เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ทรงครับ...

สวัสดีพี่ ๆ น้อง ๆ บ้านเหรียญบินด้วยครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง
ตอนนี้นอกจากจะเป็นกะกลางคืนแล้วมีเวลากลางวันก็แวะเข้าบ้นนซะหน่อยครับ สวัสดีครับทุกท่านช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย วันหนึ่งมีหลายฤดู ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ทรงครับผม..........

 

กราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อทรง
สวัสดีพี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่าน

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง ครับ
สวัสดีพี่ๆน้องๆบ้านเหรียญบินทุกๆท่านครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

มารายงานตัวครับ.................

 

กราบหลวงพ่อทรงค่ะ....

สวัสดีพี่ๆ เพื่อนๆ ทุกท่านค่ะ วันนี้มาสายไปนิดนึง

แหม...พระผงรูปเหมือนทรงครอบแก้วที่คุณ NR โชว์นี่เหมาะกับผู้หญิงนะคะ....catt3

 

กราบนมัสการหลวงพ่อทรงด้วยความเคารพ
สวัสดีครับพี่พี และทุกท่าน

ผู้น้อยเข้ามาฟังผู้ใหญ่คุยกันครับ แหะ แหะ
ผมจำได้แต่ล่องไพร ของ น้อย อินทนนท์ (ครูมาลัย ชูพินิจ)
พูดถึงคลองสวนหมาก ป่าแม่วงก์ ปางช้าง ตาเกิ้น พรานใหญ่ ศักดิ์ สุริยัน

ส่วนเพชรพระอุมา ผมน่าจะมาปลายๆยุคที่เขาพิมพ์ซ้ำมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วครับ(ยังไม่ยอมแก่)
อ่านเรื่องแนวนี้แล้วทำให้รักป่า รักธรรมชาติ ชอบไปเที่ยวป่า นอนหูไวขึ้น เหมือนไปนอนป่าจริงๆ
และครั้งหนึ่งได้ไปเจอจงอางใหญ่ริมห้วยตัวจริงเป็นๆ เลยทำให้อยากมีตะกรุดกันงูเป็นของตัวเอง

และผมก็ชอบสำนวนบ้านๆของคุณอาว์ รงค์ วงศ์สวรรค์(หนุ่ม)
อาจเป็นเพราะผมอยากหยุดอายุไว้ที่ 28 เหมือนท่าน ที่หนุ่มอยู่เสมอนิรันดร์กาล(ไม่ยอมแก่..อีกที) 555

ขออนุญาตพี่พีกระชับพื้นที่นำสำนวนของนักเขียนท่านนี้บางสำนวน
มาลงให้อ่านกันในที่นี้นิดนึงครับ

คนเรา สูงเท่ากันเสมอ บนเตียงและ ใน หลุม ศพ

การมองเข้าไปในความหลัง ก็ เช่นเดียวกับการอ่านหนังสือที่ยังไม่ได้เขียน

ความ โลภมันกระโดดเข้าไปเกาะอยู่บนหนังตาของทุกคน จนมองไม่เห็นความวอดวายที่รออยู่อย่างหิวกระหาย

นอนหลับให้สบาย เหมือนนอนในหลุมฝังศพ

เงียบเหมือนสากกะเบือ ตาก น้ำค้าง

เขารักผู้หญิงคนนั้นน้อยกว่ารักตัวเองเพียงครึ่งมิลลิกาม

เมื่อเด็กวิ่งไปบนความรื่นเริง นั่นเป็นความบริสุทธิ์ที่ผู้ใหญ่จะต้องซ่อนความละอายไว้ในความฉิบหาย

ความจนและความจริงใจเป็นมือขวาและมือซ้ายของกันและกัน

ความกังวลมันเหมือนนั่งอยู่บนเก้าอี้โยก คุณรู้ว่ามันเคลื่อนไหว แต่มันไม่เคยพาคุณไปไหนเลย

นักเขียนไม่มีสิทธิ์ เป็นคนแปลกหน้ากับผู้อ่าน

หวังว่าภาษาวรรณกรรม คงทำให้เกิดความรู้สึกแปลกต่างจากที่เคยเป็น
อ้อ..รงค์ วงษ์สวรรค์ ท่านล่วงลับไปแล้วนะครับ แต่สำนวนของท่านยังหนุ่มตลอดกาลอยู่ในใจหลายๆคน รวมทั้งผมด้วย

ขอบคุณ ที่มา http://www.thummada.com/cgi-bin/iB315/ikonboard.pl?act=ST;f=6;t=1562;&#top]iB::
ด้วยครับ

 

คุณนริศ ท่านรูปหล่อและใจดี คงไม่หวงแบ่งให้หรอกครับ...อิอิ

 

โลกทิพย์จะเป็นแนวพระกรรมฐาน ผมล่ะแฟนตัวจริงเลยครับ แต่พอมายุค ท่านยันตระ หนังสือนี้เชียร์และสนับสนุน ท่าน นี้แบบสุดเต็มที่ ซึ่งความเห็นของผมแบบว่าอย่างน้อยก็เป็นโลกวัชระ ตั้งแต่นั้นผมเลิกซื้ออ่านมาจนบัดนี้ ไม่มีทางได้เงินผมอีก เพราะแนวทางธรรมคงคนล่ะแนว อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวของผมน่ะครับ ไม่ได้ว่าใครจริงๆ เพราะความจริงคงรู้กันสองคน แต่การทำให้กระจ่าง แค่มาตรวจ DNA และทำให้พระศาสนา ดูดีขึ้น น่าจะเป็นอานิสงค์มากๆ....วิจารณ์แค่นี้น่ะครับ

ส่วนเรื่องที่คุณว่า ผมคงเคยผ่านตา แต่มาไล่จำคงจำไม่ได้หรอกครับ นิยายและหนัง และเพลง ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องความรัก หนุ่ม สาวทั้งนั้นเเหละครับ เพราะขายได้ทุกยุค

หนังสือผีก็อ่านน่ะครับ ชอบด้วย

 

ล่องไพร อ่านทุกเล่มครับ

ทั้งศักดิ์ สุริยัน แสน สุริยัน ( รุ่นลูก ) ตาเกิ้น และลูกตาเกิ้น ( ลืมชื่อ) ท่านบรรยายถึงการกินบึ้ง ( ตัวเหมือนแมงมุม ) ที่ แสน และลุกตาเกิ้น ไปล่าเอามาเผาไฟกิน ผมยังจำได้ติดสมอง แม่กลิ่นของบึ้งจะไม่เคยได้กลิ่น แต่กลิ่นวรรณกรรม เรื่องบึ้งก็ติดสมองผมมาไม่ต่ำกว่า สามสิบ สี่สิบกว่าปีขึ้นไป

ทั้งเรื่องล่องไพร และเพชร พระอุมา ที่จริง น่าจะเขียนล้อเลียน การท่องไพรของพรานชาวผิวขาว The Great White Hunter ชื่อ ALLAN QUATERMAN เป็นพรานผิวขวาที่ยิงปืนแม่นเหมือนเอาลูกปืนไปวาง สั่งได้ว่าจะเอาแบบไหน พรานผู้นี้ท่องไพรไปใน หนังสือเรื่อง King Solomon's Mine ของท่าน เซ่อร์ เฮนรี่ ไรย์เดอร์ แฮกการ์ด วรรณกรรมนี้มีชื่อเสียงมาก อายุอาจจะถึงร้อยปีแล้ว

พรานผิวขวาคนนี้ท่องไพรไปทั่ว อาฟริกา มีพรานพื้นเมืองคู่ใจ ชื่อ อัมสโลโปกาด นักรบหัวหน้าเผ่า ซูลู ผู้กล้าหาญ ที่มีขวานด้ามงาช้างน้ำ และหอกนักรบของชาวซูลูคู่กาย อัมโสโลโปกาดนี้รูปร่างสูงใหญ่ และกล้าหาญมาก อัลลัน ควอเตอร์แมนเคยช่วยชีวิตเขาไว้ ( จากอะไรลืมไปแล้ว...แหะๆ แต่จากความกล้าหาญของอัลลัน กัยฝีมือยิงปืนแบบเทวดายิง ทำให้ช่วย อัมสโลโปกาดมาได้) นักรบชาวซูลูผู้นี้ เลย อุทิศชีวิต และติดตาม อัลลันไปทุกที่ และได้ช่วยชีวิต ของอัลลันจากนั้นไว้หลายครั้ง

ในตอนหลัง นักรบ ชาวซูลูผู้นี้จบชีวิตด้วยการตับแตก( มั้ง ) ด้วยการวิ่งข้ามวันข้ามคืน โดยให้อัลลันขึ้นขี่ม้า และตัวอัมสโลโปกาด เกาะหางม้าวิ่งตามมาเป็นวันๆ เพื่อช่วยอัลลัน ผมประทับใจเรื่องนี้มากทีเดียว เพราะคนเขียนชั้นครู เป็นในสิ่งที่เขียนทุกอย่าง คนแปลมาก็ชั้นเทพ แปลมาได้ สละสลวย กินใจทีเดียว

ผมแม้ตอนนี้ วินาทีนี้ ก็ยังอยากได้ ขวานด้ามงาช้างน้ำอยู่เลย แม้จะอ่านมาแต่เด็ก และอยากได้ จนบัดนี้ยังหาสักเล่มไม่ได้เลย เคยไปแอฟริกา ไปเดินๆตามร้าน ก็เป็นของที่ระลึกทั้งสิ้น อยากได้ แบบ ของจริงๆ ที่เคยรบกันมา ฆ่ากันมาแล้ว อะไรประเภทนั้น ...แหะๆ

อัมสโลโปกาด ก็คือ ต้นแบบของ ตาเกิ้น ที่ตายแทนศักดิ์ สุริยันได้ และเป็นต้นแบบของแงซาย ที่ตัวจริง จบมาจาก มหาวิทยาลัย แรงกูน และเป็นเจ้าชายของชนเผ่าหนึ่ง เป็นชนชั้นหัวหน้า จัดว่า นวนิยายของท่านเซอร์ แฮกการ์ด คือต้นแบบของล่องไพร ทั่วโลก

 

ชักอยากไปหาเรื่องนี้มาอ่านบ้างแล้วครับ :d

 

ได้อ่านจะไม่เสียใจ และเสียเวลา...แหะๆ

 

จริงครับ อ่านแล้วติด อ่านเพลินจนเลยตีสอง ตีสามเลยทีเดียว (สนุกจนวางไม่ลง)

 

สวัสดีครับพี่พี พี่นอ้งทุกคน เรื่องนวนิยายผมชอบที่สุดก็คือกำลังภายในจีน ทั้ง น นพรัตน์ และว ณเมืองลุง อ่านเรียบทั้งร้าน หมดแล้วกลับมาอ่านใหม่อีก บางเรื่องอ่าน 3-4 รอบ ซื้อไว้เองก็มีเก็บไว้เป็นลัง เลิกอ่านแล้วร่วมๆ20 ขวบ แฮ่

 

กลิ่นเหมือนกุ้งเผาเลยครับ ตอนเด็กอาๆขุดให้กิน ^_^

 

ต้องทำใจตั้งแต่แรกนะครับ แหะๆๆ

 

ได้ความรู้มากขึ้นอีกแล้วครับพี่พี พี่ปื๊ด
ชีวิตผมส่วนใหญ่อยู่ในเมืองส่วนที่มีพื้นดินมีต้นหญ้า
พอได้อาศัยดูตั๊กแตนกระโดด ได้เห็นคางคกอึ่งอ่าง
ที่นับวันจะหายไปทุกทีให้ถวิลหาธรรมชาติป่าดง
ที่พอจะไปได้ก็เป็นธรรมชาติที่เจริญแล้วน้ำไฟเข้าถึง
ไม่ต้องเสี่ยงแลกชีวิตกันดังเก่าก่อน
บึ้งคือแมงมุมป่าที่ขุดรูอยู่ คล้ายๆทารันทูร่าในทะเลทราย
เดี๋ยวผมคงจะต้องตามไปติดๆ ตามไปหามาอ่านบ้างครับ
King Solomon's Mine ของท่าน เซ่อร์ เฮนรี่ ไรย์เดอร์ แฮกการ์ด
ขอบคุณครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ

 

แหะๆๆ เด็กบ้านนอกอ่ะครับผม ตอนเป็นทหารก็กินดะ ๕๕๕