การเปลี่ยนศาสนาของนักภาวนาพุทธให้เป็นศาสนาอื่น

.​

เกร็ดธรรม​

หลวงปู่ พุธ ฐานิโย​

วัดป่าสาละวัน
อ.เมือง จ.นครราชสีมา​

ในการศึกษาและการเรียนรู้พระพุทธศาสนาเนี๊ยะ
เราจะต้องพยายามศึกษาเรียนรู้กันโดยเหตุผล
สิ่งที่แทรกแทรงเข้ามาในวิธีการปฏิบัติพระศาสนาเนี๊ยะ
มันมีมากมายเหลือเกิน ​

ดังนั้น
นอกจากที่เราจะมาฝึกหัดนั่งสมาธิภาวนาแล้ว
เราก็ควรจะได้ศึกษา
ควรจะได้เรียนรู้คัมภีร์ศาสนาในทางปริยัติธรรมด้วย​

คนในสมัยปัจจุบันนี้เปลี่ยนศาสนาพุทธให้เป็นศาสนาอื่น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักภาวนาทั้งหลายนั่นแหล่ะ​

นักภาวนาเปลี่ยนศานาพุทธให้เป็นศาสนาอื่นได้อย่างไร
อันนี้ก็เคยพูดบ่อยๆ
ดูเหมือนวันเริ่มเปิดนั้นก็เคยพูดมาแล้ว
แต่จะขอย้ำอีกทีหนึ่งเพราะมันเป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วง
นักภาวนาเมื่อทำจิตให้สงบสว่างลงเป็นอุปจาระสมาธิแล้ว
ย่อมเกิดมีนิมิตภาพต่างๆปรากฎขึ้นมา​

ถ้าช่วงใดจิตส่งกระแสออกไปข้างนอก
ในเมื่อจิตของเราไปมองเห็นภาพนิมิตนั้น
ถ้าเราไปสำคัญว่าเป็นผู้วิเศษที่จะมา
ช่วยญาณ
ช่วยสมาธิ
ช่วยปัญญาของเราให้ปราญเปรื่อง
เราน้อมจิต เอา ภาพนิมิตนั้น เข้ามาในตน
จะกลายเป็นการทรง วิญญาณ​

ทีนี้ถ้าหากว่า
เป็นเทวดาเข้ามาทรงก็กลายเป็นศาสนาเทวดา
พระเจ้าเข้ามาทรงก็กลายเป็นศาสนาพระเจ้า
พระอินทร์มาทรงก็กลายเป็นศาสนาพระอินทร์
พระอิศวร นารายณ์มาเข้าทรงก็เป็นศาสนาพระอิศวรนารายณ์​

ทีนี้เมื่อปรากฎการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นมา
ทางป้องกันสำหรับผู้ภาวนานั้นควรจะทำอย่างไร​

ควรจะทำจิตทำใจของเราเองว่า
เราได้ปฏิณญาณตนถึง พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์เป็น สรณะ ที่พึ่ง
ที่ระลึกแล้ว
และ พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์นั้น
เป็นคุณธรรม เป็นสิ่งที่ไม่มีตัว มีตน
แต่ภาพนิมิตที่เรามองเห็นจะเป็น พระพุทธเจ้า เป็น พระสงฆ์
อันนั้นเป็นแต่เพียงมโนภาพ ไม่ใช่ของจริง
แต่ของจริงที่แน่ๆ ก็คือ
พระพุทธเจ้า พระธรรม อันเป็นคุณธรรมที่มีอยู่ในจิตของเราในขณะนี้​

จิตของเรา รู้ ตื่น เบิกบาน มีความรู้สึก สำนึก ผิด ชอบ ชั่ว ดี
ในจิต ของเรามีคุณธรรมที่ทำคนให้เป็นพระพุทธเจ้าสมบูรณ์แล้ว
สิ่งอื่น จะเข้ามาแทรกแทรงไม่ได้ ​

แล้วก็กำหนดจิต มีสติ สัมปชัญญะ ดูภาพนิมิตนั้นเฉยอยู่
ขอได้โปรดอย่าได้น้อมเอาเข้ามาในตัวเองเป็นอันขาด ​

เมื่อเรามี สติ สัมปชัญญะ กำหนดหมายรู้อยู่
นึกว่าเป็นแต่เพียงมโนภาพ เป็นแต่เพียงอารมณ์จิต
เป็นแต่เพียงเป็นที่ระลึกของจิต เป็นที่ตั้งของสติ
เมื่อเราเพ่งมองดูอยู่ สมาธิของเรามีพลังแก่กล้าขึ้น
สามารถที่จะทำลายร่างภาพนิมิต ที่เรามองเห็นนั้น
กลายเป็น โครงกระดูกเนื้อหนัง ผุพังไปหมด ​

แล้วในที่สุดโครงกระดูก
ก็จะทรุดฮวบลงแล้วแหลก ละเอียด สลายตัวไปไม่มีอะไรเหลือ
ในจิตของเราก็จะยังเหลือแต่ สภาวะ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน
อันเป็นคุณธรรมที่ทำคนให้เป็นพระพุทธเจ้าปรากฎขึ้นแล้ว ​

จิตของเราจะเป็นอัตตาทีปะ มีตนเป็นเกราะ ​

อันตะสรณา มีตนเป็นที่ระลึก​

อัตตาหิอัตโนนาโถ มีตนเป็นที่พึ่งของตน​

สิ่งที่เรามองเห็นนั้น ก็จะหายสาปสูนย์ไป
ไม่สามารถที่จะเข้ามาแทรกสิงภายในจิตของเราได้ ​

นี่คือวิธีการปฏิบัติ เพื่อป้องกันสิ่งเหล่านั้น ไม่ให้แทรกแทรงเข้ามา​

ยกตัวอย่างมีบุคคลคนหนึ่ง ซึ่งเค้าริเป็นคนทรง วิญญาณ
ในเมื่อเค้าทำการทรงวิญญาณ จนชำนิชำนาญแล้ว เค้าเกิดเบื่อ
เค้าไม่อยากจะเล่นทรงวิญญาณ ภายหลัง เค้าก็มาพยายามแก้จิตของเค้าเอง
โดยเมื่อเค้าทำวิธีการทรงวิญญาณแล้ว ก่อนที่วิญญาณจะเข้ามาประทับทรง
จิตก็สงบลงเป็น สมาธิ มีปีติ มีความสุข มีความเป็นหนึ่ง
เช่นเดียวกันกับที่เราภาวนาโดยทั่วๆไป​

เพราะเค้าประกอบพิธีกรรมการทรงวิญญาณ เมื่อจิตเค้าเป็นเช่นนั้น
ภาพนิมิตของวิญญาณก็มาปรากฎ
พอภาพนิมิตวิญญาณมาปรากฎ เค้าก็น้อมจิตเอาภาพนิมิตนั้นเข้าไปในตัว
แล้วก็เป็นการประทับทรง
เบื่องต้น จิตของเค้ามี ปีติ มีความสุข
มีความสบายเบา กายก็เบา กายก็เบา กายก็สงบ จิตก็สงบ
เมื่อวิญญาณเข้ามาประทับทรงแล้ว
ความเบากาย เบาจิต เปลี่ยนเป็นความหนักกายหนักจิต
กายเปรียบเหมือนถูกบีบ
จิตก็เปรียบเหมือนถูกบีบ
เพราะมีอำนาจอื่นเข้ามาบีบ มาควบคุม
หลังจากนั้นเค้าก็ไม่เป็นตัวของตัว
ตกอยู่ในอำนาจของวิญญาณที่เข้ามาประทับทรง ​

หลังจากนั้นจะทำอะไรแสดงกิริยาอาการคำพูดอะไรออกมา
เปลี่ยนไปเป็นเรื่องของวิญญาณไปหมด
ทีนี้ในเมื่อเค้ามาเห็นว่า
การทรงวิญญาณไม่ทำให้เค้าเป็นที่สบายไม่ให้มีความสุข
มีแต่ความอึดอัด รำคาญ ​

ภายหลังเค้าก็ตั้งใจว่า ต่อไปนี้จะไม่ทรงวิญญาณ
แล้วเค้าก็มาภาวนาตามแบบฉบับ ในวิธีทรงวิญญาณที่เค้าเรียนมา
พอทำจิตให้สงบลงไป มีสมาธิลงไป
มีปีติ มีความสุข มีความสว่าง
ภาพวิญญาณ ก็ปรากฎขึ้นมา
วิญญาณที่เคยเข้ามาประทับทรงนั้นเอง
ในตอนนี้จิตของเค้าก็นึกต่อต้าน ​

วันนี้ไม่ให้วิญญาณเข้ามาทรงแน่
เพราะในจิตของเรามี แต่
พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ ประทับอยู่แล้ว
จิตของเรา รู้ ตื่น เบิกบาน ถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์เป็นสรณะ
เสร็จแล้ว เค้าก็กำหนดจิตเพ่งดู ภาพ วิญญาณที่มองเห็นอยู่นั้น
เจ้าวิญญาณนี้ ก็เดินถอยหน้าถอยหลัง
จะเข้ามาบ้างไม่เข้ามาบ้าง
ในที่สุดร่างของวิญญาณ
เนื้อหนังถูกพลังจิตของเค้าทำลายไปหมด
ยังเหลือแต่โครงกระดูก ​

ในที่สุดโครงกระดูกก็ถูกพลังจิตของเค้าทำลายให้แหลกละเอียดไป
จนไม่มีอะไรเหลือ ​

หลังจากนั้น ภาพนิมิตที่เป็นการทรงวิญญาณ
ไม่เคยมาปรากฎกับเค้าอีก เค้าภาวนาทีไร
จิตสงบลง แล้ว ก็มี ปีติ มีความสุข มีความเป็นหนึ่ง
ถูกต้องตามแบบที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ​

อันนี้เป็นประสบการณ์ต่างๆ เกี่ยวกับการปฏิบัติสมาธิภาวนา
ทั้งในส่วนที่ตัวเองเคยประสบมาและได้ข้อมูลจากผู้ภาวนาทั้งหลาย​