สาเหตุการฝึกสมาธิแล้วเสียสติ

เป็นการสนทนาธรรมทั่วไป เป็นทั้งเตือนสติตัวเองไม่ได้เจาะจงว่าใคร (ไม่จำเป็นต้อง งง)
เพราะเป็นคำถามที่จะเป็นด่านของอุปกิเลส ๑๐ ซึ่งเป็นด่านที่สำคัญมาก ถ้าผ่านด่านนี้ได้ก็บรรลุธรรมแน่นอน
เพราะว่ากิเลส ๑๐ จะไม่เกิดขึ้นกับบุคคล ๔ จำพวก คือ พระอริยะบุคคล ๑ ผู้ปฏิบัติผิด ๑
ผู้ละทิ้งกรรมฐาน ๑ บุคคลผู้เกียจคร้าน (แม้จะปฏิบัติถูกมาตั้งแต่ต้น) ๑

ในอุปกิเลส ๑๐ นั้นตั้งแต่ ๑-๙ นั้นเป็นของดีทั้งนั้น จะมีแต่ที่ ๑๐ คือนิกันติ คือความใคร่ ที่เป็นตัวอุปกิเลสที่แท้จริง

 

เจริญยังไงครับ

 

คงจะยุ่งหล่ะทีนี้...เจริญยังไง
คำนี้ไม่น่าจะเป็นคำถามแล้วนะท่าน มาจากดิน

 

- อ่านที่ท่านเขียนก็ได้ความรู้ดีครับ แต่ท่าน ลุงหมาน เหมือนเราดูหนัง มันไม่จบภาค คือมีภาคต่อ ไม่รู้ที่จบ ส่วน ท่าน มาจากดิน ก็ถือว่า ฟันธง เยี่ยมครับ ผมฟังจาก ท่านพระอาจารย์โชดก เทศน์เรื่องนี้ ท่านก็กล่าวว่า เกิดขึ้นในญาณ 1 -3 นั้นแหละครับ (https://www.youtube.com/watch?v=MGODpCvmSLI)
- ส่วนผมไม่เข้าใจอีกอย่างหนึ่ง ว่า ถ้าถึงญาณ 16 แล้วได้เป็นพระอรหันต์ แล้ว ส่วนที่เป็นพระโสดาบัน เขา ถึงญาณอะไร ถ้า ฟังจากพระท่านหนึ่ง กล่าวว่า การตรัสรู้ มีดวงตาเห็นธรรมนั้น มันจะเกิดขึ้น ครั้งแรกได้บรรลุโสดาบัน ครั้งต่อไป อีกสามครั้งจึงได้เป็นพระอรหันต์ อันนี้ ไม่เข้าใจว่าทำไมคำสอนไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

- ผมว่าการแก้ วิปัสสนุปกิเลส ตามคำสอนของพระพุทธองค์น่าจะดีกว่า ผมอัญเชิญคำสอนเป็นตัวอย่างบางส่วนนี้ว่า

........ [๓๑๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไรๆ ก็ตาม เจริญกายคตาสติแล้วทำ
ให้มากแล้ว มารย่อมไม่ได้ช่อง ไม่ได้อารมณ์ ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือน
บุรุษโยนกลุ่มด้ายเบาๆ ลงบนแผ่นกระดานเรียบอันสำเร็จด้วยไม้แก่นล้วน ดูกร
ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน กลุ่มด้ายเบาๆ นั้นจะพึงได้
ช่องบนแผ่นกระดานเรียบอันสำเร็จด้วยไม้แก่นล้วนหรือหนอ ฯ
ภิ. ไม่ได้เลย พระพุทธเจ้าข้า ฯ
พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือนกันแล ภิกษุไรๆ ก็ตาม เจริญ
กายคตาสติแล้ว ทำให้มากแล้ว มารย่อมไม่ได้ช่อง ไม่ได้อารมณ์ ฯ..........

- จะเห็นได้ว่า มันมีแดนอยู่สองแดน คือแดนจิต และแดนญาณ การเกิดวิปัสสนูปกิเลส มันเกิดในแดนจิต
- ถ้าเราทำกายกคตาสติ คือมีสติ มีสัมปชัญญะ ตัวสติคือตัวจิต ตัวสัมปชัญญะคือตัวญาณ การมีสติก็เพื่อให้มีตัวสัมปชัญญะเกิดขึ้นอยู่ตลอด แน่นอนตัวจิต จะสร้างสิ่งต่างๆขึ้นมา เพราะระบบประสาทมันซับซ้อน ถ้าทำกายคตาสติ แน่นๆ เราก็อยู่ในแดน ญาณได้ เพราะความรู้สึกตัวที่เกิดขึ้น ไม่หลงในสิ่งที่เกิดในแดนจิต เพราะในแดนจิต เป็นภาพที่ปรุงแต่งจากระบบประสาทเท่านั้น

- ผมเห็นว่า การเจริญวิปัสสนา มิได้มีเป้าหมาย ว่าต้องถึงขั้นนั้นขั้นนี้ ปฏิบัติยังไม่ถึงใหน ประมาณนี้ การบรรลุธรรม คือการเพียร ตั้งจิตให้ถูกต้อง ไม่อ่อนไม่ยาน ดังที่ท่านอุปมาเหมือนเอาไม้กรีดบนใบบัว กรีดแรงก็ขาด กรีดไม่แรงก็ไม่เกิดรอย การบรรลุธรรม มันเป็นเหมือนอุบัติเหตุ ที่เราตั้งใจจะให้มันเกิด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดตอนใหน เหมือนที่พระพุทธองค์อุปมาดังการเยียบบนเดีอยข้าวสาลี ถ้าตั้งเดีอยใว้ถูกโอกาสจะห้อเลือดก็เกิดขึ้นได้

- ส่วนตัวผมอุปมาเหมือน การเคาะประตูบ้านที่กำลังใหม้ จิตเป็นตัวเคาะประตูบ้าน โดยท่านเจ้าของบ้านคือตัวญาณที่อยู่ในบ้าน ถ้าเจ้าของบ้าน
เปิดประตูออกมา ตัวจิตก็จะบอกว่า ท่านครับไฟกำลังใหม้บ้านท่าน ทิ้งบ้านเถอะครับ พอเจ้าบ้านเห็นความจริงก็จะบอกว่าไม่เอาแล้วบ้านหลังนี้ จิตเป็นตัวป้อนข้อมูลให้กับตัวญาณ ดังนั้นจิตที่ดี อบรมมาดี ฝึกมาดี ความสำเร็จก็มีสูงกว่าจิตไม่ดี เพราะตัวจิตจะเป็นตัวป้อนข้อมูลให้ตัวญาณ เป็นตัวเคาะตัวญาณให้ตื่นอยู่ตลอดเวลา

- ผมเข้าใจอย่างนี้แหละครับท่าน
ู้

 

ขณะนี้พวกเราเปรียบเหมือนคนกำลังดูแผนที่ลายแทงกันอยู่ในห้องแอร์ แถมมีกาแฟปลาท่องโก๋กินอีกต่างหาก ดูไปถกเถียงเรื่องเส้นสายลายแทงโยงไปนั่นขีดชี้ขึ้นเขาเข้าถ้ำปีนหน้าผาฯลฯ ตอนนี้เปรียบได้กับภาคปริยัติ แต่พวกเรายังไม่ได้ออกจากห้องนั้นแล้ว ออกเดินทางตามแผนที่นั้นเลย ซึ่งเป็นตอนที่เปรียบได้กับภาคปฏิบัติ ภาคนี้ซึ่งต้องผจญภัยต่างๆมากมาย .... พวกเราขาดภาคนี้ตอนนี้ไป
ลุงหมาน, คุณประส้ทธิ์ว่าจริงไหมครับ

 

ผู้ออกเดินทาง ว่าต้องประสพกับอะไรบ้าง

ดูออกมั้ยครับ

 

ถีนมิทธะ คือ ง่วงเหงาหาวนอนความเบื่อหน่าย ท้อถอย ไม่อยากที่จะกระทำความดี ถ้าท่านรู้จักกิเลสตัวนี้ท่านจะไม่สงสัยอะไรเลย
ถีนมิทธะ ยังเป็นตัวนิวรณ์ที่ขวางกั้นในการทำฌานเพื่อไม่ให้บรรลุธรรม

 

แล้วจะแก้ไขยังไงครับ

 

เหมือนกับคนจะล่องแพ ก็จัดการต่อแพให้เรียบร้อยก่อนจริงไหม เมื่อเขาจัดการต่อแพเรียบร้อยแล้วขั้นตอนต่อไปเขาจะต้องทำอะไรเขาจะรู้หน้าที่ของเขาเองว่าจะทำอะไรต่อไป ก็คงหนีไม่พ้นที่จะต้องลงแพล่องแพต่อไปจริงไหม

 

การปฎิบัติไม่ได้มีท่าเดียว ยืน เดิน นั่ง นอน มีสำรองไว้

 

เมื่อบรรลุเป็นพระโสดาบันแล้ว พระสกทาคามี พระอนาคามี พระอรหันต์ ก็ไม่ต้องมาตั้งต้นใหมอีก เพราะพระโสดาบันท่านได้ทำลายอุปกิเลส 10 ไปเรียบร้อยแล้ว เพียงแต่ทำมรรคที่เหลืออีก 3 มรรคให้เกิดขึ้นก็เป็นอันว่าจบกิจของท่านแล้ว

 

อ้อแก้ไขนิวรณ์ ด้วย ยืิน เดิน นั่ง นอน

 

รู้จักไอ้พวกตัวแหกคอกไหม

 

ถามอย่างตอบอย่าง

ลองไล่ๆดูตั้งแต่ก่อนถึงคำถามนี้สิครับ เหตุปัจจัยมาจากอะไรและอะไร

 

- ถูกต้องละครับ แต่ก็ให้ธรรมเป็นทาน ก็ได้บุญนะครับผมว่า

- อันนี้ไม่ได้ว่าใคร สมมุตินะ ถ้าคนที่เขาเดินไปก่อนแล้วถูก ก็สาธุ แต่ถ้ากลุ่มที่เดินผิดละ มิเปลื้องแรงเปล่าหรือครับเผอๆกลับตัวไม่ได้อีก แย่เลยครับ

- ถ้าผมไม่ตายเสียก่อน สักวันจะต้องลองวิชา ที่ได้ศึกษามา คือมันต้องบวช เหมือนที่พระพุทธองค์ตรัสว่า ฆารวาสคับแคบยากที่จะ ประพฤติพรมจรรย์ให้บริสุทธิ์ดุจสังข์ขัดได้ ขอให้มีจังหวะดีๆก่อน ทฤษฏีแม่นๆ สักปีก็คงเห็นผล

- ผมว่านะ แม้แต่พระ นักบวชที่เราเห็นอยู่ จำนวนไม่น้อยยังเป็นมิจฉาทิฏฐิ แม้แต่ที่ว่าเป็นนักปฏิบัติก็ยังไม่ลงรอยกัน สอนกันคนละทิศละทาง ใจผมอยากให้อ้าง พระไตรปิฏก หรือ หนังสือหลักทางศาสนาเช่น วิสุทธิมรรค มิลินทปัญหา มาอ้างอิงจะได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ไม่อยากให้แต่ละคนสร้างสำนวนตัวเอง เพียงหวังเพื่อซื่อเสียง แต่ทำลายคำสอนต้นฉบับ