ลมหายใจสุดท้ายของแม่...

#ลมหายใจสุดท้ายของแม่...

ฝนจะตกไหมนี้?
พระเณรในวัดช่วยกันไล่เก็บผ้าที่ซักตากไว้
เพิ่งจะบ่ายสองเอง แต่ฟ้ามืดสนิท จากเมฆฝนที่เคลื่อนมาปิดท้องฟ้า ตามมาด้วยลมเย็นๆ คงจะเป็นเพราะฝนตกที่ไกลๆสักที่ ลมพัดมาจึงเย็น

ที่วัดมีหมาจรจัดตัวหนึ่งมา แอบอาศัยท้ายวัด
มันออกจะขี้กลัว จึงชอบแอบหลบๆเวลาหิวก็
จะออกมาที แต่มาช้าไม่ทันกินข้าวที่เณรทำให้หมา
กินเท่าไหร่ มันเป็นหมาเพศเมียพวกเณรชอบเรียก
นางสร้อยทอง เพราะขนมันออกจะสีทองน้ำตาล
...

เมื่อวันก่อน มันถูกรถชน มีวัยรุ่นกลุ่มซิ่งรถมอไซต์
ชนกลางตัวมัน ดีที่เด็กวัยรุ่นไม่เป็นไร
อีสร้อยทอง มันคงเจ็บเลยหนี ซ้อนตัวไปในป่าท้ายวัด

...ฝนตกลงมาจริงๆ ตกเยอะด้วย คงจะเป็นห่าสุดท้ายก่อนที่จะเข้าหน้าหนาว บ้านผมอยู่ใกล้วัด
ผมชอบเข้าไป นั่งเล่นคุยกับพวกพระเณร

อยู่ๆ น้องเณรตะโกนว่า...
เงียบๆ ได้ยินไหมเสียงอะไร?
ทุกคนเงียบเพื่อจะฟังเสียงนั้น
"ใช่ เสียงมีจริงๆ...ฮู้ ฮู้ ฮู้ "
...

เป็นเสียงโหยหวน ทรมาน มาจากท้ายวัด
เสียงแทรกมากับเสียงฝนที่ตกอย่างหนัก
พวกเณร แตกตื่นว่าเป็นเสียงผี แน่ๆ
สักพัก สิ่งที่เห็นคือ อีนางสร้อยทอง
หมาท้องแก่ เดินโซซัดโซเซ มาหาพระ
ในปากมันคาบลูกหมามาด้วย ตัวหนึ่งเลือดยังติด
ตัวอยู่เลย ใช่..มันเพิ่งเกิดลูกออกมาใหม่ๆ
...

มันถูกรถชน เมื่อวานก่อน ทำให้สร้อยทอง
ต้องเกิดลูกก่อนกำหนดแน่ๆ ด้วยหัวใจความเป็นแม่
ถึงตัวจะเป็นหมา มันพยายามคาบลูกน้อย
มาฝากพระ พวกเณรวิ่งไปดู มันพยายามจะ
คลอดลูก ที่อยู่ในท้องมันพยายามสุดชีวิต ที่จะเบ่งลูกมาออกมาได้อีกสองตัว

สักพัก เสียงลมหายใจของมันก็แผ่วเบาลงช้าๆ
สร้อยทอง พยายามจะเลียลูกของมันตาม
สัญชาติญาณ ลูกหมาน้อย คลานมาหาแม่หมา
เพื่อจะรับไออุ่น
...

ลูกหมาแรกเกิด ตาจะปิดมองไม่เห็นแม่
แต่แม่หมาพยายามนอนตะแครงให้ลูกน้อยได้ดูดนม
มันเป็นความพยายามครั้งสุดท้ายของแม่
ก่อนมันจะสิ้นใจช้าๆลงไป ลูกหมาดูดนมจากศพแม่
อีกสามวันตาเปิด มันก็ไม่มีวันได้เห็นแม่อีกแล้ว

#หน้อยไจยา...

(เรื่องสั้น เรื่องนี้ผมเขียนไว้วันนี้ เมื่อ4ปีก่อน )

ไพบูลย์ ภูษิต

 

อย่าคิดว่าเราดีกว่าหมา โดยหลวงพ่อฤาษีลิงดำ

โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน (ลพ. ฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง จ.อุทัยธานี)
คัดลอกบางตอนจาก หนังสือ "หลวงพ่อเล่าให้ฟังเล่ม ๒" หน้า ๕๙-๖๒
------------------------------------------
...แต่ความจริงพวกสัตว์ประเภทนี้นะ เวลาตายจริงๆ มันก็ได้เปรียบเราเหมือนกัน โยม! ถ้าเป็นสุนัขที่คนเลี้ยงแล้ว คนสงเคราะห์นี่ บาปเก่ามันเริ่มหมด พวกนี้ตายปุ๊บลงไปมี ๒ ทาง ถ้าไม่ไปเป็นเทวดาหรือพรหม ก็เป็นมนุษย์ มันไม่ลงล่าง ได้เปรียบมากกว่าเรา เรามาถึงขั้นเป็นมนุษย์แล้ว ถ้าไม่ดีตีตั๋วลงนรกใช่ไหม ใช่ไหม
พวกนี้ชำระหนี้มาเพื่อหมด นี่เราเสียท่ามันอีกนะ ถ้าไม่ปฏิบัติดียิ่งเสียท่าหนัก หมาดันไปสวรรค์เป็นเทวดา เรากลับไปเป็นสัตว์นรกอีก แหม ..(หัวเราะ)
อ้าวนี่พูดตามความเป็นจริงนะ คือว่า คนเหยียดหยามสุนัข บางทีก็รู้สึกสลดใจนะโยม คนนี่มันไม่แน่ ตายแล้วอาจจะลงนรกได้ พวกหมานี่ไม่ลงแน่ ถ้าเขาใช้หนี้กรรมของเขายังไม่หมด เกิดเป็นหมาชาตินี้ ชาติหน้าเป็นหมาใหม่ก็ได้ ใช่ไหม
แต่ว่าหมาตัวไหนที่ชาวบ้านเลี้ยง เลี้ยงก็แบบเราเลี้ยงธรรมดานี่แหละ มีการให้กินข้าวใช่ไหมล่ะ
ถ้าคนสงเคราะห์แสดงว่ากรรมเก่าเริ่มหมด
ถ้าไอ้ตัวไหนยังต้องเดินอดเดินอยากอยู่ อันนี้ก็ต้องเกิดอีกต่อไปอีก
เขาอยู่กับคนจนหรือคนรวยไม่สำคัญ คือว่าเจ้าของมีโอกาสให้ข้าวกิน นั่นแสดงว่า ทานบารมี เดิมกับ เมตตาบารมี เดิมของเขาเริ่มให้ผลใช่ไหม
ฉันสังเกตุดูหลายตัว ถ้าหมาในวัดตายทีไร ไม่เป็นเทวดาก็พรหม เพราะมันชอบใจในพระ พระสงเคราะห์ พระให้อาหารหมา อาหารแค่ไหนไม่สำคัญ ให้มันผูกจิตใจกับพระ
อย่าง โฆษกเทพบุตร ท่านไม่ได้ทำอะไรมาก ท่านรักพระปัจเจกพุทธเจ้า ตายแล้วก็เป็นเทวดา เป็น โฆษกเทพบุตร ตอนนั้นเป็นหมาใช่ไหม นี่หมาอยู่กับวัดได้เปรียบ
แต่ว่าตัวไหนถ้าอยู่ที่บ้าน ชาวบ้านเขาสงเคราะห์ ก็สงเคราะห์อย่างเราให้กินน้ำข้าวบ้าง กินข้าวบ้าง อาหารเหลือบ้าง อันนี้น่ะ เมตตาบารมี กับ ทานบารมี เดิมของเขาเริ่มสนองแล้ว
ทีนี้ถ้าตายแล้วไปสวรรค์หมด ถ้าไม่ไปสวรรค์ก็ไปเป็นคน ถามว่าไปสรรค์ชั้นไหน อันนี้ก็ต้องบอกแล้วแต่บุญเดิม บุญเดิมที่ทำไว้ของเขาทำอะไรไว้ใช่ไหม
นั่นก็หมายความว่า ก่อนที่เขาตายจากความเป็นคน บาปทำให้เขาไปเกิดเป็นสัตว์นรก เป็นเปรต เป็นอสุรกาย เป็นสัตว์เดรัจฉาน ถ้าที่ที่สุดแล้วชำระหนี้บาปหมด ก็เหลือแต่บุญ ซึ่งตรงข้ามกับคน
คนสร้างบาปอกุศลไว้ในตอนต้น แล้วมาตอนหลังสร้างบุญบารมีดี ตายจากความเป็นคน เป็นเทวดาหรือพรหม ถ้าหมดบุญวาสนาบารมี พุ่งหลาวเลย ลงนรกไปเลย มันก็ต้องสนองกันแบบนี ไม่ใช่ว่าเราเกิดเป็นคนแล้วต้องเกิดเป็นคนตลอดไป มันหวังอยากเหมือนกัน...
*************************************************
กราบสาธุ