ดวงตา..และจิตที่มองเห็นสิ่งที่เรียกว่า"วิญญาณ"

เก๋มักมองเห็นสิ่งที่เรียกว่า" วิญญาณ"ตั้งแต่เด็กค่ะและก็เริ่มเห็นมาตลอดจนโตสิ่งที่สัมผัสได้คือ การมองเห็น และสัมผัสได้ทางจิต เพื่อนๆเชื่อว่ายังมีคนยังนี้อยู่มั้ย เก๋ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย มันทรมานน่ะต้องเห็นในสิ่งที่คนอื่นเค้าไม่ต้องการเห็นแต่เรากลับต้องมาสัมผัส ตอนนี้กำลังฝึกการนั่งสมาธิ ค่ะเอาธรรมะช่วยทำให้จิตสงบเวลาเห็นจะได้ไม่ฟุ้ง....

 

แผ่เมตตาให้เค้าเลยคะ บุญกุศลที่เราทำมา แล้วก็นึกถึงพระที่เรานับถือ ให้ท่านแผ่บุญของเราให้พวกเค้าอนุโมทนา คะ

 

โชคดีแล้วที่มีสัมผัสที่หก ทำให้เข้าถึงธรรมได้ง่ายขึ้นคะ

 

ผมกลับรู้สึกว่า ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่เลวร้ายอะไรนะครับ คุณลองหันพิจารณาอีกด้านของสิ่งที่คุณคิดว่าแย่ดูสิครับ ผมว่าเรื่องของคุณเป็นโอกาสที่ทำให้คุณได้เจริญในทางธรรมขึ้นกว่าคนอื่นๆนะครับ และผมก็เชื่อว่าการเป็นผู้ให้ เมื่อทำแล้วเราเป็นสุขนะครับ สุขที่ได้เห็นหรือรับรู้ว่าสิ่งที่เราทำไป สามารถช่วยเค้าได้จริงๆ ไม่ได้สูญเปล่า

 

แต่การที่เห็นบางครั้งมันก็ทุกข์น่ะค่ะ ทุกข์ที่เห็นเค้าเป็นเช่นนั้น เก๋เคยอธิษฐานค่ะว่าขอแค่สัมผัสได้จากจิตเพียงเท่านั้น อย่าได้ให้เห็นได้พบเลย มันน่ากลัวน่ะ แต่เดี๋ยวนี้เริ่มจะชินแล้วค่ะ และก้อต้องยอมรับกับมัน ว่าเราเลือกเกิดไม่ได้ที่ต้องมีสิ่งเหล่านี้ติดตัวมา

 

ดีแล้วครับ นำไปช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์และวิญญานที่ทรมานซิครับ เพิ่มบารมีตนเองและประโยชน์สุขของผู้อื่น

 

แต่ส่วนตัวไม่อยากเห็นเลยดีที่สุดค่ะ

 

แฟนผมก็เป็นเหมือนคุณครับ กลางวันก็มองเห็นผมบอกให้เค้าแผ่เมตตาให้
เค้าก็ไม่เชื่อผม ก็เลยต้องปล่อยไปเลยตามเลยครับ

 

เป็นยังงัยบ้างครับ ลองโอนบุญ ให้พวกเค้าบ้างหรือยังครับ

 

คมมีไม่อยากได้ คนอยากได้กลับไม่มี
มองในแง่ดีอย่างน้อยคุณก็รู้ว่าสิ่งนี้มีจริง จงใช้สิ่งเหล่านี้กระตุ้นให้เบื่อหน่ายการเกิดแก่เจ็บตาย มุ่งสู่เป้าหมาย คงไม่ต้องบอกว่าเป้าหมายอะไรนะครับ

 

เห็นเค้าว่ากันว่าคนที่จะเห็นผีได้ มีสาเหตุประกอบกันหลายอย่าง คือ
1. ดวงตาที่พิเศษ (คนจีนเรียกว่าตาหยิน)
2. เกิดในวันเดือนปีและราศีที่อ่อน
3. ไม่มีเทพคอยปกปักรักษา (ทำให้เหล่าวิญญาณสำแดงฤทธิ์ปรากฏกายให้เราเห็นได้)
4. สภาพจิตใจที่อ่อนแอ อ่อนไหวง่าย
อันนี้ก็เล่าต่อจากได้ฟังมานะครับ โชคดีแล้วครับ จะได้ช่วยเหลือวิญญาณที่ตกทุกข์ได้ยาก

 

เห็นวิญญาณด้วยตาเนื้อได้นี่ ก็ต้องถือว่ามีของเก่าติดตัวมาดีพอสมควร

ปฏิบัติไปเรื่อยๆนะครับ ตัดขันธุ์ห้า คือ ความห่วงใยร่างกายให้มากๆ

เดี๋ยวก็คุยกันรู้เรื่อง แล้วจะเข้าใจเอง ว่าเค้าไม่ได้น่ากลัวอะไร

ตรงกันข้าม เค้าเป็นผู้ที่ทุกข์ทรมานต่างหาก ต้องการความช่วยเหลือซะมากกว่า

บางตัวก็ยังมีห่วงมาก ยึดติดกับชาติภพเก่าๆ หนาแน่นไปด้วยกิเลส วุ่นวายไปหมด


คนที่ "ตาดี" มาก่อนจะพบธรรมะ ก็ย่อมกลัวผี เป็นธรรมดา ด้วยห่วงใยในร่างกาย

ในขณะที่นักปฏิบัติ ได้พบธรรมะก่อน จึงจะเห็นผี พวกนี้จะไม่ค่อยกลัวผี

เพราะเข้าใจตามความเป็นจริง ว่าผีไม่ได้น่ากลัว และเป็นของที่มีอยู่เองตามธรรมชาติ

ก็ย่อมจะเข้าใจว่าจะปฏิบัติต่อพวกเขาเช่นไร


จะว่าไป พอเอาเข้าจริง คุยกะพวกผี ไม่ค่อยสนุกหรอกครับ เผลอๆไปทุกข์ตามเข้า

อันนี้พูดถึงในกรณีที่ ผีตัวนั้นหนาแน่นไปด้วยอวิชชา ติดภพ ติดชาติ

ห่วงใยในลูก พ่อแม่ หรือ คนรัก อันเกินสมควร (ทั้งๆที่ตายจากกันไปนานแล้ว)

พวกนี้ชอบฝากข่าวถึงญาติ หรือมาขอให้ทำนู่น ทำนี่ ก็พึงระวังเอาเถิดครับ

บางอย่างควรเมตตา ก็เมตตา แต่บางอย่างควรอุเบกขา ก็ต้องอุเบกขา

 

เข้ามาอ่านเพิ่มเติมค่ะ...........

 

มาให้กำลังใจครับ น้องเก๋ ...พี่ภูวดล ครับ

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา...เกิดขึ้นแล้วดีเสมอครับ....

ดึงศักยภาพตรงนี้มาใช้ให้เกิดประโยชน์ให้มากที่สุดครับ ทั้งกับตนเองและผู้อื่น...

 

ส่วนตัวแล้วก็อยากเห็นนะ จะได้สื่อสารช่วยเหลือเขาได้ และเป็นการสร้างบารมีในตัว เบื่อกับการเห็นร่างคนแต่ใจผี น่ากลัวยิ่งกว่า

 

ดิฉันมีความคิดเห็นเหมือนกับคุณทั้งสี่ข้อเลยค่ะ ซึ่งดิฉันอยากมีสัมผัสเหมือนกับท่านเจ้าของกระทู้บ้าง แต่ดิฉันไม่มีสัมผัสพิเศษนั้นๆ เลย จิตมันปิดไปหมดแม้กระทั่งยามเจ็บป่วยอย่างหนัก จิตใจหดหู่เศร้าหมองไม่อยากมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ หรือแม้กระทั่งความฝันก็ไม่เคยฝันเห็นวิญญาณหรือสิ่งน่ากลัว ถ้ามีีก็จะมีองค์เทพมาช่วยสงเคราะห์ให้ผ่านพ้นเรื่องน่ากลัว

ท่านเจ้าของกระทู้อย่าได้ทุกข์ใจไปเลยค่ะ ^_^ ดีเสียอีกที่เราสามารถสัมผัสถึงสิ่งเหล่านั้นได้ด้วยตัวของเราเอง แสดงว่าคุณเป็นคนมีความสามารถพิเศษที่ไม่เหมือนใคร เบื้องบนอาจให้พรสวรรค์คุณลงมาทำหน้าอะไรสักอย่างหนึ่งก็เป็นได้ การปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง อาจจะช่วยให้คุณรู้ด้วยปัญญาแห่งธรรมค่ะ