เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

กราวใน · 9 กรกฎาคม 2010

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง วัดศาลาดินครับ
สวัสดีบยามเช้า พี่พีและพี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่านครับ

วันนี้โรงเรียนหยุดเลยตื่นสายหน่อย ลงไปด้านล่างของบ้าน เห็นตัวชันโรงบินให้ว่อน อยูในตู้ขายปาท่องโก๋ของแม่ที่ทิ้งไว้ไม่ได้ขายแล้ว มีตัวชันโรงมาทำรังอยู่ครับ แม่บอกมาตั้งนานแล้ว จึงบอกแม่ไม่ให้ทำอะไรให้เลี้ยงไว้ พอดีมีคนเฒ่าคนแก่มาที่บ้านเมื่อเข้าจึงถามว่ารู้จักชันโรงไหม คนที่นี่บอกไม่รู้จักครับ ผมจึงพาไปดูรังและตัวชันโรง เขาบอกว่า อ๋อ นี่ที่นี่เขาเรียกว่า แมงอุง รังมันเหนียวๆเอาไปติดอะไรต่ออะไรได้ แกว่างั้น แต่หายากแล้วเพราะโดนยาฆ่าแมลงในสวนหายไปหมด เลยได้ความรู้ไหม่ว่าที่ชุมพรเรียกว่า แมงอุง เพราะผมไปถามตามสวนแล้วไม่รู้จักรังชันโรงกันทั้งนั้น พอพี่พีพูดถึงเบี้ยและชันโรงเลยนึกขึ้นได้ อิอิอิ

moo noi · 9 กรกฎาคม 2010

กราบหลวงพ่อทรง และสวัสดีพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกท่านค่ะ

ดีใจจะมี facebook สำหรับสมาชิกกลุ่มพระนักธรรมแล้ว....

เห็นเบี้ยแล้ว...อืม...คนที่ชอบหลอกลวงคนอื่น ช่างทำไปได้ ไม่กลัวกรรมตามสนองหรือยัง หากินบนความศรัทธาของคนอื่น...

aries2947 · 9 กรกฎาคม 2010

ไม่เกิด said: ↑

มีข้อความดีๆมาให้อ่านกัน ลองให้เวลากับตัวเองสักนิด เผื่อชิวิตจะมีมุมมองที่ดีขึ้น.....

ขอเวลา 5 นาทีอ่านให้จบ

'อย่าหนีนะ เจ้าเด็กขี้ขโมย'
เสียง ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งตะโกนลั่นพร้อมกับมีเด็กคนหนึ่งกับผู้หญิงอีกคน หนึ่งวิ่งผ่านฉันกับแม่ที่กำลังซื้อเนื้อหมูในตลาดไปอย่างรวดเร็วทั้งแม่และ ฉันหันไปดูทันเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นแค่แวบเดียว

แม่ ถามฉันว่า 'อ้าวนั่นป้าร้านขายของไม่ใช่เหรอ' 'ใช่จ้ะแม่ แกวิ่งไล่ใครกันละ' ป้าคนนั้นชื่อว่า 'ป้าหนอม'เป็นแม่ค้าขายของชำสารพัดอย่างในตัวตลาดในอำเภอที่ฉันอยู่มีฐานะ จัดว่าดีกว่าแม่ค้าคนอื่นๆ ในละแวกเดียวกันและเป็นที่รู้จักกันว่าแกเป็นคนที่ขี้เหนียวอย่างร้ายกาจแถม ปากจัดที่สุดในตลาดอีกด้วย ใครต่อราคาของมากเกินไปหรือถามราคาแล้วไม่ซื้อป้าแกจะโวยวายชนิดต้องรีบเผ่น ออกจากร้านแทบไม่ทันทีเดียวเสียงเอะอะดังมากขึ้นฉันหันไปมองป้าหนอมจับข้อ มือเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 12-13 ขวบไล่เลี่ยกับฉันซึ่งกำลังดิ้นรนอยู่ และป้าแกกำลังจะลงไม้ลงมือ

แม่ จึงเดินเข้าไปถาม 'พี่หนอม มีไรหรอคะ' 'ก็คุณเด็กเวรนี่นะสิ มันมา ทำทีขอซื้อยาแก้ปวดกับยาธาตุพอฉันหยิบส่งให้ มันก็วิ่งหนีมาเลย เงินก็ไม่จ่าย' พูดจบป้าหนอมก็ตบหัวเด็กคนนั้นอย่างแรงหนึ่งทีและคงจะมีตามมาอีกหลายทีแน่ ถ้าแม่ฉันไม่ห้ามไว้ 'ตายแล้วพี่หนอม อย่าถึงกับลงไม้ลงมือกันเลยนะ แล้วนี่จะทำไงต่อ' แม่รีบตัดบทเพราะเห็นว่าเรื่องราวชักจะไปกันใหญ่ 'เรียกตำรวจมาเอามันไปเข้าคุกนะสิ เสียนิสัยพ่อแม่ไม่สั่งสอนยังเด็กตัวแค่นี้ก็รึจะเป็นขโมยซะแล้ว ต่อไปก็คงต้องปล้นเขากินหละ'ฉันสะกิดแม่ทันทีพร้อมกับมองพลางส่ายหัวน้อยๆ ทำนองว่าอย่าไปยุ่งดีกว่าแม่มองฉันแล้วมองเด็กคนนั้น ซึ่งท่าทางเหมือนกำลังจะร้องไห้แม่นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันไปพูดกับป้า หนอมว่า 'อย่าให้ถึงอย่างนั้นเลยนะพี่หนอมเด็กมันคงอยากซื้อยาแต่ไม่มีเงินนะ เอาเป็นว่าฉันจ่ายให้ละกันนะกี่บาทกันละ' ในที่สุดเรื่องก็จบลงโดยการที่แม่ยอมจ่ายเงินค่ายาแก้ปวดกับยาธาตุแล้วแม่ก็ จูงเด็กคนนั้นออกมาจากตลาดแต่ป้าหนอมยังไม่วายเตือนแม่ 'ใจดีกับเด็กขี้ขโมยแบบนี้ ระวังจะเสียใจทีหลังนะเธอ'

แม่ ไม่ได้ตอบอะไรแต่พอเดินห่างจากร้านพอสมควรแล้วก็ถามว่า 'ทำไมหนูขโมยของป้าเขาละ' เด็กคนนั้นเงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาขึ้นมองแม่ แล้วตอบสะอึกสะอื้นว่า 'แม่ผมปวดท้องมากเลยครับ แล้วแม่ก็ไม่มีเงินไปหาหมอผมก็เลยต้อง...' แม่มองหน้าเด็กคนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยืนผลไม้ที่ซื้อมาให้เด็กคนนั้นถุงหนึ่ง แล้วบอกว่า 'ทีหลังอย่าขโมยของใครนะ ถ้าไม่มีเงินมาขอเงินน้าไปซื้อก็ได้นะน้าชื่อสมพรเปิดร้านเย็บผ้าอยู่ใกล้ๆ นี่เองถามคนแถวนี้ก็ได้ รู้จักน้าแทบทุกคนเลยแหละ

เอ้า... เอา ส้มไปฝากคุณแม่ซิคนป่วยนะต้องกินผลไม้มากๆ จะได้หายไวๆ รู้มั้ย' แม่เสริมพร้อมกับยิ้ม เด็กคนนั้นอึ้งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะรับส้มพร้อมกับพูดขอบคุณแม่แล้วเดิน จากไป

หลังจากนั้นพอกลับ มาถึงบ้าน ฉันก็ถามแม่ทันที'ทำไมแม่ต้องช่วยเด็กคนนันด้วยละ รู้จักกันหรอจ้ะ' แม่ยิ้มแล้วตอบฉันว่า 'ไม่รู้จักหรอก แต่แม่เห็นเด็กคนนั้นรับจ้างหาบขนมขายอยู่แถวบ้านเราน่ะลูก แต่แกคงจำแม่ไม่ได้หรอกแม่ซื้อขนมแกอยู่ไม่กี่ครั้งเอง' 'แต่นั้นก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะต้องช่วยเหลือเขาถ้าเขาเป็นขโมยนี่แม่'ฉันถาม ต่อ แม่มองหน้าฉันแล้วพูดว่า 'แม่เชื่อว่าเด็กที่เคยหาเงินด้วยตัวเองมาก่อนตั้งแต่อายุเท่าๆกับลูกจะต้อง เป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบรู้คุณค่าของเงินทุกบาททุกสตางค์ว่ากว่าจะได้มา มันเหนื่อยยากขนาดไหนและคนที่มีความรับผิดชอบนะ จะไม่มีทางขโมยของใครนอกจากจะจำเป็นจริงๆเมื่อเขาไม่มีทางอื่นให้เลือกแล้ว เท่านั้น'

ฉันฟังแล้วก็ถามแม่ต่อ ว่า 'แล้วต่อไปถ้าเขามาขอเงินแม่ไปซื้อยาอีก แม่จะให้เขารึเปล่า' 'ให้สิลูกถ้ามันไม่มากไม่มายอะไร 'แล้วแม่ไม่เสียดายเงินหรอบ้านเราก็ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนบ้านป้าหนอมเขานะแม่ ''ถึงแม่จะไม่มีเงินทองมากนักแต่การที่ได้ช่วยเหลือคนที่กำลังลำบากน่ะ มันทำให้แม่มีความสุขแล้วยังได้บุญอีกด้วยนะแค่นี้แม่ก็พอใจแล้ว ไม่อยากได้อะไรตอบแทนหรอก'แล้วแม่ก็พูดต่ออีกว่า 'จำไว้นะลูก คนเรานะต้องรู้จักให้อภัยและให้โอกาสคนอื่นแก้ตัวเสมออย่างเด็กคนนั้น..แม่ มั่นใจว่าแกทำไปเพราะรักคุณแม่ของแกจริงๆ แม่ถึงช่วยแกเอาไว้' แล้วแม่ก็พูดต่อว่า 'ลูกอาจจะบอกว่าขโมยเป็นสิ่งทีผิด ใช่...แม่ไม่เถียงแต่บางครั้งคนเราก็ต้องมองด้านอื่นๆบ้าง อย่าคิดแต่เรื่องทรัพย์สินเงินทอง ตอนนี้ลูกอาจจะยังฟังไม่เข้าใจ แต่แม่เชื่อว่าสักวันลูกจะเข้าใจเองแหละ'

หลัง จากนั้น ฉันกับแม่ก็หันไปคุยเรื่องอื่นๆกันต่อ ฉันเองไม่เคยคิดเรื่องนี้ี้อีกเลยจนเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น ทำให้ฉันต้องย้อนกลับมาคิดถึงเรื่องนี้อีกครั้งทั้งน้ำตา ว่าคำพูดของแม่ในครั้งนี้ถูกต้องที่สุดจริงๆหลังจากนั้นฉันเรียนจบระดับ ปริญญาตรีจากสถาบันราชภัฏแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด แล้วฉันก็ได้งานทำในโรงงานในตัวจังหวัดนั้นเอง เงินเดือนก็พอประมาณ สามารถเลี้ยงดูแม่ได้โดยไม่ขัดสนนัก ฉันก็เลยขอร้องให้แม่หยุดรับจ้างเย็บผ้าเพราะอยากให้แม่พักผ่อนบ้างหลังจาก ทำงานหนักมาเกือบ 20 ปีเพื่อส่งฉันเรียน แม่ยอมปิดร้านแต่ก็ยังรับงานเล็กๆ น้อยๆของเพื่อนบ้านมาทำบ้างโดยไม่คิดเงินแม่บอกว่าถ้าไม่ได้ทำอะไรเลยจะ รู้สึกเบื่อ ฉันก็เลยต้องยอมตามใจแม่
ฉันทำงานอยู่ประมาณ 2-3 ปี แม่ก็เริ่มรู้สึกไม่สบายเริ่มจากปวดหัวบ่อยขึ้น ช่วงแรกๆไม่กี่วันก็หายหลังจากนั้นก็เริ่มเป็นนานขึ้นเรื่อยๆ ฉันบอกให้แม่ไปหาหมอแล้วฉันก็พาแม่ไปหาหมอในเมืองหมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่ทำงานหนักมากเกินไปหมอให้ยามาชุดหนึ่งพร้อมกำชับให้พักผ่อนมากๆจะได้หาย เร็วๆ หลังจากกินยาตามที่หมอสั่งอาการปวดหัวของแม่ก็หายไปฉันเริ่มสบายใจขึ้น แต่หลังจากไปหาหมอได้ประมาณหนึ่งเดือนแม่ก็เริ่มกลับมาปวดหัวอีกคราวนี้เป็น หนักมากกว่าครั้งที่แล้วยาที่เคยกินแล้วได้ผลมาก่อนก็ไม่ได้ผลเลย ฉันกังวลใจมากพอถามหมอหมอก็บอกว่าต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯเพราะว่า เครื่องไม้เครื่องมือพร้อมกว่าโรงพยาบาลต่างจังหวัด

หลัง จากนั้นฉันรีบพาแม่ไปกรุงเทพฯทันทีไปยังโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งหลังจากหมอ ตรวจแล้วบอกว่ามีเนื้องอกในสมองต้องผ่าตัดโดยด่วน หากปล่อยทิ้งไว้อาจไปทับเส้นประสาททำให้เป็นอัมพาตได้ หรือถ้าผ่าตัดไม่ทันก็อาจร้ายแรงถึงขั้นเสียชีวิต ฉันตกใจมากของให้หมอผ่าตัดให้ทันทีแต่หมอบอกว่าโรงพยาบาลที่มีหมอผ่าตัดสมอง ที่มีความพร้อมที่จะผ่าตัดเนื้องอกในสมองเป็นอีกโรงพยาบาลหนึ่งซึ่งมีชื่อ เสียงมากกว่า ดังนั้นหมอจึงต้องส่งตัวคนไข้ไปยังโรงพยาบาลนั้น ฉันก็ตกลงหลังจากถูกส่งตัวมายังโรงพยาบาลดังกล่าวแล้วแม่ก็ถูกส่งตัวเข้า ห้องผ่าตัดทันที ขณะที่ฉันรออย่างกังวลใจอยู่ด้านนอก ทั้งเรื่องอาการป่วยของแม่และจากคำพูดของหมอที่ทิ้งท้ายไว้ก่อนส่งตัวแม่มา ที่โรงพยาบาลแห่งนี้

หมอบอก ให้ทำใจไว้บ้าง เพราะการผ่าตัดสมองเป็นการผ่าตัดที่เสี่ยงมากโอกาสที่คนไข้จะเสียชีวิตมีมาก แม้การผ่าตัดจะประสบความสำเร็จก็ตาม อีกเรื่องก็คือค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดสมองค่อนข้างสูง เป็นหลักแสนบาท เมื่อรวมกับค่ายาระหว่างพักฟื้น คิดแล้วน่าจะต้องใช้เงินราวๆ ห้าแสนบาท ฉันได้ยินแล้วแทบลมจับ ฉันจะไปหาเงินห้าแสนบาทมาจากไหนลำพังเงินเก็บของฉันกับแม่ยังมีไม่ถึงห้า หมื่นบาทเลย แต่ยังไงฉันก็ต้องรักษาแม่ให้หายส่วนเรื่องเงินไว้คิดทีหลัง หลังการผ่าตัดเสร็จสิ้นลงเป็นโชคดีของแม่ทีการผ่าตัดประสบผลสำเร็จและไม่มี อาการแทรกซ้อนใดๆทางโรงพยาบาลบอกให้พักฟื้นประมาณหนึ่งเดือนก็สามารถไปพัก ฟื้นที่บ้านได้ ทางโรงพยาบาลแจ้งรายการค่าใช้จ่ายทั้งหมดมาให้ฉัน ปรากฏว่าเป็นเงินจำนวนไม่ถึงหนึ่งพันบาทเป็นค่าติดต่อประสานงานเท่านั้น ฉันแปลกใจมากจึงสอบถามกับนางพยาบาล นางพยาบาลบอกว่าคุณหมอที่เป็นคนผ่าตัดและเป็นเจ้าของไข้ บอกไม่ให้คิดเงินกับฉันและแม่ โดยที่ทางโรงพยาบาลก็ไม่ทราบสาเหตุ ฉันจึงขอพบคุณหมอคนนั้นเพื่อขอบคุณ นางพยาบาลบอกว่าหลังจากเสร็จคุณหมอก็ถูกส่งตัวไปต่างประเทศทันทีเพื่อศึกษา เพิ่มเติมเกี่ยวกับการผ่าตัดสมองที่อเมริกา แต่คุณหมอได้ฝากจดหมายไว้ให้ฉันกับแม่ โดยกำชับกับทางโรงพยาบาลให้ฝากให้ฉัน พร้อมกับใบเสร็จค่าใช้จ่ายอื่นๆ ของทางโรงพยาบาลในวันที่แม่สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันกับแม่ก็เปิดอ่านจดหมายของคุณหมอคนนั้น เมื่ออ่านจบทั้งฉันและแม่ก็ร้องไห้ออกมาพร้อมกัน

เนื้อความในจดหมายมีดังนี้
ข้าพเจ้านายแพทย์เดชา ทองวิจิตร แพทย์ผู้ผ่าตัด นางสมพร ภู่จันทร์
ขอสรุปค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดทั้งหมดดังนี้
ค่าผ่าตัด 0 บาท
ค่ายาทั้งหมด 0 บาท
ค่าใช้จ่ายอื่นที่เหลือ 0 บาท
รวมเป็นเงินทั้งหมด 0 บาท
ป.ล. ค่าใช้จ่ายทั้งหมดได้รับแล้ว เมื่อยี่สิบปีก่อนด้วย ยาแก้ปวด ยาธาตุ ส้มหนึ่งถุง ขอให้สุขภาพแข็งแรงไปอีกนานๆ นะครับคุณน้า
นายแพทย์เดชา ทองวิจิตร
Click to expand...

ชอบมากเลยครับที่นำมาให้อ่านกัน
ขอบคุณมากครับ
มหาโมทนาบุญด้วยครับ

aries2947 · 9 กรกฎาคม 2010

lynn@nice said: ↑

นานๆ เข้ามาชมที คุณ พี ยังคงมากด้วยสาระ และ ขลังความรู้เหมือนเดิมเลยนะคะ อนุโมทนา สาธุ ค่ะ
Click to expand...

เห็นด้วยครับ กระทู้พี่พีสุดยอดครับ
มหาโมทนาบุญด้วยครับ

ณัฐวัฒน์ · 9 กรกฎาคม 2010

ได้อ่าน เรื่องราวดีๆ ที่คุณไม่เกิด นำมาฝากแล้วประทับใจครับ

เขาเรียกว่า กฎแห่งกรรม "ทำดีได้ดี" ครับ

โมทนาด้วยครับที่นำมาให้พี่น้องบ้านเหรียญบินได้อ่านกันครับ

sridoi · 9 กรกฎาคม 2010

ไม่เกิด said: ↑

มีข้อความดีๆมาให้อ่านกัน ลองให้เวลากับตัวเองสักนิด เผื่อชิวิตจะมีมุมมองที่ดีขึ้น.....

ขอเวลา 5 นาทีอ่านให้จบ

'อย่าหนีนะ เจ้าเด็กขี้ขโมย'
เสียง ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งตะโกนลั่นพร้อมกับมีเด็กคนหนึ่งกับผู้หญิงอีกคน หนึ่งวิ่งผ่านฉันกับแม่ที่กำลังซื้อเนื้อหมูในตลาดไปอย่างรวดเร็วทั้งแม่และ ฉันหันไปดูทันเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นแค่แวบเดียว

แม่ ถามฉันว่า 'อ้าวนั่นป้าร้านขายของไม่ใช่เหรอ' 'ใช่จ้ะแม่ แกวิ่งไล่ใครกันละ' ป้าคนนั้นชื่อว่า 'ป้าหนอม'เป็นแม่ค้าขายของชำสารพัดอย่างในตัวตลาดในอำเภอที่ฉันอยู่มีฐานะ จัดว่าดีกว่าแม่ค้าคนอื่นๆ ในละแวกเดียวกันและเป็นที่รู้จักกันว่าแกเป็นคนที่ขี้เหนียวอย่างร้ายกาจแถม ปากจัดที่สุดในตลาดอีกด้วย ใครต่อราคาของมากเกินไปหรือถามราคาแล้วไม่ซื้อป้าแกจะโวยวายชนิดต้องรีบเผ่น ออกจากร้านแทบไม่ทันทีเดียวเสียงเอะอะดังมากขึ้นฉันหันไปมองป้าหนอมจับข้อ มือเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 12-13 ขวบไล่เลี่ยกับฉันซึ่งกำลังดิ้นรนอยู่ และป้าแกกำลังจะลงไม้ลงมือ

แม่ จึงเดินเข้าไปถาม 'พี่หนอม มีไรหรอคะ' 'ก็คุณเด็กเวรนี่นะสิ มันมา ทำทีขอซื้อยาแก้ปวดกับยาธาตุพอฉันหยิบส่งให้ มันก็วิ่งหนีมาเลย เงินก็ไม่จ่าย' พูดจบป้าหนอมก็ตบหัวเด็กคนนั้นอย่างแรงหนึ่งทีและคงจะมีตามมาอีกหลายทีแน่ ถ้าแม่ฉันไม่ห้ามไว้ 'ตายแล้วพี่หนอม อย่าถึงกับลงไม้ลงมือกันเลยนะ แล้วนี่จะทำไงต่อ' แม่รีบตัดบทเพราะเห็นว่าเรื่องราวชักจะไปกันใหญ่ 'เรียกตำรวจมาเอามันไปเข้าคุกนะสิ เสียนิสัยพ่อแม่ไม่สั่งสอนยังเด็กตัวแค่นี้ก็รึจะเป็นขโมยซะแล้ว ต่อไปก็คงต้องปล้นเขากินหละ'ฉันสะกิดแม่ทันทีพร้อมกับมองพลางส่ายหัวน้อยๆ ทำนองว่าอย่าไปยุ่งดีกว่าแม่มองฉันแล้วมองเด็กคนนั้น ซึ่งท่าทางเหมือนกำลังจะร้องไห้แม่นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันไปพูดกับป้า หนอมว่า 'อย่าให้ถึงอย่างนั้นเลยนะพี่หนอมเด็กมันคงอยากซื้อยาแต่ไม่มีเงินนะ เอาเป็นว่าฉันจ่ายให้ละกันนะกี่บาทกันละ' ในที่สุดเรื่องก็จบลงโดยการที่แม่ยอมจ่ายเงินค่ายาแก้ปวดกับยาธาตุแล้วแม่ก็ จูงเด็กคนนั้นออกมาจากตลาดแต่ป้าหนอมยังไม่วายเตือนแม่ 'ใจดีกับเด็กขี้ขโมยแบบนี้ ระวังจะเสียใจทีหลังนะเธอ'

แม่ ไม่ได้ตอบอะไรแต่พอเดินห่างจากร้านพอสมควรแล้วก็ถามว่า 'ทำไมหนูขโมยของป้าเขาละ' เด็กคนนั้นเงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาขึ้นมองแม่ แล้วตอบสะอึกสะอื้นว่า 'แม่ผมปวดท้องมากเลยครับ แล้วแม่ก็ไม่มีเงินไปหาหมอผมก็เลยต้อง...' แม่มองหน้าเด็กคนนั้นอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยืนผลไม้ที่ซื้อมาให้เด็กคนนั้นถุงหนึ่ง แล้วบอกว่า 'ทีหลังอย่าขโมยของใครนะ ถ้าไม่มีเงินมาขอเงินน้าไปซื้อก็ได้นะน้าชื่อสมพรเปิดร้านเย็บผ้าอยู่ใกล้ๆ นี่เองถามคนแถวนี้ก็ได้ รู้จักน้าแทบทุกคนเลยแหละ

เอ้า... เอา ส้มไปฝากคุณแม่ซิคนป่วยนะต้องกินผลไม้มากๆ จะได้หายไวๆ รู้มั้ย' แม่เสริมพร้อมกับยิ้ม เด็กคนนั้นอึ้งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะรับส้มพร้อมกับพูดขอบคุณแม่แล้วเดิน จากไป

หลังจากนั้นพอกลับ มาถึงบ้าน ฉันก็ถามแม่ทันที'ทำไมแม่ต้องช่วยเด็กคนนันด้วยละ รู้จักกันหรอจ้ะ' แม่ยิ้มแล้วตอบฉันว่า 'ไม่รู้จักหรอก แต่แม่เห็นเด็กคนนั้นรับจ้างหาบขนมขายอยู่แถวบ้านเราน่ะลูก แต่แกคงจำแม่ไม่ได้หรอกแม่ซื้อขนมแกอยู่ไม่กี่ครั้งเอง' 'แต่นั้นก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะต้องช่วยเหลือเขาถ้าเขาเป็นขโมยนี่แม่'ฉันถาม ต่อ แม่มองหน้าฉันแล้วพูดว่า 'แม่เชื่อว่าเด็กที่เคยหาเงินด้วยตัวเองมาก่อนตั้งแต่อายุเท่าๆกับลูกจะต้อง เป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบรู้คุณค่าของเงินทุกบาททุกสตางค์ว่ากว่าจะได้มา มันเหนื่อยยากขนาดไหนและคนที่มีความรับผิดชอบนะ จะไม่มีทางขโมยของใครนอกจากจะจำเป็นจริงๆเมื่อเขาไม่มีทางอื่นให้เลือกแล้ว เท่านั้น'

ฉันฟังแล้วก็ถามแม่ต่อ ว่า 'แล้วต่อไปถ้าเขามาขอเงินแม่ไปซื้อยาอีก แม่จะให้เขารึเปล่า' 'ให้สิลูกถ้ามันไม่มากไม่มายอะไร 'แล้วแม่ไม่เสียดายเงินหรอบ้านเราก็ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนบ้านป้าหนอมเขานะแม่ ''ถึงแม่จะไม่มีเงินทองมากนักแต่การที่ได้ช่วยเหลือคนที่กำลังลำบากน่ะ มันทำให้แม่มีความสุขแล้วยังได้บุญอีกด้วยนะแค่นี้แม่ก็พอใจแล้ว ไม่อยากได้อะไรตอบแทนหรอก'แล้วแม่ก็พูดต่ออีกว่า 'จำไว้นะลูก คนเรานะต้องรู้จักให้อภัยและให้โอกาสคนอื่นแก้ตัวเสมออย่างเด็กคนนั้น..แม่ มั่นใจว่าแกทำไปเพราะรักคุณแม่ของแกจริงๆ แม่ถึงช่วยแกเอาไว้' แล้วแม่ก็พูดต่อว่า 'ลูกอาจจะบอกว่าขโมยเป็นสิ่งทีผิด ใช่...แม่ไม่เถียงแต่บางครั้งคนเราก็ต้องมองด้านอื่นๆบ้าง อย่าคิดแต่เรื่องทรัพย์สินเงินทอง ตอนนี้ลูกอาจจะยังฟังไม่เข้าใจ แต่แม่เชื่อว่าสักวันลูกจะเข้าใจเองแหละ'

หลัง จากนั้น ฉันกับแม่ก็หันไปคุยเรื่องอื่นๆกันต่อ ฉันเองไม่เคยคิดเรื่องนี้ี้อีกเลยจนเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น ทำให้ฉันต้องย้อนกลับมาคิดถึงเรื่องนี้อีกครั้งทั้งน้ำตา ว่าคำพูดของแม่ในครั้งนี้ถูกต้องที่สุดจริงๆหลังจากนั้นฉันเรียนจบระดับ ปริญญาตรีจากสถาบันราชภัฏแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด แล้วฉันก็ได้งานทำในโรงงานในตัวจังหวัดนั้นเอง เงินเดือนก็พอประมาณ สามารถเลี้ยงดูแม่ได้โดยไม่ขัดสนนัก ฉันก็เลยขอร้องให้แม่หยุดรับจ้างเย็บผ้าเพราะอยากให้แม่พักผ่อนบ้างหลังจาก ทำงานหนักมาเกือบ 20 ปีเพื่อส่งฉันเรียน แม่ยอมปิดร้านแต่ก็ยังรับงานเล็กๆ น้อยๆของเพื่อนบ้านมาทำบ้างโดยไม่คิดเงินแม่บอกว่าถ้าไม่ได้ทำอะไรเลยจะ รู้สึกเบื่อ ฉันก็เลยต้องยอมตามใจแม่
ฉันทำงานอยู่ประมาณ 2-3 ปี แม่ก็เริ่มรู้สึกไม่สบายเริ่มจากปวดหัวบ่อยขึ้น ช่วงแรกๆไม่กี่วันก็หายหลังจากนั้นก็เริ่มเป็นนานขึ้นเรื่อยๆ ฉันบอกให้แม่ไปหาหมอแล้วฉันก็พาแม่ไปหาหมอในเมืองหมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก แค่ทำงานหนักมากเกินไปหมอให้ยามาชุดหนึ่งพร้อมกำชับให้พักผ่อนมากๆจะได้หาย เร็วๆ หลังจากกินยาตามที่หมอสั่งอาการปวดหัวของแม่ก็หายไปฉันเริ่มสบายใจขึ้น แต่หลังจากไปหาหมอได้ประมาณหนึ่งเดือนแม่ก็เริ่มกลับมาปวดหัวอีกคราวนี้เป็น หนักมากกว่าครั้งที่แล้วยาที่เคยกินแล้วได้ผลมาก่อนก็ไม่ได้ผลเลย ฉันกังวลใจมากพอถามหมอหมอก็บอกว่าต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯเพราะว่า เครื่องไม้เครื่องมือพร้อมกว่าโรงพยาบาลต่างจังหวัด

หลัง จากนั้นฉันรีบพาแม่ไปกรุงเทพฯทันทีไปยังโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งหลังจากหมอ ตรวจแล้วบอกว่ามีเนื้องอกในสมองต้องผ่าตัดโดยด่วน หากปล่อยทิ้งไว้อาจไปทับเส้นประสาททำให้เป็นอัมพาตได้ หรือถ้าผ่าตัดไม่ทันก็อาจร้ายแรงถึงขั้นเสียชีวิต ฉันตกใจมากของให้หมอผ่าตัดให้ทันทีแต่หมอบอกว่าโรงพยาบาลที่มีหมอผ่าตัดสมอง ที่มีความพร้อมที่จะผ่าตัดเนื้องอกในสมองเป็นอีกโรงพยาบาลหนึ่งซึ่งมีชื่อ เสียงมากกว่า ดังนั้นหมอจึงต้องส่งตัวคนไข้ไปยังโรงพยาบาลนั้น ฉันก็ตกลงหลังจากถูกส่งตัวมายังโรงพยาบาลดังกล่าวแล้วแม่ก็ถูกส่งตัวเข้า ห้องผ่าตัดทันที ขณะที่ฉันรออย่างกังวลใจอยู่ด้านนอก ทั้งเรื่องอาการป่วยของแม่และจากคำพูดของหมอที่ทิ้งท้ายไว้ก่อนส่งตัวแม่มา ที่โรงพยาบาลแห่งนี้

หมอบอก ให้ทำใจไว้บ้าง เพราะการผ่าตัดสมองเป็นการผ่าตัดที่เสี่ยงมากโอกาสที่คนไข้จะเสียชีวิตมีมาก แม้การผ่าตัดจะประสบความสำเร็จก็ตาม อีกเรื่องก็คือค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดสมองค่อนข้างสูง เป็นหลักแสนบาท เมื่อรวมกับค่ายาระหว่างพักฟื้น คิดแล้วน่าจะต้องใช้เงินราวๆ ห้าแสนบาท ฉันได้ยินแล้วแทบลมจับ ฉันจะไปหาเงินห้าแสนบาทมาจากไหนลำพังเงินเก็บของฉันกับแม่ยังมีไม่ถึงห้า หมื่นบาทเลย แต่ยังไงฉันก็ต้องรักษาแม่ให้หายส่วนเรื่องเงินไว้คิดทีหลัง หลังการผ่าตัดเสร็จสิ้นลงเป็นโชคดีของแม่ทีการผ่าตัดประสบผลสำเร็จและไม่มี อาการแทรกซ้อนใดๆทางโรงพยาบาลบอกให้พักฟื้นประมาณหนึ่งเดือนก็สามารถไปพัก ฟื้นที่บ้านได้ ทางโรงพยาบาลแจ้งรายการค่าใช้จ่ายทั้งหมดมาให้ฉัน ปรากฏว่าเป็นเงินจำนวนไม่ถึงหนึ่งพันบาทเป็นค่าติดต่อประสานงานเท่านั้น ฉันแปลกใจมากจึงสอบถามกับนางพยาบาล นางพยาบาลบอกว่าคุณหมอที่เป็นคนผ่าตัดและเป็นเจ้าของไข้ บอกไม่ให้คิดเงินกับฉันและแม่ โดยที่ทางโรงพยาบาลก็ไม่ทราบสาเหตุ ฉันจึงขอพบคุณหมอคนนั้นเพื่อขอบคุณ นางพยาบาลบอกว่าหลังจากเสร็จคุณหมอก็ถูกส่งตัวไปต่างประเทศทันทีเพื่อศึกษา เพิ่มเติมเกี่ยวกับการผ่าตัดสมองที่อเมริกา แต่คุณหมอได้ฝากจดหมายไว้ให้ฉันกับแม่ โดยกำชับกับทางโรงพยาบาลให้ฝากให้ฉัน พร้อมกับใบเสร็จค่าใช้จ่ายอื่นๆ ของทางโรงพยาบาลในวันที่แม่สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันกับแม่ก็เปิดอ่านจดหมายของคุณหมอคนนั้น เมื่ออ่านจบทั้งฉันและแม่ก็ร้องไห้ออกมาพร้อมกัน

เนื้อความในจดหมายมีดังนี้
ข้าพเจ้านายแพทย์เดชา ทองวิจิตร แพทย์ผู้ผ่าตัด นางสมพร ภู่จันทร์
ขอสรุปค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดทั้งหมดดังนี้
ค่าผ่าตัด 0 บาท
ค่ายาทั้งหมด 0 บาท
ค่าใช้จ่ายอื่นที่เหลือ 0 บาท
รวมเป็นเงินทั้งหมด 0 บาท
ป.ล. ค่าใช้จ่ายทั้งหมดได้รับแล้ว เมื่อยี่สิบปีก่อนด้วย ยาแก้ปวด ยาธาตุ ส้มหนึ่งถุง ขอให้สุขภาพแข็งแรงไปอีกนานๆ นะครับคุณน้า
นายแพทย์เดชา ทองวิจิตร
Click to expand...

ยอดเยี่ยมเช่นเคยครับ
การให้โอกาส และ ความกตัญญูเป็นของหายากและประเสริฐมาก
อ่านจบน้ำตาซึมเลยครับ

puedpunon · 9 กรกฎาคม 2010

ขออนุญาตนะครับ
ให้พี่พีดูชัดๆครับ อักขระเดียวกันหรือไม่ ผมไม่เคยเป็นเบี้ยวัดมอญนะครับ

sridoi · 9 กรกฎาคม 2010

puedpunon said: ↑

ขออนุญาตนะครับ
ให้พี่พีดูชัดๆครับ อักขระเดียวกันหรือไม่ ผมไม่เคยเป็นเบี้ยวัดมอญนะครับ

Click to expand...

ขออนุญาตร่วมแสดงความเห็นครับ

ทั้งสองรูปเป็นยันต์เดียวกันครับ

เฉพาะที่ผมเคยเห็นเบี้ยวัดมอญไม่ได้จารยันต์นี้ครับ

พี เสาวภา · 9 กรกฎาคม 2010

NR said: ↑

ขออนุญาตร่วมแสดงความเห็นครับ

ทั้งสองรูปเป็นยันต์เดียวกันครับ

เฉพาะที่ผมเคยเห็นเบี้ยวัดมอญไม่ได้จารยันต์นี้ครับ
Click to expand...

เนื่องจากผมก็ไม่เป็นเบี้ยวัดมะนาวหวาน เคยทำแต่แสนหก ไปขอให้หลวงพ่อเสียนท่านเมตตาปลุกเสกให้เท่านั้น ไม่มีจารอะไรนอกจากโค้ด แจกฟรีไปหลายคนแล้วครับ

ท่านใดที่มีเบี้ยวัดมะนาวหวานลักษณะยันต์ใกล้เคียง สีของชันใกล้เคียง กับในรูปกรุณานำมาลงเผยแพร่เป็นวิทยาทานด้วยครับ

และอยากจะกราบขอร้องคนที่นำเบี้ย วัดมะนาวหวาน มาอัพราคาขายเป็นวัดมอญ ขอให้ท่านหยุดการกระทำเถอะครับ ความจริงย่อมปรากฎอยู่ดี ท่านค้าขาย เอาชื่อเสียงมาก่อนดีกว่าครับ เงินทองมันของตามมาหลังชื่อเสียง

เพราะถ้าชื่อเสีย จะค้าขายยากเพราะคนเขาขาดความเชื่อถือน่ะครับ

ขายเป็นวัดมะนาวหวานก็ได้ครับ เพราะเบี้ยเขาดี มีประสพการณ์น่ะครับ ของเขาจะได้เผยแพร่ออกไปไกลๆยิ่งขึ้นไปอีก

G.sis.t · 9 กรกฎาคม 2010

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง ครับ

แหะๆทีแรกผมคิดว่าผมตากลับ ขอบพระคุณพี่ปี๊ดที่มาช่วยยืนยัน ครับ

พี เสาวภา · 9 กรกฎาคม 2010

พิณพาทย์ said: ↑

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง วัดศาลาดินครับ
สวัสดีบยามเช้า พี่พีและพี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่านครับ

วันนี้โรงเรียนหยุดเลยตื่นสายหน่อย ลงไปด้านล่างของบ้าน เห็นตัวชันโรงบินให้ว่อน อยูในตู้ขายปาท่องโก๋ของแม่ที่ทิ้งไว้ไม่ได้ขายแล้ว มีตัวชันโรงมาทำรังอยู่ครับ แม่บอกมาตั้งนานแล้ว จึงบอกแม่ไม่ให้ทำอะไรให้เลี้ยงไว้ พอดีมีคนเฒ่าคนแก่มาที่บ้านเมื่อเข้าจึงถามว่ารู้จักชันโรงไหม คนที่นี่บอกไม่รู้จักครับ ผมจึงพาไปดูรังและตัวชันโรง เขาบอกว่า อ๋อ นี่ที่นี่เขาเรียกว่า แมงอุง รังมันเหนียวๆเอาไปติดอะไรต่ออะไรได้ แกว่างั้น แต่หายากแล้วเพราะโดนยาฆ่าแมลงในสวนหายไปหมด เลยได้ความรู้ไหม่ว่าที่ชุมพรเรียกว่า แมงอุง เพราะผมไปถามตามสวนแล้วไม่รู้จักรังชันโรงกันทั้งนั้น พอพี่พีพูดถึงเบี้ยและชันโรงเลยนึกขึ้นได้ อิอิอิ
Click to expand...

มีอีกชื่อครับ คนโบราณของเรียก คือ ชันนะสูตร พวกชัน เรียกขี้สูตร ผมไม่แน่ใจว่าภาษาภาคไหนครับ

แต่คนแก่ที่เจอมา ท่านเรียกแบบนี้

ส่วน แมงอุง น่ะเลี้ยงไว้ให้ดีน่ะครับ อย่าไปไล่หรือรังแกเขา กัดก็ไม่เจ็บ เหมือนมดกัด ไม่มีอันตราย เป็นสัตว์มีมงคลซ่ะอีก ถ้ามาอยู่ตามบ้านน่ะครับ

แถวจันทร์บุรี ชาวสวนเขาเพาะเลี้ยงไว้เลย ในสวนเขา เพราะพวกนี้ช่วยผสมเกสรผลไม้ นอกจากนั้นยังไม่ผลพลอยได้ตอนเขาทิ้งรัง แต่ชันจะเหมือนกับเทียนมีกลิ่นน้ำหวานเหมือนน้ำผึ้ง ไม่เหมือนชันใต้ดินน่ะครับ

ลายสะลอง · 9 กรกฎาคม 2010

สวัสดีครับ พี่พี...เจ้าบ้าน สบายดีน่ะครับ ช่วงนี้อากาศมันแปรปวนเหลือเกิน เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวฝน ที่เจียงใหม่ มืดอีกล่ะ ออกไปแรดข้างนอก บ่ค่อยจะได้

พูดเรื่องตัวชันโรง ทางเหนือ เรียกว่า ขี้ตังนี ตัวเล็กๆ เป็นเหลนของผึ้งโพรง ตัวผอมกว่าแมลงวัน บนดอยตอนนี้หายเกลี้ยงเพราะชาวเขา บ่ใจ่ชาวเรา เอายาฆ่าแมลงอาบดอยแทนการใช้น้ำอาบ แมลงหลายชนิดหายไปจริงๆ ตัวกว่างก็มีน้อยลงมากๆๆๆ แต่ที่พะเยา วันก่อนยังเห็นขี้ตังนีบินว่อนไปมา แยะจริงๆ แต่บ่รู้ว่ารังมันอยู่ตรงไหน ...แหะแหะ อยากรู้ บ่ใช่อยากไปตีรังขี้ตังนี ... ส่วนอีกอันที่เขาเรียกว่า ขี้ตังแด้ พี่จรัญ มโนเพชรเขาบอกว่าเอาไปจ๋อมปลาเน้อ (ขี้ตังแด้ก็เป็นเหลนๆ ของไส้เดือน ตัวจิ๋วๆ)

พี่พี จองหนังสือก่อนได้หรือเปล่า ขอจองสักเล่มเน้อ
.
.
.
อาจารย์วิม ผมขอยืมรูปตะโพน ตามที่ผมได้โทรคุยเมื่อวานเน้อ บ่ได้เอาไปเพื่อการค้า การขาย ..รายละเอียดสอบถามจากคนที่ผมบอกเมื่อวานเน้อ ขอบคุณหลายๆ

กราวใน · 9 กรกฎาคม 2010

ครับพี่ลายสะลอง ตะโพนแต่งซะสวยเชียวครับ หากมีอะไรที่พอจะช่วยได้ไม่ต้องเกรงใจนะครับ ตะโพนจะเอามุมไหนแบบไหนก็บอกได้นะครับยินดีถ่ายให้ใหม่ ขออนุโมทนาสาธุครับ

ชาวประมง · 9 กรกฎาคม 2010

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ทรง หลวงปู่บุญศรีครับ

สวัสดีครับทุกท่าน

พี เสาวภา · 9 กรกฎาคม 2010

ลายสะลอง said: ↑

สวัสดีครับ พี่พี...เจ้าบ้าน สบายดีน่ะครับ ช่วงนี้อากาศมันแปรปวนเหลือเกิน เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวฝน ที่เจียงใหม่ มืดอีกล่ะ ออกไปแรดข้างนอก บ่ค่อยจะได้

พูดเรื่องตัวชันโรง ทางเหนือ เรียกว่า ขี้ตังนี ตัวเล็กๆ เป็นเหลนของผึ้งโพรง ตัวผอมกว่าแมลงวัน บนดอยตอนนี้หายเกลี้ยงเพราะชาวเขา บ่ใจ่ชาวเรา เอายาฆ่าแมลงอาบดอยแทนการใช้น้ำอาบ แมลงหลายชนิดหายไปจริงๆ ตัวกว่างก็มีน้อยลงมากๆๆๆ แต่ที่พะเยา วันก่อนยังเห็นขี้ตังนีบินว่อนไปมา แยะจริงๆ แต่บ่รู้ว่ารังมันอยู่ตรงไหน ...แหะแหะ อยากรู้ บ่ใช่อยากไปตีรังขี้ตังนี ... ส่วนอีกอันที่เขาเรียกว่า ขี้ตังแด้ พี่จรัญ มโนเพชรเขาบอกว่าเอาไปจ๋อมปลาเน้อ (ขี้ตังแด้ก็เป็นเหลนๆ ของไส้เดือน ตัวจิ๋วๆ)

พี่พี จองหนังสือก่อนได้หรือเปล่า ขอจองสักเล่มเน้อ
.
.
.
อาจารย์วิม ผมขอยืมรูปตะโพน ตามที่ผมได้โทรคุยเมื่อวานเน้อ บ่ได้เอาไปเพื่อการค้า การขาย ..รายละเอียดสอบถามจากคนที่ผมบอกเมื่อวานเน้อ ขอบคุณหลายๆ

Click to expand...

ดักปิ้งเย็นวอย ...เลยน่ะอ้าย

หายแซ่บหายสอยเด้อ

ว่างๆแวะมาแอ่วในกระทู้พร่องเด้อ...อ้าย

พี เสาวภา · 9 กรกฎาคม 2010

G.sis.t said: ↑

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง ครับ

แหะๆทีแรกผมคิดว่าผมตากลับ ขอบพระคุณพี่ปี๊ดที่มาช่วยยืนยัน ครับ
Click to expand...

เขาเรียก ตาดี ครับ...แหะๆ

puedpunon · 9 กรกฎาคม 2010

G.sis.t said: ↑

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง ครับ

แหะๆทีแรกผมคิดว่าผมตากลับ ขอบพระคุณพี่ปี๊ดที่มาช่วยยืนยัน ครับ
Click to expand...

ตอนแรกผมก็ไม่กล้าทักครับ แหะๆๆ

พี เสาวภา · 9 กรกฎาคม 2010

ตอนเย็นจะกลับบ้าน ฝนดันตกซ่ะอีก เทวดาท่านแปลก

ตอนตี ๑ ตี ๒ ตกเข้าไปเลยน่ะขอรับ รถไม่ติด...แหะๆ

ตกตอน หกโมงเย็นนี่ ต่อให้ทางด่วนก็ติดเป็นกิโล

บ่นๆน่ะครับ...แหะๆ

benay · 9 กรกฎาคม 2010

เท่มากเลยครับอาจารย์ .....(k)(k) ผมมันก็ชอบแนวนี้ซะด้วยครับอิอิ ชอบฟังเพลงไทยเดิมครับ ฟังไปเพลินดีครับ ยิ่งเป็นหน้าพาทย์ชั้นสูง เช่น ตระต่างๆ ยิ่งช่วงตีเพลงตระพระพิราพเต็มองค์ในงานใหว้ครูหากเดินอยู่แถวไหนถ้าได้ยินผมนี่ขนลุกเกรียวเลยครับต้องยกมือใหว้ทุกครั้งหากเดินอยู่ในพิธีต้องนั่งไหว้ด้วยความเคารพครับ

bud_dha · 9 กรกฎาคม 2010

หวัดดีคับลุงพีและพี่ๆๆบ้านเหรียยบิน
วันนี้ฝนตกเย็นสบายเลยนะคับแต่ว่ารถติดอะแย่เลยคับ

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

กราวใน เป็นที่รู้จักกันดี

moo noi เป็นที่รู้จักกันดี

aries2947 เป็นที่รู้จักกันดี

aries2947 เป็นที่รู้จักกันดี

ณัฐวัฒน์ เป็นที่รู้จักกันดี

sridoi เป็นที่รู้จักกันดี

puedpunon เป็นที่รู้จักกันดี

ไฟล์ที่แนบมา:

%E0%B9%80%E0%B8%9A%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%A23.jpg

IMG_0005.jpg

sridoi เป็นที่รู้จักกันดี

พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

G.sis.t เป็นที่รู้จักกันดี

พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

ลายสะลอง เป็นที่รู้จักกันดี

กราวใน เป็นที่รู้จักกันดี

ชาวประมง เป็นที่รู้จักกันดี

พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

puedpunon เป็นที่รู้จักกันดี

พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

benay เป็นที่รู้จักกันดี สมาชิก Premium

bud_dha เป็นที่รู้จักกันดี

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

ไฟล์ที่แนบมา:

%E0%B9%80%E0%B8%9A%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B8%A23.jpg

IMG_0005.jpg

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา