ดูจิตที่รู้ผิดจากความเป็นจริง ย่อมเห็นจิตเป็นกองทุกข์

การดูจิตในปัจจุบันนี้ เกิดจากการใช้ปัญญาทางโลก(สัญญา)
ที่ตกผลึกคำสอนของพ่อแม่ครูบาอาจารย์แต่เก่าก่อน
มาผนวกเข้ากับความรู้ความจำจากตำราของตนเองที่เรียนรู้มา
แล้วนำมาสั่งสอน โดยชี้ให้เห็นไปว่าเป็นคำสอนของพ่อแม่ครูบาอาจารย์

ซึ่งตามความเป็นจริงแล้ว คำสอนที่สอนมานั้น
แตกต่างจากคำสอนพ่อแม่ครูบาอาจารย์ที่สอนไว้อย่างสิ้นเชิง
โดยเฉพาะเรื่องจิต ซึ่งถือว่าเป็นหัวใจหลักของพระพุทธศาสนา

พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนแต่เรื่องจิตกับอารมณ์เท่านั้น
ทรงจัดขันธ์ ๕ ไว้ว่าเป็นกองทุกข์

ดังมีพุทธวจนะกล่าวไว้ใน ธัมมจักกัปปวัตนสูตรว่า
“สังขิตเตนะ ปัญจุปาทานักขันทา ทุกขา
โดยสรุปแล้ว การยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ทั้ง ๕ ล้วนเป็นทุกข์”

ใครหละที่เข้าไปยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ ๕ เหล่านี้???

และในอนัตตลักขณสูตร ก็กล่าวอย่างชัดเจนว่า
"รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ไม่ใช่เรา ไม่เป็นเรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา(อนัตตา)"

ไม่มีตรงไหนเลยที่บอกว่าจิตก็เป็นอนัตตาไปด้วย

ตอนท้ายบทยังบอกอีกว่า
"จิตของท่านพระปัญจวัคคีย์ ก็หลุดพ้นจากอุปาทานที่ทำให้เข้าไปยึดถือขันธ์ ๕"

และยังมีอีกในหลายๆพระสูตรกล่าวไว้ชัดเจนเช่นกันว่า
"จิตไม่ใช่ขันธ์ ๕ ขันธ์ ๕ ไม่ใช่จิต"

ในปัจจุบันอาจารย์ผู้สอนบางท่านในฝ่ายปริยัติ แต่แอบอ้างตนเองว่าเป็นฝ่ายปฏิบัติ
กลับสอนว่า จิตก็คือวิญญาณขันธ์ ๕ และวิญญาณขันธ์ก็คือจิต
ทำให้การศึกษาพระพุทธศาสนาผิดแผกไปจากความเป็นจริง

และยังกล้าหาญที่จะกล่าวหาว่า
พ่อแม่ครูบาอาจารย์ ท่านสอนคลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง

ซึ่งพ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านสอนไว้ว่า
จิตที่ส่งออกนอกเป็น สมุทัย
ผลอันเกิดจากจิตที่ส่งออกนอก เป็นทุกข์
จิตเห็นจิต เป็นมรรค(ทางเดินของจิต)
ผลอันเกิดจากจิตเห็นจิต เป็นนิโรธ

โศลกธรรมที่ท่านกล่าวมานั้น เป็นธรรมที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์
ท่านกลั่นกรองมาจากผลการปฏิบัติที่ท่านกระทำได้สำเร็จแล้ว

แต่ก็มีผู้ที่อ้างตนเองว่าเป็นลูกศิษย์ของท่าน
กลับมากล่าวว่า ธรรมนี้“น่าจะ”คลาดเคลื่อนจากสภาวะธรรมที่หลวงปู่สอน

แถมยังชี้แจงลงไปอีกว่า จิตคือวิญญาณขันธ์ จิตคือกองทุกข์

ซึ่งคำสอนที่เพิ่มเติมขึ้นมานี้
หลวงปู่ไม่เคยกล่าวไว้ในที่ไหนเลยว่า จิตคือวิญญาณขันธ์
มีแต่ปฏิเสธว่าจิตไม่ใช่อารมณ์(ขันธ์ ๕)

แถมหลวงปู่ยังสั่งสอนไว้อีกว่า
“อย่าให้จิตแล่น(ออกจากฐานที่ตั้งของสติ)ไปสู่อารมณ์ภายนอก
ถ้าเผลอ เมื่อรู้ตัวให้รีบดึงจิตกลับมา(ที่ฐานที่ตั้งของสติ)
อย่าปล่อยให้รู้อารมณ์ดีหรือชั่ว สุขหรือทุกข์ ไม่คล้อยตามและหักหาญ”

สำหรับผู้ที่ได้ผ่านการปฏิบัติสมาธิกรรมฐานภาวนา
ตามแบบพ่อแม่ครูบาอาจารย์ในฝ่ายปฏิบัติมานั้น
ย่อมรู้ดีว่า จิตนั้นไม่ใช่ตัวทุกข์ ที่เป็นทุกข์อยู่ทุกวันนี้ก็เพราะ
จิตมีอวิชชาครอบงำ กดดันให้เกิดกิเลส กรรม วิบาก หมุนวนเวียนเป็นวัฏฏะ
ไม่รู้ว่าจะจบสิ้นลงเมื่อไหร่อย่างทุกวันนี้ โดยไม่รู้เลยว่าจะจบลงตรงไหน

ที่เป็นทุกข์เพราะอะไร???
เพราะจิตชอบออกไปรับรู้อารมณ์เหล่านั้น
และยึดมั่นถือมั่นในอารมณ์เหล่านั้นมาเป็นของๆตนใช่มั้ย??? จึงเป็นทุกข์

ถ้าเราไม่ปล่อยให้จิตแล่นออกไปหาอารมณ์อย่างที่หลวงปู่ดูลย์ท่านกล่าวไว้
จะเป็นทุกข์มั้ย???

ฉะนั้น จิตไม่ใช่ตัวทุกข์ แต่ที่ทุกข์ก็เพราะชอบแล่นออกไป
ยึดมั่นถือมั่นในอารมณ์เหล่านั้นมาเป็นของๆตนใช่มั้ย???

โชคดีที่พวกเราเกิดมารู้จักพระพุทธศาสนา
ซึ่งมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นสัพพัญญูรู้แจ้งโลก
สอนให้เราชำระจิตให้บริสุทธิ์หมดจดจากเครื่องเศร้าหมองทั้งหลาย
พระองค์ท่านไม่เคยสอนให้ชำระวิญญาณให้บริสุทธิ์เลย

ท่านที่เคยปฏิบัติผ่านมาด้วยความเพียร
จนกระทั่งจิตสงบตั้งมั่นไม่หวั่นไหวต่ออารมณ์ได้แล้ว
ย่อมรู้เห็นตามความเป็นจริงว่า
จิตของเรานั้นสามารถฝึกฝนอบรมให้สงบตั้งมั่นไม่หวั่นไหวต่ออารมณ์ได้จริง
จิตว่างจากอารมณ์ได้จริง

ไม่ใช่ดังมีผู้สอนไว้ว่าจิตจะว่างจากอารมณ์ไม่ได้เลย
ซึ่งเป็นเรื่องที่ผิดจากความเป็นจริง

เพราะแม้ขณะปฏิบัติอยู่ ถึงจิตจะสงบตั้งมั่นไม่หวั่นไหวเป็นการชั่วคราว(ตทังคะ)ก็จริง
แต่ถ้าเราปฏิบัติต่อไป ด้วยความเพียรพยายาม จนกระทั่งชำนาญเป็นวสีแล้ว
จิตย่อมปล่อยวางว่างจากอารมณ์ต่างๆ ได้เร็วขึ้น

ถ้าจิตเป็นวิญญาณขันธ์จริง พระพุทธองค์ทรงสั่งสอนให้อบรมจิตไปเพื่ออะไร???....

สรุปแล้ว จิตไม่ใช่กองทุกข์ ที่จิตเป็นทุกข์
ก็เพราะจิตชอบแล่นออกไปยึดถืออารมณ์มาเป็นของๆตน จึงเป็นทุกข์


ธรรมภูต

;aa24

 

จิตว่างจากอารมณ์ ...ไม่ได้เลย

 

จากกระทู้เดิม ที่มีถกกับท่านบุญพิชิต ขอยกมาต่อที่นี่นะครับ

(บุญพิชิต)ท่านครับไปได้ธรรมใหม่มาครับ"อย่ารู้สึกเบื่อผู้ไม่รู้และอย่ารู้สึกโกรธผู้...."
ผมจะอธิบายกายกับศีลด้วยกุศลจิตอีกทีนะครับ
(ธรรมภูต)....ท่านครับ ดีแล้วครับที่ "อย่าเบื่อสำหรับผู้ไม่รู้และอย่าโกรธถูกต้องครับ
แต่สำหรับผู้ที่รู้ว่าผิดแล้วไปยอมรับนี้สิครับ น่าคิด"

(บุญพิชิต).....คำพูดทุกคำของท่านผมอ่านแล้วผมนะเข้าใจดี ว่าท่านต้องการจะสื่อถึง
อะไร เพียงแต่ว่ามันไม่ใช้แนวทางปฏิบัติของผม กลับกันถ้าท่านใช้ปัญญา
เพียงแค่หนึ่งองคุลี ท่านย่อมเข้าใจว่าคำตอบของผมย่อมต้องไม่เหมือนของท่าน
เอาละบอกอีกทีสั้นๆ
...ในความคิดของผม จิตเป็นอนัตตาเกิดดับตลอดเวลา สติตัวระลึกรู้เกิดและ
ดับพร้อมกันกับจิต ศีลคือข้อห้ามหรือเขื่อนไขมิให้ปฏิบัติ
ขณะที่เกิดอกุศลในจิต ซึ่งเป็นจิตที่เกิดดับต่อเนื่องหลายดวง ก่อนที่กายจะทำ
ตามอารมณ์หรือจิตในขณะนั้น จิตดวงใหม่ที่มีสติแล้วไประลึกรู้ศีลแล้วก็เกิด
จิตดวงใหม่อีกที่มีอารมณ์ที่เป็นความกลัวอยู่ มันเวียนอยู่อย่างนี้จนกว่าจะเกิด
ผัสสะใหม่มา ความเห็นเรื่องศีลเรื่องกายมีสั้นๆแค่นี้ แล้วก่อนที่จะสวนอะไรกลับ
มา ควรคำนึงถึงด้วยว่าจิตท่านเป็นอย่างไรผมเป็นอย่างไร
กรุณาอย่าเอาการเข้าใจในตัวอักษรของท่านมาเถียงกับผมมันปวดหัว
(ธรรมภูต)....ท่านครับ ท่านว่าจิตเป็นอนัตตา เกิด-ดับๆตลอดเวลา สติก็เป็นอนัตตา และเกิด-ดับพร้อมจิต
ทั้งๆที่จริงๆแล้วสติเป็นมรรค พระพุทธพจน์ไม่มีกล่าวไว้ว่าจิตและสติเป็นอนัตตาเลย เป็นการคิดเองเออเอง
ท่านเคยได้ยินมั้ยครับว่า พระอรหันต์มีสติเป็นชาคโร(จิตมีสติระลึกรู้แบบต่อเนื่องไม่ขาดสาย)

ในปุถุชนเค้าเรียกว่าขาดสติหรือเผลอสติ ไม่ใช่สติเกิด-ดับ
ถ้าจิตเกิด-ดับจริง อวิชชาที่ครอบงำอยู่ที่จิตก็ต้องเกิด-ดับตามจิตไปด้วย
ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยครับ อวิชชาจะดับได้ก็ต่อเมื่อสิ้นอาสวะกิเลสไปเท่านั้น
เมื่ออวิชชาดับไปพร้อมจิต ก็หมดกิจแล้วสิครับ
อย่าเอาเรื่องเป็นไปไม่ได้มาพูดให้เสียเวลาครับ

ผมถามนะครับ และช่วยตอบตามตรง อย่าแถนะครับ
ตอนที่บอกว่าจิตเกิด-ดับรู้มั้ย???
แล้วกรรมดี-กรรมชั่วบันทึกลงที่จิตดวงไหน???
เวลาจะสำรวมจิต ควรจะสำรวมจิตดวงไหน???
จิตดวงใหม่ที่เกิดขึ้นมารู้มั้ยว่าจิตดวงเก่าดับไป???
เวลาต้องชดใช้กรรมดี-กรรมชั่ว จิตดวงไหนชดใช้???

;aa24

 

ไม่สุขไม่ทุกข์ เป็นอารมณ์ชนิดหนึ่ง

เวทนา แปลว่าการเสวยอารมณ์
ซึ่งเสวยได้แค่ สุข ทุกข์ และไม่สุขไม่ทุกข์
นอกจาก 3 ชนิดข้างบน
ในโลกนี้ ไม่มีเวทนาชนิดอื่น....

ผมผิด
ไม่ใช่เฉพาะโลกใบนี้
ไม่ว่าโคตรจักรวาลไหนๆ ก้ไม่มีเวทนาชนิดอื่น
นอกจาก สุข ทุกข์ และไม่สุขไม่ทุกข์

 

ท่านครับ แล้วที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า
"เราอยู่โดยมากด้วยสูญญตวิหารธรรม" นั้นหมายถึงอะไรครับ???

และมีพระบาลีกล่าวไว้ว่า
"วิสงฺขารคตํ จิตฺตํ ตณฺหานํ ขยมชฺฌคา
จิตของเราสิ้นการปรุงแต่ง บรรลุพระนิพานเพราะสิ้นตัณหาแล้ว"
ใช่หมายถึงจิตว่างจากอารมณ์มั้ยครับ???

;aa24

 

ท่านครับ พระองค์ทรงสอนให้ละโสมนัส และละโทมนัสในกาลก่อน
ละสุข ละทุกข์ จิตมีสติบริสุทธิ์เป็นอุเบกขา(วางเฉยต่ออารมณ์)
ไปดูได้ในสัมมาสมาธิฌานที่๔ครับ

;aa24

 

ตัณหา เป็นเหตุแห่งทุกข์

สิ้นตัณหาแปลว่าไม่มีทุกข์

แปลยังไงเป็นไม่มีอารมณ์

ถามจริง เคยภาวนามั้ย

 

สูญญตวิหารธรรม ที่อ้างถึง
ก็น่าจะหมายถึง ฌาน 4 แบบโลกุตระ
หรือฌาน 4 ชนิดที่พระอริยะเจ้าท่านใช้

แปลว่าเข้าถึง *****อารมณ์***** อุเบกขา

 

เวลาเขียนบทความ คุณตั้งธงเกินไป

คือตั้งความหวังว่า จะทำลายอะไรซักอย่าง หรือ เชิดชูอะไรซักอย่าง
จนเหตุและผลที่อ้างอิงกัน ไม่มีความเชื่อมโยงอะไรเลย

 

"นิมิต" ไม่ได้แปลว่า "ภาพ"

แปลว่า "เครื่องหมาย"

เสียง ความทรงจำ อารมณ์
ก็กำหนด เป็นเครื่องหมายได้

 

เวลานัดเจอกันหน้าร้านเซเว่น
เราใช้ "นิมิต" อะไรเป็น "เครื่องหมาย"

อะไรคือ เซเว่น นักร้องเกาหลี เหรอ

 

สิ่งที่เรา หมายเอาไว้
ว่าเซเว่น ที่ว่า คือเซเว่นที่ว่า จะได้ไม่คลาดเคลื่อน
เรียกว่า "นิมิต" แปลว่า "เครื่องหมาย"

 

นั่งสมาธิเห็นภาพอะไรต่อมิอะไรก็ตาม
หากไม่ได้กำหนด เครื่องหมาย เจตจำนงไว้ก่อน
และไม่ได้ดำรงเจตจำนงนั้นไว้
ไม่เรียกว่า "นิมิต"
มันเป็นเครื่องหมาย ยังไง อธิบาย?

 

และที่กล่าวว่า สมาธิที่มีนิมิต มีข้อติอย่างนั้นอย่างนี้
ก้อาจจะเป็นไปได้

แต่ในชิวิตประจำวัน ถ้าไม่มีนิมิต
ไปเซเว่น ไม่เป็นกันหรอก

 

เมื่อเข้าถึงอรูปฌาน
นิมิต ซึ่ง แปลว่า เครื่องหมาย ก็หมดไป
เพราะมันไม่มีอะไรจะนิมิต

แม้แต่อารมณ์ อุเบกขา ที่เสวยอยู่ ก็ไม่ได้ทำเครื่องหมายเอาไว้

 

เพราะมันไม่มีที่ให้ทำ มันทำไม่ได้

 

ท่านครับ ถามจริงเป็นการภาวนาหรือภาวะนึกเอาเองกันแน่ครับ
ไม่มีอารมณ์ ก็คือไม่มีอารมณ์
ไม่มีอารมณ์ก็ไม่ต้องทุกข์ ที่มีทุกข์ก็เพราะไปยึดอารมณ์จึงเข้ามาเป็นทุกข์ เป็นสุข

เมื่อละสุข ละทุกข์ ก็วางเฉยจากอารมณ์สุข ทุกข์ ไม่ใช่เฉยโง่ครับ
ที่เฉยเพราะปล่อยวางอารมณ์เหล่านั้นได้ต่างหากครับ
ถ้ามีอารมณ์อยู่จริง จะเรียกว่าสติบริสุทธิ์วางเฉยอยู่ได้หรือครับ???
เวลาท่านวางเฉยต่ออารมณ์ ท่านต้องใช้อารมณ์ด้วยหรือครับ???
แบบนั้นในทางธรรมะเค้าเรียกว่า "เฉยโง่"ครับ

ถามตรงๆเถอะเคยภาวนาจนกระทั่งจิตรวมใหญ่มั้ยครับ???
ถ้าไม่เคยก็อย่างเพิ่งมั่นใจนักหนาว่าจิตว่างจากอารมณ์ไม่ได้
แค่วิปัสสนึกเอาเข้าถึงไม่ได้หรอกครับ

ยังไม่ต้องรีบฟลัดกระทู้หรอกครับ ผมจะค่อยๆตอบเมื่อมีเวลาครับ

;aa24

 

ท่านครับ ใช่ครับ เป็นแบบสัมมาสมาธิฌานในฌานที่๔ครับ
อุเบกขา แปลว่า วางเฉยต่ออารมณ์จึงจะเรียกว่าอุเบกขา

ถ้ายังมีอารมณ์อยู่ จะเรียกว่าอุเบกขาไม่ได้
การที่มีอารมณ์เฉยๆนั้น หมายถึงว่ายังไม่รู้จะทำอะไร(เฉยโง่)...
ส่วนรู้วางเฉยนั้น รู้แล้วปล่อยวางอารมณ์ออกไป(อุเบกขา)....

;aa24

 

อุเบกขา คือ อารมณ์ชนิดหนึ่ง
คือไม่สุขไม่ทุกข์

 

ท่านครับ ผมตั้งธงตรงไหน ผมก็ว่าไปตามเนื้อธรรม เมื่อบอกว่าจิตเป็นกองทุกข์
ผมเห็นว่าไม่ใช่ ผมก็ต้องแย้งเป็นธรรมดา ในเมื่อยังมีคนที่จิตเป็นสุขอยู่เป็นนิจนิครับ
แถมยังติดสุข จนกระทั่งออกจากสุขไม่เป็นอีกต่างหาก

บทความที่ผมเขียนทำลายใครและเชิดชูใครไม่ได้หรอกครับ
ถ้าแสดงไม่ชัดเจนตรงไหนท่านก็แย้งได้นิครับ
ไม่เห็นด้วยก็แย้งมา ไม่ใช่มีนิสัยชอบกดเป็นอย่างเดียว หาเหตุผลไม่ได้....

;aa24