ดูจิตที่รู้ผิดจากความเป็นจริง ย่อมเห็นจิตเป็นกองทุกข์

สรุปว่า...
จิตที่มีอารมณ์เสวยอยู่ คือ สุข ทุกข์ และ ไม่สุขไม่ทุกข์
เป็นปัจจัยให้สติไม่บริสุทธฺิ์

ทำไมอะ? จิตก็อย่างนึง สติก็อย่างนึง
จิตที่เสวยอารมณื กับ สติบริสุทธิ์
มันมีความเชื่อมโยงกันตรงไหนอะ
ไม่เห็นมีเลย

 

บุญพิชิต...ก่อนอื่นขอบอกกล่าวท่านเค็ง ท่านเห็นมั้ยละว่า ท่านธรรมภูตเป็นอย่างที่ผมว่า
มั้ย นี้เป็นกระทู้ใหม่แล้ว ยังอุตสาห์โพสข้อความถ้ารบ ยังไงก็ขออนุญาติ
ท่านเค็ง หวังว่าคงไม่เป็นไรเพราะเป็นกระทู้ใหม่แล้ว อีกทั้งผมคิดว่าเป็น
การถกกันแบบรื่นเริง บรรเทิงธรรมครับ....ท่านครับ คงความจำสั้นน่าดูเลยนะครับ
กระทู้ที่ผ่านมาท่านถามผมเรื่องจิต ผมก็บอกแล้วว่าจะโพสท์กระทู้เรื่องจิต ก็อุตส่าห์เชิญไว้ล่วงหน้า ยังมากล่าวหากันอีกว่าท้ารบซะงั้น

บุญพิชิต.....ท่านธรรมภูติ ผมขอบอกท่านย้ำท่านว่าในขณะที่เราสนทนากันอยู่นี้
ผมยังไม่ได้บรรลุอะไรเลย และสิ่งที่ผมคุยกับท่าน ก็เป็นเพียงแนวทางปฏิบัติ
ของผม การที่ท่านบอกพระอรหันต์มีสติต่อเนื่องไม่ขาดสาย ผมไม่รู้ว่ามันผิด
ถูกอย่างไรนะ ปัญหามันอยู่ที่ว่า ท่านรู้ได้อย่างไรครับ หรือท่าน
เป็นอรหันต์แล้ว ทำงี้ไม่ดีนะมันเข้าข่ายหลอกลวงชาวบ้าน
.....ในทางปฏิบัติของผม มีสติต่อเนื่องไม่ขาดสายขออธิบายง่ายๆให้ฟังนะ
สติต่อเนื่องคือการที่ สติเกิดดับต่อเนื่องโดยไม่มีอารมณ์อื่นมาขั้นไงครับ

เรื่องพระอรหันต์ท่านมีสัมมาสติแบบต่อเนื่องนั้น เป็นคอมมอนเซ้นต์นะครับ
ถ้าท่านไม่มีสัมมาสติที่ต่อเนื่อง พวกอกุศลจิตทั้งหลายก็เข้ามาได้สิครับ
เพราะท่านมีสติเป็นชาคโร(ตื่นอยู่เสนอ) อวิชชาจึงครอบงำท่านไม่ได้ยังไงหละครับ

เพียงเรื่องแค่นี้ท่านยังไม่รู้แล้วปฏิบัติธรรมมาได้อย่างไร???
ท่านครับถ้าสติเกิดดับ จะเรียกว่าต่อเนื่องได้อย่างไร เหมือนทำๆหยุดๆ เรียกว่าต่อเนื่องไม่ได้หรอกครับ
สติที่ไหนกันที่เกิดดับ มีแต่ขาดสติหรือเผลอสติเท่านั้น ไม่ได้ดับไปไหนเลยมันยังอยู่ แต่เพราะเผลอสติเท่านั้น....

;aa24

 

จิตที่มีอารมณืเสวยอยู่ แปลว่า มีสติไม่บริสุทธิ์
จิตที่ไม่มีอารมณ์เสวยอยู่ แปลว่า มีสติบริสุทธิ์

มันเป็นเหตุเป็นผลกันยังไงอะ?

 

อวิชชา กัย อกุศลกรรม
มันมาเกี่ยวกันได้ไงอะ

เออ... ถ้าว่าละอวิชชาได้แล้ว
ท่านจะไม่สร้างอกุศลกรรมใหม่เพิ่ม ค่อยเมคเซนซ์

แล้วอกุศลกรรมเก่าๆหละ ใจคอจะไม่ให้มันดลซักน่อยเลยเหรอ
เป็นไปได้มะ ตั้งป้อมไม่ให้อกุศลกรรมดล

ของที่เป็นไปไม่ได้ จะให้เป็นไปได้ เรียกว่า ตัณหามะ
สิ้นทุกข์มะ
หมดอารมณ์มะ

 

ท่านครับ มันเรื่องเดียวกันแท้ๆ
จิตคือธาตุรู้ เพราะมีอวิชชาครอบงำ จึงชอบออกไปรับรู้อารมณ์ภายนอกมาเป็นของๆตน
เมื่อจิตมีอารมณ์อยู่ สติระลึกรู้ ก็รู้อยู่ที่อารมณ์(เวทนาต่าๆ)เหล่านั้น
พอสติมีกำลังสลัดอารมณ์เหล่านั้นออกไปได้ สติระลึกรู้อยู้ที่รู้ โดยไม่มีอารมณ์อยู่เลย
ยังงี้เรียกว่าสติบริสุทธิ์ชั่วขณะไดมั้ยครับ? แล้วสติตั้งลงที่ไหนครับ??? ถ้าไม่ใช่ที่จิต!!!

;aa24

 

ไม่ต้องอะไรมากหรอก

จิต กับ สติ จริงๆ มันก็คนละตัวกัน ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน

คนที่ไม่รู้เรื่องคำว่า อารมณ์ เขาหมายถึงอะไร ใช้อย่างไร กินความแค่ไหน
ก็ งง งวย แล้วก็กล่าวว่า จิตว่างจากอารมณ์มี แล้วอวดศักดาขึ้นว่าที่ว่าง
จากอารมณ์ได้ก็เพราะมีสติ

ปัดโธ่ ก็ตัว "สติ" ที่มันเป็นสภาพธรรมคนละอันกับจิต และ เป็นสิ่งที่ถูกรู้
ว่ามีสติ หรือ ไม่มีสติ นั่นแหละเขาเรียกว่า อารมณ์ ไหนหละ จิตมันว่าง
จากอารมณ์ได้

หากว่างจากอารมณ์ได้ นั่นแหละ ขาดสติ!! อสัญญีสัตตา นิพพานพรหม

แล้วตลกนะ ที่ไปกล่าวว่า สติมันตั้งที่จิต แล้วก็ยังอธิบายว่า จิตคือธาตุรู้
ไม่มีไป ไม่มีมา ไม่มีที่ตั้ง ไม่มีอะไรไปตั้ง แต่ทะลึ่งบอกว่า สติตั้งที่จิต

ลองไปอ่านธรรมะของหลวงปู่ดูลย์ใน Link นี้สิ ท่านอธิบายด้วยหลักวิทยาศาสตร์
อันเป็นภูมิรู้ของปัจเจกพุทธเจ้าอันระดับสาวกไม่สามารถอธิบายได้เหมือน

อ่านดูนะ แล้วอาจจะพอคะเน หรือ เอ๊ะ อะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ว่าที่อาศัย
คำสอนคนอื่นมาดัดแปลงแล้วลงท้ายด้วย ชื่อตน ธรรมภูติ อันแสนทุเลศทุรัง

แล้วอย่าพลาดไปต่อว่าหลวงปู่ดูลย์หละว่า การที่เอาหลักวิทยาศาสตร์ไปบรรยายเรื่อง
จิตอันเป็นเรื่องเหนือธรรมชาตินั้นกระทำไม่ได้ คนที่มีภูมิบรรยายให้เห็นภาพได้หนะมี
จะผิดจะถูกไปพิจารณเอาเองนะ

http://palungjit.org/threads/เหตุให้จิตเกิดดับ-ที่ถอดจากเสียงหลวงปู่ดูลย์.206361/

 

ท่านครับ อวิชชากดดันให้เกิด กิเลส กรรม วิบาก
คนที่ละอวิชชาได้แล้ว ใช่ครับ ไม่สร้างอกุศลใหม่
ส่วนกรรมเก่าที่ท่านพูดถึงมันคนละเรื่องกันครับ
อันนี้ไม่มีใครหนีพ้นหรอกครับ มันไม่ใช่ตัณหาครับ
ไม่ต้องอยากก็ต้องใช้ ใช้โดยไม่ทุกข์ สิ้นทุกข์มั้ยครับ???
หมดอารมณ์มั้ยครับ ถ้าใช้โดยมีอารมณ์เจืออยู่จะหมดกรรมกันได้หรือครับ???

;aa24

 

หมดอวิชชา
ก็สิ้นทุกข์
แต่อารมณ์ก็ไม่ได้หมดไปไหน อย่างน้อยก็ไม่สุขไม่ทุกข์

หมดอวิชชาแปลว่าไม่มีอารมณ์อยู่เลย ใช่เหรอ?

 

ผมก้รู้ไม่มากอะนะ
ที่ตั้งของสติ ชนิดใหญ่(มหา)
มีอยู่ 4ที่
1กาย
2เวทนา
3จิต
4ธรรม

มีสติบริสุทธิ์บริบูรณ์
จะยังแปลว่าไม่มีอารมณ์ ได้เหรอ

 

บุญพิชิต.....สิ่งที่ปุถุชนเรียก จะเรียกอย่างไรก็ได้เพราะเป็นบัญญัติตามความเข้าใจ
ของผู้บัญญัติ ท่านจะบัญญัติว่า สติลาพักร้อนหรือสติประท้วงก็ได้ครับ
เหตุนี้ การที่ท่านว่า ปุถุชนเรียกอย่างโน้นบัญญัติอย่างนี้ เอามาใช้กับสิ่งที่
เป็นจริงในการปฏิบัติไม่ได้ครับ
....ก็ใช่ไงครับอวิชาก็เกิดดับด้วย มันแย่งกันไปมาระหว่างสติกับอวิชา ด้วย
เหตุนี้เราจึงต้องปฏิบัติ โดยการทำให้จิตดวงต่อจากจิตที่เป็นอวิชา เป็นจิตที่
เป็นสติและดวงต่อไปก็เป็นสติให้สืบเนื่องยาวนานที่สุด
ท่านครับจิตที่ไหนเป็นอวิชชา จิตเป็นธาตุรู้ อวิชชามาครอบงำจึงจิตรู้ผิดจากความเป็นจริง
อย่ามั่วสิครับ อวิชชาที่ไหนเกิดๆดับๆ อวิชชาจะดับได้ก็ต่อเมื่อบรรลุเป็นพระอรหันต์เท่านั้น

ถ้าอย่างที่ท่านพูดจิตดวงอวิชชาดับ ก็เป็นพระอรหันต์ไปแล้วสิครับ จะต้องรอให้จิตดวงสติเกิดอีกทำไม ก็เป็นพระอรหันต์แล้ว จิตมีกันแย่งกันเกิดแย่งกันดับเสียด้วย จะต้องไปแย่งกันทำไม ดวงหนึ่งดับไปแล้ว ดวงนึงจึงจะเกิดใช่มั้ย? ถ้าใช่ แสดงว่ารู้อยู่หนิ ถ้ารู้อยู่อะไรหละเกิดดับ ใช่จิตที่ไหน เป็นเพียงอาการของจิตเท่านั้น....

;aa24

 

ไม่จำเป็นต้องเจาะจงให้สติอยู่กับจิต หรือเวทนาก้ได้

ให้อยู่กับกาย(ลมหายใจ)
ให้อยู่กับธรรมวิจายะ ก็ได้

มีสติบริสุทธิ์ แปลว่า จิตไม่เสวยอารมณ์ จริงเหรอ

 

ท่านครับ หมดอวิชชา ก็บรรลุถึงพรพนิพพาน
พระนิพพานนิยามว่า อนารัมมะณัง ใช่ไม่มีอารมณ์มั้ยครับ???

;aa24

 

จิตที่ไม่รับรู้อารมณ์ มีสติบริสุทธิ์ จริงเหรอ?

 

ท่านครับ มีรู้ที่ไหนมีจิตอยู่ที่นั้น มีสติระลึกรู้เพื่อปล่อยวางอารมณ์
ยังจะให้จิตมีอารมณ์อีกหรือครับ
มีสติบริสุทธิ์บริบูรณ์ คือสติสัมโภชฌงค์
ท่านตอบผมมาสิครับว่า สติตั้งลงที่ไหน???
ที่ต้องปฏิบัติสมาธิกรรมฐานภาวนาก็เพื่อให้จิตและสติเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันครับ

;aa24

 

พระนิพพานนิยามว่า อนารัมมะณัง
คุณไปเอานิยามนี้มาจากไหน
โปรด เมตตา ยกตัวอย่างคำภีร์ซักนี๊สสส นึงเถอะ

 

ท่านครับ จิตต้องรู้ เพราะหน้าที่ แต่รับหรือไม่รับอารมณ์นั้น
ขึ้นอยู่กับการฝึกฝนอบรมจิตให้มีกำลังสติครับ

;aa24

 

ปล่อยวางอารมณ์ กลับไม่มีอารมณ์ มันคนละเรื่องกันนะ

 

นี่ก็มั่วซั่ว คำว่า อนา หมายถึง ปราศจาก

ทีนี้เขาไม่ได้บรรยายในส่วนของ จิต

"อนารัมมะณัง" เป็นการบรรยายในสภาพธรรมของ นิพพาน

แล้ว นิพพาน มันไม่ใช่ จิต อย่าสำคัญผิดว่า นิพพาน เป็น จิต
มันคนละสภาพธรรมกัน

นิพพาน เป็นสภาพธรรมที่มีอยู่แล้ว ไม่มีอะไรไปสร้างมันให้เกิด
และการไปรู้นิพพานนั้น ต้องอาศัย จิต

นี่ก็ชี้อยู่แล้วว่า จิต กับ นิพพาน มันคนละสภาพธรรมกัน

พอพี่ภูติไปเหมาเข่ง เห็นจิต(นิพพานพรหม)เป็นนิพพาน ก็เลย
คิดว่า จิตปราศจากอารมณ์(อาสัญญีสัตตา)คือนิพพานเข้า เพราะ
ใช้ตรรกะ ขาดความรู้ ขาดความเคารพในอภิธรรมจึงโง่ เข้าใจผิด

 

ท่านครับมีในพระพุทธพจน์ เอาเป็นว่ามีเวลาจะหามาให้ครับ

;aa24

 

เราฝึกกำลังของสติ เพื่อไม่ให้มันรับอารมณ์เหรอ