"ความฝัน เทพสังหรณ์" สัญญานเตือนจากเบื้องบน

*** นอน ****

สัจจะ มาบอก.......

คนหลายคน...นอนหันหัวชนกัน เป็นวงกลม
หัวอยู่ตรงกลาง หันเท้าออกนอกวง
.......ปลอดภัย.......

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ผมโพสส์ ภาพ หลวงพ่อพระใส ให้ชม ครับ
แผ่นพับนี้ ใด้มาเมื่อตอนบวช เมษา 2548 ครับ ขึ้นกราบ ที่ตักท่าน บนที่ประดิษฐาน มณฑป เลยครับ ขณะ นั้น มีความปิติมาก

แผ่นกลาง จะมี แผนที่ เดินทางไปที่วัด
( ในภาพ อาจจะมีลายจุด นั้น คือ หยดน้ำตาเทียน เล็ก ตอน ห่มผ้าสากาวพัสตร์ )

คงมีโอกาส เดินทาง กราบท่านอีกครั้ง ในคราบฆราวาส พระเพื่อน ยังคงถาม ว่า...เมื่อไหร่ จะใด้ เดินธุดงส์ ด้วยกันอีก ...เสียดาย ที่วันนั้น ไม่กล้า ขออนุญาติหลวงปู่สุภา ว่าจะเข้าไป ฝั่งลาว พระเพื่อน อีกท่าน ใด้เดินทาง มาจากฝั่งลาวเช่นกัน มาพบกัน ที่วัดหลวงพ่อพระใส ...
<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead colSpan=2>เมื่อวานนี้ 11:37 AM</TD></TR><TR title="โพส 1094965" vAlign=top><TD class=alt1 align=middle width=125>นาคา</TD></TR></TBODY></TABLE>

และวันนั้น พระเพื่อน และผม ใด้เดินทางไป ที่วัดติดกับฝั่งโขง จำชื่อไม่ใด้แล้ว ครับ ใต้ดิน ในวัด คือ ที่ฝัง ศพ เชลยศึก มากมาย

ชื่อ วัดเวียงคุก ครับ (เพื่อนจากหนองคาย บอกว่า ยังคงมีกำแพงเมืองเก่า อยู่ )
พอดี วันนั้น ผม รีบเข้าสมาธิ เพราะเห็น ดวงวิญญาน เค้ารอ กุศล จากพระ อยู่ ซึ่งดวงหลายดวง อยู่ใต้ หลุม คุก ใต้ดิน ( เลยอด ไม่ใด้เข้าไปใน สิม โบสถ์เก่า ,โบสถ ทางหนองคาย เค้าเรียกว่า สิม ...เอ๋ จำผิดหรือ เปล่า ) และ ทางน้ำโขง ในวันนั้น มี ญาติธรรม พญานาค มา เหมือนกัน

 

ฝันบ่อยๆว่าน้ำท่วม

 

*** นิมิต ****

พระหนุ่มจีวรเข้ม
มาบอก... "พระไตรปิฎก สังคยานา มา ๘ ครั้ง"

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ลองไปดูที่วัดเจดีย์ ๗ ยอด เชียงใหม่
ประวัติว่า...สังคยานา ครั้งที่ ๘ !!!!

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ท่านเคยฝันถึง สัจจะ บางไหม !!!

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ภารกิจสำคัญ ****

คงต้องย้อนกลับไป... ค้นคว้าความจริง
ในผล จากการสังคายนาพระไตรปิฎก ครั้งที่ ๘....
เป็นช่วงเวลาก่อนกึ่งพุทธกาล ที่โลกุตตระกล่าวว่า... ศาสนาพุทธหักกลาง
แล้วจะพบ สัจจะธรรม ความจริง...ในบันทึกโบราณ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เมื่อตอนใกล้สว่างวันนี้ฝันว่าได้ไปในสถานที่แห่งหนึ่ง
แต่กว่าจะถึงต้องขับรถวกไปวนมาสุดท้ายต้องเอารถยนต์จอด
แล้วปั่นจักรยานแทนก็ไปถึงบ้านแห่งหนึ่ง
ซึ่งอยู่สุดปลายทางทางเข้าบ้านมีหักมุมด้วย
ที่บ้านแห่งนั้นเขาให้เด็กมา1คน
และหินกลมบ้างเป็นเหลี่ยมบ้างมาอย่างละอัน
แต่มีลักษณะแบบหินที่เขาขายกันแต่เป็นสีใสสว่าง
ก็ต้องอุ้มเด็กมาด้วยซึ่งในฝันนั้นรู้สึกว่าเด็กนั้นตัวหนักมาก
อุ้มเข้าเอวหนักมากแล้วก็ต้องถือหินไปด้วยจักรยานทิ้ง
ไปเลยปริศนาธรรมหรือเปล่าค่ะ

 

คุณหนุมานมาเข้าฝันจินตวดีรึเปล่าเอ่ย ถ้ำกระบอกตามไปถึงในฝัน หุ หุ

 

ใครทำได้...ก็รับได้

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เมื่อคืนฝันถึงสัตว์ประหลาดอีกแล้ว
แบบว่า..ไม่ใช่สัตว์ประหลาดในการ์ตูนนะครับ

สรุปความว่าเป็นประเภทสัตว์เลื้อยคลาน
ภาพที่เห็นเป็นจระเข้ และอีกชนิดหนึ่งที่เล็กกว่าจระเข้หน่อย(ตะกวด)
แต่ในจิตรู้สึกว่าตัวเล็กที่ว่านั้นคือพวกนาค ส่วนตัวใหญ่นั่นคืออะไรที่ใหญ่กว่านาค
ยังมีอีกชนิดหนึ่ง แต่ไม่รู้จะบอกว่าคืออะไรดี ในฝันพูดว่าพวกคางคก แต่ภาพที่เห็น
คือมนุษย์ที่มีรูปร่างลักษณะคล้ายสัตว์เลื้อยคลาน ยืนไม่ได้ นั่งตัวงอๆ รู้สึกจะมีหางยาวๆด้วย

พวกที่เล่ามาทั้งหมดนี้มาจากที่ต่างๆของโลก มีอยู่อย่างละไม่มาก 7-10 ตัว
แต่มาปรากฎเพื่อ"นำพาพวกที่มีเชื้อสายเดียวกันให้ได้ฟื้นฟูความสามารถที่ลืมมานานให้กลับคืนมา"
และพวกที่มีเชื้อสายเดียวกันที่ว่านั้น ก็มาจากที่ต่างๆของโลก ซึ่งตอนนี้อยู่ในร่างมนุษย์ปกติอยู่
แต่ก็เริ่มรู้ตัวกันแล้วหละว่าตัวเองเป็นเชื้อสายใด ในฝันเห็นเขาเริ่มมารับกันไปฝึกแล้ว
วัตถุประสงค์ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องร้าย น่าจะเพื่อช่วยมนุษย์นี่กระมัง

แต่ขณะเดียวกัน ในฝันก็เห็นอีกพวกหนึ่ง ซึ่งจิตบอกว่าเป็นฝ่ายตรงข้าม
พวกนี้ก็ไม่อยู่เฉยๆเช่นเดียวกัน พวกเขาก็รู้ก็เห็นสิ่งที่พวกแรกทำเช่นกัน
พวกเขาก็กำลังเคลื่อนไหวในทางตรงกันข้ามเหมือนกัน
ในฝันเห็นพวกนี้เป็นต้นไม้ คล้ายๆต้นไม้ที่เขาตัดแต่งให้เป็นรูปสัตว์ต่างๆตามสวนสารธรณะ
พวกนี้จะมีรูปร่างเป็นคนบ้าง เป็นหุ่นยนต์บ้าง เป็นสัตว์บ้าง แต่ทั้งหมดอยู่ในอริยาบทเดิน 4 ขา แม้เป็นคนก็ตาม
และทั้งหมดก็เป็นต้นไม้อย่างที่ว่า

เหตุการณ์จะเป็นทำนองว่า พวกแรกพาเชื้อสายของตนเองหลบไปฝึกที่ไหนสักแห่ง
ส่วนพวกหลังค่อยๆเข้ามายึดพื้นที่ มีพวกนี้ดาหน้าเข้ามามากมายนับไม่ถ้วนเลย

ในฝัน ตัวผมเองก็เป็นผู้บรรยายเหตุการณ์ครั้งนี้ และได้อาราธนาพระรัตนตรัยให้ช่วยคุ้มครองด้วย
โดยคำพูดหนึ่งของผมได้กล่าวถึงวัตถุมงคลรุ่นที่สร้างเพื่อเวปพลังจิตด้วย แถมบอกว่ากำลังจะหมดด้วยนะ
สักพักผมก็นิมนต์พระสงฆ์รูปหนึ่งมานำขบวน ที่กำลังจะย้ายออกจากที่ๆพวกที่สองเคลื่อนเข้ามายึดไว้
พระรูปนั้นท่านก็เดินมา กึ่งวิ่งนิดๆ อย่างเร่งรีบ แต่ท่านก็ยิ้มและหัวเราะด้วย

ความรู้สึกในฝันที่เล่ามานี้ รู้สึกว่ามันเป็นสัญลักษณ์ซะเป็นส่วนใหญ่ เช่นพวกที่เป็นต้นไม้รูปสัตว์นั่น
ก็น่าจะมีความหมายสื่อถึงอะไรบางอย่าง เป็นต้น แต่แปลไม่ออกครับ

 

มันเป็นความสามารถของจิตวิญญาณที่มนุษย์สามารถทำได้ มีได้ เสมอเหมือนทุกคนไม่มีข้อยกเว้น ตามต้นกำเนิด ขออนุญาติยกคำของคุณนักเขียนโนวาอนาลัยมาแสดงไว้ข้างล่างค่ะ บางทีสัตว์ที่คุณชยุฒเห็นคงต้องดูว่า คุณรู้สึกกับแต่ละพวกอย่างไร บางทีพวกที่มาเตือนอาจจะเป็นจิตวิญญาณใหญ่จากต้นกำเนิด สื่อลงมาเพื่อเตือนจิตวิญญาณทั้งหลายที่มาอุบัติในโลกนี้ถึงความสามารถดั้งเดิมของตนซึ่งเสมอเหมือนต้นกำเนิดทุกประการณ์ แต่ทุกจิตวิญญาณกลับลืมเลือน


ในสภาวะของโลกแห่งความเป็นจริงหลากมิติ ไม่มีสิ่งใดอยู่ใกล้หรือไกลกว่ากัน เพราะจิตวิญญาณสามารถเข้าถึงทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกสถานที่ ทุกกาลเวลาได้พร้อมกันหมดเป็นปัจจุบัน คือ เพี่ยงแค่คิดก็ถึงแล้ว

จิตวิญญาณไม่ได้เพียงแค่ เห็น หรือ รับรู้ ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้า ด้วยสมองทางกายภาพ ซึ่งตาอาจเห็นก่อน กว่าที่สมองจะเข้าใจหรือรับรู้สิ่งที่เห็น แต่จิตวิญญาณ รู้เห็น ตระหนัก หรือ เรียกได้ว่าสวมจิตวิญญาณของทุกสิ่งทุกอย่างที่มันรู้เห็น-สัมผัส-ร่วมรู้สึก และเข้าใจอย่างหมดเปลือก โดยไม่ต้องใช้เวลาเรียนรู้ ใช้เวลาคิด ใช้เวลาทำความเข้าใจ

เมื่อจิตวิญญาณเรียนรู้สิ่งใด มันเรียนรู้จากจิตวิญญาณหน่วยหนึ่งไปสู่จิตวิญญาณอีกหน่วยหนึ่งโดยตรง คือเรียนรู้ข้อมูลความรู้และความทรงจำข้ามชาติภพของจิตวิญญาณหน่วยอื่นผ่านอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดอย่างฉับพลัน ด้วยจุดยืน มุมมองและทัศนคติที่เขาเป็นเรา-เราเป็นเขา

ในที่นี้ต้องเข้าใจด้วยว่า จิตวิญญาณไม่ได้มีหน่วยที่แท้จริง เช่นเดียวกับการที่เราไม่สามารถมองเห็นหน่วยนับของอากาศได้ เมื่ออากาศร้อนรวมตัวกับอากาศเย็น ก็เกิดการถ่ายทอดอุณหภูมิให้แก่กันและกัน เช่นเดียวกับที่จิตวิญญาณถ่ายทอดข้อมูลความรู้ให้แก่กันและกัน โดยปราศจากหน่วยนับ ปราศจากขอบเขตและขีดจำกัด

อาจารย์ลัทธิเต๋าท่านหนึ่ง เคยบอกกับพี่นักเขียนว่า ผู้ที่เป็นร่างทรง คือผู้ที่เลือกที่จะเปิดภาวะจิตของเขาให้เป็นเสมือนศาลาสาธารณะ ใครจะเข้าออกก็ได้โดยปราศจากประตูหน้าต่างที่ลงกลอน แต่เราสามารถเลือกที่จะเป็นบ้านเรือนที่ลงกลอนปิดสนิทได้ทั้งยามตื่น ยามหลับ ยามฝัน ด้วยการกำหนดภาวะจิตของตนเอง

ความฝันของคุณน้องขจรวรรณที่ว่า ความรักโดยปราศจากงื่อนไขก็คือร่างทรง ทำให้พี่นักเขียนเข้าใจจากนัยของอาจารย์ลัทธิเต๋าท่านนี้ว่า ความรักโดยปราศจากงื่อนไข คือการเปิดรับหรือการให้ผู้อื่นพักพิงเสมือนศาลาสาธารณะที่ปราศจากข้อจำกัด ข้อแม้หรือกาลเวลา ใครจะเข้าออก หรือใช้พื้นที่ส่วนใด เมื่อใดก็ได้เสมอ ปราศจากข้อจำกัดของช่องว่าง (มีพื้นที่ว่างเสมอ) ระยะทาง (ใครจะใช้ที่ไหนก็ได้ หรือใครจะมาจากระยะใกล้ไกลก็มาใช้ศาลาได้) กาลเวลา (ใครจะใช้เมื่อไรก็ได้)

แต่ในความเห็นส่วนบุคคลแล้ว พี่นักเขียนเชื่อว่า ความรักอันปราศจากเงื่อนไขที่แท้จริง เป็นความคิดและการกระทำที่เกิดขึ้นจากการเลือก การตัดสินใจ ด้วยสติสัมปชัญญะอันคมชัดเท่านั้น ส่วนการเป็นร่างทรง ไม่จำเป็นว่าจะเป็นการคิดและการกระทำที่เกิดจากการเลือก การตัดสินใจ ด้วยสติสัมปชัญญะอันคมชัดเสมอไป เพราะบุคคลจำนวนไม่น้อยที่เป็นร่างทรง เป็นร่างทรงโดยไม่ได้สมัครใจ แต่กล่าวว่าไม่สามารถควบคุมตนเองได้ และคิดว่าตนเองถูกเลือก ถูกบังคับ และไม่มีทางหลีกเลี่ยง ซึ่งพี่นักเขียนเข้าใจและเชื่อว่า หากเรามีสติสัมปชัญญะที่คมชัด เราสามารถที่จะสมัครใจเลือกได้ ควบคุมตนเองได้ หลีกเลี่ยงได้เสมอ

คำถามที่ว่าสิ่งใดอยู่ใกล้-ไกลกว่ากันทำให้พี่นักเขียนนึกถึงขำขันที่เขียนล้อเลียนผู้หญิงผม blonde ตาฟ้า ซึ่งเป็นผู้หญิงประเภทที่คนอเมริกันมักล้อเลียนว่า สวยแต่ทึ่ม ซึ่งที่จริงแล้วการล้อเลียนนี้มีต้นกำเนิดมาจากสิ่งที่ตรงกันข้าม เพราะสาวผมทองตาฟ้าเป็นผู้หญิงประเภทที่เสมือนได้พรของพระเจ้า คือ เกิดมาสวยเหมือนนางฟ้า คนที่ไม่มีผมสีทอง และตาไม่ได้มีสีฟ้า มักหักมุมด้วยการวินิจฉัยในแง่ลบว่า สาวผมทองตาฟัาได้แต่สวย แต่ไม่ฉลาด เข้าทำนองที่ว่า องุ่นเปรี้ยวมะนาวหวาน จึงมีนิทานหรือขำขันมากมายเกี่ยวกับ blonde & blue eyes แต่สาวผมทองตาฟ้าทั้งหลายมักจะฟังเรื่องเล่าเหล่านี้อย่างไม่แยแส เพราะอย่างไรเสีย พวกเขาก็รู้ดีว่า องุ่นหวานมะนาวเปรี้ยว ขำขันมากมายจึงกลายเป็นเรื่องที่ไม่เป็นพิษเป็นภัยต่อใคร และก็มีออกมาได้เรื่อยๆ

มีเรื่องเล่าว่า สาวผมทองตาฟ้าสองคนคุยกันในยามค่ำคืนริมหาด Malibu, California คนหนึ่งมองขึ้นไปบนท้องฟ้าแลเห็นพระจันทร์ แล้วถามว่า "Which is closer to us, the moon or Florida?" สาวผมทองตาฟ้าคนที่สอง ตอบสวนทันควัน "Hello? Can you see Florida from here?"

คำว่า Hello? แม้จะเป็นคำใช้ทักทายสวัสดี แต่หากหางเสียงสูงเป็นคำถาม ใช้เป็นคำกล่าวที่คนอเมริกันใช้เสมอๆเวลาก้าวเข้าไปในที่สถานที่ที่ไม่แน่ใจว่ามีใครอยู่หรือเปล่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งบ้านร้าง แทนคำถามเต็มๆว่า "สวัสดี มีใครอยู่หรือเปล่า" เป็นต้น การตอบคำถามด้วยการขึ้นต้นว่า Hello? เป็นการล้อเลียนทางอ้อมว่า "สมองของเธอว่าง(ปราศจากมันสมอง)เหมือนบ้านร้างหรือเปล่า?"

ขำขันเรื่องนี้แม้จะเป็นเรื่องเล่าที่ดูเสมือนไร้สาระ แต่พี่นักเขียนคิดว่า ในภาวะของจิตวิญญาณแล้ว สาวผมทองตาฟ้าคนที่สองที่ดูเสมือนว่าแสดงความทึ่ม โดยที่ไม่รู้ตัวว่าทึ่มไปกว่าคนแรก กลับเป็นคำตอบที่น่าคิดว่า คำว่า ใหญ่หรือเล็ก(ใช้ช่องว่าง พื้นที่ว่าง-มากหรือน้อยกว่ากัน) ใกล้หรือไกล (ใช้ระยะทาง-มากหรือน้อยกว่ากัน) เก่าหรือใหม่ ยาวนานหรือสั้น (ใช้เวลา-มากหรือน้อยกว่ากัน) ล้วนเป็นสิ่งที่มนุษย์กำหนดขึ้นจากการวัดด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้าทั้งสิ้น

สิ่งที่เรามองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เราก็ตัดสินว่า มันอยู่ใกล้ เพราะเรามองเห็นได้ หากเรามองเห็นมันไม่ได้ เราก็ตัดสินว่ามันอยู่ไกล แต่การตัดสินดังกล่าวนี้ ก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่เป็นจริงเสมอไป เช่นในกรณีของสาวผม blonde สองคนนี้ เขามองเห็นพระจันทร์แต่มองไม่เห็น Florida สาวคนที่สองก็ตัดสินทันทีว่าพระจันทร์อยู่ใกล้กว่า Florida เป็นต้น

ในนัยของจิตวิญญาณ พระจันทร์ กับ Florida อยู่ใกล้ California ไม่ต่างกัน เพราะเพียงแค่คิดก็ถึงได้แล้ว-อย่างฉับพลัน เสมอเหมือนกัน (Hello? พี่นักเขียนไม่ใช่ผม blonde ตาฟ้าคนที่สามในนิทานเรื่องนี้นะคะ)(rose)<!-- / message --><!-- sig -->

____________________________________________________________
นักเขียน http://www.novaanalai.com/novaanalai/Index.html
<!-- / sig --><!-- edit note --><HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1>

 

ปกติผมจะเป็นคนที่มีปัญหาเวลานั่งสมาธิมากๆคนหนึ่งในโลกเลยทีเดียว
แม้จะฝึกมานานแล้วก็ตาม แต่ปัญหาที่หนักหนาสาหัสสำหรับผมมากๆคือ
"การวางใจให้เบาๆ สบายๆ ไม่เครียด" นี่มันเป็นยังไง ผมไม่เคยทำได้ง่ายๆเลย
ที่บอกว่าไม่เคยทำได้ง่ายๆก็เพราะว่าพอนั่งปุ๊บ หรือพอจดจ่อกับสติ หรือสมาธิปุ๊บนี่
ก็จะรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก เหมือนมีใครมาบีบคอไว้ เครียด หนัก ยาก ทุกทีเลย
จนโน่นแหละ ทนนั่งไปซักชั่วโมงโน่นแหละครับ อารมณ์จึงจะค่อยๆปล่อยวาง
และคลายเกลียวจากความเครียดออกมาได้ แล้วค่อยเริ่มเบาสบาย
นี่ถึงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมต้องนั่งสมาธินานๆ (1-3 ชม.ต่อครั้ง) นานจนเป็นปกติ นานจนชินกับมัน

ผมเคยถามคำถามกับตัวเองว่าทำไมต้องเครียด ทำไมต้องเกร็งด้วย ไอ้เจ้าร่างกายนี้มันเป็นยังไงนะ
ดูมันไม่รักดีเอาซะเลย มันไม่เชื่อฟังเราเอาซะเลย สั่งมันก็ไม่ได้ หรือว่ามันไม่ใช่ของๆเรา
มันเลยไม่ฟังเราใช่ไหม๊ ใจหนึ่งก็อดคิดไม่ได้ว่า หรือจะเกี่ยวกับเจ้ากรรมนายเวร อีกใจหนึ่งก็คิดว่า
หรือสภาวะของกายและจิตยังไม่สมดุลย์กันดี
แต่ยังไงๆก็แก้ไม่เคยได้เลย บางทีก็คิดว่าจะนั่งดูมันเครียดอยู่อย่างนี้แหละ จะดูซิว่ามันจะเคลียดไปถึงไหน
จะดูซิว่ามันจะขาดผึงลงไปตอนไหน ถ้ามันไม่รักดี ก็ให้มันตายๆไปซะ อะไรแบบนั้น

พอดีเมื่อวานนึกถึงแผ่น VCD สำหรับนั่งสมาธิของอาจารย์สถิตธรรมได้ (ซื้อไว้นานแล้ว แต่ไม่ค่อยเอามาฟัง)
ก็เลยเอามาฟังและนั่งสมาธิไปด้วย รู้สึกว่าแตกต่างจากที่ฟังครั้งก่อนๆพอสมควร
รู้สึกว่าอารมณ์เบาและสบายได้ง่ายกว่าที่เคยเป็นครับ

ตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป้นเรื่องสำคัญอะไรนักหรอกครับ แต่พอดีเมื่อคืนฝันอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เข้า
ก็เลยต้องเอามาเล่า เอามาบอกต่อเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ตามในฝันหนะครับ

เมื่อคืนผมฝันว่านั่งอยู่ในสถานที่ๆหนึ่งกับเพื่อนๆ 5-6 คน มีทั้งผู้หญิง ผู้ชาย
สถานที่นั้นรู้สึกจะลี้ลับและมีสิ่งประหลาดให้ต้องคอยระวังอยู่ตลอดเวลา
(มีฉากแทรกเข้ามาอีกว่า มีผีตนหนึ่ง ผอมๆซีดๆขาวๆโผล่มาใกล้ๆผม ในฝันผมก็ท่องคาถาจักรพรรด์
ของหลวงปู่ดู่ทันทีเลย ปรากฎว่าผีก็ยังเฉยๆนะ ผมเลยเอานิ้วไปจิ้มที่หน้าผากผีแล้วท่องคาถาอีก แต่รู้สึกไม่ได้ผล ไม่มีอะไรดีขึ้น
พอตื่นมายังนึกเสียดายอยู่เลยว่าทำไมเราไปท่องคาถาทำร้ายเขาอย่างนั้น ทำไมไม่ท่องคาถาปรับภพภูมิเขาให้ดีขึ้นหละ)

ต่อมา พอดีปรากฎภาพห้องทำงานของอาจารย์สถิตธรรมขึ้นมา (ในความรู้สึกนะ)
แล้วก็มีขนมก้อนเล็กๆเท่าลูกเกดอบแห้งนี่แหละ สีแดง ห่ออยู่ในแผ่นพลาสติก เหมือนลูกอมทั่วไป
ลักษณะก็หยุ่นๆ ลอยออกมาจากห้องทำงานของอาจารย์สถิตธรรม ตรงมาที่ผมคนเดียวเลย
ผมก็เอามือรับไว้ แต่ด้วยความรู้สึกระแวง และไม่แน่ใจว่าจะดีหรือร้าย ผมก็เลยพูดออกมาว่า
"ถ้าขนมนี้กินแล้วทำให้ดีขึ้นจริง ผมจะกิน"
"ถ้าขนมนี้กินแล้วทำให้ดีขึ้นจริง ผมจะกิน"
"ถ้าขนมนี้กินแล้วทำให้ดีขึ้นจริง ผมจะกิน"

ผมพูดอยู่ประโยคเดิมแบบนี้ ถึง 3 ครั้ง แล้วผมก็กินจริงๆ แต่ผมได้กัดแบ่งให้เพื่อนๆที่นั่งอยู่รอบๆกินด้วย
คนละชิ้นเล็กๆ

จากนั้นในฝันก็เป็นฉากของเพื่อนๆกำลังจะแสดงความสามารถพิเศษให้อาจารย์สถิตธรรมกับใครไม่รู้อีกคนหนึ่ง
ที่นั่งอยู่ไกลพอสมควรดู ผมบอกเพื่อนๆว่า มาแสดงอะไรตรงนี้อาจารย์จะมองไม่เห็น ต้องย้ายไปแสดงใกล้ๆ
แล้วผมก็อาสาจะเคลื่อนย้ายเวทีการแสดงซึ่งเป็นเนินดินรูปวงกลม มีสิ่งของประกอบการแสดงอยู่ข้างบนให้เพื่อนๆ
ตอนแรกเพื่อนๆก็จะหามกันเองนั่นแหละ แต่ผมบอก ไม่ต้อง เดี๋ยวยกมือเดียวเลย
ก็เลยยกมือเดียวมาวางไว้ใกล้ที่อาจารย์ฯนั่งอยู่นั่นเลย...

ก็สรุปว่า VCD ของอาจารย์สถิตธรรม ที่ท่านทุ่มเทความรู้ ความสามารถในการคิดค้นและทำขึ้นมานั้น
น่าจะเป็นคำตอบสำหรับผู้ที่มีปัญหาในการนั่งสมาธิแบบผมได้ กระมัง จึงได้ฝันแบบนี้

 

VCD ที่ผมพูดถึง เป็นชุดนี้ครับ ของอาจารย์มีหลายชุด
ในแต่ละชุดก็จะมีหลายแผ่น และแต่ละแผ่นก็จะมีทำนองเพลงต่างๆกัน
เป็นเพลงบรรเลงที่มีคลื่นเสียงความถี่ต่ำที่เฉพาะเจาะจง ซ้อนอยู่เบื้องหลังอีกที





อาจารย์บอกผม ตอนที่ผมซื้อกับอาจารย์ ประมาณว่า
..."เอาไปฟังนะ ฟังแผ่นไหนก่อนก็ได้ ฟังแผ่นละประมาณ 1 สัปดาห์ต่อๆกันแล้วค่อยเปลี่ยนแผ่นใหม่
และพอฟังไปได้ซัก 4-5 วัน ก็น่าจะเห็นความเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้นกับความคิด ความรู้สึกของตัวเองบ้างแล้ว
เพราะคลื่นเสียงที่เฉพาะพิเศษนี้ จะส่งความสั่นสะเทือนไปเปลี่ยนแปลงร่างกายและจิตของเรา
ลึกลงไปถึงระดับ DNA เลยทีเดียว"...

แผ่นนี้แหละที่ผมฟังแล้ว หลังๆนี่ เกิดปีติจนน้ำตาจะไหลเลยทีเดียว..
(cry)

 

3 วันก่อน ฝันว่าเคเบิ้ลท้องถิ่น เอาวีซีดี หลวงพ่อเกษมมาเปิด
เราเดินผ่านบ้านที่เปิดทีวี ก็ได้ยินเสียงและเห็นภาพพ่อเกษมในทีวี
มีตอนหนึ่งว่า "อันดามันอันตธาน"
ในฝันนั้นเราก็เดินผ่านไป คือไม่ได้สนใจอะไร
ตื่นก็จำได้แต่ตอนเนี่ยะ แค่นั้นแหละ

 

ภัยภาคใต้...กับ คลื่นใหญ่

 

มีฆราวาสห่มขาวท่านหนึ่ง พาพระจีวรสีเข้มมาพบค่ะ
บอกว่า เบื้องบนสั่งให้ท่านนี้ สร้างพระสงฆ์แบบใหม่
คือ ไม่ยึดตำรา และท่านก็ไม่รู้เรื่องปริยัติเลย เพราะ
ท่านบวชเป็นฤษีมานานอยู่แต่ในถ้ำ


ท่านทำตามคำสั่งเบื้องบน ที่ต้องห่มสีแตกต่างจาก
พระอื่นๆ และยังต้องอยู่แบบไม่มีไฟฟ้าไม่มีน้ำปะปาใช้
แต่ท่านปฏิบัติจิตก้าวหน้า ไม่ปรารถนาอยากได้อะไรค่ะ

 

ฆราวาสหญิงผู้นั้นเตือนว่า ให้สายบุญขึ้นเหนือให้หมดภายในสามเดือนค่ะ

 

ฆราวาสหญิงผู้นั้นปฏิบัติธรรมอย่างเคร่งครัดถึงจุดหนึ่ง
ก็รับข้อมูลข่าวสารจากเบื้องบนได้ค่ะ
และสอดคล้องกับข้อมูลของคุณหนุมาน