กลั้นลมหายใจ ไม่ใช่ทางตรัสรู้ธรรม

อุเบกขาก็มีหลายอย่าง
เฉย(เฉื่อย)ชา เหนื่อยหน่าย มันจะเข้าวิภวตัณหา(ยินร้าย)ซ่อนอยู่
อุเบกขาแบบสังขารุเปกขาฌาน(จะข้ามโคตร) จะมีกำลังดี(อินทรีย์ห้าพละห้า) จิตก็ตื่นดี สงบดี มั่นคงดี ถ้ากำลังตกลงไป ก็ต้องอนุโลมปฏิโลมกันใหม่..

ช่วงนี้ถ้ากำลังดี ก็จะมีปัสสัทธิเข้ามาแทรก สงบสงัด (ตัวจะหนัก นั่งลงไปท่าไหน แข็งอยู่อย่างนั้น (ในชีวิตประจำวันก็เกิดได้ สังเกตวันไหนจิตสงบ นั่งลงไปก็นิ่งเลย ไม่มีกระดิก) ลมหายใจชัด จิตอยู่กับลมลมคล้ายนอนหลับแต่ตื่นอยู่

พอสติมาก็มีความบากบั่นต่อ (อย่าปล่อยให้ฟุ้งซ่าน กำลังจะตก)
อิทธิบาทสี่ ก็ดำเนินต่อ
บุคคลล่วงทุกข์ด้วยความเพียร

หรือแม้นในกรรมฐานเดียว อย่าไปคิดแต่จะเอาสบาย...
ถ้าเกิดเวทนา(สติสัมโภชฌงค์ ธัมวิจยะ(ใคร่ครวญแล้วเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดาเกิดอิทธิบาทสี่) ก็มีวิริยะ(สู้ต่อ) ข้ามเวทนาไป ก็เข้าปิติ ปัสสัทธิ สมาธิ อุเบกขา.. ถ้าบริบูรณ์ ก็ข้ามไปวิชชาวิมุตติ

แต่ถ้าชอบเล่นฌาน ก็ว่ากันไป...ก็ควบคุมลมหรือหานิมิตช่วย
คนเล่นปราณ ก็ได้สมาธิได้พักร่างกายไปด้วย

 

บางประโยค เหมือนตาเห็น พี่ ป.แจ่ม

 

ใครหนอ ที่เฉยในนามรูปเกิดดับ

แน่นอน ย่อมไม่มีใคร ที่เป็นผู้วางเฉย

เพราะ ยังสำคัญตนว่า ตนเป็นผู้วางเฉย วางเฉยนี้เป็นจิตเรา เกิดแต่เรารู้

ทิฏฐินี้ ไม่สามารถข้ามพ้น ความเห็นผิดในตนของตนได้


ส่วนเฉย แบบรู้ไม่ตรงสภาวะ ส่วนมาก จมอยู่กับสภาวะไม่รู้ สำคัญว่ารู้ คือรู้อยู่ แต่ไม่รู้ว่าเป็นธรรม

อย่างน้อยๆ ควรระลึกได้บ้างว่าเป็นรูป หรือ นาม หรือเป็นลักษณะของ ขันธ์ ธาตุ

เมื่อไม่รู้สิ่งที่ควรหมายรู้ เรื่องไปกำหนดรู้ไตรลักษณ์โดยเห็นความ เกิด ความเสื่อม ย่อมไม่ใช่ฐานะ

ก็จะนั่งแช่ กับความเคลิ้ม ความนิ่ง วูบ วื๊ด อันเป็นภาวะของสมาธิมาก

เมื่อพบสภาวะที่ยังไม่เคยปรากฏแก่ตนมาก่อน ทิฏฐิย่อมเกิดเป็นสอง คือ สำคัญผิดในธรรม หรือ สงสัยในสภาวะธรรม

สภาวะนี้ เรียกว่า โมหะ เกิด พร้อมด้วยทิฏฐิบ้าง มานะบ้าง ในตัณหาบ้าง



ทั้งหมดนี้เกิดได้ ตั้งแต่เริ่มภาวนาผิด ตั้งทิฏฐิไว้ผิด

มีได้ในวิปัสสนาญาณต้นๆ จนถึงอุปกิเลส


ปล. ยิ่งเห็นภัย ยิ่งเคารพธรรม ยิ่งสงบในกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ไม่สร้างอกุศลใหม่ เจริญแต่กุศลที่ยังไม่เกิดเนืองๆ

เพราะรู้เกิดดับ นามรูปเป็นของน่ากลัว เป็นของไม่ควรประมาท

 

......ถ้า หมายถึง จิตตั้งมั่น เป็นผู้รู้ผู้ดูอยู่อย่าง เป็น อุเบกขา(ไม่ยินดี ไม่ยินร้าย ...ไม่ทิฎฐิ ตัณหาอภิชฌาและโทมนัส) เหมือนในท้ายพระสูตรมหาสติปัฎฐานสี่.......มหาสติปัฎฐานสี่ จึง ยังคงต้องเป็นที่เที่ยวไปแห่งบิดาตน.........นั้นหมายถึง ไม่ว่าจะเป้นใคร ปุถุชน หรือ พระอริยะ ท่านก็ว่า ควรเจริญสติปัฎฐาน เป็น ปรกติ...

 

ผู้มีปกติเจริญสติปัฎฐาน เป็นอย่างไรหนอ

 

...........ผม เรียน ถามหลวงพี่ดีกว่า ครับ...ส่วนนี้ ผมว่า เกี่ยว กับอินทรีย์ พละ โดยตรง(ศรัทธา สติ วิริยะ สมาธิปัญญา)....คนหลงโลก นานนาน แบบ ผม(หลงโลก ไป เพลิน ดู นั่น ดู นี่ มากกว่า)...อินทรีย์อ่อน อ่อน เหมือน ยอดผักบุ้ง....ก็ ขอโอกาส ปุจฉาหลวงพี่ ว่า..สิ่งใด ที่ส่งเสริม ให้ การภาวนา เข้มข้น อินทรีย์ แน่น พอครับผม..

 

ถอยลงมาอีกดีมั๊ย

สำหรับเรื่อง มีปกติเจริญสติปัฏฐาน

สติปัฏฐาน เป็นเรื่อง ใช้ชีวิตปกติธรรมดา และตามรู้ธรรมชาติในความธรรมดานั้น ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม

เมื่อกระทบอารมณ์เฉพาะหน้า สติ ปัญญา ความเพียร ก็พิจารณาอยู่เฉพาะหน้า

หลักมันมีอยู่ คือเป็นผู้เห็นโทษภัย และฉลาดในการคลายออก

คล้ายๆนักพุ่งฉมวก ตามองแต่เป้า เห็นแต่เป้า มือนิ่ง ใจนิ่ง พุ่งได้แม่นยำ ได้ไกล ได้เร็ว และมีพลัง

ปัญญา วิริยะ สมาธิ ศรัทธา สติ ก็มีอยู่ในสมัยนั้น

ตอบสั้นๆ ภาวนาอะไรต้องมีเป้าหมาย ชัดเจน

ใส่ใจเรื่องอิริยาบถให้มากหน่อย เพราะมีอยู่ตลอดตื่น

เป็นการประคองอินทรีย์ อธิฐานจิตถึงข้องบกพร่อง

การภาวนาสำคัญคือ แม่นยำ ต่อเนื่อง ช้าๆ ชัดๆ และ มีพลัง

จะดู จะเดิน จะทาน จะได้ยิน อย่าให้เสียเปล่า

เป็นผู้ฉลาดในกุศล ฉลาดในการภาวนา

 

..............."คือเป็นผู้เห็นโทษภัย" และฉลาดในการคลายออก...ตรงนี้ชัดเจนครับ....คือการเห็นทุกข์อริยสัจจ์ ...

 

ปัญญาอ่อน เน้นฟังธรรม

ปัญญามาก เน้นเจริญวิปัสสนาก็ได้

ความเพียรอ่อน นึกถึงภัยในสังสารวัฏก็ได้

ความเพียรมาก เปลี่ยนมาฟังธรรมบ้างก็ได้

สมาธิมาก เจริญสมถะแล้วมาวิปัสสนาก็ได้

สมาธิอ่อน ไปกำหนดอิริยาบถก็ได้ ให้มันต่อเนื่อง

สติมากน้อย อยู่ที่ฟังธรรมอะไรมา และธรรมนั้นเป็นปัจจัยให้ระลึกได้หรือไม่


มันมีหลักอยู่ว่า

ภิกษุผู้มีธรรมเป็นที่ยินดี ( ศรัทธา ฉันทะ นามรูป ขันธ์ ธาตุ อายตนะ อินทรีย์ อริยสัจ ปฏิจสมุปบาท )

ภิกษุยินดีแล้วในธรรม ( อธิจิต สงบจากนิวรณ์ ปิติ )

หมั่นตรึกถึงธรรม (วิริยะ ปัญญา โยนิโส กุศลวิตก )

หมั่นระลึกถึงธรรม (วิริยะ สติ )

ย่อมไม่เสื่อมจากสัทธรรม ( มรรค อริยสัจ ๔ )

 

สำหรับผมการเห็นทุกข์ครับ

 

พอความสลดสังเวชปรากฏก็มีแรงภาวนาได้เข้มขึ้น
สติตื่นตัวสมาธิฟิตๆ สู้ได้อีกหลายยกครับพี่ทริก

 

เข้าไปที่โรงพยาบาลไปดูที่เขาเจ็บหนักๆแล้วจะรู้

 

ทุกข์เวทนา หรือ ทุกขสัจ ^^

 

จุ๊ๆ อย่าเอ๊ดไป

คนที่เขาแยกรูปแยกนามได้ เขาจะไม่ไป เที่ยว เขาดิน กันแย้ว

เขาจะ พินา อุปทานขันธ์ ฉบับ พ.ศ. .......... เอาเท่านั้นครับ ท่าน นายกฯ