อยากมีสมาธิอ่านหนังสือ

อยากมีสมาธิอ่านหนังสือ

กรณีเฉพาะตนของ – นายครอบ จักรวาล
อาชีพ – นักศึกษา
ลักษณะงานที่ทำ – เหมือนรับจ้างพ่อแม่ไปมหาวิทยาลัย ฝืนใจตื่น ฝืนใจเรียน แต่หัวไม่ค่อยแล่น ใจจดใจจ่อรอเวลาเล่นเกม หรือไม่ก็หาหญิงจีบ ฯลฯ

คำถามแรก – จะฝึกสมาธิอย่างไรให้อ่านหนังสือได้รู้เรื่องขึ้นครับ? แต่ละครั้งที่จะเริ่มอ่านต้องฝืนมาก แม้แต่คืนก่อนสอบ แล้วก็ไม่เคยจดจ่ออยู่กับหน้าหนังสือได้นานๆ อ่านได้บรรทัดสองบรรทัดจะอยากเมินไปทำอย่างอื่นทุกที

ถ้าไม่อยากทำอะไร ใจก็ไม่จดจ่อกับสิ่งนั้น และถ้าไม่จดจ่อกับอะไรได้นานๆ ก็ไม่มีทางที่สมาธิจะเกิดขึ้น นี่คือหลักการที่ต้องจำไว้แม่นๆ

ถามว่าเรามีวิธีฝึกสมาธิกันอย่างไรบ้าง? คำตอบไม่ใช่แค่นั่งหลับตาบริกรรมคำว่าพุทโธ ดูลมหายใจเข้าออก หรืออาศัยอุบายอื่นใดเท่านั้น แค่หาอะไรที่ดึงดูดใจคุณให้ติดตามอย่างต่อเนื่องได้ก็พอแล้ว แม้แต่การอ่านหนังสือก็จัดเป็นการฝึกสมาธิอย่างหนึ่ง ซึ่งน้อยคนจะพบเคล็ดลับในการอ่านให้สำเร็จ

คุณคงนึกไม่ถึงว่าเราเอาหลักการเจริญสติมาเป็นเคล็ดลับในการอ่านหนังสือให้มีสมาธิได้ เรื่องเป็นอย่างนี้ครับ ตามหลักการเจริญสติ จะชอบหรือไม่ชอบสิ่งใดก็ตาม เราย่อมสามารถรู้ใจตัวเองได้ตามจริง เมื่อรู้ใจตัวเองแบบยอมรับตามจริงได้ ขณะนั้นสติย่อมเกิดขึ้น เจริญขึ้น แม้จะเป็นภาวะไม่ดี ไม่น่าชอบใจก็ตาม

คุณรู้สึกเหมือนหน้าหนังสือเป็นไม้เบื่อไม้เมา ถ้ามองแบบส่งจิตออกนอก ก็คล้ายมีแรงผลักจากหน้าหนังสือให้คุณเบือนหน้าหนี แต่ถ้ามองแบบตั้งรู้อยู่ภายในจิต ก็จะเห็นว่าใจคุณนั่นเองที่มีแรงต้านหน้าหนังสือ อยากทิ้งหนังสือ ทั้งที่หนังสือไม่ได้ส่งกลิ่นเหม็น แล้วก็ไม่ได้ส่งแรงผลักแต่อย่างใดเลย

เมื่อเห็น ‘อาการต่อต้าน’ ที่เกิดขึ้นกับจิต คุณมีทางเลือกได้สองทาง
๑) ปล่อยใจเหม่อลอย หรือหันไปครุ่นคิดถึงสิ่งอื่นที่จับใจคุณได้จริงๆ เช่น เกมและผู้หญิง จากนั้นก็ฝันกลางวัน เว้นระยะพักสายตาจากหน้าหนังสือนานๆ พอเหม่อลอยนานก็กลับมาต่อให้ติดกับเนื้อความที่ค้างไว้ได้ยากขึ้นเป็นสองเท่า

๒) ยอมรับตามจริงว่าใจของคุณมีแรงต้าน การยอมรับตามจริงนั่นแหละคือสติรู้เข้ามาในปัจจุบัน คุณจะรู้สึกถึงความอึดอัด คล้ายมีก๊าซพิษอัดอยู่ในอก จากนั้นถามตัวเองว่าแรงต้านเป็นภาวะที่เที่ยงหรือไม่เที่ยง อันนี้อย่าตอบด้วยวิธีคิดเอา แต่ให้สังเกตดูแรงอัดในอกว่าจะคลี่คลายลงเองได้หรือไม่ เมื่อเกิดประสบการณ์ภายใน เห็นแรงต้านหนังสือลดลงได้เอง คุณจะรู้สึกว่าแรงต้านไม่ใช่ตัวคุณ มันเป็นแค่ภาวะกั้นขวาง เป็นกำแพงไร้ตัวตนที่ไม่ยอมให้จิตของคุณเชื่อมติดกับหนังสือเท่านั้น

หากเลือกที่จะปฏิบัติตามข้อ ๒ บ่อยๆ คุณจะพบว่าแต่ละครั้งที่รู้สึกว่าความอึดอัดแน่นอกคลายตัว จิตใจจะพลอยสงบลงพอที่จะหันกลับไปหาหน้าหนังสือได้ กับทั้งพร้อมเปิดรับเนื้อความได้สักประโยคสองประโยค ซึ่งหากประโยคสองประโยคดังกล่าวเข้าไปสู่การรับรู้ของคุณ ก็จะเป็นชนวนฉุดความสนใจให้อยากรู้เนื้อความในประโยคต่อๆได้เช่นกัน

ขอให้สังเกตวิธีใช้สายตาด้วย ถ้าคุณออกแรงเพ่งมากเกินไปจะรับข้อความได้เพียงคำหรือสองคำ พอต้องฝืนรับข้อความทีละนิดทีละหน่อยนานเข้า สมาธิก็จะหลุดง่าย ตัวเกร็งและเหนื่อยเร็ว แต่หากมองสบายๆเหมือนมองรูปกว้างๆ ก็จะรับข้อความได้เป็นกลุ่มคำพร้อมกัน พอรับข้อความได้มากสมาธิจะต่อเนื่อง เนื้อตัวผ่อนคลาย เกิดความเพลิน อ่านได้เรื่อยๆจนเกิดสมาธิในที่สุด

นี่แหละวิธีสร้างแรงดึงดูดระหว่างจิตกับหน้าหนังสือให้เกิดขึ้น สังเกตดู ตอนแรกอาจจะเป็นแรงดึงดูดอ่อนๆ แต่เมื่อคุณเริ่มสนุก เข้าใจเนื้อหาในหนังสือมากขึ้น แรงดึงดูดก็จะทวีตัวขึ้นตามลำดับ กระทั่งรู้สึกเหมือนถูกดูดติดอยู่กับหนังสือไม่ต่างจากตอนเล่นเกมเลย แต่สิ่งที่ต่างกันคือสมาธิในการอ่านหนังสือ จะหนักแน่นกว่าสมาธิในการเล่นเกม

ที่เป็นเช่นนั้นเพราะอะไร? เพราะตอนเล่นเกมคุณจะรู้สึกสบายใจ ได้สนุกตื่นเต้นเรื่อยเปื่อยโดยไม่ต้องรับผิดชอบจริงจัง มันก็แค่เรื่องเก็บแต้มเล่นๆ ได้ก็เหมือนไม่ได้ เสียก็เหมือนไม่เสีย ชนะก็เหมือนไม่ชนะ แพ้ก็เหมือนไม่แพ้ ไม่ทำให้จิตของคุณเข้าไปตั้งมั่นอยู่กับผลของการเล่นเกมสักเท่าใด

แต่ถ้าคุณอ่านหนังสือรู้เรื่อง ทำข้อสอบผ่าน ไม่น้อยหน้าเพื่อน คุณจะรู้สึกเป็นจริงเป็นจัง อย่างน้อยก็ได้รับผิดชอบตามหน้าที่ ‘รับจ้างพ่อแม่เรียน’ อย่างเต็มภาคภูมิ กับทั้งอุ่นใจว่าอนาคตคงเอาตัวรอดได้ด้วยวิชาความรู้ที่เริ่มมีติดตัว สรุปคือ อ่านหนังสือได้คือได้อะไรมาจริงๆ จึงทำให้จิตของคุณเข้าไปตั้งมั่นอยู่กับผลของการอ่านหนังสือรู้เรื่อง

ยุคเราเต็มไปด้วยเครื่องหลอกให้เสียพลังงาน แม้เกมจะถูกสร้างขึ้นมาด้วยจินตนาการ แต่เราก็เอาร่างกายและจิตใจของเราไปเล่นจริงๆ ผลของการเล่นเกมเก่งอาจทำให้ภูมิใจแบบไฟไหม้ฟาง หรือเหมือนไม้หลักปักขี้เลน เดี๋ยวเดียวก็ล้ม จุดหมายในชีวิตเลยไม่มีจริงๆ แต่ถ้าพยายามเล่นแล้วไม่เก่งหรือแพ้ร่ำไป ก็กลายเป็นความรู้สึกว่าเราคือไอ้ขี้แพ้ ทั้งที่ยังไม่ลงสนามชีวิต รู้แพ้รู้ชนะกันจริงๆเลย

http://dungtrin.com/knowityourself/

 

ขอบคุณมากค่ะ สำหรับบทความดีๆเหมือนสวรรค์มาโปรด กำลังจะสอบ วันที่20 ส.ค.นี้เหมือนกันค่ะ รู้สึกว่า ฝืนใจมากในการอ่านหนังสือ เพราะไม่ชอบในสิ่งที่เรียนอยู่ ตอนแรกๆเข้ามาเรียนคณะนี้รู้สึกชอบค่ะ แต่ยิ่งเรียนไปก็ยิ่งเกลียด แต่ก็ต้องฝืนทนเรียนค่ะ ใกล้สอบก็กัดฟันอ่าน ไม่อยากให้พ่อแม่ผิดหวังค่ะ ยังไงก็ต้องจบให้ได้ คิดว่าไปเรียนก็ทำตามหน้าที่ค่ะ ตายไปขอไปนิพพานที่เดียว ถ้าเราไม่มีร่างกาย เราก็คงไม่ต้องทุกข์ขนาดนี้นะคะ ไปเรียนเพื่อให้ได้งานทำ หาเงินมาเลี้ยงปากท้อง ต้องเจอกับโลกธรรม8ค่ะ เราไม่น่าเกิดมาเลยนะคะ

 

อนุโมทนาครับ
บางครั้งอ่านหนังสือที่ชอบแล้วจะมีสมาธิเป็นพิเศษ
อย่าง นิยาย สำนวน วลี ของคนเขียนเขาดึงดูดใจให้สามารถ จิตนาการเป็นเรื่องราวขึ้นมาได้ และฝังลึกในความทรงจำได้ในระยะยาว
แต่บางครั้ง อ่านหนังสือจบไปหนึ่งหน้า กลับมารู้ตัวอีกทีเมื่อตัวอักษรสุดท้าย กลับไม่ได้อะไรเลยเพราะ
ปล่อยให้ใจลอยขาดสติ
บางครั้งฝืนอ่านหนังสือที่ไม่ชอบ ก็อ่านไปได้ตะกุก ตะกัก จำได้นิดๆหน่อยๆ พออ่านมาถึงข้างหลังกลับลืมข้างหน้า
บางครั้งมีแรงกระตุ้นเร่งเร้ามาสามารถอ่านทำความเข้าใจและจดจำได้อย่างรวดเร็ว
และหลายๆครั้งที่อ่านหนังสือที่ชอบ แต่กลับจำได้คร่าวๆรู้สึกได้แค่คุ้นๆแต่จำไม่ได้

ที่กล่าวมาผมเป็นเองครับ

อ้างอิงจาก http://www.dek-d.com/board/view.php?id=1009433
หวัดดีค่ะวันนี้เรามาแนะนำวิธีการอ่านหนังสือ ประเภทต้องใช้ความจำเยอะ ฉบับของเราเอง

1.สิ่งที่แรกคือจดจ่ออยู่กับหนังสือ ไม่วอกแวก
2.เริ่มอ่าน
3.พยามสรุปให้ได้ว่าแต่ละย่อหน้านั้นที่อ่านมามีอะไรบ้าง ประมาณว่าใครทำอะไรที่ไหนอย่างไร(สูตรนี้เอามาจากอาจารย์)
4.แต่ละหัวข้อนั้นๆอันไหนสำคัญใช้ปากกาเน้นขีดไว้ (ประมาณว่าเก็งข้อสอบ)
5.พออ่านแล้วใช้ปากกาเน้นขีดเนื้อหาที่สำคัญของหัวข้อนั้นๆหมดทุกเรื่องที่จะสอบแล้ว ให้กลับมาอ่านข้อความที่เน้นไว้ทุกข้อความ
6.ถ้าว่างจนไม่มีอะไรทำประมาณว่าหายใจทิ้งเฉยๆ ให้คิดทบทวนเนื้อหาที่อ่านมาใน ประมาณว่าหัวข้อนี้มีอะไรบ้างที่สำคัญ

 

เทคนิคอ่านหนังสือ​

“อ่านแล้วเข้าใจเข้าใจแล้วจดจดแล้วจำจำแล้วทำให้ได้”
อ่านต่อได้ที่ Link ครับ http://www.thaigoodview.com/node/5041








ถ้าต้องการจำได้เร็วๆจะใช้วิธีผูกเรื่องให้แปลกๆหรือคล้องจองหรือใช้ภาพจิตนาการแปลกๆเข้าช่วย
ก็ได้ครับ ปกติคนเราจะจดจำสิ่งที่ผิดปกติได้ง่ายกว่า สิ่งที่เป็นธรรมดาทั่วๆไป

 

อนุโมทนาค่ะ
อ่านหนังสือต้องเปิดเพลงหรือทีวีด้วยไม่รู้ทำไม
ถึงจะมีสมาธิ

 

ขอบคุณค่ะ คงต้องทำตามคำแนะนำ...
เพราะจิตใจวอกแวก ไม่นิ่ง คงต้องลด ‘อาการต่อต้าน’ ที่เกิดขึ้นกับจิต