นามขันธ์กับจิตเดิมแท้นั้นต่างกันอย่างไร...

คือตอนทำสมถะก็แบบหนึ่งนะค่ะ หากใช้ชีวิตประจำวันก็จะอีกแบบหนึ่ง
นานาว่ารสธรรมก็เหมือนกันค่ะ แต่สังเกตุตัวเองเหมือนมันจะใหญ่ขึ้น(ไม่ได้อ้วนนะ) หมายถึงความรู้สึกในกายน่ะค่ะ สัมผัสอะไรรู้ถึงความหยาบละเอียดน่ะค่ะ
อีกหลาย ๆ อย่างยังไม่ชัด ยังไม่กล่าวดีกว่า

 

เอ่อแล้ว เวทนาสาม ตัญญาสาม นี่คืออะไร ว่าจะตอบสักหน่อยดัดติดสะงั้น

 

นั่นดิ คือ อะไร ^-^

 

(๑๑๐) เวทนา ๓ (การเสวยอารมณ์, ความรู้สึกรสของอารมณ์ — feeling; sensation)

๑. สุขเวทนา (ความรู้สึกสุข สบาย ทางกายก็ตาม ทางใจก็ตาม — pleasant feeling; pleasure)

๒. ทุกขเวทนา (ความรู้สึกทุกข์ ไม่สบาย ทางกายก็ตาม ทางใจก็ตาม — painful feeling pain)

๓. อทุกขมสุขเวทนา (ความรู้สึกเฉยๆ จะสุขก็ไม่ใช่ ทุกข์ก็ไม่ใช่ เรียกอีกอย่างว่า อุเบกขาเวทนา
— neither-pleasant-nor-painful feeling; indifferent feeling)

D.III.216; 275; S.IV.331. ที.ปา.๑๑/๒๒๘/๒๒๙; ๓๙๑/๒๙๑; สํ.สฬ.๑๘/๔๓๒/๒๘๗
​

 

(๗๓) ตัณหา ๓ (ความทะยานอยาก — craving)

๑. กามตัณหา (ความทะยานอยากในกาม, ความอยากได้กามคุณ คือสิ่งสนองความต้องการทางประสาททั้งห้า
— craving for sensual pleasures; sensual craving)

๒. ภวตัณหา (ความทะยานอยากในภพ, ความอยากในภาวะของตัวตนที่จะได้จะเป็นอย่างใดอย่างหนึ่ง อยาก
เป็น อยากคงอยู่ตลอดไป, ความใคร่อยากที่ประกอบด้วยภวทิฏฐิหรือสัสสตทิฏฐิ — craving for existence)

๓. วิภวตัณหา (ความทะยานอยากในวิภพ, ความอยากในความพรากพ้นไปแห่งตัวตนจากความเป็นอย่างใด
อย่างหนึ่งอันไม่ปรารถนา อยากทำลาย อยากดับสูญ, ความใคร่อยากที่ประกอบด้วยวิภวทิฏฐิหรืออุจเฉททิฏฐิ —
craving for non-existence; craving for self-annihilation)

A.III.445; Vbh.365 องฺ.ฉกฺก.๒๒/๓๗๗/๔๙๔; อภิ.วิ.๓๕/๙๓๓/๔๙๔​

 

อยากบอกเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน
จะรอฟัง

 

คือช่องปากก็กว้างขึ้น ท่อนำอากาศก็กว้างขึ้น ช่องหูเมื่อลองเอาไม้สำลีแคะหูก็กว้างขึ้น หมายถึงความรู้สึกที่สัมผัสได้นะครับมันสัมผัสได้กว้างขึ้นดีขึ้น คล้ายๆแบบนั้นหรือเปล่าครับ

 

ค่ะ ไม่แน่ใจนะ เหมือนเราปอง ลมน่ะ เหมือนร่างกายโล่งนะ
อย่างเวลาขยับตัว เนี่ยจิตเขารู้ก่อน เมือก่อนวิ่ง บางทีไม่รู้ตัว
แต่เดี๋ยวนี้มักจะรู้ก่อนขยับเป็นแบบนั้นไม่รู้ท่านอื่นรู้สึกอย่างไร อาจไม่เหมือนกัน

 

เอาละซี มีคนวิจัยธรรมกางเข็มทิศจุดเดียวกันอยู่สองคน

จะมองผ่าน ๑. กวฬิงการาหาร และ ๒. ผัสสาหาร

แล้วไปเจอกำแพงที่มองไม่เห็นได้ไหมหนอ....ฉื๊บ!!
[ แอบใส่เชื้อ มโนสัญญเจตนาหาร สักหน่อย พอเป็นกะสัย-ยาระบาย ]

 

คำถามของท่านเนื่องจากเรา ต้องใช้ พลังมาก
เลยขอผนึกกำลัง หน่อยท่านจอมยุทธเล่าปัง .....เนื่องจากเราปัญญา
ยังไม่มาก เดี๋ยวรอก่อน เดี๋ยวสวย

 

ไปเรื่อยๆ ตรงนี้มันส์ เข้าใจนั้นง่าย แต่จะเห็นด้วยใจนั้นยากอยู่

ช่วยก็ไม่ได้ ตอนจะเห็นจะอยู่เพียงลำพัง.....

ไปเรื่อยๆ สบายๆ นะ

 

เอาล่ะ เมื่อพิจารณา คัมภีร์แล้ว นะท่านปังปอน
ก็ขอตอบว่าอยู่ตรงข้อ 2 ผัสสาหาร อยู่ดี แต่ มีแต่ด้วยนะ

สำหรับที่ติด๓. อทุกขมสุขเวทนา (ความรู้สึกเฉยๆ จะสุขก็ไม่ใช่ ทุกข์ก็ไม่ใช่ เรียกอีกอย่างว่า อุเบกขาเวทนา — neither-pleasant-nor-painful feeling; indifferent feeling)

ก็จะยังติดข้อนี่อยู่

ส่วน๓. วิภวตัณหา (ความทะยานอยากในวิภพ, ความอยากในความพรากพ้นไปแห่งตัวตนจากความเป็นอย่างใด
อย่างหนึ่งอันไม่ปรารถนา อยากทำลาย อยากดับสูญ, ความใคร่อยากที่ประกอบด้วยวิภวทิฏฐิหรืออุจเฉททิฏฐิ —
craving for non-existence; craving for self-annihilation)


คือบางครั้งก็อยากทำให้ตัวเองกลายเป็นอากาศเหมือนกัน ยังติด อยู่แต่ไม่รู้ว่าเรียกอะไรก็เพิ่งรู้นี่แหล่ะ
ท่านปังปอน

 

เมื่อไม่มีอะไรแล้ว การบ้านก็ส่งคุณครูเรียบร้อยแล้ว
ขอตัวไปทำธุระประจำวันก่อน
เนื่องจากสุขภาพไม่ค่อยดี
ราตรีสวัสดิ์

 

;aa38<!-- google_ad_section_end --> เอ้า โฆษณาหน่อยมั๊ย

 

เผอิญมีตัวแปรเพิ่ม ก็เลยต้องระมัดระวังหนะ ไปเรื่อยๆ ดีกว่า

<TABLE class=tborder border=0 cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 4 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน ) </TD><TD class=thead width="14%"><CENTER>[ แนะนำเรื่องเด่น ] </CENTER></TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>เล่าปัง*, เดินทาง </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ต่างอยู่ในเส้นทางเดียวกันแต่ความละเอียดต่างกันไปตามอุปนิสัยและปัจจัยน่ะ
ใครไปถึงก่อนก็กลับมารับพวกบ้างแล้วกัน หุ หุ หุ
เราก็ไปเรื่อยๆของเราเหมือนกันแหละ เจอกันข้างหน้านะ

 

เออ...เข้าท่านะคุณนิวรณ์
ผมไปอ่านปริยัติแล้วเข้าท่าดี

อาหาร 4 อย่างนี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์
ถ้ากำหนดรู้อาหารเหล่านี้ได้ ก็ดับทุกข์ได้

1.กวฬิงการาหาร ก็เป็นอาหารเป็นคำทั่วไป พระพุทธองค์ให้กำหนดรู้เหมือนเนื้อบุตร ไม่ให้อยาก ไม่ให้ยินดี ในกวฬิงการา แต่่ปกติ พระท่านก่อนฉัน ท่านก็ปฏิสังขาโย อยู่แล้ว

2.ผัสสาหาร ก็เป็นเวทนาทั้ง 3 พระองค์ให้กำหนดรู้ เหมือนแม่โคไม่มีหนังหุ้ม ก็ุถูกสัตว์อื่น เจาะกินเนื้อ รู้ถึงทุกขเวทนาต่าง ๆ ตลอดเวลา ท่านให้กำหนดรู้เวทนา ทั้ง 3 ว่าไม่น่ายินดี มีแต่ทุกขเวทนาเหมืนแม่โคไม่มีหนังหุ้มถูกสัตว์อื่น
เจาะกิน

3.มโนสัญเจตนาหาร พระองค์ให้กำหนดรู้ ตัณหา 3 ว่าเป็นดุจหลุมถ่านเพลิง
เพราะมันร้อน เมื่อกำหนดรู้ ตัณหา 3 เป็นดุจหลุมถ่านเพลิง หลุมถ่านเพลิงที่ร้อนใครก็ไม่กล้าลงไป เมื่อรู้ว่าตัณหาเป็นหลุมถ่านเพลิง ใครจะไปอยาก ใครจะไปยินดี

4.วิญญาณาหาร พระองค์ให้กำหนดรู้เหมือน หอก 300 กับหอก 1 เล่ม ทิ่มแทงร่างกาย ก็รู้ทุกขเวทนาก็เหมือนกัน หอกเล่มหนึ่งแทงก็รู้ เล่ม 2 แทงก็รู้ พระองค์จึงให้กำหนดรู้วิญญาณ ต่าง ๆ ที่เกิดกระทบ รู้แล้วก็ปล่อยไป ปล่อยไป

เพราะฉนั้นอาหารเหล่านี้ก็เปรียบเหมือนอาหารที่มีสารพิษ เหมือน นมเมืองจีน
มีสารเมลานีน ผสมมา ท่านให้กำหนดรู้และหลีกเลี่ยงอาหารทั้ง 4 นี้

ผมพิจารณาแล้วก็แล้วแต่จริตใครชอบทางใด
และตามแต่เหตุการณ์จะสัมผัสสัมพันธ์ในทางใด

ปริยัติ เมื่อ นำไปปฏิบัติ ให้สมควรแก่ธรรม ก็เกิดเป็นปฏิเวธขึ้นมา

 

สำคัญตรงนี้แหละ อาหาร นั้นชื่อว่า อาหาร ก็แปลว่า ต้องทาน

แต่จะทานอย่างไรให้มีสติรู้ว่าทานอยู่ โดยเฉพาะวิญญาณาหารนี่
หากระลึกเห็นได้นะคุณเกสท์ ถึงขั้นจบกิจเลยนะ แล้วจะรู้เลยว่า
ที่เคยบอกว่ามันสืบเนื่องไม่ดับหนะ จริงๆแล้วเราไปเติมอะไรจึง
สำคัญว่าเป็นอย่างนั้น

แล้วจะทำให้เข้าใจคำว่า สำรอกออก ด้วย ...

นี่ต้องให้คำนี้ หากเป็นคนที่เห็นคำว่า อาหาร แล้ว ปิ๊ง!

 

อ้าว...ถ้าสำรอกก็แสดงว่ากลืนลงคอแล้วล่ะสิ
ท่านให้กำหนดให้รู้
เมื่อรู้ว่าเป็นพิษเป็นภัย ก็ปล่อยให้มันอยู่บน shelf
ไม่ต้องหยิบมาใส่รถเข็น

ถ้าต้องสำรอกออกมา
แสดงว่ากินไปแล้วมันเป็นพิษน่ะสิถึงได้สำรอกออกมา

ท่านก็บอกแล้วให้กำหนดรู้ให้ถึงใจก่อน
ถ้าไม่ถึงใจมันก็ต้องสำรอกอย่างนี้น่ะสิ
เพราะเผลอตัวเผลอใจไปกับมันซะก่อน

สำคัญที่สตินะถ้าไม่มีสติตั้งไว้คอยสังเกตุการณ์ตลอดเวลา
จะไม่รู้เลยนะว่ามันเกิดเมื่อไหร่
จะเผลอไปกับมันก่อนนะ

ถ้ามาใช้สติแบบตามรู้ทีหลังนี่เสร็จมันทุกราย
กว่าจะรู้ได้ก็สายไปแล้ว

สติต้องมีตลอดเวลาสืบเนื่องกันไป
ถึงจะเรียกว่ามีความเพียร
สติขาดวรรคขาดตอน
หมายถึงตอนนั้นความเพียรขาดวรรคขาดตอนไปด้วย

เออ...แล้ว วิญญาณาหาร นี่ ผมก็เห็นแล้วนะ
แล้วกำหนดบ่อย ๆ ด้วยนะ
ทำไมผมยังไม่จบกิจละ

 

ถามเรืือง วิญญาญทางโสต นะ
มีใครได้ยินเสียงที่ไกลจาก ตัวมาก ๆ ไหม
มันเป็นไปได้ไหม ใครบ่นเรา แล้วเรา....
ปล.จากรู้จริง ๆ ตอนปกตินะ