เรื่องเด่น คนมีบุญ / ท่านจิตโต

หลวงพ่อจิตโตกล่าวถึง #เรื่องคนมีบุญว่าเป็นอย่างไร ท่านกล่าวไว้ว่า
#คนบุญมาก
คือคนที่เค้านึกถึงบุญทั้งวัน คือคนที่เค้ามีบุญมาก คือใจเค้าก็จะอยู่กับบุญตลอด อะไรที่เป็นความดีเค้าก็จะคอยคิดคอยนึกจะทำตลอดเวลา เรียกคนมีบุญมาก
ก็มักตีความว่า คนที่มีบุญมาก คือคนทำบุญที่มีอานิสงส์มากๆคือคนมีบุญมาก ไอ้อย่างนั้นไม่ใช่
คนที่เขามีบุญกุศลมากก็อย่าง อย่างเช่นตื่นมาเค้าก็นึกถึงแต่ความดี เขาก็ไปสวดมนต์ไหว้พระ เดี๋ยวเขาก็นึกว่า เค้าจะทำบุญอะไรถวายพระ เค้าก็ต้องมีจิตเต็มไปด้วยเมตตากรุณาเป็นปกติใช่ไหมล่ะ
เค้าก็ต้องสำรวมจิตใจระวัง คือระวังกายวาจาใจของเค้าไม่ให้เผลอทำในสิ่งที่เป็นความชั่วอย่างเงี้ย มีเวลาถึงเวลาปฏิบัติเค้าก็หาเวลาสงบใจเขา
ไม่ว่าจะอยู่คนเดียวเนี่ยเราจะต้องนั่งนอนอย่างเดียวนะ อยู่คนเดียวอาจจะทำงานก็ได้ แต่เราอยู่คนเดียว ไอ้อยู่คนเดียวมันก็มีเวลาสำรวมใจเราได้
คิดเรื่องของตัวเราได้มากกว่าใช่ไหม บางทีเราก็ภาวนาของเราไปเรื่อย คือบางครั้งเราก็ฟังพระท่านเทศน์ เราก็ฟังของเราไป อยู่คนเดียวนี่
แต่ถ้าเธออยู่มากกว่า 1 คน มันก็มีเรื่องที่ต้องใช้สมองไปกับคนอื่น เราก็จะเอาเจาะจงกับเรื่องของเราไม่ได้ แต่ถึงเราอยู่คนเดียวแต่มีเรื่องการงาน มีเรื่องที่ต้องทำนู่นทำนี่ แต่เราผ่อนคลายได้ เพราะไม่มีคนมากวนใจเรา
เราอยากทำ เราอยากจะหยุด เราอยากจะพัก เราอยากจะฟังเราอยากจะภาวนา เราอยากจะพิจารณา เราทำได้ต่อเนื่องเรื่อยๆเพราะเราอยู่คนเดียว
คนที่เขาไม่ยุ่งกับคนอื่น คือคนที่ติดอยู่กับความดีมาก พยายามห่าง ห่างเรื่องราวของที่มันกระทบ จิตใจให้มันวุ่นวาย เขาก็จะดึงตัวออกห่างออกห่าง ใช่ไหมล่ะ แล้วก็มา สำรวมใจตัวเอง ภาวนาพิจารณาของเขาไปเรื่อย วันคืนล่วงไปมันก็จะอยู่ในอารมณ์ที่ เต็มไปด้วยบุญ อย่างเนี้ยเรียกคนมีบุญมาก
แต่ถ้าเรามองตัวของเธอ เธอก็มีบุญเฉพาะเวลาเธอมีโอกาสมาทำ เวลาไหนเราก็ไม่ได้นึกไม่ได้คิด
เราก็ไปนึกถึงเรื่องสิ่งที่เราไปทำทางโลกๆ
มีการงานโลกๆ มีคนที่เนื่องกันทางโลก มีเรื่องที่ต้องคอยทำอะไรเยอะแยะ เกี่ยวกับไม่ได้เนื่องกับทางที่มันเป็นบุญเลย แล้วมันจะเยอะใช่ไหมล่ะ
นานๆจังหวะเราอาจจะมีช่วงที่ ตื่นใหม่ๆก่อนหลับทำได้ 2 เวลา ว่างๆนานๆบางวันน่ะที่ไม่มีใครมากวน ใจเรา หรือว่าเราไม่มีกิจทำอะไร เราก็จะฟัง ฟังธรรมบ้าง นั่งเจริญสมาธิบ้าง หรือว่าทำงานในบ้านเราก็ภาวนา พิจารณาของเราเรื่อยเปื่อย
ไอ้การที่เราอยู่อย่างคนที่มีบุญน้อย มันก็มีสิ่งที่ปกป้องตัวเราให้พ้นจากอันตราย หรือความเดือดร้อนได้น้อยตามคติของเธอที่เราคิดเอาว่าท
เฮ้ยเราทำบุญอย่าเยอะเรามี โอกาสทำบุญทุกอาทิตย์ เรามีโอกาสได้ทำนั่นทำนี่ในสิ่งที่คนอื่นเขาทำได้โดยยาก เราเป็นคนมีบุญมาก อย่าเข้าใจว่านี่มากนะ อันนี้ไม่มาก มากก็หมายถึงว่าตั้งแต่ตื่นอย่าหลับ เขาเรียกว่าคนที่มีบุญมาก ใช่มั้ยล่ะ
เราไม่ได้ตื่นยันทั้งหลับ เราแค่ตื่นกับหลับหน่อย แล้วไม่เป็นทุกวันนะ บางวันนึกได้ บางวันเราก็นึกไม่ทันบางวันเราก็รีบไปซะ ไม่ทันได้คิดอะไรอย่างเงี้ย
ถ้าเรายังมีบุญน้อย คือวันคืนล่วงไปเรามีใจอยู่กับบุญน้อย เรื่องที่วุ่นวายกับชีวิตของเรามันก็มากตามอย่างนี้
เธอสังเกตเอาเถอะ เรื่องมันจะทำให้มีเรื่องเราวุ่น
เขาเรียกว่ารบกวนใจเราอ่ะ คนมาทำให้ใจเราวุ่นวาย เรื่องการงานมันทำให้เราวุ่นวาย อย่างนี้เป็นต้นนะ เรื่องของในบ้าน เรื่องสัตว์ในบ้าน
เรื่องอะไรก็จะสร้างปัญหาให้เรามันวุ่นวายได้บ่อย
ก็เพราะว่า จิตของเรามันห่างบุญห่างความดี มันไปหมกมุ่นอยู่กับทางโลกซะเยอะ
หรือว่าไปคอยครุ่นคิด ไปทำแต่เรื่องที่ใจเรา
มันไม่ผ่องใส ถ้าคุยกันอย่างนี้เธอก็น่าเข้าใจว่า
ถ้าเราต้องการให้ชีวิตของเรามันห่างจากความวุ่นวาย ที่เราไปโทษคนก็ไม่ได้ โทษสัตว์ก็ไม่ได้ จะโทษกรรมอย่างเดียวมันก็ไม่ได้
ไอ้กรรมมันไม่มีชีวิตจิตใจ มันจะเข้ามาถึงเราเมื่อไหร่มันก็อยู่ที่ว่าเราเปิดโอกาส เราว่างจากบุญ บาปก็เข้าถูกไหมล่ะ ถ้าเราต้องการอยู่ให้เป็นสุขเราก็พยายาม นึกถึงความดี นึกที่จะทำแต่ความดี อยู่ทุกลมหายใจไปเรื่อยวันคืน ร่วงไปแล้วก็ต้องนึกถึงไม่ได้ว่า
ขืนเรามีบุญน้อย เรื่องเราก็จะเยอะ ความวุ่นวายนะ
มีเรื่องกระทบใจเราเยอะ มีเรื่องทำให้เราไม่สบายใจเยอะ มีความเหนื่อยหน่ายกับสิ่งที่มันไม่ควรจะเหนื่อยเยอะเกินไป เราไม่ได้อยู่ในสิ่งที่มันมีบุญกุศลนิ มันไม่ได้หมายเอาว่าอย่างเธอเนี่ยเป็นคนบุญน้อย
นักบวชก็เป็นคนมีบุญน้อยก็เยอะไป
ฟังธรรมของพระเดชพระคุณหลวงพ่อสมปองเพิ่มได้ที่..
ธรรมะบ้านสบายใจ ปกิณกธรรม
"สัมโมทนียกถาคนมีบุญ"
วันที่ ๒๕ กรกฎาคม ๒๕๕๗

https://youtu.be/3S28eF-3CXg
เครดิต : ปานิสรา ศิลางาม (จีจี้)