ปฏิบัติ อะไร จึงได้บุญ ได้กุศลสูงสุด

ปฏิบัติอะไร จึงได้บุญ ได้กุศลสูงสุด

ปุถุชนนั้น ประกอบกรรมดี สั่งสมบุญกุศลโดยการ ทำบุญ ทำทาน ถือศีล สวดมนต์ ฯลฯ. ในจิตก็ล้วนแต่ยังหวังในอานิสงส์ผลของบุญ ให้ช่วยเหลือเกื้อหนุนให้พ้นทุกข์หรือเกิดความสุขและยังคาดหวังอยู่ลึกๆให้เกิดให้มีความสุขความ สบายและพ้นไปจากทุกข์ไปถึงภพชาติต่อๆไปในภายภาคหน้าอีกด้วย​

โยนิโสมนสิการ ปฏิจจสมุปบาท จะพบความจริงยิ่งสิ่งหนึ่ง คือสุขนั้นไม่มี เป็นเพียงภาษาสมมุติของคำว่าดับทุกข์ อย่างหนึ่งเท่านั้น เพราะตามความเป็นจริงแล้วกระบวนจิตของปุถุชนนั้นต้องสร้างทุกข์หรือความอยากความยึด อันรุ่มร้อน เผาลน กระวนกระวายขึ้นมาเสียก่อน แล้วจึงพยายามที่จะดับความอยากความยึดที่เกิดขึ้นมานั้นลงหรือความทุกข์นั่น เอง ถ้าดับทุกข์นั้นได้ก็จะเกิดภพหรือภาวะของจิตที่ เราเรียกกันโดยภาษาโลกสมมุติว่าความ สุขแต่ถ้าดับหรือสนองไม่ได้ก็ เป็นความทุกข์เร่าร้อนทวีคูณนั่นเอง​

จีงมีคำกล่าวของพระอริยเจ้าเป็นปริศนาธรรมอยู่ เนืองๆว่า​

" สุขนั้นไม่มี มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ และทุกข์เท่านั้นที่ดับไป "​

ปุถุชนเพราะอวิชชาจึงไม่รู้ว่า​

ปุถุชน ประกอบกรรมดีเพื่อหวังความสุขและพ้นไปจากทุกข์​

จึงมีความหมายที่ถูกต้องอย่างปรมัตถ์ คือ​

ปุถุชน ประกอบกรรมดีเพื่อหวังดับทุกข์ เท่านั้น​

ดังนั้นการปฏิบัติเพื่อการดับไปแห่ง ทุกข์โดยตรงอย่างถูกต้อง​

จึงเป็นทางสายเอกหรือทางสายสั้นตัดตรงที่สุดนั่น เอง จึงย่อมได้อานิสงส์สูงสุด

​

--------------------

​

เมื่อถึงปรมัตถ์แล้วไม่ต้องการ

​

.........มีผู้กราบเรียนหลวงปู่ว่า หลวงปู่สร้างโบสถ์ ศาลาได้ใหญ่โตสวยงามอย่างนี้ คงจะได้บุญได้กุศลอย่างใหญ่โตทีเดียว ฯ.​

หลวงปู่กล่าวว่า​

"ที่เราสร้างนี่ก็สร้างเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ประโยชน์สำหรับโลก สำหรับวัดวาศาสนาเท่านั้น ​

ถ้าพูดถึงเอาบุญ เราจะมาเอาบุญอะไรอย่างนี้" จากอตุโล ไม่มีใดเทียมหลวงปู่ ดูลย์ อตุโล (น.๔๕๗)

​

ไม่มีนิทานสาธก

​

"เรื่องพิธีกรรม หรือบุญกริยาวัตถุต่างๆทั้งหลาย ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ยังให้เกิดกุศลได้อยู่ หากแต่ว่าสําหรับนักปฏิบัติแล้ว อาจถือ ได้ว่าเป็นไปเพื่อกุศลเพียงนิดหน่อยเท่านั้นเอง." จากอตุโล ไม่มีใดเทียมหลวงปู่ดูลย์ อตุโล (น.๕๐๐)
:z8

ที่มา http://www.nkgen.com

 

อนุโมทนาครับ

จะยินดีเป็นผู้ให้ จะไม่หดหู่เศร้าหมอง ไม่จองหองเย่อหยิ่ง
จะนิ่งทำจิตให้สงบ จะคบคนดีเป็นมิตร ไม่คิดยกตนข่มท่าน
การงานจะไม่คั่งค้าง จะวางตนให้เหมาะสม ข่มจิตใจไม่ลุ่มหลง
คงมั่นและกล้าหาญ ความเกียจคร้านจะงด จะอดใจไม่ผูกโกรธ
โปรดการรักษามารยาท ความประมาทจะไม่มี ความตระหนี่จะขจัด
ปฏิบัติจะไม่ลำเอียง หลีกเลียงการวิวาทด้วยสติและปัญญา อัตตาจะไม่ยึดติด
ไม่คิดผูกพยาบาท สงเคราะห์ญาติตามสมควร ขนขวายการทำบุญ
อุดหนุนบุตรและภรรยา(สามี) ใช้วาจา(วจี)ก่อประโยชน์ เห็นโทษอบายมุขทั้งปวง
ไม่ล่วงเกินและเบียดเบียน เรียนให้รู้ซึ้งอริยสัจ ศึกษาศิลปศาสตร์ให้หลากหลาย
ว่านอนสอนง่ายเป็นนิจ ไม่ยึดติดในลาภสักการ์ ริษยาจะไม่มี
พรหมวิหารสี่อยู่ที่ใจ ไม่ฝักฝ่ายคนพาล จะทำงานด้วยอิทธิบาท
ใจปราศจากมัวเมา เอาการวางเฉยด้วยสติเป็นที่ตั้ง ฟังธัมมะเป็นประจำ
คุณธรรมจะไม่บกพร่อง ยึดครรลองแห่งอริยมรรค ดำรงรักษ์ยุติธรรม์
แบ่งปันลาภที่ได้มา ตลอดเวลาจะดำรงสัมปชัญญะ จะละมายาให้สิ้น
รักษาศีลห้าเป็นเนืองนิจ กิจเป็นบาปจะไม่ยุ่ง มุ่งปัจจุบันยิ่งกว่าอดีตและอนาคต
อดทนได้ในสภาพที่เป็นอยู่ เลี้ยงดูพ่อแม่ให้ถ้วนครบ ผู้ที่ควรเคารพจะไหว้กราบ
จะสุภาพและอ่อนโยน ทำตนดีสม่ำเสมอ จะไม่เผลอลืมสติ
ปิยวาจาจะรักษา ภาวนาเป็นเนืองนิจ จะเลี้ยงชีวิตให้พอเหมาะ
จะบ่มเพาะความซื่อตรง จะมั่นคงต่อสัจจะ ประหยัดทรัพย์ที่หาได้
จะไม่โกรธเพื่อชนะโกรธ จะไม่โปรดเอาแต่ขอ ไม่ก่อและจองเวร
ไม่เป็นคนฟุ้งซ่าน จะยึดมั่นพระตถาคต จะงดทุจริตทั้งปวง
หลีกให้พ้นบ่วงทิฏฐิมานะ จะวิริยะในทางที่ถูก จะปลูกปัญญาด้วยศีลสมาธิ
ปรารถนาดีและจริงใจ มั่นคงอยู่ในทางสายกลาง ไม่เหินห่างจากวินัย
ทำจิตให้แจ่มใสเป็นนิจ คิดพอใจในสิ่งที่มีอยู่ จะต่อสู้เพียรเผากิเลส
ขอให้รุ่งเรืองเดชและบารมี<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>​

<o> </o>

 

อนุโมทนาอย่างยิ่งครับ
ดับทุกข์ ก็สุขเอง
ความคลายจากความทุกข์ จากตัณหา มี ฉายาว่า สุข
ขอให้ทุกท่านพบความคลายจากทุกข์ ที่เรียกว่า สุข นั้น ตามกำลังตามปัญญาของทุกท่านครับ

อันสุขแท้ แน่หรือ ถือมีจริง
ล้วนทุกสิ่ง สรรสร้าง กร่างตัณหา
อวิชชา ก่อร่าง สร้างอัตตา
ใช้ปัญญา ดับทุกข์ สุขจะพลัน<!-- google_ad_section_end -->

 

การมุ่งหวังบุญกุศล สูงสุดจะไปได้เพียงสวรรค์

การมุ่งปฏิบัติเพื่อหลุดพ้น ไม่มีกุศล อกุศล แต่คือวิมุติ หลุดพ้นไปจากระบบสมมติ
กุศลสูง กุศลต่ำจะไม่มีอีก

ปฏิบัติอะไร จึงจะหลุดพ้น
เจริญวิปัสสนาภาวนา เป็นทางอันเอก คือทางเดียว ไม่มีสายอื่น
เพื่อให้เข้าใจทุกสิ่ง ตามความเป็นความจริง โดยเฉพาะตัวเรา
ให้หลุดจากอัตตา หลุดจากของเรา ตัวเรา เรา เพราะในแง่ปรมัติทุกสิ่งมาจากเหตุปัจจัย ที่สืบเนื่องกันมาเป็นสายปัจจยาการ ที่ก่อเกิดจากอวิชชา ทำให้เราปรุงแต่งไปเรื่อย ๆๆๆๆ
ก่อภพ สร้างชาติใหม่ วนเวียนในวัฏฏะ ที่ไม่สิ้นสุดเพราะความที่เราไม่รู้นี่แหละ

 

อนุโมทนาครับ
ทำทาน 100 ครั้ง ไม่สู้รักษาศีล 1 ครั้ง รักษาศีล 100 ครั้ง ไม่สู้เจริญภาวนา 1 ชั่วอึดใจ บุญสูงสุดคือวิปัสสนาภาวนาครับ