ดูจิตที่รู้ผิดจากความเป็นจริง ย่อมเห็นจิตเป็นกองทุกข์

จริงๆ ท่านเข้าใจเรื่องเนวสัญญานาสัญญาแล้วครับ

แต่ท่านไม่เข้าใจเรื่องสัญญาขันธ์

 

ท่านครับมันคนละเรื่อง ฌานที่พระพุทธองค์ทรงปฏิเสธนั้น
พระองค์ทรงรู้แล้วว่าไม่ว่างจากอารมณ์ พระองค์จึงทรงปฏิเสธไปแต่ต้นครับ

ท่านเอาคำว่า"นิเสธ"มาใช้ ค่าของ"เนวสัญญานาสัญญา"ก็คงไม่เปลี่ยนแปลงครับ
ทำให้กิเลสเบาบางได้เท่านั้น แต่ทำให้พ้นทุกข์ไม่ไครับ

นิเสธ มีความหมายพื้นฐานคือผลที่ได้จากการเปลี่ยนค่าความจริงของประโยค ไปเป็น<WBR>ตรงกันข้าม การทำให้เป็นนิเสธคือการดำเนินการสำคัญที่ใช้ในตรรกศาสตร์ คณิตศาสตร์ และ ...

<CITE></CITE>
<CITE>;aa24</CITE>

 

คนที่เข้าใจเรื่องสัญญาขันธ์
ไม่จำเป็นต้องเข้าใจเรื่องเนวสัญญานาสัญญาก็ได้ครับ

หากมีกำลังวิปัสสนาดีๆ ก้เห็นข้อเท็จจริงของ สัญญาขันธ์
โดยที่ไม่ต้อง ทำเนวสัญญานาสัญญาเลย

 

ท่านครับ ในทางพุทธศาสนานั้น
สัญญาขันธ์มีเพียง๒เท่านั้น
๑.สัญญาในการที่จะยึดเข้ามา
๒.สัญญาในอันที่จะปล่อยวางครับ...

สัญญาใน "เนวสัญญานาสัญญา" ขึ้นอยู่กับสัญญาข้อ๑ครับ

;aa24

 

พูดเรื่องเดียวกันรึเปล่าเนี่ย สัญญาอารมณ์ กับ สัญญาขันธ์ พูดเรื่องไรกันอยู่ครับ เอาสักเรื่อง ผมและท่านอื่นจะได้ติดตามและพิจารณาตามได้ทันครับ

 

นิเสธ หรือ ส่วนกลับ ของสัญญาขันธ์

ไม่ได้เปลี่ยนค่าความจริงของอะไร
และไม่ได้มีทิศทางตรงกันข้ามกับนิเสธของมัน

มันเป็นส่วนที่เราเรียกว่า ตั้งความหวัง(ปราถนา)
และส่วนที่ไม่ได้ตั้งความหวัง

ของที่ตรงตามที่หวังกับของที่ไม่ตรงกับที่หวัง
ในสัญญาขันธ์ ไม่ได้มีทิศทางตรงกันข้าม หรือไม่ได้มีทิศทางอะไรเลยด้วยซ้ำ

ทิศทางมาตั้งกันใหม่ในภายหลังด้วยการปรุง(สังขาร)

 

ท่านครับ จำเป็นมากนะครับ ถ้าเราไม่รู้จักสัญญาขันธ์ที่ถูกต้อง
เราอาจหลงอยู่ในเนวสัญญานาสัญญาไปอีกนานก็ได้ครับ

เพราะในเนวสัญญานาสัญญานั้น ก็บอกชัดอยู่แล้วนิครับว่า
จะว่ามีสัญญาที่จะยึดก็ใช่ จะว่าไม่มีสัญญาที่จะยึดก็ใช่ครับ
เมื่อเป็นเช่นนี้เราก็ไม่รู้จักสัญญาในอันที่จะปลอยวางสิครับ
ยังมีความลังเลสงสัยอยู่ในสัญญานั้นครับ...

;aa24

 

ท่านครับ การที่จิตมองตัวเองไม่เห็นตนเองนั้น
สืบเนืองมาจากไม่เคยหยุดหันกลับมามองตนเองเลยครับ

มัวแต่มองออกไปที่ช่องทางการรับรู้อารมณ์(อายตนะ) ชอบคลุกเคล้ากับอารมณ์เหล่านั้น
เมื่อไม่เคยฝึกฝนอบรมให้จิตหยุด จิตจึงหยุดไม่เป็นครับ

เมื่อเราปฏิบัติสมาธิกรรมฐานภาวนา เป็นการฝึกจิตให้รู้จักหยุดหันกลับมาดูตนเอง
เมื่อหยุดดูตนเอง ก็ย่อมรู้จักตนเองได้ดีครับ ลองทำดูบ้างนะครับ จะได้ดูจิตเป็น เห็นจิตได้ครับ....

;aa24

 

ไม่มีอะไรยินยันได้
ว่าคนทำเนวสัญญานาสัญญาได้
จะมีความเข้าใจเรื่อง ขันธ์ทั้ง5

 

หากมีการนิยาม "สัญญาขันธ์" ล้วนๆ
ในสัญญาขันธ์ล้วนๆ จะไม่ถือว่ามีการทำ operator ใดๆทั้งสิ้น
ข้อมูลจะดิบสุดๆ

การเข้าถึง การรับ การส่ง ข้อมูลดิบเหล่านั้น
เป็นการทำงานของ "วิญญาญขันธ์"

และการดำเนินการ(operator) หรือการประมวลผลใดๆ
กระทำที่ "สังขารขันธ์"

 

ท่านครับ แต่ในเนวสัญญานาสัญญานั้น เป็นการปรุงแต่งจิตมาตั้งแต่ต้นแล้วครับ
มันมีความปรารถนามาตั้งแต่ต้นว่าจะเข้าสู่อรูปฌานครับ

เพียงแต่ในอารมณ์ฌานนั้นทำให้จิตลังเลสงสัยว่า
เรามีสัญญาว่ายึดอารมณ์นั้นหรือ ก็ใช่
เราไม่มีสัญญาในการยึดอารมณ์นั้นหรือ ก็ใช่ครับ
ไม่ได้เป็น "นิเสธ" ไม่ใช่เป็นความปรารถนาครับ
เป็นความลังเลสงสัยที่เกิดขึ้นที่จิตครับ ทำให้ก้าวต่อไปไม่ได้(ทางพ้นทุกข์)ครับ

หมดเวลา เวลาหมดครับ ไปละ ของท่านบุญพิชิตใจเย็นๆหน่อยนะครับ
เล่นยิงเป็นปืนกลเลย ตอบไม่ทันครับ ผมอ่านทุกคคห.ครับ แต่ตอบทีเดียวไม่ทันครับ

;aa24

 

แล้วถ้าสัญญาในฌานกับสัญญาในขันธ์มันคนละตัวกันละครับ หรือมันคนละเรื่องกันละครับ มันใช้คนละอย่างกัน มันเป็นของที่อยู่กันคนละหน้าที่กันอย่างนี้มันจะสับสนไหมครับ สำหรับผมเวทนาทุกชนิดในฌานล้วนเป็นสัญญารมณ์ทั้งสิ้น ยังยึดอยู่เรียกว่ารูปฌาน เมื่อใดไม่มีแล้วไม่ยึดแล้วก็ไม่ใช่รูปฌาน ผมตอบตามที่ผมเห็นนะครับ ไม่รู้ตรงตามตำราเขาไหม แต่รู้สึกว่าสัญญาในขันธ์กับสัญญาในฌานมันจะเป็นคนละตัวกันครับ

 

ปริภูมิของเวคเตอร์
เป็นตัวอย่างนึง ของอายตนะ
ที่ประกอบด้วย รูป{จุดเริ่ม , จุดจบ} และนาม{พฤติกรรมการเคลื่อน, การหมุน, การสะท้อน, ...}

ปริภมิเวกเตอร์ เป็นอายตนะ ที่ประกอบด้วย {รูป,นาม}

แต่หากเป็น ปริภูมิของนามธรรมแล้ว
จะไม่สามารถกำหนดพิกัด ได้ เพราะ
"ไม่มีอายตนให้กำหนด"

จะว่าอายตนคือ เซตหรือไม่
อายตนะ เป็น ซูเปอร์เซต ของเซตอีกทีหนึ่ง
เพราะต่อให้ไม่ได้ นิยามไว้ ก็ถือว่ามีอายตนะ
เซตว่าง ยังต้องนิยาม
อายตน ไม่ต้องนิยามก็ได้

 

คือในเบื้องต้น
ท่านไม่จำเป็นต้อง ตั้งค่าของความเข้าใจ ให้ตรงกับคำพูดในตำรา หรือคำพูดของผู้อื่น
ปริยัติ มีขึ้นเพื่อให้ทำความเข้าใจให้ตรงกันเฉยๆ

เราบัญญัติสิ่งนี้ ว่าอย่างนี้
ลองเอาใส่ห่อให้ท่านอื่นดูซิ ว่าท่านเรียกของอย่างนี้ว่าอะไร
บางที ของอย่างเดียวกันนี่นา แต่เรียกไม่ตรงกัน
บางทีของคนละอย่าง แต่ดันเรียกชื่อ เป้นชื่อเดียวกัน
บางท่านมาคุยปริยัติ ไม่ได้มาเถียงนะ
แค่อยากรู้ว่า อันนี้เค้าเรียกอะไรเฉยๆ

เรียกไม่ตรงกันแต่ทำถูกก้มี

ต้องไปพิจารณาดูกันเป็นเรื่องๆไป เหมาไม่ได้
คำเดียวกัน แต่เข้าใจไม่เหมือนกัน
พูดกันคนละเรื่องก้มี
ธรรมดาของโลก อย่าไปกังวล

ผมก้ปรงไม่ได้หรอก เขียนมันโก้ๆ

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ k.kwan
มีความเป็นไปได้มะ
ที่หากเราไปจ้องดุอะไรซักอย่างนานๆ บ่อยๆ
เราจะคิดว่า นี่หละคือเรา



</TD></TR></TBODY></TABLE>

ไอคอนนี้ เขาหมายถึงยิงเข้าเป้า ตรงประเด็น โชะ โชะ โชะ

โฮะ โฮะ โฮะ

 

โคดสะนา งับ ....

 

แทงกิ๋ว โปรดิ๊วเซอร์ มือทอง มาเองเรยหรอคะ

(ปล. ขออภัยทุกท่าน ขออนุญาติ ทักทาย เกลอเก่า จั๊กหน่อยเน้อ)

 

สรุปว่า
เราสามารถ ปฏิบัติกรรมฐานไปตามความเข้าใจของตัวเองได้ในเบื้องต้น
โดยที่ยังไม่ต้อง กังวลว่าสิ่งที่เราเข้าใจจะคลาดเคลื่อนกับตำรา
หรือความเข้าใจของนักปฏิบัติท่านอื่นๆ

แต่อย่าประมาท
ครูบาอาจารยื ท่านบัญญัติ ปริยัติขึ้นมาก็ต้องมีเหตุ
ไม่ใช้บัญญัติโก้ๆ

 

เรียนท่านบุญยง

ตามที่เข้าใจเป็นการส่วนตัว ปริยัติส่วนใหญ่ไม่ค่อยผิดหรอก

ที่ผิดคือ เราเข้าใจปริยัติผิดไปจากความจริง เพราะภูมิธรรมยังไม่ถึง

อาศัยความคิดตนเองตามภูมิธรรม ไปตีความทำความเข้าใจแล้วยึดว่าใช่ หรือไม่ใช่

เหมือนคนที่รู้จักแต่หินที่ยังไม่เจียรนัยว่าคือเพชร

พอมาเจอเพชรที่เจียรนัยสวยงาม ปนอยู่กับเพชรที่ยังไม่เจียร

เขาย่อมเลือกแต่สิ่งที่เขารู้จักว่าเพชร และทิ้งอันที่เขาสำคัญผิดว่าไม่ใช่เพชรไปเสีย

ถ้าไม่เปิดใจสดับธรรมมะของพระพุทธองค์ ย่อมได้ไปแต่ธรรมะที่ไม่ใช่ของพระพุทธองค์

คงได้แต่ธรรมะตามความคิดของตนเท่านั้น หนอ

 

ของบางอย่างแค่ฟังหรืออ่านอย่างเดียวนั้นไม่มีวันเห็นผลเลย ไม่รู้รสชาตินั้นเลย เหมือนเห็นขวดที่ใส่น้ำเย็นวางอยู่ตรงหน้า รู้ว่านี่คือน้ำเย็น เพราะมีคุณสมบัติต่างๆครบทุกประการ แต่จะรู้ได้อย่างไรจริงๆ ถ้าไม่เปิดแล้วดื่มกิน เพียงสักแค่นั่งดูแล้วรู้ไปตามที่เห็นนั้นมันแตกต่างกับการกินมากนัก เพราะกินแล้วรู้ว่าเย็นอร่อยหรือไม่อร่อยดีหรือไม่ดี ไม่ต้องมามัวนั่งคิดนั่งดูนั่งตีความว่ามันต้องเย็นอย่างนั้นเย็นอย่างนี้ให้ยุ่งยากเลย
ธรรมะก็เหมือนกันนั่นแหละ ไม่ได้ว่าเรื่องบัญญัติหรอกนะแต่เรื่องเดียวที่ไม่อยากรู้คือถ้าเอาตำรามาเปิดกัน เมื่อมันตีความไม่ตรงกัน ก็ย่อมมีความหมายที่คลาดเคลื่อนไปไม่มากก็น้อยไม่มีใครได้ประโยชน์เลยทั้งผู้เจรจาทั้งสองหรือสาม แม้กระทั่งผู้ติดตามอ่านถ้ามันไม่ถูกต้อง แต่ถ้ามันถูกต้องแต่ไม่ใช่กาลของคูสนทนาก้อยิ่งเท่ากับว่าโดนกิเลสหลอกอีกแล้ว
อรูปฌาน นะโดยเฉพาะสัญญาเนวสัญญายตน นั้นเป็นเรื่องละเอียดและผู้ที่ยืนยันได้ว่าลักษณะองค์ประกอบที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร ผู้นั้นไม่ธรรมดาแน่ๆคือต่างจากเราท่านทั้งหลายมากๆ ผมทราบแค่นี้ครับ มันก็เลยดูเหมือนไม่รู้อะไรเลยแค่นี้แหละ