แนวทางปฏิบัติธรรม ของ หลวงปู่ดูลย์ อตุโล ( เรียบเรียงโดย : อุบาสกนิรนาม )

ดีแล้ว นั่นล่ะ

 

ดีแล้ว นั่นละ ครับ นั่นละ ดีแล้ว
103.25 MHz หลวงปู่บุดดากำลังเทศน์เลย ไปฟังบ้างนะครับ จะได้เสริมเข้าไปอีกครับ

 

พี่ณุ ติดตามแบบเงียบๆ ดีกว่าครับ ...

 

เห็นด้วยกับคุณวิมุตติ

 

คุณ วิษณุ พูดได้แต่ต้องพูดด้วยเหตุผล ไม่ใช่เลื่อนลอย
ผมยินดีให้มาพิสูจน์แล้วนี่ และ ก็ท้าให้ถามธรรมเสมอ

แต่ก่อนอื่น ผมแนะนำให้ คุณ วิษณุ เจริญมหาสติ เอาตั้งแต่อริยาบท บรรพ ให้ชำนาญ

ผม เคยฝึกเริ่มต้น คือ กิน เดิน ยืน นั่ง นอน นี้ ให้จ่อตัวรู้กับสิ่งเหล่านั้น สะสมเป็น อินทรีย์ จน ชำนาญ ว่าเมื่อ จิตวิ่งไปทางใด เท่าทัน

มันจะเท่าทันไปเรื่อยๆ เห็น ความหมาย สิ่งต่างๆ แบ่งออกเป็นชั้นๆ ตามที่เราจะเข้าใจไปถึงได้ นั่นแหละ เรียกว่า เห็นธรรม เห็นเหตุ เห็นปัจจัยตามความเป็นจริง

 

สรุปพี่ทั้งสองไม่ใช่พระเป็นฆราวาสใช่ไหมครับ อีกทั้งพี่ทั้งสองก็ไม่ได้คิดว่าตนเป็นพระอริยะบุคคลใช่ไหมครับ ประเด็นที่ผมมองเห็นมี
1. ธรรมของแต่ละคนอยู่คนละขั้นอยู่คนละระดับ ติดกันคนละที่ ติดกันคนละแบบใช่ไหมครับ
2. เรื่องที่ถกกันส่วนมากจะเป็นเรื่องของคนอื่น เดือดร้อนแทนคนอื่นใช่หรือไม่ครับ เวลาเราจะเถียงแทนใครก็ตามเราเคยถามเขาบ้างไหมว่าเขาอยากให้เราทำแบบนั้นจริงๆหรือ
3. พี่ทั้งสองรู้ไหมครับว่าอะไรทำให้พระสัทธรรมนั้นเสื่อม สาเหตุที่แท้จริงคืออะไร
พี่จำได้ไหมครับว่า ทำไม คนเรายังต้องจุดธูปเทียน บูชา โรยตอกดอกไม้ ถวายปัจจัยไทยทาน กันอยู่เรื่อยมาครับ การที่จิตใจของคนเราจะน้อมเข้าหาอะไรสักอย่างโดยเฉพาะเรื่องทางจิตวิญญาณหรือศาสนานั้น จำเป็นจะต้องมีการสร้างเหตุให้เกิดเป็นหลักเบื้องต้น
พี่ทั้งสองคิดว่า ในองค์อินทรีย์ทั้ง ๕ ที่พี่รู้นั้น ในความเป็นจริงที่เริ่มต้นจากความไม่รู้เลยเหมือนสมัยที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ใหม่ๆนี่ พระองค์เริ่มจากสิ่งใดครับ พี่ลองมองดูดีๆว่า ที่พี่พูดถึงเรื่องพระวินัยของสงฆ์กันนั้น ในความเป็นจริงมันก็ไม่ใช่หน้าที่ของฆราวาส เพราะระบบการปกครองสงฆ์ในยุคปัจจุบันเป็นเงื่อนไข แต่เราก็ต้องยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นสิ่งหนึ่งคือ คนที่ได้ศึกษาธรรมและได้เกิดศรัทธาขึ้นนั้นต่างก็ไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้หนึ่งผู้ใดเลย พี่ลองนึกดูดีๆอีกว่าเหตุใดบางยุคสมัยต้องนำเอาวิชา มโนมยิทธิ มาเผยแพร่ นำอภิญญานำหน้า มันมีเหตุและผลมาโดยตลอดขอให้พี่ทั้งสองลองตรองดูดีๆ ว่าเวลาขณะนั้นเราเจอภัยอะไรที่เข้ามาย่ำยีศาสนา เวลานี้ก็เกือบจะคล้ายๆกันเพียงแต่คนเราเริ่มที่จะมองหาที่พึ่งที่ถูกต้องที่ดีงามแทบจะไม่ได้แล้ว จึงเป็นเรื่องไม่แปลกที่พระที่มีความสามารถแสดงฤทธิ์ได้ ด้วยความหวังดีต่อพระศาสนาก็มี ไม่ใช่มีแต่หากินหาเงินเข้ากระเป๋าตนก็มี อันนี้พี่ๆต้องพิจารณาให้ดีๆ เพราะของเหล่านี้หากมีศรัทธากันจริงๆก็จะรู้ก็จะเห็นได้จริงๆ ดังนั้นของให้พี่ทั้งสองโปรดพิจารณาสิ่งที่พี่กำลัง วิจิกิจฉา กันอยู่ให้ถี่ถ้วน ลองมองย้อนไปดูว่า เรื่องราวมันประกอบกันขึ้นเพราะสิ่งใดอย่ามองในมุมที่แคบเกินไป ว่าบางทีก็จำเป็นบางทีก็ไม่จำเป็น หากผมแสดงฤทธิ์ได้ผมก็จะทำให้คนหันมาศึกษาธรรม เรียนรู้ธรรมให้มากขึ้น เพราะแม้จุดเริ่มต้นจะต่างกันแต่จุดสุดท้ายก็จบเหมือนกันแล้วแต่วาสนาในเรื่องการมีฤทธิ์การมีเดช บางคนอาจมีได้จริงบางคนอาจมีไม่ได้แต่บรรลุธรรมก็มีไม่ใช่น้อยเช่นกัน ไม่ว่าจะขั้นไหน ตั้งแต่เบื้องต้นไปจนถึงเบื้องสูง คือ พระอรหันต์ นั่นแหละครับ
ขอให้พี่ทั้งสองโปรดพิจารณาและทำตามสมควรเถิดครับ

 

ผมแสดงฤทธิ์ได้นะจับพระเครื่องรู้ประเภท
คงกะพันจะร้อน
เมตตาจะเย็น
โชคลาภจะมือจะหมุนๆ
ใช้พลังจักรวาลรักษาปลาบึกเป็นโรคจุดขาวหาย
แต่นั่งสมาธินานลืมไปเปิดปั๊มลม ปลาคราฟตัวแขนอ๊าน็อคเลย

 

แค่นั้นยังไม่พอทำให้คนมาศรัทธาหรอกครับ แต่จริงๆที่กล่าวมามันเป็นเพียงแค่อุปทานไปเองครับ ผมไม่อยากอธิบายเพราะมันเป็นของที่ชอบทำให้คนหลงครับ หากไม่มีสติปัญญาไตร่ตรอง ถึงเหตุและผล แต่ผมรู้ว่าทำได้และเป็นได้จริงๆครับ ตามที่พระไตรปิฏกกล่าวไว้แป๊ะเลย ไม่ใช่ฤทธิ์แบบที่คุณ psi กล่าวครับ

 

ฤทธิ์รู้ว่าควรแสดงธรรมะอะไรสำหรับใครก็ดีนะครับ จะได้ไม่ประมาท และถูกกาล

 

รักษาปลาได้ด้วย เก่งจัง
บางคนในห้องนี้ใช้พลังบุญ ที่กระทำในชาตินี้รักษาคนป่วย

 

ผมไม่มีอะไรนะครับ พี่ๆคุยกันต่อได้ กระทู้เลยไม่คึกคักเลย
อืม ผมไม่ได้หลงแล้ว เมื่อก่อนยอมรับว่าเคยหลงจริง
ตอนนี้เห็นเป็นธรรมดา อย่างจับพระนี่พวกก็ชอบมาให้จับ จนไม่รับจับแล้ว

อย่างเมื่อกี๊ก็ไม่ได้มีอารมณ์พอใจ ไม่พอใจนะครับ เฉยๆ แต่มีพลังสั่นสะเทือนอยู่พักนึง
กลับประโยคที่บอกว่าของพวกนี้ทำให้คนหลงได้

เอ รู้ของเราว่ามะได้หลงอวดตนซะหน่อย แล้วเราสั่น โกรธก็เปล่า สั่นทำไม
นี่ฝึกจนเดียวนี้เรายังมีอัตตาอีกหรือ
พอมาถึงตรงนี้แล้วใจมันก็สงบเอง ปกติดังเดิม เกิดปิติยินดี

 

คุณ อย่าฉลาดเกินเลย คุณจับประเด็นไม่ถูกหรือไง ว่ากำลังพูดเรื่องอะไร
ส่วนนายนิวรณ์ จะพาไปเรื่อง ธรรมวินัย ก็เป็นเรื่องของนายนิวรณ์
อย่าพูดว่า พี่ทั้งสอง เพราะว่า มันไม่ใช่ทั้งสอง

ข้อแรกที่ว่า ธรรมอยู่กันคนละระดับ นี่ก็สรุปไปเรื่อย ผมชี้เหตุผลง่ายๆ จะไปคนละระดับอะไร
ข้อที่ว่า พระสัทธรรมจะเสื่อม ข้อนี้ก็พูดเหตุผลสาธยาย มาไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่า อะไรคืออะไร
ข้อที่ว่า เรื่องที่ถกกันเป็นเรื่องของคนอื่น ก็แสดงว่า คุณไม่สนคนอื่น แล้วคุณมาเล่นเว็บทำไม

คุณระลึกรู้หน่อยว่า อะไรคืออะไร

 

จะพูดประเด็นให้ฟังอีกครั้ง

1 เพื่อประโยชน์ให้กับ คนที่ไม่เข้าใจธรรมได้ อ่านและเข้าใจธรรมมากขึ้น

2 เพื่อให้สัจธรรมที่มีในตน แจ้งขึ้น

3 เพื่อชี้ให้เห็น ในหลักเหตุและผล

4 เพื่อให้มิจฉาทิฎฐิ ได้เห็นตรงทางมากขึ้น

 

อย่าไปเพ่งบุคคล ว่า คนนั้นคนนี้มีธรรมระดับนั้นระดับนี้ ให้มองที่ตัวเอง
แล้ว มองดูว่า ที่เขาคุยกันนั้นเรามีความรู้หรือไม่

ให้ดูเวลาเรียนหนังสือ หากว่า เราไปมัวแต่คิดว่า อาจารย์จบชั้นไหน เก่งหรือไม่เก่ง
แล้ว ระหว่างนั้น อาจารย์ สอนอยู่ มันจะรู้เนื้อหาที่เรียนไหม แล้วจะรู้ไหมว่า เขาเก่งหรือไม่เก่ง รู้หรือไม่รู้

ให้หัดพิจารณาธรรม ตามไป

 

ข้อที่หนึ่ง ตรงไหนที่จะสามารถทำให้คนอ่านเข้าใจธรรมมากขึ้นครับ ตรงไหน ไหนลองยกมาสักตอนของการถกเถียงให้ดูหน่อยครับ ว่ามันเป็นเรื่องของการทำให้เข้าใจธรรมหรือเป็นเรื่องของทิฐิ อันนี้ข้อที่หนึ่งครับ หรือจะบอกว่าทั้งหมดไม่ได้เป็นทิฐิ แต่เป็นการช่วยเหลือให้เกิดสัมมาทิฐิครับ

ข้อที่สอง สัจธรรมอะไรที่มีในตนแล้ว ทำไมถึงต้องทำให้แจ้งครับ แล้วตรงไหนของการถกเถียงที่จะทำให้แจ้งได้ครับ หรือ จะบอกว่าตัณหา ทั้งหลายเป็นตัวก่อให้เกิดสิ่งต่างๆเหล่านี้ครับ

ข้อสาม หลักและเหตุผล แล้วคุณลุงขันธ์คิดว่า เหตุผลทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้หรือแม้กระทั่งธรรมะของพระศาสดามีแค่เหตุผลเดียวหรือครับ มีแบบเดียวหรือครับ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับความเหมาะสมของเหตุและปัจจัยของแต่ละคนเหรอครับ แล้วตรงไหนในการถกเถียงมันเข้าสู่หลักของเหตุผลที่แท้จริงตามเหตุปัจจัยบ้างครับ หรือจะเป็น เหตุผลเฉพาะตัวเฉพาะตนของแต่ละคนที่ยึดมั่นถือมั่นไม่เหมือนกันครับ

ข้อสี่ มิจฉาทิฐิ ก็มีความคิด มีปัญญา แต่เวลาและความพร้อมตลอดจนความศรัทธาในคำสอนนั้นยังไม่ถึงพร้อม หากมองในแง่ผู้มีปัญญาพร้อมด้วยเมตตาก็จะพบว่าอะไรทำให้เป็นเช่นนั้น แต่ถามว่า ก็ยังไม่เห็นส่วนไหนเลยที่จะทำให้เขาเข้าใจ เพราะเขาตั้งป้อมยอมรับอดีตมาตั้งแต่ต้น ดังนั้น จึงไม่ใช่วิธีจะทำให้เขาเข้าใจ ซึ่งบางอย่างเขาก็เข้าใจถูกต้องครับ

ผมว่าผมเคยกล่าวเรื่องนี้แล้วแต่ก็อยากบอกว่า อย่าได้ดูแคลนในสิ่งที่เราเข้าไม่ถึงการฝึกปฏิบัติหรือการเข้าถึงธรรมแต่ละคนนั้นแตกต่างกัน กระบวนการเหมือนกันแต่ เวลาอาจต่างกันนั่นเพราะอะไรบางคนฝึกมาหลายสิบปีอย่างคุณลุงขันธ์ก็ไม่ได้เหมือนคุณลุงขันธ์ก็มี บางคนฝึกมาเพียง ๗ วัน หนึ่งเดือน หนึ่งปี ได้เท่าลุงขันธ์ก็มี หรือลุงจะบอกผมว่าไม่มี บางคนไม่ได้อ่านพระไตรปิฏกแต่พอเห็นพอได้ยินก็ทราบอธิบายได้ดีซ้ำตรงตามที่พระศาสดาต้องการก็มี หากลุงขันธ์มองเห็นว่ามันมี เหมือนกับไวรัส หรือแบคทีเรีย ที่เรามองไม่เห็นแต่มันก็มี แบบนี้ลุงจะยัง คิดว่าทุกคนต้องเดินแบบเดียวกันอีกไหมครับ ต้องทำแบบนี้อีกไหมครับ จึงจะสำเร็จได้ แบบลุงขันธ์
เรื่องสุดท้ายครับ คุณลุงขันธ์คิดว่า บนโลกใบนี้มีใครบ้างไม่เคยทำผิดพลาดเลย ทำถูกหมดทุกสิ่งทุกอย่าง เอาเฉพาะปุถุชนจนถึงพระอนาคามีนะครับ ไม่เอาพระอรหันต์ ลุงว่ามีไหมครับ ถ้ามีแสดงว่าโลกนี้ต้องวิปริสไปแล้วอย่างแน่นอนไม่เป็นไปตามความเป็นจริง

 

ถ้าเถียงแบบนี้ ก็ไม่ต้องมาคุยกัน

 

คุณยังต้อง ศึกษาอีกมาก คุณ kennyG
เพราะคุณ ไม่รู้จักคัดเลือกธรรม เพราะยังมีความรู้ทางธรรมยังน้อย
ยังคัดสรรไม่เป็น ยังไม่รู้่จักการให้เหตุให้ผล
ยังมองในมุมของตน มุมเดียว และ คิดไปว่า เขาทะเลาะกันด้วยใจที่สนองกิเลสตัณหา
เพราะนั่นคือ การมองมุมเดียว ที่ไม่อาจจะก้าวถึง เจตนา ได้

 

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 3 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>เล่าปัง*, Tboon </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

หัวข้อกระทู้และเนื้อตอนแรกก็แสนดี
น่าอนุโมทนายิ่งนัก _/|\_



แต่ภายในวุ่นวายเหลือเกิน...

 

ก็เหมือนโลกเรานี่แหละค่ะ มีธารน้ำแข็งปกคลุมโลก มีน้ำแข็งขั้วโลก
มีมหาสมุทร มีเปลือกโลก แต่ใต้พื้นผิวที่หลอกตา ภายในแกนโลก
กลับเป็นลาวาหลอมเหลว ความร้อนสูงปริ๊ดซ่อนอยู่ รอวันปะทุเป็นภูเขาไฟ

จิตเราก็คล้ายกัน ภายนอกดูสุขุม สดใส เมตตา สงบ ดูดี แต่พอโดนกระทบ
ก็ตบะแตกมั่ง นิสัยดั้งเดิมหลุดออกมามั่ง เผลอไปไหลไปร่วมกับโลกเขามั่ง
ถ้าเราเห็นว่าโลกวุ่นวาย แสดงว่าตะกอนของเรามันฟุ้งจนวุ่นวายไปกับโลก
แล้วก็เผลอสติเกิดเป็นไม่ชอบไม่ยินดีในสภาวะของใจในขณะนั้น หลุดจาก
ความเป็นกลาง หลุดจากความสงบ เกิดเป็นเวียนเฮด