นิทานสนุก..พระเครื่องและเครื่องราง (แหวนปฐพีไร้พ่าย)

เปิดกระทู้แล้วครับ..

http://palungjit.org/threads/เฉพาะกิจ-หลวงปู่โน-หลวงปู่ประหยัดธาตุกายสิทธิ์ฯลฯ.613734/

 

แร่กายสิทธิ์ปีกแมลงทับ วรรณะดำแวววาว

 

เปิดกระทู้มา 2 วันยอดทำบุญล่าสุด ทั้งบูชาวัตถุมงคล และ บริจาค รวม 37,259.11 บาทครับ อนุโมทนาบุญกับทุกท่าน

..ที่ดีใจ ผู้บูชาธาตุกายสิทธิ์ไป บางท่านสัมผัสได้ ก็ประทับใจว่าแรงจริง... ธาตุกายสิทธิ์ผม ทุกชิ้น ได้นำไปขอครูบาอาจารย์ตรวจสัมผัส และอธิษฐานจิตมาหมดแล้วครับ ผมไม่ห่วงเรื่องความขลังแรง...

...ครูบาอาจารย์ที่ไปขอความเมตตา ก็เชื่อได้ว่า พลังจิต วิชาสูงส่งจริง หลังอธิษฐานก็ขอท่านเมตตาสัมผัสจนแน่ใจว่าดีจริง เป็นของแท้แน่นอน

 

จากที่คุยล่าสุดกับหลวงปู่ประหยัด และโยมดูแล เนื่องจากบริเวณธาตุเจดีย์เป็นดินถม จึงจะมีการลงคาน ยกพื้นขึ้นสูงก่อน เพื่อกันเจดีย์ทรุดในวันหน้า แล้วค่อยปูกระเบื้อง ช่างมาประเมินราคา แล้วประมาณ 150,000 บาท

 

สาธุ
เดี๋ยวจะร่วมบุญครับ

แต่
ไม่เอาวัตถุมงคล

ร่วมทำยุญก่อนอย่างเดียวครับ

 

สาธุ อนุโมทนาครับ

 

ยอด ทำบุญล่าสุด 41,257 บาทครับ งบประมาณคร่าวๆ 150,000

 

ยอดปัจจุบัน 95,382.66 บาทครับ บัญชีบุญเจดีย์นี้จะ ให้ร่วมบุญถึง วันที่ 4 กรกฎาคม 2559 เวลา 8.00 ครับ หลังจากนี้ส่วนที่เหลือจะมีเจ้าภาพมาปิด

...ท่านใดมีจิตศรัทธา จะปิดยอดบุญส่วนที่เหลือนี้ ขอเชิญร่วมกุศลนี้ด้วยกันครับ ยังเหลือเวลา จันทร์ 3 กรกฎาคม 2559 อีกหนึ่งวัน ผมจะนำปัจจัยนี้ไปถวายหลวงปู่ด้วยตนเอง แล้วจะนำภาพตอนถวายมาให้ชม....

 

<a href="http://www.mx7.com/view2/zXUzxBaiXWL6g4Mm" target="_blank"><img border="0" src="http://www.mx7.com/t/15e/SHWptW.jpg" /></a>

ปิดงานบุญแรก 150,000 บาท ภายในระยะเวลา 5 วัน

 

โลหะอาถรรพ์...

ผู้ที่ชอบเครื่องรางของขลัง คงรู้จักมีดหมอดี ซึ่งจุดเริ่มต้นคงมาจากเรื่องขุนช้างขุนแผน การตีดาบฟ้าฟื้น.. การผสมมวลสารศักดิ์สิทธิ์ตีเป็นอาวุธ...

จุดเริ่มต้น สำหรับที่ผมพบเจอ หลวงปู่ประหยัดสมัยฆราวาสจะมี ดาบที่ใช้ทำพิธี ซึ่งสืบทอดมาแต่หลวงปู่โน ซึ่ง สมัยท่านเป็นฆราวาส ใช้ทำพิธีกรรม

ต่อมาหลวงปู่ประหยัดท่านให้ผมได้ชมดาบเหล็กน้ำพี้ ซึ่งสมัยท่านเป็นฆราวาส เคยเดินทางไปที่อุตรดิตถ์ สั่งช่างท่านนึงตีเป็นดาบจากเหล็กน้ำพี้ มาเลย ท่านเล่าว่าสมัยนั้นคู่ละประมาณ 7 พัน...

 

ช่วงการสร้างพระกริ่งมหาปัญโญ ผมได้รับมวลสารคือตะปูสังขวานร มาจากพระธาตุต่าง ๆ ซึ่งสอบถามได้ว่า ได้มาจากเจ้าหน้าที่กรมศิลป์ คราวบูรณะพระธาตุ อาจเป็นตะปู ที่ ตอกทองจังโก๋หุ้มพระธาตุ มีเนื้อสังขวานร และ เนื้อสัมฤทธิ์ ซึ่งสามารถใช้หล่อพระได้ ก็ได้นำมาหลอมจนหมด

ต่อมา ผมได้ตะปู เหล็กตามในภาพ ซึ่ง ก็นำไปขอครูบาอาจารย์ท่านพิจารณา มีอานุภาพติดมาจริง ๆ คือมีทั้งบุญฤทธิ์และอิทธิฤทธิ์ ซึ่งทุกครั้งผมจะรีบไปทำบุญ สังฆทาน หรือผาติกรรมแล้วแต่ เพื่อไม่ให้เกิดอาถรรพ์ นำของสงฆ์มา และได้ส่งไปหล่อพระเครื่อง เป็นการกุศล ผลปรากฎว่า ไม่สามารถหลอมได้ ผู้สร้างพระแจ้งมาว่า เป็นเนื้อเหล็กเลย นำไปหลอมจะไม่ละลาย ซึ่งเขาจะส่งคืนกลับ ผลปรากฎ นานเกิน เขานำไปเข้าพิธีเสกพร้อมพระหลายวาระเลย กว่าจะได้คืนกลับ ก็เป็นผลดีไป

ตะปูโลหะเหล่านี้ ช่วงหลังเหมือนหาง่าย เพราะ พรรคพวก เสี่ย ว. ได้รู้จักพวกหาของเก่า เขาจะนำเครื่องตรวจจับโลหะ ไปค้นหา ตามเจดีย์ร้างต่าง ๆ ก็เลยได้มาเหมือนง่าย ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะไปทำอย่างไรดี

 

ครั้งหนึ่ง นานแล้ว ช่วง ที่ ในกลุ่มจะตีดาบขึ้นมาประจำตัว จุดแรกก็สั่งเป็นเล่มมาจากร้านที่ อุตรดิตถ์ ก็โชคดีเป็นเหล็กน้ำพี้ 100 % เพราะทราบว่าบ้างร้านจะใช้เหล็กไม่ 100 % เนื่องจากปัจจุบันแร่ยังไม่ถลุงค่อนข้างหายาก

ต่อมา ได้สั่งแร่น้ำพี้ที่ถลุงแล้วเป็นกิโลกรัม ซึ่งมีขาย ไปตีเป็นดาบ ซึ่งได้ถามช่างตี ว่าผสมกับเหล็กอื่น ๆ ได้ไหม ช่างแจ้งว่า เป็นคนละชนิดผสมไม่ได้

เลยต้องจำใจเก็บโลหะอาถรรพนี้ต่อไป แต่ เสี่ย ว.พรรคพวกก็แจ้งว่า มีผสมได้บางแห่ง ต้องใช้ความร้อนสูง แต่ใช้ทุนทรัพย์สูงเช่นกัน โครงการนี้ เลยยัง เก็บไว้ต่อไป

 

ต่อมาไม่นานนัก เสี่ย ว. พวกในกลุ่ม ได้พบช่างตีมีดที่เก่งมาก ๆ มีสูตรสามารถผสมเหล็กน้ำพี้ กับตะปูโลหะอาถรรพ์ที่เป็นเหล็กจากวัดได้จริง ๆ ซึ่งเสี่ย ว.ได้สั่งมาลองดู ดังภาพ ทำจากโลหะศักดิ์สิทธิ์ตะปูเหล็กเก่าจาก วิหาร วัดแห่งหนึ่ง ผสมกับเหล็กน้ำพี้..

มีดนี้ พอเสี่ย ว.ได้มาปุ๊ป นับว่าเกิดปาฏิหารย์ทันตา คือ เสี่ย ว.ให้มาส่งที่บริษัท พอเชยชมเสร็จเดินไปเก็บที่รถ เดินผ่านป้อมยาม ยามตกใจ แจ้ง สัญญาเตือนภัยไปทั่วบริษัท พึ่งรู้ผิดกฎบริษัท พกอาวุธ

เสี่ย ว.รีบเก็บลิ้นชักในรถ ยามมาค้นรถ แปลก ค้นไม่เจอ แต่ ยังไม่รอด เพราะ กล้องวงจรปิดบันทึกภาพ

เช้ามา ต้องไปชี้แจง กับฝ่ายบริหาร ซึ่ง เป็นเรื่องแปลก กลับเหมือนคุยเล่น ผู้จัดการโรงงาน ยังฝากเช่ามีดอีก เขาเล่าว่าไป ต่างจังหวัดผีตามมา พอได้มีดนี้ไป ผีหายเงียบ จึงเป็นมีดที่ขลัง ตามต้องการจริง ๆ

สรุป นับว่าผ่านด่านแรก คือ ได้ช่างที่ผสมมวลสารศักดิ์สิทธิ์ได้

 

เหล็กตะแกรงอาถรรพ์ ....

หลายท่านอาจเคยได้ข่าวหลายวัด โดนขโมยเหล็กตะแกรงเผาศพ จากเมรุ หลายแห่ง ซึ่ง ก็เดาได้ว่า อาจนำไปทำมีดหมอ หรือมีดอาถรรพ์ ตามที่ เรื่องขุนช้างขุนแผน ตอนตีดาบฟ้าฟื้น ได้กล่าวไว้

เหล็กขนัน ผีพราย ตายทั้งกลม
เหล็กตรึงโลง ตรึงปั้นลม สลักเพชร

เรื่องอาถรรพ์ จากคนตายนี้ ผมเคยได้สอบถาม อ.บี (นามสมมติ) ซึ่งเชี่ยวชาญศาสตร์ล้านนา ได้กล่าวว่าเป็นอาถรรพ์ อีกทั้งผมเคยบูชา หุ่นพยนต์จาก พระอาจารย์ปืน วัดลาดชะโด ก็ได้กล่าวว่า อุปกรณ์อย่างนึง คือ ไม้จิ้มศพ อ.ปืนกล่าวว่า เอาแค่แทงศพเป็นเคล็ด
ในส่วน อ.บี นั้น ได้นำมาใช้หลายอย่างกว่า เช่น ผ้าห่อศพสาวพรมจรรย์(เหตุที่ชัวรว่า พรมจรรย์เพราะเสียชีวิตอายุยังน้อย 55)
หรือสีผึ้งปิดหน้าศพ ,เชือกผูกคอคนตาย (ไว้ทำหวยหาเลข)
ด้ายสายสิญน์ จูงศพตอนเข้าเมรุ (มาทำไส้เทียน)

อ.บีกล่าวว่าของแบบนี้มีอาถรรพ์ในตนเอง

แต่หากศพนั้นเป็นของพระอริยเจ้า ก็ยิ่งขลังเข้าไปอีก ผมเคยได้จีวรครองตอนมรณภาพของหลวงปู่โน มานิดหน่อยมาติดหลังล็อคเก็ตหลวงปู่โน และมาปิดพระกริ่งมหาปัญโญ หลวงปู่ประหยัด

ซึ่งแน่นอน หากให้เลือกเราย่อมเลือกพระมากกว่าของศพคนตายเฮี้ยน ๆ สบายใจกว่า

นับว่าโชคดี หลังได้ช่างที่ผสานโลหะเหล็กอาถรรพ์ กับ เหล็กน้ำพี้สำเร็จ ช่างคนนี้ถือหลักไม่เอาของผี มาทำมีด หากรับงานที่ใดมี เขาจะไม่นำใส่เลย

ในอดีต ใน กรุงเทพฯ มีพระอริยรูปนึงที่ท่านปิดตนมานาน อายุท่านยืนยาวนานมาก มรณภาพตอนอายุ 124 ปี ผมเองก็ได้มีโอกาสไปทำบุญหลายครั้ง และได้ขอท่านอธิษฐานเม็ดเงิน 1 กก.เพื่อมาหลอมพระกริ่งมหาปัญโญ หลวงปู่ประหยัดและเหรียญจอบ จวบจนได้ข่าวท่านมรณภาพ ก็ได้ไปกราบลาที่ร่างท่าน

ได้ฟังจากศิษย์ หลานท่านทราบว่า จะนำร่างท่านไป เผา ที่วัดบ้านเกิดท่านที่นครศรีธรรมราช ซึ่งหลังจากนั้นก็ได้ทราบข่าวจากพรรคพวกที่นั่น คนนึง ทราบว่าเขาได้ไปร่วมงาน จวบจนเสร็จ ก็ได้ขอ ตะแกรงรองร่างสังขารท่านตอนเผามาจนหมด พวกกลุ่มผมก็เลย ขอมาบางส่วนตามภาพ เพื่อนำมาผสมตีเป็น เทพอาวุธ นี่คือหนึ่งในชนวนครับ

 

กระทู้บูชาวัตถุมงคล ห้องพระเครื่องนี้ได้เปิดมานานพอสมควรแล้วว แรกเริ่มผมต้องการหลัก ๆ คือ งานบุญเทคาน ปูกระเบื้องเจดีย์ถวายแด่ครูบาอาจารย์ ซึ่งก็เสร็จสิ้นภายใน 5 วัน และงานต่อมา คือได้ร่วมทำบุญกองทุนสงฆ์อาพาธ ก็ได้ร่วมไปจนพอใจแล้วและถวายสังฆทานต่าง ๆ ก็ได้ทำไปมากพอควรแล้ว

ปัจจุบันภาระการงานผมมีมากขึ้น ผมจึงขอเปิดกระทู้ให้บูชาได้ถึงสิ้นเดือนนี้ครับ หลังจากนี้ขอปิดกระทู้การให้บูชาทุกอย่างครับ ไว้มีงานบุญสำคัญค่อยนำออกให้บูชาต่อไป

ธาตุกายสิทธิ์ต่าง ๆ ที่นำมาให้บูชา บางท่านสอบถามได้มาจากที่ใด ผมได้หลังไมด์แจ้งไปแล้ว เหตุที่ไม่ออกมาว่าจาก ท่านใด เพราะเดี๋ยว ศิษย์สายตรงจะไม่พอใจเอาเนื่องจากผมให้บูชาในราคาที่เบากว่าสายตรงมาก อีกทั้งผมเองแม้เป็นศิษย์ก็ไม่ใช่สายตรงที่เปิดเฟสหลักให้บูชาเฉพาะ

ผมเป็นแค่ผู้ที่สงสัยในความแท้จริงของธาตุกายสิทธิ์เหล่านี้แล้วได้ไปร่วมพิสูจน์ ไปอัญเชิญด้วยตนเองกับเพื่อน และได้นำไปขอครูบาอาจารย์ที่ปิดตน ตรวจและชี้แนะ จนแน่ใจ จากนั้นก็ได้นำไปขอครูบาอาจารย์อธิษฐานเสกอีกมากมาย บางองค์ผมได้ไปขออธิษฐานอีกหลายวาระจนพอใจ ซึ่งก็ได้ถวายสังฆทานอุทิศให้เทพเทวดาที่รักษาก่อนทุกครั้ง ขอปิดนามครูบาอาจารย์ที่อธิษฐานนะครับ บางท่านมีชื่อเสียง บางท่านเป็นพระที่ปิดตนครับ ห้ามถ่ายภาพก็มี

 

ตะปู ตอกโลงศพ นับเป็นอาถรรพ์ชนิดนึง ผมเคยได้ยิน พรรคพวกที่เรียนสายวิชามาจากบรรพบุรุษ เขาเคยเล่าวิชาเสกหินถ่วงน้ำ เวลามีปัญหากับศัตรู เขาจะเอาตะปูตอกโลงศพ ผมถามเอาจากไหน เขาเล่าก็ตอนเผาศพไง ตะปูจะไม่ไหม้ไฟ ไปเอามาใช้ไม้คีบทำด้ามหน่อย แล้ว นำไปเขียนชื่อศัตรูบนหิน แล้วโยนลงบ่อน้ำ ปัญหาจะจบ (จบแบบไหนไม่ได้ถามต่อครับ)

งานตี มีดหรือเทพอาวุธ เราใช้ตะปูเก่าที่ตอกยึดตามพระธาตุ ซึ่งได้มาจากกรมศิลป์ตอนบูรณะ ... สบายใจกว่าครับ

 

สวัสดี ครับ
ตะปู ตอกโลงศพ นี่
คือ ตะปูสังขวานร ไหม
ขออภัย ถ้าเขียนผิด

 

ตะปูตอกโลงศพปัจจุบัน ก็ใช้ตะปูแบบที่เราเห็นกันนะครับ แต่ตะปูสังขวานร นี่เป็นตะปูโบราณครับ แล้วแต่ว่าทำจากวัสดุใด ถ้าเป็น ตะกั่วผสมดีบุกหรือเงิน ก็ใช้หล่อพระได้ แต่หากเป็นเหล็กล้วน ๆ นี่ ใช้หล่อพระไม่ได้เลย เขาจะนำมาตีมีดหมอกัน

ตะปูสังขวานร หรือ สังฆวานร เป็นคำโบราณที่ใช้เรียก
ตะปูเหลี่ยมแบบโบราณ(ตะปูสังขวานร)
ที่ใช้สร้างโบสถ์, วิหาร หรือบ้านในสมัยโบราณ
ท่านว่าตะปูสังขวานรหรือตะปูเห็ดนี่เป็น ตะปูหล่อหัวโต ๆ
ส่วนใหญ่เขาเอาไว้ย้ำประตูโบสถ์ในสมัยอยุธยา หรือ รัตนโกสินทร์ตอนต้นๆ
ต้องผ่านการทำพิธีทางศาสนาต่างๆนานานาน นับร้อยๆปี
จึงเต็มเปี่ยมไปด้วยพุทธคุณ ที่เชื่อว่าดีอย่างหนึ่งเพราะ
พระภิกษุสงฆ์ท่านต้องทำสังฆกรรมกันอยู่ทุกกึ่งเดือนและกราบไหว้
บูชาพร้อมทั้งเจริญพุทธมนต์เพื่อบูชาพระเจดีย์อยู่เสมอ
จึงเชื่อถือว่า มีความขลังศักดิ์สิทธิ์ในตัวอย่างเอกอุ
ตัวอย่างเช่น กระเบื้องหลังคาโบสถ์ วัดหลวงพ่อโสธร
เมื่อเก่าแล้วชำรุดแล้ว ท่านจึงมักนำมาป่นสร้างเป็นพระเครื่องกัน
ตะปูสังขวานรนี้นับเป็นสุดยอดเครื่องรางป้องกันภูตผีปีศาจ
ในอดีตเกจิอาจารย์ผู้มีวิชาอาคาแก่กล้า
เมื่อต้องการจะสร้างมีดหมอ หรืออาวุธใดๆ
ที่ใช้ในการป้องกันภูตผีปีศาจ หรือคุณไสยต่างๆสิ่งที่จะขาดมิได้เลยก็คือตะปูสังขวานร
เพราะมีอานุภาพในการป้องกันภูตผี คุณไสยต่างๆ เป็นเลิศ
เชื่อว่าสามารถกันภูตผี หรือคุณไสยต่างๆได้ดีโดยไม่ต้องเข้าพิธีซ้ำอีก
แม้แต่ขุนแผนเองตอนสร้างดาบฟ้าฟื้นก็ใช้ ตะปูเห็ดคือตะปูสังขวานรนี้
เป็นส่วนผสมด้วย ...

ที่มา http://www.soccersuck.com/boards/topic/1433623

 

มีดหมอหลวงพ่อเดิมถอนคุณไสยหมอผีต่างชาติ
Posted on สิงหาคม 14, 2017 by นักเลง โบราณ ตำนานหนังเหนียว


แผ่นดินไทยที่กว้างใหญ่ไพศาลกลับไม่มีที่ให้ไพฑูรย์ได้ซุกหัวหลบหนีเพราะคุณพระกล้ากลางสมรขึ้นค่าหัวไพฑูรย์จาก 10,000 เป็น 20,000 บาท ไม่ว่าจะจับเป็นหรือจับตาย



แม่ดอกเหมยจึงส่งไพฑูรย์ออกนอกประเทศ ด้วยเกรงว่าหากถูกจับอาจถูกทำร้ายถึงตายวิธีการเดินทางออกนอกประเทศก็ไม่ยากให้ไพฑูรย์โกนหัวจนโล้นเลี่ยน แต่งกายใส่เสื้อผ้าแบบกุลีคนจีน ส่งไปกับเรือโดยสารขนาดเล็กที่รับส่งคนจีนที่อยากกลับบ้านไปขึ้นเรือสำเภาที่ทอดสมออยู่ที่เกาะสีชัง


ก่อนออกเดินทาง แม่ดอกเหมยที่รักกอดไพฑูรย์แน่น น้ำตาไหลพราก บอกว่าเป็นห่วงมาก เพราะเกาะฟอร์โมซา(ปัจจุบันสถาปนาเป็นประเทศไต้หวันหลังขุนเจียงถูกประธานเหมาตีตกทะเลมายึดเกาะฟอร์โมซาเป็นฐานที่มั่น เมื่อหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 สงบ) เป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนมีชาวบ้านพื้นเมืองเป็นใหญ่ ชาวจีนมีอยู่บ้างแต่น้อยมาก


โดยเฉพาะเกาะมีคอยและเกาะมัตสุนั้น ชาวพื้นเมืองเป็นชาวเขาที่มีไสยเวทแก่กล้าและมนต์ดำสูง เธอขอให้ไพฑูรย์อยู่แต่ในตัวเกาะฟอร์โมซา อยู่บ้านสกุลเกาที่เป็นญาติข้างมารดาเธอ

แม่ดอกเหมยยื่นซองน้ำตาลด้านหน้าเขียนด้วยหมึกจีนสีดำ ด้านในมีกระดาษสีขาวเขียนด้วยหมึกจีนสีดำ มีตราประทับสีแดงด้านท้ายให้ไพฑูรย์บอกว่า

“นี่เขาเรียกว่าโพยก๊วนคนไทยเรียกตั๋วแลกเงิน เมื่อไปถึงฟอร์โมซาแล้วมอบซองนี้ให้กับเกาสงเหยิน ผู้เป็นเจ้าบ้านสกุลเกา นำไปแลกเป็นเงินไว้ใช้จ่าย ขาดเหลืออย่างไรก็เอาที่สกุลเกาก่อน ทางนั้นจะแจ้งมาที่อั๊ว แล้วอั๊วจะจัดการส่งไปให้เอง”

“อั๊วคงไม่ได้ใช้อะไรหรอกไม่อยากรบกวนลื้อ ที่ลื้อให้อั๊วไปพ้นจากแผ่นดินไทยก็นับว่าเป็นพระคุณแล้ว ชาตินี้คงทดแทนไม่หมด ชาติหน้าหวังว่าอั๊วกับลื้อคงได้เกิดมาเป็นจีนก็จีนด้วยกัน เป็นไทยก็ไทยด้วยกัน ไม่ต้องพบกันสภาพที่เป็นอยู่อย่างนี้อีก”

เรือสำเภาออกจากที่จอดนอกเกาะสีชังมุ่งหน้าสู่ประเทศจีน ก่อนแวะไปยังฟอร์โมซาเพื่อส่งไพฑูรย์ที่หนีภัยจากการตามล่าของมือกฏหมาย เมื่อถึงท่าเรือ ไพฑูรย์งงไม่รู้จะถามใครได้ เพราะพูดและฟังภาษาจีนไม่ได้

ขณะกำลังเคว้งคว้างก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงภาษาไทยแปร่งหูดังขึ้นที่ด้านหลัง

“อาเปียวช่ายหมาย”

“เปีย…ใช่เปียไม่ใช่เปียว”

ชายคนนั้นเข้ามาจับมือไพฑูรย์เขย่า บอกว่าชื่ออากวานได้รับมอบหมายให้มารับเขาไปบ้านตระกูลเกา จากนั้นก็พาไพฑูรย์นั่งรถลากออกจากท่าเรือไปยังหมู่บ้านชาวประมงอันเงียบสงบไปหยุดที่บ้านหลังหนึ่ง ประตูทาด้วยสีแดง มีห่วงทองแดงใหญ่ร้อยอยู่ในปากสิงโต สำหรับเคาะเรียกคนด้านใน

อากวานเคาะห่วงกับประตู ไม่นานนัก บานประตูใหญ่ก็เปิดออก ร่างของชายชาวจีนโกนหัวครึ่งหัว ไว้หางเปียยาว ที่เอวมีดาบโค้งห้อยอยู่ก็โผล่ออกมา เมื่อเห็นอากวานก็แสดงความคารวะอากวานพูดกับคนเฝ้าประตูแล้วหันมาทางไพฑูรย์ คนเฝ้าประตูจึงแสดงความคารวะเขาอีกครั้งทั้งคู่เดินเข้าไปนั่งที่ห้องรับแขก

“อาเปียว นั่งก่อนนะ ท่านเกาติดภารกิจนอกบ้าน อีก 2 ชั่วยามจึงจะมาถึง นั่งรออยู่ที่นี่ก่อ อั๊วจะไปดูแลคนงานด้านใน”
สาวใช้ยกถาดน้ำชามาวางไว้ที่โต๊ะ มีกาน้ำชาพร้อมถ้วยชาสองใบ กับเม็ดกวยจี๊อีกหนึ่งจานเล็กก่อนเดินกลับออกไป ไพฑูรย์นั่งจีบน้ำชาและขบเม็ดกวยจี๊รอไปพลางๆ

สองชั่วยามกว่าๆ อากวานก็กลับเข้ามาในห้องรับแขกพร้อมกับชายจีนคนหนึ่ง แนะนำว่าชายผู้นั้นคือเกา สงเหยิน ประมุขแห่งบ้านตระกูลเกา

ไพฑูรย์ลุกขึ้นยกมือไหว้แบบไทย เกา สงเหยิน บอกว่า “ยินดีต้อนรับอาคันตุกะจากสยามสหายแห่งหลานหญิงสี่”
“ผมมาขออาศัยใบบุญท่านสักระยะหนึ่งก่อนที่จะกลับเมืองไทย”

“ไม่เป็นไร ลื้อคืออาเปียที่หลานสี่บอกว่าต่อสู่เยี่ยงเดียวกับนักบู๊ชาวจีนยินดีที่ได้เห็นตัวจริงของลื้อในวันนี้”

“อาหมวยกล่าวเกินจริงแล้ว อั๊วทำไปเพราะป้องกันตัวเท่านั้น หาได้ทำเพื่อชื่อเสียงหรือเพื่อท้าประลองไม่”

ทั้งสามคุยกันอยู่นานโดยมีอากวานทำหน้าที่เป็นล่ามให้เพราะเกา สงเหยิน พูดและฟังภาษาไทยได้นิดหน่อยเท่านั้น

ที่ฟอร์โมซาไพฑูรย์นั่งๆนอนๆไปวันๆ ออกไปนั่งริมทะเลมองไปทางทิศที่ตั้งของประเทศไทย หวนระลึกถึงสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต แม้ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆมือกฎหมาย แต่ก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียวไร้ญาติขาดมิตร แม้จะมีเงินจากโพยก๊วนก็ใช่ว่าจะใช้แบบสุรุ่ยสุร่ายต้องประหยัด เพราสงสารแม่ดอกเหมยที่ต้องส่งเงินมาให้

วันหนึ่ง เกา สงเหยิน กลับจากไปเก็บค่าเช่าที่จากชาวเขาที่อพยพลงมาทำมาหากินบนพื้นราบก็เกิดป่วยกะทันหัน พาหมอฝีมือดีมารักษาก็ส่ายหน้าเพราะอาการป่วยของ เกา สงเหยิน คือหน้าท้องบวมป่องเหมือนมีอะไรอยู่ข้างในเจ็บปวดทรมานมาก รักษาอย่างไรก็ไม่หายที่สุดหมอก็ลากลับเพราะจนปัญญาบอกให้ลองรักษาทางอื่นดู

ฮูหยินตระกูลเกาจึงไปหาคนทรงเจ้าเพื่อหาสาเหตุ ไพฑูรย์ซึ่งติดตามไปด้วยเล่าว่า คนทรงเจ้าเดินไปที่กระบะทราย ด้านบนมีกรอบไม้สี่เหลี่ยม ด้านหน้ามีเดือยทำด้วยไม้กลึงปลายแหลมเหมือนปลายดินสอเมื่อฮูหยินตระกูลเกาถามปัญหาจบร่างทรงก็จะจับกรอบสามเหลี่ยมแล้วแกว่งปลายไม้ให้ปลายแหลมขีดเขียนเป็นตัวอักษรจีนลูกศิษย์จะอ่านแล้วอธิบายของคำนั้นๆ

อากวานแปลให้ฟังว่า “คุณไสยของพวกชาวเขา หมอผีของมันทำคุณใส่ท่านเกา ทำให้ท้องบวมหากรักษาไม่ทันจะต้องตาย”


ฮูหยินตระกูลเกาจึงถามวิธีการแก้ไข ลูกศิษย์ร่างทรงใช้ไม้แบนหนากวาดทรายแล้วร่างทรงก็เขียนตอบคำถามว่า

“ไม่ทันการ ในบ้านเจ้ามีคนไทยอยู่ด้วยคนหนึ่ง ให้เขาช่วยจะพ้นภัย”

กลับถึงบ้านตระกูลเกา ฮูหยินจึงขอให้ไพฑูรย์ช่วยตามที่ร่างทรงบอก ไพฑูรย์บอกว่าตนไม่มีความรู้ในเรื่องนี้ ไม่รู้ว่าจะช่วยแก้ไขได้อย่างไร เมื่อถูกขอร้องหนักเข้าจึงนึกได้ว่ามีมีดหมอหลวงพ่อเดิมติดมาด้วย จึงตกลงจะลองดู จากนั้นขอธูปมาจุดนำไปปักไว้กลางแจ้งหันหน้ามาทางที่ตั้งของแผ่นดินไทยถือมีดหมอหลวงพ่อเดิมไว้ในมือยกขึ้นพนม อธิษฐานว่า

“ขอบารมีหลวงพ่อเดิมที่สถิตในมีดหมอ ได้โปรดช่วยเหลือนายเกา สงเหยิน ให้ปลอดภัยจากคุณไสยของชาวเขาด้วยเถิด”

กลับเข้าไปในบ้าน เอาน้ำสะอาดใส่ในถ้วย เอามีดหมอยกขึ้นจบที่หน้าผากระลึกถึงหลวงพ่อเดิม อาราธนาบารมีเอาปลายมีดจิ้มลงไปในน้ำ วนปลยมีดไปทางขวา 3 รอบ แต่ละรอบภาวนาว่า

“อะ สัง วิ สุ โล ปุ สะ ภุ พะ”

จากนั้นวนไปทางซ้าย 3 รอบแต่ละรอบภาวนาว่า

“พะ ภุ สะ ปุ โล สุ วิ สัง อะ”

นำน้ำในถ้วยไปในห้องที่ เกา สงเหยิน นอนอยู่ ประคองร่างของเขาขึ้นมากรอกน้ำมนต์ในถ้วยให้ดื่ม พอน้ำมนต์ตกถึงท้องก็ได้ยินเสียงท้องลั่นดังโกรก สักครู่ เกา สงเหยิน บอกว่า ปวดท้องถ่ายหนักจึงให้คนรับใช้ประคองไปยังห้องส้วม ปรากฏว่าถ่ายออกมาเป็นตะขาบขนาดเล็ก ขาดเป็นท่อนๆสามตัว ท้องยุบลงทันที และอาการป่วยที่เป็นอยู่ก็หายไปอย่างน่าอัศจรรย์

เกา สงเหยิน และฮูหยิน กล่าวขอบคุณไพฑูรย์ที่ช่วยเหลือและเล่าให้ฟังว่า หลังจากไปเก็บเงินค่าเช่าที่ดินบ้านของนายหมู่บ้าน ซึ่งเป็นหมอผี ได้กินน้ำชาที่เจ้าบ้านจัดมาให้ พอกลับถึงบ้านก็เกิดอาการดังกล่าว

อากวานอธิบายให้ไพฑูรย์ฟังว่าเป็นคุณไสยตะขาบที่คล้ายยาสั่งแต่แทนที่จะทำให้ตายด้วยพิษกลับใช้ตะขาบเผาไฟจนเป็นผงเอาไปผสมกับตัวยาใส่ในอาหาร หรือน้ำให้ผู้เคราะห์ร้ายกินหรือดื่ม ผงนั้นจะกลายเป็นตะขาบขนาดเล็กหากแก้ไขไม่ทัน ตะขาบสามตัวไปถึงหัวใจ คนถูกคุณจะตายทันที

เกา สงเหยิน สุดแค้นเคืองเพราะนายหมู่บ้านเป็นผู้มีวิชาและชาวเขาที่อพยพมาอยู่พื้นราบให้ความนับถืออย่างยิ่ง และตนเองก็ไม่เคยคิดร้ายกับหัวหน้าหมู่บ้านมาก่อน งานนี้ต้องเอาคืน

อากวานมาชวนไพฑูรย์ไปดูอาจารย์เหมาซานทำพิธีแก้เผ็ดนายหมู่บ้าน เป็นครั้งแรกที่ไพฑูรย์ได้เห็นพิธีกรรมประหลาด หมอผีแต่งตัวแบบโบราณ สวมหมวก ที่ด้านหลังเสื้อที่ใส่เสื้อมีตราแปดทิศ (โป๊ยข่วย) ที่โต๊ะบูชามีเครื่องเซ่นวางไว้หลายอย่าง

เสียงหมอผีจากสำนักเหมาซานเหนือ จีนแผ่นดินใหญ่ซึ่ง เกา สงเหยิน จ้างมาด้วยราคาแพง สวดคาถาดังกังวาน

สวดหนึ่งจบ ก็เอาปลายกระบี่ทำด้วยไม้เสียบแผ่นยันต์กระดาษสีเหลือง แหย่ปลายกระบี่ไปที่เปลวเทียน เผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน ทำอย่างนี้ 9 ครั้ง จึงเปลี่ยนเป็นเอาปลายกระบี่เสียบแผ่นยันต์ปลายกระดาษสีแดงเอาไปเผาไฟอีก 9 ครั้ง แล้วให้ลูกศิษย์ยกตุ๊กตากงเต๊กขนาดเท่าคนจริง แต่งตัวแบบชาวเขา เขียนชื่อหัวหน้าหมู่บ้านไว้ที่หน้าอกและด้านหลังออกมา

หมอผีร่ายรำกระบี่ไปรอบๆตุ๊กตา ร่ายเวทแล้วเรียกชื่อหัวหน้าหมู่บ้าน ทำอย่างนั้น 9 ครั้ง เอาปลายกระบี่แทงเข้าไปที่หน้าอกซ้ายของหุ่นจนทะลุออกด้านหลังเอากระปุกเหล้ามาถือไว้ในมือซ้ายมือขวาหยิบเทียนยกขึ้นชูไว้ระหว่างตัวเองกับหุ่น เทเหล้าใส่ปาก พ่นผ่านเปลวเทียนออกไป เป็นลูกไฟพุ่งเข้าหาหุ่นเกิดไฟลุกท่วมตัวจนกลายเป็นขี้เถ้า

วันรุ่งขึ้นคนบ้านตระกูลเกาที่ออกไปสืบข่าวก็กลับมารายงานว่า

“นายหมู่บ้านที่ทำคุณไสยใส่นายท่านตายแล้วเมื่อตอนดึกคืนก่อน ชาวบ้านเล่าว่า มีอาการร้อน กินน้ำจนท้องกาง ลงไปนอนเกลือกกลิ้งกับพื้น มีผื่นแดงขึ้นตามตัวแล้วกลายเป็นพองมีน้ำเหมือนถูกไฟไหม้ ขากรรไกรแข็งพูดไม่ได้ ไม่นานก็ขาดใจตาย”

ไพฑูรย์จึงไปดูกับอากวาน ศพมีลักษณะเหมือนถูกไฟลวกน่าสยดสยองมาก อากวานบอกว่าหมอผีเหมาซานเหนือจะมีจิตใจโหดเหี้ยม เมื่อรับงานแล้วจะต้องทำจนฝ่ายตรงข้ามตายจึงจะรับเงิน บ่ายวันนั้น เมื่อหมอผีเหมาซานรับเงินแล้วก็เดินทางกลับจีนแผ่นดินใหญ่ แต่ท่าทางของเขาผิดกับเมื่อตอนทำพิธีเป็นคนละคน ไพฑูรย์แปลกใจและสงสัยมาก เกา สงเหยิน เหมือนรู้ในสิ่งที่คิดจึงบอกว่า ที่เห็นเมื่อคืนเป็นวิญญาณอาจารย์ผู้ล่วงรับไปแล้วของหมอผีเหมาซาน เป็นปีศาจร้ายกาจ มาสิงร่างศิษย์เพื่อทำพิธีเมื่อวิญญาณออกจากร่างแล้วหมอผีก็จะกลับเป็นตัวของตัวเอง

ไพฑูรย์ว่าหากไม่ได้เห็นด้วยตาตนเองจะไม่เชื่ออย่างเด็ดขาด


ที่มา

https://naklangbolan.com/2017/08/14/มีดหมอหลวงพ่อเดิมถอนคุ/

 

เริ่มโครงการทำเทพอาวุธ

จากจุดเริ่มต้น ความใฝ่ฝัน อยากทำศาสตราวุธ จนสะสมชนวนได้ตามภาพ บวกกับมีผู้เมตตามอบให้ด้วย จนพบช่างที่ ถูกใจ

ตามโครงการจะทำแบบปากกานะครับ เพื่อจะได้พกพาง่าย

สรุปในภาพคือชนวนล้วน ๆ โดยผมได้นำ แร่ทองปลาไหล กับสุริยันราชาไปผสมด้วย แล้วนำชนวน ไปผสมกับเหล็กน้ำพี้ และเหล็กใบเลื่อยอีกนิดหน่อย เพื่อให้มีความแข็งแรงทนทาน

ชนวนโลหะอาถรรพ์ 70 % เหล็กน้ำพี้ 20 % เหล็กใบเลื่อย 10 %