เรื่องเด่น เราจึงต้องรักษากำลังใจเพื่อต่อต้านกระแสกิเลสเอาไว้ตลอดเวลา

การปฏิบัติธรรมของพวกเราอย่ารอเวลา ต้องรักษากำลังใจเอาไว้ให้ได้ทุกเวลาจึงจะใช้ได้ กิเลสเขาไม่รอเราหรอก ไม่ใช่ว่ารอจนถึงเวลาปฏิบัติธรรมแล้วกิเลสค่อยมากิน แบบนั้นไม่มีหรอก กิเลสกินทั้งหลับ ทั้งตื่น ทั้งยืน ทั้งนั่งเลย

เราจึงต้องรักษากำลังใจเพื่อต่อต้านกระแสกิเลสเอาไว้ตลอดเวลา ไม่ใช่พอหลุดออกจากห้องปฏิบัติธรรมก็ปล่อยเตลิดเปิดเปิง ถ้าลักษณะนั้นเราต้องมาวัดกับตัวเองว่า วันหนึ่ง ๒๔ ชั่วโมงเรามีเวลาปฏิบัติกี่ชั่วโมง ? ถ้าวันหนึ่ง ๒๔ ชั่วโมงเราปฏิบัติ ๒๔ ชั่วโมงก็ยังไม่แน่ว่าเราจะชนะกิเลสได้ เราทำแค่หน่อยเดียว ส่วนที่เหลือทั้งวันก็ไหลตามกระแสกิเลสไป โอกาสที่จะก้าวหน้าจึงมีน้อยมา

เป็นเรื่องที่พวกเราต้องสังวรระวัง อย่ารอให้ถึงเวลาปฏิบัติแล้วค่อยมาทำ แล้วก็อย่ารอให้ครูบาอาจารย์ต้องเตือน เรื่องของการปฏิบัติต้องทำด้วยใจรักจริง ๆ ถึงจะเกิดผล ถ้ารอให้คนโน้นบอก คนนี้บอก คนนั้นเตือน คนนี้เตือน ถ้าเขาไม่อยู่เตือนแล้วเราจะอาศัยใคร ?

โบราณท่านว่า จงเตือนตนของตนให้พ้นผิด ตนเตือนจิตตนได้ใครจะเหมือน ตนเตือนตนไม่ได้ใครจะเตือน อย่าแชเชือนเร่งเตือนตนให้พ้นภัย บาลีว่า อัตตนา โจทยัตตานัง จงกล่าวโทษโจทย์ตนเองอยู่เสมอ

มาทีไรเจ้าอาวาสวัดท่าขนุนก็บ่นแต่เรื่องนี้ จนเบื่อหน้าเต็มทีแล้ว...ใช่ไหม ? บ่นไปเรื่อย ตักน้ำรดหัวตอไปเรื่อย ไม่งอกก็ไม่เป็นไร เอาแค่เปียก ๆ ก็พอ อย่างน้อยยังดีกว่าตักน้ำรดหลังหมาตั้งเยอะ มีใครเคยตักน้ำรดหลังหมาไหม ? ราดลงไปปุ๊บหมาก็สลัดพรืด...เกลี้ยงไม่เหลือเลย คนไหนตักน้ำรดหลังหมาโปรดระวังว่าจะเปียกเอง เพราะหมาจะสลัดทิ้งทัน

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
โอวาทช่วงบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรม
วันวิสาขบูชา ๒๐ – ๒๒ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๕๙
ที่มา : www.watthakhanun.com