เรื่องเด่น ปัญหาในการรักษาศีล

ปัญหาในการรักษาศีล

ถาม : เรื่องศีลข้อที่หนึ่ง อย่างกรณีหนึ่งเขาทำหน้าที่ขับรถ เพื่อพาเพื่อนที่เรียนสัตวแพทย์ไปเชือดสัตว์ คนขับรถนี่จะมีส่วนในกรรมปาณาติบาตไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าตั้งใจขับรถเพื่อพาเพื่อนไปเชือดนี้เสร็จแน่เลย แต่ถ้าขับรถไปส่งเพื่อน ส่วนเพื่อนจะทำอะไรเรื่องของเขา ไม่เกี่ยวกับเรา แบบนี้ไม่เป็นไร

ลักษณะนี้ต้องทำแบบภรรยาของพรานกุกุกฏมิตร เป็นพระโสดาบันตั้งแต่อายุ ๑๖ ปี สามีเป็นพรานออกล่าสัตว์ทุกวัน "แม่อีหนู..ส่งบ่วงเชือกมา" ก็ส่งให้ "แม่อีหนู..ส่งหน้าไม้มา" ก็ส่งให้ "แม่อีหนู..ส่งหอกมา" ก็ส่งให้

พระท่านทราบจากที่พระพุทธเจ้าพยากรณ์ว่าภรรยาของพรานกุกุกฏมิตรเป็นพระโสดาบัน ก็แปลกใจว่าทำไมพระโสดาบันยังสนับสนุนการฆ่าสัตว์อยู่ ? พระพุทธเจ้าบอกลองถามเธอดูสิว่าเธอคิดอย่างไร ?

ปรากฏว่าภรรยาพรานกุกุกฏมิตรบอกว่า ภรรยามีหน้าที่ทำตามที่สามีสั่ง สามีให้ส่งบ่วงเชือกให้ก็ส่งให้ ให้ส่งหน้าไม้ให้ก็ส่งให้ ให้ส่งหอกให้ก็ส่งให้ ทำตามคำสั่งของสามีเท่านั้น ส่วนสามีนำสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น ไปทำอะไรเธอไม่รับรู้ หมดเรื่องแค่นั้น ตัดกำลังใจเสีย ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็นคิดหานรกใส่ตัว

ถาม : อย่างกรณีที่ว่าเจอสตางค์หล่น เพื่อนผมเขาบอกว่าไม่น่าจะบาป เพราะว่าเงินใครก็ไม่รู้ แต่ผมก็เถียงไปว่า ถ้าเป็นผมจะเซฟตัวเองว่าเงินใครก็ไม่รู้ ผมไม่รู้ว่าเขาจะให้เราหรือเปล่า ถึงแม้เป็นเงินตกผมก็จะไม่เอา ?
ตอบ : แบบนั้นอยู่ที่เรา แต่จริง ๆ แล้ว เก็บมาหยอดตู้ทำบุญไปก็ได้ หรือไม่ก็ให้ขอทานไปก็ได้ จะได้ประโยชน์มากกว่า

แต่โบราณเขาถือว่าเก็บเงินตกเป็นการตัดลาภ เหมือนกับว่าข้างหน้าเราจะได้ลาภใหญ่ แล้วของก็โผล่มายั่วลูกตา เราเก็บขึ้นมา เท่ากับเราได้แค่นั้น ของใหญ่ก็เลยไม่ได้ ลักษณะว่าวันนั้นจะได้โอกาสแค่ครั้งเดียว ในเมื่อครั้งเดียวนั้นเราไปใช้กับของน้อยแล้ว ของมากก็เลยอด อันนี้โบราณถือ แต่เราไม่ต้องถือตามก็ได้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เดือนพฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๔๕ ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ

ที่มา : www.watthakhanun.com