เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๕ สิงหาคม ๒๕๖๗

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๕ สิงหาคม ๒๕๖๗

​

 

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๕ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพตรงไปยังวัดมงคลรัตนาราม บ้านรางหว้า หมู่ที่ ๕ ตำบลหนองลาน อำเภอท่ามะกา จังหวัดกาญจนบุรี เพื่อร่วมในพิธีเปิดการประชุมอบรมพระนวกะของคณะสงฆ์อำเภอท่ามะกา ประจำปี ๒๕๖๗

ในตอนแรกพระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ, ดร. (ปัญญา วิสุทฺธิปญฺโญ ป.ธ.๙) เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี ท่านจะมาเป็นประธานเปิดการประชุมด้วยตนเอง แต่ปรากฏว่าท่านเกิดถ่ายท้องจนหมดเรี่ยวหมดแรง จึงได้มอบหมายหน้าที่ให้พระเดชพระคุณพระราชวิสุทธาภรณ์ (ทองดำ อิฏฺฐาสโภ ป.ธ.๖) รองเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี เป็นประธานในการเปิดประชุมแทน

กระผม/อาตมภาพไปถึงก็นั่งคุยกับบรรดาเจ้าคณะพระสังฆาธิการทั้งหลาย จนกระทั่งได้เวลา พระเดชพระคุณพระราชวิสุทธาภรณ์ทำการเปิดและให้โอวาทแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ได้กราบขออนุญาตท่าน เดินทางไปยังวัดมหาจุฬาลงกรณราชูทิศ ถนนพหลโยธิน หมู่ที่ ๑ ตำบลลำไทร อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เพื่อร่วมการประชุมคณะกรรมการขับเคลื่อนโครงการสร้างความปรองดองสมานฉันท์ด้วยหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา (หมู่บ้านรักษาศีล ๕) หนกลาง ครั้งที่ ๒/๒๕๖๗

ไปถึงก็เลยเพลไปเล็กน้อย ปรากฏว่าพระเดชพระคุณพระเทพปวรเมธี, รศ, ดร. (ประสิทธิ์ พฺรหฺมรํสี ป.ธ.๙) รองเจ้าคณะภาค ๑๕ ประธานคณะกรรมการขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ระดับหนกลาง ท่านยังเมตตารออยู่ จนกระทั่งเวลา ๑๑.๓๐ น. ถึงได้ร่วมฉันเพลด้วยกัน แล้วก็มาทำการเปิดประชุมคณะกรรมการ

เรื่องสำคัญก็คือการออกตรวจยกหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบ โดยเฉพาะบ้านบางขุนกอง ซึ่งรับผิดชอบโดยวัดอุทยาน เนื่องเพราะว่าทางวัดอุทยานนั้น พระครูวิโรจน์กาญจนเขต, ผศ.ดร. เจ้าอาวาสวัดอุทยาน ท่านมีความคุ้นเคยกับพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหารัชมงคลมุนี (ธงชัย ธมฺมธโช) เจ้าคณะใหญ่หนกลาง ประธานคณะกรรมการบริหารโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ พูดง่าย ๆ ว่าประธานใหญ่ของโครงการนี้ทั้งประเทศเลย จึงได้กราบอาราธนาให้ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ หนกลาง มาเป็นประธานในการตรวจยกหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบครั้งนี้

จึงเป็นเหตุให้บรรดาคณะกรรมการทั้งหลายต้องปรึกษาหารือกัน เพื่อให้งานออกมาเรียบร้อยและถูกต้องที่สุด เนื่องเพราะว่าเป็นครั้งแรกที่ประธานคณะกรรมการใหญ่ ได้เดินทางไปตรวจยกหมู่บ้านรักษาศีล ๕ เนื่องจากว่าก่อนหน้านี้ ตั้งแต่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ หนกลางรับหน้าที่ประธานโครงการมา ท่านยังไม่เคยได้รับอาราธนาไปเป็นประธานในการตรวจยกหมู่บ้านรักษาศีล ๕ มาก่อนเลย

 

ในส่วนที่ปรึกษาหารือกันก็คือ ขั้นตอนต่าง ๆ ซึ่งต้องรวบรัดที่สุด เพื่อที่ป้องกันไม่ให้งานยืดเยื้อ เนื่องจากว่าการตรวจยกหมู่บ้านศีล ๕ ต้นแบบบ้านบางขุนกองนี้ เป็นการตรวจในช่วงเช้า ซึ่งมีระยะเวลาน้อยมาก จึงจำเป็นที่จะต้องรวบรัดและชัดเจนที่สุด

ตั้งแต่การกำหนดว่าผู้ใดที่จะเป็นผู้เข้าถวายสักการะสมเด็จฯ องค์ประธาน ผู้ใดจะกล่าวถวายรายงานสั้น ๆ แต่ให้ได้ใจความที่สุด เพื่อที่หลวงพ่อเจ้าประคุณสมเด็จฯ ท่านจะได้มีเนื้อหาในการกล่าวสัมโมทนียกถาตอบแทน แล้วหลังจากนั้นแต่ละฝ่าย แต่ละรูปที่รับผิดชอบในการตรวจประเมินนั้นจะต้องทำอย่างไร เนื่องเพราะว่าทางคณะกรรมการบริหารกลางได้ทำความสะดวกให้แก่คณะกรรมการตรวจประเมิน ด้วยการมีการตรวจประเมินลงคะแนนทางด้านอินเตอร์เน็ต ซึ่งจะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องที่ดี

แต่ว่าทางคณะกรรมการขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ หนกลางนั้น ได้มีมติในที่ประชุมในตั้งแต่แรกแล้วว่า คณะกรรมการท่านใดบ้างจะต้องรับผิดชอบด้านที่ ๑ ก็คือข้อมูลพื้นฐานของหมู่บ้านนั้น ๆ คณะกรรมการฝ่ายใดบ้างจะต้องรับผิดชอบด้านที่ ๒ ก็คือข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับศีล ๕ กรรมการฝ่ายใดบ้างจะต้องรับผิดชอบด้านที่ ๓ คือข้อมูลเกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมของสถานที่นั้น ๆ และคณะกรรมการฝ่ายใดบ้างจะต้องรับผิดชอบด้านที่ ๔ ก็คือเกี่ยวกับการจัดนิทรรศการต่าง ๆ ว่าสอดคล้องกับเนื้อหาของโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ หรือไม่ ?

เมื่อกำหนดตัวไปแล้ว ปรากฏว่าทางแบบตอบให้คะแนนออนไลน์หรือว่าให้คะแนนทางอินเตอร์เน็ตนั้น ท่านทำมาในลักษณะที่ผู้เข้าไปประเมินจะต้องประเมินคนเดียวทุกด้านเลย..! จึงต้องมาตกลงกันตั้งแต่แรกว่า จากที่เรากำหนดตัวกรรมการเอาไว้ฝ่ายละ ๓ รูปเป็นอย่างน้อย เพื่อที่ประเมินแล้วคะแนนเฉลี่ยจะได้ออกมายุติธรรมที่สุด ถ้าหากว่าทั้ง ๓ รูปเข้าไปประเมินผ่านคอมพิวเตอร์พร้อม ๆ กันก็จะเป็นการเสียเวลามาก เนื่องเพราะว่าเราจะรู้เฉพาะฝ่ายของตนเองเท่านั้น ถ้ากรรมการทั้ง ๔ ฝ่าย ๑๒ รูป ไปสุมหัวอยู่ที่คอมพิวเตอร์เครื่องเดียวก็จะเป็นการไม่ดีไม่งามอีก..!

ท้ายที่สุดก็ตกลงว่าใช้วิธีประเมินแบบเก่า ก็คือคณะกรรมการแต่ละท่านประเมินลงในแบบฟอร์มกระดาษเหมือนเดิม เมื่อเซ็นรับรองแล้ว ก็มอบให้พระมหาวิเชียร ชาตวชิโร ป.ธ. ๙ วัดสระเกศ ราชวรมหาวิหาร ในฐานะผู้ช่วยเลขานุการโครงการ ได้เป็นผู้กรอกคะแนนแต่เพียงผู้เดียว สรุปง่าย ๆ ว่าพระมหาวิเชียรนั้น ต้องไปเฉลี่ยคะแนนของคณะกรรมการแต่ละฝ่ายให้ลงไปเป็นตัวเลขเต็ม แล้วก็กรอกเพียงคนเดียว ถ้าหากว่ามีเศษให้ปัดเศษในลักษณะบวกเป็นคะแนนเต็ม ห้ามปัดเศษลบอย่างเด็ดขาด..!

 

เมื่อตกลงกันได้ก็เป็นอันว่าผ่านการประชุมไปจนถึง ๔ โมงเย็นแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ไข้ขึ้นเต็มที่ เนื่องเพราะว่าอยู่ในห้องปรับอากาศประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งอากาศทางด้านวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยานั้น แดดเปรี้ยงต่างจากทองผาภูมิชนิดหน้ามือกับหลังมือ อย่างชนิดที่สำนวนเขาเรียกกันว่า "ร้อนหัวแทบแตก" ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ความต่างกับของอากาศจึงทำท่าว่ามาลาเรียเรื้อรังจะกำเริบ แต่ว่ายังไม่สามารถที่จะพักผ่อนได้ เนื่องเพราะว่ายังต้องส่งรายงานการประชุม เสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว ยังต้องมาบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนอีก..!

ในระหว่างนั้นก็ได้แอบสะกิดหลวงพ่อเจ้าคุณตี๋ - พระกิตติวชิรธาดา วัดราษฎร์ประคองธรรม คณะกรรมการหมู่บ้านโครงการรักษาศีล ๕ หนกลางด้วยกัน ที่ท่านได้รับแต่งตั้งเป็นพระราชาคณะ ด้วยการถวายมุทิตาด้วยเบี้ยแก้ หลวงปู่รอด วัดนายโรงไป ๑ ตัว ท่านเปิดดูแล้วก็ทำตาโต

กระผม/อาตมภาพจึงบอกว่า "เหตุที่ดูเหมือนใหม่มาก ก็เพราะว่าเจ้าของเอาใส่ถุงแดงขึ้นหิ้งไว้อย่างเดียว ไม่มีการติดตัวใช้งานเลยครับ หลวงพ่อพอที่จะดูออกไหมครับว่าแท้เทียมเป็นประการใด ?" หลวงพ่อตี๋ท่านยิ้มปากกว้างถึงหู บอกว่า "ดูจากลายถักแล้วใช่เลยครับ" ว่าแล้วก็มีการกำในลักษณะตรวจสอบพลังเสียด้วย กระผม/อาตมภาพยังดีใจว่า ได้มอบวัตถุมงคลที่มีคุณค่าให้กับบุคคลที่รู้จักสิ่งของ

แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าคณะกรรมการอีกท่านหนึ่ง ก็คือ พระเทพวชิรกิตติ วิ. (กิตติชัย อภิชโย ป.ธ. ๕) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดโสมนัส ราชวรวิหาร ซึ่งต้องบอกว่าเป็น "คู่หู" กันกับกระผม/อาตมภาพเลย เนื่องเพราะว่าท่านเลื่อมใสการปฏิบัติสายหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงเป็นอย่างยิ่ง ตอนนั้นท่านเป็นเจ้าคุณพระราชกิตติมงคล วิ. เจอหน้ากระผม/อาตมภาพครั้งแรก ในฐานะที่ท่านพรรษาน้อยกว่าก็ยังขอกราบก่อน

ในเมื่อท่านไม่ได้มาประชุมครั้งนี้ เนื่องเพราะว่าติดภารกิจสำคัญ กระผม/อาตมภาพก็คงต้องรอไปถวายมุทิตาท่านตอนออกตรวจประเมินโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ พูดง่าย ๆ ว่า เจอเมื่อไรค่อยให้เมื่อนั้นก็แล้วกัน

 

สิ่งที่กระผม/อาตมภาพให้ส่วนใหญ่เป็นวัตถุมงคล ก็อย่างที่เคยเรียนถวายพระภิกษุสามเณร ตลอดจนกระทั่งบอกกล่าวแก่ญาติโยมไปแล้วก็คือ พระของเรานั้นต้องไปเป็นหลักชัยในพระพุทธศาสนาในที่ใดที่หนึ่ง ถ้ามีวัตถุมงคลชิ้นเอกชิ้นงามติดตัวเอาไว้ นอกจากเป็นเครื่องป้องกันตนเองแล้ว ถึงเวลานำมาให้บุคคลที่ชอบพอทางด้านนี้ได้รู้เห็น ในประเภทที่เรียกว่า "อิจฉากันขนตาไหม้" ก็ต้องถือว่าเป็นการช่วยให้ท่านมีของดีเอาไว้ สามารถที่จะอวดผู้คนเขาได้เช่นกัน

โดยที่หลวงพ่อเจ้าคุณตี๋กระซิบว่า "งานนี้ต้องให้คะแนนเสน่หาหรือเปล่า ?" ว่าพลางก็ชี้ลงไปที่หมู่บ้านบางขุนกอง กระผม/อาตมภาพยังหัวเราะ บอกว่า "ถ้าหลวงพ่อเมตตาได้ก็จะดีมากเลยครับ" เป็นอันว่ารู้กันอยู่สองคน ก็คือกระผมบอกว่า "เรื่องแบบนี้กระผมเองยังไม่ยอมเข้าข้างเลยครับ ว่ากันตรงไปตรงมา หลวงพ่ออย่าทำให้ผมเสียคน" แล้วก็หัวเราะให้กัน เนื่องเพราะท่านก็รู้นิสัยของกระผม/อาตมภาพดี ยังมีการแหย่คืนมาอีก ประมาณว่ารับของแพงขนาดนี้ไปแล้ว จะต้องให้คะแนนเสน่หาหรือเปล่า ?

ความจริงคะแนนของท่านนั้นอยู่ในหมวดที่ ๔ ก็คือตรวจสอบการจัดนิทรรศการต่าง ๆ ว่ามีความสอดคล้องกับการรักษาศีล ๕ หรือไม่อย่างไร ? ถ้าหากว่าผู้ดูแลประจำเต็นท์ สามารถประชาสัมพันธ์แต่ละเต็นท์เป็นที่ถูกใจ คะแนนก็ไหลมาเทมาอยู่แล้ว ไม่เหมือนกับคะแนนหมวดที่ ๓ ซึ่งบรรดากรรมการมักจะ "โบ้ย" ให้กระผม/อาตมภาพรับผิดชอบไปคนเดียว

เนื่องเพราะว่าการประเมินการปฏิบัติธรรมนั้น ไม่มีรูปธรรมที่สามารถจับต้องได้ง่ายแบบนั้น กระผม/อาตมภาพเองเมื่อมีความชำนาญทางนี้ ก็เลยต้องรับภาระไปคนเดียวโดยปริยาย ท่านอื่น ๆ ก็ได้แต่อยู่รอบข้าง คอยเอาใจช่วย ถ้าหากว่าแกล้งถามไปบ้าง บางทีท่านก็ทำหน้าเหมือนโกรธกันมาแรมปี ประมาณว่า "รู้ดีกว่าแล้วยังจะมาแกล้งถามกันอีก" ในหมู่คณะกรรมการของเราก็มีเบื้องหลังอะไรที่ตลกแบบหัวเราะเล่นกันได้อยู่ตลอดเวลาเช่นกัน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๕ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)