เรื่องของ "ผี"

สรรพชีวิตทั้งหลายในโลกนี้ล้วนประกอบไปด้วยองค์ประกอบสองส่วน คือส่วนของรูปและส่วนของนาม เมื่อส่วนของรูปสูญสลายไป ส่วนของนามก็จะยังคงเวียนว่ายใน มิติ ภพ ภูมิต่างๆ จนเมื่อได้พบกับองค์ประกอบใหม่ รูปธรรมใหม่ที่เหมาะสมกับนาม(หรือพลังงานนั้น) ก็จะกลับมาเกิดอีกครั้งในรูปใหม่ ตาย เกิด ตาย เกิด ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่มีที่สิ้นสุด

ช่วงรอยต่อระหว่างตายกับเกิดนี่เอง ที่ทำให้บางคนเชื่อว่า ผีมีจริง

ความกลัวผีเป็นอันตรายต่อสุขภาพจิต บางคนกลัวมาก ๆ อาจจะถึงกับช็อคตายไปเลยก็ได้ บางคนอาจจะบอกไม่กลัวผี แต่ในใจลึกๆก็ยังหวาดกลัวอยู่ดี เพราะความคิดนี้มันฝังตัวอยู่ในสัญชาติญาณกลัวตายของเรา พูดง่าย ๆ คือ ตราบใดที่ เรายังกลัวตาย ตราบนั้นเราก็ยังคงต้องกลัวผีอยู่นั่นเอง

เรามักจะยึดติดกับรูปธรรม ดังนั้นผีในจินตนาการของเราจึงเป็นแบบ รูปธรรมเดิมของคนตายกลับมาหา มาหลอกหลอนอย่างเช่นตำนานของแม่นาคพระโขนง

สมัยที่ผมเป็นนักศึกษาทันตแพทย์มหิดล ก็มีเรื่องเล่ามากมายที่ศาลายา ถึงเรื่องผีในโรงพยาบาล ที่สำคัญคนเล่าเป็นหมอเองทำให้เรื่องดูเป็นจริงเป็นจังมาก ปกติผมเป็นคนไม่กลัวผี ฟังแล้วยังอดใจสั่นๆไม่ได้

จนเมื่อจบการศึกษา ได้คุยกับเพื่อนๆแพทย์ จึงได้รู้ว่า เรื่องเล่าทั้งหมด เป็นการกุขึ้นมาเพื่อแกล้งรุ่นน้องเท่านั้นเอง และเท่าที่ผมสอบถามทุกคนที่น่าจะมีโอกาสเจอผี อย่างเพื่อนหมอที่ทำงานด้วยกันหลายต่อหลายคน รวมไปถึงพยาบาล จากหลายๆโรงพยาบาล ปรากฏว่า ไม่มีใครสักคนที่เคยเจอผีจริงๆจังๆ สักที ( อาจารย์หมอพรทิพย์เอง เป็นเป็นหมอผ่าศพเป็นหมื่นๆ ยังเคยให้สัมภาษณ์ในหนังสือฉบับหนึ่งว่า ไม่เคยเจอผี )

ถ้าจะถามผมว่า ผมเองล่ะ เคยเจอไหม ก่อนอื่นขอบอกก่อนนะครับว่า ผมไม่เชื่อว่า ผีมีจริง แต่

 

เห็นแล้วก็ไม่เชื่ออีกนะคะ อย่างนี้ต้องรอให้ตายเองก่อนนะคะ สาธุๆๆๆๆ(b-oneeye) (nogood)