กลั้นลมหายใจ ไม่ใช่ทางตรัสรู้ธรรม

สัญญาเวทยิตนิโรธ ฤาษีทำไม่ได้ครับต้องพระอนาคามีขึ้นไปที่ได้สมบัติแปดครับ อุรุเวลาท่านอย่ายึดกับความคิดเก่าๆที่ท่านมีอยู่เลยครับ สิ่งที่ผมอธิบายไปก็ตามพระสูตร ส่วนสิ่งที่คุณอ่านมาก็ตามพระสูตร มันต่างกันตรงว่าใครจะตีพระสูตรได้ตรง ท่านยึดว่าสิ่งนั้นมันตรงกับความคิดคุณ ผมกคิดว่าสิ่งที่ผมทำอยู่มันถูกเพราะผมได้ทดลองปฎิบัติแล้วมันเกิดผลจึงนำมาบอกให้ผู้ที่ต้องการปฎิบัติเพื่อได้สมความตั้งใจ ปีติความสุขมันอยู่ไม่ไกลหรอกครับอุรุเวลา ได้บางหรือยัง ถ้าได้แล้วก็อนุโมทนา แต่ถ้ายังไม่ได้ นั่งลงหายใจเข้าหายใจออก แล้วลองทำตามดูก็จะได้ผลดั่งความปรารถนาครับ ผมnewamzing นะครับกล้าทำกล้าทดลอง แต่ไม่ออกจากพระสูตรครับ

 

ฝึกสติบ้างก็ดีนะ.. จะได้รู้ว่าเขาตอบว่าไง

ข้อ ๕.๔ ส่วรที่เข้าณานทั้งหลายนั้นสังขารยังไม่ดับหมดนะครับ ยกเว้นสัญญาเวทยิตนิโรธที่พระอริยเจ้าขั้นอนาคามีที่ได้สมบัติแปดเท่านั้นที่จะดับสังขารทั้งหลายได้หมด
อ้างอิงคุณอุรุเวลา
ตอบ พระอริยะวัดกันที่ละสังโยชน์ครับ ไม่ได้วัดกันที่ได้สัญญาเวทยิตนิโรธหรือสมาบัติแปดฤาษีโยคีทำได้ครับ

 

แค่ 1 วินาที ก็ได้ ฌานครับ.."แค่นึกน้อม ก็ตั้งมั่น" นิวเวอร์จิ้น ไม่รู้เรื่องหรอกครับ ท่านอิน.อิอิ

 

กลับมาที่ประเด็นเดิมนะ
คุณ นิว กล่าวว่า ระงับกายสังขาร คือการกลั้นลม ระหว่างหายใจเข้าออก
ถึงถามว่า คุณกลั้นลมอยู่ตลอดเลยหรืออย่างไร
ถ้าคุณกล่าวว่า ทำสลับกับลมหายใจ ก็แสดงว่าคุณต้องทำถี่ๆ ระหว่างลมหายใจเข้าออกซิ

ทำไมถึงมามี สี่ ครั้งล่ะ
อย่างนั้น คุณยังจะยืนกราน ว่า ระงับกายสังขาร คือ การกลั้นลมหายใจ อยู่ไหม??


ใครสนใจ ..สัญญาเวทยิตนิโรธ
http://www.nkgen.com/434.htm

 

การสังขารคือลมหายใจ กายสังขารรำงับ คือลมหายใจหยุด พระสูตรว่า(เธอไปฝึกฝนโดยมีหลักว่าเราจะทำกายสังขารให้ระงับมีสติหายใจออกเธอไปฝึกฝนโดยมีหลักว่าเราจะทำกายสังขารให้ระงับมีสติหายใจเข้า)คุณเข้าใจว่าเทคนิคมั้ยครับ หยุดหายใจสักครู่หายใจออก หยุดหายใจสักครูหายใจเข้า ทำไปสักพักปีติก็เกิด เพราะด้วยสาเหตุว่า จิตนั้นถูกกำหนดอยู่ที่จุดเดียวไม่คิดไปเรื่องอื่น จะใช้วิธีอื่นก็ได้ แต่ตรงนี้นั้นจะมีพลังที่ทำให้จิตรวมตัวเ็ร็วและมีพลังที่ทำฌานให้เกิดได้ไว ก้เท่านั้นไม่เห็นมีอะไรมากเลย พอปีติเกิดก็หายใจเข้าออกธรรมดาอย่างพระสูตรนั้นแล่ะ

 

นั้นไม่ใช่ธรรมชาติ นั้น ฝืนธรรมชาติ ของ ขันธ์ห้า

ถ้าฝืน ธรรม ก็จะไม่เข้าใจ การเกิดดับของ อารมณ์ ของขันธ์ห้าทำงานอย่างไร

เหตุเกิด ดับมาจากไหน

คุณนิว ยังไม่เข้าใจพระสูตร เลยนะครับ

 

กายสำขารรำงับ ไม่ได้หมายถึง การหยุดหายใจ
กายลมและจิตมีความสัมพันธ์ต่อกัน จิตเมื่อหยุดการปรุงลมก็ละเอียดขึ้น เมื่อเอาจิตมาอยู่กับลม จิตก็ไม่ไปปรุงที่อื่นมีสติอยู่กับลม เมื่อลมละเอียดขึ้นจิตก็ละเอียดขึ้น เมื่อจิตละเอียดขึ้นลมก็ละเอียดขึ้น เมื่อกายสังขารระงับก็นำไปสู่จิตสังขารระงับ.. (แต่ไม่แน่บางคนก็แล่นไปในภวังคจิต(นิมิต)ซึงต้องประกอบไปด้วยสติที่ต้องตามให้ทัน เพราะหากจิตกำเริบกายลมก็กำเริบขึ้นด้วย)

การที่กายสังขารรำงับสิ้นเชิงแล้ว ก็ไม่ใช่ไม่มีลม ยังมีลมอยู่แต่ละเอียดจนคล้ายไม่มี (ร่างกายก็มีอินทรีย์ในการรักษาชีวิตของเขาไว้หากยังไม่ตายต้องหายใจ แม้นแต่จิตเข้านิพพานไป ร่างกายเขาก็มีหน้าที่รักษาชีวิตของเขาไว้อยู่ เพียงแต่จิตทิ้งรูปไป จนกว่าจะตาย ร่างกายจึงหมดหน้าที่รักษา)

โดยปกติ ระหว่างลมหายใจเข้าออกมีการพักอยู่แล้ว.. จะทำให้ชัดขึ้นเพื่อเรียกสติก็อาจเรียกว่าเทคนิคขึ้นมา แต่ไม่ใช่นำไปสู่กายสังขารรำงับ เพราะจะรำงับได้หรือไม่ต้องขึ้นอยู่ที่จิตด้วย กายสังขารระงับไม่ใช่การหยุดหายใจ แต่มีเหตุปัจจัยมาจากจิตด้วย

ในขั้นสูงที่ฝ่ายวิปัสสนาต้องเจอก็คือ จิตสังขารรำงับแล้วแต่ยังไม่สิ้นเชิง(มีสมาธิระดับนึง) กายลมนี่แหละจะแสดงไตรลักษณ์ให้ดู คือแสดงอาการกำเริบอย่างรุนแรง(ทุกขเวทนา)แต่หากจิตสังขารระงับดีก็จะดูอย่างมีสติและเข้าสู่จิตสังขารรำงับสิ้นเชิงได้ (ไม่ทุกกรณี บางคนอาจลมละเอียดลงไปเรื่อยๆจนจิตสังขารรำงับไปด้วย)

 

กายสังขารรำงับ ไม่ใช่หยุดลมหายใจน้า มันหยุดอยู่แล้วเป็นธรรมชาติของมัน เพราะมันเต็มปอดมันก็ต้องปล่อยออกมาจนหมดและหยุดเพราะไม่มีลมต่อแล้วมันเลยต้องสูดเข้าไปใหม่เต็มปอดมันก็หยุดและก็ต้องปล่อย

กายสังขารรำงับ มันหมายถึงหายใจได้ละเอียดขึ้น

อย่างหายใจออกได้ลึกขึ้น หายใจเข้าได้ลึกขึ้นทำนองนี้ แต่ละคนพอฝึกจะรู้เอง ว่าขนาดไหนที่พอดีกับตนดีกับตน เพราะ ลมหายใจมันสัมพันธ์กับกาย กายมันก็สัมพันธกับจิต ลุงรู้วิธีหายใจที่ถูกที่ดีต่อกายแล้วจากการทดลองหายใจครั้งแรกกะครั้งที่สอง ในครั้งที่สามพอลุงกำหนดลุงก็จะรู้ว่า ลมหายใจมันสัมพันธ์กับกาย กายมันก็สัมพันธ์กับจิต ลุงหายใจได้ลึกได้ละเอียดขึ้นกายของลุงมันก็ดีขึ้น จิตมันก็ละเอียดขึ้นตาม นามรูปมันอาศัยกันและกัน

ทีนี้พอฝึกไปสักจนชำนาญมันก็เกิดญาณสมาธิขึ้นเพราะไปกำหนดลมหายใจที่ลึกขึ้นละเอียดขึ้นมีจังหวะของมัน มันก็เกิดความสงบ เป็นปฐมญาณ เกิดวิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคคตา

ทีนี้ในการหายใจขั้นต่อไปของอานาปานสติ เช่น ครั้งที่ 5 และ ที่ 6 ก็เอา ปิติที่ได้มากำหนด เอาสุขที่ได้มากำหนด ก็เป็น ทุติยญาณ ตติยญาณ ตามลำดับ
ในการหายใจครั้งที่7 หายใจเข้า-ออก กำหนดรู้สึกในจิตสังขาร ก็จะรู้ว่า อำนาจของปีติ สุข นี้มันเป็นความรู้สึกที่ปรุงจิตอยู่ เป็นจตุตญาณ ในการหายใจครั้งที่ 8.หายใจเข้า-ออก กำหนดความรู้สึกรู้สึกเห็นว่าจิตตสังขารสงบระงับ
คือรู้ว่า ปีติ สุข นี้มันเป็นความรู้สึกที่ปรุงจิตอยู่ จิตมันอยู่ใต้อำนาจของเวทนา และเราก็ยึดอยู่ที่อำนาจตรงนี้แหละ ที่เสพมาทางตาหูจมูก เป็นต้น พอรู้แล้วมันก็ไม่ตกใต้อำนาจตรงนี้อีก ก็เรียกว่าจิตตสังขารมันสงบระงับได้ ตรงนี้ก็ต้องใช่อุบายลมหายใจ มีเคล็ดว่ายิ่งหายใจเข้าออกได้ละเอียดเท่าไร การควบคุมลมหายใจให้ประณีตเท่าไร เวทนาและสัญญาก็รำงับลงเท่านั้น จิตก็ถึงความละเอียดไม่ฟุ้งซ่านยิ่งขึ้นเท่านั้น

 

ใช่ๆๆ คุณปุณฑ์กล่าวชอบแล้ว

 

กายสังขารรำงับนั้นคือการที่จิตรับรู้ไม่ได้ถึงกายหายใจก็เท่านั้นมันจะด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่ต้องไปสนใจ และวิธีที่ฝึกนี้ก็ไม่ต้องไปรู้เลยว่ามันจะมาจากการทำงานของอะไร ขอเพียงรู้ว่าไปด้วยการปฎิบัติวิธีนี้เพื่อเข้าถึง ทั้งหมดมันก็มีเพียงรูปนามที่ทำงานในส่วนนี้เท่านั้น และวิธีที่บอกให้ทำอย่างนั้นมันก็เป็นเพียงเทคนิค ที่ว่าเรารำงับลมหายใจ(หมายเอาว่าคือกายสังขาร)เพื่อเข้าถึงฌานได้เร็วเป็นเทคนิคที่พระองค์ทรงให้ไว้ ส่วนใครจะเรียกคำนั้นว่าอะไรมันก็ไม่มีความหมายทั้งนั้นมันอาจจะถูกผิดแล้วยังไง มันทำให้เข้าถึงสภาวธรรมเอกที่ผลุดขึ้นมาได้หรือเปล่า

ผมไม่ใช่นักปริยัติมากความอะไร ผมลองทำในสิ่งที่ใครบอกสอน ผมทำหมดเพื่อทดลองว่าสิ่งที่เขาพูดมันทำแล้วมันเกิดผลตรงดั่งคำสอนหรือเปล่า และนี่ก็เป็นเพียงการปฎิบัติในแง่มุมอีกหลายๆมุม ทำให้เรารู้มุมมองกว้างออกไปอีกจากสิ่งที่เราเคยทำกัน และมันอาจจะเป็นสิ่งที่เราแสวงหามาทั้งชีวิตก็ได้ ในโลกสมมุติเหมือนกันผมสำเร็จจนบนโลกนี้ไม่มีอะไรให้ผมปรารถนาอีกแล้วก็เพราะไม่ใช่ว่าผมเป็นคนชอบลองทำในทุกสิ่งหรอกเหรอผมถึงวางมือได้ทุกอย่าง และบนเส้นทางธรรมก็เหมือนกัน

 

ยังไหลได้เรื่อยๆๆ เหมือนเดิมนะน้านิว 55555

 

กายสังขารระงับ แต่จิตยังไม่ระงับสิ้นเชิง ก็จิตนั่นแหละที่รู้กายสังขารรำงับ ไม่งั้นใครจะทราบถึงลมละเอียด หรือคล้ายลมไม่มี

เด็กๆ เขายังทราบว่าการฝินธรรมชาติ ไม่ตามรู้เท่าทันตามความเป็นจริง วิปัสสนาญาณเกิดขึ้นไม่ได้
แต่ถ้าจะเอาฌานโลกีย์ ก็อีกเรื่อง
โดยเฉพาะนิพพานคุณที่ยังมีวิญญาณรับรู้ (ขันธ์ห้าไม่ดับทั้งสิ้น)

การอ้างพระวจนะเป็นเรื่องดี ถ้าจะไม่ใช่กล่าวตู่นะ
ถ้ายกมาเลยก็ดี คนอื่นเขาจะได้ทราบความหมายเองด้วย

 

ที่ว่าเรารำงับลมหายใจ(หมายเอาว่าคือกายสังขาร)เพื่อเข้าถึงฌานได้เร็วเป็นเทคนิคที่พระองค์ทรงให้ไว้

ไม่มีใน 84000 พระธรรมขันธ์ นะครับ บิดเบือนเอง แต่งเอง เปลี่ยนแปลงเอง

เดินเข้ามาในแผ่นที่ได้แล้วครับ คุณ นิว

 

(เธอไปฝึกฝนโดยมีหลักว่าเราจะทำกายสังขารให้ระงับมีสติหายใจออกเธอไปฝึกฝนโดยมีหลักว่าเราจะทำกายสังขารให้ระงับมีสติหายใจเข้า )พระองค์แสดงแบบนี้ผมเรียกว่าเทคนิค ถ้าคุณไม่เข้าใจคุณก็ไม่รู้ว่าเป็นเพียงเทคนิค หรือวิธีทำเพื่อเขาถึง ไม่ใช่สภาวะธรรมที่เป็นไปตามลำดับ อย่าง ปิติ สุข

 

คุณเอาคำถามนี้ไปถามวัดนาป่าพงจะได้คำตอบ อาจารย์คุณตอบว่าอย่างไรไม่ต้องบอกผมก็ได้เพราะผมรู้คำตอบแล้วครับ

 

ก็ถูกต้องก็เพราะจิตยังไม่รำงับ ถึงรู้ว่า รับรู้กายสังขารไม่ได้ เพราะกายสังขารมันรำงับ

วิญญานจะดับไปได้อย่างไร ถ้าวิญญานดับจะทรงรู้สภาวะนิพพานอย่างไร

 

เหรอครับรู้แล้วเหรอ ทำฌานถึงขั้นไหนแล้วครับ

 

น้ามั่วอีกแล้ว วิญญานมันดับของมันอยู่แล้ว เป็นธรรมชาติของมัน มันเกิดดับอยู่แล้ว ปกติอยู่แล้ว น้าจะไปทำอะไรกะมัน มันเป็นธรรมชาติของมัน

แต่เพราะไม่รู้ไปยึดเอาว่ามันไม่เกิดดับ มันเที่ยง ก็เลยต้องมาปฏิบัติอานาปานสติให้รู้น้าพูดไปพูดมานี้จะหลุดไปอาตมันแล้ว

 

ไปถามเด็กประถมเถอะครับ

 

ตัววิญญานจะดับไปก็ต่อเมื่อจุติวิญญานปรากฎในภพนั้น ส่วนเรื่องที่มันเกิดดับนั้นมันเป็นลักษณะของจิต ต้องแยกให้ออก