การนั่งสมาธิ วิปัสนา กรรมฐาน

พูดมาก เสียมาก
พูดน้อย เสียน้อย
ไม่พูด ไม่เสีย
นิ่งเสีย โพธิสัตว์

เอาเป็นว่าตั่งแต่นี้ก็คงจะแล้วแต่ท่านทั้งหลายแล้วหละครับ........ผมคงจะต้องขอจบกระทู้นี้ในส่วนของผม.....​

 

พอดีผมเพิ่งได้หนังสือ ทางเอก ของพระอาจารย์ ปราโมทย์ มานะครับ ไม่แน่ใจว่าเป็นท่านเดียวกับที่คุณ ขันธ์ อ้างมาหรือไม่ ถ้าใช่ ทำไมหรือครับ เท่าที่ผมลองอ่านๆดู(อ่านแบบกระโดดๆก่อน แล้วจะมาอ่านจริงจังอีกทีเมื่อมีเวลา) ก็รู้สึกว่าดีนะครับ ท่านไม่ได้กล่าวร้ายไปในทางใดทางหนึ่ง แล้วคุณ ขันธ์ว่า ท่านพระอาจารย์ปราโมทย์ กล่าวสิ่งใดผิดไปจากธรรมะของสายหลวงปู่มั่นหรือครับ ลองช่วยเคลียร์แบบคร่าวๆให้ผมเข้าใจความคิดท่านขันธ์หน่อยเถอะ เพื่อผมจะได้ใช้ไว้ "พิจารณา" ต่อไป

 

คุณ phanudet ครับ พูดธรรม 84000 พระธรรมขันธ์ ไม่มีเสียหรอกครับ
อะไรที่เป็นธรรม มันไม่มีเสียหรอกครับ
และ ผมก็ไม่ได้เคืองอะไรคุณเลย ผมเพียงแต่พูดให้เหตุผล และคุณก็มีสิทธิจะพูด แต่ก็มีสิทธิจะฟังด้วย
มันอยู่ที่ เราเลือกจะฟังบ้างไหมมันก็เท่านั้น

 

ลองดูไปเรื่อยๆ แล้วกันครับ

 

ขอถามหน่อยนะครับว่า 84,000 พระธรรมขันธ์ มีครบ ตามนั้นมั๊ยครับ

 

คุณจะถามว่าอะไรครับ ถ้า 84000 ครอบคลุมไหม ตอบว่า ครอบคลุมหมดแล้ว อยู่ในพระไตรปิฎก
แต่ถ้า จะถามว่า เรามีครบไหม ตอบว่า ก็ทำจิตให้เป็นธรรม และ ธรรมนี้จะแตกออกเป็น 84000 พระธรรมขันธ์ ครบ

 

อยากทราบว่า 84000 พระธรรมขันธ์ อยู่เฉพาะ พระสูตรเหรอครับถ้าอย่างนั้น หรือ พระอภิธรรม ไม่เกี่ยวไม่รวมด้วย

 

ไม่มีใครว่า พระอภิธรรมไม่เกี่ยวไม่รวมครับ และไม่มีใครพูดว่ามีอยู่เฉพาะ พระสูตร

 

อ่าน ธรรมประทีป วันละนิด จิตแจ่มใส<!-- google_ad_section_end --> ..ลองอ่านดูครับ

 

ท่านเอกวีร์<!-- google_ad_section_end --> เข้าใจขอบเขตของอาสวักขยญาณถ่องแท้พอรึยัง

ท่านผู้คงแก่เรียนทั้งหลาย ปริญัติธรรม วางลงก่อน

ตอบ จากการปฏิบัติเข้าถึง ปฏิเวธ ท่านผู้คงแก่เรียนทั้งหลาย

ปริญัติธรรม วางลงก่อน ทำของจริงให้มีขึ้นก่อนขอรับ

แล้วจะกื้อกูลกันและกัน ไม่เป็นไปในทาง ต่างคนต่างก็รู้

แม้รู้จนหมดโลก ก็ไม่ได้หมายความว่าจิตจะพ้นจากโลก

 

ท่านศรีฯ จริงๆ ผมอยากให้เอาการที่ปฏิบัติมาคุยกันล้วนๆ จะว่าเรื่อง ฌาน หรือจะว่าเรื่องสมาธิก่อน เป็นเรื่องๆไปก็ได้ ...
แต่เห็น ชอบยกพระสูตร คัมภีร์มาอ้างอิง ... ผมถึงได้อยากถามเพื่อแน่ชัดว่า ตกลง คัมภีร์ อันไหนที่สามารถอ้างอิงได้ เพื่อเปรียบเทียบได้...จะได้มีความเข้าใจตรงกันครับ

 

อ่าน ธรรมประทีป วันละนิด จิตแจ่มใส<!-- google_ad_section_end --> ..ลองไปอ่านดูหรือยังครับ

 

เอาหละเพิ่งจะไปอ่านมา ในวรรคสุดท้ายกล่าวทำนองว่า พระอภิธรรมมาในภายหลัง

เรื่อง พระอภิธรรม นี้ผมขอให้พิจารณาดังนี้

พระอภิธรรม เป็นส่วนที่ต้องรักษาไว้เช่นกันในแง่ของอรรถโดยลึกซึ้งของพระศาสนา
แต่ อย่างไรก็ดี ให้ยึดให้ฟังในส่วนของ พระสุตตันตปิฎก และ พระวินัยปิฎกเป็นหลัก

แต่ในส่วน อภิธรรม ผมอ่านมายังไม่มีจุดไหนผิดเพี้ยนนะครับ แต่เผอิญว่า สิ่งเหล่านั้นเป็นการอธิบายโดย พระอาจารย์ภายหลัง โดยเห็นชัด ดังนั้นในแง่ของ อมตะวาจาที่ครอบไปทั้งหมด ดังพระวินัยและ พระสุตตันตะปิฎก ก็เห็นว่า อาจจะไม่มีความศักดิ์สิทธิ์และความอัศจรรย์เท่ากัน อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัว

สิ่งที่สำคัญ คือ ให้เอาพระสุตตันตปิฎกและ พระวินัยเป็นหลักในการปฏิบัติ และ เอาพระอภิธรรมเป็น ข้อศึกษาในความลึกซึ้ง ดังเช่น คนที่บวกเลขเป็น คูณเลขเป็น ก็สามารถขายของได้ แต่สำหรับ จะไปเรียนแคลคูลัสหรือ เลขยกกำลังเพิ่มเติม มันก็เรื่องความชอบส่วนตน เพราะ การบวก ลบ คูณหาร มันก็ครอบได้หมดแล้ว

 

ผมว่าคุณมีปัญญาพอที่จะคิดและตัดสินด้วยตัวของคุณว่าสิ่งใดจริงสิ่งใดสมมุติ คิดพิจารณาดีๆ

 

ถ้าอย่างนั้นทุกคนต้องนับเส้นโลมาในกายของท่านทุกคนว่ามีทั้งหมดกี่เส้นกระนั้นหรือจึงจะเข้าใจพระธรรมคำสอน อะไรทำให้ท่านคิดว่าท่านต้องรู้หมดทั้ง ๘๔๐๐๐ พระธรรมขันธ์ก็คงตอบว่าเป็นไปไม่ได้ ท่านทั้งหลายจงพิจารณาธรรมในตัวในตนของท่าน ธรรมทั้งหลายมีความเชื่อมโยงเกี่ยวข้องกันอยู่เนืองๆ เมื่อเข้าใจสิ่งหนึ่งไม่ช้าย่อมเข้าใจอีกสิ่งหนึ่งด้วยเช่นกัน

 

ใช่ ถ้าปฏิบัติจนเข้าใจแล้วไม่มีเถียงกันหรอก เพราะ

1. เห็นตรงกันหมด เพราะเห็นปรมัตถ์เหมือนกัน อย่างเดียวกัน สมมุติบัญญัติต่างกันบ้างเขาไม่ถือ เอาเนื้อในเป็นหลัก

2. วิธีการไม่สน ไม่ถือเอาเป็นประมาณมากนัก พอเห็นปรมัตถสภาวะจริง ๆ เข้าถึงตัวธรรมจริง ๆ แล้ว เขารู้ว่า นั่นมันแค่เครื่องมือ ใช้แล้วต้องวาง ไม่มีรูปแบบตายตัว เอาเป็นว่า ถ้าทำอย่างท่านว่าแล้ว เข้าถึงปรมัตถ์สัจจะตรงนี้ได้ ถือเป็นใ้ช้ได้หมด แล้วรู้ด้วยว่า ที่เขาทำนั้น จะทำให้เข้าถึงได้หรือไม่ ไม่สงสัย

3. คนเราบารมีไม่เท่ากัน การเริ่มต้นจึงแตกต่างกัน การสอนการแนะนำก็ต่างกันไป ไ่ม่งั้นคงไม่มีถึง 84,000 พระธรรมขันธ์หรอก ว่ามั้ย อันนี้ต้องรู้จักทำความเข้าใจ ยอมรับ บางคนทรงสอนอย่างละเอียดยิบ บางคนทรงสอนนิดเดียว ถามว่า สอนนิดเดียวนั้นผิดมั้ย นั่นแหละ คิดเอาก็แล้วกัน คนไม่ถึงจริงก็จะตำหนิว่า สอนแบบนี้ใครจะเข้าใจ

4.ทุกอย่างจริงหมด เขาผิดจริง แต่ถ้าเป็นเหตุให้ต้องเกิดการทะเลาะ ขัดแย้ง แบ่งฝักแบ่งฝ่าย ดูแล้วไม่มีผลดีอะไร ผลที่สุดจะเป็นเหตุให้กุศลเสื่อม มองดูแล้ว ควรประคองรักษากุศลนั้นไว้ เขาก็วาง ปล่อยให้เป็นเรื่องของกรรมไป..วาง ปลง

อย่าไปหลงตนเองอยู่เลย เปิดใจซะ เปิดใจคือ เปิดใจตัวเองออกมาดู ค้นลงไปที่ใจตนเองซะ ว่ามีกุศล หรืออกุศลอยู่ในใจ ทำให้ได้อย่างที่พูดสิ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง

สาธุ ขออนุโมทนากับความตั้งใจดีนั้นด้วยครับ

 

มันก็...เป็นไปแล้ว...

เท่าที่อ่าน ๆ มาประเด็นมันก็มีเรื่องสมถะกรรมฐานและวิปัสนากรรมฐาน มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอย่างดุเด็ดเผ็ดมันไปก็แค่นั้น ว่ามันควรแยกกันโดยสิ้นเชิงหรือไม่ มันต่างกัน หรือมันคือสิ่งเดียวกัน หรือมันต่างกันแต่เกื้อกูลกัน เอาเป็นว่าอ่านเอาข้อสรุปได้ช่วงหน้าที่ 10-13 ประมาณนั้น ส่วนเรื่องที่ถามก็มีคนตอบมา และเราก็ขอตอบด้วย ว่า... อย่าไปสงสัยเรื่องอิทธิฤทธิ์ ปาฏิหารย์เลย มันจะมีหรือไม่มี มันก็ไม่ใช่สาระของการปฏิบัติเพื่อการดับทุกข์ ถ้ามีจริงแล้วเราจะอยากได้ฤทธิ์แบบนั้นหรืออย่างไร จะสรุปว่าไม่มีแต่ทำไมมีคนมาเขียนในบอร์ดนี้ ปล่อยลำแสงอะไรอย่างไรกัน ถ้าเป็นแสงออร่านั้น เห็นจะมีกันทุกคนและก็มีกล้องจับลำแสงนั้นได้ ถ้าปล่อยลำแสงแบบในสตาร์วอร์ก็ยังไม่เคยเห็นนะ 5555;aa44

 

อ้าวเพิ่งรู้ เราก็ปล่อยลำแสงไปเหมือนกัน

55555
ของเราปล่อยลำแสงแบบกลาง ๆนะ ไม่บวกไม่ลบ ph 6-7 ไม่เป็นกรด ไม่เป็นด่าง ไม่กัดกร่อนใจ อาจจะมีน้ำท่วมเล็กน้อย เพราะฝนตกหนักไปหน่อย
- - ------------------------------------------------------------------
"มนุษย์อาบน้ำ ชำระกายวันละสองครั้ง
เพื่อกำจัดเหงื่อไคลสิ่งโสโครกที่เกาะร่างกาย แต่ไม่เคยคิดจะชำระจิตให้สะอาดแม้เพียงนาที
ด้วยเหตุนี้ ทำให้จิตใจของมนุษย์ ยุคปัจจุบันเศร้าหมองเคร่งเครียดและดุดัน ก่อให้เกิดปัญหาความพิการในสังคมความแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกัน จนกระทั่งเกิดความขัดแย้ง
และกลายเป็นสงครามมนุษย์ฆ่ามนุษย์ด้วยกัน"
คัดลอกจากหนังสือ เรียน ธรรมะบูชาพระสุปฏิปันโน เล่มของ สมเด็จพระพุฒาจารย์ โตพรหมรังสี Posted by tidabell in palungjit.org

 

ไม่เห็นด้วย...บางส่วน อย่างมีเหตุผลนะ

ไม่เห็นด้วย... ตามวรรคนี้ที่ท่านกล่าว ที่อ่าน ๆ มาก็ยังไม่เห็นมีถ้อยคำอันใดเขียนตรง ๆ ว่า ฉันไม่พอใจเธอแล้วนะ ฉันเกลียดแก ฉันไม่ใช่พวกแก...ฯลฯ ก็เห็นมีบ้างก็แขวะกันไปมาจากเล็ก ๆ เป็นใหญ่ ๆ ก็พอ ๆ กัน หรือ สุดแล้วแต่มันจะกระทบให้เกิดอารมณ์ฝ่ายใดกันหนักหน่วงกว่า อันนี้ดูแล้วก็ให้เห็นว่าอารมณ์อัันเกิดจากการอ่าน ตีความ มันเข้าไปกระทบใจได้ดีเหลือเกิน เกิดเป็นอารมณ์อื่น ๆ ตามมา ก็เห็นเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่ยังตัดโทสะไม่ขาด ตามไม่ทันว่าอารมณ์ที่เกิดมันเป็นเพราะใจมันไหวไปนั่นเอง ก็ไหวกันสนั่นทั้ง 2 ฝ่าย เห็นว่าจบเรื่องกันไปตั้งแ่่ต่หน้าที่ 13 ไหง มีภูเขาไฟระเบิดอยู่หน้านี้อีก...เฮ้อ ปัญหามันเกิดที่ใจเรา ก็ต้องระงับที่ใจเรา ดับที่ใจเรา มันจึงจะดับไม่ใช่รึท่าน ท่านแสดงความเห็นไปแล้ว คนที่อ่านเค้าก็เข้ามาพิจารณากันเองแหล่ะท่าน ปล่อยวางเสียเถอะ
------------------------------------------------------------
"มนุษย์อาบน้ำ ชำระกายวันละสองครั้ง
เพื่อกำจัดเหงื่อไคลสิ่งโสโครกที่เกาะร่างกาย แต่ไม่เคยคิดจะชำระจิตให้สะอาดแม้เพียงนาที ด้วยเหตุนี้ ทำให้จิตใจของมนุษย์ ยุคปัจจุบันเศร้าหมองเคร่งเครียดและดุดัน ก่อให้เกิดปัญหาความพิการในสังคมความแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกัน จนกระทั่งเกิดความขัดแย้ง จากหนังสือ เรียน ธรรมะบูชาพระสุปฏิปันโน เล่มของ สมเด็จพระพุฒาจารย์ โตพรหมรังสี

 

แนวทางในการดำเนินมรรคแรก ๆ ของผม

จะศึกษาประวัติพระอริยะเจ้า กับ อริยะบุคคลในยุคปัจจุบัน
มากกว่าคัมภีร์ที่พระสังคีติกาจารย์ แสดงเอาไว้