แนวคิดส่วนหนึ่งของจุดเริ่มต้นสิ่งมีชีวิต..ที่เรียกว่าจิตนั่นเริ่มมาจาก

มีอาหาร หาใช่เป็นธรรมชาติที่ไม่มีอาหารไม่. ก็อะไรเล่า เป็นอาหารของนิวรณ์
ทั้งหลาย ๕ ประการ ? คำตอบพึงมีว่า “ทุจริตทั้งหลาย ๓ ประการ” ดังนี้.
ภิกษุ ท. ! เรากล่าวว่า ถึงแม้ทุจริตทั้งหลาย ๓ ประการ ก็เป็นธรรมชาติ
มีอาหาร หาใช่เป็นธรรมชาติที่ไม่มีอาหารไม่. ก็อะไรเล่า เป็นอาหารของทุจริต
ทั้งหลาย ๓ ประการ ? คำตอบพึงมีว่า “การไม่สำรวมอินทรีย์” ดังนี้.
การไม่สำรวมอินทรีย์บริบูรณ์แล้ว ย่อมทำทุจริตทั้งหลาย ๓
ประการให้บริบูรณ์ ;
ทุจริตทั้งหลาย ๓ ประการบริบูรณ์แล้ว ย่อมทำนิวรณ์ทั้งหลาย ๕
ประการให้บริบูรณ์ ;
นิวรณ์ทั้งหลาย ๕ ประการบริบูรณ์แล้ว ย่อมทำอวิชชาให้บริบูรณ์.
ภิกษุ ท. ! อาหารแห่งอวิชชานี้ ย่อมมีได้ด้วยอาการอย่างนี้ และ
บริบูรณ์แล้วด้วยอาการอย่างนี้.

 

อะฮ้า คนไม่เจ๋งจริง พูดไม่ได้นะครับ ประโยคนี้ ขอคาระวะสามจอก ก่อน

ว่าแต่ อดีตคอยส่งวิบากกรรม มาให้กายใจ ปัจจุบันได้รับรู้หรือได้ ชดใช้ กันนะ แต่จะว่าไป จะบอกว่าเป็นอวิชชา(ความไม่รู้จากอดีตก็ไม่ผิดนะ) แต่ ถ้า ปัจจุบันชำระอวิชชาได้ ดับอวิชชาลงได้ เข้าถึงอนัตตาธรรม หมดอัตตาตัวตน ที่จะรับผล(ว่าเป็นเวทนา) แต่ผลที่ได้ ก็ยังรับอยู่ หมายถึงชดใช้ในสิ่งที่เคยกระทำผิดในอดีต เป็นวิบาก แต่กายใจหาได้ มีทุกข์ใดใด ไม่

ไช่แบบนี้หรือเปล่า ที่คุณเข้่าใจ หรือคุณไม่ได้เข้าใจเป็นแบบนี้ครับ

 

แค่อาณาปา อย่างเดียวก็พอแล้วมั้งครับ ถ้าจะเอาจริง

แต่ถ้าพูดถึง การไร้กระบวนท่า อาณาปาก็คงไม่จำเป็นนะครับผมว่า

เพราะถ้า พูดว่า รู้แล้วเข้าในแล้ว มันก็คง ไม่ต้องอาศัยสิ่งใด มาเปนเครื่องอยู่ ของกายใจ นะครับ

แค่กายใจตามธรรมชาติ ก็สุดยอด ของ คำว่า สูงสุดคืนสู่สามัญ แล้วนะ

หรือคุณคิดเป็นอื่นครับ

 

มันไม่ไช่สำหรับบางท่านหรอกน่า มันมีแค่กายกับใจ ทุกคนนั่นแหล่ะครับ ปฏิเสธความจริง ของกายกับใจ ไม่ได้หรอกครับ เพราะมันคือ ความจริงของปัจจุบันที่สุดแล้วนะ ผมว่า หรือคุณคิดว่า ยังมีอย่างอื่น ที่จริงกว่า กายใจครับ

 

ขอบคุณในคำตอบ ที่คุณตอบครับ

จากคำตอบที่ยกมา จะเห็นได้ว่า ต้องรู้ในอริยสัจครบ ถึงเรียกว่า เป็นผู้ไม่มีอวิชชา

รู้ทุกข์จริง
รู้สมุทัยจริง
รู้นิโรธจริง
รู้หนทางดับทุกข์จริง

ซึ่ง ถ้าไม่ครบทั้งสี่ข้อ แสดงว่า ยังเป็นผู้ที่มีอวิชชาตั้งอยู่ได้ มีอวิชชาอยู่ นั่นเอง

จะเห็นว่า ตรงสีแดง มันรู้ได้มีได้ จาก จิตวิญญาณ หรือ จากจิตรู้ที่ฝึกสติปัฏฐานสี่ เท่านั้น ครับ ไช่มั้ยครับ

 

ที่ยกมาแสดง ขอบคุณครับ ถือว่า เป็นสิ่งหรือเป็นธรรมที่ไม่ควรมองข้ามเลย

อาหารของอวิชชา อาหารของอวิชชา

นิวรณ์ 5 คืออาหารของอวิชชา โอ้ สุดยอดของ ธรรมเลยครับ

มีหลายคน พากันนั่งสมาธิ แล้วกล่าวโทษว่า นิวรณ์คือเครื่องกั้น การเข้าถึงสมาธิเท่านั้น แต่ไม่ ตระหนักว่า นิวรณ์มันไม่ไช่แค่ ตัวร้ายธรรมดา แต่มันคือ ตัวร้ายใน การตรัสรู้นิพพาน

 

คนฉลาด ต้อง ไล่ ว่า

อวิชชา มีอาหาร คือ นิวรณ์ห้า นิวรณ์ห้ามีอาหารคือ ทุจริตสาม

งั้นเข้าประเด็นเลย

นิวรณ์ห้า มีอะไรบ้าง
ทุจริตสาม มีอะไรบ้าง

 

ทำลาย อาหารของอวิชชา ซะ

ทำลายยังไง ก็ ให้รู้ว่าให้ได้ว่า อวิชชาเสวยอาหารยังไง รู้ตรงนี้ให้ได้ ก็ จะเกิดปัญญา ชำระอวิชชาเองแหล่ะ

และรู้ให้ได้ว่า ถ้า อวิชชาเสวยอาหารไม่ได้ จะเกิดผลอย่างไร

และรู้ให้ได้ว่า ถ้า อวิชชาไม่มีอาหารให้เสวย จะเกิดอะไรขึ้น

แค่นี้่เอง

 

ก็เช่นเคย นั่นสำหรับคนส่วนใหญ่ครับ
รู้จักพวกนี้ให้ดี ก็พาให้พ้นทุกข์ได้แล้วล่ะ มั้ง นะ

ขอเน้นนิดนึงนะ ว่าอิทัปปัจยตานั้นน่ะนะ ซ่อนความลับไว้ด้วยล่ะเธอ
เค้าแปลว่าเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัยใช่ม๊า แล้วถ้าเราไล่ตามสายของเหตุปัจจัยบ่อยๆ
ทำเสมอๆ ทำจนชำนาญ เกิดวสี พอเหตุมากระทบปุ๊บ ก็ไล่หาได้ปั๊บตลอดสาย
ไล่ขึ้นต้นทาง ว่ามาจากไหน และไล่ได้ไปจนสุดสายว่าอู่รถ หรือสุดสายที่ใด

ทีนี้ความลับที่ว่านั้นก็คือว่า ถ้าสามารถถอดสมการการทำงานของระบบออกมาได้
ก็จะได้ไอเท็มพิเศษ เอาไว้ใช้สำหรับหยั่งรู้ทุกสิ่งทุกอย่างได้ เกือบทุกกรณี
นำไปประยุกต์ใช้กับเรื่องใดก็ได้ เช่น ถ้าต้องการไอ้นั่น จะทำยังไง
หรืออยากให้สิ่งใดเกิดขึ้น ปัจจัยมีอะไรบ้าง และอย่างไร
คล้ายได้ฌานพิเศษอีกชนิดหนึ่งเชียวนะ จะบอกให้ เจ๋งมาก ขอบอก

ไม่คิดแล้ว ขี้เกียจคิดเป็นอื่น ยืนยันเอาอันนี้แหละ ๕๕๕


ด็อกเตอร์ดิเรก ผัวประภาพี่ประไพ / กระต่ายป่า ข้างวัด
.

 

แหม..สงสัยว่าเราจะไม่ฉลาดแฮะ สำหรับเรื่องนิวรณ์ห้าเนี่ย

สิบแปดปีที่แล้ว ตอนทิ้งโลกไปอยู่สวนโมกข์สองสามปีน่ะนะ
ตอนที่รู้จักนิวรณ์ หลังจากอ่านทำความเข้าใจแล้ว ทำโยนิโสมนสิการจนรอบ
ก็สรุปไว้ว่า กิเลสตัณหาน่ะ มันจะเข้ามาทางนิวรณ์ทั้งหลาย

ดังนั้นก็เลยจำฝังใจไว้ว่า ต้องควบคุมนิวรณ์ไว้ให้ได้ กิเลสก็จะไม่เกิดง่าย
คล้ายตั้งยามเฝ้าประตูไว้น่ะครับ แล้วถ้ามีนิวรณ์มา มันต้องผ่านตรงนี้ ที่เดียว

ก็เท่ากับว่า มันมาเมื่อไหร่ ก็รู้ และเห็น
เมื่อรู้เห็นแล้ว มันก็หมดฤทธิ์ไปแยะเชียว
ถ้ามันอยุ่ในระยะสายตาแล้วล่ะก็นะ ปราบง่ายไม่ยาก ขอบอก

แต่นั่นก็เป็นเรื่องสมัยโน้นนะครับ แต่ฝังใจไว้แบบเนี้ย ไม่คิดจะเปลี่ยนด้วย
ตอนสอบวิชา "พุทธะซาเปี้ยน" ก่อนจบจากสวนโมกข์ ก็มีคำถามนี้
และตอบตามนี้ ก็ผ่านนะ ไม่ตก "ฝั่งโน้น" คงเห็นด้วย ว่าไม่ใช่ก็ใกล้เคียงล่ะมั้ง นะ ๕๕๕


กระต่ายป่า ข้างวัด / ลูกนาฬิเกร์
.

 

สีแดง เรียกว่า ปัญญา แต่ จะเป็นปัญญาเพื่อช่วยคนอื่นหรือไม่ หรือเป็นปัญญากรรมที่เป็นทางสายกลางหรือไม่ นั่นคือ สิ่งที่ ต้องทำความเข้าใจครับ
ว่า มันเป็นกรรม แบบเดิม หรือกรรมแบบใหม่ที่เป็นทางสายกลาง หรือเปล่านั่นเอง ทำสร้าง เพื่อให้มันดีเพื่อชำระกิเลสของคนอื่นหรือ เพิ่มกิเลสให้คนอื่น

 

สีแดง แล้วตอนนี้ คุณ ยังเข้าใจเหมือนเดิมอยู่หรือไม่ครับ ว่า กิเลสตัณหาเข้ามาทางนิวรณ์ห้า หรือ มันมาทางอื่นได้อีกครับ

อ้อ ต้องพูดว่า นิวรณ์ห้า เกิดได้จากอะไร สินะ ถึงจะถูก

ถ้านิวรณ์ห้าเป็นอาหาร นิวรณ์ห้า จะเป็นอาหารของอะไรนะ

 

ไม่รู้วุ้ย เขียนมากชักปวดหัว มันจะเป็นแบบไหนก็ช่างมันปะไร
มันเป็นทางสายกลางที่แกว่งไกวได้ล่ะมั้ง นะ ๕๕๕
ความเข้าใจ เราไม่ต้องทำ ถ้าต้องเข้าใจ เดี๋ยวมันเข้าใจเอง แต่ตอนนี้ไม่

มันจะชำระหรือมันจะเพิ่ม มันก็เป็นเรื่องของคนอื่น ไม่เกี่ยวกะเราแล้วมั้ง นะ

ลืมหมดแล้วมั้ง ไม่ต้องใช้ความเข้าใจแล้วล่ะครับ
ใช้ระบบออโต้ สบายกว่ากันแยะเลย อยู่เฉยๆ ดีกว่า ๕๕๕

อะไรจะเป็นอาหารของอะไร ก็ไม่สนแล้ว ตอนนี้ไม่หิวอาหาร
แต่หิวนอนแล้ว ไปนอนก่อนล่ะครับ
พรุ่งนี้เช้าค่อยมาปวดหัวกับท่านใหม่ละกัน ๕๕๕

เรียนใบไม้คนละเวอร์ชั่นกัน นี่มันคุยกันยากจริงแฮะ
ไอ้เราก็ชอบเรียนแต่ใบไม้ ที่มันร่วงจากมือซะด้วยสิ หึหึหึ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.

 

ก้ถ้าชำระได้ชาติเดียวก็คืออรหันต์พุทธะครับ เพราะรู้และเข้าใจได้แค่ชาติเดียวครับคือปัจจุบัน อดีตก็ยังไม่ได้รู้ด้วยเช่นอดีตยังหลงเสวยอารมณ์ต่างๆอยู่ในภพภุมิที่เขาอยู่ เขาก็ยังส่งคลื่นความคิดที่ดีและไม่ดีมาหาตัวตนปัจจุบันอยู่นั่นละครับเพราะถึงรู้และเข้าใจแล้ว แต่ก็ยังมีความคิดอดีตเข้ามาอยู่ดีครับขนาดได้กายธรรมแล้วเจออดีตโหดๆยังแกว่งเลยครับ

 

แก้เบื่อซะหน่อยดีกว่า แม้จะไม่ค่อยมีอารมณ์ก็เหอะ

เรื่องอิทัปปัจยตานั้น ความลับอีกข้อหนึ่งคือ
อาจจะทำให้รู้อนาคตได้เชียวนะครับ อดีตก็เช่นกัน อาจจะ นะ
เช่นเกิดเรื่องใดขึ้น หรือเห็นอะไรเกิดขึ้นมาแล้ว
ก็สามารถไล่เรียงเหตุการณ์ย้อนขึ้นไปได้ ว่าสาเหตุเกิดมาจากอะไรเอ่ย
และ/หรือ ว่าแล้วต่อไปมันจะเป็นอย่างไร เหมือนมีตาทิพย์น้อยๆ เชียวล่ะ ขอบอก

ก็ไม่เคยเห็นที่ไหนเคยกล่าวถึงไว้เลยนะ เรื่องนี้
และก็ไม่ค่อยเห็นใครเค้าเน้นถึงธรรมมะข้อนี้ กันซักเท่าไหร่เลย
คงมองผ่านกันไปหมด เห็นแค่เท่าที่ใครเค้ากล่าวไว้เท่านั้น

คิดแล้วน้อยใจแทนเค้าจริงๆ เล้ย มีค่าควรเมืองแท้ๆ
แต่ชาวพุทธขาใหญ่กลับมีตาอยู่สูงกว่าตาตุ่ม ฮิฮิ


กระต่ายป่า ข้างวัด / ค้างคาวแห่งแสง
.