ปกิณณกะธรรม

ไปขอซูชิแกกินดีกว่านั่งคุยกะแกละหัวร้อน555
ยังล็อกอยู่เลย

 

พ่อทูนหัว
พี่ชายเอ้ย
น้องมันคนโง่

 

หลวงพี่จะไปยุ่งกับลุงกาเสี้ยมทำไมคะฉายานี้หวีตั้งให้ลุงเสี้ยมตั้งแต่เล่นห้องนั้นแล้ว ไม่ใช่พึ่งตั้ง แกจะชอบหาข่าวลบๆ มาปั่นให้คนกลัวภัย แต่ตัวแกไม่เตรียมตัวอะไรหรอก สังเกตุดูดิคะ แกกลัวไม่มีตังค์ใช้หนี้ ต้องทำงานหาเงินมาใช้หนี้เขา

แล้วถ้าใครแย้งแก แกจะเลือกนรกมาให้จะไปขุมไหน แกรู้หมด แต่พอถามว่ารู้ได้ไงว่าเขาจะไปนรก แกจะเงียบ ขนาดคนไปกดหัวเราะเฉยๆ แกยังจัดนรกมาให้เลย

ถ้าเป็นตอนคนเล่นเยอะๆ หลวงพี่โดนแบนไปแล้ว แกรู้จักผู้ดูแล

ตอนนี้มีใครเชื่อข่าวที่แกเอามาลงรึป่าว หรือมองเป็นเรื่องตลกไปแล้ว แกชอบเอาข่าวเก่าๆ มาลง สมัยไหนๆ ก็รีรันไม่เลิก
ขนาดถนนยุบ แกลากไปโน่นเลย ด้ามขวานภาคใต้หาย หายทุกปี แต่ภาคใต้ก็ยังอยู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทุกปี นอกจากฝนตกหนักตามฤดูกาล คนคงไม่เชื่อแกแล้วมั้งคะ

 

ติดต่อ
ธรรมแท้ว่างเป็นที่รู้จักกันดี
New
ถ้าเป็นคนดีเห็นคนอื่นทำไม่ดี
แหมมันเปรี้ยวปากอยากสอน อยากสั่ง


ลากแมวแก่มาจักรวาลใหม่ซะเลย สิ้นยึดยังไงถึงได้ปิดกระทู้หนีความจริงที่มีอยู่ในโลก

คนดีจริงๆ จะไม่เห็นคนอื่นเลว ทุกคนเสมอกันหมด ด้วยทุกข์ที่มีอยู่ในโลก..

เข้าใจมั๊ยแมวแก่

 

พี่อิลบอกว่าเกียดเหรอแต่ตามดูทุกคลิปเลยนะ555

 

พูดกะหวีป่ะ ไม่ได้เปิดคลิปแกนะ เพราะคลิปแกยาว ข่าวแกก้อยาว แต่อยู่ห้องนั้นมาก่อน ส่วนมากจะอ่านที่เขาไปแย้งแก เคยไฝว้กะแกอยู่พักนึงด้วย เรื่องถนนขาด แต่แกลากไปด้ามขวานหายเลย

 

ไม่อยากสอนอะไรแกหลอกแต่ความเห็นไม่ตรงกันกะแยงเท่านั้นเอง
ไม่ได้มีรัยเลย
(อันนี้ลุงแมว555)

 

ทำไมลุงแมวคิดว่าจิตอวิชชาจะเข้าไปได้ง่ายๆ ด้วยความคิดแบบนั้น แปลกจัง

รูปกาย กะเวทนาเจ็บปวดแกละได้หรือยังหนอ

 

แกอยากบรนลุธรรมกะคือบ่บวชไปซะแล้วเรื่อง
บวชไม่ได้กะเครียลงานเครียลภาระซะจะได้บวชได้
จะเป็นฆารวาทบรนบุธรรมเป็นทามมัย

 

นั้นดิแค่แยกกายแยกจิตนี้กะยางตายออกแล้ว

 

#เพลงนี้เปล่าฮับ ท่อนจบ

 

ด้วยข้อจำกัดทางสติปัญญาในทางโลกและทางธรรม… ประกอบกับวัยวุฒิของผมที่ยังอ่อนด้อยอยู่… ผมรบกวนเวลาอันมีค่าของคุณพี่แอร์ร่อนนิดนึงนะครับ… ผมรบกวนคุณพี่แอร์ร่อนช่วยกรุณา clear up อธิบายขยายความข้อความที่ว่า “จากการวิเคราะห์อาการคุณหมูเหมือนเกเฒ่าเจ้าเล่ห์เลย” ในโพสต์นี้ของคุณพี่แอร์ร่อนด้วยครับ… ขอบพระคุณครับ (^_^)

 

จริงๆการที่ลุงแมวคิดแบบนั้น
ไม่ได้ผิดอะไรนะครับ
สามารถหลุดพ้นได้ จากการคิดไตร่ตรอง
ถ้าจังหวัะที่จิตมันตั้งมั่นพอดี
การใคร่ครวญธรรมก็เป็นวิธีอย่างนึง
ถ้าใคร่ครวญถูกเรื่อง และเป็นสัมมาทิฐิ
เอาจริงๆผมว่าการคิดไตร่ตรองธรรม
มันอาจจะบรรลุง่ายกว่า การทำในรูปแบบ
จิตตอนเราปฎิบัติในรูปแบบ มักรู้สึกว่าเรา
เป็นเรา เราเป็นผู้ปฎิบัติ
ลึกๆอยากได้ญาน ลึกๆอยากเห็นธรรม
แต่
จิตตอนคิดไตร่ตรองธรรม มันโฟกัสไปที่
เนื้อหาธรรม ถ้าจิตแยกออกระหว่างสมมุติได้
บางทีโพล้งเลย
อย่างหลวงพ่อชา ปฎิบัติในรูปแบบสุดๆ
ไม่บรรลุ มาบรรลุตอนใคร่ครวญน้ำฝน
เพียงท่านเห็นแยกระหว่าง
ความเป็นสมมุติเรียกชื่อน้ำต่างๆ
น้ำ ตกจากฟ้าเรียก "น้ำฝน"
พอไหลมาอยู่ในโอ่ง เรียก "น้ำดื่ม"
บลา บลา
ก็ของสิ่งเดียวกัน ทำไมจึงเรียกต่างกัน
ก็เพราะมันคือสมมุติ ที่ถูกครอบ เพียงเท่านั้น
จะเรียกอะไรก็ไม่ต่างกัน
ที่เคยสำคัญว่าต้องเป็นโน้นนั่นนี่ในใจ
ก็คลาย ไม่เห็นความเป็น "เรา"อยู่ภายใน
เพราะถูกสมมุติหลอก สมมุติครอบไว้
จึงบรรลุ
เพราะงั้นการพ้นเจตนาเอา ตั้งแต่ต้น
โดยการไคร่ครวญธรรมะอาจจะเกิดมรรคผล
ก็ไปดูถูกไม่ได้ ว่าวิธีไหน ของใครดีกว่า
มันแล้วแต่จริตที่สั่งสมมา แต่ละคน
จะบรรลุตอนไหน จะฟังธรรม
จะปฎิบัติในรูปแบบ เจริญสติ
หรือการใคร่ครวญธรรมก็ได้ทั้งนั้น
ไม่มีถูกผิด

 

คิดว่าคนบรรลุธรรมแบบพินานอกรูปแบบ ไม่มีวาสนาเก่าสะสมมางั้นหรอ พวกนั้นทำมามากแล้ว มันจะคลิกบรรลุตอนไหนก้อได้

ลพ.ชา ท่านทำมามากแค่ไหนรู้หรอ

ลพ.เทียน ลป.ดูลย์ ปรมาจารย์ด้านดูจิต ยังปฎิบัติในรูปแบบเลย แล้วมาพินาต่อนอกรูปแบบ จิตมันจะประติดประต่อกัน ไม่ป้อแป้มาก

ลุงแมวนั่นเอาความคิดซ้อนความคิดนำเข้าไป จิตมันจะรู้ความว่างสักเท่าไร เขาให้โฟกัสที่ต้นเหตุคือทำจิตเหนืออารมณ์ ไม่ใช่ไปดูที่ยอดเอาสภาวะนิพพานเข้ามาพินา โน่นนี่นั่นก้อไม่ยึดสักอย่าง แต่จริงๆ คือกำลังยึดตัวเบ่อเร้อ

แยกกายให้ได้ก่อนเหอะ จิตมันจะไม่สนใจกายเลย เหมือนอยู่ในหุ่นนั่นแหล่ะ ไม่มองว่ากายสกปรก เหม็น เป็นรังของโรคด้วย ถ้ามองแบบนี้คือติดหนึบเหมือนกัน อำนาจสมถะล้วนๆ ตัวปัญญามันไม่มองลบแบบนั้นหรอก มองแบบไหนไปฝึกให้ถึง เดวจิตมันจะรู้เอง

 

อาการเกเฒ่าเจ้าเล่ห์
จะมาแบบเนียบๆเนียนๆๆ
ยิ้มแย้มอารมณ์ดีดูอบอุ่นกรุ้มกริ่มตลอดเวลา
ตีเนียนกะกลุ่มเป้าหมาย
ฟังเพลงดูหนังไปสถานที่เดียวกันเลยบังเอิญจริิิิิง
พร้อมให้ความช่วยเหลือ(พอมีสองร้อยมัยถามเลขบัญชีเลยชัดๆ)
ไหนๆกะจะไปที่เดียวกันละไปด้วยกันดีกว่า
(เหยื่อด้วยความสนิทบวกเกรงใจและยังอ่อนไสยๆ
จะไม่กล้าปฎิเสธ)
พอถึงเวลาแกล้งทำเป็นอ่อนแอให้เหยื่อเข้ามาประชิด
แล้วที่นี้กะรูดหมดตัว
ขอบคุณเครดิตละครน้ำเน่าไทย

 

นั่นน่ะดิ..

กว่าจะข้ามเวทนากายได้นี่ ความเจ็บปวดที่มีทั้งหมดในโลกนี้ มารวมอยู่ที่กายอันเดียว..

ถึงกับเยี่ยวแตก สลบเหมือด กันเลยทีเดียว..

มันข้ามเวทนากายได้ง่ายๆ ซะที่ไหน..

มันละสักกายทิฏฐิได้ง่ายๆ ซะที่ไหน..

ก็หลงยึดมันมาไม่รู้กี่กัปป์ กี่อสงไขยแล้วก็ไม่รู้

 

โยม ตา น่ะเหรอ?

อาตมา มา ที หลัง แก หลาย ปี แต่ อาตมา มี ที เด็ด กว่า ลุง เกษม เยอะ..

คนมีพินยารู้ดี คนได้พินยารู้ดี

 

"พบแล้ว เจอแล้ว เสวนาแล้ว ที่เหลือแล้วแต่วาสนา"

 

แยกเวทนา ไม่ใช่ข้ามเวทนา

แยกคือแยกเวทนาความเจ็บปวดออกจากจิตได้ตลอดชีวิต ไม่ใช่แยกตอนนั่งได้อย่างเดียว เวทนาความเจ็บปวดต้องอยู่ครบ จิตต้องรู้ความเจ็บปวด แต่อยู่กันคนละชั้นแบบน้ำกับน้ำมัน จะไม่ติดกัน

เวลาพระท่านป่วยหนัก หรือเกิดอุบัติเหตุ ความเจ็บปวดนี้จะไม่ลงมาที่จิต ท่านจะไม่เจ็บปวดอะไร แต่แค่รู้ความเจ็บนั้น