ดูจิตที่รู้ผิดจากความเป็นจริง ย่อมเห็นจิตเป็นกองทุกข์

เรียนท่านขันธ์ ข้อแรก คนมันยังไม่รู้จักดูจิตดูใจตัวเอง
ยังไม่เจอกิเลสของจริง มันจะขัดเกลา จะละได้ถูกที่ไหม
เวลาโกรธขึ้นมา ก็ไม่เห็นจิตตัวเอง ดูไม่เป็น ยังไม่รู้จักตัวเอง
จะขัดตัวเองที่ตรงไหน

 

ก็ สุดโต่งไง คิดแบบนั้น เรียกว่า มานะทิฎฐิ ใครมาเตือนก็ไม่ฟัง

คิดไปแต่ละครั้งสุดโต่ง

 

ก็ให้ดูจิตไปสิ แต่อย่าไปติดที่ดูจิตเฉยๆ ให้เจริญสติ ให้เจริญสมาธิ ปัญญา
การเจริญ สติ ตั้งแต่ กินเดิน ยืน นั่งนอน นั้นแหละ เป็นของดี

เมื่อเจริญเป็นแล้ว ก็หันมาดูใจ ดูอารมณ์ รู้อารมณ์แล้ว ต้องละ ให้เป็น เรียกว่ามีกำลังสมาธิ ที่จะละอารมณ์

เมื่อละอารมณ์เป็นแล้ว ทำจิตให้ตั้งมั่น แล้วศึกษา การทำจิตให้ละเอียดขึ้นไป

นี้เป็นทาง ละกิเลสตัณหา เพราะว่า ได้ศึกษาเข้าใจ ใน กองกุศลและอกุศล

โดยตั้งอยู่บนพื้นฐาน ความ สะอาดด้วยสมาธิ

 

ข้าพเจ้า ก็เห็นท่านสุดโต่งเหมือนกัน
เห็นธรรมต่างกัน ก็เรียกว่าสุดโต่งกันไป
เราชวนคนเขาดูจิตดูใจ ตนเอง เรื่องนั่งสมาธิ อุบายการปฏิบัติ ก็ว่ากันไป
สำนักไหนที่ตรงจริตก็ทำไป พวกเราพูดถึงแต่เรื่อง ย้อนดูจิตดูใจตัวเอง
ถ้ามันนิ่ง ก็ดูนิ่ง ถ้ามันไม่นิ่ง ก็ดูมันไม่นิ่งไป คนที่เขาเข้าใจก็พูดกันรู้เรื่อง

 

คนเรา ถ้าไปถูกทาง ธรรมจะหลั่งไหลเข้าสู่ใจ โดยอัตโนมัติ
ให้เรา มองเห็นธรรมไปเรื่อยๆ ไม่ใช่ ท่องไปท่องมาอยู่กับ คำสองสามคำ

จะมีธรรมออกมาพูด ออกจากหัวใจนี้ แบบไม่ต้องจำ เพราะเราผ่านมาเอง เห็นเองรู้เอง

แต่ ถ้าจำ ก็จะพูดแต่เฉพาะที่จำ เช่น เดี๋ยวมันดับเอง หรือ ดูเฉยๆ หรือ จิตเป็นอนัตตา บังคับไม่ได้

ผมเห็น พูดกันเป็น อยู่เท่านี้แหละ

ทั้งๆ ที่ ธรรม กว้างขวาง อัศจรรย์ มากกว่าที่พูดนั้นมากมาย จะให้กว้างก็กว้างขวางพิสดาร จะให้แคบ ก็ย่นลงมาพิสดาร นั้นแหละ คือ ธรรม

ดังนั้น ฟัง แล้ว ศึกษา แต่อย่าปักใจ

อนุสัย ที่ยึด เป็น สีลพตรปรามาส นั้น มีดองกันมานานแล้ว ดังนั้น เมื่อเจออะไรที่เชื่อมโยงไปสู่ ความมั่นคง เราก็ปักใจไป โดยไม่ได้ไตร่ตรอง ค่อยๆ ศึกษาอย่างมีสติ

ให้ค่อยๆ พิจารณา และ ศึกษาอย่างมีสติ

 

ถ้าคิดแบบนั้น ก็ตามแต่ใจ จะเสกสรรค์ปั้นแต่ง ไป

 

ปัญหาอีกอย่างคือ

คนเหล่านี้ มักจะเชื่อมโยงความเข้าใจแบบผิดๆ ของตนไปสู่ครูบาอาจารย์
แบบผิดๆ ในทำนองว่า พ่อแม่ครูอาจารย์ สอนเข้าทางตน

คนเรา เมื่อ วิถีของตนผิดพลาด ก็อย่าไป ควานหาคนอื่นมาเป็นพวก
ให้ล้อมเฉพาะแต่กิเลสของตน แล้วกำจัดลงที่ใจตนว่า ตนฝึกมาแล้วทำไมยังโง่ ใช้เหตุผลของตน สู้่คนอื่นเขาไม่ได้ ต้องไป ควานเอา พ่อแม่ครูอาจารย์ มาเป็นหลักเป็นโล่ห์

ขอตัว

 

คำสอนครูบารอาจารย์ ก็กระชับอยู่แล้ว เป็นคำสั่งอยู่แล้ว สมบูรณ์ในตัว

พระท่านสั่งง่ายๆ ให้ดูจิตตัวเองลงไป ...งานมีแค่นี้ ไม่ต้องทำอย่างอื่น
ดูลงไปให้เป็นธรรม คำว่าให้เป็นธรรม คือ ไม่แทรกแซง ไม่ลำเอียง ไม่เกลียด
ไม่เลือกรัก ไม่เลือกชัง

ดูลงไปเห็นอะไร ...หลวงปู่ก็พูดชัดแล้วว่า เห็นกองไฟ เห็นโลกร้อน
โลกนี้หมายถึงอะไร คงไม่ต้องอธิบาเพิ่มสำหรับคนรู้ศาสนา

เห็นโลกร้อนแล้วเป็นอย่างไร หลวงตาก็ชี้ลงไปอีก ย้ำลงไปอีกว่า ก็ดูลง
ไปที่จิตตัวเองนั่นแหละ ไม่ต้องไปทำอย่างอื่น เดี๋ยวมันก็เป็นน้ำดับไฟให้ดู

* * * *

พูดแบบง่ายๆ หากดูลงไปเรื่อยๆ เห็นกองไฟเรื่อยๆ เราไม่กระแดะดัดแปลง แทรก
แซง เดี๋ยวจิตมันก็ตื่นของมันเองว่านี่กองไฟ จิตมันก็ละออกเอง แล้วละแบบนี้
ก็จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวอีก ไม่โง่อีก .....เป็นการจี้ลงไป รื้อค้นลงไป กล้าลุยลงไปใน
กองไฟ มันเป็นเรื่องของคนที่ทำได้ คนทำไม่ได้ ก็ต้องอาศัยฌาณมาหล่อเลี้ยง
ใจให้ชุ่มชื่น ก็เรื่องของเขาไป ใครลุยได้แค่ไหน ก็แค่นั้น ขอให้ลุยลงไป กล้าๆ
ไม่มีทางจะไม่พ้น ....ตอนที่จิตมันดีด มันเห็นไฟ ตอนนั้นแหละ สมาธิมันมีของ
มันเอง คนทำได้ ก็อาศัยฌาณสมาธิเพียงแค่พอแก่การ เฉพาะหน้า (ปฏิบัติ)

หากไม่พ้น หลวงตาคงไม่สั่งมาแบบนี้หรอก

 

เข้าไปอ่านแล้ว ตลกดีนะครับ มีแต่คนเก่งทั้งนั้นเลย ว่าคนโน้น วิจารณ์คนนี้ เชียร์ท่านนั้น คนนี้แท้ ท่านนี้เทียม

น่าเย้ยหยันชะมัด

 

น่าเย้ยหยันชะมัด<!-- google_ad_section_end -->

เนอะ เนอะ เนอะ

 

..... นี่ ยี่ห้อ อะไรอ่ะ พี่จินนี่ น่ารักดี

 

พันธุ์เดียวกับผมครับพี่ ผมคนข้างทาง ^-^

 

ผมก็มี อ่ะ เท๊า สั้น โรสสส มี 2ตัว

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 6 คน ( เป็นสมาชิก 6 คน และ บุคคลทั่วไป 0 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER">[ แนะนำเรื่องเด่น ] </TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>วิษณุ12*, บุญยง โคกกระทา, สรรเพชร, jinny95


โคดดสะนาฮับ
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ลาบราดอร์ มั้ง เคยคิดจะเลี้ยงเหมือนกัน แต่ไม่มีที่ให้มันซน เลยตัดใจไม่เลี้ยง

คั่นเวลา จั๊กนิด จิตผ่อนคลาย

 

ผมไม่ชอบ คุณ จินนี่ ที่พูดว่า มีแต่คนเย้่ยหยัน

ความจริงคือความจริง ที่คนเขาสังเกตุกัน

ปัญหาคือ การทำลายคำสอนที่ถูกต้องของครูบาอาจารย์ ซึ่ง ลูกศิษย์ลูกหา เขาก็รู้ว่า ธรรมแบบที่พูดมาไม่ถูกต้อง ตามแบบฉบับ พระป่า

ฟัง วิทยุเสียงธรรมบ้างหรือเปล่า ต้องอนุโมทนา ทางจนท วิทยุเสียงธรรม ที่เอา ธรรมหลวงปู่เจี๊ยะมาเปิด ท่านก็พูดธรรมที่ถูกต้องให้ฟัง อยู่ทนโท่ ก็หัดฟังกันบ้าง มันจะได้ไม่หลง
จะได้ ไปในทิศทางที่ถูกต้อง ไม่พาคนไปติดหล่ม

 

ถ้าตรงนั้น ประเด็นนั้น เราเห็นตามวิปัสสนาจริงๆ
ไม่มีอะไรในจักรวาลไหนๆ มาคัดง้างให้โค่นลงได้
มันจะเสร็จสิ้นในตรงนั้นเลย

มันไม่ได้เชื่อแบบสะกดจิต

ไม่ได้บอกว่าสะกดจิตไม่ดีไปเสียทุกเรื่อง

แต่ตรงที่เราวิปัสสนาผ่านแล้ว
อะไรก็มาล้มล้างไม่ได้ แล้วตรงนั้นก้ไม่มีอะไรเหลือให้ค้าน
เราเองก็ค้านไม่ได้

พระอริยะเจ้าเบื้องต้น
ตรงที่ท่านเข้าใจแล้ว ก้ไม่มีใครไปเล่นงานท่านได้
เหมือนในโลกแห่งข้อเท็จจริง พระอริยะเจ้า คือ เจ้าถิ่น
คนที่วิปัสสนาตรงนั้นไม่ขาด ก็เหมือนคนนอกพื้นที่(เปรียบเปรยเฉยๆเด้อ)

แต่หากเป็นประเด็นหรือเนื้อเรื่องที่ท่านยังวิปัสสนาไม่ได้
หรือยังไม่ขาด ก้จะมีอาการไม่ต่างกับคนทีทรงฌานโลกีย์

คือ หากออกจากฌานแล้ว หรืออารมณ์ที่กดเอาไว้คลายไป
มันจะลังเลสงสัย มันจะลูบๆคลำ ใหม่อีกครั้ง

หากเป็นตรงพิกัดที่ท่านวิปัสสนาขาดแล้ว
จะทรงฌานไม่ทรงฌาน มันจะไม่กลับมาละล้าละลังอีกเลย
มันจะลงใจไปเลย

 

สรุปว่าตรงที่วิปัสสนาขาดแล้ว
โคตรมารไหนมา ก็โดนแดก
เฉพาะพระอริยะเจ้านะ และเฉพาะเรื่องที่ท่านวิปัสสนาขาดแล้วนะครับ

 

ผมบอกว่ามันหน้าเย้ยหยัน

 

เราสามารถใช้กำลังของฌานโลกีย์
ปรับแต่งพฤติกรรม การปฏิสัมพันธ์ กับสภาพแวดล้อม
ได้อย่างกลมกล่อมหละ
ใครจะติว่าหินทับหญ้า ก้เอาเหอะ
ก็มันใช้ได้จริงๆ มันเวิร์ค

แต่ก็เหมือนมีดแหละลับเอาไว้อย่างดี
ใช้ไปใช้มาคมมันก็กล่อนไปเรื่อยๆ
ต้องหมั่นลับบ่อยๆ

เผลอ หรือผลาด หรือมีเหตุจำเป็นจนทำให้ต้องละเลยเมื่อไหร่
่ของที่เราเคยปฏิสัมพันธ์ได้อย่างมีมาตรฐานในกาลก่อน
มันจะเริ่มรั่ว

ยิ่ง พี่มาร แกมา
เหมือนครูมาตรวจการบ้าน
เหมือนพวกซุปเปอรืไวเซอร์
เหมือนโฟว์แมนหนะ

มาถึงขย่มเลย..
หมดเลย...
อุุสาห์รวมจิตใจ
เก็บทรายสวยๆมากอง
ก่อปราสาทสักหลัง