พระพุทธพจน์: แก่นแท้ของพระพุทธศาสนา

พระพุทธพจน์: แก่นแท้ของพระพุทธศาสนา
คำว่า พระพุทธศาสนา ว่าโดยทั่วไป มีความหมายกว้างมาก รวมตั้งแต่
หลักธรรม พระสงฆ์ องค์กร สถาบัน กิจการ ไปจนถึงศาสนสถาน
และศาสนวัตถุ ทุกอย่าง แต่ถ้าจะเจาะลงไปให้ถึงความหมายแท้ที่
เป็นตัวจริงพระพุทธศาสนาก็มีความหมายตรงไปตรงมาตามคำแปล
โดยพยัญชนะของคำว่า พระพุทธศาสนา นั้นเองว่า "คำสั่งสอนขอ
งพระพุทธเจ้า" นี้คือตัวแท้ตัวจริงของพระพุทธศาสนา สิ่งอื่นนอกจากนี้
เป็นส่วนขยายออกหรืองอกขึ้นมาจากคำสอนของพระพุทธเจ้านั้น


เมื่อจับความหมายที่เป็นตัวแท้ได้แล้ว ก็จะมองเห็นว่า ความดำรงอยู่
ของพระพุทธศาสนา หมายถึงความคงอยู่แห่งคำสอนของพระพุทธเจ้า
หาก คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าเลือนลางหายไป แม้จะมีบุคคล กิจการ
ศาสนสถาน และศาสนวัตถุใหญ่โตมโหฬารมากมายเท่าใด ก็ไม่อาจถือ
ว่ามีพระพุทธศาสนา แต่ในทางตรงข้าม แม้ว่าสิ่งที่เป็นรูปธรรม
ภายนอก ดังกล่าวจะสูญหาย ถ้าคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้ายังดำรงอยู่
คนก็ยังรู้จัก พระพุทธศาสนาได้ ด้วยเหตุนี้ การดำรงรักษา
พระพุทธศาสนาที่แท้จริง จึง หมายถึงการดำรงรักษาคำสั่งสอน
ของพระพุทธเจ้า กล่าวให้เฉพาะลงไปอีก คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้านั้น
ก็ได้แก่พุทธพจน์ หรือพระดำรัสของพระพุทธเจ้านั่นเอง ดังนั้น
ว่าโดยสาระ การดำรง รักษา พระพุทธศาสนา
จึงหมายถึงการดำรงรักษาพระพุทธพจน์

............................................................................

อนึ่ง พระพุทธพจน์นั้น เป็นพระดำรัสที่พระพุทธเจ้าตรัสแสดงธรรม
และบัญญัติวินัยไว้ ก่อนพุทธปรินิพพานไม่นาน พระพุทธเจ้า
ตรัสไว้เองว่าจะไม่ทรงตั้งพระภิกษองค์ใดเป็นศาสดาแทนพระองค์
เมื่อพระองค์ปรินิพพานล่วงลับไป แต่ได้ทรงมอบหมายให้ชาวพุทธ
ได้รู้กันว่า พระธรรมวินัยนั้นแหละเป็นพระศาสดาแทนพระองค์
ชาวพุทธจำนวนมากถึงกับจำพุทธพจน์ภาษา บาลีได้ว่า

โย โว อานนุท มยา ธมุโม จ วินโย จ เทสิโต ปญฺญตฺโต

โส โว มมจุจเยน สตุถา

"ดูก่อนอานนท์! ธรรมและวินัยใด ที่เราได้แสดงแล้ว และ
บัญญัติแล้ว แก่เธอทั้งหลาย ธรรมและวินัยนั้น จักเป็น
ศาสดาของเธอทั้งหลาย โดยกาลที่เราล่วงลับไป"
โดยนัยนี้ พระพุทธพจน์ จึงเป็นทั้งพระพุทธศาสนาคือคำตรัสสอนของ
พระพุทธเจ้า และที่ธำรงสถิตพระศาสดา โดยทรงไว้และประกาศพระ
ธรรมวินัยแทนพระพุทธองค์

ท่านสามารถอ่านบทความนี้ เพิ่มเติมได้ที่
http://www.ตู้พระไตรปิฎก.com/BOON-พระไตรปิฎกสิ่งที่ชาวพุทธต้องรู้.html