องมานั่งขอบใจความเจ็บป่วยนี้ที่มาสอนใจเรารู้จักใช้ชีวิตเป็น คือคิดเป็นทำเป็น เป็นต้น<O></O>
<O></O>
เหมือนการให้ ให้โดยมีจิตคิดจะให้โดยไม่หวังผลตอนแทน ผลสะท้อนกลับมาก็ได้รับการให้กลับเป็นเท่าทวีคูณ ต่างกับบางครั้งที่ให้เหมือนกัน แต่ให้ตามเขา คือหวังมีชื่อว่าให้ ก็ได้เหมือนกันคือได้ชื่อ แต่ผลตอบแทนเชื่อว่าไม่เท่าครั้งแรกแน่นอน ดังนั้นเราจึงเข้าใจคำว่า “ผลของเจตนาแรก” ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น พอมาคิดว่าตอนนี้ชีวิตเราใยจึงโดนคนอื่นเบียดเบียนเหลือเกิน พอพิจารณาย้อนลึก ๆ ลงไป ตัวเราดีแต่ว่าคนอื่นเบียดเบียนเรา เราเองยังกลับไปเบียดเบียนมาจากพี่สาวเลย (ขอเงินพี่สาว แต่ไม่เคยใช้อ่ะ พี่ก็ไม่เคยทวงนะ) ไม่น่าใครติดเงินไม่เคยได้คืนเลยเช่นกัน เออ พอพิจารณาเป็น เลยเริ่มมองเห็นความเป็นไปของวัฏจักร มองไปมาลึกลงไปอีก เห็นเป็นความสมดุลย์ ทุกอย่างในจักรวาลคงต้องมีความสมดุลย์กันไว้ สิ่งใดที่มีความสมดุลย์ย่อมจะเกิดเป็นประโยชน์ สิ่งใดที่ขาดสมดุลย์ย่อมเกิดเป็นโทษ อย่างเรากินทุเรียน ทุเรียนมีสรรพคุณคือ ร้อน ทำให้ร้อนข้างในถ้ากินมากก็จะเกิดเป็นโทษต่อร่างกาย แต่ธรรมชาติล้วนแต่จัดสรรทุกสิ่งให้สมดุลย์อยุ่แล้ว เพราะในฤดูกาลที่มีทุเรียน มังคุดก็จะออกมาพร้อมกันด้วย ส่วนมังคุดนั้นมีสรรพคุณคือ เย็น ฉะนั้นเมื่อกินทุเรียน และกินมังคุดตาม เย็นดับร้อน เกิดสมดุลย์ สิ่งที่ได้คือประโยชน์เพียว ๆ พวกวิตามิน สารอาหารต่าง ๆ เข้าสู่ร่างกาย อย่างนี้คงเรียกว่า ธรรมชาติจัดสรรมาพร้อมแล้ว แต่คนมองไม่เห็นเอง พอมองรอบ ๆ ตัวไปเรื่อย ๆ เริ่มมองเห็นความเป็นเหตุเป็นผล มองเห็นวัฏจักรของธรรมชาติไปเรื่อย ๆ สิ่งที่เกิดในใจกลับเกิดความคิดเบื่อหน่ายขึ้นมาแทน ก็ไม่รู้ว่าทำไม เพราะเวลาคิดอย่างนี้ได้ทุกครั้ง มันรู้สึกเบื่อหน่ายกับความไม่คงทน ถาวรของทุกสิ่งแม้กระทั่งรูปกายเราก็ตาม
<O></O>
วันนี้บ่นมาเยอะแล้ว คิดถึงเพื่อนทุกคนเสมอค่ะ

 

ความคิดเหมือน ๆ กัน น่าแปลกใจ เพิ่งได้เข้ามาห้องวันนี้ แต่ความคิดเหมือนกันจริง ๆ
;aa44

 

ระหว่างเดินทางกลับ และเมื่อได้กลับมาที่บ้านจึงได้มาทบทวนดูอีกครั้ง ว่าการไปครั้งนี้เราได้อะไรมาบ้าง เพราะทุกอย่างล้วนต้องมีเหตุผลของมัน จินตวดีไปตามสัญชาติญาณภายในบอกให้ไป ว่าจำเป็นต้องไปพบกับคุณคณานันท์ให้ได้ ซึ่งไม่รู้เหตุผลว่าทำไม แต่พอรู้เลา ๆบ้างแล้วแต่ไม่แน่ใจ พอตกกลางคืนจึงได้ฝันเป็นอุปมาอุปมัยไปว่า ได้พบกระเป๋า 2 ใบ ใบหนึ่งของแท้ และใบหนึ่งของเทียม ทั้ง 2 ใบนั้นเหมือนกันมาก แต่หากใช้สติพิจารณาดูชัด ๆ จะเห็นได้ว่า ใบที่เป็นของแท้นั้นมีความคงทนถาวรและงานละเอียดกว่า ตรงป้ายถักทออย่างงดงามมีตัวเลขปักดิ้นสีทอง เป็นเลขสามดิจิต มีเสียงบอกว่า ของจริงต้องมีตัวเลขกำกับสามดิจิต ในฝันได้หยิบอีกใบขึ้นมาดู ใจบอกว่าของเทียมแต่ทำละม้ายคล้ายกันมาก ถ้าไม่ใช้สติพิจารณารอบคอบจะมองไม่เห็นถึงความแตกต่างเมื่อพิจารณาดูตรงป้าย เห็นถักทอด้วยด้ายอย่างหยาบ ดูบอบบาง มีตัวเลขกำกับเหมือนกันแต่สองดิจิตเท่านั้น

ขอกล่าวทักทายคุณจินตวดีที่รักยิ่งเหมือนเดิมค่ะ ได้อ่านข้อความฝันของคุณแล้วรู้สึกทึ่งจริง เกี่ยวกับการใช้สติพิจารณาความเหมือนความต่างกันระหว่างกระเป๋าสองใบอย่างพินิจพิเคราะห์เห็นตามได้อย่างชัดเจน เป็นการผสานกันระหว่างสติกับจิตนั่นเองที่ทำให้สามารถดูได้แน่ชัดว่าใบไหนของแท้ใบไหนของปลอม น่าประหลาดไวด์ฮาร์ทอยากจะบอกว่า เมื่อคืนนี้ฝันในทำนองนี้เหมือนกันแต่ต่างกันที่เป็นบุคคลที่ไวด์ฮาร์ทฝันถึง เพิ่งมีเวลาว่างช่วงบ่ายเรียบเรียงเสร็จ กำลังจะลงฝันต่อจากนี้ค่ะ และเมื่อคืนฝันหลายเรื่องด้วยมีผู้หญิงคนหนึ่งร้องขอบอกไวด์ฮาร์ทว่า ต้องตอบให้ได้ว่ามันจบอย่างไร ก็ไม่รู้ว่าเป็นใครในฝันน่ะค่ะ อย่างไรก็ตามขอเอาใจช่วยอย่างที่สุดของหัวใจต่อหัวใจและให้กำลังใจคุณจินต์ให้ผ่านพ้นปัญหาต่าง ๆ ไปด้วยดี มีกำลังใช้สติพิจารณาให้เห็นจิตในจิตเป็นลำดับยิ่ง รักค่ะ <O</O

 

ใครสวย..<O</O
<O</O

ในร้านบาร์เบียร์ หญิงนางหนึ่งวัยใกล้ดึกผิวสองสี นั่งหันหน้าเอียงข้างอยู่บนม้านั่งสูงที่โต๊ะบาร์สั่งเบียร์ดื่ม รูปลักษณ์ของเขาเอ!หรือของหล่อนใบหน้าออกสี่เหลี่ยมชัด ไว้ผมม้าปล่อยผมที่บางดูหลอก ๆ ยาวลงมาปิดข้างแก้มพรางสันคางไว้ นัยน์ตาเล็กยาวหางตาเฉียงขึ้น ดั้งกับปลายจมูกสูงเกินงามไม่ได้รูปสักนิดราวกับไปเสริมมาผิดแบบ ปากปิดเมิ้น หน้าเฉิด ไม่มองคนที่นั่งอยู่ตรงที่เดียวกันแต่คนละม้านั่ง ซึ่งเป็นหญิงสาวสวยผิวขาว หน้ามน หน้าตาน่ารัก ไว้ผมยาวดูเป็นธรรมชาติ และมองไปอีกที่โต๊ะในร้านบาร์นี้มีฝรั่งแก่ ๆ ผมไม่ค่อยมีผมบนหัวใส่เสื้อติดกระดุมนั่งจิบเบียร์มองสองสาวต่างวัยต่างลักษณะ แล้วสาวใหญ่ก็อดรนทนไม่ได้ลุกยืนกระทบเท้ากระฟัดกระเฟียดจากที่นั่งเดิมเดินไปนั่งที่เก้าอี้อีกตัวที่โต๊ะชายฝรั่งวัยแก่ดื่มเบียร์ไม่เลิกนั่น แต่ตอนนี้เห็นทั้งคู่ตอนนี้นั่งหันหน้าเข้าหากัน และเอาอกเอาใจออเซาะเขาเซ้าซึ้ให้เขาพูดว่าตัวเองหรือนังนั่นใครสวยกว่ากัน ฉันละซึ่งสังเกตุการณ์รู้สึกขัด ๆ ขำ ๆ กับอาการจะพูดยังไงดี มันดูแข็ง ๆ แปร่ง ๆ ชอบกล พูดซะจนฝรั่งรำคาญบอกให้ไปยืนเทียบเคียงกันดูซี้ แหมหล่อนได้ฟังดังนั้นจากที่หน้าไม่อยากมองคู่ปรับก็เข้าไปบอกแต่เหมือนสั่งให้ลงจากม้านั่งยืนคู่กับตัว แรกฉันสัมผัสจริงจังลงไปที่สาวหน้ามนคนนี้จิตย้ำรับรู้ทันทีบอกว่าไม่ใช่ผู้หญิง เพียงเพราะดูรูปลักษณ์จากภายนอกว่าเห็นเป็นผู้หญิงจริงแท้นั้นหาไม่ นี่คือสัมผัสจิตที่บอกขึ้นมา หล่อนก็ใส่จริตหญิงซะเกินเต็มกลับมาหาเขาที่โต๊ะอีกคาดคั้นแขกฝรั่งลูกค้าประจำนี้น่ะมั้ง เอาคำตอบแต่ก็ไม่ได้รับคำพูดใดจากเขา สาวเจ้าไม่จริงก็งอนขยับตัวบิดไปมา ขอขำอีกที อึ..อึ เหลือบไปที่บอร์ดเห็นตัวหนังสือมีคนเขียนและคิดว่ามีคนด่าตัวเองก็เลยฟ้อง ฟ้อง ฟ้องฝรั่งอีก ฉันก็เลยหันไปดูมั่งบนบอร์ดตาม เห็นมีอักษรภาษาอังกฤษตัวใหญ่เป็นตัวอีพิมพ์ใหญ่สีขาวชัดเจนเหมือนจับวาง แล้วก็มีตัวอักษรอื่น ๆ จัดเรียงกันเป็นรูปสัตว์คือม้าสี่ขานี่แหละ ถ้าจะแปลตามนั้นก็แปลเป็นภาษาเขียนหรือพูดได้ว่า อีหรือไอ้ม้าเอ๊ย.. เขาเอ๊ยหล่อนถึงได้ยิ่งทำอาการโกรธหน้าค่ำหน้าหงายไม่หยุดเข้าไปใหญ่ ยังจับความต่อที่ฝรั่งบอกกับแม่สาวใหญ่ใจขี้อิจฉาว่า ไม่เห็นใครเขาเขียนด่าว่าให้สักหน่อยคิดมากไปได้ แถมยังสอนไปอีกว่าให้รู้จักผ่อนหนักบ่อนเบาลงเสียบ้างก็เท่านี้ แต่ก็ไม่รุ้ว่าใครเขียนล้อบนกระดานบอร์ดนั่น./(ฮิ..ฮิ..คงอีฉัน!)<O</O
555!!! ฮุ..ฮุ..ขอบคุณมากค่ะเพื่อนสมาชิกและผู้แวะอ่าน ได้อารมณ์จากเรื่องนี้จริง ๆ <O</O

รักค่ะ..<O</O
wideheart<O</O​

 

ถึงที่หมาย..<O</O
<O</O

เที่ยงคืนกว่าหลับฝันว่า..ในที่ชุมนุมของอาคารชั้นล่างที่ฉันยืนอยู่นี้มองออกไปเป็นสระขุดแนวยาวขนาดใหญ่ข้าง ๆ สระนี้มีทางเดินเข้าและออกสะดวกอยู่ทางเดียวคือทางด้านซ้ายของอาคารที่ต้องผ่านทางสระขุดนี้ เห็นผู้คนในที่ชุมนุมเริ่มทยอยเดินกลับกันบ้างแล้วแต่ต้องถูกสาดน้ำเปียกเพราะมีผู้ชายคนหนึ่งถือขันน้ำดักทางไว้ต้องเปียกก่อนจึงจะให้ผ่านไปแต่ก็เห็นอาการแสดงไม่ได้เป็นที่ขัดเคืองของคนที่ถูกสาดหรือบ้างก็ขอรดน้ำก็เล่นสงกรานต์กันนั้นเอง เฝ้ามองดูอยู่ว่าจะมีใครไม่โดนสาดน้ำบ้างแต่ก็ไม่มีใครที่ไม่เปียก ฉันก็หันไปดูทางด้านขวาของสระนี้อีกว่าจะมีทางออกไปได้หรือไม่เพราะไม่อยากโดนเปียกน้ำกลับบ้าน ก็มองพิจารณาดูว่าทางตรงข้ามกับทางสะดวกนั้นต้องลัดเลาะเดินให้ดีเพราะทางมันแคบมากระหว่างสระน้ำกับต้นไม้ซึ่งเป็นเสมือนแนวรั้วกั้นในฝั่งกะนี้ หากไม่ระวังก็มีหวังตกลงไปในสระใหญ่นี้เแน่ไม่รู้ว่าน้ำลึกขนาดไหน แต่ฉันคิดก็อยากจะไปทางนี้อยู่ดีเลยถามเพื่อนผู้ชายที่สองคนมาด้วยว่าใครอยากจะออกทางนี้กับฉันบ้าง เมื่อคิดกันดีแล้ว เราเดินออกจากตึกนี้เพื่อนคนแรกนำก่อนฉันอยู่กลางอีกคนอยู่หลัง คนหน้าค่อย ๆ เดินโดยจับยึดแนวรั้วต้นไม้ไว้ไม่ให้พลาดหล่นลง ขณะที่พยายามกันอยู่ฉันก็สังเกตุทางสะดวกอีกฟากหนึ่งไปพร้อมกันในทีเดียวแล้วประเมินสถานการณ์ว่าถ้าขืนช้าอย่างนี้คนดักทางสาดน้ำเห็นเข้าสามารถวิ่งเลี้ยวหักมุมสระมาทางขวาได้เพราะเป็นทางบรรจบพอดี ช่วงที่กำลังคิดอยู่นี้ฉันฉงนใจว่ามาอยู่นำหน้าเพื่อนๆได้อย่างไง แล้วก็ฉันนำทางไปเร็วมากและรู้สึกไม่ได้เป็นทางคับแคบอะไรเลยโดยที่เพื่อนสองคนบอกให้คอยด้วยตามไม่ทัน จนพวกเราผ่านทางบรรจบของสระมาได้โดยสะดวกโยธิน จากนี้พวกเราก็วิ่งกันเร็วปรื๋ออย่างกับนักวิ่งลมกรดเลยแหละ ฉันนำพวกเขามาตลอดทางจนถึงซอยหนึ่งมีผู้คนกำลังทำงานกันอยู่ ชายคนหนึ่งฉันจำได้ว่าเป็นดารานักแสดงแต่ฉันนึกชื่อเขาไม่ออกจริง ๆ กำลังปั่นน้ำแข็งใสแต่ใช้เครื่องทุ่นแรงปั่น เดินไปที่ดาราคนนี้เพื่อนสองคนคอยเดินตามฉันอยู่ใกล้ ๆ ก็ถามดาราปั่นน้ำแข็งว่าซอยที่เห็นอยู่ข้างหลังคุณนั้นเดินผ่านไปได้หรือเปล่า เขาบอกได้แต่มันแคบมาก ๆ ต้องเดินทีละคน ฉันขอบคุณเขาไปแล้วก็เดินตามซอยมันแคบมากจริง ๆเดินทีต้องเอามือยันผนังสองข้างไว้เพราะที่มันแฉะและก็ลื่น ใช้เวลาเดินซอยแคบนี้ระยะสั้น ๆถึงหัวเลี้ยวมุมขวานี่ก็เป็นทางออกคราวนี้กว้างสักประมาณเมตรกว่า ๆ แต่ต้องเลี่ยง ๆ คนหน่อยเพราะตรงนี้มีคนเดินสวนกันเข้าออกกันอยู่เรื่อย ๆ ฉันเดินมาไม่ถึงครึ่งของทางออกนี้เห็นเพื่อนเก่าเป็นผู้หญิงชื่อ..ที่เคยทำงานอยู่ด้วยกันประมาณเกือบห้าปีในตอนนั้น แต่เธอออกจากที่ทำงานเก่าไปได้งานเป็นข้าราชการของส่วนราชการแห่งหนึ่ง แต่นึกเอะใจว่าทำไม่เธอถึงมาเป็นลูกจ้างคนเลี้ยงเด็กและกำลังอาบน้ำให้เด็กในสถานที่คับแคบอย่างนี้ และดูเหมือนเธอจะรู้ว่าฉันมองเธออยู่ฉันอยากเข้าไปทักแต่เธอรีบก้มหน้าอาบน้ำให้เด็กไม่ให้โอกาสฉันก็ไม่รู้จะรั้นไปทำไม เดินต่อไปหาประตูทางออกไม่เจอ จนมีอาซิ้มคนหนึ่งบอกประตูอยู่ทางนี้ ผลักประตู้ที่เป็นเหมือนไม้อัดเก่า ๆ สองบานตั้งอยู่เฉย ๆ แค่อาซิ้มเอามือยันเบา ๆ ประตูก็แทบจะกระเด็นหลุดลงกับพื้น แต่ก็ดียังดีที่หลุดผ่านออกมาได้ เป็นที่โล่ง ๆ มาก ๆ ความรู้สึกอึดอัดหายไปทันที เราสามคนแยกกันไป เหลือฉันคนก็มองไปที่รอบ ๆ สถานที่นี้ไม่เคยผ่านมาก่อน มีที่สำหรับวินจักรยานยนต์รับจ้างจอดรับส่งผู้โดยสาร เห็นคนรับจ้างขับนอนเล่นแอ่งแม้งอยู่ในเปลผ้าใบไม่สนใจถามฉันว่าจะให้ไปส่งที่ไหนเมื่อไม่สนใจลูกค้าและอยากได้ตังค่าจ้าง ก็ไม่ควรเสียเวลายืนให้เมื่อยอยู่ย่างงี้ ผ่านวินนี้เดินไปเรื่อย ๆ ฉันเจอเพื่อนสมัยเรียนชั้นประถมชื่อ..ฉันดีใจมากและบอกว่ากำลังจะกลับบ้านแต่ไม่มีรถกลับ เพื่อนบอกว่ากลับด้วยกันก็ได้ แต่ต้องผ่านทางเดินนั้นตามที่เพื่อนพูดให้ฟัง น้องชายก็จะออกมารับเป็นประจำ เธอพาฉันไปหยุดตรงที่รูปปั้นสิงห์ตัวหนึ่งปั้นไว้ในลักณะยืนที่แปลกคือขาคู่หน้ายืนอยู่ธรรมดาขาคู่หลังยกสูงขึ้นยันกับข้างเสาปูนของฐานรองรับรูปปั้นนี้(ลักษณะคล้ายกันกับที่เราเอามือยันพื้นแล้วสองยกสองขาสูงยันกับฝาบ้านเหมือนสะพานโค้งให้ลอดเล่นกันในบ้านยังไงอย่างงั้นอ่ะ) เพื่อนก้มยอง ๆ ก่อนจะลอดใต้ท้องรูปป้นสิงห์ตัวแรกนี้ฉันเห็นเธอเอากระดาษทิชชูมาซับน้ำขาว ๆ หยดออกมาจากใต้ท้องรูปปั้นตัวนี้มันเหมือนยางเหนียว ๆ คล้ายเวลาเราปลิดขั้วมะม่วงสด ๆ บนต้นไม้จะมียางเหนียวของมะม่วงออกมาลักษณะเป็นอย่างนั้นเธอลอดผ่านไปแล้ว ยืนขึ้นค่อย ๆ เดินบนฐานนี้ที่มีที่ให้เดินนิดเดียวเดินเร็วไม่ได้จนเพื่อนขยับทีละนิดผ่านจนสุดสิงห์ตัวสุดท้าย ฉันถามเพื่อนว่าทำไมต้องลอดใต้นี้ด้วย ทั้ง ๆ ที่ไม่จำเป็นแค่เดินอ้อมรูปปั้นสิงห์ตัวแรกนี่ก็ผ่านไปได้แล้ว เธอบอกว่าไม่ได้ขืนลงอ้อมไปซิ เป็นต้องเจอถูกดูดติดกับพื้นขยับไปไหนไม่ได้พร้อมกับชี้ให้ดูมันเป็นคล้าย ๆ กับน้ำเชื่อมกวนใสแต่เหนียวมากเทลาดไปบนพื้นดินที่มีหนามแหลมสั้นสีดำเป็นจุด ๆ เต็มไปหมดทั่วบริเวณที่น้ำเชื่อมไปถึง ก็จริงอย่างที่พูด หนามแหลมต้องตำเท้าแถมน้ำเชื่อมเหนียวหนึบขยับไปไหนไม่ได้เจ็บตัวอีกต่างหากก็มีทางเดียวต้องทำตามเพื่อนนั่นแหละ กว่าจะเข้าใจได้ก็เสียเวลาพอสมควรจนไม่อาจลอดผ่านใต้ท้องสิงห์รูปปั้นนี้ไปได้เพราะ น้ำยางดิบเหนียว ๆ เริ่มปุดออกเป็นหยด ๆ ไม่ขาดระยะฉันก็เอามั่งใช้ทิชชูซับให้น้ำยางดิบหยุดแต่ยิ่งซับยิ่งไหลออกมาเหมือนฉี่เลยหมดปัญญา ไม่ลอดแล้วกลัวยางเหนียวไหลใส่มันกัดผิวเอา เดินจากรูปปั้นสิงห์ตัวที่หนี่งตัวที่สองถึงตัวที่สี่ปั้นอยู่ในลักษณะหมอบมั่งยืนมั่งและนอนมีน้ำยางดิบไหลออกมาทุกตัว มาหยุดอยู่ที่รูปปั้นคนดำตัวยาวยืดสูงปี๊ดอยู่สามคนต่อจากสิงห์ตัวสุดท้ายและต่อจากรูปปั้นคนดำตัวยาวยืดที่ยืนเรียงกันเป็นหน้ากระดานนั้นก็เป็นยางเหนียวดิบที่จะพูดว่าเหมือนฝนตกลงมาเป็นสายก็ได้เรียงกันกว้างไม่เกินครึ่งเมตรเห็นจะได้เหมือนม่านลูกปัดแหวกเข้าแหวกออกน่ะ ฉันตัดสินใจว่าจะหาวิธีไหนดีที่แค่กางขาให้กว้างสุดก็ผ่านไปได้แล้ว ติดที่รูปปั้นคนนี้เท่านั้นไม่มียางเหนียวดิบไหลออกมาให้เสียอารมณ์ พอคิดเท่านั้นรูปปั้นคนดำยาวยืดสูงปี๊ดทั้งหมดลงมาจากฐานที่รองรับทำท่าก้มหัวผายมือให้ฉันก้าวผ่านออกไป เหลือเชื่อจริง ๆ ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อสายตาตัวเอง จากนั้นเพื่อนก็พาฉันจากที่ตรงนี่ที่เป็นที่ผ่านแสนจะประหลาดที่ไม่เคยคิดว่าจะมีอยู่จริง มาคอยน้องชายซึ่งพักเดียวเขาโผล่มาพร้อมกับมอเตอร์ไซด์ที่ท้ายที่นั่งถูกต่อเติมเพิ่มที่นั่งให้สะดวกสามารถนั่งแบบขัดสมาสได้อย่างสบายแล้วก็ขึ้นนั่งซ้อนท้ายกันฉันนั่งอยู่ข้างหลังสุด จนมาถึงในซอยบ้านฉันเพราะบ้านฉันกับบ้านเพื่อนอยู่ซอยเดียวแต่คนละฝั่งเยื้องกันไม่ไกลจากกันมากนัก ก่อนจากกันพูดกับน้องเขาว่ารถคันนี้ดัดแปลงซะเยี่ยมเลย เขาเสริมทับว่าเดี๋ยวจะดัดต่อเติมทำเป็นรถซาเล้งคู่ชีพ เฮ้ย! งง!มากอ่ะ./<O</O
<O</O

ความจริงยังฝันต่อไปอีกเมื่อกลับบ้านแล้วก็ไปเตรียมเสื้อผ้ากลับมาทางเดิมเพื่อมาเล่นน้ำที่ชายหาด แต่วันนี้เผอิ๊ญ ๆ จะไปเที่ยวต่างจังหวัดไม่ไกลหรอกค่ะน่ะเพื่อนสมาชิกและผู้แวะอ่านจ๊ะ<O</O
รักนะคะ<O</O
wideheart<O</O

 

เล่นน้ำชายทะเลให้สนุกนะครับคุณไวด์ฮารท์

**แจ้งข่าวครับ** (อาจมีบางคนกำลังตามหากระทู้ฯ)
ช่วงนี้เวปเค้ากำลังปรับปรุง server และจัดหมวดหมู่กระทู้ ทำให้มีบางกระทู้หายไป
น้องโยดาก็สอบถามตามหากระทู้ของ"ยูเรอัส" ซึ่งหายไปแบบไร้วี่แวว
จึงฝากคุณคณานันท์ (ผู้ดูแลบอร์ดห้องภัยพิบัติ) ออกตามหาให้ คาดว่าจะกลับมาได้เร็วๆนี้ครับ

เอ...หรือคุณซิปเปอร์จะช่วยหาให้หน่อยก็ได้..อยู่แถวนี้รึเปล่าครับ ?

 

เหมือนการให้ ให้โดยมีจิตคิดจะให้โดยไม่หวังผลตอนแทน ผลสะท้อนกลับมาก็ได้รับการให้กลับเป็นเท่าทวีคูณ ต่างกับบางครั้งที่ให้เหมือนกัน แต่ให้ตามเขา คือหวังมีชื่อว่าให้ ก็ได้เหมือนกันคือได้ชื่อ แต่ผลตอบแทนเชื่อว่าไม่เท่าครั้งแรกแน่นอน<<<

อืม เห็นด้วยนะครับพี่จินตวดี

 

สติจาก..ไอ​

ไอบ่อยบ่อย..เลยพลอย..เป็นไอรัก
ขอตั้งหลัก..พิจารณาไอ..ใช่ไหมเน้าะ
ไออย่างนี้..จิตบอก..ไม่ต้องรอ
ไอไม่ล้อ..นะรัก..ฝากทุกคน​

เพราะเมื่อคืน..ไอถี่ถี่..ไอไม่หลับ<O</O
จึงขยับ..พลิกกาย..ตั้งหลายหน<O</O
สติจับ..จิตจับใจ..ไม่ดิ้นรน<O</O
จึงอ่อนโอน..ผลักไส..ไอเลิฟยู

เป็นไอห่วง..คุณจินต์..ไม่สิ้นสุด<O</O
ไม่เคยหยุด..หัวใจ..ให้เธอรู้<O</O
ไอรักล้น..ซะจน..มิทนอยู่ <O</O
ไออยากเป็น..ไออุ่น..ให้หนุนเอย./ ​

11 มิถุนายน 2552 โดย wideheart<O</O​

 

ตกลงไม่สบายจริงๆหรือเปล่าค่ะ ถ้าเช่นนั้นแนะนำยาแก้ไอค่ะ น้ำมะนาว1ส่วน น้ำผึ้งแท้1ส่วน น้ำเย็น1ส่วน(ย้ำว่าต้องเป็นน้ำเย็นจัดๆนะค่ะไม่ใช่น้ำอุ่น) นำทั้ง3 อย่างมาละลายให้เข้ากันจิบต่างน้ำ อาการจะดีขึ้นอย่างรวดเร็วค่ะ
ขอให้หายไวๆนะค่ะ จุ๊บๆ (ฝันเก่งเจงๆ)rat_wting

 

เมื่อคืนหลังจากกลับเที่ยวมาแล้วถึงบ้านประมาณสามทุ่มกว่า ๆ และนอนไม่หลับทั้งคืนเพราะไอมากจริง ๆ ไปนอนเอาตอนแปดโมงเช้าตื่นสิบโมงครึ่ง ฝันว่า..ฉันกำลังง่วนเขียนหนังสืออยู่ในบ้านของคนผู้หญิงใจดีที่รู้จักกัน เธอไม่มีเวลาเลี้ยงและดูแลลูกชายวัยสี่ขวบของเธอ เลยจ้างพี่เลี้ยงมาดู แต่เด็กคนนี้ไม่ติดพี่เลี้ยง มาป่วนเปี้ยนอยู่กับฉันตลอดเวลา หยิบโน่นจับนี่ ความรู้สึกฉันเอ็นดูแกไม่น้อย เด็กบอกว่าปวดห้องน้ำ ฉันละจากงานพาไปที่ห้องน้ำอุ้มแกนั่งส้วม ส้วมนี้เป็นส้วมผู้ใหญ่แต่สามารถเลื่อนปุ่มปรับระดับให้เด็กเล็กนั่งได้ ปุ่มที่ว่านี่เลื่อนขยายที่นั่งให้กว้างให้แคบตามแต่ผู้ใช้จะใช้ ฉันก็รออยู่ในห้องน้ำระหว่างรอมีเด็กชายและเด็กหญิงเป็นลูกของเธออีกเช่นกันอายุไล่เลี่ยกันเด็กหญิงราวสิบเอ็ดขวบอีกคนเป็นน้อง ตามมาที่ห้องน้ำประตูเปิดอยู่ เดินไปที่กระติกน้ำแข็งตั้งอยู่แล้วเอามือล้วงน้ำแข็ง เด็กชายน้อยนี้เห็นเข้าพูดแบบหวงว่าอย่ามาหยิบน้ำแข็งของเค้ากินนะ ฉันรู้ว่าเด็กน้อยนี้ชอบกินน้ำแข็งอย่างมาก ๆ กินได้ทั้งวัน พร้อมขู่แบบเด็กๆ ว่ากินของชอบของเขาเมื่อไหร่จะไม่ให้เล่นเกมส์มันมันของหนูน้อยนั่งส้วมอีกเลยคอยดู ฉันฟังแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ และมองท่าน่ารักของเด็กหญิงปากยิ้มกว้างยกไหล่ห่อ มองน้องชายคนเล็กอย่างรู้ทันว่า น้องไม่ได้หวงเกมส์มันอะไรนั่นหรอก แต่พี่สาวก็ทำแกล้งเป็นว่ากลัวจะไม่ได้เกมส์จากน้องไปเล่น ปล่อยมือที่ล้วงอยู่ออกจากกระติกน้ำแข็งใบนั้น แล้วมองมาที่ฉันเรายิ้มให้กัน เหมือนรู้กันว่าน้องชายคนเล็กกันท่าพี่ไม่ให้มายุ่งกับฉัน เขาหวงฉันตามประสาเด็กที่ติดคนเอาใจและรักเขาเท่านั้นแหละ./ เด็กเอ๋ยเด็กน้อย..ช่างน่ารักบริสุทธิ์ไร้เดียงสา..<O</O
<O</O

รักอย่างบริสุทธิ์ ขอบคุณเพื่อนสมาชิกและผู้แวะอ่าน<O</O
wideheart<O</O​