ว่าด้วย ทิฏฐิ 62 (๑. พรหมชาลสูตร )

สังขารแปลงเป็น มาร ถ้าไม่รู้จักกำกับ ความคิด ความนึกด้วยสติ ให้นิ่ง ให้สงบ

สังเกตุตตนเองว่าถ้าคิดตลอด ไม่หยุดนั่นแสดงว่า จิตเต็มไปด้วยนิวรณ์ เป็นจิตที่ไม่ตั้งมั่น

ถ้าตั้งมั่นดีแล้ว สงบ ไม่นึกไม่ปรุง

นั่นแหละหัดไปสำรวจตนเองบ้่างนะ

 

คนตั้งคำถามไม่แยบคาย ความรู้ยังไม่มี ตั้งคำถามส่งๆเดชๆ ยังจะไปโทษคนอ่านอีก

 

ไม่ไได้ต้องการฟังเลย ว่าต้องหลับตายังไงหายใจเข้ารูไหนก่อน รูไหนทีหลัง ฐานอยู่ตรงไหน ไม่อยากรู้หรอก

แค่จะฟังทัศนะ ว่ายังยึดพิธีรีตรอง เป็นธาตุความไม่รู้อยู่แค่ไหน

นี่ก็ชี้ได้ว่า ขาดปัญญาพิจารณา ฟังตามเขามา ทำตามเขามา

 

โอ๊ยลุง รู้จักมันรึยัง ความคิดน่ะ

แยกออกไหม วิตก มนสิการ สังขาร สัญญา

 

เอ็งมันไม่มีกรอบ อย่าไปพูดเลยว่า คนอื่นเขาทำตามกันมา
มันเป็นเรื่องของคนขี้เกียจ คนไม่มีวินัย คนอยู่ในกรอบไม่ได้ คนทำไม่ได้ จึงยึดเอาความไม่มีกรอบของตนเป็นหลัก

กิเลสทั้งตัว

 

ลุงจะเขยิบตน ไปตอบ ไปชี้มิฉาทิฏฐิตามที่อวดไว้ในต้นกระทู้ทำไม

ก็ในเมื่อคำถามนายหลง เป็นเรื่อง ถามมิจฉาทิฏฐิล้วนๆ ^^

ถึงบอกไงว่าอ่านเฉย เป็นบุญตาจะดีกว่า

ยิ่งพูดยิ่งเผย ยิ่งแสดงยิ่งดับ

 

ยกตำรามาพูดทำไม อย่างเอ็งนะต้องถามว่า รู้จักความฟุ้งซ่านไหม เท่านั้นแหละจบ ไม่ต้องแยกหรอก

 

ลุงรู้หรอว่าผู้นี้มีกรอบ ผู้นี้ไม่กรอบ

ลุงไปเห็นถุงกันชื้นเขาหรือไง

นั้นน่ะ ไปนั่งตากตากแดดเยอะๆหน่อย จะได้กรอบกุ๊บกั๊บ

 

^^ นั้นนะ พระธรรมที่พระพุทธเจ้ามีปกติสอนแต่สิ่งนี้

ไม่รู้จักมันเลย แล้วจะเอาปัญญาอะไรไปรู้รูปนาม จะรู้ความเป็นปัจจัย รู้ว่ามีอยู่หรือไม่มีอยู่ได้อย่างไร

เห็นไหม ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลุง

 

ข้าว่าเอ็งไปพักผ่อนดีกว่า สติสตังเลื่อนลอย นี่แหละคนที่ไม่รู้จัก เจริญสติ สมาธิ
ทุกข์อยู่เต็มตัว ดับไม่เป็นยังจะมาอวดรู้


ขอตัว

 

ไล่นายหลงไปพักผ่อน แต่ตนโกยแน็บไป๒ช่วงตัวแล้ว

นี่ใจคอจะไปติดตามผลงานก่อนหรอลุง กลับมาก่อน กลับมาก่อน

^^

 

อ้าว ใครจะถามธรรมลุงชันธ์ แนะนำว่า ให้จี้ลงไป ให้ขยายขึ้นมา แล้วพิจารณาเอาเองครับ

ว่าลุงขันธ์ โชว์ออฟตอบไปในแบบไหน ^^

นั้นแลทิฏฐิของลุงขันธ์ล้วนๆ

 

มอนิ่ง มอนิ่งครับ กว่าจะเข้าได้ ก็หน้า 3แระ^^

 

ผมหมดคำถามนานแล้ว ใครอยากถามลุงขันธ์เราไม่ขัด
แต่หากเป็นคนที่เราคุ้นเคย เราจะไปดูห่างๆ

เห็นลุงขันธ์แกโพสมาสองจะสามปี
ผมลองใช้สติระลึกย้อนหลังทำตามที่ลุงขันธ์แกมักจะโพส ว่า
สะติของแกต้องระลึกย้อนหลังในสิ่งที่เป็นกุศลอกุศลได้
เลยลองมั่ง เห็นแต่โพสลุงขันธ์แกตำหนิธรรมพระบ้าง
ตัดสินคนอื่นในเรื่องที่ตัวเองไม่เคยรู้ความจริงบ้าง
ชอบพูดเรื่องสมาธิแต่ไม่มีวี่แววการแยกแยะคำโพส
จับคนนั้นคนนี้เป็นคนเดียวกันบ้าง
สุดท้ายยังทำเนียนอีกตะหาก
คำพิมพ์ที่ดูดีก็มีแต่ไม่เห็นแกทำได้ตามที่พิมพ์

แต่ใช่ว่าคำโพสลุงขันธ์แกจะไม่มีประโยชน์
มีเหมือนกันในทางที่เราได้มองตนเองเวลากระทบ
เอาแค่นี้ก่อน^^

 

เจ่เคกลัวไหม กับคำว่า มิจฉาทิฏฐิ

ที่ชวนมาดู เพื่อจะได้พิจารณาดู ในส่วนคุณและโทษ

ทีนี้หากจะกล่าวในทิฏฐิ 62
เจ่เคเข้าใจว่า ทิฏฐิ 62เป็นมิจฉาทิฏฐิหรือเปล่า

ส่วนตัวผมเข้าใจว่า ทิฏฐิ 62เป็นมิจฉาทิฏฐิ

แต่ ว่า ในความเห็น มิจฉาทิฏฐิ 62 มันมีทั้งคุณและโทษ

ไม่ได้กล่าวว่า มันจะมีแต่โทษแต่ถ่ายเดียว

เหมือนเจ่เค บอกว่า ขี้หมามันไปอยู่ในที่ที่สมควร
มันก็เป็นปุ๋ยให้ต้นไม้งอกงามได้

สังเกตุดู พระศาสดาจะกล่าวแนะนำถึง การพิจารณาเห็นคุณและโทษ


แต่หากเราเห็นมิจฉาทิฏฐินี้
มีแต่โทษถ่ายเดียว การจะเห็นประตูทางออก ย่อมทำได้ยาก

 

ว้าว นิวรณ์ สอบเลื่อนขั้น ได้แล้ว

 

สรุปธรรมแบบมั่วๆ
สติ เอ็งไวแค่ไหน เอ็งก็ดูได้ทันเท่านั้นแหละ ถ้าไม่ทันก็ต้องย้อนกลับไประลึก ให้ปัญญามันเกิด
มันจะได้เห็นความจริงในสิ่งที่เคยเกิดขึ้น ว่า เรา คิด ทำ พูด อะไรไป ผิด หรือ ถูก ตอนนั้นมีจิตใจเป็นอย่างไร นี่แรกๆ สติไม่ดีต้องหันหลังกลับไปมองตนเอง

เอ็งยังทื่ออยู่ จะเอาปัญญามาสรุปธรรมของข้าส่งๆเดชๆ ได้ไง

 

ถามจริงๆ ลุงเคยเห็นตัวเองและยอมรับบ้างไหม
ว่าตัวเองไปตัดสินคนอื่นๆผิด ทั้งๆที่ตัวลุงเองไม่เคยรู้เรื่อง

เสียดายเน็ตไม่เร็ว จะไปยกมาให้ดูด้วยการระลึกย้อนหลัง
เอาเท่านี้ก่อน

 

ขี้หมา ถ้าเปรียบเหมือนกิเลส เอาไปไว้ที่ต้นไม้ ต้นไม้ ก็งามและต้นไม้ก็ไม่บ่นว่าเหม็น
หากมีขี้หมา อยู่กลางถนน รถวิ่งไปมา คนเดินเหยียบ มันก็จะเหม็น และเป็นสิ่งที่ไม่น่ามอง
และเป็นที่น่ารังเกียจ

แตกต่างจากขี้เมา ไม่ว่าจะเจอขี้หมาอยู่ตรงไหน ก็ไม่รู้ว่าจะเอาขี้หมาไปทำอะไรดี
เพราะขี้หมาอยู่ตรงไหนของเขาก็ได้ และเมาจน เห็นขี้หมาเป็นเพื่อน

อ้าว จากแมว มาเป็นขี้หมาแล้ว วันนี้

 

แถมอีกข้อ อธิโมกข์

๔. อธิโมกข์ อธิโมกข์ แปลว่า อารมณ์ที่น้อมใจเชื่อโดยปราศจากเหตุผล
ด้วยพอได้ฟังว่าเราได้มรรคได้ผล ยังมิได้พิจารณาให้ถ่องแท้ก็เชื่อแน่เสียแล้วว่า เราได้
มรรคได้ผล โดยไม่ใช้ดุลพินิจเป็นเครื่องพิจารณา อาการอย่างนี้ เป็นอาการของศรัทธา
ตามปกติไม่ใช่มรรคผลที่ตนบรรลุ

ปล.เป็นความเห็นส่วนตัวนะลุงขันธ์ เดาเอาจากทิฏฐิส่วนตัว อาจจะเดาผิดก็ได้
แต่อยากให้ลุงขันธ์ สอบทานตัวเองให้เยอะ ถ้าไม่ชอบสอบทานกับตำรา
ก็ไปสอบทานกับพระสงฆ์ที่ลุงศรัทธาก็ได้