เกิดในธรรม

เรื่องที่1
มี อยู่วันหนึ่งข้าพเจ้าได้เสียปลั๊กกาต้มน้ำเพื่อต้ม น้ำร้อน และได้เหลือบไปเห็นมดจำนวนหนึ่งกำลังกำลังเดินอยู่บน ขอบยางของกาต้มน้ำจึงได้พยายามช่วยมดจำนวนนั้น แต่มดพวกนั้นก็พยายามหลบเลี่ยงการช่วยเหลือของข้าพเจ ้า โดยการวิ่งลงไปในร่องของขอบยางบ้าง วิ่งลงไปในกาต้มน้ำบ้าง

ในขณะ นั้น จิตก็พลันคิดไปว่า มันเหมือนกับการที่พระอริยเจ้าจะช่วยเหลือเราให้หลุด พ้นจากวัฏฏะสงสารเลยนะ คนส่วนใหญ่แล้วก็กลัวการช่วยเหลือจากพระอริยเจ้า หนีการช่วยเหลือจากพระอริยเจ้า ด้วยการกระโจนลงไปในอบายมุข

มดอาจจะ ได้รับการเจ็บปวดบ้างในการช่วยเหลือจากข้าพเจ ้าให้ออกจากกาต้มน้ำไฟฟ้า แต่ก็จะไม่ถึงตายฉันใด การปฏิบัติธรรมตามคำแนะนำของพระอริยเจ้า อาจจะทำให้ลำบากบ้าง เพราะต้องทวนกระแส แต่ก็จะไม่ตาย และได้พบกับพระนิพพานในที่สุดฉันนั้น

หากการเดินออกมาจากร่องยางบน ปากกาต้มน้ำ เพื่อรับการช่วยเหลือจากข้าพเจ้า จะทำให้มดรอดจากความตาย ก็คงไม่ต่างกับ การเดินเข้าหาธรรม และการเดินเข้าหาการปฏิบัติ ( ทาน ศีล สมาธิ และปัญญา) และเราก็จะได้รับการช่วยเหลือจากพระพุทธองค์และพระอร ิยเจ้าทั้งหลายให้หลุดพ้นในที่สุด

ข้าพเจ้าอยากจะถ่ายทอดเรื่องนี้ ไว้ ซึ่งอาจจะมีประโยชน์อยู่บ้างตามสมควรแก่ผู้ปฏิบัติธร รมด้วยกัน แต่ก็ได้หยุดนิ่งเสียเป็นเวลาพอสมควร เพราะเกรงว่า การเล่าสู่กันฟังของตัวข้าพเจ้านั้น จะเจือไปด้วยความอยากอวด อยากเด่น อยากให้คนอื่นเขารู้ว่า เรานั้นเก่ง จึงได้ไปกราบเรียนหลวงพ่อในเรื่องนี้ ท่านเมตตาตอบให้ฟังว่า ดีแล้วที่เราระวัง และจงจำไว้ว่า ตรงนี้แหละจะเป็นหลุมพรางอันหนึ่งของผู้ปฏิบัติ ต้องระวังให้ดี หัดสังเกตจิตขณะที่เล่าให้ดีว่า เราอยากเล่า หรือว่า ขณะที่เรากำลังเล่าอยู่นั้นเจือด้วยความอยากอวดหรือไ ม่ หากเป็นอย่างนั้นก็ต้องหยุด (เป็นคำพูดที่มาจากความทรงจำของข้าพเจ้า มิได้เป็นคำพูดคำต่อคำของหลวงพ่อ หากมีข้อผิดพลาดใดๆ ข้าพเจ้าขอน้อมรับไว้แต่เพียงผู้เดียว)


เรื่องที่สอง
มี พระที่ข้าพเจ้าเคารพรักเป็นอย่างยิ่ง ตกเย็นในขณะที่ท่านนอนพักอยู่ ท่านนึกขึ้นได้ว่า ท่านได้ลืมมีดหมอไว้ในสถานที่แห่งหนึ่ง ท่านก็กำลังจะลุกขึ้นเพื่อกลับไปเอามีดหมอนั้นคืน ก็ท่านพิจารณาว่า หากมีดเพียงแค่ด้ามเดียว ซึ่งเป็นวัตถุภายนอกร่างกาย เราก็ยังเป็นห่วง ต่อไปร่างกายเรานี้ก็จะต้องคอยเป็นห่วงไปด้วย สักกายทิฐิก็จะเกิด เป็นสังโยชน์ตัวแรกสุด

ข้าพเจ้าได้แต่สาธุอยู่ในใจปนความแปลกใจว่า ท่านคิดได้อย่างไร ทำไมถึงมีปัญญาคิดอ่านได้ถึงเพียงนี้ ลูกขอมีปัญญาให้คิดได้อย่างท่านบ้าง ยังไม่ทันถามอะไรต่อเลย ท่านก็สอนต่อว่า หากอยากจะมีปัญญาอย่างนี้ต้องทรง สติ สมาธิ และปัญญาให้ได้ ซึ่งจะต้องอาศัยอีกสองตัว คือ ศรัทธา วิริยะ และเมื่อเราปฏิบัติได้ถึงจุด ก็จะเหลือเพียง สามตัวแรก
<!-- / message -->