หลงทาง?

เป้าหมายของการประพฤติพรหมจรรย์​

ภิกษุทั้งหลาย...การประพฤติพรหมจรรย์หรือการประพฤติธรรมนี้

๑. มิใช่หวังหลอกลวงให้คนมานับถือเคารพเรา (แต่ให้เคารพพระธรรม)

๒. มิใช่หวังเรียกคนให้มาเป็นบริวาร (แต่ให้เป็นบริวารของพระธรรม)

๓. มิใช่หวังให้เราได้ลาภสักการะเสียงสรรเสริญ (แต่ให้พระธรรมได้สักการะเสียงสรรเสริญ)

๔. มิใช่หวังให้เราได้เป็นนั่นเป็นนี่ หรือเป็นใหญ่ เป็นเจ้าลัทธิเพื่อค้านหรือทำลายเจ้าลัทธิอื่นให้ล้มไป (แต่ให้พระธรรมเป็นใหญ่)

๕. มิใช่หวังให้เราเป็นผู้วิเศษอย่างนั้นอย่างนี้ (แต่ให้พระธรรมเป็นสิ่งวิเศษ)

แต่การประพฤติพรหมจรรย์นี้ เพื่อการสำรวม เพื่อการละ เพื่อคลายกำหนัด เพื่อนิพพาน คือดับทุกข์อุปาทานทั้งปวงโดยส่วนเดียวเท่านั้น (คือทำหน้าที่ ไม่หวังอะไร ไม่เป็นอะไร ไม่ว่าในโลกนี้หรือโลกไหนๆ โดยประการทั้งปวง เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของพระธรรม)

พระไตรปิฎก จตุกกนิบาต อังกุตตรนิกาย เล่มที่ ๒๑/๓๓/๒๕​