การเข้าถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์

<CENTER></CENTER><CENTER><CENTER>.</CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER> พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖</CENTER><CENTER> </CENTER><CENTER>มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์</CENTER><CENTER> </CENTER>
</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER>๑๒. ทักขิณาวิภังคสูตร (๑๔๒)</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER>

[๗๐๖] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้-

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่พระวิหารนิโครธาราม
เขตพระ-*นครกบิลพัสดุ์ ในสักกชนบท
สมัยนั้นแล
พระนางมหาปชาบดีโคตมีทรงถือผ้าห่มคู่หนึ่ง
เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคยังที่ประทับ
แล้วถวายอภิวาทพระผู้มี-*พระภาค
ประทับนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง พอประทับนั่งเรียบร้อยแล้ว ​

ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคดังนี้ว่า
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ผ้าใหม่คู่นี้
หม่อมฉัน
กรอด้าย ทอเอง ตั้งใจอุทิศพระผู้มีพระภาค
ขอพระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความ
อนุเคราะห์ โปรดรับผ้าใหม่ทั้งคู่ของหม่อมฉันเถิด ฯ​

[๗๐๗] เมื่อพระนางกราบทูลแล้วอย่างนี้ พระผู้มีพระภาคได้ตรัสดังนี้ว่า
ดูกรโคตมี
พระนางจงถวายสงฆ์เถิด เมื่อถวายสงฆ์แล้ว
จักเป็นอันพระนางได้บูชาทั้งอาตมภาพและสงฆ์
พระนางมหาปชาบดีโคตมี ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาค
ดังนี้ว่า
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
ผ้าใหม่คู่นี้ หม่อมฉันกรอด้าย ทอเอง ตั้งใจ
อุทิศพระผู้มีพระภาค ขอพระผู้มีพระภาคทรงอาศัยความอนุเคราะห์
โปรดรับผ้าใหม่ทั้งคู่นี้ของหม่อมฉันเถิด
แม้ในครั้งที่ ๒ แม้ในครั้งที่ ๓ ​

แล พระผู้มี-*พระภาคก็ตรัสกะพระนาง
แม้ในครั้งที่ ๒ แม้ในครั้งที่ ๓ ดังนี้ว่า
ดูกรโคตมี
พระนางถวายสงฆ์เถิด เมื่อถวายสงฆ์แล้ว
จักเป็นอันพระนางได้บูชาทั้งอาตม-*ภาพและสงฆ์ ฯ​

[๗๐๘] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้
ท่านพระอานนท์ ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคดังนี้ว่า ​

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
ขอพระผู้มีพระภาค
โปรดรับ
ผ้าใหม่ทั้งคู่ ของพระนางมหาปชาบดีโคตมีเถิด
พระนางมหาปชาบดีโคตมี
มีอุปการะมาก เป็นพระมาตุจฉาผู้ทรงบำรุงเลี้ยง
ประทานพระขีรรสแด่พระผู้มีพระภาค​

เมื่อพระชนนีสวรรคตแล้ว ได้โปรดให้พระผู้มีพระภาคทรงดื่มเต้าพระถัน
แม้
พระผู้มีพระภาคก็ทรงมีอุปการะมากแก่พระนางมหาปชาบดีโคตมี
พระนางทรงอาศัยพระผู้มีพระภาค
จึงทรงถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะได้​

ทรงอาศัยพระผู้มีพระภาค
จึงทรงงดเว้นจากปาณาติบาต
จากอทินนาทาน
จากกาเมสุมิจฉาจาร
จากมุสาวาท
จากฐานะเป็นที่ตั้งแห่งความประมาทเพราะดื่ม
น้ำเมาคือสุราและเมรัยได้ ​

ทรงอาศัยพระผู้มีพระภาค
จึงทรงประกอบด้วยความ
เลื่อมใสอย่างไม่หวั่นไหวในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
ทรงประกอบด้วยศีล
ที่พระอริยะมุ่งหมายได้ ทรงอาศัยพระผู้มีพระภาค
จึงเป็นผู้หมดความสงสัย
ในทุกข์ ในทุกขสมุทัย ในทุกขนิโรธ ในทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาได้ ​

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ
แม้พระผู้มีพระภาค
ก็ทรงมีพระอุปการะมากแก่พระนางมหาปชา-*บดีโคตมี ฯ​

[๗๐๙] พ. ถูกแล้วๆ อานนท์
จริงอยู่ บุคคลอาศัยบุคคลใดแล้ว
เป็นผู้ถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะได้
เราไม่กล่าว การที่บุคคลนี้ตอบแทนต่อบุคคลนี้ด้วยดี
เพียงกราบไหว้ ลุกรับ ทำอัญชลี ทำสามีจิกรรม
ด้วยเพิ่มให้จีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปัจจยเภสัชบริขาร ​

บุคคลใด อาศัยบุคคลใดแล้ว
งดเว้นจากปาณาติบาต
จากอทินนาทาน
จากกาเมสุมิจฉา-*จาร
จากมุสาวาท
จากฐานะเป็นที่ตั้งแห่งความประมาทเพราะดื่มน้ำเมา
คือสุราและเมรัยได้ ​

เราไม่กล่าวการที่บุคคลนี้ตอบแทนต่อบุคคลนี้ด้วยดี
เพียงกราบไหว้
ลุกรับ ทำอัญชลี ทำสามีจิกรรม
ด้วยเพิ่มให้จีวร บิณฑบาต เสนาสนะ
และคิลาน-*ปัจจยเภสัชบริขาร ​

บุคคลอาศัยบุคคลใดแล้ว
เป็นผู้ประกอบด้วยความเลื่อมใส
อย่างไม่หวั่นไหวในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
ประกอบด้วยศีลที่พระอริยะมุ่งหมายได้
เราไม่กล่าวการที่บุคคลนี้ตอบแทนบุคคลนี้ด้วยดี
เพียงกราบไหว้
ลุกรับ ทำอัญชลี ทำสามีจิกรรม ด้วยเพิ่มให้จีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และ
คิลานปัจจยเภสัชบริขาร ​

บุคคลอาศัยบุคคลใดแล้ว
เป็นผู้หมดความสงสัยในทุกข์
ในทุกขสมุทัย
ในทุกขนิโรธ
ในทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาได้ ​

เราไม่กล่าวการที่
บุคคลนี้ตอบแทนบุคคลนี้ด้วยดี
เพียงกราบไหว้ ลุกรับ ทำอัญชลี ทำสามีจิกรรม
ด้วยเพิ่มให้จีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปัจจยเภสัชบริขาร ฯ​

[๗๑๐] ดูกรอานนท์ ก็ทักษิณาเป็นปาฏิปุคคลิกมี ๑๔ อย่าง คือ
ให้ทานในตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธ
นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๑ ​

ให้ทานในพระปัจเจกสัมพุทธ นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๒ ​

ให้ทานในสาวกของตถาคตผู้เป็นพระอรหันต์
นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๓ ​

ให้ทานในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำอรหัตผลให้แจ้ง
นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๔​

ให้ทานแก่พระอนาคามี นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๕ ​

ให้ทานในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำอนาคามิผลให้แจ้ง
นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๖ ​

ให้ทานแก่พระสกทาคามี นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๗
ให้ทานในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำสกทาคามิผลให้แจ้ง
นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๘ ​

ให้ทานในพระโสดาบัน นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๙ ​

ให้ทานในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำโสดาปัตติผลให้แจ้ง
นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๑๐ ​

ให้ทานในบุคคลภายนอกผู้ปราศจากความกำหนัดในกาม
นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๑๑ ​

ให้ทานในบุคคลผู้มีศีล นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๑๒​

ให้ทานในปุถุชนผู้ทุศีล นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๑๓ ​

ให้ทานในสัตว์-*เดียรัจฉาน นี้เป็นทักษิณาปาฏิปุคคลิกประการที่ ๑๔ ฯ​

[๗๑๑] ดูกรอานนท์ ใน ๑๔ ประการนั้น
บุคคลให้ทานในสัตว์เดีย-*รัจฉาน พึงหวังผลทักษิณาได้ร้อยเท่า ​

ให้ทานในปุถุชนผู้ทุศีล พึงหวังผลทักษิณาได้พันเท่า ​

ให้ทานในปุถุชนผู้มีศีล พึงหวังผลทักษิณาได้แสนเท่า​

ให้ทานในบุคคลภายนอกผู้ปราศจากความกำหนัดในกาม
พึงหวังผลทักษิณาได้แสนโกฏิเท่า ​

ให้ทานในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำโสดาปัตติผลให้แจ้ง
พึงหวังผลทักษิณาจนนับไม่ได้​

จนประมาณไม่ได้ จะป่วยกล่าวไปไยในพระโสดาบัน
ในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำสกทาคามิผลให้แจ้ง
ในพระสกทาคามี ในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำอนาคามิผลให้แจ้ง
ในพระอนาคามี ในท่านผู้ปฏิบัติเพื่อทำอรหัตผลให้แจ้ง ​

ในสาวกของตถาคตผู้เป็นพระอรหันต์
ในพระปัจเจกสัมพุทธ และในตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธ ฯ​

[๗๑๒] ดูกรอานนท์ ก็ทักษิณาที่ถึงแล้วในสงฆ์มี ๗ อย่าง คือ ​

ให้ทานในสงฆ์ ๒ ฝ่าย มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข
นี้เป็นทักษิณาที่ถึงแล้วในสงฆ์ประการที่ ๑ ​

ให้ทานในสงฆ์ ๒ ฝ่าย ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว นี้เป็น
ทักษิณาที่ถึงแล้วในสงฆ์ทั้ง ๒ ฝ่าย
ในเมื่อตถาคตปรินิพพานแล้ว นี้เป็นทักษิณา
ที่ถึงแล้วในสงฆ์ประการที่ ๒ ​

ให้ทานในภิกษุสงฆ์ นี้เป็นทักษิณาที่ถึงแล้วในสงฆ์
ประการที่ ๓ ​

ให้ทานในภิกษุณีสงฆ์ นี้เป็นทักษิณาที่ถึงแล้วในสงฆ์ประการที่ ๔​

เผดียงสงฆ์ว่า ขอได้โปรดจัดภิกษุและภิกษุณีจำนวนเท่านี้
ขึ้นเป็นสงฆ์แก่ข้าพเจ้า
แล้วให้ทาน นี้เป็นทักษิณาที่ถึงแล้วในสงฆ์ประการที่ ๕ ​

เผดียงสงฆ์ว่า ขอได้โปรดจัดภิกษุจำนวนเท่านี้ขึ้นเป็นสงฆ์แก่ข้าพเจ้า
แล้วให้ทาน นี้เป็นทักษิณา-*ที่ถึงแล้วในสงฆ์ประการที่ ๖ ​

เผดียงสงฆ์ว่า ขอได้โปรดจัดภิกษุณีจำนวนเท่านี้
ขึ้นเป็นสงฆ์แก่ข้าพเจ้า แล้วให้ทาน
นี้เป็นทักษิณาที่ถึงแล้วในสงฆ์ประการที่ ๗ ฯ​

[๗๑๓] ดูกรอานนท์ ก็ในอนาคตกาล จักมีแต่เหล่าภิกษุโคตรภู
มีผ้ากาสาวะพันคอ เป็นคนทุศีล มีธรรมลามก
คนทั้งหลายจักถวายทานเฉพาะ
สงฆ์ได้ในเหล่าภิกษุทุศีลนั้น ดูกรอานนท์
ทักษิณาที่ถึงแล้วในสงฆ์แม้ในเวลานั้น
เราก็กล่าวว่า มีผลนับไม่ได้ ประมาณไม่ได้
แต่ว่าเราไม่กล่าวปาฏิปุคคลิกทานว่า
มีผลมากกว่าทักษิณาที่ถึงแล้วในสงฆ์โดยปริยายไรๆ เลย ฯ​

[๗๑๔] ดูกรอานนท์ ก็ความบริสุทธิ์แห่งทักษิณานี้มี ๔ อย่าง
๔ อย่างเป็นไฉน ​

ดูกรอานนท์
ทักษิณาบางอย่างบริสุทธิ์ฝ่ายทายก
ไม่บริสุทธิ์ฝ่ายปฏิคาหก
บางอย่างบริสุทธิ์ฝ่ายปฏิคาหก
ไม่บริสุทธิ์ฝ่ายทายก บางอย่างฝ่ายทายกก็ไม่
บริสุทธิ์ฝ่ายปฏิคาหกก็ไม่บริสุทธิ์
บางอย่างบริสุทธิ์ทั้งฝ่ายทายกและฝ่ายปฏิคาหก ฯ​

[๗๑๕] ดูกรอานนท์ ก็ทักษิณาชื่อว่าบริสุทธิ์ฝ่ายทายก
ไม่บริสุทธิ์ฝ่ายปฏิคาหกอย่างไร
ดูกรอานนท์ ในข้อนี้ ​

ทายกมีศีล มีธรรมงาม
ปฏิคาหกเป็นผู้ทุศีล มีธรรมลามก อย่างนี้แล
ทักษิณาชื่อว่า
บริสุทธิ์ฝ่ายทายก ไม่บริสุทธิ์ฝ่ายปฏิคาหก ฯ​

[๗๑๖] ดูกรอานนท์
ก็ทักษิณาชื่อว่า
บริสุทธิ์ฝ่ายปฏิคาหก ไม่บริสุทธิ์ฝ่ายทายกอย่างไร
ดูกรอานนท์ ในข้อนี้
ทายกเป็นผู้ทุศีล มีธรรมลามก
ปฏิคาหกเป็นผู้มีศีล มีธรรมงาม อย่างนี้แล
ทักษิณาชื่อว่าบริสุทธิ์ฝ่ายปฏิคาหกไม่บริสุทธิ์ฝ่ายทายก ฯ​

[๗๑๗] ดูกรอานนท์
ก็ทักษิณาชื่อว่า
ฝ่ายทายกก็ไม่บริสุทธิ์ ฝ่ายปฏิคาหก
ก็ไม่บริสุทธิ์อย่างไร ดูกรอานนท์ในข้อนี้
ทายกก็เป็นผู้ทุศีล มีธรรมลามก
ปฏิคาหกก็เป็นผู้ทุศีล มีธรรมลามก อย่างนี้แล
ทักษิณาชื่อว่าฝ่ายทายกก็ไม่บริสุทธิ์ ฝ่ายปฏิคาหกก็ไม่บริสุทธิ์ ฯ​

[๗๑๘] ดูกรอานนท์
ก็ทักษิณาชื่อว่า
บริสุทธิ์ทั้งฝ่ายทายก และฝ่ายปฏิคาหกอย่างไร
ดูกรอานนท์ ในข้อนี้
ทายกก็เป็นผู้มีศีล มีธรรมงาม
ปฏิคา-*หกก็เป็นผู้มีศีล มีธรรมงาม อย่างนี้แล
ทักษิณาชื่อว่าบริสุทธิ์ทั้งฝ่ายทายกและฝ่ายปฏิคาหก ฯ
ดูกรอานนท์ นี้แล ความบริสุทธิ์แห่งทักษิณา ๔ อย่าง ฯ​

[๗๑๙] พระผู้มีพระภาคผู้สุคตศาสดา ได้ตรัสไวยากรณภาษิตนี้แล้ว
ได้ตรัสคาถาประพันธ์ดังนี้ต่อไปอีกว่า​

(๑) ผู้ใดมีศีล ได้ของมาโดยธรรม มีจิตเลื่อมใสดี
เชื่อกรรมและผลแห่งกรรมอย่างยิ่ง ให้ทานในคนทุศีล
ทักษิณาของผู้นั้น ชื่อว่าบริสุทธิ์ฝ่ายทายก ฯ​

(๒) ผู้ใดทุศีล ได้ของมาโดยไม่เป็นธรรม มีจิตไม่เลื่อมใส
ไม่เชื่อกรรมและผลของกรรมอย่างยิ่ง ให้ทานในคนมีศีล
ทักษิณาของผู้นั้นชื่อว่า บริสุทธิ์ฝ่ายปฏิคาหก ฯ​

(๓) ผู้ใดทุศีล ได้ของมาโดยไม่เป็นธรรม มีจิตไม่เลื่อมใส
ไม่เชื่อกรรมและผลของกรรมอย่างยิ่ง ให้ทานในคนทุศีล
เราไม่กล่าวทานของผู้นั้นว่า มีผลไพบูลย์ ฯ​

(๔) ผู้ใดมีศีล ได้ของมาโดยธรรม มีจิตเลื่อมใสดี เชื่อกรรม
และผลของกรรมอย่างยิ่ง ให้ทานในคนมีศีล เรากล่าวทาน
ของผู้นั้นแลว่า มีผลไพบูลย์ ฯ​

(๕) ผู้ใดปราศจากราคะแล้ว ได้ของมาโดยธรรม
มีจิตเลื่อมใสดี เชื่อกรรมและผลของกรรมอย่างยิ่ง
ให้ทานในผู้ปราศจากราคะ
ทานของผู้นั้นนั่นแล เลิศกว่าอามิสทานทั้งหลาย ฯ​

<CENTER>จบ ทักขิณาวิภังคสูตร ที่ ๑๒</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER>จบ วิภังควรรค ที่ ๔</CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER>ที่มา
</CENTER>

 

"การสั่งสมบุญ นำสุขมาให้"

พุทธภาษิต

 

มอนิ่งจ๊ะ น้าหม้อ

การสะสมปัจจัยแห่งการสร้างเหตุเพื่อมรรคผล
นำสุขมาให้​

 

ขอบคุณที่สรรหานำ "ธรรมทาน" มาโพสให้อ่าน

เป็นเหตุให้ผู้มีนำ ไปพิจารณาต่อยอดทางปัญญาได้

สิ่งนั้น จะย้อนกลับ เข้ามาหาตน อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

 

ใช่แล้วครับน้าหม้อ

เมื่อมีกรรม(การกระทำ)
ย่อมมีผลตอบแทนเสมอ
อยู่ที่ว่า จะเลือกยืนในสิ่งใดเป็นที่ตั้ง
ผู้มีปัญญา ย่อมเห็นทางสองแพร่ง
ย่อมเลือกตั้งตนในที่สมควร

 

บุญ ชื่อ ว่าความสุข เป็นกุศล ไม่เร่าร้อน

เป็นกริยาลักษณะของบุญกุศล เป็นบุญกิริยา

จิตตัง ทันตัง สุขาวหัง
จิตที่ฝึกที่ดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้

นิพพานนัง ปรมัง สุขขัง
นิพพานเป็นสุึขอย่างยิ่ง

พุทธภาษิต

 

ใช่ บุญแปลว่า นำสุขมาให้ ผู้มีบุญแปลว่า ผู้ใจเป็นสุข
และผู้ที่ขึ้นว่า มีบุญถามอะไร จะต้องตอบตามความเป็นจริง ทุกกาล
ไม่โกหก

ไม่ใช่โกหก แล้วออกมายอมรับทีหลัง นี่พวกคบไม่ได้

 

อีกความหมายนึง ของคำว่าบุญ

หรือ บุญกิริยาวัตถุ 10

จากพระไตรปิฎก ฉบับ ส.ธรรมภักดี

บุญ คือ เหตุที่เล็งให้เกิดความสุข

พูดง่ายๆว่า สามารถทำเหตุที่ให้มีความสุขเป็นผล
เหตุนั้น มีกิริยา นับได้ 10 อย่าง

ความสุขเป็นผลจากการให้ทาน
ความสุขเป็นผลจากการรักษาศีล
ความสุขเป็นผลเกิดจากการเริญภาวนา(ผลใหญ่)
ความสุขเป็นผลเกิดจากการอนุโมทนา
ความสุจเป็นผลเกิดจากการอุทิศอานิสงส์
ความสุขเป็นผลเกิดจากการฟังธรรม
ความสุเป็นผลเกิดจากการสาธยายธรรม
ความสุขเป็นผลเกิดจากการนอบน้อม
ความสุขเป็นผลเกิดจากการตั้งตนในทางที่ถูกต้อง
ความสุขเป็นผลเกิดจากการช่วยเหลือผู้อื่นในสิ่งที่ควร

 

ใครโกซิกใคร นานา ไม่ใช่คับแค้นเหลือทน ทำตนให้เร่าร้อน

ส่วนเรื่องคบไม่คบ นั่นเป็นเรื่องของการเลือกเฟ้น

ใครจะคบไม่คบ ก็คบตัวเองซิ จะไปยากอะไร

พี่ปราบ..! จะบอกอะไรให้ ตอนแมวไม่อยู่ ผีแตงโม ออกอาละวาด

 

ผีหม้อ นั้นแระ โกหกเอง

 

ใครโกหกใครเล่า

ส่วนเรื่องการจะคบไม่คบ คุยไม่คุย หรือไม่เสวนาด้วยอะไรยังไง

ไม่ใช่สาระสำคัญสำหรับเรา

ส่วนเรื่องสัปบุรุษ หรือสัตบุรุษ
ธรรมของท่าน มีให้เลือกเฟ้นพิจารณาอยู่แล้ว สำหรับเรา

คงจะไม่งง เกี่ยวกับ สัปบุรุษภายนอก สู่ สัปบุรุษภายใน

 

แหว่ะ คุยดูดี แต่เวลาโดนจี้ มันออกอาการ และแตกตื่นกับข่าวลือ

 

อ๋อๆ เพิ่งรู้ัตัว ว่า นานา เค้าทดสอบอารมณ์เรานี่เอง

ผีตัวนี้ร้าย เดี๋ยวเจอลูกประคำ

 

ทางที่ดี คุณเลิกคุย กับเราซะ

จบ

ไปโดยธาตุ

 

ไม่ได้ทดสอบอารมณ์หร๊อก เพราะสงสัยมานานแล้ว ว่า ทำไมต้องโกหก
และ เชื่อข่าวอีก เป็นกันเยอะ นะ มีพยานเห็นนายโกหกเราด้วย
แต่ชอบพูดธรรมดีดีจัง

 

ก็ถึงได้ถามว่าโกหกเรื่องอะไรยังไง

 

แล้ว ตัวเอง ชอบอ้างสัจจะ ด้วยนะ

 

ก็บอกมาเรื่องอะไร