จิตคิดหรือจิตกับอารมณ์ตามที่เห็นมา

..มะนาวใบละ13 บาท แถมตาขวางนิดๆห้ามบีบ
ทางด่วนจะขึ้นอีกแล้ว..กุจะเดินแทน
มากาแรต แทชเชอร์ เพื่อนซี้ข้าฯ..บ้านเลขที่10 ถนน.ดาว์นิ่ง..ก็นอนนิ่งไปอีกคนแล้ว
ไอ้คิมจุ๊กกุ๊ก..ขู่บอมบ์คิม เจี๊ยกๆๆๆอีก..

..เฮ้อ..กุจะเป็นอริเยอะ ทันท่าน new..ไหมนี่..
นุึกถึงคำนี้..ยามที่บ้านเมืองปกติรีบภาวนาซะ..ไม่ทัน ไอ้คิมจุ๊กกุ๊ก..มันซะและ..อิอิ:boo:

 

.......ลองดูอุเทสของสัมมาสตินะครับ--พระวจนะ" ภิกษุทั้งหลาย สัมมาสติเป้นอย่างไรเล่า ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในกรณีนี้ ย่อมเป็นผู้พิจารณาเห็นกายในกายอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเครื่องเผากิเลส มีสัมปชัญญะมีสติ ถอนความพอใจและความไม่พอใจในโลกออกเสียได้ ย่อมเป็นผู้พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาทั้งหลายอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเครื่องเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ ถอนความพอใจและความไม่พอใจ ในโลกออกเสียได้ ย่อมเป็นผู้พิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่เป็นประจำ มีความเพียรเครื่องเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ ถอนความพอใจและความไม่พอใจ ในโลกออกเสียได้ ย่อมเป้นผู้พิจารณาเห้นธรรมในธรรมทั้งหลายอยู่เป้นประจำ มีความเพียรเครื่องเผากิเลส มีสัมปชัญญะ มีสติ ถอนความพอใจและความไม่พอใจในโลกออกเสียได้ ภิกษุ ทั้งหลาย อันนี้เรากล่าวว่าสัมมาสติ--มหา.ที.10/349/299..---------------มีความเพียรเครื่องเผากิเลส คืออะไร เป็นสัมมัปธานสี่หรือไม่?...ถอนความพอใจและไม่พอใจในโลกออกเสียได้ ทำอย่างไรเห็นอย่างไร?

 

--มีความเพียรเครื่องเผากิเลส คืออะไร เป็นสัมมัปธานสี่หรือไม่?...ถอนความพอใจและไม่พอใจในโลกออกเสียได้ ทำอย่างไรเห็นอย่างไร?[/QUOTE]
ท่อนท้ายนี่ โดยรวมคือ..อาตาปี..อิอิ
สัมมัปปทาน4..คือ มรรคมีองค์8 กลายๆนั่นแหละเจริญกุศลไว้ตลอด .

 

....ถ้าคิดแบบ ขมองล้ำหน้านะเจ่ก....ถ้าจะเอามรรคผลกันเลย...ก็ต้องมรรคสมังคี...อานาปานสติ ยังให้ สติปัฎฐานสี่บริบูรร์ ยังให้โพชฌงค์เจ็ดบริบูรณ์ ยังให้วิชชาวิมติบริบูรณ์....โพชฌงค์เจ็ดปรารภแล้วก็ปรารภมรรคด้วย.......คือไปฟังฆราวาสท่านนึงบรรยายธรรม ท่านก็ว่า เมื่อทำไปจนเห็นแล้วว่า สิ่งใดเกิดสิ่งนั้นดับ หรือเบื่อหน่าย มันก็สลัดคืนเอง หรือ วิญญานปัจจัยนามรูป นามรูปปัจจัยวิญญาน พอแล้ว พอ...พอแล้วพอ เอง..อิอิ หรือมันจะไปเข้าสู่อินทรีย์ภาวนาชัเนเลิศเอง คือ อามรมณ์ที่ชอบใจ ไม่ชอบใจทั้งชอบใจไม่ชอบใจ ดับไปดุจกระพริบตา อุเบกขายังคงเหลืออยู่...เขาเ็นของเขาแล้ว เขาจึงเลือก เนกขัมมะ เอง กุศลเอง

 

ท่อนท้ายนี่ โดยรวมคือ..อาตาปี..อิอิ
สัมมัปปทาน4..คือ มรรคมีองค์8 กลายๆนั่นแหละเจริญกุศลไว้ตลอด .[/QUOTE]

อย่าเพิ่งรีบงับครับปู่ กลายๆนี่บ้านผมแปลว่าเพี้ยนนะปู่

 

ท่อนท้ายนี่ โดยรวมคือ..อาตาปี..อิอิ
สัมมัปปทาน4..คือ มรรคมีองค์8 กลายๆนั่นแหละเจริญกุศลไว้ตลอด .[/QUOTE]

คิดแบบขมองล้ำอีกที.....องคืแห่งมรรคที่แวดล้อมเอกัคตาจิตชนิดนึงที่เรียกว่า สัมมาสมาธิ มีองค์สามองค์ นำหน้า และแวดล้อมทุกองค์ นั้นคือ สัมมาทิฎฐิ สัมมาวายามะ(อุเทสคือสัมมัปธานสี่) สัมมาสติ.....เมื่อเห็นแล้วว่าอะไรเป็นอะไร ทางทางหนึ่ง ยึดมั่นมีอุปาทานด้วยอาสวะกิลสตัณหา เมื่อเห็นแล้วว่ามันทุกข์โทมนัสเพราะสักกายทิฎฐิ อัตวาทุปาทาน....แต่เมื่อเห็นความไม่เที่ยงของสภาพธรรมขันธิ์5ทั้งหลาย......อินทรียืภาวนาชั้นเลิศคงเกิดขึ้นมาและโน้มไปทางสุญตา หรือเอกัคตาจิตสัมมาสมาธิ เอง(แต่ต้องเริ่มภาวนา)

 

.....งั้นก็ต้อง อธิบายคำว่า จิตตั้งมั่นเป็นผู้รู้ผู้ดุ....[SIZE="5จิตตั้งมั่นมีสติเป้นผู้รู้ผู้ดูเป็นอย่างไร ถึงไม่ใหลไปเป็นจิต[/SIZE]ที่ผูกติดกับอารมณ์

 

...ต้องเข้าใจ หรือรู้ จักคำว่า สติ ที่ถูกต้องก่อนว่ามีลักษณะเช่นไร...สติคือการระลึกรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง(รู้ชัด) มีลักษณะเมื่อมีสติจริงจริงแล้ว จะถือเอากุศล ละอกุศล มีลักษณะ กั้นอกุศล....ถ้าไม่มีสติ ก็คือไม่มีสติ มีสติก็คือมีสติ แค่นั้นเอง สำคัญที่สุดว่าเข้าใจหรือรู้ จักคำว่าสติ ตรงหรือ ไม่ ตรงหรือ เปล่า...

 

พออนุโลมเลยน้าจร


สติที่ตรงต้องระลึกสภาพธรรมตามความเป็นจริง

กุศลาธัมมา
อกุศลาธัมมา
อัพยากตาธัมมา
อย่างไม่เลือกข้าง

หากเลือกข้างเอาแต่ข้างใดข้างหนึ่ง
ยังไม่เรียกว่า ระลึกตามสภาพธรรมที่เป็นจริง

 

ขออนุญาตอธิบายสักนิดนะครับ

หลวงพ่อกล้วย ท่านให้ฝึกแยกจิตกับความคิดด้วยสติ หรือนั่นก็คือให้ฝึกจนกระทั่งแยกรูปแยกนามได้นั่นเอง มันมีความสำคัญยังไง คนทั่วไปเวลาคิด จิตมักเกิด มีอารมณ์ร่วมด้วยเสมอ เขาไม่รู้ตัวว่า ขณะนั้นกำลังคิดและพูดด้วยอารมณ์ แต่ถ้าเราฝึกสติบ่อย ๆ เข้า ฝึกสม่ำเสมอ เผลอแล้วรู้ตัวบ่อย ๆ สติมันจะเกิดเร็วขึ้น ๆ วันหนึ่ง เราเริ่มเผลอจิตจะเกิด สติมันทันอาการตอนนั้นพอดี เราก็จะเห็นอาการที่จิตมันเริ่มกระเพื่อมน้อย ๆ ก่อนที่มันจะแน่น ๆ ขึ้นมาที่กลางอกและโพร่งออกไปดังที่เคย ๆ นั่นเอง ขณะที่ความคิดมันก็มีอยู่ แต่อยู่คนละส่วนกัน ถ้าเห็นทันปุ๊บนี่ มันค้างเลยนะ ทีนี้พอเวลาจิตจะเกิด พอมีอาการจะกระเพื่อมหรือเริ่มกระเพื่อมน้อย ๆ อย่างนี้ขึ้นมาอีก มันก็เหมือนกับว่า อาการพวกนี้มันไปปลุกตัวสติขึ้นมาดูของมันเอง เราจึงรู้ทันได้มากขึ้น ๆ

ต่อไปเราก็จะเริ่มแยกได้ บริหารจัดการได้ว่า เวลาคิด คิดแบบไหนจิตเกิดเราก็ไม่คิด คิดขณะจิตเกิด ๆ เราก็ไม่คิด คิดแล้วพอทำท่าจิตจะเกิดเราก็เลิกคิด เรามีจุดให้สังเกตแล้ว แต่อันนี้เป็นแค่เพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ต่อไปยังต้องทำความเข้าใจให้เห็นชัดเจนยิ่ง ๆ ขึ้นไป จิตเกิดเป็นอย่างไร จิตไม่เกิดเป็นอย่างไร ความคิดขณะจิตเกิดกับจิตไม่เกิดเป็นอย่างไร มันยังมีอะไรที่ต้องดูต้องศึกษาทำความเข้าใจอีกมากมาย คนไม่รู้ก็นึกว่ามันมีแค่นี้ บางคนถึงกับคิดว่าตัวเองจบกิจแล้วก็มี บางทีก็คิดว่าบรรลุธรรม ได้โสดาบันแล้ว ที่จริงยังอยู่แค่ขั้นของการเจริญสมถะเท่านั้น เป็นเรื่องของการควบคุมจิต ทำให้จิตสงบ สามารถแยกได้ว่า เวลาจะคิดจะพิจารณาอย่างไรไม่ให้จิตเกิดร่วมด้วยเท่านั้น แค่นี้เขาก็ออกสอนสั่งกันไปทั่วแล้ว ภายหลังสอนเขามาก ๆ แต่ไม่ปฏิบัติให้ต่อเนื่อง หลงระเริง พออำนาจสมาธิเสื่อม ก็พาคนไขว้เขวหนักกว่าเก่า เผลอทำกรรมโดยไม่รู้ตัว แต่มันก็เป็นธรรมชาติของเขา เขาต้องเรียนรู้ ต้องผ่านจุดนี้ไปให้ได้ ต่อไปเมื่อเสพสมาธิจนอิ่มจนเต็ม จนเริ่มมั่นใจ คลายความกลัว (ลึก ๆ คือมันยังกลัว) ลงได้แล้ว ความตึงเคร่งเครียดแบบไม่รู้ตัวก็จะค่อย ๆ คลายตัวออก ปล่อยจิตให้มีความเป็นอิสระเป็นธรรมชาติมากขึ้น ดูแลอยู่ห่าง ๆ อย่าให้ทำให้เสียเรื่อง เสียการเสียงานก็เท่านั้นเอง ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น ยังไม่ได้ไปถึงไหนเลย วิปัสสนาก็ยังไม่ได้เริ่มเลย กิเลสยังไม่ได้ละ ยังไ่ม่ได้เรียนรู้เลยสักตัว แต่คนไม่เคยเจอก็นึกว่าใช่แล้วทั้งนั้น ดังนั้นการมีกัลยาณมิตรมีครูบาอาจารย์ที่รู้จริงคอยชี้แนะจึงเป็นเรื่องสำคัญและจำเป็นอย่างมากครับ

คุณอย่าได้ไปด่าคุณนิวรณ์เลย คุณนิวรณ์เป็นกัลยาณมิตรที่ดี คนที่เข้าใจแล้ว จะไม่มีใครด่าคุณนิวรณ์นะ มีแต่จะขอบคุณ เขาพูดจริงทั้งนั้น แต่คุณยังไม่เห็นเองต่างหาก ถ้าคุณมัวแต่ถือสาเรื่องที่ว่า ต้องวาจาต้องสุภาพอ่อนโยน คุณก็จะเสียโอกาสดี ๆ ไป อย่าไปมีเงื่อนไขให้กับตัวเองมาก ความทุกข์มันจะท่วมทับพวกเราตายเปล่านะ สุสสูสัง ลภเต ปัญญัง - ฟังด้วยดีย่อมได้ปัญญา


ขอให้เจริญสติสมาธิวิปัสสนา ได้ดวงตาเห็นธรรมในเร็ววันนะครับ

 

.........อาจจะต่างกันที่ว่า...คุณว่าคุณพ้นแล้ว อนัตตาแล้ว...ในการทำเพียงครั้งเดียว...แต่คนอื่นอื่น ก็รู้อยู่ว่า ยัง ยังต้องเจริญไป เหมือน ลูกไก่ เจาะฟองไข่ออกมาเอง...

 

เดี๋ยวๆขอพูดก่อน..เดี๋ยวๆ..ครับ
ผมมัว งงใจ จิต ของท่านไรวานี่แหละครับ จึงอ่านแบบไม่ลื่นไหลเพราะต้องเทียบ แปล ให้ตรงกับใจตนเองที่เข้าใจ ..มันเลยเบลอครับ
เอาละ ต่อไปผมจะใช้วิชาของสำนัก อยุทธยา เหมยงค์ เท่านนั้นคุยกับท่าน ไรวา..ขอถาม
ขณะนี้ ท่าน ไรวา .."เห็นตัวผู้รู้แล้วรึครับ"..ใช้อะไรดู และดูตอนไหนครับ
ชวนสนทนาธรรมให้แจ้ง ไม่ใช่มาชวนหาเรื่องนะครับ ผมจะตั้งจิตไว้ว่า ท่านไรวา..รู้แล้ว ผมจึงตั้งคำถามครับ

 

..นิวรณ์..นั่น ผมชมเขานะครับ..ไม่ได้ด่า เครื่องกั้นความดี..อิอิ
ท่าน T-boon..อย่าจริงจัง นักเรื่องนิวรณ์ ผมรู้ว่าคุณเข้าใจเจตนาผมละ
..อย่างที่ท่านt-boon ยกมานั้น การทรงสติปัฎฐาน4 ก็ไม่ยากแล้ว

หากห้ามความคิดหรือหยุดความคิดได้ สติ..ต้องแข็งแกร่ง สมาธิก็ต้องแกร่งตาม
เพราะเขาเกิดมาคู่กัน ปัญหาคือ สมาธิจิต-สติ ไม่ได้เกิดง่ายๆครับ บางคนเกิดแล้ว จะเอาไปทำอะไรก็ยังไม่เข้าใจอีกก็มี..
(k)อันวิปัสสนา ของท่านวัด เหมยงค์ ก็น่าสงสัยนัก แค่ดูปรมัถสัจจะ..เท่านั้น ร้อน-เย็น อ่อน-แข็ง ตึง-ไหว ..จะรู้แจ้งได้รึ ขาดเหตุผล การค้นสืบหาต้นตอแห่งทุกข์ ตามอริยสัจจ์4 ไม่มี..
จุดจบที่ท่านสอน ผมฟังได้แค่นี้ คือเอาผู้รู้ มาดู ผู้รู้ ให้เห็นเท่านั้น..

 

..การแยกรูป-นาม
ได้..จิต..จะขาดกำลังทันที มันก็ถูกแต่ไม่ได้ทำให้เกิดได้ง่ายๆ ต้องสะสมกุศลอีกเท่าใด ยังต้องผ่านกำลังสมาธิอีกนะครับ ท่านT-BOON
แยก-รูป-นาม ได้ ..ทิฏฐิที่เกิดกับจิต จะขาดกำลัง แปลได้ว่า เจตสิก จะไม่ทำงานหรืออ่อนกำลังลงนั่นเองความคิดจะอ่อนตัว หรือหยุดคิด ..สติจึงเกิด ไล่ไป ไล่มา ก็เข้ามาบรรจบกันเหมือนเดิม คือ เจริญสติให้เกิดสมาธิ มากๆ..ดูกายครับ เท่านั้นเอง

 

..ถ้าอย่างนั้น..สติอยู่กับผู้รู้ หรือ ตัวรู้ดี ..ท่านไรวา
หากผู้รู้ คือจิตหรือใจ(ตามความหมายของท่าน-รึอะไรแน่)..ผู้ถูกรู้ คือ ..ที่ตั้งของตัวรู้..ใช่ไหมครับ

 

ปู่นักเล็งปฏิเวธพี่ทีบอกว่าเพิ่งเริ่มนะจ้ะๆ
จริงรึที่ว่า เจริญสติให้เกิดสมาธิมากๆ เล่าความหน่อยปู่

 

.........คำว่ารู้แจ้ง คงหมายถึง รู้ว่าสิ่งนั้นเป็นสภาพธรรมหนึ่ง เกิดจากเหตุปัจจัย ดับ ไปตามธรรมดา.......ส่วนทำไปจนกลายเป็นอินทรีย์ภาวนาชั้นเลิศ คือ อารมณ์ที่น่าพอใจไม่น่าพอใจพอใจและไม่พอใจดับไปแต่อุเบกขายังคงเหลืออยู่...อันนี้ ย่อมเป็นไปเองด้วยเหตุปัจจัยที่สร้าง ส่วนที่เรียกว่าปัญญาอาจจะเกิดแล้วเลือกเองทำเองโดยธรรมชาติ...หมายถึง รู้ว่า อารมณ์นั้นไม่เที่ยง เราจะทำอย่างไรกับมัน .....มันจะเป็นอย่างไรเอง เมื่อถึงเวลานั้น..............................แต่ ณ ตอนนี้ของการภาวนา ไป มอเตอร์โชว์ เห็นพริตตี้...อินทรีย์ภาวนาชั้นอ่อน ก็ ใหลเป็นโจ้ก แล้ว เข้าใจ ป่ะ

 

..อารมณ์..ไม่ใช่เกิดจากจิต อารมณ์คือสิ่งที่ถูกรู้โดยจิตมิใช่รึท่าน riwa..


..สติ..ก็คือจิตนั่นแหละ ท่านriwa..(ดูได้จาก หากจิตรวมเป็นหนึ่ง..สติก็คือ จิต นั่นเองครับ)

..อารมณ์คืออะไร..แบ่งเป็น2ลักษณะ 1.อารมณ์ก็คือ เจตสิกที่จรมายังจิต ที่ปรุงแต่งด้วยสังขาร จนเกิดการรับรู้โดยวิญาณ พูดง่ายๆ อารมณ์เกิดจากความคิด จนจบเป็นเรื่องๆ นั่นเอง..หรือ 2.คือ สภาพธรรมที่เป็นลักษณะสัณฐาน คือรูป เช่น พิจราณากาย จะไม่เกิดอารมณ์อื่นๆนอกจากอารมณ์เฉยๆนั่นคือสภาพธรรม อารมณ์เฉยๆ..อิอิ(k)

 

ดูกาย..ดูกายไปเลยเท่ากับการเจริญ สติ..ต่อเนื่อง สันตติ สมาธิก็เกิดพร้อมกัน อิอิ

 

"..หลวงพ่อกล้วย ท่านให้ฝึกแยกจิตกับความคิดด้วยสติ หรือนั่นก็คือให้ฝึกจนกระทั่งแยกรูปแยกนามได้นั่นเอง.."

..การเกิดสติ..เราก็แยกความคิดได้แล้วด้วยการกั้นมิให้ความคิดไม่ดีเข้ามายังจิต ปัดกั้นความคิดนั้นออก หากความคิดนั้นเกิดโทษ เพราะสติเขาจะตรวจสอบคุณ-โทษ ของความคิดนั้นๆได้ ส่วนจะเลยไปถึงการแยก รูป-นาม นั้น ผมไม่เถียงครับ หากสติแกร่งอะไร อะไร ก็ทำได้หมด แต่ต้องมีสมาธิเป็นองค์ประกอบ กับสติด้วยครับ ..

..ส่วนที่ว่า ..เผลอแล้วระลึกขึ้นบ่อยๆ จนทันความคิด ไม่เผลอ ..จนไม่เผลอ...นี่คือการฝึกสมถะสมาธิครับ ท่าน T-BOON

..ตรงนี้คือ ฝึกสมถะโดยการระลึกถึงสติ..หรืออะไรครับ(จิต)..เผลอแล้วระลึกขึ้นบ่อยๆ ระลึกถึงความเผลอให้ทัน ระลึกบ่อยๆ..สมาธิจะเกิดเพราะการสันตติของสติ ที่ต่อเนื่องสุดท้ายคือ เร็วขึ้นๆๆๆจนต่อเนื่อง จนเกิดสมาธิ-สติ นี่คือการฝึกสมถะสมาธินั่นเอง ระลึก ระลึก ระลึก..อะไร อะไร ไม่ให้เผลอ(สติ-จิต) ..จนเกิดสมาธิอ่อนๆไปจนตั้งสติได้..เพราะสติจะต่อเนื่องเพราะเกิดสมาธิ เกิดสมาธิ สมาธิ จะทำให้สติต่อเนื่อง แต่ยากส์ ยากส์ ยากส์กว่าการดูกายมาก ครับ..(k)