ทำบุญกับทานเหมือนกันหรือไม่

คำถามคือ ทำบุญ กับ ทำทานเหมือนกันรึเปล่า? ต่างกันยังไง?
คำตอบคือ ไม่เหมือนกัน.. ทานเป็นเพียงหนึ่งในการกระทำที่ทำให้เกิดบุญ

คำถาม: อ้าว! ถ้าการทำทานเป็นการทำบุญอย่างหนึ่ง แล้วที่เหลือมีอะไรบ้างล่ะที่ทำแล้วได้ชื่อว่าเป็นการทำบุญ?
คำตอบ: มาดูบุญกริยาวัตถุ๑๐กัน..

อย่า! อย่าเพิ่งตกใจกับชื่อนะ.. ไม่ยากอย่างที่คิดหรอก..
มาดูดีกว่าว่าการกระทำแบบไหนที่เรียกว่าทำบุญบ้าง..

๑. ทานมัย การให้สิ่งที่เป็นประโยชน์สุขแก่ผู้รับ ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้
๑- เป็นที่มาของทรัพย์สมบัติทั้งหลาย
๒- เป็นที่ตั้งของโภคทรัพย์ทั้งปวง
๓- ผู้ให้ย่อมได้รับความสุข
๔- ผู้ให้ย่อมเป็นที่รักของคนหมู่มาก
๕- ผู้ให้ย่อมผูกไมตรีผู้อื่นไว้ได้
๖- ทำให้เป็นผู้มีเสน่ห์น่านับถือ
๗- ทำให้เป็นที่น่าคบหาของคนดี
๘- ทำให้เข้ากับสังคมอื่นได้คล่องแคล่ว
๙- มีบุคลิกองอาจ สง่าผ่าเผย
๑๐- ทำให้มีชื่อเสียงเกียรติคุณดี
๑๑- ตายแล้วเกิดในสุคติภูมิ

๒. สีลมัย บุญที่สำเร็จได้ด้วยการรักษาศีล ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้
๑- ทำให้มีความสุขกาย สุขใจ
๒- ทำให้เกิดโภคทรัพย์ได้
๓- ทำให้สามารถใช้สอยทรัพย์นั้นได้เต็มอิ่ม โดยไม่หวาดระแวง
๔-ทำให้ไม่ต้องหวาดระแวงว่าจะมีใครมาทวงทรัพย์คืน
๕- ทำให้เกียรติคุณฟุ้งขจรไป ทำให้ผู้อื่นเกิดความเชื่อถือ
๖- ทำให้ชีวิตนั้นแกล้วกล้าองอาจท่ามกลางชุมชน
๗- ทำให้ไม่เป็นคนหลงลืมสติ
๘- ตายแล้วไปเกิดในสุคตภูมิ

๓. ภาวนามัย บุญที่สำเร็จได้ด้วยการเจริญสมถภาวนา และวิปัสสนาภาวนา ย่อมต้องได้รับอานิสงส์
๑- มีรูปร่างหน้าตาสวยงาม
๒- มีผิวพรรณผ่องใส
๓- มีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง
๔- มีความจำดี และกำลังปัญญาว่องไว
๕- เป็นคนใจคอเยือกเย็น
๖- เป็นที่ชื่นชอบของผู้พบเห็น
๗- มีบุคลิกอันน่าศรัทธา
๘- เกิดในตระกูลดี
๙- มีบุคลิกสง่างาม
๑๐- มีมิตรสหายมาก
๑๑- เป็นที่เคารพยำเกรงของคนทั่วไป
๑๒- เป็นที่ชื่นชอบของบัณฑิต
๑๓- สมบูรณ์ด้วยปัจจัย ๔
๑๔- ปราศจากอกุศลทั้งปวง
๑๕- ปลอดภัยจากศาสตราวุธ
๑๖- มีอายุยืน
๑๗- ตายแล้วเกิดในสุคติภูมิ

๔. อปจายนะ บุญที่สำเร็จได้ด้วยการอ่อนน้อมถ่อมตน ต่อผู้ที่ควรเคารพนบนอบ (คุณวุฒิ วัยวุฒิ ชาติวุฒิ) ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้
๑- เกิดในตระกูลสูง
๒- มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง
๓- มีมิตรสหายดี
๔- ได้รับคำชมเชยอยู่เสมอ
๕- มีความสมบูรณ์ในทรัพย์
๖- ได้พบเห็นแต่สิ่งที่ตนปรารถนา

๕. เวยยาวัจจะ บุญที่สำเร็จได้ด้วยการช่วยเหลือกิจการงานที่ชอบ ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้
๑- มีความเป็นอยู่ดี สุขกายสุขใจ
๒- มีมิตรสหายมาก
๓- มีไหวพริบความจำดี
๔- มีตำแหน่งหน้าที่การงานสูง

๖. ปัตติทานะ บุญที่สำเร็จได้ด้วยการอุทิศส่วนกุศลให้แก่ผู้อื่น (การแผ่เมตตา) ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้
๑- ไม่มีความอดอยาก ยากจน
๒- ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน
๓- มีบริวารดี
๔- เป็นที่รักของผู้พบเห็น
๕- มีรูปร่างหน้าตาสวยงาม
๖- มีอายุยืน

๗. ปัตตานุโมทนา บุญที่สำเร็จได้ด้วยการอนุโมทนาส่วนบุญ ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้
๑- มีสุขภาพสมบูรณ์
๒- มีฐานะดี
๓- มากไปด้วยลาภสักการะ
๔- พบเห็นแต่สิ่งที่ทำให้เกิดความสบายใจ

๘. ธัมมสวนะ บุญที่สำเร็จได้ด้วยการฟังธรรม ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้
๑- เกิดในตระกูลสูง
๒- มีสติปัญญาดี
๓- มีมิตรสหายดี
๔- มีความเชื่อมั่นในตนเอง

๙. ธัมมเทสนา บุญที่สำเร็จได้ด้วยการแสดงธรรม ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้
๑- ไม่มีกลิ่นปาก
๒- มีฟันขาวเรียบ
๓- บุตรบริวารมีความเชื่อฟัง
๔- มีบุคลิกสง่างาม
๕- มีความจำดี
๖- เป็นที่ไว้วางใจแก่ผุ้พบเห็น

๑๐.ทิฏฐุชุกรรม บุญที่สำเร็จได้ด้วยการทำความเห็นให้ถูกต้องตรงตามความเป็นจริง ย่อมต้องได้รับอานิสงส์ ดังนี้
๑- มีปัญญาดี
๒- ไม่อดอยาก
๓- ไม่ยากจน
๔- มีสุขภาพร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง
๕- มีบุคลิกสง่างาม
๖- พบเห็นแต่สิ่งที่ทำให้เกิดความสบายใจ
๗- มีฐานะความเป็นอยู่ดี
๘- มีบริวารมาก
๙- มีความเชื่อมั่นในตนเอง ไม่มีชีวิตเนื่องด้วยผู้อื่น

บุญกริยาวัตถุ ๑๐ เมื่อสงเคราะห์ลงในทาน ศีล ภาวนา ได้ดังนี้คือ


<CENTER>ทาน ปัตติทานะ ปัตตานุโมทนา สงเคราะห์ใน ทาน
ศีล อปจายะ เวยยาวัจจะ สงเคราะห์ใน ศีล
ภาวนา ธัมมสวนะ ธัมมเทสนา ทิฏฐุชุกรรม สงเคราะห์ใน ภาวนา</CENTER>

ภาวนามัย อานิสงค์ ๑๗ ข้อดังกล่าว จะสรุปได้ว่า บุญที่สำเร็จได้ด้วยการเจริญสมถภาวนา และวิปัสสนาภาวนา ได้บุญ เพราะจิต ได้ ข่ม ลด ละ เลิก ตัด กิเลส เป็น ชั้นๆ จนถึงที่สุดแห่งทุกข์ คือ พระนิพพาน



<CENTER>ในจำนวน ๑๐ ข้อ ภาวนามัย จึงสำคัญ ที่ สุด เพราะเป็น ปฏิบัติบูชา </CENTER>

มาทำบุญให้ครบสิบข้อกันดีกว่า

...........................
อ้างอิงจาก
http://larndham.net/index.php?showtopic=15763&st=1
http://larndham.net/index.php?showtopic=16056&st=5
http://larnbuddhism.net/buddha/shadok/shadok17.html<!-- Signature -->