เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

คล้าย ๆ นิยายของจินตวดีเลย หุหุ
"มีเพียงพลังจิตของนักพลังจิตเท่านั้นที่จะสามารถหยุดยั้งและเปลี่ยนแปลงมหาภัยพิบัติที่กำลังจะเกิดขึ้นกับโลกของเราได้

 

แปลสักหน่อยละกันครับ

กลวิธีเพื่อให้ถูกล็อตเตอรี่
1. คุณต้องเข้าใจว่า คุณ (จิตวิญญาณ/จิตสำนึก) และล็อตเตอรี่ (จิตวิญญาณ/จิตสำนึก)
เป็นหนึ่งเดียวกันและเหมือนกัน
เป็นหนึ่งเดียวกันและเหมือนกันในด้านจิตวิญญาณ/จิตสำนึก
จิตวิญญาณและวัตถุธาตุเป็นหนึ่งเดียวกันและเหมือนกัน
E (คุณ/พลังงาน) = MC2 (วัตถุธาตุ/ล็อตเตอรี่)

2. ความนึกคิด+อารมณ์ = ล็อตเตอรี่
คิด หรือ จินตนาการ หรือ รู้สึกว่าคุณได้ถูกล็อตเตอรี่เรียบร้อยแล้ว
โปรดจำเอาไว้ว่า!!!
ไม่หวัง หรือ ปรารถนา หรือ คาดหวัง แต่ ถูกไปแล้วเรียบร้อย!
คำว่า "เรียบร้อยแล้ว" เป็นคำที่ศักดิ์สิทธิ์
เรียบร้อยแล้ว = เชื่อ/รับรู้ อย่างแท้จริง 100%
เมื่อความนึกคิด/จินตนาการของคุณ และ พลังงาน/ความเชื่อ รวมเข้าด้วยกันได้ว่าเรียบร้อยแล้วตามนั้น
เมื่อมันเรียบร้อยแล้วในใจของคุณ มันจะออกมาเป็นประสบการณ์
โดยไม่ต้องเหมือนทางกายภาพของคุณ (ตรงนี้ไม่แน่ใจ-ผู้แปล)

3. หรือคุณสามารถเพ่งความสนใจ/จดจ่อ และกล่าวคำพูดเช่นว่า "ฉันถูกล็อตเตอรี่แล้ว"
จดจ่อโดยการพูดหรือร้องตะโกนคำนี้เป็นล้านๆ ครั้งใน 1 วัน 1 คืน 1สัปดาห์ หรือ 1 เดือน
จนกระทั่งพลังงานของคุณได้ย้ายหรือเปลี่ยนแปลงจากภายใน และคุณรู้สึกว่าคุณถูกล็อตเตอรี่เรียบร้อยแล้ว
พลังงาน/ความถี่/การสั่นสะเทือนของคุณจะต้องเข้ากันกับพลังงาน/ความถี่/แรงสั่นสะเทือนของผู้ถูกล็อตเตอรี่
เมื่อคุณและล็อตเตอรี่เข้ากันและกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน
ด้วยกฎของจักรวาล/กฎของการดึงดูด คุณจะมีประสบการณ์ของความนึกคิด/จินตนาการ/การจดจ่อ ในชีวิตจริง

4. อนุญาตให้จักรวาลทำให้มันเกิดขึ้นกับคุณ
อนุญาตให้จักรวาลแสดงให้คุณเห็นซึ่งหนทาง
จักรวาลนั้นฉลาด อุดมสมบูรณ์ และไร้ขีดจำกัด
จักรวาลรู้ทางออก

อย่าลังเลสังสัย/กลัว
อย่าสนใจเกี่ยวกับคนอื่น
(คุณกำลังมีชีวิตอยู่ในจักรวาลของคุณเอง จึงไม่มีการแข่งขันหรือต่อสู้ใดๆ)
อย่ากังวลว่า เมื่อไหร่ อย่างไร ทำไม หรืออะไรก็ตาม
อย่าคิดในเชิงลบเหมือนเช่นมนุษย์ทั่วไป
(ความเป็นไปได้และเป็นไปไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกันและเหมือนกัน)

เพียงแค่ทำแบบเรียบง่ายและเชื่อมั่นเหมือนเด็กๆ
เพียงแค่มีความรักที่ไม่มีเงื่อนไขและบริสุทธิ์เหมือนแม่
เพียงแค่มีความแข็งแกร่งและเชื่อมั่นเหมือนพ่อ
ส่งความปรารถนาดีไปยังทุกๆ คน
ให้ถูกล็อตเตอรี่เช่นเดียวกับคุณ
ยิ่งคุณปรารถนาดี/อธิษฐาน/ให้/ช่วยเหลือคนอื่น
คุณก็จะยิ่งได้รับกลับคืนมา

อยู่กับปัจจุบัน และเชื่อมั่นใน อย่างแน่นอน/เรียบร้อยแล้ว
มันเป็นอย่างนั้น

5. แล้วคุณก็จะมีประสบการณ์ในสิ่งที่คุณคิด/จดจ่อ จากภายใน และกลายเป็นสิ่งที่เป็นจริงทางกายภาพโดยไม่รู้ตัว

มันง่ายและธรรมดาๆ อย่างนั้นจริงๆ !!!
(เมื่อคุณรู้ความลับของสุญญตา จักรวาล และตัวคุณเอง
และเรียนรู้ที่จะรักและเชื่อในตัวคุณเอง อีกครั้งหนึ่ง)

ขอให้โชคดีและสนุกครับ

------------------------------------------------------------------
จิตวิญญาณจดจ่อกับภาวะใด จิตวิญญาณ-มีชีวิตอยู่-เป็นอยู่-ดำเนินไปเป็นภาวะนั้นๆ พร้อมด้วยรูปกายที่คล้องจองกับภาวะนั้น และ เธอทั้งหลายสร้างโลกแห่งความเป็นจริงด้วยความเชื่อของตนเอง
(อันนี้กลายเป็นสโลแกนประจำห้องไปแล้วมั้งครับ-ผู้แปล)

 

นักเขียนชาวห้องวิทย์ฯ

;42ขอต้อนรับคุณ Da-Cho และ คุณ avatar_boy สู่ห้องวิทย์ค่ะ;42

ช่วงนี้พี่นักเขียนได้รับ e-mail มากมายจากผู้อ่านที่ทะยอยกันเข้าไปอ่าน eBooks และทะยอยกันเข้ามาอ่านกระทู้ด้วยควบคู่กันไป ทำให้พี่นักเขียนตระหนักว่า พวกเราชาวห้องวิทย์ฯทุกคน ล้วนเป็นนักเขียนฯที่มีผู้อ่านติดตามผลงาน ไม่น้อยไปกว่าที่มีผู้อ่านติดตามหนังสือชุด 10 เล่มของท่านอาจารย์อนาลัยเลย

ในฐานะ"นักเขียนชาวห้องวิทย์ฯ" พี่นักเขียนบังเอิญได้รับสมญาว่า"พี่"นำหน้าจากคุณน้อง Mead ซึ่งเป็นรุ่นน้องร่วมสถาบันการศึกษากันจริงๆ และเป็นหัวหน้าผู้ก่อตั้งห้องวิทย์ฯของเราขึ้นมา ด้วยเป้าหมายที่จะให้ห้องวิทย์ฯเป็นห้องสนทนาระหว่างผู้อ่านกับ(พี่)นักเขียน เพื่อสนทนาเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ เป้าหมายเบื้องต้นของห้องวิทย์ฯบรรลุผลสำเร็จภายในเวลาไม่เกินหกเดือนแรกที่ห้องวิทย์ฯเกิดขึ้น คือ มีผู้อ่านจำนวนไม่น้อยได้ร่วมสนทนากับพี่นักเขียนฯ ทั้งหน้าห้อง หลังห้อง และ นอกห้องวิทย์ฯ ทำให้เราทั้งหลายได้รู้จักกันในฐานะญาติมิตรทางจิตวิญญาณ ด้วยการนำเอาประสบการณ์และความรู้ความเข้าใจของเรามาแลกเปลี่ยนเพื่อสนับสนุนและช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกัน เพราะการกระทำดังกล่าวเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เราสามารถเข้าใจภาวะจิตวิญญาณ และรู้จักตนเองได้แตกฉานลุ่มลึกยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม เพราะผู้ถาม-ผู้ตอบ-ผู้ฟังหรือผู้อ่านเงียบๆ ต่างเรียนรู้จากกันและกันเป็นระบบเครือข่ายเสมอ

เราต่างก็มีความเห็นพ้องต้องกันว่า ข้อมูลความรู้ที่เราทั้งหลายกำลังศึกษาร่วมกัน ล้วนเป็นข้อมูลความรู้ที่แม้จะหาอ่านหรือพบได้ในหนังสือหลายแหล่งด้วยกัน แต่ก็เป็นสิ่งที่ต้องแยกแยะและทำความเข้าใจให้แตกฉาน การสนับสนุนของเราที่มีต่อกันทำให้เราพบว่า เราสามารถเปลี่ยนความเชื่ออันจำกัดของเราให้กลายเป็นความรู้ หรือเปลี่ยนความเชื่อในแง่ลบให้กลายเป็นความเชื่อใหม่ๆในแง่บวก ที่ทำให้เรารู้สึกได้ถึงอิสรภาพบางอย่าง และค้นพบความสามารถบางอย่างที่เรายังไม่เคยค้นพบมาก่อน

"นักเขียนชาวห้องวิทย์ฯ" เป็นทั้งนักเขียนหนังสือ เขียนภาพ เขียนเพลง เขียนโคลงกลอน ฯลฯ เราร่วมกันถ่ายทอดข้อมูลความรู้จากประสบการณ์ส่วนตน เพื่อพิสูจน์ข้อมูลความรู้ที่ปรากฏในหนังสือของท่านอาจารย์อนาลัย และหนังสืออื่นๆ ผู้อ่านที่ยังคงปรารถนาที่จะเป็นผู้อ่านเงียบๆต่อไป โดยไม่ได้เข้ามาร่วมวงเป็น "นักเขียนชาวห้องวิทย์ฯ" ต่างก็ได้รับข้อมูลความรู้ไม่มากก็น้อยจากพวกเรา-รายวัน

จำนวนผู้อ่านกระทู้ ณ วันนี้ 137,565 ราย เมื่อดูจากจำนวนตัวเลขของผู้อ่าน เทียบกับจำนวน"นักเขียนชาวห้องวิทย์ฯ" พี่นักเขียนหวังว่าพวกเรา"นักเขียนชาวห้องวิทย์ฯ"ทุกท่าน จะตระหนักได้ถึงสิ่งที่เราทั้งหลายกำลังดำเนินร่วมกันอย่างแข็งขันมาเป็นเวลากว่า 11 เดือน และตระหนักว่าการมาสนทนากัน ณ ห้องวิทย์ฯ เป็นการสร้างสรรค์เพื่อเปลี่ยนความเชื่อเป็นความรู้ร่วมกัน ทั้งเพื่อตนเองและเพื่อคนหมู่มากที่เป็นผู้อ่านเงียบๆ ที่ไม่เคยปรากฏตัว

หลายคนมีความคุ้นเคยและสะดวกที่จะเป็น"นักเขียนชาวห้องวิทย์ฯ"ได้อย่างเป็นธรรมชาติ โดยที่บางคนไม่ได้ตระหนักว่ากำลังเป็นนักเขียนเลยแม้แต่น้อย ในขณะที่มีคนจำนวนมาก-นับหมื่นนับแสน ที่ขาดความคุ้นเคยและความสะดวกที่จะเข้ามาร่วมวงเป็น"นักเขียนชาวห้องวิทย์ฯ" และขอเป็นเพียงผู้อ่านเงียบๆต่อไป แต่ท่านผู้อ่านเงียบๆเหล่านี้ ก็เป็นพลังเงียบที่สนับสนุนให้พวกเราดำเนินการเขียนของเราต่อไปวันแล้ววันเล่า หากปราศจากผู้อ่านเงียบๆนับหมื่นนับแสนท่าน นอกจากการเขียนในแต่ละวันของเราจะปราศจากความหมายแล้ว เราคงจะปราศจากพลังและแรงบันดาลใจที่จะเขียนในแต่ละวันอย่างที่เป็นอยู่นี้

พี่นักเขียนอาจจะเป็นผู้ที่มีโอกาสได้สัมผัสกับพลังจากผู้อ่านเงียบๆจำนวนมากได้อย่างเป็นรูปธรรมมากกว่าพวกเรา เพราะพี่นักเขียนได้รับ e-mail มากมายรายวันที่บอกถึงความรู้สึกที่ได้รับจากการอ่าน และได้รับคำกล่าวขอบคุณ และแสดงความซาบซึ้งทีได้รับข้อมูลมากมายจากหนังสือและจากกระทู้ ทำให้พี่นักเขียนตระหนักว่า การเขียนและ post ในแต่ละวันเป็นผลงานที่มีเกียรติอย่างสูง เพราะมีผู้อ่านจำนวนมหาศาลติดตามอ่าน และคาดหวังว่าจะได้รับสิ่งที่มีประโยชน์ในแต่ละวัน

กระทู้เป็นเสมือนห้องสนทนาที่ดึงดูดผู้พูดและผู้ฟัง หรือผู้เขียนและผู้อ่านที่มีความสนใจร่วมกัน มาสู่สาระอันเป็นจุดสนใจเดียวกัน กระทู้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ง่ายมาก และในขณะเดียวกันก็เป็นสิ่งที่ตายได้ง่ายมากเช่นกัน พี่นักเขียนเองไม่เคยมีโอกาสหรือเวลามากพอที่จะไปเยี่ยมเยือนกระทู้อื่นๆที่มีลักษณะคล้ายคลึงกับห้องวิทย์ของเราเลยค่ะ แต่ก็เรียนรู้จากผู้อ่านจำนวนมากมายว่า บางกระทู้มีอายุสั้นมาก เพราะนอกจากสาระอันเป็นจุดสนใจนั้นๆจะสลายตัวไปเพราะขาดการจดจ่อร่วมกันของผู้ที่เข้าร่วมสนทนาแล้ว ยังขาดมารยาทอันดีงาม ขาดทัศนคติในแง่บวกของผู้เข้าร่วมสนทนา ทำให้กระทู้จำนวนมาก กลายเป็นที่ปะทะคารม อวดอ้างตน ลองภูมิ หรือ แสดงความเหนือชั้นต่อกัน แทนที่จะเป็นที่ชุมนุมเพื่อช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกันเพื่อการแสวงหาความรู้

กระทู้ห้องวิทย์ฯของพวกเรา ได้รับคำชมจากผู้อ่านที่เขียน e-mail มาถึงพี่นักเขียนเป็นการส่วนตัว ฉบับแล้วฉบับเล่าว่า เป็นเสมือนห้องสนทนาที่มีแต่ญาติมิตรและความอบอุ่นที่หาไม่ได้จากกระทู้อื่นๆ ที่เต็มไปด้วยสีม่วง และการใช้วาจาก้าวร้าวต่อกัน

คุณน้องขจรวรรณ และพวกเราหลายคนเริ่มต้นจากการเป็นกระบอกเสียงแทนผู้อ่านจำนวนมาก ด้วยการจดจ่อกับสาระจากหนังสือและตั้งคำถามดีๆมากมาย ส่วน คุณ Mountain ทำหน้าที่ต้อนรับสมาชิกใหม่ๆอย่างอบอุ่นเสมอมาตั้งแต่วันแรก คุณ Mead คุณ Zip คุณ VeggieGuy และท่านอื่นๆก็ทำหน้าที่นำเสนอข้อมูลความรู้จากสารพัดแหล่งมาเพิ่มพูนให้พวกเรา คุณน้อง Jintawadee นำโคลงกลอนอันไพเราะพร้อมด้วยความหมายอันลุ่มลึกมามอบให้ พร้อมกับนำประสบการณ์ส่วนตนมานำเสนอเป็นเครื่องเตือนใจเสมอๆ คุณเซลล์ทำหน้าที่สรุปสาระและประเด็นสำคัญจากความเข้าใจ คุณน้องโซล์ คุณน้อง Kindread คุณ axzon47 ได้ร่วมแสดงความคิดเห็นและให้กำลังใจสนับสนุนพวกเราเสมอ ส่วนท่านอื่นๆก็แวะเวียนมาป้อนคำถามดีๆ และแสดงความคิดเห็นสนับสนุนซึงกันและกันเนืองๆ

ผู้อ่านเงียบๆหลายท่านพิมพ์ภาษาไทยไม่ได้ บางท่านพิมพ์ไม่เป็น บางท่านไม่ชอบเขียน บางท่านไม่กล้าถาม บางท่านไม่ชอบแสดงตน แต่ก็ตามอ่าน หรือตามอนุโมทนาอย่างเสมอต้นเสมอปลายมายาวนาน และหลายท่านเขียน e-mail ติดต่อกับพี่นักเขียนเป็นการส่วนตัวมายาวนานตลอดเวลากว่า 11 เดือนที่ผ่านมา

พี่นักเขียนไม่อาจจะนำ e-mail ทั้งหมดมากองไว้กลางห้องวิทย์ฯ ให้พวกเราได้ร่วมกันชื่นชมและรับทราบได้เป็นรูปธรรมว่า เป็นจดหมายกองโตเพียงใด และเต็มไปด้วยความปลื้มปิติมากมายเพียงใด แต่พวกเรานักเขียนชาวห้องวิทย์ฯทุกท่านควรจะได้มีส่วนร่วมในความปลื้มปิตินี้กับพี่นักเขียน และรับทราบว่า ผู้อ่านเงียบๆจำนวนมหาศาล เห็นในคุณค่าของการเขียนของเราแต่ละคนในแต่ละวันเพียงใด และได้ติดตามอ่านทุกสิ่งที่เราแต่ละคนเขียนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน พี่นักเขียนไม่อาจดำเนินกระทู้นี้ได้โดยลำพัง โดยปราศจากการสนับสนุนจากพวกเราทุกคน จากทุกทิศทาง

หลายท่าน e-mail มาถามพี่นักเขียนว่า เราจะทราบได้อย่างไรว่า อะไรคือหน้าที่ที่เราเลือกมาถือกำเนิดในชาติภพนี้ จักรวาลไม่ได้ดำเนินไปด้วยหน้าที่ที่ได้รับมอบ แต่ดำเนินไปด้วยความปลื้มปิติ จิตวิญญาณทั้งหลายจึงไม่ได้มาถือกำเนิดด้วยหน้าที่ที่ตนเองเลือก แต่มาถือกำเนิดเพื่อสร้างสรรค์ในสิ่งที่ตนเองเลือก เพื่อนำความปลื้มปิติมาสู่ตนเองและจิตวิญญาณอื่นๆ

พวกเราคงจะไม่ปฏิเสธว่า การสร้างสรรค์ในสิ่งที่นำความปลื้มปิติมาสู่ตนเองและผู้อื่นได้พร้อมๆกันนั้น เป็นสิ่งที่ย่อมจะทำให้เราสามารถค้นพบตนเอง ค้นพบความสามารถอันซ่อนเร้น และค้นพบบุคลิกภาพและคุณภาพที่ดีที่สุดในตนเอง เช่นเดียวกับที่ศิลปินที่เป็นที่ชื่นชอบของคนจำนวนมากทั่วโลก ใช้ความปลื้มปิติของตนเองสร้างสรรค์ผลงานอย่างดีที่สุดเพื่อผู้ชมผู้ฟังของเขา และผู้ชมผู้ฟังของเขาก็แสดงความปลื้มปิติในผลงานเหล่านั้น ซึ่งเป็นพลังผลักดันให้ศิลปินสร้างสรรค์ผลงานออกมาชิ้นแล้วชิ้นเล่าอย่างสุดความสามารถต่อไปอีก

ผู้อ่านเงียบๆของเราจำนวนหมื่นจำนวนแสนท่าน ล้วนแสดงความปลื้มปิติและเป็นพลังผลักดันเงียบๆที่ทำให้ราทั้งหลายมีแรงบันดาลใจที่จะเขียนกันอยู่ทุกวันนี้ พี่นักเขียนหวังว่าพวกเรานักเขียนชาวห้องวิทย์ฯทุกคนจะสร้างสรรค์ผลงานในแต่ละวัน ด้วยความปลื้มปิติในการเป็นนักเขียนชาวห้องวิทย์ฯต่อไปอย่างดีที่สุด ไม่ว่าผลงานนั้นๆจะเป็นงานเขียนตัวอักษรที่เต็มไปด้วยสาระ ภาพวาดอันงดงาม โคลงกลอน หรือ เพลงอันไพเราะ ให้สมกับที่เราทั้งหลายได้รับมอบความปลื้มปิติจากผู้อ่านเงียบๆมากมาย-รายวัน

วันนี้เป็นวันที่สดสวยอีกวันหนึ่งนะคะ ที่พวกเราชาวห้องวิทย์ได้ต้อนรับสมาชิกใหม่ พร้อมกันกับที่ได้รับทราบถึงความปลื้มปิติจากผู้อ่านเงียบๆจำนวนมากมายนับหมื่น-นับแสนท่าน พี่นักเขียนขอขอบคุณพวกเราชาวห้องวิทย์ทุกท่าน และผู้อ่านเงียบๆทุกท่าน ที่เป็นพลังแห่งความปลื้มปิติที่ทำให้กระทู้นี้ มีความเป็นเอกลักษณ์ในการเรียนรู้ ด้วยการสนับสนุนและช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกันฉันญาติมิตร อย่างไม่เคยเสื่อมคลาย(rose)

 

ตามปกติแล้วพี่นักเขียนไม่ได้สนใจที่จะซื้อ lotto เลย แต่วันที่อ่าน post ของคุณน้องจินตวดี สะดุดกับความคิดที่ว่า จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ คือบุคคลที่อาจดำเนินชีวิตอยู่ในต่างแดน และกำลังเผชิญกับประสบการณ์ทั้งหลาย เพื่อเต็มเต็มช่องว่างแห่งประสบการณ์และเรียนรู้ถึงคุณค่าของชีวิตจาก ต่างสถานการณ์ ต่างมุมมอง

พี่นักเขียนเชื่อว่า การเป็นจิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ที่อยู่ต่างซีกโลกกัน น่าจะเป็นภาวะที่คล้ายคลึงและตรงข้ามกับภาวะของเราได้พร้อมๆกัน จึงได้บอกให้สามีของพี่นักเขียนซื้อเลข 17 - ปรากฏว่า powerball ออก 17 จริงๆค่ะ


ขอบคุณ คุณน้อง Jintawadee สำหรับเลข 71 ค่ะ(rose);38

 

ข้อความทุกข้อความของพี่นักเขียนมีคุณค่ามากครับ
ส่วนข้อความวันนี้ สร้างความรักความอบอุ่นและความสุขใจได้มากเป็นอย่างยิ่ง

ขอขอบคุณทุกท่านทั้งที่อยู่ในที่ลับและที่แจ้ง
ทุกท่านมีส่วนร่วมทำให้ห้องวิทย์เล็กๆแห่งนี้
เป็นห้องที่เข้ามาแล้ว มีความสุขที่สุดครับ
;8

 

เห็นด้วยกับพี่นักเขียนอย่างยิ่งค่ะ ไม่เคยเห็นกระทู้ที่ไหน มีอายุยาวนาน และอบอุ่นเป็นกันเองแบบนี้เลย ทุกท่านที่มีส่วนร่วมในกระทู้นี้ ต่างเข้ามาแบ่งปัน และสนับสนุนซึ่งกันและกัน ทั้งให้ และ รับ อย่างเป็นธรรมชาติ...จะว่าอย่างไรดีค่ะ เดรดคิดว่า ในที่นี้ ไม่มีอัตตา ของแต่ละท่านเลย...เดรดรู้สึกว่า มันมีแต่กลิ่นไอของความรัก ความเอื้ออาทร ซึ่งกันและกัน

สิ่งหนึ่งที่เดรด รู้สึกเสมอก่อนจะแสดงความเห็นคือ ก่อนที่จะโพส หรือแสดงความเห็นใด เดรดจะมีสติ ไตร่ตรอง ทุกครั้ง ว่าสิ่งที่โพสจะต้อง มีแต่ความจริงใจ และไม่ก้าวร้าว ก้าวก่ายผู้ใด เท่ากับทำให้เดรด ได้ฝึกถึง ความสำคัญของการเอาใจเขามาใส่ใจเรา...โดยมิได้นำตัวเอง เป็นศูนย์กลาง แต่จะพยายามนำตัวของเราเข้ารวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับทุกๆท่านค่ะ...เพราะเราทุกคนก็ ต่างก็เป็นส่วนหนึ่งๆในส่วนเดียวกันของจักรวาลนี้

 

อ่านทั้งข้อความของพี่นักเขียน คุณ mountain และคุณเดรด ในวันนี้
ตื้นตันอย่างบอกไม่ถูกนะครับ ;40
ณ ที่นี้ที่เป็นที่รวมของญาติมิตรทางจิตวิญญาณทั้งหลาย ต่างทำหน้าที่สนับสนุน แผ่ขยายความรัก ความเอื้ออาทร และช่วยกันเติมเต็มประสบการณ์ ทุกครั้งที่เข้ามาอ่าน ก็มีแต่ความสดใหม่อยู่เสมอ
เป็นการทำหน้าที่ได้อย่างเป็นธรรมชาติ โดยที่ไม่รู้สึกว่าเป็นหน้าที่ จากจิตวิญญาณภายในของเราทุกคน (||)
ขอบคุณคุณ mead นะครับ ที่ได้สร้างห้องวิทย์นี้ขึ้นมา ความรู้ ความรัก ที่งดงามจะอยู่คู่กับที่นี่ตลอดไปครับ;38

 

อ่านแล้วปลื้มปิติจริงๆครับ ความรู้สึกภายในสะท้อนออกมาเสียงดังเลยครับ..เชื่อว่าต่อไปนี้ชีวิตของพวกเราจะสดใสเบิกบานยิ่งๆขึ้นไปพร้อมกับความรู้ของจิตวิญญาณที่เติบโตขยายขอบเขตออกไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุดครับ สิ่งดีๆที่มอบให้กันจากพี่นักเขียนฯและเพื่อนๆร่วมชั้นที่ช่วยกันต่อเติมประสบการณ์ที่มีค่ายิ่งให้กันในแต่ละวัน เหมือนได้ทำสิ่งดีๆให้เกิดขึ้นในวงกว้างร่วมกันอย่างสนุกสนาน พร้อมส่งมอบความอบอุ่นความจริงใจให้กันแบบนี้ไปอีกยาวนานแน่นอนครับ..

*** รักทุกคน ***;38;36

 

อ่านที่โพสมากันแล้วรู้สึกปลื้มจริงๆ ครับ

ยิ่งทำให้ภาพในหัวที่ว่า คนที่โพสต่างก็เป็นนักแสดงบนเวที ผลัดเปลี่ยนกันแสดงออก คนที่อ่านก็คือผู้ชม ยิ่งแจ่มชัดขึ้นในหัวครับ

;38 :z9

 

สวัสดีครับ

ความฝันของตัวเอง คนที่ฝันเองจะตีความหมายได้ดีที่สุดครับ เพราะว่าตัวเองเป็นคนแปลงข้อมูลที่ได้เป็นสัญลักษณ์ที่ตัวเองเข้าใจเองครับ แต่อาจจะมีสัญลักษณ์บางอย่างที่คนทั่วๆ ไปแล้วให้ความหมายคล้ายๆ กัน อันนั้นก็คงจะพอช่วยกันแปลได้ครับ

ห้องสมุด หมายถึงแหล่งความรู้ ก็คงเป็นว่าในฝันคุณ tenis คงเข้าไปในแหล่งที่มีความรู้ข้อมูลมากมาย ตอนที่เปิดหนังสือมาอ่าน ก็หมายถึงการติดต่อกับเนื้อหาในแหล่งความรู้นั้นๆ ซึ่งมีเนื้อหาอยู่หลากหลาย

ส่วนเรื่องนั่งรถเห็นคนตาย อันนั้นยังนึกไม่ออกครับว่าแปลว่าอะไร

ขอบังอาจแปลแค่นี้ครับ เพราะตัวเองก็ไม่เก่งเท่าไหร่ครับ อิอิ ดูเหมือนจะไม่ได้อะไรเท่าไหร่เลย

 

ขออนุญาติบังอาจแปลเพิ่มเติมนะครับ ;8
ศพ หากไม่ได้เป็น ผู้ที่เรารู้จักมักคุ้น
น่าจะแปลว่า การตายไปของความเชื่อเก่าของเราครับ

 

Congratulations!!!

โห งานนี้พี่นักเขียนกับสามีรวยเละเลยสิครับเนี่ย

อ่านที่พี่นักเขียนพูดถึงกระทู้ห้องเราแล้วก็รู้สึกปลื้มใจครับ
รู้สึกแปลกใจเหมือนกันที่ห้องเราอยู่กันมาได้โดยไม่เคยเห็นการทะเลาะเบาะแว้งหรือแตกแยกกันเหมือนหลายๆ ห้อง
ผมว่าส่วนหนึ่งก็ต้องยกเครดิตให้กับพี่นักเขียนซึ่งเป็นเสมือน "พี่ใหญ่" ที่คอยดูแลบรรยากาศซึ่งเต็มไปด้วยการส่งเสริม สนับสนุน และให้กำลังใจซึ่งกันและกัน
อาจกล่าวได้ว่าที่ห้องเราอยู่ยืนยาวมาได้จนป่านนี้ก็เพราะ "บารมี" ของพี่นักเขียนก็คงไม่ถือว่า "โอเวอร์" แต่อย่างใด

แต่สงสัยนิดเดียวครับที่ว่า

ทำไมต้องสีม่วงอ่ะครับ (แซวเล่นๆ น่ะครับ)

 

เด๋วคุยกันนอกรอบค่ะคุณ Veggie จะมาเป็นเพื่อนบ้านเราจริงหรือ?
สงสัยงานนี้จะได้ฟังเสียงเพลงลูกทุ่งของคุณ Veggie ทุกวันเลย อิอิ
แอบไปฟังฟังท้ายลายเซ็นต์มาแล้วค่ะเพราะอีกเช่นเคยนะคะ
;14;14;14

 

ตื่นเช้ามาก็รู้สึกเหมือนพี่นักเขียนจะเข้ามาวันนี้เลยค่ะ เพราะเมื่อคืนฝันถึงพี่นักเขียนด้วยแหล่ะ..

ฝันว่าตัวเองไปนั่งเรียนหนังสือกับพี่นักเขียน และพี่นักเขียนก็สอนขจรวรรณตั้งแต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปจนถึงเรื่องใหญ่ ๆ ระดับจักรวาลเลยและเมื่อเรียนจบหลักสูตรแล้ว พี่นักเขียนก็มอบใบประกาศนียบัตรให้ ในความรู้สึกนั้นรับทราบว่าปริญญาบัตรที่ได้รับมานั้นถูกต้องและเป็นที่ยอมรับของบุคคลทั่วไป จึงถามพี่นักเขียนว่า " ใบปริญญานี้พี่ได้มาอย่างไร? "

แล้วพี่นักเขียนก็หยิบกระดาษคล้ายหนังสือพิมพ์มาให้ดู 1 ฉบับแล้วพี่นักเขียนก็อ่านให้เราฟังไปเรื่อย ๆ แต่ตัวเราเองกับผุดลุกผุดนั่งไปสนใจทำอย่างอื่นด้วยแต่หูก็ยังฟังเสียงอยู่ แต่พี่นักเขียนก็ยังอ่านต่อไปจนจบ แล้วพี่นักเขียนก็พาไปดูห้องเรียนอีกห้องนึงบรรยากาศคล้ายในโบสถ์คริสต์ แต่มีหน้าต่างอยู่ด้านหน้าแล้วพี่นักเขียนก็ไปยืนสอนนักเรียนที่นั่งอยู่ในห้องนั้น ซึ่งมีทั้งเด็กและผู้ใหญ่, ผิวดำผิวขาวและด้านหลังพี่นักเขียนก็มีชายผู้นึงยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง เข้าใจว่าเป็นท่านอาจารย์อนาลัย ส่วนเด็กนักเรียนตัวเล็ก ๆ ก็ได้รับการดูแลจากผู้ใหญ่ที่เป็นนักเรียนด้วยกัน สรุปคือพี่นักเขียนไม่ต้องทำอะไรเลยนอกจากสอนอย่างเดียว ส่วนสิ่งอำนวยความสะดวกหรืออุปกรณ์การเรียนการสอนนั้น พวกเค้าจะดูแลให้พี่นักเขียนได้เป็นอย่างดี

แล้วขจรวรรณก็ถามพวกเค้าว่า " ไม่เรียนวิชาอื่นเลยเหรอ? " พวกเค้าก็พยักหน้าและเข้าใจว่าพวกเค้าเลือกแล้วที่จะเรียนวิชาเกี่ยวกับจิตวิญญาณ จึงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็เข้าใจว่าการเรียนวิชาจิตวิญญาณนี้ครอบคลุมแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ก็แปลกอยู่อย่างว่าทำไมบุคลิกของพี่นักเขียนในความฝันนั้น เดี๋ยวเป็นเพศชาย เดี๋ยวเป็นเพศหญิงก็ไม่รู้ค่ะ..
;40

 

อย่างที่เคยบอกช่วงนี้เจอปัญหาของเพื่อนที่โกงเรา ตอนแรกพยายามไม่คิดว่าเขาจะทำอย่างนั้นจริง ๆ แต่ส่วนลึกก็อดกลัวไม่ได้ แล้วก็เป็นไปตามกฏ ความกลัวย่อมดึงดูดความกลัว หรือสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกันเข้ามา จินตวดีร้อนรุ่มด้วยความโกรธไปเป็น 2 อาทิตย์ ถึงขนาดคิดจะฟ้องร้องถึงศาล (เตรียมแจ้งความ + จ้างทนาย) แต่ปรากฏว่าใจอีกส่วนหนึ่งของเราไม่ชอบเลย ข้างในมันบอกออกมาเลยว่าไม่ชอบ ไม่ควร เลยมานั่งหยุดคิดใหม่ ใช้ความสงบถามลงไปในใจลึก ๆ กลับกลายเป็นว่าสิ่งที่เราต้องการทำจริง ๆ นั้นไม่ใช่การเอาเรื่องเอาราวอย่างเอาเป็นเอาตาย ใจลึก ๆของตัวเองยังคงรักเพื่อนและเข้าใจถึงความเดือนร้อนของเขาที่ทำให้คดโกงเราได้และพร้อมที่จะให้อภัยเสมอ (ในใจจริง ๆ คิดบริจาคเลย แต่เนื่องจากแม่ไม่ยอม เลยต้องจำใจ เน้นจำใจแจ้งความ ไม่งั้นแม่จะโกรธ) พอคิดได้ในคืนนั้นก็ทำสมาธิ สวดมนต์ไหว้พระตามปกติหลังจากนั้น พยายามคิดถึงความรัก ความสุข และแผ่เมตตาไปโดยนึกถึงหน้าเพื่อนคนนี้และน้องสาวเขาไว้ที่หน้าผากตลอด ตอนนี้ทำได้ประมาณ 3 คืนแล้วพร้อมวาดมโนภาพว่าเขาเอาเงินมาคืนเรา เขาขอโทษเรา เรากอดกันร้องไห้ พร้อมตัวเราบอกเขาว่า เราต้องการแค่เงินที่เราเอามาจากแม่เราให้เขาเท่านั้น เพราะแม่เราไม่รู้จักเขา และไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ส่วนที่เหลือทั้งหมดอีกเกินครึ่งเรายินดียกให้ในฐานะเพื่อนที่ยินดีช่วยเหลือ (ถึงแม้เงินนั้นจะได้มาจากความยากลำบากในการทำงานก็ตาม) แต่ก็แปลกอย่างตอนคิดวาดมโนภาพนั้น รู้สึกได้เลยว่าเหมือนเขาเสียใจในสิ่งที่เขาทำจริง (เพราะเขาอาจหลอกคนอื่นได้ แต่ย่อมหลอกข้างในตัวเองไม่ได้) แต่จินตวดีมีความเชื่อนะ เชื่อในพลังความคิด จินตนาการ เพราะได้ส่งความรักที่ปราศจากเงื่อนไขออกจากหัวใจให้เขาจริง ๆ + ขอบคุณเขาสำหรับบทเรียนที่เติมเต็มอีกแง่มุมของชีวิตให้ได้เห็นด้วย

พอพูดถึงรักที่ปราศจากเงื่อนไข ฝันอีกแล้ว จินตวดีรู้จักเสือตัวหนึ่งที่ทำงานมันน่ารักมาก ถูกชะตาที่สุด จินตวดีสงสารที่มันถูกล่ามคอด้วยโซ่ จนเคยเก็บเอามาฝันว่าตัวเองน่ะแหละที่ถูกล่ามโซ่ที่คอ (เหมือนเราเป็นมัน แต่ก็ใช่ในแง่จิตวิญญาณเราเป็นมันจริง ๆ) บางครั้งตอนที่ต้องตื่นเช้า ๆ ก็จะรู้สึกเหมือนเสือตัวนี้น่ะแหละมาปลุกเรา (คือฝันเห็นมันเดินเข้ามาในห้องนอนและเอาหัวมาถูเรา) พอเราตื่น นาฬิกาก็จะปลุก พอมาเมื่อคืนฝันว่าไป หลายที่ ไปหลายแห่ง แต่ที่สุดท้ายจำได้ว่าเราไปที่ป่าแห่งหนึ่ง ปรากฏว่ามีเสือโผล่ออกมาจาก 4 มุม สี่ตัว (เป็นเสือสีขาวแต่ละตัวเฝ้าทางเข้าถ้ำทั้ง 4 ถ้ำ) ท่าทางจะทำร้ายเราเพราะเหมือนเราไปบุกรุกที่ของเขา ขณะที่เสือเหล่านั้นจะกระโดดมาใส่เรา ปรากฏว่าเจ้าเสือเพื่อนสนิทเราตัวนี้น่ะแหละมันกระโดดมาจากไหนก็ไม่รู้ มาคร่อมเราไว้ทั้งร่างเลย (ประมาณปกป้องสุดชีวิต) พร้อมทั้งแยกเขี้ยวใส่เสือตัวอื่นประมาณว่าห้ามทำร้ายนะ แล้วก็ตื่นเลย พอเช้านี้ไปเจอมัน เหมือนมันยิ้มให้เราด้วย เพราะเช้านี้มันอารมณ์ไม่ดีนะ ใครก็จับไม่ได้ คนเลี้ยงก็จับไม่ได้มันกัด แต่เรากลับจับมันได้โดยมันไม่หงุดหงิดเลย แถมเราบอกขอมือ เหมือนสุนัข มันยกมือมาให้เราด้วย น่ารักขนาด หุหุ วันนี้มันเลยเหมือนตอกย้ำจินตวดีว่า " จิตวิญญาณประสานงานกันเป็นเครือาข่าย จิตวิญญาณสามารถติดต่อกันได้ ผ่านทางการรับรู้ของอารมณ์ ความรัก ความรู้สึกนึกคิด และแน่นอน สิ่งที่จินตวดีได้ทำให้เพื่อนย่อมถูกต้องแล้ว ดิฉันเชื่อว่าเพื่อนต้องรับได้เช่นกัน และ ทุกอย่างมันต้องดีขึ้นแน่นอนอย่างน้อย จิตใจเราน่ะแหละเพราะมันปราศจากความร้อนรุ่มด้วยความแค้น (มัน HEAT จริง ๆ นะ)

 

คุณJINTAWADEEคะ เราเจอมาเหมือนกันเลยค่ะ กรณีเพื่อนโกง ก็คิดเหมือนคุณเลย ให้อภัยและไม่คิดเอาโทษทางกฎหมาย ถึงแม้ว่าเค้าจะพยายามตามมาใส่ร้ายให้ร้ายไม่หยุด ก้ไม่รู้สึกสะทกสะท้าน..คิดว่าเงินมันไม่มีความหมายเท่ากับจิตวิณญาณที่ใสสะอาดค่ะ...ถึงแม้เงินนั้นมันจะโดนโกงไปมากมายระดับเป็นล้าน ก็ตาม เป็นโชคดีของเค้าที่โกงเราค่ะ เป็นโชคดีของเราที่ตัดสินใจได้ ระหว่างเงินกับความสะอาดของจิต...โมทนาด้วยนะคะ

 

คุณศิริรัตนาคะคิดดีย่อมได้ดีค่ะ ดิฉันเชื่อ และ ไหน ๆคุณก็เข้ามาในห้องนี้แล้ว ยินดีต้อนรับ แลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกันค่ะ เข้ามาแล้วอยู่ด้วยกันนาน ๆนะคะ ห้องนี้ยังมีอีกหลาย ๆท่าน น่ารักกันทั้งนั้นล่ะค่ะ หุ หุ;33

 

ความฝันของน้องขจรวรรณก็น่าจะเป็นอุปมาอุปมัยเหมือนจริง เพราะคุณนักเขียนก็เพิ่งจะบอกว่า ห้องเรียนนี้เป็นห้องเรียนที่มีการแลกเปลี่ยนความรู้ ความคิดเห็นอยู่ตลอดเวลา โดยมีคุณนักเขียนเปรียบเสมือนอาจารย์ที่สอนวิชาจิตวิญญาณ โดยมีนักเรียนมากมายทุกชาติทุกภาษา ที่พิมพ์ภาษาไทยได้ก็มี ไม่ได้ก็มี อยู่ในไทยบ้าง นอกประเทศบ้าง (เปรียบเสมือนนักเรียนผิวขาว และผิวสีในความฝัน) นักเรียนรุ่นพี่ก็ช่วยกันดูแลต้อนรับขับสู้รุ่นน้อง (ส่วนเด็กนักเรียนตัวเล็ก ๆ ก็ได้รับการดูแลจากผู้ใหญ่ที่เป็นนักเรียนด้วยกัน) แม้นพวกเราจะยังต่างทำงานหรือดำเนินชีวิตในด้านอื่น แต่ก็ยังแวะเวียนมาทักทาย พร้อมทั้งเรียนรู้ไปพร้อมกันในห้องวิทย์แห่งนี้เสมอ (แล้วพี่นักเขียนก็หยิบกระดาษคล้ายหนังสือพิมพ์มาให้ดู 1 ฉบับแล้วพี่นักเขียนก็อ่านให้เราฟังไปเรื่อย ๆ แต่ตัวเราเองกับผุดลุกผุดนั่งไปสนใจทำอย่างอื่นด้วยแต่หูก็ยังฟังเสียงอยู่) ซึ่งส่วนใหญ่นักเรียนในห้องวิทย์นี้ ก็สนใจศึกษาหาความรู้แต่ในเรื่องนิวเอจนี้ทั้งนั้น แม้จะไปทางอื่นบ้าง แต่ล้วนแต่ใกล้เคียงกันทั้งนั้น แล้วก็ครอบคลุมทุกอย่างจริง คือ อยากเป็นนักเขียน นักวาดภาพ ศิลปินแขนงอื่น พอได้มาเรียนรู้ที่นี่ก็กลับสามารถพัฒนาความรู้ความสามารถ ทางด้านอื่นได้อย่างน่ามหัศจรรย์จริง ๆ (แล้วขจรวรรณก็ถามพวกเค้าว่า " ไม่เรียนวิชาอื่นเลยเหรอ? " พวกเค้าก็พยักหน้าและเข้าใจว่าพวกเค้าเลือกแล้วที่จะเรียนวิชาเกี่ยวกับจิตวิญญาณ จึงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็เข้าใจว่าการเรียนวิชาจิตวิญญาณนี้ครอบคลุมแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง )

เห็นได้ว่าความฝันสอดคล้องกับโลกความเป็นจริงทางกายภาพเลย (เข้าใจไหมเนี่ย หุ หุ)

 

;33
มาต้อนรับคุณศรีรัตนา ด้วยครับ..^-^

เชื่อว่าเราหลายคนได้เคยผ่านหรือกำลังจะผ่านเรื่องราวที่แทบจะให้อภัยไม่ได้กันแล้ว วิชาจิตวิญญาณที่คุณขจรวรรณพูดถึงนี่คงช่วยให้เราผ่อนคลายหรือปลดล็อคจากความทุกข์ใจได้มากจริงๆ เป็นเรื่องใกล้ตัวที่สุดครับ
ทำให้นึกถึงเรื่องที่ออกรถมาใหม่ๆแล้วพี่ชายขับไปแล้วทำหายไปคันนึง..ก็มาคิดว่าช่างเถอะ อยากเค้าขโมยได้ก็เอาไป ตอนนั้นคิดว่ารถหายไปเพื่อแลกหรือชดเชยกับอะไรสักอย่างก็ยินดี ยังแปลกใจว่าทำมัยตัวเองเฉยได้ขนาดนั้น 555..
ตอนนั้นเผลอคิดว่า "เอารถกลับมาไม่ได้หรอก..ตำรวจคงช่วยอะไรเราไม่ได้.."

พอมารู้ตอนนี้เสียดายครับ
น่าจะคิดกลับกันว่า "พรุ่งนี้เราจะขับรถคันนั้นไปทำงาน..หรือจอดรถอยู่ที่บ้าน"
ยิ่งกลัวว่ารถจะหายก็หายไปซะจริงๆครับ..มารู้จัก"ความลับ"นี้ช้าไปหน่อย
ไม่งั้นอาจทำได้อย่างที่เราตั้งใจครับ

 

มีผู้อ่านที่เข้ามาอ่านเฉยๆเงียบๆเป็นหมื่นเป็นแสนขนาดนั้นเชียวหรอครับ เห็นคุณพี่นักเขียนบอก
ถ้าใครเงียบๆอยู่เข้ามาแสดงตัวกันบ้างก็ดีนะครับ
แล้วก็เห็นด้วยอย่างที่คุณ VeggieGuy บอกแหละครับกระทู้นี้ไม่มีตีกัน อิอิ เยี่ยมมากเลยครับ