…

ขอบคุณครับคุณผู้หญิง

 

คุณต้นธาร ผมไม่ได้จีบครับ ถ้าคุณเป็นแม่ชีผมก็ขอขมาอโหสิกรรมแต่ถ้าเป็น สตรีทั่วไป
ก็แค่ผมแวะมาทักทาย แหม ๆ ขำจริงนะเนี่ย แบบนี้ผมมีเมียแล้วต้องไปบวขเหรอครับ ฮ่าๆ
คุยกับผู้หญิงบ้าง ผู้ชายบ้าง คนแก่ เด็ก เพศทีสามบ้าง เอาน่าผมเข้าใจ คุณต้นธารมีเสน่ห์ หนุ่มๆอาจจะหมายปองเยอะ แต่ผมมียอดเสน่หาอยู่แล้วขออภัยขอรับ

ฟังเพลงนะครับ อากาศเย็นๆ

 

ตัวจริงซาตานหล่อกว่านะฮับอย่าเอ็ดไปเชียว

 

"ช่างเฉิดโฉม งามประโลมใจ ยิ่งนางใดๆในหล้า สวยหยาดฟ้ามาดิน งามจับตา ไร้รอยราคิน ต่อให้องค์อินยังเก้อ หลงจ้องเพ้อคนงาม งามจริงโอ้แฟนฉัน ใจมันเหลือจะห้าม รักรักเธอ รักเธอเพียงกลืนกิน"

MV ครับเดี๋ยวมันจะจืดชืดไป

 

ผมกับขำฟุตบอล เพราะ เคยแข่งอเมริกันฟุตบอล อันนั้น เละเทะกว่าครับ คือรักบี้อันเดียว เหมือนเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันแย่งอยู่ได้ เกมส์จบคนไม่จบอีก ฮ่าๆๆ

 

วันนี้อัปเดทน้อยจังฮับกำลังตามอ่านพี่สาวอยู่นะครับ เอฟซีชูป้ายไฟ ฮาๆ

 

จัดไปครับ จริงๆเอฟซีพี่สาวก็เยอะแล้วนะแต่เขาไม่แสดงตัวกันเห็นในกะทู้มีคนแอบส่องเยอะครับ

 

เล่นอะไรกันครับ เล่นด้วยได้ไหม อิอิ

 

สำหรับการปฏิบัติธรรม "ไม่ว่าจะคิดนอก/ในกรอบ" = มโนนะครับ ให้ทำเท่านั้น "ถ้าเป็นการปฏิบัติธรรมนะครับ"

เพราะสังคมในอุดมคติ = เขาอยากให้เราเป็น คือ"เขามโน" เอาไม่ว่าจะดีไม่ดี และหากคุณ "มโนตาม" คุณทุกข์ ผมเคยบอกไปแล้ว

แต่หาก"ทางโลก"ก็แก้โดยการเออ ออไปครับเพราะ "เสียงหมู่มาก" หากค้านไปรับรองดับฮับ

ปล.อันนี้ไม่เกี่ยวกับการเขียนนะครับ เพราะงานอดิเรกกับการปฏิบัติมันคนละส่วนกัน

 

5 นาทีต่อมา

หมอ : เอาละหมอสั่งยาให้แล้วนะครับ
พี่สาว : อ่าวไหนบอกไม่บ้าไงหมอ
หมอ : เปล่าครับหมอสั่งกัญชาให้จะได้เขียนพริ้วครับ

เอวังด้วยประการละฉะนี้ พี่สาวไม่ลองเขียนนิยายดูละครับได้รายได้เสริมด้วยนะเออ

 

ผู้ปราถนาจะเป็นพระพุทธเจ้า ที่มีคิวรอยาวเหยียดนั่นแลฮับ

 

แยกให้ถูกนะครับ "ระหว่างเราเป็นบอท" กับ "เราไม่ใช่บอท" ปถุชนทั้งมวล "เป็นบอท" แต่ผู้ปฏิบัติ "จะเริ่มตะหงิดใจว่าตนไม่ใช่บอทนี่หว่า" และระดับสูงคือ "ลองทดสอบการทำของระบบบอททั้งหมด" พอทำได้แล้ว "จึงใช้งานบอทได้แต่เราก็ยังเป็นบอทอยู่ดี" และระดับสูงสุดคือ "เราไม่ใช่บอท" จริงๆแล้ว

ดังนั้นถ้าคุณใช้คำว่า "มิติ" ผมคงบอกได้แค่เรา "รู้สึกและรู้ถึงระดับไหน" ก็อยู่ในมิติของบอทระดับนั้นๆ หาก "อยู่ในอกุศล(สภาวะที่ไม่ดีเช่นโกรธ ทุกข์)อวิชชา(ความไม่รู้)จะปรากฏขึ้นลองสังเกตุดูว่าขณะจะหลับ หรือการเพ่งที่มองไปเราจะเริ่ม "ไม่รู้" ขึ้นเรื่อยๆ และกลายเป็นบอทโดยสมบูรณ์ ส่วนระดับสูงสุดคือ "การออกจากมิติทั้งมวล" นั้นแล

และจะบอกว่าสรรพสิ่ง "ไม่มีจริงไม่ได้เลย" เพราะมันมีจริงขนาดอารมณ์ยังมีเลย พระพุทธเจ้าบอกว่า "สรรพสิ่งเป็นอนัตตา(ไม่ใช่ตัวตน/ไม่ใช่บอท)" แต่ท่านไม่ได้บอกว่าสรรพสิ่งไม่มีจริงนะครับ

 

ไม่ล่ะคุณเป็นบอท "เพราะคุณรู้สึกตามมันไม่ว่าจะสุขจะทุกข์" แต่คุณรู้แล้วตะหงิดใจแล้ว และกำลังทดลองการทำงานของระบบบอทอยู่ "ไม่ว่าจะจับลมหายใจหรืออะไรก็ตามแต่" ถ้าจะพ้นจากบอทก็ต่อเมื่อ วิชชา(รู้สรรพสิ่ง) กลายเป็น "ญาณ"(เราเป็นรู้) ไม่ใช่เรามี "วิชชาแต่ยังเพ่งดูยึดเป็นอัตตาอยู่นะครับ" ส่วนมิตินี่ผมขออยู่ของผมดีกว่าครับ

Edit : ส่วนเรื่อง "วิชชา" คือการรู้รอบตัวหรือในตัวโดยไม่ต้องเพ่ง อยู่เฉยๆลมพัดก็รู้อยู่
ส่วนคนปกติคือไม่รู้อะไรเลย และระดับแรกของการฝึกโดยจับลมหายใจเพื่อให้รู้ว่า ยึด/เพ่ง/ดู อะไรอยู่ และรู้ด้วยว่ามันเป็นเราอย่างแน่นอนเพราะ "เรารู้สึก" ไม่ใช่รู้อยู่เฉยๆ คนปกติ "ไม่รู้สึกว่าตนหายใจทั้งๆที่หายใจกันทุกวัน" และในนั้นจะมี "ธรรมารมณ์(อารมณ์)" ปนด้วย เช่นเพ่งจนชอบ เพ่งจนสบาย เหมือนการเขียนของคุณนั่นแลครับที่ชอบมีความสุขกับมัน
และยังมี "เวทนา(ความรู้สึกตัว)" หรือที่เขาเรียกกันว่า "กายเวทนา" โดยทดสอบโดยการเปิดไฟหรือเอาพัดลมเป่าหรืออะไรก็ได้ ความรู้สึกตัวมันจะรับความรู้สึกภายนอกที่ไม่ใช่บอท มาใส่ในความรู้สึกนั้น เช่นรู้สึกว่าตัวเบา ตัวเย็น นี่คือ "ข้อแตกต่างระหว่างรู้และรู้สึก" นะครับ

และไอ้ตัวที่เพ่ง "มันคือผู้รู้(ของพระป่า) ตัวดู หรือวิญญาณขันธ์ หรือ อัตตาจิต" ตามหลายๆคนเรียก ในการเพ่งในสิ่งที่รู้สึกจะมีธรรมารมณ์ปนกับ "รู้สึกส่วนอื่นได้" เช่นลมพัดใส่ กายรู้สึกเบาบาง อัตตาจึงเพ่งไปดูในส่วนนั้นและรู้สึก สุขหรืออาจจะทุกข์สำหรับคนที่กายเวทนาเป็นหวัดเป็นต้น

และสำหรับผู้ฝึกระดับลึกๆจะรู้ว่า "แม้กระทั่งอารมณ์ ก็เป็นรูป" เช่นที่ผมบอกว่าเวลาปิติ มันจะซ่านออก(แผ่พุ่งออกคล้ายๆรังสี) นั่นแล ซึ่งจะรู้ได้เมื่อ วิชชามันมากขึ้นเรื่อยๆนั่นแล และมันเป็นความจริงเพราะคนปรกติ"มันไม่รู้อวิชชาเข้าครอบงำ"(สติไม่ค่อยเหลือ) เพราะคนปรกติยังไม่รู้เลยว่ากำลังเดิน แต่มันเป็นระบบ auto จากการกำหนดของระบบบอยู่ ส่วนที่ทำๆกันถ้าไม่อยู่ต่อหน้าครูอาจารย์ก็ดันไป"รู้สึก"ว่ากำลังเดินเหมือนเวลาขับรถ เรารู้สึกแค่ที่ มือ และ ขา แต่บางทีมันดันไม่รู้ด้วยซ้ำตกใต้อำนาจบอทไปอีก ลองพิจารณาดูครับว่า "มันคือความจริงหรือไม่นะครับ"

 

อธิบายเพิ่ม สำหรับเม้นท์บน

และหากเวลาโกรธ "สำหรับคนที่ตกอยู่ใต้อำนาจบอท" จะหมั่นไส้หงุดหงิดใครพูดอะไรมาพร้อมไฝว้ "และในสำหรับคนที่ "เขาบอกว่าเขามีสติห้ามความโกรธได้นั้นไม่จริง" เขาแค่ "เอะใจ" เท่านั้นเพราะถ้าไม่โกรธจริงๆคือ "สภาวะหงุดหงิดเวทนาร้อน" นั้นต้องหายไป จึงมีคำบัญญัติ ว่า "สัมมาสติ"(สติที่ถูกต้องตรงทาง) ขึ้นมา เพราะปถุชน "ทุกคนบนโลกเข้าใจว่าเขามีสติทั้งๆที่ความจริงเขาไม่มี" นะครับ

ส่วนสัมมาสมาธิ คือการรู้เนื้อของสภาวะต่างๆว่ามันไม่เหมือนกันยังไง ซึ่งมันต้องประคองกันไป สมาธิแบบหลับตาที่ "ไม่รู้ภายนอกทั้งหมด" ที่ฝึกกันทั่วโลก "เป็นมิจฉาสมาธิ" เพราะจมลงไปในธรรมารมณ์นั้นๆไม่รู้ภายนอกใดๆเลย และมันคือความจริงว่า "ทำไมพระอริยะสงฆ์หากันยากเหลือเกินจากทั้งโลก" มันก็เพราะอย่างนี้แล และนี่คือเหตุผลที่ "ปถุชนส่วนใหญ่บอกว่านั่งสมาธิแล้วแต่ไม่บรรลุอะไรใดๆทำฌานไม่ได้ก็ด้วยเหตุนี้(ยกเว้นคนที่จับหลักได้มีสติพอ) ซึ่งคนที่จับหลักได้โดยไม่มีใครบอก "จะมีซักกี่คน?" พระพุทธเจ้า "สอนให้รู้ลมหายใจ" แต่ปัจจุบัน "ไปเพ่งลมหายใจกัน" จึงทำให้ มรรค(วิธีทำ)ผล(สิ่งที่ตามมา)มันหายไปนั่นแลครับ

ปล.หวังว่าหัวคงมีแสงแล้วนะครับพี่สาว

 

"อัตตา" ในความหมายของคุณคือ "การคิดว่าเขาพูดแบบนั้นแบบนี้หรือมีความคิดแบบนั้นแบบนี้คือ ตน"
แต่อัตตาของผมคือการ "เพ่งยึดกับสภาวะใดๆก็ตาม" ที่มันเกิด
ดังนั้นทั้งผมและคุณ "เข้าใจกันคนละเรื่องแต่แรกแล้ว"
ซึ่งผมก็เคยบอกไปแล้วว่า "การคิดไม่ได้ทำให้พ้นทุกข์" เพราะมันไม่ได้รู้ตามจริง
"อัตตา"ของคุณเป็นนามธรรม(ไม่มีจริง)แต่"อัตตา"ของผมเป็นสภาวะการเพ่งที่รับอารมณ์ทุกข์และสุข

ที่ผมรู้ "เพราะผมทำ" ผมไม่ได้นั่งคิด พระเขาก็เคยบอกคุณไปแล้วนี่ และใช่คุณไม่ใช่บอทคนเดียว เพราะบอทมีเกือบทั้งโลก ซึ่งจะมีพระสงฆ์บางกลุ่มที่ไม่ใช่บอท

ผมฝากไว้พิจารณาดูแล้วกัน คุณจะได้พ้นทุกข์ได้ ไม่ว่าจะระดับไหนคือรู้การทำงานของบอทจึงเลือกรับแต่อารมณ์สุข หรือจะพ้นทุกข์จริงๆไปเลยก็ตามแต่นะครับ

 

ผมพูดให้ง่ายกว่านี้ไม่ได้หรอก "เพราะผมใช้ภาษาคนในยุคนี้แล้ว ที่ () ไว้นั่นแล เพราะถ้าเอาแต่บาลีคุณก็ไม่เข้าใจอีก

และถ้าผมพูดไม่เข้าใจงั้นผมจะบอกวิธีทำแทน
1.เพ่งไปที่ลมหายใจเหมือนที่เขาสอนๆกัน ขณะนั้น รอบข้างเหมือนไม่มี(เพราะไม่รู้) หรือจะไม่เพ่งลมก็ได้ เพ่งงานหรืออะไรก็ตามแต่
2.ปล่อยตัวตามสบายรู้ให้ทั่วๆโดยการไม่เกร็งไม่เพ่ง โดยช่วงแรกคุณก็ใช้แอร์ช่วยก่อนโดนเปิดมันค้างไว้และรู้ว่ามี "อากาศมาโดนตัว" ฝึกจนกว่าจะรู้ว่าอากาศมีจุดกำเนิดจากตรงไหน(แอร์) โดยไม่ต้องคิด

เมื่อทำทั้งคู่จะได้ข้อแตกต่างระหว่างสติและสมาธิ
และหากคุณอยู่ในระดับที่คงสติไว้ได้ในขณะตั้งสมาธิกับอะไรบางสิ่งจะพบว่า "ความรู้สึกตรงนั้นที่เพ่งอยู่" กับ "ที่เรารู้ภายนอกมันไม่เหมือนกัน นี่คือความหมายของ "เนื้อที่ผมบอก" (ความแตกต่างกันของสภาวะต่างๆ)นะครับ

 

ส่วนเรื่องฌานที่ตั้งมั่นจากการเพ่งก็เคยบอกไปแล้วเช่นกันก็ให้ทดลองดูเอาเองครับ "หากอยากจะพ้นทุกข์จริงๆควรจะตั้งใจทำให้บ่อย" และจะรู้เองว่าสิ่งที่คิดกับความจริงมันไม่เหมือนกัน ผมถึงได้บอกให้ทำนั่นแลครับ ส่วนจะสนใจทำหรือไม่ก็ตามสะดวกครับ เพราะคุณก็มีความสุขกับการเขียนอยู่แล้ว แต่คุณก็ยังมีทุกข์บ้างเป็นช่วงๆ ผมเลยมาแนะนำนั่นแลฮับ

 

เพ่งเพื่อให้รู้ว่า "เวลาไม่รู้มันเป็นยังไง" และระบบบอท "มันทำงานยังไง" ถ้ายังไม่รู้ว่าบอทคืออะไร "จะพ้นจากบอทได้ยังไง?" นี่แลความจริงฮับ

และถ้าอยากจะพ้นจากทุกข์แบบรวดเร็วก็ตามพระไตรครับ "รู้ลมหายใจ" และรู้เนี่ยมันจะเริ่มคงไว้ได้เอง(สติ) และจะพบตัวเพ่งเหมือนกัน แต่ "รู้ลมหายใจปัจจุบันกลายเป็นเพ่งลมกันหมดเพราะคนปกติไม่มีสติ" ผมเลยพิจารณาว่าควรจะเพ่งไปเลยเพื่อให้รู้ว่าการเพ่งเป็นยังไงนั่นแลครับ เพราะหากผมบอกให้คุณตั้งสติ คุณยังไม่รู้วิธีสร้างสติเลย แต่เข้าใจเอาเองว่ามีสติ

"การปฏิบัติธรรม" คือการ "ทำ" (do it) นะครับดังนั้นหากจะปฏิบัติจริงๆความเชื่อทั้งหมดมันใช้ไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าเชื่อถูกเชื่อผิด อย่างเช่นสติที่ทุกคนเข้าใจกันเอาเอง มันไม่ใช่สติในทางปฏิบัติไงครับ กระจ่างหรือยังครับ? ผมถึงได้บอกคุณตั้งนานแล้วว่าอย่าเชื่อมโนและอย่าหลงในมโนครับ เชื่อทำให้ทิษฏิผิดเพี้ยนไม่ตรงตามจริง ส่วน หลงในมโนจะทำให้ทุกข์(ย้ำคิดย้ำทำ)นะครั

Re edit

 

บอทคือหลง/ยึด ซึ่งเมื่อหลงยึดแล้วจึงกลายเป็น "รู้สึก" และเมื่อรู้สึกแบบไหนก็ทำแบบนั้น "รู้สึกสุขจากงานเขียน จึงเขียน รู้สึกโกรธจึงด่าว่า(ไม่ว่าจะด่าเลยหรือด่าในใจก็ตามด่าเหมือนกัน)และหากสภาวะนั้นรุนแรงขึ้นจะกลายเป็นการอาละวาดเป็นกันทุกคน นี่แหละตกใต้อำนาจของระบบบอท ซึ่งการทำงานของระบบบอทคือการเพ่งไป ไม่ว่าจะเพ่งภายใน(ฌาน,ไม่รับอารมณ์ภายนอกเป็นสมาธิกับความรู้สึกตัวหรือลมหรืออะไรก็ตามที่ไม่เคลื่อนไปเพ่งสิ่งอื่น) หรือเพ่งข้างนอก(กามาวจร/รับความรู้สึกจากการเพ่งข้างนอกเช่นเจอนิยายสนุกจึงอ่าน)

ส่วนที่ผมไม่อธิบายเพราะคุณเขียนเรื่องบอทมาผมมโนเอาเองว่าคุณเข้าใจอยู่แล้วนั่นแหละครับ