แล้วเรา คือ อะไร?...../ใคร....?

เดี๋ยวนี้พี่ไปรษณี มาส่ง แถวนี้ด้วย

 

เอาสัจจะมาส่งให้ทำ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เห็นท่านหนุมานโพสต์แล้วรู้สึกมีความสุขมั่งแม้จะไม่ใช่สุขจริง เรียกว่าสบายใจดีกว่า ขอระบายนิดนึง ผมนี่ดูมานานและ มีหลายคน ขี้สงสัยอวดภูมิกันจังมีสักกี่คนปฏิบัติไปถึงภูมิที่ตัวเองอวด ผมยอมรับตรง ๆ ตรงไหนถึงจะบอกอธิบายได้(ปฏิบัติ) ตรงไหนไม่ถึง(ปริยัติ)จะเอาครูอาจารย์เป็นเข็มทิศ ยกคำสอนท่านมาเพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้เน้นปฏิบัติ แต่มันักปริยัติบางคน อวดเก่งดีจัง มันทำให้ผมเกิดปฏิฆะ บางครั้งแต่ก็ไม่นานเพราะผมก็ฝึกใจของผมมามั่ง เหมือนกัน ทำไมไม่ลองเอาไปทดสอบพิสูจน์ดูว่าที่ยกมาเนี่ยมันจริงเท็จอย่างไร ตั้งหน้าตั้งตาค้านกันจัง บางท่านโพสต์ไว้เข้าท่ามีเหตุผล ตรงตามพุทธดำรัส ก็ยังมีคนรั้นจะเอาชนะให้ได้ บางทีก็เหนื่อยใจ แต่ที่สุดแล้วผมยอมรับกฏแห่งธรรมดา คนเรากำลังใจไม่เท่ากัน ไม่ได้ทำกรรมร่วมกันมา หรือศึกษาตามกันมาหลาย ๆ ชาติ ย่อมพูดกันไม่รู้เรื่อง ทั้ง ๆที่ผมปฏิบัติมานี่ไม่ได้มีปริยัติอะไรมากมายกะเขา เน้นปฏิบัติล้วน ๆ ปริยัตินี่สงสัยพอเป็นหัวข้อ ค้นคว้าด้วยจิตตนเองซะมากกว่าโดยมีคำสอนครูอาจารย์เป็นแม่แบบ ว่าเราทำถูกทางไหม ผลเป็นตามนั้นไหม ครูอาจารย์สอนผมแค่หนเดียวถ้ายังไม่ถึงไม่เข้าไปถามใหม่ ท่านให้รักษาศีล ผมก็เอามาปฏิบัติ จนกล้าพูดว่าศีลรักษาผมแล้ว ไม่ต้องระวังแล้ว ไม่สงสัยในศีลตนแล้ว ถึงเข้าไปขอคำแนะนำเพิ่มเติม ผมไม่เห็นต้องสงสัยอะไรให้มันยุ่งมากมายเลย สงสัยกันจังไม่เห็นเอาไปลองปฏิบัติให้มันเกิดผลเลย พวกนี้นะ ประทานโทษ พระท่านว่า โมฆะบุรุษ จะว่าผมเลวก็ได้ที่ว่าคนอื่น แต่รำคาญจังคนพวกนี้ ผมรู้ด้วยซ้ำว่าบางท่านเป็นนักบวชห่มผ้าเหลืองเข้ามาโพสต์รู้ได้ยังไง อย่าถามเลย รู้ก็แล้วกัน อวดรู้เกินพระพุทธเจ้านัก พระดี ๆ มีให้ดูเป็นตัวอย่างไม่เอาเป็นแม่แบบ สงสัยอะไรไม่ไปขอความรู้ ท่าน หลวงปู่บัว หลวงพ่อจรัญ หลวงพี่เล็ก เป็นต้น ท่านเหล่านี้สอนได้ตรงตามพระพุทธเจ้าทุกประการ ผมเอามาโพสต์บางอย่างก็เป็นความรู้จากท่านเล็ก ๆ น้อย มันก็ยังมีพวกอวดดี ค้านกันอยู่ได้ ที่ไม่ชอบใจอย่างยิ่งเพราะผมรักพระพุทธเจ้า พระอริยสงฆ์เป็นเหมือนพ่อ ผู้มีคุณมาก คนพวกนี้ไม่รู้จริงแต่ยังคัดค้านคำสอนของท่าน อีกเก่งนักหรือไง กิเลสท่วมหัวยังไม่รู้ตัว ผมบอกเสมอว่าผมยังเลว ไม่รู้จริง จึงมักจะยก สิ่งที่ท่านทั้งหลายสอน มาเผยแผ่ไม่เคยเห็นผมสงสัยหรือแสดงโพสต์คัดค้านใครไหม ไม่เห็นด้วยผมก็ยก คำสอนเหล่านี้มาแย้ง
ระบายแค่นี้แหละ ผมหวังใจอย่างยิ่งเมื่ออ่านแล้วกรุณานำไปคิด ดูความเลวในจิตตนเสียมั่ง อย่างกระจก 6 ด้านที่หลวงพ่อโตสอนน่ะ อายตนะทั้ง 6 เรา มันเลวยังไง จิตเรามันเลวยังไง ล้างมันซะ ไม่ใช่ มองอะไรไม่เห็น จบเปรียญ 9 เป็น เจ้าคุณ มันยังไม่พ้นนรกนะ สมาบัติ 8 อภิญญา 5 มีฤทธิ์ วิเศษ ดูเทวทัตเป็นตัวอย่าง ยอมรับว่าปฏิฆะขึ้นจริง ๆ พวกต่อต้านพระศาสนาโดยไม่รู้ตัว สงสัยผมจะโดนใบเหลือมั้ยเนี่ย (ช่างมันโลกธรรม 8 ) มีประจำอยู่และ

 

เห็นท่านหนุมานโพสต์แล้วรู้สึกมีความสุขมั่งแม้จะไม่ใช่สุขจริง เรียกว่าสบายใจดีกว่า ขอระบายนิดนึง ผมนี่ดูมานานและ มีหลายคน ขี้สงสัยอวดภูมิกันจังมีสักกี่คนปฏิบัติไปถึงภูมิที่ตัวเองอวด ผมยอมรับตรง ๆ ตรงไหนถึงจะบอกอธิบายได้(ปฏิบัติ) ตรงไหนไม่ถึง(ปริยัติ)จะเอาครูอาจารย์เป็นเข็มทิศ ยกคำสอนท่านมาเพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้เน้นปฏิบัติ แต่มันักปริยัติบางคน อวดเก่งดีจัง มันทำให้ผมเกิดปฏิฆะ บางครั้งแต่ก็ไม่นานเพราะผมก็ฝึกใจของผมมามั่ง เหมือนกัน ทำไมไม่ลองเอาไปทดสอบพิสูจน์ดูว่าที่ยกมาเนี่ยมันจริงเท็จอย่างไร ตั้งหน้าตั้งตาค้านกันจัง บางท่านโพสต์ไว้เข้าท่ามีเหตุผล ตรงตามพุทธดำรัส ก็ยังมีคนรั้นจะเอาชนะให้ได้ บางทีก็เหนื่อยใจ แต่ที่สุดแล้วผมยอมรับกฏแห่งธรรมดา คนเรากำลังใจไม่เท่ากัน ไม่ได้ทำกรรมร่วมกันมา หรือศึกษาตามกันมาหลาย ๆ ชาติ ย่อมพูดกันไม่รู้เรื่อง ทั้ง ๆที่ผมปฏิบัติมานี่ไม่ได้มีปริยัติอะไรมากมายกะเขา เน้นปฏิบัติล้วน ๆ ปริยัตินี่สงสัยพอเป็นหัวข้อ ค้นคว้าด้วยจิตตนเองซะมากกว่าโดยมีคำสอนครูอาจารย์เป็นแม่แบบ ว่าเราทำถูกทางไหม ผลเป็นตามนั้นไหม ครูอาจารย์สอนผมแค่หนเดียวถ้ายังไม่ถึงไม่เข้าไปถามใหม่ ท่านให้รักษาศีล ผมก็เอามาปฏิบัติ จนกล้าพูดว่าศีลรักษาผมแล้ว ไม่ต้องระวังแล้ว ไม่สงสัยในศีลตนแล้ว ถึงเข้าไปขอคำแนะนำเพิ่มเติม ผมไม่เห็นต้องสงสัยอะไรให้มันยุ่งมากมายเลย สงสัยกันจังไม่เห็นเอาไปลองปฏิบัติให้มันเกิดผลเลย พวกนี้นะ ประทานโทษ พระท่านว่า โมฆะบุรุษ จะว่าผมเลวก็ได้ที่ว่าคนอื่น แต่รำคาญจังคนพวกนี้ ผมรู้ด้วยซ้ำว่าบางท่านเป็นนักบวชห่มผ้าเหลืองเข้ามาโพสต์รู้ได้ยังไง อย่าถามเลย รู้ก็แล้วกัน อวดรู้เกินพระพุทธเจ้านัก พระดี ๆ มีให้ดูเป็นตัวอย่างไม่เอาเป็นแม่แบบ สงสัยอะไรไม่ไปขอความรู้ ท่าน หลวงปู่บัว หลวงพ่อจรัญ หลวงพี่เล็ก เป็นต้น ท่านเหล่านี้สอนได้ตรงตามพระพุทธเจ้าทุกประการ ผมเอามาโพสต์บางอย่างก็เป็นความรู้จากท่านเล็ก ๆ น้อย มันก็ยังมีพวกอวดดี ค้านกันอยู่ได้ ที่ไม่ชอบใจอย่างยิ่งเพราะผมรักพระพุทธเจ้า พระอริยสงฆ์เป็นเหมือนพ่อ ผู้มีคุณมาก คนพวกนี้ไม่รู้จริงแต่ยังคัดค้านคำสอนของท่าน อีกเก่งนักหรือไง กิเลสท่วมหัวยังไม่รู้ตัว ผมบอกเสมอว่าผมยังเลว ไม่รู้จริง จึงมักจะยก สิ่งที่ท่านทั้งหลายสอน มาเผยแผ่ไม่เคยเห็นผมสงสัยหรือแสดงโพสต์คัดค้านใครไหม ไม่เห็นด้วยผมก็ยก คำสอนเหล่านี้มาแย้ง
ระบายแค่นี้แหละ ผมหวังใจอย่างยิ่งเมื่ออ่านแล้วกรุณานำไปคิด ดูความเลวในจิตตนเสียมั่ง อย่างกระจก 6 ด้านที่หลวงพ่อโตสอนน่ะ อายตนะทั้ง 6 เรา มันเลวยังไง จิตเรามันเลวยังไง ล้างมันซะ ไม่ใช่ มองอะไรไม่เห็น จบเปรียญ 9 เป็น เจ้าคุณ มันยังไม่พ้นนรกนะ สมาบัติ 8 อภิญญา 5 มีฤทธิ์ วิเศษ ดูเทวทัตเป็นตัวอย่าง ยอมรับว่าปฏิฆะขึ้นจริง ๆ พวกต่อต้านพระศาสนาโดยไม่รู้ตัว สงสัยผมจะโดนใบเหลืองมั้ยเนี่ย (ช่างมันโลกธรรม 8 ) มีประจำอยู่และ

 

หูยๆๆ อัดอั้น มาจากไหนนี่ เอ้าโล่งไหมๆ

 

ทุกคนในนี้ ยังมีนิสัยสันดานอยู่...แต่ละคนย่อมรู้ตัวเอง
อรหันต์ ท่านไม่เข้ามาในเวปแน่นอน....เพราะ เป็นผู้ทำได้ใกล้เอื้อม
ทุกคนจะหลุดพ้นทุกข์ได้จริง....อยู่ที่ว่า ใครจะตัดนิสัยสันดานตนเอง ได้จริง
ถ้าไม่เอาสัจจะมาตัดลดนิสัย ทุกวัน...แล้วจะเอาอะไรมาตัดได้อีก
ขอให้ท่านมีปัญญา พิจารณาเหตุผล

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

หึหึ.......ไม่ถึงอนาคามี มันมีปฏิฆะทุกคนแหละท่าน แล้วแต่ว่าใครสะกดกลั้นได้มากแค่ไหน เรื่องอื่นผมรับได้ แต่เรื่องศาสนานี่ พระรัตนตรัยเหมือนพ่อแม่ผม ผมมีความเป็นคนขึ้นมาได้ มีความสุขในโภคทรัพย์ สุขใจ บ้างตามกำลังที่มี ผมไม่ยอมให้พวกเลวคัดค้านคำสอนพระพุทธเจ้าเป็นอันขาด พวกนี้แหละทำให้เสื่อม ต่อไปผมคงไม่เข้ามาบ่อยๆ แล้วล่ะ ไปอยู่ห้องหลวงพ่อฤาษีลิงดำ กะ หลวงพี่เล็กดีกว่า คุยกันรู้เรื่องสุขใจกว่าเยอะพวกนั้นส่วนใหญ่เน้นสงสันในเรื่องปฏิบัติ ไม่ใช่สงสัยแบบไม่มีสาระ เมาตำรา
ขอบคุณท่านที่คุยกะผม..

 

*** นิสัยขโมย ****

เด็กน้อย ยังไม่มีประสบการณ์ชีวิต
ไปเห็นของเล่นของคนอื่น ก็ไปหยิบของของเขามา
พ่อแม่เห็นเข้า ก็สอนลูกว่า ไปเอาของคนอื่นที่เขาไม่ได้ให้ มันไม่ดี คนอื่นเขาเรียกว่าขโมย
เด็กก็เริ่มเรียนรู้ ว่ามันไม่ดี
พ่อแม่สอนลูกว่า ... ต่อไปนี้ ลูกห้ามไปเอาของๆคนอื่นที่เขาไม่ได้ให้เราอีกนะ
ลูกเชื่อพ่อแม่ว่ามันไม่ดี ลูกก็รับปากพ่อแม่ ว่าจะไม่ทำอีก

เมื่อลูกทำได้จริง ...
ลูกก็หลุดพ้นจากนิสัยขโมย
หลุดพ้นจากการกระทำ ที่จะเกิดขึ้นจากนิสัยขี้ขโมย ไปตลอดชีวิต

เด็กคนนี้ เขามีสัจจะ
สัจจะที่นำให้เขาหลุดพ้นทุกข์ในเรื่องนิสัยสันดานขโมย

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

มานีพาไปเที่ยวบ่อยจัง

 

อยู่ที่โน่นสบายใจ อยู่ที่นี่ไม่สบายใจ
อยู่ที่นู้นชอบใจ พอใจ สงบ รู้สึกปิติสุขเนืองๆ อยู่ที่นี้ไม่ชอบใจ มีแต่รำคาญใจ
การมีหลายๆที่หลายๆแบบ ก็ดีนะ เอาใจเรียนรู้ความจริงของใจ
ว่าเป็นเพราะใจ หรือเป็นเพราะที่ หรือเป็นเพราะคนอื่น หรือเป็นเพราะตนเอง
ทุกข์มันอยู่ที่ไหน นะ..เธอ..

 

น่าจะ .. ที่นั่น เป็น ที่พึ่งแห่ง ตน ยังไม่ใช่ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
หากเห็น ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน มีตนเป็นที่พึ่ง คงจะตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ อ่า มั๊ง ?

 

ที่นี่ก็เหมือนกระจกแหละ กระจกส่องใจ ต้องหัดเรียนรู้เอานะ
ก็ทนๆกันเอา ทีหลังจะได้ไม่ลงมาเกิดอีก หุ หุ หุ

 

เปรียบเสมือนพ่วงแพ เพื่ออาศัยข้ามน้ำ เมื่อข้ามพ้นน้ำขึ้นฝั่งได้แล้ว ทิ้งพ่วงแพนั้นไปเถอะ จะแบกไปไว้บนหิ้งเพื่อกราบไหว้ บูชา สำนึกในคุณที่พาเราข้ามน้ำมาได้....
ในทางธรรม เรียกวิธีนี้ว่า แบก , ยึดมั่น ......

เรามาอาศัย พ่วงแพ เพื่อข้ามห้วง สังสาร .....ระหว่างที่ข้าม ก็ต้องดูแลรักษาให้ดี ให้อยู่ในสภาพที่พร้อมใช้งานได้ ....เมื่อใดที่ข้ามได้แล้ว คงต้องทิ้งพ่วงแพ เดินทางไปต่อมิต้องอาลัย ปล่อยให้เป็นสมบัติโลก ไม่ยึด แบก ไว้ ด้วยสำคัญมั่นหมาย .

 

ยังไม่ถึงฝั่งก็อย่าเพิ่งสละเรือ แล้วกันค่ะ
อย่าไปคิด ดูพระอาจาย์ดัง ๆ ท่านไม่กำหนดวันไปเพราะอะไร
เคยอ่านเหมือนกัน ท่านบอกว่า อยู่เพราะมีเขา(จิต)อื่น ๆ ที่ต้อง อนุเคราห์ช่วยหลือ
ให้ว่ายน้ำเป็นบ้าง พายเรือเป็นบ้าง
เพียงแต่พวกเรา (เรา) คงจะอ่านแต่วิธีว่ายน้ำ ยังไม่ลงมือหัดว่ายน้ำจริง ๆ
ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าน้ำ มันเย็นอุ่นร้อน

หากเรา(จิต) ยังมีเรา (ขันธฺ์) ความทุกข์ก็ไม่มีวันพ้นโลกได้ เนอะ


ไม่มีอะไรค่ะว่าง แบบไม่วาง เลยมาพิมพ์ไปเรื่อยเปื่อย

 

อนุโมทนาค่ะ น้องนานา

จิตมีดวงเดียว (เอกจรํ = ดวงเดียวเที่ยวไป)
จิตเป็นธาตุรู้ รู้ผิด รู้ถูก

ปุถุชน ไม่ได้ปฏิบัติอริยมรรค ๘ ตามเสด็จ
จิตมีอวิชชาครอบงำ จึงรู้ผิดจากความเป็นจริง
คือ ไม่รู้จักอริยสัจ ๔ ตามความเป็นจริง
หลงยึดถือขันธ์ ๕ ว่าเป็นเรา เป็นของเรา เป็นตนของเรา

พระอริิยสาวก ปฏิบัติอริยมรรค ๘ ตามเสด็จ
จิตหลุดพ้นจากการครอบงำของอวิชชา รู้ถูกตามความเป็นจริง
คือ รู้จักอริยสัจ ๔ ตามความเป็นจริง
จิตปล่อยวางการยึดขันธ์ ๕ เป็นเรา เป็นของเรา เป็นตนของเรา

เพราะจิตรู้อยู่ เห็นอยู่ ว่า
ขันธ์ ๕ ไม่ใช่เรา เราไม่ใช่ขันธ์ ๕ ขันธ์ ๕ ไม่ใช่ตนของเรา

(smile)

 

จิตมีดวงเดียว กรรมถูกบันทึกลงที่จิตดวงเดิมดวงเดียวนั่นแล
ร่างกายคือภพ ที่อาศัยชั่วคราวของจิต ในการรับรู้อารมณ์

จิตปุถุชน รู้แล้วรับอารมณ์ (ยึดขันธ์ ๕ เป็นเรา)
จิตพระอริยสาวก รู้แต่ไม่รับอารมณ์ (ปล่อยวางการยึดขันธ์ ๕ ว่าเป็นเรา)

(smile)

 

อ่ะน่าคิด น่าคิด หากไม่มีกายจิตจะรับรู้อารมณ์ ได้ไหมน๊า??

 

อนุโมทนาค่ะ พี่หนูเล็กที่ช่วยชี้แนะ
นานาขออนุญาติถามอีกอย่างหนึ่งนะคะ

สมมุติเรา(จิต) สมาธิดีมาก ๆ มีสติประคองตลอดจะทำอะไรเรารู้ทุกอย่างนะคะ
แต่มีแรงกรรมเก่าบันดาล ทำให้เกิดเหตุการไม่คาดฝันกับ คือ จิตออกจากร่างกระทันหัน
ช่วงนั้นเราคุมสติไม่อยู่ เพราะอุปทานฉุกเฉินเรา(จิต) กระเจิง อย่างงี้เราจะไปภพไหนก่อนคะ หากตอนนั้นเราหลงตาย ไม่ได้ประคองสติไว้ ขอบคุณค่ะ

 

อนุโมทนาค่ะ น้องนานา

จิตจับอารมณ์ใดเป็นอารมณ์สุดท้ายก่อนตาย
จะเป็นปฏิสนธิวิญญาณพาไปเกิดตามภพภูมินั้นๆค่ะ

ที่พวกพี่ทำกันทุกวันนี้ และที่รณรงค์เน้นให้ปฏิบัติสัมมาสมาธิกัน
ก็เพื่อเอาไว้ใช้ตอนจะตายนั่นเองค่ะ

จิตตั้งมั่นเป็นสมาธิ เป็นคุรุกรรมฝ่ายกุศล
ย่อมส่งผลให้ไปเกิดในสุคติภูมิค่ะ

(smile)

 

ทุกกาย ต้องมีจิตรู้อยู่
กายเนื้อ กายทิพย์ รู้และรับ(ยึด)อารมณ์
ปฏิบัติจนถึงกายธรรม(จิตบริสุทธิ์)เมื่อไหร่ รู้แต่ไม่รับ(ไม่ยึด)อารมณ์

(smile)